دلیل خس خس سینه نوزاد

حتماً شما نیز در اطرافیان خود کودک تازه متولد شده ای داشتید که والدین او از خس خس سینه نوزاد خود نگران بوده اند. خس خس سینه نوزاد یکی از نشانه های بیماری هایی است که می تواند برای او خطرناک باشد و توجه زیاد والدین را می طلبد. از این رو در این مقاله قصد به توضیح علت خس خس سینه نوزاد و همچنین اقدامات لازم جهت بهبودی خس خس سینه نوزاد ارائه خواهد. شد. این مشکل شایع تقریباً در نیمی از نوزادان دیده می شود و لازم است هر یک از شما عزیزان اطلاعاتی در این خصوص داشته باشید.

خس خس سینه نوزاد چیست؟

خس خس سینه نوزاد معمولاً پس از تولد مشاهده می شود. این خس خس در اکثر موارد در معاینات نوزاد توسط پزشک بوسیله استتوسکوپ قابل شنیدن می باشد. در برخی موارد نیز در صورت بیشتر بودن صدای خس خس سینه، والدین کودک متوجه آن خواهند شد. این مشکل شایع بدلیل باریک بودن مجاری تنفسی نوزاد است و در صورتی که علائم بیماری خاصی نباشد، پس از گذراندن مدت زمانی از تولد و رشد نوزاد رفع خواهد شد. در نظر داشته باشید معاینه پزشک طی این مدت الزامی است.

انواع خس خس سینه نوزاد

- خس خس سینه دائمی نوزاد
در خس خس سینه نوزاد دائمی نوزاد معمولاً در بدو تولد مشاهده می شود. این خس خس همیشه در نوزاد وجود داشته و در ابتدا توسط پزشک و بوسیله گوشی پزشکی تشخیص داده می شود و در مدت طولانی تو توسط مادر و والدین نیز شنیده می شود. خس خس سینه دائمی معمولاً بدلیل ابتلای کودک به آلرژی و بیماری های تنفسی ارثی ایجاد می شود و لازم است فوراً توسط پزشک تشخیص داده شده و درمان آغاز گردد.
- خس خس سینه موقتی نوزاد
در خس خس سینه موقتی نوزاد در بازه زمانی های خاصی دچار این مشکل می شود و پس از درمان و برطرف شدن مشکل خس خس سینه نوزاد از بین می رود. معمولاً تورم و اختلالات التهابی موجب خس خس سینه موقتی در نوزاد می شود.

خس خس سینه نوزاد در چه زمان خطرناک است؟

خس خس سینه نوزاد معمولاً با مشاهده علائم خاصی خطرناک می شود و در واقع یک عامل هشدار دهنده اورژانسی محسوب می شود و لازم است فوراً بدون فوت وقت به پزشک مراجعه شود. در ادامه به این علائم هشدار دهنده اشاره خواهیم کرد:

• شنیـدن صدای خس خس سینه نوزاد
• مشاهده تــب بالای 38 درجه در نــوزاد
• مشاهده فرو رفتگی قفسه ســینه نوزاد
• مشاهده تورم در دست و پاهای نوزاد
• سرفه های مـــکرر در نـوزاد
• مشاهده کهیر در پوست نوزاد

عوامل ایجاد کننده خس خس سینه نوزاد

• آلرژی عامل خس خس سینه نوزاد
• ذات الریه عامل خس خس سینه نوزاد
• برونشیت کودک عامل خس خس سینه نوزاد
• اختلالات ساختار تنفسی عامل خس خس سینه نوزاد

آیا گوش رشد می کند؟

احتمالا شما نیز شنیده اید با افزایش سن برخی اندام های بدن کوچک شده و برخی دیگر نظیر گوش و بینی بزرگ می شود و شاهد رشد گوش یا بینی هستیم. این باور کلی در ذهن عموم وجود دارد که غضروف های بینی و گوش تا پایان عمر در حال رشد است و عده ای نیز این امر را به سبب نیاز انسان به دریافت میزان بیشتری از صدا و یا اکسیژن از طریق ورودی سوراخ های بینی می دانند. در این مقاله قصد به بررسی علمی این امر و ساختمان گوش داریم.

ساختمان گوش را بشناسید

در گام نخست لازم است ساختمان گوش را بشناسید. گوش یکی از اندام های مهم در بدن است که در قسمت سر قرار گرفته. گوش با ساختمانی پیچیده به شنیدن صدا ها کمک می کند. گوش از بخش های مختلفی تشکیل شده که به اختصار آن را توضیح خواهیم داد.

- گوش داخلی
گوش داخلی یکی از مهم ترین بخش های شنوایی محسوب می شود.مجازی نیم حلقوی در این بخش گوش موجب شنوایی و حفظ تعادل می شود. حلزون گوش در گوش داخلی قرار دارد. گوش داخلی با دریافت امواج صدا از طریق گوش میانی و جذب آن از گوش خارجی، با تحلیل امواج و انتقال اطلاعات از طریق عصب گوش شنوایی را پدید می آورد.

- گوش میانی
گوش میانی امواج صوتی که به وسیله گوش خارجی دریافت می شوند را تقویت نموده و به گوش داخلی انتقال می دهد. گوش میانی در واقع گوش میانی واسطه دریافت و تحلیل صدا ها است. گوش میانی مایع گوشی را نیز شامل می شود که وظیفه آن حفظ تعادل در بدن است.

- گوش خارجی
گوش خارجی، خارجی ترین بخش گوش است که در کنار سر قرار گرفته است. گوش خارجی با حالتی خاص دریافت کننده امواج صدا است. اصوات از طریق گوش خارجی جذب و به گوش میانی منتقل می شوند. گوش خارجی متشکل از لاله گوشٰ، مجرای گوش و پرده سماخ است. گوش خارجی به جهت دارا بودن واکس گوش از ورود اجسام و حشرات به داخل گوش جلوگیری می کند.

آیا گوش رشد می کند؟

در باور عامه گوش با افزایش سن بزرگ می شود. این باور بر پایه این نظریه استوار است که با افزایش سن به دلیل ضعف شنوایی ابعاد گوش خارجی بزرگ تر می شود تا امکان دریافت اصوات بیشتری فراهم گردد. اما در حقیقت این نظریه نادرست است چرا که گوش پس از سن بلوغ رشد نمی کند. باور بزرگ شدن گوش و بینی در سنین کهنسالی به دلیل تغییر شکل گوش است. گوش به دلیل ساختار غضروفی با گذشت زمان تحت تاثیر نیروی جاذبه زمین قرار گرفته و دچار تغییر فرم و کشیدگی می شود. همین موضوع باور رشد گوش را ایجاد می کند.

جراحی لوزه

لوزه چیست و چه لوزه هایی را باید جراحی نمود؟

لوزه (Tonsil) بافت های لنفاوی هستند که در انتهای حلق و بالای گلو قرار دارند و با دارا بودن سلولهای ایمنی، از بدن در مقابل ویروس ها و باکتری ها دفاع می کنند. لوزه ها از بدو تولد وجود دارند و در قیاس با گلوی کودک، کمی بزرگتر از حدیکه باید هستند. اما به مرور، با افزایش سن، ابعاد گلو و حلق ،کم کم به میزان طبیعی خود میرسند. اندازه لوزه ها در سن بلوغ به بیشترین حد خود میرسد. لوزه ها و آدنوئید ها از بافت لنفوئیدی - لنفوسیت‌ها ساخته شده اند و در تولید آنتی بادی جهت حفاظت از بدن نقش مهمی دارند. لوزه ها همچنین به زنگ خطر در بدن شهرت دارند! چراکه درصورت بروز مشکلات و عفونت اولین واکنش را نشان داده و اکثراً هشدار دهنده ترین عضو جهت اطلاع والدین و اعلام مریضی کودکان، همین لوزه ها می باشند. در ادامه به بررسی دقیقتر لوزه ها و زمان جراحی لوزه و عوارض عدم جراحی لوزه ها میپردازیم.

عفونت لوزه چیست؟

عفونت لوزه ها معمولاً با سرماخوردگی و گلودرد بروز پیدا میکند، بطوریکه اولین نشانه های سرماخوردگی در گلو و مشکلات بلع مشخص میشود و گلو درد زنگ خطری برای شروع بیماریست. در کودکان بدلیل بزرگ بودن لوزه ها این حالت بیشتر پدید می آید که با سرماخوردگی و عفونت لوزه ها متورم شده و ایجاد درد،تب و اختلالات تنفسی میکند، لذا والدین لوزه ها را موجب دردسر دانسته و در بسیاری موارد مایلند هرچه سریعتر نسبت به جراحی کودک خود اقدام نمایند. اما باید در نظر داشت لوزه ها جزئی از سیستم ایمنی بدن میباشند و جراحی لوزه و خارج نمودن آنها میبایست با تشخیص پزشک انجام شود.

چه لوزه هایی باید جراحی شوند؟

با توجه به توضیحاتی که ارائه شد اهمیت لوزه ها را در سیستم ایمنی بدن دریافتید؛ از آنجا که لوزه ها در قسمتی قرار گرفته اند که محل ورود ویروسها و باکتریها از طریق تنفس و یا دهان میباشد، میتوان گفت در شناسایی عوامل مهاجم و همچنین تولید پادتن جهت مقابله با آنها نقش بسزایی دارند. حال با توجه به این سطح از اهمیت تشخیص جراحی و یا عدم جراحی لوزه ها را به پزشک خود بسپارید. لوزه هایی که دارای ابعاد بزرگ هستند و با عفونت و سرماخوردگی دچار تورم شده و تنفس و بلع بیمار را دچار اختلال میکنند،اکثراً در نوبت جراحی لوزه قرار میگیرند؛ همچنین کودکان و بزرگسالانی که بدلیل عفونت های مکرر لوزه مجبور به مصرف آنتی بیوتیک میشوند، بدلیل ضرر و زیان های ناشی از ایجاد مقاومت در بدن، بدلیل مصرف زیاد آنتی بیوتیک، پزشکان توصیه به جراحی و خارج نمودن لوزه سوم دارند. در زیر به موارد بیشتری اشاره خواهیم کرد.

این لوزه ها حتماً باید جراحی شوند

• لوزه های دارای آبسه
• عفونت های لوزه ای که زمینه ساز سینوزیت باشد
• عفونت گوش (رجوع به مقاله عفونت گوش کودکان) و کم شنوایی ناشی از عفونت لوزه ها
• بزرگی و تورم لوزه ها و اختلال در مجرای تنفسی و گوارشی
• لوزه هایی که به جهت ابعاد و عفونتهای لوزه ای، کودک را دچار مشکلات فک و دهانی میکند
• لوزه هایی که فرد را مجبور به تنفس دهانی میکند (در اینجا بدلیل ،عوارض ظاهری که در دراز مدت در فرد ایجاد میکند میبایست فوراً جراحی شود تا راه تنفسی بینی باز شود)
• عفونت مکرر لوزه و ایجاد تب که بیمار ناچار به مصرف مکرر آنتی بیوتیک باشد

عوارض عدم جراحی لوزه چیست؟

- از عوارض عدم جراحی به موقع لوزه‌ها می‌توان به، ایجاد مقاومت به دارو در بدن اشاره کرد. این مساله موجب میشود، در سنین بالاتر درصورت بروز عفونت در بدن، بدن توان مقابله با بیماری را از دست داده و دارو نیز پاسخگوی این جنگ با بیماری نباشد و در نتیجه احتمال ضعف شدید و حتی مرگ وجود خواهد داشت.
- بروز سینوزیت بدلیل عفونت های مکرر و ترشحات سینوسی, بدلیل عفونت و واکنش به مهاجمین (باکتریها و ویروسها) در بدن
- اختلالات شنوایی و حتی ضعف شنوایی بدلیل عفونتهای مکرر
- اختلال در تنفس از راه بینی بیمار را مجبور به تنفس دهانی میکند که این عمل خصوصاً در کودکان موجب تغییر فرم صورت و فک و دهان خواهد شد. همچنین در پی این تغییران مشکلات بهم ریختگی دندان ها نیز پدید می آید.
- عفونت ناشی از لوزه ها  در کودکان ایجاد تب میکند و در صورت عدم رسیدگی درست و بموقع همین تب میتواند موجب تشنج و آسیب های جدی به کودک شود، اکثر کودکان که دچار این بیماری هستند، از خوردن غذا فرار میکنند و اکثراً بدلیل اختلالات و کلافگی های ناشی از بیماری بد اخلاق و تند خو شده و درصد بسیار زیادی به پیش فعالی‌ دچار میشوند.
- در برخی موارد بدلیل حجم بزرگ لوزه ، احتمال ایجاد سنگ لوزه نیز زیاد میشود که این امر عوارض خاص خود را دارد که در مقاله ی سنگ لوزه و درمان به آن اشاره کرده ایم.

اختلال کلافه کننده پرشنوایی شنیده اید؟

شاید تا کنون در خصوص اختلال پرشنوایی چیزی به گوش شما نرسیده باشد اما بی شک در مقاطع مختلف زندگی با آن مواجه شده اید. صداهایی همچون تیک تیک ساعت، چکه آب و حتی جویدن غذا توسط دیگران و... به اصطلاح روی اعصاب شماست! فرد مبتلا به پرشنوایی نسبت به شنیدن صداها حساس شده و به هیچ وجه ظرفیت تحمل صدا ندارد. کلیه صداهای کم برای او عذاب آور شده و می توان اینطور تعبیر کرد که صداهای کم حتی برای او تقویت شده و چند برابر به گوشش میرسد. در این نوع اختلال فرد تحمل شنیدن صداهای حتی کم را نیز ندارد و صداهایی که برای ما کم است برای این فرد کلافه کننده است. چنین فردی به هیچ وجه تحمل مکان های پر سر و صدا را نداشته و از بودن در کنار افراد دیگر خودداری می نماید.

علت پرشنوایی چیست؟

در اینجا لازم است بررسی نماییم علت پرشنوایی چیست! تقریباً می توان گفت علت اصلی پرشنوایی معلوم نیست و تنها یافته ها حاکی از اختلال در گوش داخلی است که منجر به پرشنوایی می شود. عملکرد بخش های تشدید کننده صدا در گوش دچار اختلال می شوند و بدین ترتیب صداهایی مانند نویز و بی اهمیت به اشتباه در گوش تشدید شده و همچون صدایی مهم شنیده می شند. در واقع گوش به اشتباه صداهایی همچون چکه آب، صداهای خارج خانه و... را چندین برابر نموده و به مغز میرساند تا شنیده شود. در این اختلال فرد به مرور دچار مشکلات روحی و عصبی شده و تحمل شنیدن صداها را ندارد.
یکی دیگر از احتمالاتی که از علل ایجاد پرشنوایی مطرح است، ضربه به سر است. در هنگام ضربه به سر احتمال جابجایی استخوانچه های گوش نیز وجود دارد. این استخوانچه ها عامل تشدید صدا در گوش است که با اختلال آن امکان ایجاد پرشنوایی وجود دارد. علل مشابه همچون ضربه به ساقه مغز، آسیب های عصبی همچون ام اس و داروهای شیمیایی که منجر به این آسیب می شوند، فلج بلز و عفونت های گوش از علل و احتمالات افزایش ریسک ابتلا به پرشنوایی هستند.

اختلال پرشنوایی چطورتشخیص داده می شود؟

سوالی که در ذهن شما ایجاد می شود این است که اختلال پرشنوایی چطور تشخیص داده می شود؟ پاسخ بسیار روشن است، اولین اقدام فرد مشکوک به این اختلال مراجعه به پزشک است. با مراجعه به پزشک متخصص گوش حلق و بینی معاینات اولیه انجام شده و تست شنوایی سنجی اولین اقدام تشخیصی پر شنوایی است. پزشک با مشاهده نتیجه این تست قادر به تشخیص است اما در صورت نیاز به بررسی بیشتر انجام عکسبرداری های مختلف نیز رایج است.

اختلال پرشنوایی چطور درمان می شود؟

در بخش پرسش و پاسخ عده بسیاری سوال مبنی بر این ثبت نموده اند که اختلال پرشنوایی چطور درمان می شود؟ در پاسخ به این عزیزان باید گفت اختلال پر شنوایی متاسفانه درمان قطعی ندارد. درمان کنترلی که برای پرشنوایی تجویز می شود معمولاً دوره صوت درمانی است که در آن فرد به مرور قادر به تحمل صداهای مزاحم می شود. در این درمان از دستگاه های تولید کننده نویز استفاده می شود تا مرکز پردازش مغز به مرور قادر به تحلیل صداهای روزمره باشد.

عارضه اختلال پرشنوایی چیست؟

اختلال پر شنوایی همان طور که اشاره شد موجب می شود فرد صداهای غیر ضروری و مزاحم را نیز به وضوح و با صدای بلند بشنود. صداهایی همچون تیک تیک ساعت، چکه آب و حتی کار کردن یخچال در گوش این افراد بسیار بلند شنیده می شود. به همین دلیل اولین عارضه اختلال پر شنوایی دوری از جامعه، افراد و خانواده است. فرد مبتلا به پر شنوایی جهت محافظت از خود و عدم مواجه شدن با صداهای مزاحم و بلند از محیط های شلوغ و حتی دارای صدا دوری می کند که این امر در مدت زمانی کوتاه موجب افسردگی و انزوای اجتماعی وی می شود.

پولیپ تارهای صوتی به گره های کوچک بر روی تارهای صوتی گفته میشود که اکثراً در افرادی ایجاد میشود که به میزان بسیار زیاد از صدای خود استفاده میکنند. پولیپ تارهای صوتی با علائمی بروز میکند که در صورت مشاهده ی آن بیش از دو الی سه هفته بیمار می بایست فوراً به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نماید تا بررسی و تشخیص و درمان بیماری پولیپ تارهای صوتی صورت گیرد.

کسانیکه در معرض ابتلا به پولیپ تارهای صوتی هستند

• سخنرانان
• اساتید
• معلمان
• خوانندگان
• مجریان

در مورد پولیپ تارهای صوتی بیشتر بدانیم

پولیپ تارهای صوتی خطر سرطان نخواهد داشت؛ اما با بزرگتر شدن پولیپ تارهای صوتی عملاً وضعیت صدای بیمار تغییر کرده و با حاد شدن گرفتگی شدید صدا پدید می آید. این ضایعه بر اثر استرس بر روی تارهای صوتی و تحریک مداوم آن ایجاد مشود، برخی پزشکان معتقدند که پولیپ تارهای صوتی بر اثر فشار زیاد به تارهای صوتی و خونریزی شریانهای خونی ایجاد میگردند.

• علائم پولیپ تارهای صوتی
• گرفتگی صدا بدون هیچ گونه علامت درد
• احساس جسم خارجی در گلو
• احساس نیاز به صاف کردن مداوم صدا
• درد گردن
• خستگی صوتی و بدنی
• کم شدن دامنه زیر و بمی صدا

نشانه های ظاهری پولیپ تارهای صوتی

• معمولا قرمز رنگ بوده
• دارای حواشی تیز میباشد
• از بافت مجاور مجزا است
• پولیپ تارهای صوتی در اندازه متفاوت هستند
• پولیپ هایی که به مدت طولانی باقی مانده اند معمولا از نظر ظاهر کمی عجیب و متفاوت تر هستند
• پولیپ تارهای صوتی معمولاً در وسط تار صوتی ایجاد میگردد و ممکن است دو یا چند پولیپ کنارهم باشد.

علل ایجاد پولیپ تارهای صوتی

• جیغ زدن
• استفاده طولانی از سیگار
• نوشیدن کافئین و الکل (بدلیل خشک نمودن گلو و تارهای صوتی)
• پرکاری تیروئید
• برگشت محتویات معده به مری
• استفاده بیش از اندازه و غلط از صدا به طور مزمن

درمان پولیپ تارهای صوتی

درمان پولیپ تارهای صوتی معمولاً در گام اولیه پس از مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی با تجویز  استراحت صوتی انجام میشود که تا حدی موجب بهبود صدای بیمار خواهد شد؛ چراکه موجب کاهش تورم و نرم شدن آن محدوده میشود. و همچنین پرهیز استفاده از دخانیات و عوامل محرک و استرس نیز جهت درمان پولیپ تارهای صوتی توسط پزشک توصیه میگردد. در گام  بعدی پزشک با استفاده از آندوسکوپ دهان وبینی بیمار را معاینه نموده تا دید بهتری نسبت به شرایط تارهای صوتی در حال حرکت و همچنین پولیپ تارهای صوتی وی یافته تا تشخیص و تجویز ادامه ی روند درمان صورت گیرد.

جراحی پولیپ تارهای صوتی

در جراحی پولیپ تارهای صوتی که توسط آندوسکوپی و لیزر انجام میشود ، پزشک نقش اساسی در نتیجه ی درمان دارد، چراکه تکنولوژی در نتیجه ی آن دخیل نبوده و مهارت جراح اهمیت فراوانی دارد چراکه با کوچکترین اشتباه یا کم دقتی آسیب جدی به تارهای صوتی و صدای بیمار وارد شده و مشکلاتی ماورای پولیپ تارهای صوتی در وی پدید می آید که در برخی موارد غیر قابل جبران میباشد، به شما توصیه میکنیم قبل از انجام این جراحی در مورد پزشک معالج تحقیقات لازم را به عمل آورید.
یکی از خطرات لیزر تخریب بیش از حد بافت های سالم اطراف ضایعه است.گرچه بعضی از مولفین به بی خطر بودن استفاده از لیزر اشاره کرده اند با اینحال چندین مطالعه نشان داده است که از نظر کلیه مسائل بعد از عمل برای کسانی که روش معمول و یا لیزر استفاده کرده اند... ارجحیت خاصی برای لیزر پیدا نشده است و اتفاقا علی رغم گسترش تکنولوژی گرایش به استفاده از روش معمول بیش ازلیزر از طرف جراحان وجود دارد.

اقدامات مراقبتی پس از جراحی پولیپ تارهای صوتی

• بیمار تا چند هفته باید سکوت نموده و در استراحت صوتی قرار گیرد تا بهترین نتیجه از جراحی حاصل گردد
• استفاده از داروهاییکه توسط پزشک تجویز شده همچون اسپری استنشاقی حاوی کورتن
• استفاده از صدا تا مدتها همراه با مراقبتهای خاص باشد
• استفاده از سیگار، مشروبات الکلی پس از این جراحی به شدت منع میشود

عوارض عمل جراحی پولیپ تارهای صوتی

در برخی بیماران پس از جراحی پولیپ تارهای صوتی نشانه های خاصی از این قبیل پدید می آید نظیر:

• صدمه به تارهای صوتی
• صدمه به حفره دهان
• صدمه به دندانها
• اختلال چشایی و حسی

لازم به ذکر است در اکثر جراحی های پولیپ تارهای صوتی نتایج خوبی حاصل گردیده؛ اما در برخی موارد بدلایل متعدد شاهد عود مجدد پولیپ بودیم.