پر کردن دندان

پر کردن دندان روشی است که برای ترمیم دندان‌های پوسیده و بازگرداندن آن‌ها به شکل و کارایی معمولشان مورد استفاده قرار ‌می‌گیرد. این روش با حذف مناطقی که باکتری‌ها ‌می‌توانند از طریق آن‌ها وارد دندان شوند، به پیشگیری از پوسیدگی بیشتر دندان کمک ‌می‌کند.

دندانپزشک شما برای انتخاب ماده پر کننده مناسب برای شما، چند عامل را در نظر ‌می‌گیرد. این عوامل شامل مقدار ترمیم مورد نیاز، حساسیت به برخی از مواد پرکننده، محل نیاز به ماده پرکننده در دهان و در نهایت مقدار هزینه هر ماده است.

مواد پر کننده انواع مختلفی دارند:

    پرکننده‌های کامپوزیتی: پرکننده‌های کامپوزیتی بر مبنای رزین، از ترکیبی از پلاستیک و ذرات ریز شیشه ساخته ‌می‌شوند و رنگی مشابه رنگ دندان دارند. بنابراین، از پرکننده‌های کامپوزیتی معمولا برای دندان‌های جلویی یا بخش‌هایی از دندان که در معرض دید قرار دارند، استفاده ‌می‌شود. پرکننده‌های کاپموزیتی به صورت مستقیم به سطح دندان ‌می‌چسبند و به این ترتیب، نیاز به تراش دندان در آن‌ها کمتر است (نسبت به آمالگام). علاوه بر این، کامپوزیت‌ها از آمالگام مقاوم تر هستند.
    پر کننده‌های آمالگام: آمالگام از ترکیبی از فلزات شامل جیوه و نقره ساخته ‌می‌شود و در نتیجه رنگ آن با رنگ دندان شما مطابقت ندارد. از این نوع پرکننده معمولا برای دندان‌های عقبی استفاده ‌می‌شود. این پرکننده‌ها بسیار محکم و مقاوم هستند و حداقل ۱۰ سال دوام ‌می‌آورند.
    پرکننده‌های طلا: این نوع پر کننده‌ها از طلا ساخته ‌می‌شوند که بسیار با دوام است. این نوع پرکننده‌ها دوام بیشتری نسبت به سایر پرکننده‌ها دارند. پرکننده‌های طلا با رنگ طبیعی دندان مطابقت ندارند و بسیار گران هستند. هزینه پر کردن دندان با استفاده از پرکننده‌های طلا، ۶ تا ۱۰ برابر بیشتر از آمالگام است.
    پرکننده‌های سرامیکی: پرکننده‌های سرامیکی از چینی ساخته ‌می‌شوند و به رنگ دندان هستند تا طبیعی به نظر برسند. پرکننده‌های سرامیکی نسبت به پرکننده‌های کامپوزیتی شکننده تر هستند و ممکن است بشکنند اما در عوض در برابر لکه‌ها نیز مقاوم تر هستند. پرکننده‌های سرامیکی نیز گران هستند و به اندازه پرکننده‌های طلا یا حتی بیشتر از آن هزینه خواهند داشت.
    یونومر شیشه: پرکننده‌های یونومر شیشه از اکریلیک و فلوئوروآلومینوسیلیکات که یکی از اجزای شیشه است ساخته ‌می‌شوند. این نوع پرکننده‌ها بسیار مقاوم هستند و اغلب برای افرادی مورد استفاده قرار ‌می‌گیرند که پوسیدگی بخشی از دندانشان بسیار شدید بوده و به زیر لثه رسیده است. از این ماده برای پر کردن دندان‌های شیری کودکان نیز استفاده ‌می‌شود.

دانستن

برای به حداقل رساندن درد ناشی از پر کردن دندان، ممکن است دندانپزشک از بی حسی موضعی (مانند لیدوکائین) استفاده کند. در ادامه، دندانپزشک با کمک یک مته یا لیزر، پوسیدگی دندان را بر ‌می‌دارد. وقتی همه قسمت‌های پوسیدگی برداشته شد، دندانپزشک شما فضای خالی شده را شکل ‌می‌دهد تا آن را برای اعمال ماده پرکننده آماده کند. انواع مختلف پرکننده‌ها به انواع مختلفی از فرآیند‌های شکل دهی نیاز دارند تا دندانپزشک مطمئن شود مواد پرکننده در سر جای خود باقی ‌می‌مانند. ممکن است دندانپزشک لاینری را در درون دندان قرار دهد تا از پالپ دندان (جایی که اعصاب در آن هستند)، محافظت کند.

برخی از پرکننده‌ها با نور مخصوصی سفت ‌می‌شوند. در مورد این نوع پرکننده‌ها، دندانپزشک ماده پرکننده را روی دندان اعمال کرده و آن را صاف ‌می‌کند. در حین انجام این کار، او چندین بار نور درخشانی را بر روی رزین ‌می‌تاباند. این کار باعث ‌می‌شود تا ماده خودش را بگیرد و سفت شود.

در نهایت، پس از این که پرکننده بر روی دندان قرار گرفت، دندانپزشک از ابزار تیغه ای خاصی برای صاف کردن نهایی و پولیش سطح دندان استفاده ‌می‌کند.
برنامه ریزی

پس از پر کردن دندان و وقتی اثر ماده بی حس کننده از بین رفت، ممکن است عوارض جانبی مختلفی مشاهده شوند. ممکن است دندان پر شده به فشار، هوای سرد یا مایعات و غذاهای شیرین حساس شود. برخی افراد ممکن است در نزدیکی محل تزریق، احساس بی حسی، مور مور شدن یا درد خفیف داشته باشند. این عوارض جانبی اغلب پس از چند ساعت از پایان درمان، کم شده و از بین ‌می‌روند.

حساسیت دندان طی یک یا دو هفته بعد از درمان به تدریج کم ‌می‌شود. تا آن زمان، سعی کنید از خوردن و نوشیدن هر چیزی که حساسیت دندان را تحریک ‌می‌کند خودداری کنید. اگر دندان شما به شدت حساس شده یا حساسیت پس از گذشت دو هفته کم نشده است، به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

مهم ترین عامل درد، بلافاصله پس از پایان پر کردن دندان این است که ارتفاع ماده پرکننده بسیار زیاد است. دندانپزشک ‌می‌تواند پس از بررسی نحوه قرار گرفتن دندان‌ها بر روی هم، ارتفاع ماده پرکننده را از طریق برداشتن قسمت‌های اضافی تنظیم کند تا به این ترتیب درد شما کمتر شود.

ناراحتی دیگری که به ندرت پس از پر کردن دندان اتفاق ‌می‌افتد، شوک ناگهانی است که وقتی دندان‌های شما با هم تماس پیدا ‌می‌کنند، حس ‌می‌کنید و شوک گالوانیکی نام دارد. این اتفاق زمانی رخ ‌می‌دهد که دو فلز (یکی در دندان تازه پر شده و دیگری در دندان پر شده قبلی که بر روی آن قرار ‌می‌گیرد) با یکدیگر تماس پیدا کنند. در این حالت در دهان شما جریان الکتریکی ایجاد ‌می‌شود. این حالت تنها زمانی رخ ‌می‌دهد که برای مثال، شما دندان پایینی خود را به تازگی با آمالگام پر کرده باشید و دندان بالایی آن قبلا با طلا پر شده باشد.