انحراف چشم

همانگونه که از نام این بیماری می توان حدس زد هرگونه انحراف از هم‌راستایی صحیح چشم‌ ها را انحراف چشم می‌گویند.
انحراف چشم عبارت است از عدم هماهنگی حرکت عضلات چشم یا عدم توانایی تمرکز بین دو چشم که باعث می‌شود
هر کدام از چشم‌ها در جهات متفاوتی قرار بگیرند.
این بیماری یکی از مشکلات شایع چشم پزشکی است ودر ۴٪ موارد در گروه سنی اطفال و بزرگسالان دیده می‌شود.

انحراف چشم ممکن است واضح بوده و یا آنکه صرفا بعضی اوقات وجود داشته باشد.
در انحراف چشم، در حالی که یک چشم به سمت جلو نگاه می کند،
چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا و یا پایین می چرخد.

ممکن است یک یا هر دو چشم به داخل (چشم‌های ضربدری یا ایزوتروپی) یا خارج (چشم نهنگ یا اگزوتروپی) بچرخند.
به ندرت انحراف چشمها به صورت بالا و پایین است. نوعی از انحراف چشم بصورت مخفی است
و با حذف دید دو چشمی (بستن یک چشم) مشخص می‌شود
که به استرابسیسم مخفی یا هتروفوریا (Heterophoria) معروف است.
استرابیسم آشکار را هتروتروپی heterotropia یا تروپی می‌گویند.
ایزوتروپی شایعترین نوع استرابیسم است.

قرارگیری طبیعی چشم ها در طی دوران کودکی، امکان تکامل دید مناسب این سنین را ممکن می سازد.
قرارگیری غیر طبیعی مانند آنچه در استرابیسم دیده می شود،
سبب کاهش دید یا آمبلیوپی (تنبلی چشم) خواهد شد.

مغز تصویر چشم بهتر را تشخیص داده و تصویر چشم ضعیف تر یا آمبلیوپیک را حذف می کند.
این موضوع تقریبا در نیمی از کودکان مبتلا به استرابیسم اتفاق می افتد.

آمبلیوپی را می توان با بستن چشم بهتر و تقویت و بهبود بینایی چشم ضعیف تر، درمان نمود.
اگر آمبلیوپی در همان سال های نخست زندگی تشخیص داده شود، درمان آن اغلب موفقیت آمیز خواهد بود،
ولی در صورتی که درمان آن به تاخیر افتد، آمبلیوپی یا افت دید وضعیتی دایمی پیدا خواهد کرد.
قاعدتا هر قدر آمبلیوپی زودتر درمان شود، دید بهتری تامین خواهد گردید.

علائم بیماری

ناهماهنگی حرکات چشم ها (در بعضی موارد تنها در موقع نگاه کردن به جهت های خاصی، قابل مشاهده است)،
دوبینی (گاهی)، دید با تنها یک چشم همراه با فقدان درک عمقی، خستگی چشم.