از شایع ترین علل قرمزی چشم می توان به کونژکتیویت یا ورم ملتحمه اشاره کرد که در واقع اصطلاحی است برای توصیف التهاب ملتحمه. ملتحمه پرده ی نازکی است که سفیدی چشم را پوشانده است و برای پوشاندن و نرم کردن سطح چشم، ترشحات مخاطی را تولید می کند. به طور طبیعی ملتحمه، شامل یک سری عروق خونی است که با بررسی دقیق، قابل مشاهده اندو در صورت التهاب، عروق خونی آن برجسته تر می شوند و چشم، قرمز به نظر می رسد.

دلایل ایجاد ورم ملتحمه

عوامل زیادی می توانند باعث تحریک و ورم ملتحمه شوند كه از شايع ترين آن ها میتوان به عفونت ها، آلرژي ها و تحريك هاي محيطي اشاره کرد. چون ملتحمه بافت ساده اي است، پاسخش به همه محرك ها یک شکل است و قرمز مي شود، از جمله بارز ترین نشانه های ورم ملتحمه قرمزی چشم ها می باشد.

انواع ورم ملتحمه

ورم ملتحمه شامل 3 نوع ویروسی، باکتریایی و آلرژیک است که باهم بررسی می کنیم:
- ورم ملتحمه ويروسي
ويروس ها یکی از شايع ترين علل ورم ملتحمه هستند و به شدت مسری میباشند، بعضی از ویروس هایی که باعث سرماخوردگي و علايمي مانند گلودرد و آبريزش بيني مي‌شوند، مي توانند باعث ورم ملتحمه همراه با علايم قرمزي چشم و ترشح آبكي و چرکی از هر دو چشم شوند که یک تا دو هفته بهبود آنها طول می کشد. بعضی از ویروس ها نیز ممكن است تنها يك چشم را عفوني كنند. در برخی از انواع مسری و شدید این بیماری، سطح قرنیه دچار کدورت‌های پراکنده به نام کراتیت شده که بتدریج برطرف می‌شوند. این نوع ورم در بزرگسالان شایع تر است.
- ورم ملتحمه باكتريال
عفونت هاي باكتريايي ناشي از استافيلوكوك يا استرپتوكوك که نوعی بسیار مسری از کونژنکتیویت بوده و نيز باعث قرمزي چشم مي شوند كه با مقدار زیادی چرک و ترشح همراهند. در عفونت هاي حاد، ميزان ترشح از چشم زياد است و مشاوره فوري با چشم پزشك توصيه مي گردد. برخي از عفونت هاي باكتريايي، خفیف تر هستند و ممكن است ترشح کمی داشته باشند و یا ترشحي نداشته باشند و تنها صبح ‌هنگام روي پلك ها پوسته ايجاد شوند. این نوع از التهاب ملتحمه شایع‌ترین شکل كونژنكتيويت در کودکان سنین مدرسه بوده و امکان درد و تورم در اطراف گوش همان سمت نیز ممکن است به وجود بیاید.
- ورم ملتحمه آلرژیک
این نوع از ورم ملتحمه مسری نمی‌باشد و عکس‌العمل بدن نسبت به یک ماده آلرژی‌زا و محرک مانند گرده گل‌ها ایجاد می‎شود. قرمزی و ورم شدید بافت ملتحمه، باعث ایجاد یک نمای شیری در سطح چشم می‎شود .کونژکتیویت آلرژیک نیز انواع مختلفی دارد که از شایعترین آن ها آلرژیک فصلی می باشد که معمولاً مربوط به فصل بهار است.

علائم ورم ملتحمه

علائم این بیماری بر حسب نوع كونژنكتيويت باهم متفاوت هستند. كونژنكتيويت باکتریایی باعث پوسته پوسته شدن پلک‌ها و ترشحات فراوان چرکی از چشم‌ها می‎شود که این ترشحات ممکن است زرد یا سبز رنگ بوده ومعمولاً هر دو چشم را درگیر می‌نماید. در كونژنكتيويت ویروسی، حجم ترشحات کمتر از نوع باکتریایی بوده و رقیق تر اند. عوامل ویروسی اکثراً فقط یک چشم را مبتلا می‌کنند ولی احتمال درگیری هر دو چشم نیز وجود دارد. اگر علت كونژنكتيويت آلرژی باشد، علائمی مانند قرمزی چشم‌ها، خارش، ‌ریزش اشک وجود داشته و ممکن است با آبریزش از بینی همراه باشد.

تشخیص ورم ملتحمه

ورم چشم كونژنكتيويت توسط چشم پزشک با استفاده از Slit Lamp  قابل تشخیص است. از نکاتی که در تشخیص این بیماری حائز اهمیت است می توان به سابقه عفونت تنفسی، بروز ناگهانی یا تدریجی علائم، تماس با شخص دارای علائم مشابه اشاره کرد.

راهکارهای جلوگیری از انتشار بیماری  ورم ملتحمه

در ابتدا باید از سرایت بیماری پیشگیری کرد. در صورت مبتلا شدن به یکی از انواع كونژنكتيويت ویروسی و باکتریال در صورت رعایت نکردن به سرعت به افراد دیگر سرایت می‌کنند. از جمله راهکار هایی که باعث کاهش انتشار بیماری می‌شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• شستن مداوم دست‌ها و خودداری از تماس دست به چشم و مالش چشم‌ها. عدم  استفاده از حوله، بالش و وسایل حمام مشترک
• از قطره‌های چشمی و مواد آرایشی مشترک استفاده نشودو پس از بهبود كونژنكتيويت آنها را عوض کند.
• عدم استفاده از لنز تماسی در مدت بیماری و تعویض آن‌ها پس از بهبود بیماری.

درمان ورم ملتحمه

کمپرس سرد در انواع كونژنكتيويت‌های ویروسی و باکتریال، باعث آرامش و تسکین چشم‌ها می شود. در صورتی فقط یک چشم به بیماری مبتلا شده باشد، از کمپرس هر دو چشم با یک حوله باید پرهیز گردد تا مانع از انتشار باکتری یا ویروس به چشم سالم شود.
استفاده از اشک مصنوعی در درمان ورم ملتحمه مفید است.
كونژنكتيويت‌های ویروسی و باکتریال نیازی به درمان ندارند و معمولاً خود بخود بهبود می‌یابند. استفاده از قطره‌های آنتی بیوتیک در موارد باکتریال، بهبود بیماری را سرعت بخشیده و همچنین مسری بودن آنرا کاهش می‌دهد‌. در بعضی موارد خاص ممکن است آنتی‌بیوتیک خوراکی کاربرد داشته باشد. گاهی به همراه كونژنكتيويت ویروسی برای درمان ضایعات التهابی قرنیه، استفاده از استروئید موضعی ضرورت می‌یابد. كونژنكتيويت‌های ناشی از تبخال باید با دارو‌های ضد تبخال درمان شوند.
در بیمارانی که دارای كونژنكتيويت‌ آلرژیک دارند از قطره های استروئیدی نیز استفاده می گردد.

نام دیگر پرده گوش، پرده صماخ می‌باشد که بین گوش خارجی و میانی قرار می‌گیرد. پرده گوش بافت شفافی است که امکان حرکت دارد. پرده گوش می تواند صدا را تقویت کند و به گوش داخلی برساند تا صدا شنیده شود. این بخش ساختاری گوش تنها  ۳۰ درصد در شنوایی تاثیر دارد و اهمیت آن در قدرت شنیدن نیست، چون ناشنوایی در اثر تخریب عصبی اتفاق می افتد نه پاره شدن پرده گوش. وجود پرده گوش برای جلوگیری از ابتلا به عفونت های گوش میانی که می تواند صدمه های مهمی به گوش بزند، اهمیت زیادی دارد؛ عفونت در گوش داخلی و میانی می تواند شنوایی را صد در صد از بین ببرد.به همین دلیل باید از پرده گوش محافظت کرد و اگر دچار آسیب شود حتما باید آن را تحت نظر پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ترمیم کرد. البته ترمیم پرده گوش با دوختن آن انجام نمی شود بلکه متخصص گوش و حلق و بینی داربست مطمئنی زیرش می زند و اجازه می دهد پرده گوش روی آن ترمیم شود. عوامل آسیب رسان به پرده گوش شامل دو گروه عوامل بیرونی و عوامل درونی می باشند.

عوامل بیرونی آسیب زننده به پرده گوش

عوامل بیرونی ای که پرده گوش را از بین می برند ضربه های ناشی از تصادف یا برخورد با گوش است، این برخورد با پرده گوش می تواند مستقیم مثلاً با فرو بردن جسم خارجی ای مثل سنجاق سر، خودکار یا حتی گوش پاک کن به داخل گوش و یا یک حرکت ناگهانی باشد .اما گاهی این آسیب ناشی از کار و آسیب بیرونی ای است که در جوشکار ها، غواص ها، چترباز ها و... اتفاق می افتد؛ چون هنگام انجام چنین کارهایی، فشاری که از بیرون وارد گوش می شود پرده گوش را دچار آسیب می کند. حتی در نزاعهای خیابانی، خوردن سیلی یا مشت به گوش و تصادف با اتومبیل، هر نوع ضربه به سر، سقوط از ارتفاع و حضور در مکانی که در آنجا انفجاری صورت گیرد مثلا در جنگ ها، می تواند باعث از بین رفتن پرده گوش شود. انفجارهای چهارشنبه سوری هم می تواند علاوه بر خطرهای دیگری که دارد، باعث پاره شدن پرده گوش شود. اگر شستشوی گوش هم به وسیله فرد ناواردی انجام شود یا آب با فشار داخل گوش شود، می تواند باعث از دست رفتن پرده گوش شود.

عوامل درونی آسیب زننده به پرده گوش

عوامل درونی آسیب زننده به پرده گوش از درون گوش میانی، می تواند باعث صدمه زدن به پرده گوش شود، مهم ترین عاملی که می تواند باعث آسیب پرده گوش شود، عفونت هاست و در کسی که از کودکی در معرض عفونت های گوش است، این اتفاق شایع است.عفونت های گوش دو علت دارد؛ یا ناشی از التهاب مخاطی گوش میانی است یا اختلال هایی که در شیپوراستاش ممکن است، وجود داشته باشد.
شیپوراستاش مجرایی است که حلق را به گوش وصل می کند و باعث تنظیم فشار داخل گوش می شود، حالا اگر شیپوراستاش بسته شود، به اختلال شنوایی، افزایش فشار و درنهایت پارگی پرده گوش منجر خواهد شد؛ یعنی اول التهاب ایجاد می شود، بعد عفونت بروز می کند و عفونت، التهاب و آسیب پرده گوش را به دنبال دارد. تا زمانی که عفونت وجود داشته باشد، متاسفانه ترمیم پرده گوش امکان پذیر نیست، به همین دلیل قبل از جراحی، باید التهاب و عفونت گوش حتما برطرف شود. پاره شدن پرده گوش در کودکان نیز بیشتر ناشی از عفونت ها و در سنین بالاتر به دنبال تروما و ضربه ها ایجاد می شود.

نشانه های پارگی پرده گوش

نشانه های پارگی پرده گوش که بیمار متوجه آن می شود، می تواند افت شنوایی، حس صدایی مثل حرکت باد در گوش وزوز گوش و یا درد، خونریزی و ترشح از گوش باشد و اگر در اثر ضربه این اتفاق افتاده باشد، بیمار دچار سرگیجه هم خواهد شد. از دیگر نشانه‌های پارگی پرده گوش،ترشح مایع شفاف و یا چرک و خون از گوش می‌باشد که بیشتر افرادی که دچار این مشکل می شوند، ناگهان احساس می کنند گوششان کیپ شده و نمی توانند صداها را بشنوند.

پارگی پرده گوش قابل ترمیم می‌باشد

با توجه به علایم گفته شده در بالا، افراد با دیدن این شرایط باید به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنند تا معاینه های لازم انجام شود. در صورتی‌ که پرده گوش واقعا آسیب دیده باشد، متخصص، ابتدا اندازه سوراخی را که ایجاد شده بررسی می کند؛ چرا که اندازه این سوراخ یا در حقیقت تعیین مقدار آسیب پرده گوش، در درمان بسیار تعیین کننده است. اگر سوراخ پرده گوش کوچک باشد، معمولاً خودبه خود ترمیم میشود؛ البته به شرط این که عفونت وجود نداشته باشد. اگر اندازه سوراخ پرده گوش بیشتر از یک چهارم سطح پرده گوش باشد، معمولاً برای درمان به جراحی نیاز است. اما پرده گوش ترمیم شده همیشه نازک تر از پرده گوش اولیه خواهد بود. علت این اتفاق، این است که پرده گوش سه لایه دارد، ولی پس از این که آسیب می بیند، فقط دو لایه آن ترمیم می شود و به همین دلیل صدمه پذیرتر هم می‌باشد. پس کسانی که دچار از بین رفتن پرده گوش شده اند، باید بیشتر مراقب باشند.
در درمان با روش جراحی ترمیم پرده گوش یا همان تمپانوپلاستی (Tympanoplasty),فردی را که پرده گوش او آسیب دیده است، وارد اتاق عمل می کنند و او را تحت بی‌حسی موضعی و یا بیهوشی کامل (بسته به تشخیص پزشک متخصص و یا شرایط بیمار) قرار می دهند. پزشک متخصص برای دسترسی به پارگی پرده گوش، برشی را در داخل کانال گوش ایجاد می کند. اگر جراح نتواند به این روش به سوراخ ایجاد شده در پرده گوش دسترسی پیدا کند، برش کوچکی در پشت گوش فرد ایجاد می کند و بافت مشخصی را از آن برمی دارد و بر روی پارگی پرده گوش، پیوند می زند. اگر جای زخم روی بافت باقی بماند، پزشک متخصص قبل از ترمیم پرده گوش، آن را با لیزر از بین می برد و از بخیه برای ترمیم برش استفاده می کند.

ازبین رفتن حس بویایی یا آنوسمی یکی از وقایع ناخوش آیند در زندگی افراد است. حس بویایی جزوحواس پنجگانه ای است که فرد با استفاده از آن ها قادر به لمس و درک بیشتر محیط و زندگی خود خواهد بود و قطعاً از بین رفتن آن تاثیر بسیاری بر زندگی فرد خواهد داشت. کاهش حس بویایی موجب کاهش کیفیت حس چشایی نیز خواهد شد. بسیاری از بیماران پس از انجام جراحی زیبایی بینی با شکایت از مشکل ازبین رفتن حس بویایی به ما مراجعه می نمایند و برخی دیگر نیز پس از تصادف، ضربه و یا مشکلاتی همچون پولیپ بینی دچار مشکل ازبین رفتن حس بویایی می شوند. در ادامه به بررسی بیشتر این مشکل خواهیم پرداخت.

هایپوسمی یا کاهش حس بویایی چیست؟

کاهش حس بویایی یا Hyposmia به اختلالی گفته می شود که در آن فرد دچار ضعف بویایی یا کربویی می شود. این اتفاق می تواند به مرور و یا یکباره صورت گیرد. این اختلال تقریباً 10% افراد را درگیر می کند که علل مختلفی نیز می تواند داشته باشد. کاهش حس بویایی گاهی به صورت مقطعی و موقتی بوده و گاهی بصورت دائم. معمولاً در پی التهاب مخاط بینی و اختلال در انتقال داده های حسی از بینی به مغز که توسط عصب بویایی صورت می گیرد این اتفاق می افتد و با رفع التهاب و بهبودی فرد این مشکلات رفع می گردد.

علل بروز اختلال هایپوسمی يا كاهش حس بويايي

اختلال هایپوسمی يا كاهش حس بويايي با علل مختلفي ايجاد مي شود، علل بروز اين اختلال در برخي موارد اكتسابي است و پس از مدتي با درمان رفع ميگردد. اما بعضاً در صورت آسيب به عصب بويايي اختلال هایپوسمی قابل بهبود و درمان نيست. در ادامه به بررسي علل بروز اختلال هایپوسمی خواهيم پرداخت:

• سرماخوردگي و التهاب مخاط بيني
• پوليپ بيني
• تومور هاي بيني
• ابتلا به آلرژي
• ابتلا به سينوزيت حاد
• جراحي بيني و آسيب به عصب بيني
• ضربه به بيني در تصادفات و ورزش
• ابتلا به بيماري ديابت و پاركينسون
• اختلالات مغزي و تومورهاي مغزي
• مجاورت با مواد شيميايي و آسيب به عصب

تشخیص بیماری هایپوسمی یا کاهش حس بویایی

برای تشخیص بیماری هایپوسمی یا کاهش حس بویایی لازم است به علائم ایجاد شده دقت نمائید و در گام اول به پزشک متخصص گوش حلق و بینی مراجعه نمائید. معمولاً پزشک در ابتدا با صحبت و بررسی علائم شما را بررسی می نماید و پس با استفاده از آندوسکوپی سینوس، عکسبرداری و معاینه نسبت به تشخیص علل این مشکل اقدام می نماید. در برخی موارد پزشک به جهت لزوم بررسی ساختار بینی و سینوس ها اقدام به بررسی سی تی اسکن می نماید تا تشخیص دقیق تری از علت ایجاد هایپوسمی یا کاهش حس بویایی داشته باشد و روش درمانی دقیقی به بیمار تجویز نماید.

آيا هایپوسمی يا كاهش حس بويايي قابل درمان است؟

سوالي كه ایجاد می شود این است که آیا هایپوسمی یا کاهش حس بویایی قابل درمان است؟ در پاسخ باید گفت بستگی به علت ایجاد هایپوسمی می توان گفت این اختلال قابل درمان است یا خیر. بصور کلی در مواردی که به عصب بویایی آسیبی وارد نشده باشد هایپوسمی قابل درمان است. گاهی اختلالاتی نظیر پولیپ بینی، انحراف بینی و آلرژی می توانند کارکرد گیرنده های بویایی را مختل سازند که در این شرایط پزشک با تشخیص صحیح و درمان امکان بازگشت مجدد حس بویایی را ممکن می سازد. همچنین در مواردی با استفاده از اسپری های مخصوص و دارو های کاهش التهاب نیز درمان کاهش حس بویایی صورت می گیرد.

آیا کاهش حس بویایی بعد از جراحی بینی طبیعی است؟

خیر!  گاهاً بیماران زیادی با شکایت از کاهش حس بویایی پس از جراحی بینی به من مراجعه می کنند که با بررسی بیشتر مشاهده شده که بدلیل عدم توجه پزشک به سلامت فرد و آسیب به گیرنده های بویایی و اختلال در سیستم عصب بویایی موجب هایپوسمی در بیمار شده اند. همچنین در بین عده زیادی این باور وجود دارد که پس از جراحی زیبایی بینی کاهش حس بویایی و کر بویی ایجاد می شود. بهتر است بدانید در صورتی که آسیبی به این گیرنده ها وارد نشود هیچ یک از این موارد اتفاق نخواهد افتاد.

التهاب و عفونت لوزه ها و درمان لوزه

عفونت لوزه یکی‌ از مشکلات رایجی است که کودکان و بزرگسالان گرفتار آن هستند. لوزه ها بافت لنفاوی هستند که در انتهای حلق و پشت زبان کوچک واقع شده اند و همچون دیگر اندام های سیستم لنفاوی وظیفه ی دفاع از  بدن یا همان سیستم ایمنی بدن را بر عهده دارند. درواقع لوزه ها به تولید پادتن و آنتی بادی مشغولند و در مقابل حمله ی ویروس ها و باکتریها بر بدن، واکنش بسیار مناسبی نشان می دهند .لوزه ها در مبارزه با عفونت های حلقی و دستگاه تنفسی فوراً واکنش نشان داده و با تولید آنتی بادی ویروسها و باکتریها را به دام می اندازد. لوزه ها در کودکان به دلیل بزرگتر بودن، واکنش پذیرتر هستند؛ لذا با کوچکترین علائم سرماخوردگی و... فوراً همچون علامت هشداری والدین را از این بیماری مطلع می نمایند. در برخی موارد این عفونت و التهاب از لوزه به دیگر بافتهای مجاور سرایت میکند، همچون عفونت گوش و سرایت آن به سینوس یا قفسه سینه.

علائم لوزه های سالم

لوزه های سالم دارای رنگ صورتی بوده و بدون نقاط سفید و عفونی.

علائم لوزه های عفونی

لوزه های عفونی و ناسالم دارای رنگ قرمز بوده و نقاط سبز و یا زرد رنگی دارند.
از علائم عفونی شدن لوزه ها و التهاب آنها می توان به تغییر ابعاد آنها و همچنین درد در انتهای گلو، هنگام بلع، التهاب غدد لنفاوی گردن، سردرد و احساس سرما و تغییر صدا و در بعضی موارد گوش درد را شامل می شوند.

لوزه در کودکان

ابعاد لوزه ها در کودکان در مقیاس حلق آنها، بزرگتر است لذا با هرگونه واکنش به عفونت و بیماری این تورم بیشتر شده و موجب نگرانی والدین می شود، باید در نظر داشت به هیچ عنوان تصمیم زود هنگام جهت جراحی لوزه نباید گرفت بلکه با درمان و همچنین زیرنظر گیری علائم در کودک و مشاوره با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی بهترین تشخیص و تصمیم در جهت درمان کودک گرفته شود.

پزشک با پرسش این سوالات برای برداشتن لوزه شما تصمیم می گیرد

• آیا بیش از 7 بار  طی سال گذشته دچار التهاب و عفونت لوزه شده اید؟
• آیا هربار عفونت و التهاب لوزه شما بیش از 7 روز طول کشیده؟
• آیا با درمان دارویی (آنتی بیوتیک) علائمی از بهبود مشاهده نمی کنید؟

چه علائمی موجب برداشتن لوزه کودک می شود؟

• لوزه هایی که اختلال تنفسی ایجاد می کنند
• لوزه هایی که موجب سختی بلع غذاهای سفت و گوشتی می شود
• لوزه هایی که بصورت دائم درد احساس درد میکند
• لوزه هایی که موجب خروپف  و سلب آسایش خواب بیمار و اطرافیان می شود
• لوزه هایی که توقف تنفسی برای کودک ایجاد می کنند

التهاب لوزه ها دو نوع حاد و مزمن است

التهاب حاد - از علائم التهاب لوزه حاد می توان به:

• تب
• گلو درد
• گوش درد
• گلو درد
• اختلال درعمل بلع بدلیل درد گلو
• مشکلات تنفسی
• التهاب غدد لنفاوی گردن

عفونتهایی که در پی این التهابات لوزه ایجاد می گردد موجب زخم های پوستی، التهاب سینوس، سینه پهلو و عفونتهای گوش می شود.

علائم عفونت لوزه

از علائم التهاب لوزه مزمن می توان به:

• عفونت و التهابات مزمن و پایدار
• تشکیل سنگ لوزه
• با خرد شدن سنگ لوزه، بوی زننده ای ایجاد می شود که تنفس بیمار را دچار مشکل می کند
• عوارض عفونت و التهاب لوزه
• مسدود شدن راه تنفس
• بهم خوردن نظم و آرامش خواب
• تغییر خلق و خو
• آلودگی بیش از حد بدن از عفونت
• مقاومت بدن به آنتی بیوتیک ها (به دلیل عفونت های مکرر و استفاده ی بیمار از درمان دارویی)
• مشکلات قلبی عروقی

آیا عفونت لوزه مسری می باشد؟

سوال بسیاری از بیماران می باشد که آیا عفونت لوزه مسری است؟ بله! عفونت لوزه نیز مانند آنفولانزا، سرماخوردگی و سایر بیماریهای این چنینی مسری بوده و با ترشحات دهانی از عطسه و سرفه به دیگران منتقل می شود.

درمان عفونت و التهاب لوزه

درمان دارویی عفونت لوزه از طریق آنتی بیوتیک ها انجام می شود که در مواقعی که عفونت مکرر باشد و بدن به آنتی بیوتیک ها مقاوم شده باشد هیچ بهبودی حاصل نمی شود و در این زمان پزشک تصمیم به خروج لوزه ها می گیرد.
انجام مراقبت های حمایتی مثل غرغره با آب نمک رقیق و یا سرم شستشو و همچنین کنترل تب از عوامل موثر کنترل عفونت های ویروسی لوزه می باشد (دقت کنید درمان آنتی بیوتیک برای عفونت ویروسی پاسخگو نمی باشد)

• استراحت بدنی
• کاهش میزان صحبت کردن در طول درمان بدلیل کاهش تحریک لوزه ها
• استفاده از ترکیب آبلیمو و عسل همچون مسکنی خوراکی بسیار مفید است
• استفاده از آب به درمان عفونت لوزه کمک می کند
• دوری از محرکهایی همچون هوای خشک و دود سیگار
• استفاده از دستگاه بخور جهت حفظ رطوبت محیط

عوارض جراحی لوزه

جراحی لوزه همچون سایر جراحی ها دارای عوارضی همچون خونریزی و عفونت می باشد که در صورت دقت پزشک و بیمار و طی دوران نقاهت احتمال وقوع این عارضه ها نیز کمتر شده و بیمار پس از این جراحی حس بسیار بهتری در تنفس و سایر موارد خواهد داشت.

علت و درمان گوش درد بعد از شنا

شروع فصل گرما همیشه فکر آبتنی لذتبخش در استخر را تداعی می کند وهیچ چیز در حال و هوای داغ تابستان دلچسب تر از استخر و خنک شدن بدن در حال و هوای آب نیست. اما گاهی با آبتنی و آب بازی در تابستان مشکلاتی ادامه دار برای سلامتی گوش ها ایجاد می شود که تعداد مراجعین به ما را افزایش می دهد. عفونت گوش یکی از رایج ترین مشکلات پس از استخر و آبتنی به حساب می آید و درمان گوش درد بعد از شنا همیشه یکی از معذلات بوده است. بر همین اساس مقاله ای با موضوع درمان گوش درد بعد از شنا تهیه شد که در ادامه آن را مطالعه خواهید نمود تا در این تابستان به مشکلات قبل برخورد نکرده و از آن در نهایت سلامت گوش ها لذت ببرید.

چرا دچار گوش درد بعد از شنا می‌شویم؟

حتماً برای شما نیز اتفاق افتاده است که در ظهر تابستان از گرمای هوا به استخر پناه ببرید و با یک آبتنی و شنا کابوس هوای گرم را از خود دور کنید، تا اینجای کار بسیار لذتبخش است. اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که شما دچار گوش درد بعد از شنامی‌شوید. این گوش درد معمولاً بدلیل نفوذ آب به داخل گوش است که منجر به بروز مشکلات اینچنین در فرد می‌شود. چرا که آب در داخل گوش وارد می‌شود و فرد بدلیل عجله یا هرچیز دیگری، پس از شنا اقدام به خشک نمودن صحیح گوش خود نمی‌کند و در نهایت دچار گوش درد بعد از شنا می‌شود.

علت گوش درد بعد از شنا

همانطور که می‌دانید، گوش درد بعد از شنا زمانی ایجاد می شود که شما وارد استخر یا آب هایی همچون رودخانه و دریا شده اید و قطرات آب به طرق مختلف راهی گوش شما شده است. در این شرایط احتمالاً شما از هیچ نوع گوشی و وسایل مراقبتی اینچنینی استفاده نکرده اید و رطوبت و آب را به داخل گوش راه داده اید. حال در این شرایط که کار از کار گذشته، اگر اقدامات مطلوبی در جهت جلوگیری از گوش درد بعد از شنا انجام دهید که ریسک این مشکل را کاهش داده اید، اما در صورتیکه نسبت به خشک نمودن صحیح گوش خود اقدام نکنید، آب باقیمانده در گوش‌هایتان محل را مناسب رشد باکتری ها و قارچ ها می کند و در نتیجه مشکلات گوش و عفونت گوش حاصل می گردد که عفونت گوش شناگر گفته می شود و در مقالات قبلی بطور کامل توضیح داده شده است. پس با رعایت اصول ساده قادر خواهید بود تا حد بسیار زیادی از ابتلا به گوش درد بعد از شنا پیشگیری کنید.شناگران بعد از شنا ، بهتر است گوش های خود را با رعایت اصول صحیح پاک کنند تا به گوش درد بعد از شنا مبتلا نشوند.

چگونه دچار گوش درد بعد از شنا نشویم؟

در این بخش روش جلوگیری از مشکلاتی را خواهیم گفت که در بالا اشاره کردیم این که چگونه دچار گوش درد بعد از شنا نشویم و آبتنی برایمان گران تمام نشود. همگی با راهکار های ساده ای امکانپذیر است و آن چیزی نیست جز اینکه حتماً از گوشی های مخافظ گوش استفاده نمائید تا حتی المقدور میزان کم تری از آب وارد گوش شما شود. بدین ترتیب اصلاً درگیر مشکلات احتمالی گوش درد بعد از شنا نخواهید شد. حال اگر بعد از ورود آن به داخل کانال گوش و ایجاد محیط مرطوب، اقدام به خشک نمودن صحیح گوش نمائید حتماً درصد زیادی از ریسک ابتلا به گوش درد بعد از شنا را کاهش خواهید داد. خشک نمودن گوش بوسیله سشوار یکی از روش های مطلوبی است که با در نظر گیری فاصله زیاد سشوار تا گوش و همچنین درجه گرمای ملایم سشوار امکانپذیراست. استفاده از دستمال کاغذی نرم در قسمت خارجی گوش بدون اعمال فشار به کانال گوش و وکس گوش نیز راهکار مطلوبی جهت خشک نمودن گوش است تا به گوش درد بعد از شنا مبتلا نشوید. دقت داشته باشید خشک نمودن گوش و یا هر اقدامی بوسیله گوش پاک کن ممنوع است.

از کجا بدانیم آب وارد گوش ما شده؟

سوال عده زیادی از دوستان در دایرکت اینستاگرام این بود که " از کجا بدانیم آب وارد گوش ما شده؟ " ورود آب به داخل گوش معمولاً علائمی دارد، مثل احساس صدا داخل گوش، وزوز گوش بعد از استخر، کیپ شدن گوش و کاهش شنوایی، شنیدن صدا داخل گوش و... که با مشاهده این علائم لازم است فوراً نسبت به خشک نمودن گوش با سشوار اقدام نمائید و توجه داشته باشید نزدیک نمودن بیش از حد سشوار موجب آسیب به پرده گوش و گوش خارجی شما خواهد شد پس حتماً فاصله ایمنی قرار گیری سشوار را در اینکار رعایت نمائید. در صورت برطرف نشدن این مشکل حتماً به پزشک مراجعه نمائید تا گوش شما را معاینه کند.

گوش درد بعد از شنا به چه دلیل ایجاد می شود؟

همان طور که در بالا توضیح داده شد گوش درد بعد از شنا به دلیل ورود آب به گوش ایجاد می شود. اما باید بدانیم علت این گوش درد چیست؟ آیا آب به تنهایی گوش درد ایجاد می کند؟ پاسخ ساده است، آب به تنهایی مشکلات زیادی ایجاد نمی کند و پس از خشک شدن حتی اگر موجب کیپ شدن گوش شده باشد بهبود می یابد، مشکل زمانی آغاز می شود که بهمراه آب میکروب هایی وارد محیط گوش می شوند و تا زمان باقیماندن رطوبت در گوش رشد می کنند و همین موضوع منجر به عفونت گوش خواهد شد. عفونت گوش با مختل نمودن روند طبیعی ساختمان گوش عملکرد آن را نیز ضعیف نموده و بدلیل تورم ناشی از عفونت دردهای شدیدی در این ناحیه ایجاد می کند که حتماً و فوراً باید جهت درمان به متخصص گوش حلق بینی مراجعه شود تا در صورت نیاز اقدام به شست و شوی گوش نماید.