اگر شما هم از آن جمله افرادی هستید که پیگیر آشنایی با کتاب پزشکی، مخصوصا کتاب های تخصصی پزشکی و همچنین مباحث و مطالب تالیف شده در آنها هستید، ما در این مقاله به طور خلاصه و مفید تخصصی ترین کتاب های رشته پزشکی را جهت استفاده شما معرفی کردیم.

 

کتاب های تخصصی پزشکی

تمام رشته های درسی دارای کتاب های تخصصی مربوط به حیطه کاری خود میباشند، رشته پزشکی از جمله رشته های بسیار با اهمیت در جهان محسوب می شود که تالیف کتاب های رشته پیراپزشکی، کار بسیار حساس و مهمی برای مولفان محسوب می شود. کتاب های بسیار زیادی در زمینه های تخصصی پزشکی تاکنون تالیف شده اند، ما در این مقاله 10 کتاب از کتاب های تخصصی پزشکی که اساس و پایه علم پزشکی را تشکیل می دهند و در تمام دانشگاه های پزشکی جهان معتبر هستند همچنین، توسط اساتید تدریس می شوند را به شما معرفی می کنیم.

 

آشنایی با کتاب های تخصصی پزشکی:

1_کتاب اطلس آناتومی نتر

کتاب اطلس آناتومی

آناتومی یکی از علوم پایه در رشته پزشکی است و کتاب آناتومی دکتر نتر از کتاب های تخصصی پزشکی به شمار می آید. دکتر نتر در این کتاب ارتباط دقیق بین آناتومی بدن انسان و تشخیص بالینی آن را به وضوح به تصویر کشیده است و کتاب او مورد تایید اکثر اساتید رشته پزشکی واقع شده و برای آنها قابل اطمینان می باشد. تصاویر این کتاب روابط منسجم بین اندام های بدن انسان را به صورت واضح و قابل درک نشان داده است تا خواننده بتواند درک دقیقی از مسائل آناتومی داشته باشد.  

 

2_کتاب فیزیولوژی گایتون

یک کتاب پزشکی بسیار پرفروش و پر متقاضی کتاب فیزیولوژی گایتون و هال است که به جهت اهمیت علم فیزیولوژی در رشته پزشکی اکثر دانشجویان پزشکی ترجیح می دهند که یک نسخه از این کتاب را برای خود تهیه کنند. فیزیولوژی یک پل ارتباطی بین علوم پایه دانشجویان پزشکی با فعالیت بالینی آنها محسوب می شود و از این جهت بسیار اهمیت دارد. همچنین کتاب فیزیولوژی گایتون را اکثر اساتید پزشکی به عنوان منبع اصلی این درس معرفی می کنند. کتاب فیزیولوژی گایتون ویراست های متفاوتی از آن به چاپ رسیده که آخرین ویراست آن مربوط به سال 2020 می باشد.

3_کتاب آسیب شناسی پایه رابینز

کتاب آسیب شناسی

 از کتاب های تخصصی پزشکی که در پزشکی پایه بسیار کاربردی و ضروری می باشد، کتاب آسیب شناسی پایه رابینز است که در دو جلد اختصاصی و عمومی به چاپ رسیده است. این کتاب اصول آسیب شناسی را به صورت اساسی و با بیانی ساده توضیح داده است. تمام آسیب های احتمالی دستگاه های مختلف بدن از جمله: قلب ، دستگاه عصبی مرکزی، کلیه ها، کبد، دستگاه تناسلی و غیره در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته اند. ولی در کتاب آسیب شناسی عمومی رابینز مباحث از سلول و آسیب های آن آغاز می شود.

4_کتاب بافت شناسی پایه جان کوئیرا

کتاب بافت شناسی

از علوم پایه پزشکی علم بافت شناسی و از کتاب های تخصصی پزشکی کتاب بافت شناسی جان کوئیرا را می توان نام برد. بافت شناسی اطلاعاتی در مورد بافت های بدن، ترتیب قرار گیری این بافت ها، عوامل تاثیر گذار بر روی آنها و غیره را شامل می شود. کتاب بافت شناسی جان کوئیرا، زیست شناسی بافت را به طور کامل تشریح کرده است و آرایش سلول های کاربردی در ساختمان بافت را به تصویر کشیده است تا ساختار بافت ها به طور محسوسی قابل درک باشد. کتاب بافت شناسی جان کوئیرا بافت های داخل و خارج سلولی را به طور کامل شرح داده است و یکی از کتاب های پر طرفدار در میان دانشجویان پزشکی محسوب می شود.

5_کتاب بیوشیمی مصور هارپر

کتاب بیوشیمی

مبحث بیوشیمی از جمله موضوعات پایه در رشته پزشکی و زیر گروه های آن است. که در این رابطه کتاب بیوشیمی مصور هارپر یک کتاب جامع و کامل در معرفی و شناساندن علم بیوشیمی می باشد. در این کتاب تصاویر متابولیسمی و مسیرهای آن به طور دقیق و با کیفیت درج شده است تا دانشجو با استفاده از آن به راحتی بتواند موضوعات را تحلیل کند. هر فصل این کتاب مباحث جداگانه را با یک مثال پزشکی ساده بیان کرده است تا بتواند انگیزه دانشجو را افزایش دهد.

6_کتاب جنین شناسی لانگمن

کتاب جنین شناسی

از جمله کتابهای معتبر در حوزه جنین شناسی پزشکی، کتاب جنین شناسی پزشکی لانگمن است، این کتاب در اکثر دانشگاه های پزشکی تراز اول جهان تدریس می شود. کتاب جنین شناسی لانگمن که از کتاب های تخصصی پزشکی و همچنین رشته مامایی به حساب می آید، تمام مطالب ضروری مبحث جنین شناسی را به طور ساده و کاربردی توضیح داده است. فصول این کتاب از آغاز شکل گیری جنین تا مراحل پایانی رشد آن را همراه با تصاویر، با زبانی ساده و گویا بیان کرده است.

7_کتاب اپیدمیولوژی نورمن

از دیگر کتاب های تخصصی رشته پزشکی، کتاب اپیدمیولوژی نورمن است. این کتاب یک بازنگری استثنایی و بسیار دقیق از مفاهیم مهم آمار در پزشکی و اثرات آن بر سیاست های بهداشتی را به وضوح مورد تفسیر قرار داده است. با مطالعه این کتاب دانشجویان می توانند به سادگی مفاهیم و اصطلاحات علم اپیدمیولوژی را فراگیرند و راه حل های منطقی در جهت حل مسائل بالینی را بیاموزند.

کتاب اپیدمیولوژی

کتاب اپیدمیولوژی نورمن یک منبع بسیار منحصر به فرد از شیوع اپیدمیولوژی ها و راه حل های کنترل یک اپیدمی است. علاوه بر این کتاب اپیدمیولوژی گوردیس هم از منابع مهم در درس اپیدمیولوژی پزشکی محسوب می شود.

8_کتاب میکروب شناسی پزشکی جاوتز

کتاب میکروب شناسی پزشکی

کتاب میکروب شناسی پزشکی جاوتز یکی از کتاب های تخصصی پزشکی است، این کتاب در دو جلد تالیف شده است و تمام بحث های مربوط به شناسایی میکروب ها، انگل ها، باکتری ها، ویروس ها و غیره در این کتاب به تفصیل شرح داده شده است. از نکات مثبت این کتاب که موجب محبوبیت آن در بین استادان و دانشجویان رشته پزشکی شده است، اصول اساسی در رابطه با تشخیص بیماری های عفونی و درمان این بیماری ها می باشد. جلد اول این کتاب 28 فصل را شامل می شود و جلد دوم شامل 20 فصل است.

9_کتاب فارماکولوژی کاتزونگ

کتاب فارماکولوژی

یکی از کتاب های بسیار مهم در رشته پزشکی و دوران علوم پایه پزشکی و همچنین از کتاب های تخصصی رشته داروسازی، کتاب فارماکولوژی می باشد. نویسنده این کتاب برترام کاتزونگ است که ترجمه فارسی آن توسط دکتر خسرو سبحانیان و همکاران ایشان صورت گرفته است. در این کتاب تمام داروهای دارای اهمیت در رشته پزشکی به ترتیب شرح داده شده است. کاربرد داروها برای درمان های مختلف و حتی عملکرد، اثرات و عوارض ناشی از مصرف داروها مورد بررسی قرار گرفته است. کتاب فارماکولوژی کاتزونگ، یک کتاب جامع برای رفرنس رشته پزشکی، رفرنس داروسازی و رفرنس پیراپزشکی می باشد.

10-کتاب انگل شناسی مارکل ووگ

کتاب انگل شناسی

مبحث انگل شناسی یکی از مهمترین مباحث پزشکی پایه به حساب می آید، که یادگیری دقیق آن برای آینده دانشجویان پزشکی ضروری و مهم است. کتاب انگل شناسی پزشکی مارکل از جامع ترین و معتبرترین کتاب های تالیف شده در زمینه انگل شناسی است. این کتاب تمامی مباحث مربوط به انگل ها، سیر تکامل آنها، بیماری های انگلی در انسان و راه های درمان آن را مفصل شرح داده است. کتاب انگل شناسی پزشکی یکی از کتاب های ضروری برای دانشجویان پزشکی و همچنین دانشجویان رشته انگل شناسی می باشد.

آناتومی شامل ساختارهایی است که هم با چشم غیر مسلح و بدون بزرگنمایی و هم با بزرگنمایی (با میکروسکوپ) مشاهده می شوند. اما زمانی که اصطلاح آناتومی (anatomy) را به کار می بریم، آناتومی ماکروسکوپیک و بدون بزرگنمایی مد نظر می باشد، که همان مطالعه و بررسی ساختارها بدون استفاده از میکروسکوپ است. آناتومی میکروسکوپیک، بافت شناسی (histology) نیز نامیده می شود. در علم بافت شناسی سلول ها و بافت ها با استفاده از میکروسکوپ مطالعه می شوند. در ادامه به توصیه هایی جهت نحوه مطالعه آناتومی و توضیح اصطلاحات آناتومی و لغات و نیز موقعیت آناتومی بدن می پردازیم.

آناتومی چیست و چرا اهمیت دارد؟

آناتومی پایه علم طب است. علم آناتومی، پزشک را در شناخت بیماری یاری می رساند. پزشک با علم به آناتومی تصمیم می گیرد که معاینات فیزیکی انجام دهد یا از تکنیک های پیشرفته تصویر برداری استفاده کند. آناتومی برای دندانپزشکان، متخصصین کایروپراکتیک (chiropractors)، کاردرمان هاو تمامی افرادی که به نحوی در درمان بیمار نقش دارند نیز علمی حیاتی محسوب می شود. توانایی تفسیر صحیح از یک مشاهدات بالینی، حاصل فهم دقیق آناتومی است.

مشاهده (observation) و تجسم (visualization) تکنیک های اولیه برای آموختن علم آناتومی به شمار می روند. آناتومی، دانشی فراتر از به خاطرسپاری فهرستی از اسامی است. اگر چه زبان آناتومی مهم است، اما اطلاعات مورد نیاز برای تجسم موقعیت ساختارهای فیزیکی بدن بیمار تنها با حفظ کردن میسر نمی شود.

مثلا شاخه های مختلف شریان کاروتید خارجی با تجسم مسیر شریان لینگوال (زبانی) از گردن تا زبان (tongue) متفاوت است. یا به عنوان مثال، درک سازماندهی کام نرم، نحوه ارتباط آن با حفرات بینی و دهان و حرکت کام نرم در طی عمل بلع بسیار متفاوت از حفظ کردن نام عضلات و اعصاب آن می باشد. برای یادگیری آناتومی باید مفهوم آن را دریابیم تا بتوانیم اصطلاحات (terminology) مربوطه را به خاطر بسپاریم.

چگونه آناتومی را مطالعه کنیم؟

کلمه آناتومی (Anatomy) برگرفته از لغت یونانی تمنین (temnein) به معنی “بریدن” است. بنابراین علم آناتومی قرابت بسیاری به ریشه خود دارد.

امروزه یکی از روش های آموختن آناتومی تشریح جسد توسط دانشجویان است. روش های دیگر شامل مشاهده ساختارهای آناتومیک تشریح شده و مدل های پلاستیکی یا استفاده از مدل های کامپیوتری و سایر تجهیزات کمک آموزشی می باشد.

مطالعه آناتومی به دو روش آناتومی موضعی و آناتومی دستگاهی انجام می شود:

نگرش موضعی (regional approach) برای آموختن آناتومی

در نگرش موضعی (regional approach) هر ناحیه ای از بدن بطور مجزا مطالعه می شود و تمام ساختارهای مربوط به آن ناحیه در یک زمان مورد بررسی قرار می گیرد.

به عنوان مثال هنگام مطالعه قفسه سینه همه ساختارهای آن مورد توجه قرار می گیرد. این ساختارها شامل دستگاه عروقی، اعصاب، استخوان ها، عضلات و تمامی ساختارها و اندام های دیگر است که در ناحیه قفسه سینه قرار گرفته اند. پس از مطالعه این ناحیه، نواحی دیگر بدن یعنی شکم، لگن، اندام فوقانی، اندام تحتانی، پشت، سر و گردن نیز به همین ترتیب بررسی می شود.

نگرش دستگاهی (Systematic approach) برای آموختن آناتومی

در نگرش دستگاهی (Systematic approach) هر دستگاه بدن بطور مورد مطالعه قرار می گیرد. به عنوان مثال در مطالعه دستگاه عصبی (مغز، نخاع و همه اعصاب) با تمام جزئیات و به دقت بررسی می گردند. در این روش تمام دستگاه های بدن نظیر دستگاه های عصبی، اسکلتی، عضلانی، گوارشی، تنفسی، لنفاوی و تولید مثل مطالعه می شوند.

هر یک از این دو روش مزایا و کاستی هایی دارد. نگرش موضعی همراه با تشریح جسد روش سودمندی است، اما اگر بخواهیم یک دستگاه را در برابر بدن مطالعه کنیم این روش کار آمد نخواهد بود. بطور مشابهی، نگرش دستگاهی برای بررسی کامل یک دستگاه روشی کاربردی اما تطبیق آن با تشریح جسد مشکل است. در این نگرش جزئیات به قدر کافی مورد مطالعه قرار نمی گیرند.

اصطلاحات و لغات مهم آناتومی

موقعیت آناتومیک (وضعیت یا حالت آناتومی)

موقعیت آناتومیک (anatomical position) وضعیت استانداردی از بدن است که با توجه به آن وضعیت، شکل و محل ساختارهای بدن توضیح داده می شود. در موقعیت آناتومیک، فرد بر روی پاها ایستاده، دست ها در کنار بدن و صورت رو به جلو قرار می گیرد.

دهان بسته و حالت چهره نیز خنثی است. کنار تحتانی کاسه چشم با قسمت فوقانی سوراخ گوش در یک صفحه افقی قرار می گیرد و چشم ها باز و به اشیاء دور خیره می مانند. کف دست رو به جلو و انگشتان باز و در کنار هم قرار می گیرند.

بالشتک (pad) انگشت شست دست نیز با نوک سایر انگشتان زاویه ۹۰ درجه می سازد. انگشتان پا نیز رو به جلو قرار می گیرند.

صفحات آناتومیک

سه صفحه (plane) اصلی در موقعیت آناتومیک از بدن عبور می کند که عبارتند از:

صفحات کرونال (coronal planes)

دارای جهت عمودی بوده و بدن را به دو بخش قدامی و خلفی تقسیم می کنند. پیشنهاد می کنیم برای درک بهتر موضوع، مطلب صفحه کرونال را مطالعه فرمائید.

صفحات ساژیتال یا ساجیتال (sagittal planes)

این صفحات با جهتی عمودی از بدن عبور می کنند اما با سطح کرونال یک زاویه ۹۰ درجه تشکیل می دهند و بدن را به بخش های راست و چپ تقسیم می کنند. صفحه عبوری از مرکز بدن که آن را به دو نیمه مساوی راست و چپ تقسیم می کند، صفحه ساژیتال میانی (median sagittal plane) نام دارد.

صفحات عرضی یا افقی (transverse , horizontal or axial planes)

این صفحات بدن را به بخش های فوقانی و تحتانی تقسیم می کنند.

اصطلاحات آناتومی مربوط به موقعیت ها

اصطلاحات مدیال، لترال، انتریور و پوستریور

قدامی (شکمی) و خلفی (پشتی)، داخلی و طرفی، فوقانی و تحتانی سه جفت اصطلاح برای توصیف موقعیت ساختارها در نمای کلی بدن یا نسبت به سایر ساختارها به کار می روند.

اصطلاحات قدامی (anterior) یا شکمی (ventral) و خلفی (posterior) یا پشتی (dorsal) موقعیت ساختارها را نسبت به جلو و پشت بدن توصیف می کنند. به عنوان مثال، بینی ساختاری قدامی (شکمی) بوده در حالیکه ستون مهره ها ساختاری خلفی (پشتی) است. همچنین بینی در قدام گوش و ستون مهره در خلف جناغ یا استرنوم قرار دارد.

اصطلاحات داخلی (medial) و طرفی (lateral) موقعیت ساختارها را نسبت به صفحه ساژیتال میانی و کناره های بدن توصیف می کند. به عنوان مثال، شست در سمت خارج (طرفی) انگشت کوچک قرار دارد. بینی در صفحه ساژینال میانی و داخل به چشم قرار دارد. چشم نیز در سمت داخل گوش است.

اصطلاحات فوقانی (superior) و تحتانی (inferior) ساختارها را نسبت به محور عمودی بدن توصیف می کنند. به عنوان مثال، سر نسبت به شانه ها فوقانی و مفصل زانو نسبت به مفصل لگن تحتانی است.

اصطلاحات پروگزیمال و دیستال، سری و دمی و روسترال در آناتومی

سایر اصطلاحاتی که برای توصیف موقعیت ها به کار می روند شامل پروگزیمال و دیستال، سری و دمی و روسترال است.

اصطلاحات پروگزیمال (proximal) و دیستال (distal) برای نزدیک تر یا دورتر بودن از تنه به کار می روند و بویژه در اندام ها کاربرد شایع تری دارند. برای مثال، دست (hand) نسبت به مفصل آرنج دیستال است. این اصطلاحات برای توصیف موقعیت نسبی انشعابات ساختارهای خطی نیز به کار می رود مانند مجاری هوایی، عروق و اعصاب. برای مثال شاخه های دیستال به س ت انتهای هر دستگاه منشعب می شود در حالیکه شاخه های پروگزیمال نزدیک تر به مبدأ هر دستگاه منشعب می شوند.

اصطلاحات سری (cranial) (به سمت سر) و دمی (caudal) (به سمت دم) اغلب به جای اصطلاحات فوقانی و تحتانی به کار می روند. و اصطلاحات روسترال (rostral) بطور ویژه در سر برای توصیف موقعیت ساختارها نسبت به بینی به کار می رود. برای مثال مغز قدامی نسبت به مغز خلفی در موقعیت روسترال قرار دارد.

اصطلاحات سطحی و عمقی در آناتومی

دو اصطلاح دیگری که برای توصیف موقعیت ساختارها در بدن به کار می رود سطحی (superficial) و عمقی (deep) است. از این اصطلاحات برای توصیف موقعیت نسبی دو ساختار نسبت به سطح بدن استفاده می شود. برای مثال، جناغ یا استرنوم نسبت به قلب سطحی بوده و معده در عمق دیواره شکم قرار دارد. اصطلاح سطحی و عمقی را نیز می توان در حالت کلی تری به کار برد تا دو ناحیه اصلی بدن را تعریف کرد.

ناحیه سطحی بدن در خارج لایه بیرونی فاسیای عمقی قرار دارد. ساختارهای عمقی توسط این لایه محصور شده اند. ساختارهای موجود در ناحیه سطحی بدن شامل پوست، فاسیای سطحی و غدد پستانی هستند. ساختارهای عمقی شامل عضلات اسکلتی و احشا می باشند. زخم های سطحی در خارج لایه بیرونی فاسیای عمقی اتفاق می افتند، در حالی که زخم های عمقی از آن عبور می کنند.

حتما تا بحال اسم پاتولوژی به گوشتان خورده است و از خود پرسیده اید که پاتولوژی یعنی چه؟ آزمایشات پاتولوژی چه هستند و رشته پاتولوژی در پزشکی چه کاربرداری دارد و تفاوت آن با فیزیولوژی در چیست. در ادامه ما به عنوان پزشک به شما توضیح می دهیم که این رشته چیست و چه کاربردی دارد.

معنی لغوی پاتولوژی چیست؟

واژه پاتولوژی یا آسیب شناسی به معنای مطالعه درد و رنج است (در یونانی pathos به معنی درد و رنج و logos به معنی مطالعه است). اما هنگامی که این واژه را در پزشکی مدرن به کار می بریم، منظور مطالعه بیماری است.

نظر ویرشو مبنی بر اینکه بیماری در سطح سلولی آغاز می شود قطعا صحیح بوده است، ولی امروزه می دانیم که اختلالات سلولی ریشه در تغییرات مولکولی (ژن ها، پروتئین ها و غیره) دارند و آنها هستند که بقا و رفتار سلول ها را تحت تأثیر قرار می دهند. بنابراین اساس آسیب شناسی مدرن (علم پاتولوژی)، فهم اختلالات سلولی و مولکولی است که باعث ایجاد بیماری ها می شوند. ذکر این اختلالات در زمینه عملکرد و ساختار طبیعی سلول کمک کننده خواهد بود که مضمون علم را تشکیل می دهد.

تفاوت پاتولوژی با فیزیولوژی

هدف علم پاتولوژی یا آسیب شناسی مطالعه بیماری و اختلالات بدن است. پاتولوژی به اختلالات در سطح سلولی و مشکلات و بیماری هایی که بدن با آن ها رو به رو می شود می پردازد. درصورتی که فیزیولوژی به بررسی مکانیسم عملکرد طبیعی و سالم سلول های بدن و بطور کلی بدن انسان می پرداز.

آزمایشات پاتولوژی چه هستند؟

آزمایشات پاتولوژی به هر آزمایشی که به بررسی اختلال عملکرد بدن بپردازد آزمایش پاتولوژی گفته می شود. همه آزمایش ها در آزمایشگاهی که تحت نظارت یک پزشک پاتولوژیست است انجام می شود.

آزمایشات از آزمایش معمول خون گرفته تا نمونه برداری از بافت های سرطانی (بیوپسی ها) و مشاهده نمونه ها در زیر میکروسکوپ توسط پاتولوژیست را شامل می شوند. تشخیص بیشتر سرطان ها و بیماری ها با مشاهده سلول های نمونه برداری از بافت درگیر در زیر میکروسکوپ انجام می شود.

بنابراین پاتولوژیست، تشخیص دهنده قطعی بسیاری از بیماری هاست.

برای جوان سازی پوست روش های متفاوتی وجود دارد، میکرودرم ابریژن و درم ابریژن از جمله این روش ها هستند که مورد استفاده قرار می گیرند.

در درم ابریژن، متخصص پوست یا جراحی پلاستیک با یک دستگاه مخصوص، پوست شما را سمباده می زند. این فرآیند باعث جایگزینی پوست فعلی با پوستی شفاف تر، جوان تر و صاف تر خواهد شد.

در میکرودرم ابریژن، کریستال های لابه بردار بر روی پوست اسپری می شوند و لایه بیرونی پوست را بر می دارد. میکرودرم ابریژن برای پوست های کدر، و از بین بردن لکه های قهوه ای و لکه های ناشی از سن مناسب است.

چه زمانی به میکرودرم ابریژن یا درم ابریژن نیاز داریم؟

درم ابریژن بیشتر برای از بین بردن جای جوش، جای آبله و اسکارهای ناشی از تصادفات و بیماری ها استفاده می شود و برای از بین بردن نقایص مادرزادی پوستی، جای سوختگی، خال های گوشتی مناسب نیست. درم ابریژن بیشتر برای افرادی با پوست روشن مناسب است. در کسانی که پوستی تیره دارند ممکن است باعث ایجاد اسکار (جای زخم) یا تغییر رنگ پوست شود.

میکرودرم ابریژن برای همه پوست ها با هر رنگی مناسب است. میکرودرم ابریژن تغییرات ظریفی بر روی پوست ایجاد می کنند و هیچگاه باعث ایجاد اسکار یا تغییر رنگ پوست نمی شود. بعد از میکرودرم ابریژن پوست کمی ملتهب و قرمز می شود که در کمتر از ۲۴ ساعت کاملا بهبود می یابد. همچنین نیازی به بی حسی ندارد و مناسب افرادی است که نمی توانند مدت طولانی برای ریکاوری صبر کنند.

مکانیسم میکرودرم ابریژن و درم ابریژن چیست؟

درم ابریژن در مطب پزشک انجام می شود. قبل از انجام درم ابریژن، پوست بطور کامل تمیز شده و داروهای بی حسی استفاده می شود. زیرا درم ابریژن برخلاف میکرودرم ابریژن می تواند دردناک باشد. پزشک با استفاده از دستگاهی که در دست دارد لایه ی خارجی پوست را برمی دارد و ناهمواری های سطح پوست را صاف می کند.

در میکرودرم ابریژن، کریستال های ریزی بر روی پوست پاشیده می شود تا به آرامی لایه ی سطحی پوست را بر دارد. این روش نسبت به درم ابریژن آرام تر است و فرد نیازی به دارو بی حس کننده نخواهد داشت. با برداشته شدن لایه ی خارجی، پوست شروع به ترمیم کرده و پوستی صاف تر و شفاف تر و روشن تر جای آن را خواهد گرفت.

بعد از درم ابریژن و میکرودرم ابریژن چه اتفاقی می افتد؟

بعد از درم ابریژن، پوست شما تا چند روز می سوزد و ملتهب خواهد بود. احساس سوزش  پس از ۷ تا ۱۰ روز بطور کامل از بین می رود. پوست جدیدتان که در ابتدا کمی قرمز است به آرامی به سمت رنگ طبیعی خود برمی گردد. طبیعی شدن کامل رنگ پوست حدود ۶ تا ۸ هفته زمان خواهد برد. البته بیشتر مردم پس از ۱ تا ۲ هفته می توانند به فعالیت روزانه خود بر گردند. شما باید تا چندین هفته، کاملا از نور آفتاب دوری کنید. استفاده از کرم های ضدآفتاب با SPF بیشتر ۳۰ توصیه می شود.

بعد از میکرودرم ابریژن، پوست شما برای ۲۴ ساعت کمی قرمز و خشک خواهد شد. در این مدت می توانید از کرم های مرطوب کننده استفاده کنید.

عوارض و معایب میکرودرم ابریژن و درم ابریژن چه هستند؟

عوارض درم ابریژن شامل :

• ایجاد تغییرات ناهمگون در پوست (رنگ پوست)
• ایجاد اسکار
• التهاب و تورم پوست
• عفونت
• تیرگی پوست که معمولا موقتی است اما گاهی دائمی می شود. علت آن قرار گرفتن در نور خورشید است.

عوارض میکرودرم ابریژن :

• عارضه چندادنی ندارد و صرفا ممکن است باعث تحریک چشم ها شود.

مراقبت های لازم بعد از درم ابریژن و میکرودرم ابریژن:

درم ابریژن: حتما بعد از مدتی که پزشکتان تعیین می کند برای ویزیت مجدد و بررسی پوست مراجعه کنید. از داروهای ترمیم کننده و مرطوب کننده ای که برایتان تجویز شده است استفاده کنید. مصرف آسپرین یا مسکن ها نظیر ایبوپروفن تا ۱ هفته بعد از عمل توصیه نمی شود. سیگار نکشید! و برای چندین ماه در معرض نور خورشید قرار نگیرید و حتما از عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب و کلاه لبه دار استفاده کنید.

میکرودرم ابریژن: از مرطوب کننده های پوستی و کرم های ضدآفتاب استفاده کنید و تا چندین روز به هیچ وجه در معرض نور خورشید قرار نگیرید.

روزاسه یا آکنه روزاسه (Acne Rosacea) یک بیماری پوستی شایع بوده و به عنوان جوش بالغین نیز از آن یاد می شود. این بیماری پوستی با قرمزی و پرخونی عروق پوست صورت مشخص می شود همچنین روزاسه چشمی با درگیری چشم ها همراه است. روزاسه با آکنه و راش لوپوس تفاوت های زیادی دارد که در ادامه به آن ها می پردازیم. این بیماری واگیردار نیست. برای اطلاع از علائم، تشخیص و درمان روزاسه با ما همراه باشید.

روزاسه پوستی چیست؟

آکنه روزاسه، ضایعات و بثورات پوستی شایعی در صورت هستند که با قرمزی، تلانژکتازی (برجسته شدن عروق خونی پوست)، برافروختگی و پاپول ها و پوستول ها مشخص می شود. بنابراین می توان گفت که این بیماری دو بخش اصلی دارد:

1. بخش التهابی: این بخش باعث ایجاد پاپول ها و پوستول هایی روی پوست صورت می شود.
2. بخش عروقی: این بخش باعث قرمزی، برافروختگی و سرخ شدن پوست صورت می شود.

علت روزاسه چیست؟

بیماران مبتلا به این اختلال پوستی معمولا بیش از ۳۰ سال سن دارند به همین دلیل به آن جوش بالغین نیز گفته می شود البته باید بدانید که روزاسه می تواند در کودکان نیز رخ دهد. علت روزاسه معلوم نیست.

علائم و نشانه های آکنه روزاسه پوست صورت

علائم پوستی نشان دهنده بثورات و ضایعاتی روی پیشانی، گونه و بینی و اطراف چشم ها (روزاسه چشمی) هستند. در این بیماری قرمزی یا اریتم پوست صورت و پرخونی عروقی بصورت تلانژکتازی وجود دارد. تعداد پاپول ها و پوستول ها معمولا کمتر از ۱۰ عدد است البته در موارد شدید، بیماران دارای تعداد فراوانی پوستول، تلانژکتازی، اریتم منتشر، پوست چرب، و ادم یا تورم بینی و گونه ها می باشند.

التهاب مزمن و عمیق بینی منجر به ضخیم شدن برگشت ناپذیر پوست بینی و نیز بزرگ شدن آن می شود که به این حالت رینوفیما گفته می شود و در مردان شایع تر است.

در موارد ناشایعی، پاپول ها می توانند پوست سر، پشت و اندام های فوقانی و تحتانی را نیز درگیر نمایند.

روزاسه چشمی چیست؟

روزاسه ممکن است چشم ها را درگیر کند و علائم چشمی ایجاد کند. این علائم عبارت اند از:

• ورم خفیف ملتحمه چشم همراه با احساس درد و ناراحتی.
• احساس جسم خارجی در چشم و اشک ریزش.
• پرخونی ملتحمه.
• درگیری پلک بصورت تلانژکتازی، بلفاریت، کراتوپاتی سطحی منقوط و شالازیون.
• ارتشاح، نازک شدن و رگ دار شدن قرنیه.

تشخیص روزاسه چگونه انجام می شود؟

شخیص بیماری براساس معاینه بالینی مسجل می شود و معمولا نیازی به انجام آزمایش ندارد. اما اگر ضایعات غیر معمول باشند و علائم معمول بیماری را ایجاد نکنند، کشت باکتریایی برای رد کردن فولیکولیت انجام می شود.

همچنین اگر پوسته ریزی ضایعات وجود داشته باشد، آزمایش هیدروکسید پتاسیم برای بررسی تینه آ (عفونت های قارچی پوست) انجام می گیرد.

تفاوت روزاسه با لوپوس و آکنه در چیست؟

برای بررسی لوپوس و افتراق آن از روزاسه می توان بیوپسی انجام داد. همچنین بیماری لوپوس یک بیماری سیستمیک است و معمولا علائم غیر پوستی نیز دارد. آنتی بادی های ANA در لوپوس مثبت هستند اما در روزاسه معمولا مثبت نیستند.

در مورد تفاوت روزاسه با آکنه باید گفت که کومدون ها (جوش های ریز سر سفید) در روزاسه وجود ندارند اما در آکنه به فراوانی یافت می شوند. همچنین شرح حال و سن بیمار نیز به تشخیص این دو بیماری از هم کمک زیادی می کند.

تشخیص های افتراقی

• آکنه یا جوش معمول صورت که در حوالی بلوغ ایجاد می شود. در روزاسه بر خلاف آکنه کومدون ها وجود ندارند.
• تینه آی پوستولی (عفونت قارچی پوست).
• درماتیت دور دهان.
• فولیکولیت عفونی (استافیلوکوکی، آکنه گرم منفی).
• لوپوس اریتماتو سیستمیک که راش های پروانه ای ایجاد می کند.

سیر و پیش آگهی بیماری چگونه است؟

خوردن نوشابه ها و غذاهای داغ، خوردن الکل (شراب قرمز) یا تماس با حرارت و نور خورشید سبب تشدید روزاسه می شود. بنابراین به بیماران توصیه می شود که از این موارد دوری کنند. این بیماری مزمن است و چندین سال به طول می انجامد. در این مدت گاهی شدید و گاهی خفیف است.

درمان روزاسه پوست

رژیم غذایی و لوازم آرایشی بهداشتی

بیمار باید از خوردن نوشابه ها و غذاهای پرادویه و داغ و نیز الکل و شراب قرمز دوری کند. این غذاها باعث بدتر شدن بیماری می شوند.

دوری از نور خورشید در این بیماری یک قانون است و بیمار باید از کرم های ضدآفتاب با SPF بالا استفاده کند. همچنین کرم پودرهای آرایشی با پایه سبز، قرمزی این ضایعات را می پوشانند.

داروهای موضعی

• برای درمان روزاسه با مترونیدازول می توان از ژل یا محلول مترونیدازول (نظیر متروژل) استفاده کرد.
• سولفاستامید و لوسیون گوگرد همراه با درمان موضعی با مترونیدازول بسیار موثر هستند.
• استفاده از سولفاستامید و گوگرد (Sulfacet-R یا AVAR) برای پوست های چرب بسیار مفید است. این دارو به دو شکل رنگی و بدون رنگ موجود است. AVAR به شکل کرم یا ژل موجود است. فرآورده سبز رنگ خاصی از AVAR به شکل کرم و ژل می تواند قرمزی پوست را مخفی کند.
• ژل کلیندامایسین (Clindagel) یا استفاده از محلول، تامپون یا لوسیون کلیندامایسین و اریترومایسین نیز در درمان روزاسه موثر هستند اما تاثیرشان از مترونیدازول کمتر است.

داروهای خوراکی

درمان روزاسه با داروهای خوراکی مخصوصا برای کنترل پاپول ها و پوستول موثرتر از داروهای موضعی است. از جمله داروهای درمانی خوراکی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تتراسایکلین (Tetracycline) با دوز ۵۰۰ میلی گرم دوبار در روز.
• اریترومایسین (Erythromycin) با دور ۵۰۰ میلی گرم دوبار در روز.
• داکسی سایکلین (Doxycycline) با دوز ۱۰۰ میلی گرم دوبار در روز.
• مینوسایکلین (Minocycline) با دوز ۱۰۰ میلی گرم دوبار در روز.

طی یک دوره ۲ تا ۴ هفته ای درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی بالا، معمولا پوستول ها کنترل می شوند. در بسیاری از موارد، این حالت سپس به مقادیر پایین تر پاسخ می دهد. برای موارد مقاوم به درمان، می توان از مترونیدازول خوراکی با دوز ۲۵۰ میلی گرم استفاده نمود.

صابون مناسب

استفاده از صابون های مناسب می تواند برای درمان بیماری بسیار موثر باشد. صابون های حاوی سولفاستامید ۱۰ درصد و سولفور ۵ درصد بهترین صابون برای درمان روزاسه محسوب می شوند.

درمان با طب سنتی و گیاهان دارویی

استفاده از ماسک های گیاهی می تواند در کنترل بیماری مفید باشد اما به هیچ عنوان نباید جایگزین درمان اصلی بیماری شوند. از جمله ماسک های گیاهی و دمنوش های گیاهی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ماسک برگ بابونه.
• ماسک چای سبز.
• ماسک اسطوخودوس.
• ماسک جوی دو سر.
• دمنوش شنبلیله.

درمان روزاسه چشمی

علائم چشمی در این بیماری با آنتی بیوتیک های خوراکی درمان می شوند. پس از بهبود بیماری باید مصرف داروها را متوقف یا به تدریج قطع کرد. میزان پاسخ دهی پس از درمان قابل پیش بینی نیست. بیماری راجعه را باید درمان نمود، سپس باید مقدار دارو را به تدریج به حداقلی که کنترل کافی ایجاد کند کاهش داد. برای موارد مزمن و راجعه یا مواردی که به درمان پاسخ نمی دهند، باید از داروی ایزوترتینوئین نظیر آکوتان، روآکوتان یا دکوتان به مدت ۲۰ هفته استفاده کرد.

درمان رینوفیما با لیزر

رینوفیما با روش جراحی الکتریکی (الکتروسرجری)، جراحی با لیزر دی اکسید کربن، و جراحی پلاستیک درمان می شود.

نکات مهم

• در موارد نادری، این بیماری می تواند با ضایعات گرانولوماتو تظاهر کند که به آن روزاسه گرانولوماتو گفته می شود و بسیار شبیه لوپوس یا سارکوئیدوز است. بیماران ممکن است به ادم یا ورم طولانی مدتی در صورت دچار شوند که به ادم توپر (جامد) موسوم است. در تحقیقاتی که صورت گرفته، تاثیر ژل کروموفور در کنار فوتوتراپی در درمان این بیماری تایید شده است.
• اگر بیمار پس از درمان دراز مدت و مستمر با استروئید موضعی، مصرف این کرم را قطع کند، ضایعات پوستی شبیه این بیماری ایجاد شده که به آن روزاسه استروئیدی گفته می شود. در نتیجه، شعله وری سریع و شدیدی همراه با پاپول ها و پوستول ها رخ می دهد. در این هنگام، بیمار استفاده از داروی مسبب را مجددا از سر می گیرد و در نتیجه این چرخه معیوب تکرار می شود.