سردرد مشکلی است که همه ما حداقل یک بار آن را تجربه کرده‌ایم. اما اگر به صورت مداوم دچار سردرد شدید و مزمن می‌شوید، ممکن است نشانه بیماری میگرن باشد.

روش های جدید برای درمان میگرن

یک اتفاق هیجان‌انگیز برای بیماران مبتلا به میگرن در حال به وقوع پیوستن است. روش‌های درمانی جدید و امیدوارکننده‌ای در حال معرفی هستند که یک پیشرفت امیدوارکننده برای تسکین و پیشگیری بهتر از علائم میگرن به وجود خواهند آورد.

افراد مبتلا به میگرن معمولا در زمان حملات میگرنی فعال خود، دارو مصرف می‌کنند و برخی دیگر از این افراد نیز برای جلوگیری از حملات بعدی دارو مصرف می‌کنند. در هر دو گروه از این افراد، گام‌های اساسی برداشته شده است. علاوه بر این، می‌توان با ترکیب این گزینه‌های درمانی جدید، یک برنامه درمانی بهتر و کارآمدتر ایجاد کنیم.

درمان جدید سردرد میگرنی حاد

روش های درمان میگرن حاد شامل موارد زیر است:

1. داروهای خوراکی
2. داروهای داخل بینی (اسپری بینی)

جدیدترین روش درمان میگرن

داروهای خوراکی برای میگرن

تریپتان‌ها معمولا برای تسکین فوری میگرن استفاده می‌شوند، اما پیشرفت‌ها در تحقیقات میگرن منجر به کشف داروهای خوراکی دیگری مانند گپانت‌ها شده است. گپانت‌ها داروهایی هستند که پپتید مرتبط با ژن کلسی‌تونین (CGRP)، پروتئینی که باعث التهاب در مغز می‌شود را هدف قرار می‌دهند.

دسته جدید دیگر از داروها، دیتان‌هایی مانند لاسمیدیتان (REYVOW®) هستند. در حالی که جپان‌ها خارج از مغز کار می‌کنند، لاسمیدیت به مغز می‌رسد و اساسا میگرن را در طول یک حمله حاد “خاموش” می‌کند.

از آنجایی این دارو وارد مغز بیمار می‌شود، می‌تواند باعث سرگیجه شود، بنابراین پزشکان باید دوز مناسب را برای هر فرد تجویز کنند.

در نهایت، در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به میگرن از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن استفاده می‌کنند، این داروها ممکن است مدتی طول بکشد تا اثر کنند و همیشه برای همه موثر نیستند.

داروهای داخل بینی (اسپری بینی)

دی هیدروارگوتامین که همچنین به عنوان DHE نیز شناخته می‌شود، گزینه‌ای است که مواقعی که تریپتان‌ها موثر نیستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این دارو در فرمولاسیون‌های مختلف از جمله تزریقی، تزریقی و اسپری بینی موجود است. پزشکان DHE را برای تسکین میگرن حاد تجویز می‌کنند. در حالی که DHE جدید نیست، روش های مدیریت آن در حال تکامل هستند.

اخیرا FDA، اسپری بینی دی هیدروارگوتامین مزیلات (TRUDHESA™) را تایید کرده است. این دارو از یک سیستم انتقال بینی اختصاصی استفاده می‌کند که به دارو اجازه می‌دهد تا به عمق حفره بینی رفته و جذب بهتری را ارائه دهد. این یک گزینه بالقوه جدید برای برخی از افراد مبتلا به میگرن ارائه می‌دهد.

درمان های پیشگیرانه بیماری میگرن

از جمله روش های درمانی پیشگیرانه برای بیماری میگرن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درمان تزریقی برای میگرن
• دستگاه‌های نورومدولاسیون

درمان تزریقی میگرن

درمان‌های ضد CGRP شامل تزریق‌هایی است که به طور خاص برای اتصال یا مسدود کردن CGRP برای جلوگیری از حملات میگرنی طراحی شده‌اند.

در حال حاضر سه مورد با عناوین، یک تزریق خود تجویز و یک انفوزیون داخل وریدی به نام eptinezumab (VYEPTI™) موجود است. اپتینزوماب یک تزریق آنتی بادی مونوکلونال است که CGRP را هدف قرار می‌دهد.

دستگاه های نورومدولاسیون

همانطور که دکتر آیلانی می‌گوید ، علاوه بر داروهای خوراکی، تزریق‌ها و اسپری‌های بینی، می‌توان از دستگاه‌های تعدیل‌کننده عصبی برای تغییر نحوه ارسال اطلاعات به مغز توسط اعصاب یا تنظیم نحوه روشن و خاموش کردن مغز “اهرم درد” استفاده کرد.

تخمین زده می‌شود که ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به میگرن به درمان پیشگیرانه برای کاهش دفعات حملات میگرنی نیاز دارند. بیماران می‌توانند از برخی از انواع نورومدولاسیون برای درمان پیشگیرانه و حاد استفاده کنند، از جمله محرک‌های پوستی فوق‌اوربیتال، محرک‌های ترانس مغناطیسی، محرک‌های عصب واگ و غیره.

ما پیشرفت‌هایی در زمینه نورومدولاسیون داشته‌ایم و Relivion جدیدترین دستگاهی است که در حال حاضر در انتظار تایید است. این دستگاه روی سر، روی ناحیه‌ای که اعصاب پس‌سری (اعصاب پوست سر) در سیستم سه قلو (اعصابی که عملکرد حرکتی و احساس در صورت را کنترل می‌کنند) به هم می‌رسند، قرار می‌گیرد. تصور می‌شود که تحریک این ناحیه از حملات میگرنی در آینده جلوگیری می‌کند.

سوالات متداول در مورد علائم میگرن

درباره شناسایی علائم میگرن و زمانی که باید با پزشک صحبت کنید اطلاعات کافی کسب کنید.

اگر سردردهایی از شدت خفیف تا شدید را تجربه می‌کنید، ممکن است این سردردها به دلیل بیماری میگرن باشد. اگر درباره علائم خود مطمئن نیستید، ما در این قسمت به سوالات رایج در زمینه میگرن پاسخ خواهیم گفت تا علائم میگرن را بهتر بشناسید.

تفاوت میگرن و سردرد چیست؟

در حالی که برخی افراد از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، بین میگرن و سردرد تفاوت وجود دارد.

میگرن یک بیماری مغزی است. این یک تشخیص بالینی است و محققان درک خوبی از تغییراتی که در سیستم عصبی در طول حمله میگرن رخ می‌دهد دارند. این «فقط یک سردرد» نیست. حملات میگرن می‌تواند ناتوان‌کننده باشند و اغلب شامل مجموعه‌ای از علائم به جز سردرد هستند.

اگرچه محققان درک خوبی از تغییراتی که در سیستم عصبی در طول حمله میگرن رخ می‌دهد دارند، اما این تغییرات در اسکن یا آزمایش خون دیده نمی‌شود. بنابراین پزشکان میگرن را بر اساس مجموعه‌ای از علائم خاص تشخیص می‌دهند نه بر اساس نتایج آزمایش.

سردرد یک اصطلاح عمومی برای توصیف میگرن است. اما همه سردردها میگرن نیستند.

تفاوت میگرن با سردرد

چگونه بفهمم که دچار حمله میگرنی شده‌ام؟

از سوالاتی که توسط بیماران پرسیده می‌شود این است که حمله میگرنی چگونه است؟ در پاسخ باید گفت که علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

حمله میگرنی معمولا شامل سردرد است که شدت متوسط تا شدید دارد و حتی ممکن است غیرقابل تحمل باشد. درد اغلب در یک ناحیه از سر (یک طرف یا هر دو، جلو یا پشت، اطراف چشم یا پشت گونه‌ها) است و می‌تواند احساس نبض یا ضربان داشته باشد.

سایر علائم شایع میگرن عبارتند از:

• حالت تهوع و استفراغ
• حساسیت به نور، صدا و بو

حملات میگرن می‌توانند در کار، مدرسه یا سایر فعالیت‌های شما اختلال ایجاد کنند و یا باعث از دست دادن رویدادهای مهم زندگی‌تان شوند. این حملات می‌تواند بر عملکرد شما تاثیر بگذارند. یک حمله می‌تواند از چهار ساعت تا چند روز طول بکشد.

مراحل میگرن

چهار مرحله حمله میگرنی شامل پیش‌دروم، اورا، سردرد و پس‌دروم است. از افراد مبتلا به میگرن، ۷۵ درصد علائم پیشروی را تجربه می‌کنند که می‌تواند به عنوان علائم هشدار دهنده اولیه حمله باشد.

تشخیص زودهنگام علائم حمله میگرن می‌تواند به فرد اجازه دهد تا قبل از شروع مرحله سردرد، داروهای حاد مصرف کند و به پیشگیری یا کاهش علائم بیشتر کمک کند.

آیا علائمی مانند سرگیجه، حالت تهوع و حساسیت حسی با میگرن مرتبط هستند؟

علائم میگرن معمولا فراتر از سردرد است. تهوع و استفراغ، گردن درد، بی‌خوابی، اضطراب یا حس افسردگی از علائم شایع میگرن هستند. سرگیجه نیز نشانه‌ای از میگرن دهلیزی باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به میگرن حساسیت شدیدی به نور، صدا و بو دارند. اما بین ۴۰ تا ۷۰ درصد افراد مبتلا به میگرن آلوداینیا دارند که درد ناشی از چیزهایی است که معمولا دردناک نیستند.

به دلیل پردازش نادرست درد در سیستم عصبی، این عارضه جانبی میگرن که اغلب نادیده گرفته می‌شود به این معنی است که چیزی مانند لمس ملایم پوست، برس زدن مو، یا حتی تغییر دما می‌تواند برای فرد مبتلا به آلوداینیا دردناک باشد.

علائم میگرن و سردرد میگرنی

هاله یا اورا چیست؟

حملات میگرن می‌تواند با و بدون هاله رخ دهد. تنها حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از بیماران با حملات میگرنی خود هاله را تجربه می‌کنند. با گذشت زمان، برخی از افراد ممکن است شروع به تجربه هاله بدون فاز سردرد میگرن کنند.

هاله بیشتر بینایی است و به صورت مجموعه‌ای از اختلالات حسی که اندکی قبل از مرحله سردرد، حمله میگرنی رخ می‌دهد، ظاهر می‌شود. این اختلالات می‌توانند مانند نقاط کور، جرقه، نقاط روشن و زیگزاگ در میدان بینایی به نظر برسند.

هاله همچنین می‌تواند حسی باشد. از جمله علائمی مانند بی‌حسی یا خواب رفتن دست و پا می‌تواند مربوط به حرکت باشد. اگرچه این موارد بسیار نادر هستند اما می‌تواند باعث ضعف در قسمت‌هایی از بدن یا ناتوانی در واضح صحبت کردن شود. هاله معمولا ۵ تا ۶۰ دقیقه طول می کشد.

چه زمانی باید نگران میگرن باشم؟

براساس تعداد روزهای سردرد در ماه، میگرن را می‌توان اپیزودیک یا مزمن تشخیص داد. افراد مبتلا به میگرن اپیزودیک ۱۴ روز یا کمتر در ماه سردرد دارند.

افراد مبتلا به میگرن مزمن ۱۵ روز یا بیشتر در ماه (به مدت سه ماه یا بیشتر) سردرد دارند که حداقل ۸ روز آن شامل علائم میگرن است. برای برخی افراد، میگرن اپیزودیک مزمن می‌شود، که اگر به درستی تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است اتفاق بیفتد.

اگر اورا یا میگرن شما به طور قابل توجهی در تعداد دفعات افزایش یافته است، مهم است که برای صحبت بیشتر با پزشک خود ملاقات کنید.

گاهی اوقات افراد برای حمله میگرن نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. اگر بدترین سردرد زندگی خود را دارید، به خصوص اگر به طور ناگهانی رخ دهد و در عرض چند دقیقه به حداکثر شدت آن برسد، مهم است که فورا به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید تا مطمئن شوید که این یک سکته مغزی یا شرایط خطرناک دیگری نیست.

برای میگرن پیش چه دکتری باید رفت؟

با ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه خود صحبت کنید. ممکن است منطقی باشد که به یک متخصص مغز و اعصاب در تهران یا متخصص سردرد نیز مراجعه کنید.

پزشک شما می‌تواند حامی شما باشد، پس هر سوالی که شما را نگران کرده است از او بپرسید. بدانید که گزینه‌های درمانی زیادی برای امتحان کردن وجود دارد. پیشگیری و درمان میگرن حاد شامل طیف وسیعی از گزینه‌ها، از مکمل‌ها و داروهای تجویزی گرفته تا تغییرات سبک زندگی و استراتژی‌های تسکین غیرپزشکی است.

واکنش همه افراد به داروها یکسان نیست، حتی به آنهایی که در همان کلاس یا خانواده داروها هستند. به همین دلیل است که گزینه‌های درمانی زیادی در دسترس است.

کدام علائم میگرن را باید در سردرد دنبال کنم؟

هنگامی که با پزشک خود صحبت می‌کنید، یک دفترچه ثبت سردرد می‌تواند اطلاعات مهمی در مورد علائم میگرن شما ارائه دهد. همچنین می تواند به شما کمک کند علائم اولیه را بشناسید و فورا برای تسکین یا جلوگیری از بروز علائم شدیدتر دارو مصرف کنید.

اگر علائم خود را در دفترچه ثبت می‌کنید، حتما مکان، شدت، کیفیت و سایر علائم مرتبط مانند اورا، تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا را درج کنید. ثبت متناوب اطلاعات برای انتخاب گزینه‌های درمانی بسیار مهم است. بنابراین تعداد روزهای سردردی را که هر ماه تجربه می‌کنید، از خفیف تا شدید، یادداشت کنید.

محرک های سردرد میگرنی می‌توانند کاملا فردی باشند و مشخص کردن آنها دشوار است. اگر می‌توانید، قبل از شروع علائم میگرن به اتفاقاتی که در بدن یا محیط اطرافتان می‌افتد توجه داشته باشید.

محرک های بالقوه میگرن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• غذاهای خاص
• نور
• بوها
• کم آبی بدن
• گرما
• آفتاب
• استرس
• و تعدادی از عوامل دیگر

همچنین، سبک زندگی خود را در نظر داشته باشید، از جمله عادات خواب، تغذیه، ورزش و سطح استرس.

در میان زنان، حدود دو سوم میگرن مرتبط با قاعدگی دارند. ردیابی چرخه شما می‌تواند نشان دهد که آیا رابطه‌ای بین حملات میگرنی و کاهش استروژن در ابتدای پریود یا در زمان تخمک‌گذاری وجود دارد یا خیر.

آیا سبک زندگی در پیشگیری از میگرن مهم است؟

حفظ یک سبک زندگی سالم بخش مهمی از مدیریت میگرن است. عادات مفید سبک زندگی شامل یک رژیم غذایی سالم با حداقل سه وعده غذایی کامل در روز (و همچنین تلاش برای از دست ندادن وعده‌های غذایی) است.

سایر مواردی که می‌تواند در پیشگیری و کاهش علائم میگرن مفید باشند، عبارتند از:

• هیدراته ماندن با حداقل هشت لیوان آب در روز
• به حداقل رساندن مصرف کافئین
• داشتن ۶ تا ۸ ساعت خواب با کیفیت در هر شب
• ورزش منظم

استرس را با تمرکز حواس، مدیتیشن، یوگا یا مراجعه به درمانگر مدیریت کنید. در حالی که علائم میگرن همیشه در کنترل شما نیست، شما این قدرت را دارید که علائم را تشخیص دهید.

کمک بخواهید و با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه شخصی برای پیشگیری و درمان همکاری کنید. میگرن می‌تواند ناتوان کننده باشد، اما می‌توان از تداخل این علائم در زندگی روزمره جلوگیری کرد.

برای سردرد میگرن به چه دکتری مراجعه کنیم؟

متخصصین مغز و اعصاب، پزشکانی هستند که به طور تخصصی در مورد درمان انواع سردردهای میگرنی فعالیت نموده و پس معاینه دقیق بیمار و بررسی علائم، بهترین و جدیدترین روش‌های درمانی را ارائه می‌دهند.

آمبولیزاسیون مغز یک روش کارآمد به منظور رفع خونریزی رگ با ایجاد یک انسداد مصنوعی در رگ است. این روش خطر سکته مغزی و خونریزی مغزی را کاهش می‌دهد.

آمبولیزاسیون مغز یا AVM چیست؟

روش درمانی آمبولیزاسیون مغزی برای ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) تحت عنوان امبولوتراپی یا اندوواسکولار شناخته می‌شود. این روش شامل تزریق چسب یا مواد چسبنده مایع غیر واکنشی دیگر به وریدهای ناهنجار به منظور مسدود کردن آن‌ها است.

برای این منظور یک کاتتر کوچک از طریق یک رگ در کشاله ران وارد شده و به طرف رگ‌های خونی تامین کننده‌ رگ مشکل‌دار حرکت می‌کند. تمام موارد ناهنجاری شریانی وریدی با آمبولیزاسیون قابل درمان نیستند.

ناهنجاری شریانی وریدی‌ در آنژیوگرافی مقدماتی توسط رادیولوژیست‌های ماهر بررسی می‌شود تا تعیین شود که آیا کاتترها بدون ایجاد هیچ گونه عوارضی قبل از اینکه برای آمبولیزاسیون در نظر گرفته شوند قابل وارد شدن هستند یا خیر. مدت زمان بهبودی بستگی به وضعیت کلی سلامتی، شدت مشکل و عوامل دیگر دارد.

آیا عمل آمبولیزاسیون مغزی خطرناک است؟

در بیشتر موارد، آمبولیزاسیون اندوواسکولار روشی موفق با نتایج خوب است. نتیجه درمان نیز بستگی به هرگونه آسیب مغزی که در قبل، حین یا بعد از جراحی در اثر خونریزی رخ داده است خواهد داشت.

بسیار متداول است که متخصص قبل از انواع دیگر درمان، آمبولیزاسیون را توصیه کند. این درمان به منظور پیشگیری از خونریزی ناشی از ناهنجاری شریان وریدی ارائه می‌شود. خونریزی ممکن است به مغز آسیب زده و منجر به سکته مغزی یا ناتوانی دائمی احتمالی یا حتی مرگ شود. ناهنجاری شریانی وریدی همچنین ممکن است باعث سردرد، تشنج و فلج پیش‌رونده شود و درمان می‌تواند این علائم را تسکین دهد.

این نوع درمان تنها در صورتی می‌تواند انجام شود که ناهنجاری شریانی وریدی متشکل از رگ‌هایی باشد که با کاتتر قابل دسترسی است. آمبولیزاسیون یک روش جراحی باز نیست و نیاز به آموزش تخصصی دارد.

مزایای آمبولیزاسیون مغز

مزایای عمل avm مغزی شامل موارد زیر است:

• آمبولیزاسیون مغز در کوچک‌تر کردن ناهنجاری شریانی وریدی به طوری که برای پرتو درمانی مناسب باشد بسیار موثر است.
• آمبولیزاسیون برای کاهش جریان خون از طریق ناهنجاری شریانی وریدی قبل از جراحی مفید است.
• این کار برداشتن ناهنجاری شریانی وریدی توسط جراح را بسیار آسان‌تر می‌کند.
• قابل تکرار شدن و مرحله بندی است.
• احتمال درمان قطعی با آمبولیزاسیون به تنهایی حدود ۲۰ درصد است.
• عمل جراحی باز نیست.
• بستری کوتاه مدت در بیمارستان

دلیل انجام عمل آمبولیزاسیون مغزی

جراحی آمبولیزاسیون مغز اغلب برای درمان آنوریسم مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین می‌تواند برای سایر شرایط پزشکی که جراحی باز خطرناک است استفاده شود. هدف از درمان پیشگیری از خونریزی در ناحیه مشکل‌دار و کاهش خطر پارگی رگ خونی است. پزشک به بیمار کمک خواهد کرد تا تصمیم بگیرد که برای مسدود کردن آنوریسم قبل از پارگی آن عمل جراحی انجام دهد یا خیر.

این روش را می‌توان برای درمان موارد زیر استفاده کرد:

• ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)
• فیستول کاروتید کاورنو (مشکلی در شریان بزرگ گردن)
• تومورهای مغزی

اقدامات قبل ازعمل avm مغزی

پذیرش اولیه یک یا دو روز قبل از آمبولیزاسیون مغز انجام شده و آزمایش‌های خون معمول اجرا می‌شوند. این روش اغلب به صورت اورژانسی انجام می‌شود. در صورتی که شرایط اورژانسی نباشد توجه به نکات زیر لازم است:

• به پزشک بگویید که بیمار چه داروهایی مصرف می‌کند.
• از پزشک بپرسید که بیمار در روز جراحی چه داروهایی را باید مصرف کند.
• سعی کنید که سیگار کشیدن را متوقف کنید.
• از بیمار اغلب خواسته می‌شود تا برای ۸ ساعت قبل از جراحی چیزی نخورد و ننوشد.
• داروهای تجویز شده برای بیمار را تهیه کرده و بیمار آنها را با یک جرعه آب بنوشد.
• در زمان تعیین شده به بیمارستان مراجعه نمایید.

مراحل عمل آمبولیزاسیون مغز

بیمار از محل پذیرش به محل آنژیوگرافی مغز و اعصاب برده می‌شود که در آنجا عمل انجام می‌شود. قبل از عمل، پرستاران یک یا هر دو کشاله ران را می‌تراشند. آمبولیزاسیون مغز تحت بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام شده و گاهی اوقات نیز عمل تحت آرام بخش انجام می‌شود.

بعد از اجرای بیهوشی، یک کاتتر از طریق یک رگ خونی در کشاله ران بیمار وارد شده و به محل ناهنجاری شریانی وریدی می‌رسد. برای این منظور از کاتترهای بسیار کوچکی استفاده می‌شود.

این روش شبیه به آنژیوگرافی مغزی است به جز اینکه علاوه بر تزریق رنگ برای نشان دادن ناهنجاری شریانی وریدی، این کاتترهای کوچک در نزدیکی ناهنجاری شریانی وریدی قرار داده شده و چسب یا ذراتی برای مسدود کردن تزریق می‌شوند.

مدت زمان عمل آمبولیزاسیون مغز اغلب قابل پیش‌بینی نمی‌باشد و اعضای خانواده که در حال انتظار هستند نباید نگران باشند زیرا این عمل ممکن است بیشتر از حد انتظار طول بکشد.

عمل جراحی آمبولیزاسیون مغز

اگر پزشکان باور نداشته باشند که بتوانند ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) را به صورت بی‌خطر آمبولیزه کنند، فرآیند آمبولیزاسیون مغز متوقف خواهد شد. یک ناهنجاری شریانی وریدی تکی ممکن است چندین بار نیاز به آمبولیزه کردن داشته باشد تا بتوان به نتایج رضایت بخشی دست پیدا کرد یا دیگر امکان آمبولیزاسیون بیشتر وجود نداشته باشد. در صورتی که بیشتر از یک آمبولیزاسیون نیاز باشد، عمل‌ها معمولا در چندین مرحله طی چند هفته یا چند ماه انجام می‌شوند.

چسب عروق به سرعت بعد از تزریق به ناهنجاری شریانی وریدی سفت می‌شود. نتیجه این است که جریان خون از طریق ناهنجاری شریانی وریدی مسدود می‌شود. هنگامی که هیچ خونی از شریان عبور نکند، دیگر خطر خونریزی وجود نخواهد داشت.

آمبولیزاسیون ناهنجاری شریانی وریدی با اندازه بزرگ اغلب در چندین مرحله انجام می‌شود به طوری که در هر بار بخشی از شریان مسدود می‌شود. در صورتی که ناهنجاری شریانی وریدی به طور کامل بسته نشود، همچنان خطر خونریزی وجود خواهد داشت.

مراقبتهای بعد از عمل avm مغزی

بیمار به بخش بهبودی انتقال خواهد یافت که در آنجا بیمار از نزدیک در طول شب کنترل می‌شود. پزشک از بیمار می‌خواهد که بی‌حرکت بماند و برای ۸ ساعت روی تخت دراز بکشد.

این دوره‌ی استراحت اجازه می‌دهد تا شریان کشاله ران بهبود پیدا کند. در صورتی که همه چیز خوب پیش برود، بیمار روز بعد به اتاق خود انتقال داده شده و روز بعد از آن نیز ترخیص می‌شود.

اگر قبل از عمل خونریزی وجود نداشته باشد، ممکن است نیاز باشد که بیمار برای ۱ تا ۲ روز در بیمارستان بماند. اگر خونریزی رخ داده باشد، این مدت طولانی‌تر خواهد بود.

همچین بیشتر بیماران درمان شده با روش آمبولیزاسیون مغزی باید برای آنژیوگرافی یا ام آر آی متعاقب بازگردند که معمولا چند ماه بعد از درمان می‌باشد. این کار نشان می‌دهد که چه مقدار از ناهنجاری شریانی وریدی باقی مانده و آیا نیازی به آمبولیزاسیون دیگری است یا خیر.

بیمار باید بداند که آمبولیزاسیون معمولا به طور کامل شریان را نمی‌بندد. ممکن است فرد در این شرایط همچنان از محل ناهنجاری شریانی وریدی خونریزی کند. مشخص نیست که آیا درمان آمبولیزاسیون جزئی خطر خونریزی در آینده را کاهش می‌دهد یا خیر.

عوارض بعد از عمل آمبولیزاسیون مغز

شرایط هر بیماری متفاوت است. برخی عوارض جانبی جزئی ممکن است مدت کوتاهی بعد از آمبولیزاسیون ناهنجاری شریانی وریدی توسط برخی بیماران مشاهده شوند، اما بیشتر آنها احساس کاملا خوبی خواهند داشت. عوارض عمل آمبولیزاسیون مغز معمولا موقتی بوده و ظرف چند روز یا هفته برطرف می‌شوند.

سردرد گاهی اوقات گزارش می‌شود که معمولا از بین می‌رود اما در صورتی که ماندگار باشند، پزشک مصرف دارو را طی یک دوره‌ی کوتاه مدت تجویز می‌کند که باعث برطرف شدن سردرد خواهد شد.

سایر عوارض احتمالی شامل علائم شبیه به سکته مغزی مانند ضعف در یک دست یا پا، بی‌حسی، مور مور شدن، اختلال تکلم و مشکلات بینایی هستند. خطر آمبولیزاسیون برای عوارض جدی مانند سکته مغزی دائمی یا مرگ بسیار کم است. خطرات پیش‌بینی شده باید با پزشک مورد بحث قرار گیرند.