گفتار به قابلیت تولید انواع صوت گفته می‌شود که از طریق آن می‌توان مفهوم را به شنونده منتقل کرد. درصورتی که فرد در توانایی کافی برای تولید این اصوات را نداشته باشد، دچار اختلال تکلم است. افرادی که دچار اختلال تکلم هستند برای نترل و درمان آن لازم است تحت گفتار درمانی قرار گیرد.

میزان شیوع بیماری اختلال تکلم چقدر است؟

تخمین زده می‌شود که حدود ۲۰ درصد افراد در برقراری ارتباط در برخی مراحل زندگی خود با مشکل مواجه هستند. اختلالات گفتاری و تکلمی شایع‌ترین ناتوانی در کودکان است که ۱۰ درصد آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بین ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد نجات یافته پس از سکته مغزی نیز ممکن است دچار مشکلات تکلم و اختلالات بلع شوند که به گفتار درمانی نیاز دارند. متخصصین گفتار درمانی در تمام طول عمر بیمار از زمان نوزادی تا زمان مرگ بر مشکلات تغذیه‌ای کار و اختلالات بلع کار می‌کنند.

علت اختلال در تکلم ناشی از چیست؟

اختلالات گفتار، تکلم، برقراری ارتباط و اختلالات عصبی بلع به دلیل ابتلا به برخی بیماری‌ها و مشکلات مانند سکته مغزی، ضربه مغزی، بیماری‌های پیش‌رونده عصبی (مانند بیماری پارکینسون، ام اس، بیماری نورون حرکتی و…) و دمانس ایجاد می‌شوند.

بیماری‌های اکتسابی بزرگسالان نیز مانند سرطان سر و گردن و مسکن‌های موقتی نیز ممکن است باعث ایجاد اختلال گفتاری شوند. علائم اختلال گفتار متفاوت بوده و به علت و محل آسیب‌دیدگی در مغز بستگی دارد.

شدت آسیب‌دیدگی نیز یک متغیر تاثیرگذار است. روش‌های درمانی مختلفی برای درمان مشکلات گفتاری وجود دارد که از آن جمله استفاده از سم بوتالینیوم و انجام عمل‌های جراحی است.

انواع اختلال گفتار

انواع اختلال تکلم عبارتند از:

• دیسپازی یا عدم قدرت تکلم
• مشکلات ارتباطی شناختی
• دیزارتا
• دیسپراکسیا
• دیسفونیا

دیسپازی یا عدم قدرت تکلم

دیسپازی یا آفازی نوعی اختلال تکلم است که زمانی که مرکز زبان در مغز دچار آسیب‌دیدگی شود اتفاق می‌افتد. این بیماری به شکل‌های متفاوتی بر افراد تاثیر می‌گذارد اما این افراد در موارد زیر دچار مشکلات می‌شوند:

• درک
• تکلم
• خواندن
• نوشتن

در موارد بسیار شدید آفازی عمومی، شخص قادر به درک یک کلمه هم نبوده و نمی‌تواند با صحبت کردن، نوشتن یا نقاشی و زبان بدن با دیگران ارتباط برقرار کند. انجام کارهای روزمره مانند صحبت کردن، نوشتن، خواندن، دیدن تلویزیون برای افراد مبتلا به این بیماری مشکل و ناامیدکننده است.

اقدامات درمانی برای بهبود اختلال افازی شامل موارد زیر می‌شود:

• هدف قرار دادن برخی مشکلات در تکلم، درک، خواندن و نوشتن
• حداکثرسازی قابلیت انعطاف‌پذیری مغز (توانایی مغز در سازماندهی دوباره خودش پس از قرار گرفتن در محیط‌هایی مانند محیط‌های درمانی)
• آموزش مجدد برای مشکلات تکلمی
• بازآموزی لغات
• روش‌های جبرانی آموزش به عنوان مثال، تغییر محیط به ارتباطات حمایتی
• کار کردن با دیگران برای به حداکثر رساندت بازدهی ارتباطی
• راحت کردن سبک زندگی و تغییرات هویتی
• راحت کردن دسترسی به آموزش، تعلیم و استخدام
• بررسی پتانسیل استفاده از سیستم‌های ارتباطی جایگزین و تقویت‌کننده (به طور مثال، وسایل کمک ارتباطی)

مشکلات ارتباطی شناختی

این مشکلات بیشتر به دلیل وارد آمدن ضربه به سر ایجاد می‌شوند. افرادی که مشکلات ارتباطی شناختی دارند نمی‌توانند کارهای زیر را انجام دهند:

• تمرکز در مکالمه
• تمرکز بر روی یک موضوع
• درک شادی، طنز و زبان تصویری
• احترام به مرزهای شخصی و آداب اجتماعی
• استفاده از موضوعات مناسب
• ارائه استدلال‌های منطقی
• نتیجه‌گیری از اطلاعات ارائه شده

گفتار درمانی

این اقدامات می‌توانند بر روی موارد زیر تاثیرگذار باشند:

• مهارت‌های عمومی مکالمه
• درک گفتار
• خواندن کتاب، مجله و ایمیل‌ها
• بیان افکار، احساسات و نظرات
• درک طنز و لذت بردن از آن
• خواندن و درک قبوض و اسناد اداری
• استفاده از رسانه‌های اجتماعی

مشکلات تکلم پس از آسیب‌دیدگی مغز ممکن است جزئی باشد و با این که ارتباطات عادی به نظر می‌رسد، مشکلات جدی در حفظ ارتباطات یا نگهداری شغلی ایجاد کند.

موارد زیر ممکن است بخشی از درمان افرادی باشد که به دلیل آسیب‌دیدگی مغزی دچار مشکلات تکلم و اختلالات بلع شده‌اند:

• ارزیابی جامع نقاط قوت و ضعف در ارتباطات و بلع
• ساخت یک ارتباط یا تشخیص بلع
• تعیین اهدافی برای دستیابی به نیازهای شخصی
• ایجاد روش‌هایی که می‌تواند در زندگی روزمره مورد استفاده قرار گیرد.
• ایجاد یک برنامه بازتوانی برای کار بر فعالیت‌های خاص
• کار مناسب بر روش‌های ارتباطی جایگزین و تقویت‌کننده (وسایل کمک ارتباطی)
• کار با برنامه‌های کامپیوتری برای تمرین بین جلسات (متخصص گفتار درمانی بهترین کسی است که می‌تواند استفاده از یک برنامه مناسب را توصیه کند)
• کار کردن با مردم، اعضای خانواده و دوستان باری اطمینان از اثربخش بودن ارتباطات
• ارتباط با کارفرمایان برای بازگشت به کار

درمان ممکن است به صورت فردی یا به صورت گروهی انجام شود. متخصص گفتار درمانی غالبا به عنوان بخشی از یک تیم چند رشته‌ای همراه با متخصص شغل درمانی، فیزیوتراپیست و متخصص مغز و اعصاب با بیمار کار می‌کنند تا بتوانند نیازهای وی را به شکلی یکپارچه تامین نمایند.

الگوی بهبودی به این گونه است که ممکن است نیاز باشد که درمان در کل طول عمر انجام شود که با چالش‌های مختلفی روبرو خواهد شد. متخصص گفتار درمانی به بیمار کمک می‌کند که بتواند برخی کارهای مهم و بلندمدت مانند فعالیت‌های شغلی و فعالیت‌های پدرانه و مادرانه را در دوران گذار انجام دهد. افرادی که در این مرحله با بیماری مبارزه می‌کنند ممکن است نیاز به برخی مداخلات مانند تغییر چیزها داشته باشند.

دیزارتا

دیزارتا یک اختلال گفتاری است. افراد مبتلا به دیزارتا (کنترل ماهیچه های دهان و گلو) مشکلی با درک زبان یا فکر کردن در مورد کلماتی که بیان می‌کنند ندارند. در اثر این بیماری ممکن است عضلات دهان، صورت و سیستم تنفسی به دلیل آسیب‌دیدگی مغز یا بیماری‌های پیش‌رونده عصبی ضعیف شوند.

ماهیت و شدت دیزارتا ممکن است باعث ایجاد برخی علائم زیر شوند:

• نامفهوم صحبت کردن (مانند افراد مست)
• آرام صحبت کردن مشابه زمزمه کردن
• کند صحبت کردن
• محدودیت در حرکت زبان، لب و فک
• تنگی نفس
• آبریزش از دهان یا عدم کنترل مؤثر بزاق

ممکن است گفتار فرد به دلیل آسیب‌دیدگی مغز به طور کامل غیر قابل‌درک باشد. موارد زیر ممکن است بخشی از درمان بیماری دیزارتا باشد:

• ارزیابی جامع جنبه‌های مختلف گفتار (مانند لب‌ها، زبان، صدا، تنفس)
• تمرینات هدایت‌شده برای بهبود کنترل تنفس
• تمرین برای بهبود حرکات، قدرت و سرعت عضلات
• روش‌هایی برای قابل فهم‌تر صحبت کردن
• کار با فرد و اعضای خانواده و دوستانش برای برقرار مؤثرتر ارتباطات

دیسپراکسیا

دیسپراکسیا یک اختلال گفتاری حرکتی است که در آن توالی اصوات در هجاها و کلمات با مشکل تلفظ می‌شود. به این بیماری دیسپراکسیا یا اپراکسیای کلامی نیز گفته می‌شود.

دیسپراکسیا همچنین بر حرکات دیگر در بدن نیز تاثیر می‌گذارد. به طور مثال اشکال در حرکت اندام‌ها یا اختلال در توالی انجام فعالیت‌ها مانند درست کردن یک فنجان چای یا لباس پوشیدن از نمونه‌های تاثیر این بیماری بر قسمت‌های مختلف بدن است. دیسپراکسیای کلامی غالبا به درجاتی از اختلالات گفتاری نیز همراه است.

ماهیت و شدت دیسپراکسیا ممکن است منجر به ایجاد مشکلات زیر شود:

• تقلید کردن
• تقلید حرکات غیرگفتاری مانند چسبیدن زبان
• تلاش باری تولید اصوات (در موارد شدید این می‌تواند باعث ناتوانی دائمی در تولید اصوات باشد)

درمان دیسپراکسیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ارزیابی جامع گفتار و زبان
• تمرینات مکرر اصوات آسیب‌دیده با خودشان یا کلمات دیگر
• تمرین کلمات مهم مانند نام اعضای فامیل
• ایجاد روش‌هایی برای کمک به برقرار ارتباط در صورتی که توانایی‌های گفتاری، نوشتاری، نقاشی کشیدن یا زبان بدن آسیب دیده باشند.

دیسفونیا

دیسفونیا اصطلاحی است که برای اختلالات صدا به کار برده می‌شود. بسیاری از موارد ابتلا به دیسفونیا ممکن است شامل التهاب حنجره، وجود توده‌ها در تارهای صوتی، آسیب‌دیدگی، فلج شدن تارهای صوتی، مشکلات روانی (تغییرات صدا زمانی اتفاق می‌افتد که افراد تحت استرس در محل کار یا در خانه باشند) شود.

تغییرات مستمر (که بیش از ۲ هفته باقی می‌مانند) در صدا باید همیشه توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گرفته و ممکن است برای درمان آنها استفاده از سم بوتالینیوم تجویز شود.

درمان اختلال گفتار با تقویت و جایگزینی ارتباطات

همه این بیماری‌های گفتاری و کلامی ممکن است باعث تاثیر بر توانایی فرد در برقراری ارتباط شود و فرد نتواند از آن به بعد به خوبی صحبت کرده یا بنویسد یا نتواند پیام‌ها را به درستی درک کند.

در این موارد یک متخصص گفتار درمانی ممکن است از روش‌های تقویتی و جایگزینی ارتباطی استفاده کند. این روش‌ها شامل اضافه کردن، تعویض کردن، صحبت کردن با زبان اشاره، وسایل کمک ارتباطی برای ادای کلمات و تکنولوژی‌های کامپیوترمحور می‌شود.

افراد (کودکان و بزرگسالان) ممکن است با اظهار احساسات خود مشکل داشته باشند بنابراین آنها توسط دیگران درک نمی‌شوند. این ممکن است باعث عدم صحبت کردن، مشکلات گفتاری، نامفهوم صحبت کردن، مشکلات کلامی حرکتی (کنترل حرکات فیزیکی مورد نیاز برای صحبت کردن) یا بروز مشکل در تولید صدا و کنترل تنفس شود.

درمان اختلال تکلم

استفاده‌‌کنندگان از ابزار تقویتی و جایگزینی ارتباطی از یک سیستم برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• امضا کردن
• استفاده از علائم و نشانه‌ها
• کتاب‌های ارتباطی شامل کلمات و تصاویر یا علائم پراستفاده
• وسایل کمک ارتباطی با تکنولوژی‌های سطح پایین (مانند یک نمودار کوچک با علائمی برای نیازهای ضروری یا ابزاری برای پیام‌های بسیار محدودشده)
• وسایل کمک ارتباطی با تکنولوژی‌های برتر (مانند VOCA) مانند آن چیزی که استفان هاوکینز استفاده می‌کند.

درمان باید هر چه سریع‌تر آغاز شود تا فرد بتواند با تقویت و جایگزینی ارتباطی، خودش را اظهار کند. برای برخی افراد، تقویت و جایگزینی ارتباطی، ممکن است در تمام مدت عمر نیاز باشد و متخصص گفتار درمانی سیستم‌های به‌روز را برای سازگاری حداکثری با نیازهای بیمار به کار گیرد.

برای مثال:

• تغییر و بهبود دنیای استفاده از وب
• ارزیابی توانایی فردی در بیان خود به گونه‌ای که دیگران بتوانند او را درک کنند.
• ارزیابی در کنار دیگران (به طور مثال اعضای خانواده، متخصص طب شغلی، متخصص فیزیوتراپی و …) برای بررسی مناسب بودن و در دسترس بودن سیستم‌ها
• ارتباط با اعضای خانواده و افراد مهم دیگر برای تعلیم آنها در مورد سیستم تقویتی و جایگزینی ارتباطی که فرد از آنها استفاده می‌کند.
• روش‌های جایگزینی و تقویتی ارتباطی به به‌روزرسانی مستمر و دوره‌ای نیاز دارند زیرا لغات گسترش می‌یابند و نیازهای افراد تغییر می‌کنند.
• درمان‌های دوره‌ای منظم

اختلال یادگیری یک مشکل شایع در میان کودکان است که باعث می‌شود کودک با وجود داشتن هوش عادی یا حتی بیشتر از آنها، در خواندن، نوشتن، هجی کردن، استدلال کردن، به خاطر آوردن، و یا سازماندهی اطلاعات، مشکل داشته باشند. این مقاله به بررسی انواع اختلال یادگیری می‌پردازد و راهکارهای مناسب جهت درمان این اختلال را بیان می‌کند.

اختلال یادگیری در کودکان شامل چه مواردی می‌شود؟

اختلال یادگیری مشکلی است که بر چگونگی دریافت و پردازش اطلاعات فرد تاثیر می‌گذارد. کودکانی که مبتلا به اختلال یادگیری هستند ممکن است در هریک از موارد زیر دچار مشکل شوند:

• خواندن
• نوشتن
• محاسبات ریاضی
• درک جهت‌های فضایی

اختلال در یادگیری کودکان هیچ ربطی به هوش فردی ندارد. به عبارت بهتر، کودکی که دچار اختلال یادگیری است فقط ممکن است چیزها را به ‌طور متفاوتی ببیند، بشنود یا درک کند. این مسئله می‌تواند کارهای روزمره نظیر مطالعه برای امتحان یا تمرکز داشتن سر کلاس را بسیار دشوار کند.

فرد مبتلا به این اختلال می‌تواند تدابیری اتخاذ کند تا بتواند این تفاوت‌ها را راحت‌تر مدیریت کند. با شناخت زودتر علائم احتمالی اختلال یادگیری، والدین می‌توانند هرچه زودتر به فرزند خود کمک لازم را بکنند. تاخیر در راه افتادن و صحبت کردن یا مشکل در اجتماعی شدن می‌تواند از علائم اختلال یادگیری در کودکان نوپا، دانش آموزان و دبستانی‌ها باشد.

اگر شاهد این علائم در فرزند خود هستید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا مغز کودک و اختلال عصبی مرکزی وی را مورد سنجش و یررسی قرار دهد.

اختلالات یادگیری در کودکان

پزشک می‌تواند داروهایی تجویز کند تا اختلال یادگیری برطرف شده و مشکلات جانبی مثل استرس و اضطراب کاهش یابد. همچنین متخصص می‌تواند تشخیص دهد که آیا کودک شما مبتلا به بیش فعالی و عدم تمرکز (ADHD) است یا خیر؛ زیرا بیش فعالی خود می‌تواند سبب اختلال یادگیری شود که این مشکل با مصرف دارو قابل کنترل است.

انواع اختلال یادگیری

انواع مختلفی از اختلالات و ناتوانی‌های یادگیری وجود دارند که می‌توانند روی کودک تاثیرات مختلفی داشته باشند. نکته حائز اهمیت آن است که اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) و اختلال اوتیسم شبیه اختلالات یادگیری نیستند.

انواع اختلال های یادگیری عبارتند از:

• دیسپراکسیا یا اختلال کنش‌پریشی در کودکان
• دیسلکسیا (خوانش‌پریشی)
• دیسگرافیا (نوشتار‌ پریشی)
• دیسکلکولیا (محاسبه‌ پریشی)
• اختلال پردازش شنوایی
• اختلال پردازش بینایی

دیسپراکسیا یا اختلال کنش پریشی در کودکان

این اختلال روی مهارت‌های حرکتی کودک تاثیر می‌گذارد. مهارت‌های حرکتی به ما در حرکت و هماهنگی عضلات کمک می‌کنند. طفل مبتلا به دیسپراکسیا ممکن است به اشیا برخورد کند یا در نگهداشتن قاشق یا بستن بند کفش خود دچار مشکل شود. بعدها ممکن است در کارهایی مثل نوشتن و تایپ کردن نیز با اشکال مواجه شود.

مشکلات دیگر مرتیط با دیسپراکسیا عبارتند از:

• مشکل در تکلم
• حساسیت به نور، لمس، طعم یا بو
• مشکل در حرکت چشم‌ها

دیسلکسیا (خوانش پریشی)

خوانش پریشی بر چگونگی پردازش زبان فرد تاثیر می‌گذارد و می‌تواند خواندن و نوشتن را با مشکل مواجه کند. این اختلال همچنین می‌تواند سبب مشکلاتی در دستور زبان، خواندن و درک مطلب شود. کودکان ممکن است در بیان شفاهی خود نیز مشکل پیدا کنند و افکار خود را در حین گفتگو تنها کنار هم بچینند.

اختلالات یادگیری دیسلکسیا

دیسگرافیا (نوشتار‌ پریشی)

این اختلال روی توانایی‌های نوشتاری فرد تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به نوشتار‌ پریشی ممکن است مشکلات متنوعی داشته باشند که عبارتند از:

• دستخط بد
• مشکل در هجی کردن کلمات
• مشکل در انتقال افکار روی کاغذ

اختلال یادگیری دیسگرافیا

دیسکلکولیا (محاسبه‌ پریشی)

این اختلال بر توانایی فرد در انجام محاسبات ریاضی تاثیر می‌گذارد. اختلال یادگیری ریاضی می‌تواند اشکال زیادی داشته باشد و علائم آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

اختلال یتدگیری دیسکلکولیا

محاسبه‌ پریشی در خردسالان ممکن است بر یادگیری شمردن و به‌خاطر آوردن اعداد تأثیر بگذارد. با بالا رفتن سن کودک، او ممکن است در حل کردن مسائل پایه ریاضی یا حفظ کردن جدول ضرب دچار مشکل شود.

اختلال پردازش شنوایی

این مشکل به نحوه پردازش صداهای دریافت شده توسط مغز مربوط می‌شود و ربطی به نقص در سیستم شنوایی ندارد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در موارد زیر نیز دچار مشکل شوند:

• یادگیری خواندن
• تمیز قائل شدن بین صداهای اصلی و پس‌زمینه
• پیروی از دستورات شفاهی
• گفتن تفاوت‌های بین کلمات شبه آوا (که آوای شبیه هم دارند)
• به‌خاطر سپردن چیزهایی که می‌شنوند.

مشکلات شنوایی

اختلال پردازش بینایی

کودک مبتلا به این اختلال در تفسیر اطلاعات دیداری دچار مشکل است. ممکن است برای چنین فردی خواندن یا گفتن تفاوت بین دو چیز شبیه به هم کار سختی باشد. افراد مبتلا به اختلال پردازش بینایی اغلب در هماهنگی بین دست و چشم مشکل دارند.

مشکل بینایی

نحوه تشخیص اختلال یادگیری

تشخیص اختلال یادگیری در کودکان و ناتوایی‌های یادگیری می‌تواند مشکل باشد زیرا هیچ گونه فهرستی از علائم قطعی که با هر کودکی متناسب در بیاید موجود نیست. همچنین بسیاری از کودکان سعی می‌کنند مشکل خود را پنهان کنند. ممکن است علائمی به جز شکایت‌های مکرر در مورد انجام تکالیف یا عدم تمایل به رفتن مدرسه مورد توجه شما قرار نگیرد.

با این وجود، موارد زیر می‌تواند نشانه‌هایی از نوعی اختلال یادگیری باشد:

• عدم اشتیاق به خواندن یا نوشتن
• مشکل در به‌‌یاد آوردن چیزها
• آهسته کار کردن
• مشکل در پیروی از قوانین و راهنمایی‌ها
• مشکل تمرکز در انجام کاری
• مشکل درک معانی مجازی
• کمبود توجه به جزئیات یا توجه بیش از حد به جزئیات
• مهارت‌های اجتماعی ضعیف
• آشوب و اغتشاش

راه های درمان اختلال یادگیری

اگر اختلالات یادگیری بدون درمان رها شوند، کودک ممکن است در انجام تکالیف مدرسه دچار احساس ناکامی و سرخوردگی کند که این می‌تواند منجربه به اعتماد به نفس پایین، افسردگی و دیگر مشکلات شود.

متخصصین معمولا تلاش می‌کنند تا با کار کردن روی نقاط قوت کودک و ایجاد راه‌هایی برای جبران نقاط ضعف موجود، به او کمک کنند مهارت‌هایی را بیاموزد. این مداخلات بسته به ماهیت و دامنه‌ی این اختلالات متفاوت است.

موارد زیر، تنها چند مثال کوچک از روش‌های درمان اختلال یادگیری است که مربیان با استفاده از آن‌ها، به کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص کمک می‌کنند.

روشهای درمان دیسلکسیا شامل موارد زیر است:

• تکنیک‌های ویژه‌ی تدریس
• تغییرات کلاسی
• استفاده از تکنولوژی

تکنیک‌های ویژه تدریس

این روش‌ها شامل کمک به کودک برای یادگیری از طریق تجارب چندحسی و دادن بازخورد فوری به‌منظور تقویت توانایی او در به‌خاطر آوردن کلمات است.

تغییرات کلاسی

برای مثال، معلمین می‌توانند به دانش‌آموزان مبتلا به دیسلکسیا زمان بیشتری برای انجام تکالیف داده و از آنها با آزمون‌های ضبط شده امتحان بگیرند تا کودک به‌جای خواندن سؤالات به آنها گوش دهد.

استفاده از تکنولوژی

برای کودکان مبتلا به دیسلکسیا ممکن است شنیدن نوارهای ضبط شده کتاب یا استفاده از برنامه‌های پردازش کلمه با ویژگی چک کردن املا یا هجی کلمات مفید باشد.

روشهای درمان دیسگرافیا (نوشتار‌پریشی) شامل موارد زیر است:

• استفاده از ابزار مخصوص
• استفاده از تکنولوژی
• روش‌های دیگر کاهش نیاز به نوشتن

ابزار مخصوص

معلمین می‌توانند امتحان شفاهی بگیرند، یادداشت‌برداری کنند و یا برای کودک شرایطی را فراهم کنند که به‌جای نوشتن، پاسخ‌های خود را ضبط کند.

استفاده از تکنولوژی

به کودک مبتلا به نوشتار‌پریشی می‌توان یاد داد که از برنامه‌های پردازش کننده کلمات یا دستگاه ضبط صدا به‌جای نوشتن با دست استفاده کند.

روش‌های دیگر کاهش نیاز به نوشتن

معلمین می‌توانند یادداشت، خلاصه یا برگه‌های چاپ شده در اختیار این دانش‌آموزان قرار دهند.

روش های درمان دیسکلکولیا (محاسبه پریشی) شامل موارد زیر است:

• تکنیک‌های دیداری
• استفاده از روش‌های کمکی برای به‌خاطر سپردن
• استفاده از رایانه

تکنیک‌های دیداری

برای مثال معلمین می‌توانند تصویر کلمات مشکل‌دار را بکشند و به دانش‌آموز نشان دهند که چگونه می‌تواند با استفاده از مدادرنگی بخش‌های مشکل‌دار را از هم تمیز دهد.

استفاده از روش‌های کمکی برای به‌خاطر سپردن

قافیه و موسیقی از جمله تکنیک‌هایی هستند که می‌توانند برای به‌خاطر سپردن مفاهیم ریاضی به کودک کمک کنند.

استفاده از رایانه

کودک مبتلا به محاسبه‌پریشی می‌تواند از رایانه برای مشق‌ها و تمرینات خود استفاده کند.

روش های درمان دیسپراکسیا (کنش‌ پریشی) شامل موارد زیر است:

• محیط آرام یادگیری
• پیشاپیش کودک را در جریان بگذارید
• کاردرمانی

محیط آرام یادگیری

برای کمک به کودکی که دچار حساسیت به صدا یا عوامل حواس پرتی است، مربیان می‌توانند ترتیبی دهند تا کودک در مکان آرامی آزمون دهد، صامت خوانی کند یا فعالیت‌های دیگری را که نیازمند تمرکز است انجام دهد.

پیشاپیش کودک را در جریان بگذارید

برای مثال کودکی که نسبت به صدا حساس است در صورتی که از قبل درمورد رویدادهایی مثل مانورهای آتش‌سوزی در مدرسه و گردهم‌آیی‌ها بداند، برایش بهتر است.

کاردرمانی

تمرینات ورزشی با هدف تمرکز بر کارهای روزمره می‌تواند به کودک مبتلا به ضعف در هماهنگی عضلات کمک کند.

کودک مبتلا به اختلال یادگیری ممکن است با عزت نفس پایین، سرخوردگی و مشکلات دیگر دست به گریبان باشد. متخصصین بهداشت و روان می‌توانند به کودک کمک کنند که این احساسات را درک کند، ابزار مدیریت آن را پرورش دهد و ارتباطات سالمی پایه‌ریزی کند.

کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری گاهی بیماری‌های دیگری نظیر بیش ‌فعالی نیز دارند. این بیماری‌ها درمان خاص خود را می‌طلبد که می‌تواند شامل مداوا و مصرف دارو باشد.

تربیت کودک مبتلا به اختلال یادگیری

بهترین کاری که شما به عنوان پدر یا مادر می‌توانید انجام دهید تنها آن است که کودکتان را عاشقانه دوست داشته باشید و او را حمایت کنید. نکات زیر نیز می‌تواند در کمک به فرزندتان موثر باشد:

• هرچه می‌توانید یاد بگیرید
• حامی فرزندتان باشید
• مطمئن شوید که کودکتان عادات سالمی دارد
• به خلق‌وخوی کودکتان توجه کنید

هرچه می‌توانید یاد بگیرید

همه حقایق را در مورد اختلال یادگیری و چگونگی تاثیر آن بر روند یادگیری کودکتان بیاموزید.

حامی فرزندتان باشید

قوانین آموزش عالی کشور و سیاست‌های مدرسه را بشناسید تا به این وسیله اطمینان حاصل کنید که فرزندتان بیشترین بهره را از مدرسه رفتن می‌برد. بسیاری از خدمات می‌تواند در دسترس شما قرار گیرد؛ اما تا مادامی که درخواست نکنید به شما ارائه نخواهد شد.

مطمئن شوید که کودکتان عادات سالمی دارد

کودکی که شب به اندازه کافی می‌خوابد، رژیم متعادلی دارد و زیاد ورزش می‌کند هم از لحاظ مغزی و هم جسمی کودک سالم‌تری است.

به خلق‌وخوی کودکتان توجه کنید

مراقب علائم افسردگی نظیر بدخلقی، تغییرات خواب یا اشتها و یا عدم علاقه به فعالیت‌های معمول باشید.

اختلال تعادل یا سرگیجه

عده زیادی از عزیزان خواستار توضیحات جامعی درخصوص اختلال عدم تعادل بودند که در این مقاله به طور کامل آن را توضیح خواهیم داد. اختلال عدم تعادل همان احساس سرگیجه وعدم تعادل درایستادن است. در این شرایط فرد توانایی ایستادن به صورت عادی را ندارد و دچار یکی ازعلائم اختلال عدم تعادل می شود. در بسیاری از افراد دارای اختلال عدم تعادل حس چرخیدن محیط دور سرشان و یا حسی مشابه شناور شدن روی آب و سیاهی چشم اتفاق می افتد. این حالات در موارد بسیاری مربوط به گوش داخلی فرد می شود. عدم تعادل یا سرگیجه حالت تلو تلو خوردن هنگام راه رفتن است.

علائم اختلال عدم تعادل چیست؟

• تاری دید
• احساس گیجی
• احساس سبک شدن سر
• حس افتادن و عدم تشخیص ارتفاع
• سرگیجه یا حس چرخیدن محیط به دور سر
• احساس تهوع و تغییر در ضربان قلب و فشار خون

اختلال عدم تعادل به چه دلیل ایجاد می شود؟

عوامل محرکی برای این اختلال وجود دارد. اختلال عدم تعادل در برخی موارد پس از بیماری خاصی ایجاد می شود که یکی از شایع ترین آن ها سرماخوردگی است. بیمار پس از طی نمودن یک دوره سرماخوردگی دچار اختلال عدم تعادل می شود. همچنین در برخی موارد پس از یک دوره استفاده از داروهای خاص بیمار احساس عدم تعادل و سرگیجه می کند. در واقع عوارض مصرف برخی داروها اختلال عدم تعادل است که در موارد بسیاری با ترک مصرف آن بهبودی حاصل می گردد. یکی دیگر از عواملی که اختلال عدم تعادل را موجب می شود تنظیم نبودن فشار خون است. افت شدید فشار خون و قند خون موجب اختلال عدم تعادل است. عوامل دیگری همچون مشکلات چشمی و فشار چشم نیر ممکن است موجب اختلال عدم تعادل یا سرگیجه در فرد شود.

انواع اختلال تعادلی چیست؟

- اختلال تعادلی کاذب

در اختلال تعادلی کاذب فرد در هنگام برخواستن و تغییر وضعیت از نشسته به ایستاده و یا خوابیده به نشسته احساس عدم تعادل و سرگیجه می کند. این حالت در افرادی ایجاد می شود که دچار مشکلات قلبی عروقی بوده و یا فشار خون و قند خون آن ها در این تغییر حالت دچار افت می شود و نتیجه این افت احساس اختلال تعادل است.

- اختلال تعادلی واقعی

اختلال تعادلی واقعی به حالتی گفته می شود که فرد احساس عدم تعادل داشته و این حالت را با سیاهی چشم، چرخش محیط دور سر، عدم توانایی ایستادن و... تجربه می کنند. در این حالت فرد قادر به ایستادن نمی باشد و فورا لازم است نسبت به نشستن در محل مناسب اقدام نماید چرا که امکان زمین خوردن و برخورد سر با سطوح تیز وجود دارد.

چگونه تعادل در بدن انسان حفظ می شود؟

سوالی که برای بسیاری از عزیزان ایجاد شده این است که چگونه تعادل در بدن انسان حفظ می شود؟ در واقع تعادل بدن انسان در مغز تنظیم می گردد. بدین صورت که با ارسال پالس های مختلف مغز موفق به تنظیم این تعادل می شود. در گوش داخلی مجاری نیم دایره ای وجود دارد که مایع تعادلی گوش درون آن است. حلقه هایی نیز در این بخش وجود دارد که با حرکت انسان در موقعیت های مختلفی قرار می گیرند و مشخص کننده شرایط فیزیکی هستند بر همین اساس مغز تصمیم می گیرد شرایط بدن را تشیص داده و تعادل بدن را حفظ نماید. تمامی حرکات بدن و تکان های سر به وسیله همین ساختار به مغز مخابره می شود و مغز متعاقب آن تعادل را حفظ می نماید.

درمان اختلال تعادلی

جهت درمان اختلال عدم تعادل لازم است پس از مشاهده نشانه های این اختلال به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایید تا پس از انجام معاینه نسبت به تجویز تست های گوش، سی تی اسکن و یا عکس برداری مورد نیاز جهت تشخیص بهتر اقدام نمایند. پزشک پس از بررسی های لازم از گوش داخلی در صورتی که تشخیص اختلال را در این قسمت بداند نسبت به درمان مقتضی آن اقدام می نمایند. اما در صورتی که در کلیه عکس ها، سیتی اسکن و معاینات چیزی در مورد اختلال در بخش تعادلی گوش داخلی مشاهده نشود جهت بررسی بخش های دیگر  به پزشکان متخصص همان رشته ارجاع داده خواهید شد.

اختلال کلافه کننده پرشنوایی شنیده اید؟

شاید تا کنون در خصوص اختلال پرشنوایی چیزی به گوش شما نرسیده باشد اما بی شک در مقاطع مختلف زندگی با آن مواجه شده اید. صداهایی همچون تیک تیک ساعت، چکه آب و حتی جویدن غذا توسط دیگران و... به اصطلاح روی اعصاب شماست! فرد مبتلا به پرشنوایی نسبت به شنیدن صداها حساس شده و به هیچ وجه ظرفیت تحمل صدا ندارد. کلیه صداهای کم برای او عذاب آور شده و می توان اینطور تعبیر کرد که صداهای کم حتی برای او تقویت شده و چند برابر به گوشش میرسد. در این نوع اختلال فرد تحمل شنیدن صداهای حتی کم را نیز ندارد و صداهایی که برای ما کم است برای این فرد کلافه کننده است. چنین فردی به هیچ وجه تحمل مکان های پر سر و صدا را نداشته و از بودن در کنار افراد دیگر خودداری می نماید.

علت پرشنوایی چیست؟

در اینجا لازم است بررسی نماییم علت پرشنوایی چیست! تقریباً می توان گفت علت اصلی پرشنوایی معلوم نیست و تنها یافته ها حاکی از اختلال در گوش داخلی است که منجر به پرشنوایی می شود. عملکرد بخش های تشدید کننده صدا در گوش دچار اختلال می شوند و بدین ترتیب صداهایی مانند نویز و بی اهمیت به اشتباه در گوش تشدید شده و همچون صدایی مهم شنیده می شند. در واقع گوش به اشتباه صداهایی همچون چکه آب، صداهای خارج خانه و... را چندین برابر نموده و به مغز میرساند تا شنیده شود. در این اختلال فرد به مرور دچار مشکلات روحی و عصبی شده و تحمل شنیدن صداها را ندارد.
یکی دیگر از احتمالاتی که از علل ایجاد پرشنوایی مطرح است، ضربه به سر است. در هنگام ضربه به سر احتمال جابجایی استخوانچه های گوش نیز وجود دارد. این استخوانچه ها عامل تشدید صدا در گوش است که با اختلال آن امکان ایجاد پرشنوایی وجود دارد. علل مشابه همچون ضربه به ساقه مغز، آسیب های عصبی همچون ام اس و داروهای شیمیایی که منجر به این آسیب می شوند، فلج بلز و عفونت های گوش از علل و احتمالات افزایش ریسک ابتلا به پرشنوایی هستند.

اختلال پرشنوایی چطورتشخیص داده می شود؟

سوالی که در ذهن شما ایجاد می شود این است که اختلال پرشنوایی چطور تشخیص داده می شود؟ پاسخ بسیار روشن است، اولین اقدام فرد مشکوک به این اختلال مراجعه به پزشک است. با مراجعه به پزشک متخصص گوش حلق و بینی معاینات اولیه انجام شده و تست شنوایی سنجی اولین اقدام تشخیصی پر شنوایی است. پزشک با مشاهده نتیجه این تست قادر به تشخیص است اما در صورت نیاز به بررسی بیشتر انجام عکسبرداری های مختلف نیز رایج است.

اختلال پرشنوایی چطور درمان می شود؟

در بخش پرسش و پاسخ عده بسیاری سوال مبنی بر این ثبت نموده اند که اختلال پرشنوایی چطور درمان می شود؟ در پاسخ به این عزیزان باید گفت اختلال پر شنوایی متاسفانه درمان قطعی ندارد. درمان کنترلی که برای پرشنوایی تجویز می شود معمولاً دوره صوت درمانی است که در آن فرد به مرور قادر به تحمل صداهای مزاحم می شود. در این درمان از دستگاه های تولید کننده نویز استفاده می شود تا مرکز پردازش مغز به مرور قادر به تحلیل صداهای روزمره باشد.

عارضه اختلال پرشنوایی چیست؟

اختلال پر شنوایی همان طور که اشاره شد موجب می شود فرد صداهای غیر ضروری و مزاحم را نیز به وضوح و با صدای بلند بشنود. صداهایی همچون تیک تیک ساعت، چکه آب و حتی کار کردن یخچال در گوش این افراد بسیار بلند شنیده می شود. به همین دلیل اولین عارضه اختلال پر شنوایی دوری از جامعه، افراد و خانواده است. فرد مبتلا به پر شنوایی جهت محافظت از خود و عدم مواجه شدن با صداهای مزاحم و بلند از محیط های شلوغ و حتی دارای صدا دوری می کند که این امر در مدت زمانی کوتاه موجب افسردگی و انزوای اجتماعی وی می شود.