آیا سنگ لوزه درمان قطعی دارد یا خیر؟

احساس بوی بد در دهان، طعم ناخوش آیند، و احساس ناخوش آیند آن را شاید شما هم تجربه کرده باشید. سنگ لوزه علت ایجاد تمامی این مشکلات است که در بعضی افراد آنقدر شدید است که زندگی عادی آن ها را دچار اختلال کرده و بوی ناخوش آیند سنگ لوزه موجب شرمساری آن ها شده. پس خبر خوش آیندی است که بدانید این مشکل درمان دارد و ما درمان آن را به شما خواهیم گفت تا با رعایت آن و اقدامات مفید هم از ایجاد سنگ لوزه جلوگیری نموده و هم در صورت ایجاد آن موفق به  کنترل و درمان سنگ لوزه شوید. اگر مقاله سنگ لوزه را نخوانده اید با کلیک روی همین نوشته آن را بخوانید.

سنگ لوزه چیست؟

در اولین گام برای شما بهتر است توضیح دهیم که سنگ لوزه چیست؟ سنگ لوزه که به معنای تجمع خوش خیم باکتری ها و باقی مانده هایی از غذا در حفره های لوزه است. سنگ لوزه شامل اجسامی سفید یا زرد رنگ است که در کریپتهای لوزه شکل میگیرد. نحوه ی به وجود آمدن سنگ لوزه به این صورت است که به همراه صرف غذا ذرات غذائی در کریپها به دام می افتد و به محل مناسبی برای رشد باکتریهای دهان تبدیل می شود. به دنبال آن سلولهای دفاعی بدن و سلولهای کنده شده از مخاط نیز به آنها اضافه می شوند و پس از گذشت چند روز توده نرمی تشکیل می شود که ممکن است در صورت تماس با سطح گلو باعث ناراحتی فرد شود. همچنین در تشکیل سنگ لوزه، به دلیل رشد باکتریهای تولید کننده ترکیبات گوگرددار، بوی بدی از دهان به مشام میرسد.

سنگ لوزه چه مشکلاتی ایجاد میکند؟

با توجه به توضیحاتی که ارائه شد احتمالاً میدانید سنگ لوزه چه مشکلاتی ایجاد می کند. سنگ لوزه در انتهای حلق سفیدی هایی ایجاد می کند که دیدن آن برای هیچ کس دوست داشتنی نیست. از دیگر مشکلاتی که سنگ لوزه ایجاد می کند بوی بد دهان است. بوی بد دهان هم برای شخص مبتلا وهم برای اطرافیان بسیار آزاردهنده است. این بوی بد دهان با مسواک زدن نیز ازبین نخواهد رفت، چراکه منشاء آن در انتهای حلق بوده و کماکان موجب آزار خواهد بود. یکی دیگر از مشکلات سنگ لوزه طعم نا مطبوعی است که در دهان ایجاد می کند. این سنگ های سفید که حاصل از تجمع غذا و باکتری ها می باشد با گذشت زمان دچار فساد و انتشار بوی نامطبوع و همچنین طعم ناخوش آیند است که فرد معمولاً با شکایت از این موارد به پزشک مراجعه می کند. احساس درد و سوزش در لوزه ها و گاهاً اختلال بلع از نشانه های ایجاد سنگ لوزه است. آیا به نظر شما سنگ لوزه درمان دارد؟ در ادامه به پاسخ این سوال خواهیم پرداخت.

درمان خانگی سنگ لوزه

درمان سنگ لوزه باتوجه به عوامل ایجاد کننده ی آن، در درجه اول رعایت بهداشت دهان و دندان است. یکی از مطلوب ترین روش های خانگی کنترل سنگ لوزه شستشوی مداوم دهان و قرقره آب نمک رقیق است. انجام این کار موجب افزایش سطح بهداشت در این بخش و غیرفعال نمودن باکتری ها می شود. در برخی موارد پزشکان استفاده از مسواک در انتهای حلق جهت خارج نمودن سنگ لوزه توصیه می کنند که به دلایل پزشکی و امکان آسیب به بافت حساس حلق توصیه نمی شود. می توان گفت درمان های خانگی در کنترل این مشکل کمک کننده می باشد و در صورتی که بافت لوزه شخص دارای حفره بوده و مساعد نفوذ ذرات غذا و آلودگی باشد درمان های خانگی پاسخگوی وی نخواهد بود و لازم است درمان قطعی سنگ لوزه انجام شود.

درمان قطعی سنگ لوزه

همان طور که در ابتدا توضیح داده شد سنگ لوزه به دلیل وجود حفره در داخل لوزه و تجمع آلودگی و مواد غذایی در این قسمت ایجاد می شود، پس تا زمانی که این حفره ها وجود داشته باشند محیط مناسب ایجاد سنگ لوزه می باشد. درمان قطعی سنگ لوزه جراحی لوزه و ازبین برندن حفره هایی است که محل تجمع سنگ لوزه است. با خروج لوزه ها دیگر محلی برای این تجمع وجود نخواهد داشت و درمان قطعی سنگ لوزه به نتیجه مطلوب خواهد رسید.

بینی یکی از اعضای بدن است که در قسمت صورت قرار گرفته است. بینی انسان یکی از مهم ترین راه های انتقال اکسیژن به راه های تنفسی و ریه است. بینی عضو برجسته ای از صورت است که دارای دو سوراخ می باشد. سوراخ های بینی ورودی هوا به داخل بینی می باشد. داخل سوراخ های بینی لوله انتقال هوا وجود دارد که با مخاط بینی و موهای ریز پوشیده شده. این موهای ریز وظیفه تصفیه هوا را بر عهده دارند و در واقع بخش دفاعی بدن محسوب می شوند. اجسام خارجی معلق در هوا در برخورد با این مژک ها درگیر شده و وارد بینی نمی شوند. در ادامه به توضیح بیشتر در خصوص بینی و ساختار بینی خواهیم پرداخت.

بخش های مختلف ساختمان بینی

- بخش داخلی ساختمان بینی
حفره داخلی بینی که به ساختمان داخلی بینی شناخته می شود. ساختمان داخلی بینی از قسمت سوراخ بیرونی تا انتهایی گفته می شود. بین این دو بخش تیغه بینی قرار گرفته و ساختمان داخلی بینی را به چپ و راست تقسیم می نماید.
- بخش خارجی ساختمان بینی
بخش خارجی ساختمان بینی دقیقا همان قسمتی است که در ذهن عموم مردم به عنوان بینی شناخته می شود. بخش خارجی ساختمان بینی از دو قسمت استخوانی و غضروفی تشکیل شده. عموماً جراحی رینوپلاستی (جراحی زیبایی بینی) بر روی ساختمان خارجی بینی اثر گذار است. این بخش شامل نوک بینی، پره های بینی، ستونک بینی یا کولوملا است.
- بخش حفره های بینی
حفره بینی دارای بخش هایی به نام جدار فوقانی، تحتانی، داخلی و خارجی است. در انتهای بینی سوراخ شیپور استاش  قرار گرفته که موجب ایجاد ارتباط گوش میانی و بینی می شود. مخاط داخلی حفره های بینی بخشی از سیستم ایمنی بدن محسوب می شود. حفره های داخلی تا سینوس ها ادامه دارد و هر گونه تغییر در مخاط بینی و ترشحات سینوسی در این حفره ها مشخص می گردد. سوراخ‌های بینی از داخل توسط تیغه‌ی بینی و از خارج توسط پره‌های بینی احاطه شده‌اند. سلول های بویایی نیز در مخاط بینی قرار دارند و دریافت کننده مولکول های بو هستند. این سلول ها بو را شناسایی نموده و پالس های مخصوصی به مغز ارسال می کنند تا بو در مغز شناسایی شود. جهت مطالعه بیشتر در خصوص بویایی به مقاله آن مراجعه نمایید.
یکی از کاربرد های بینی تنظیم درجه دمای هوایی است که از طریق حفره بینی وارد ریه و سیستم تنفسی می شود.هوای سرد پس از ورود به حفره بینی به جهت وجود مویرگ های بسیار توانایی تغییر دمای هوای ورودی را دارا می باشد. همچنین یکی از مهم ترین کاربرد های حفره بینی مرطوب نمودن هوای ورودی است. هوای مرطوب موجب بهبود شرایط تنفسی شده و ریه ها در شرایط مطلوب تری به کار خود ادامه می دهند.

اختلالات بینی

از جمله اختلالاتی که در بخش بینی وجود دارد، انحراف تیغه بینی است. همان طور که در مقاله انحراف تیغه بینی توضیح داده شد این اختلال در برخی مواقع موجب اختلال در تنفس می شود. تغییر صدا و گرفتگی بینی نیز از جمله مشکلاتی است که به جهت تغییر در ساختار داخلی بینی برای انسان ایجاد می شود. پولیپ بینی نیز یکی از اختلالات ساختمان بینی است که به موجب آن در بخش حفره داخلی بینی و یا انتهای آن زائده های گوشتی ایجاد می شود که تنفس را با مشکل مواجه می کند. این امر موجب اختلال تنفسی در خواب، ایجاد خروپف و تغییر در فرم دهان می شود (تغییر در فرم دهان به دلیل عدم توانایی تنفس از بینی است).

ایمونوتراپی روش درمان حساسیت و آلرژی

حساسیت فصلی یا آلرژی واکنشهای بدن به عوامل محیطی میباشد که با مجموعه ای از واکنشهای شبه بیماری بروز می کند که فرد با قرارگیری در محیط واکنش های آلرژیک بسته به نوع بدن بروز خواهد داد. بیماری های آلرژیک اصولا قابل درمان نیست و صرفاً با کنترل و پرهیز میتوان از پیامدهای ناشی از آن جلوگیری کرد. البته با انجام ایمونوتراپی آلرژی در بدن میتوان به ریشه کن شدن این واکنش های آلرژیک امیدوار بود.

حال این سوال ایجاد میشود که ایمونوتراپی چیست؟

ایمونوتراپی به روشی از درمان آلرژی گفته میشود که با تزریق دوز های مختلف و افزایشی آلرژن در بدن، و افزایش تحمل فرد نسبت به آلرژن مورد نظر و کاهش علائم بالینی صورت میگیرد؛ این درمان به درمان بیولوژیک، بیوتراپی یا درمان تنظیم کننده ی پاسخ بیولوژیک نیز شهرت دارد.

مکانیزم اثرآلرژن درایمونوتراپی

در روش ایمونوتراپی آلرژی بر اساس نوع واکنش بدن فرد، آلرژن مورد نظر به قسمتهای مختلف سیستم ایمنی بصورت زیر جلدی تزریق میگردد؛ درواقع مکانیزم اثر واکسن  آلرژی در بدن بطوریست که ماده حساسیت زا بدن را تحریک به واکنش های متعدد ودر نهایت افزایش مقاومت بدن نسبت به آن ماده میکند بطوریکه بدن با قرار گیری در معرض عوامل حساسیت زا دیگر هیچ واکشی نخواهد داشت.

تزریق آلرژن ایمونوتراپی چگونه است؟

دوره ی درمان در ایمونوتراپی 3 تا 5 سال پیش بینی میشود که در گام اول تزریق دوز بسیار پایین آلرژن آغاز میشود و طی مدت چند سال به مرور این دوز افزایش می یابد تا به دوز نگهدارنده برسد، این همان دوز آلرژن هست که بدن با تحمل آن دیگر نسبت به عوامل حساسیت زا واکنش نشان نمیدهد. درصورت موثر بودن در بیمار، در سال اول عوارض و علائم بیماری کاهش می یابد.

عوارض روش آلرژن ایمونوتراپی

در روش آلرژن ایمونوتراپی عوارض به ندرت بروز میکند، در محدود مواردی قرمزی پوست اطراف محل تزریق و ایجاد درد و تورم و خارش مشاهده شده، این عوارض تا قسمت بالای بازو هم قابل گسترش است. لذا بیمار یک ساعت پس از تزریق می بایست در مرکز درمانی مانده تا اطمینان حاصل گردد که شوک آنا فیلاکتیک که البته در موارد نادری مشاهده شده، رخ ندهد و در صورت عدم بروز آن بیمار امکان خروج دارد. در برخی موارد احساس سردرد و تهوع پس از تزریق نیز مشاهده شده. شوک آنافیلاکتیک واکش بدن در مقابل تزریق است که با افت شدید فشار خون، تنگ شدن راههای تنفسی، استفراغ و التهاب پوست بروز میکند و درصورت عدم رسیدگی پزشکی صحیح به بیمار امکان مرگ نیز وجود دارد.

• کهیر و التهاب پوست
• گلودرد
• گرفتگی بینی و آبریزش بینی
• برافروختگی و قرمزی چشم و اشک
• ضعف
• افزایش ضربان قلب
• احساس درد در ناحیه شکمی

منع استفاده از ایمونوتراپی

قبل از انجام ایمونوتراپی آلرژی بیمار می بایست آزمایشات متعددی انجام دهد تا با توجه به آنها پزشک اطمینان از سلامت فرد حاصل کند. چراکه انجام ایمونوتراپی آلرژی برای بیماران قلبی، ریوی، مبتلا به آسم، فشار خون بالا و یا مصرف کنندگان داروهای خاص ممنوع می باشد. همچنین خانم های باردار اجازه ی استفاده از روش درمانی ایمونوتراپی آلرژی را در حین بارداری ندارند. چراکه امکان صدمه رساندن به جنین افزایش می یابد.

درمان کلستاتوم گوش

کلستاتوم گوش یکی از مشکلاتی است که گوش را درگیر نموده و سلامت آن را تهدید می نماید. این اختلال موجب برهم خوردن نظم دستگاه شنوایی شده و بدین ترتیب شنوایی فرد را تهدید می نماید. در ادامه به توضیح بیماری کلستاتوم گوش خواهیم پرداخت.

کلستاتوم گوش چیست؟

قسمت خارجی پرده گوش دارای پوست است و این قسمت به مرور دچار پوست اندازی می شود. سلول های مرده این قسمت به مرور کنده شده و به وسیله گوش دفع می گردد. در صورتی که گوش دچاراختلال شده باشد این دفع انجام نمی شود و بدین ترتیب تجمعی از سلول های مرده در گوش باقی می ماند. این تجمع به مرور افزایش یافته و اندام های درونی گوش دچار اختلال می گردد. به تجمع این سلول های مرده بافت پوست کلستاتوم گوش گفته می شود.

کلستاتوم گوش چه مشکلاتی ایجاد می نماید؟

کلستاتوم گوش معمولاً در بخشی نزدیک به پرده گوش تجمع و رشد می کند. کلستاتوم گوش به مرور رشد کرده و به قسمت گوش داخلی و میانی رفته و اختلال شنوایی ایجاد می نماید. کلستاتوم گوش مانند کیست رشد نموده و فرد دچار کاهش شنوایی می شود. در برخی موارد علائم کلستاتوم گوش شبیه به تومور های سرطانی است که پزشک با بررسی و معاینه موفق به تشخیص صحیح بیماری می شود.

عوارض ابتلا به کلستاتوم گوش چیست؟

• کلستاتوم موجب اختلال سرگیجه وعدم تعادل در فرد می شود.
• احساس تهوع و حتی استفراغ نیز از جمله عوارض ابتلا به کلستاتوم گوش است.
• در برخی مواقع انحراف چشم به سمت تجمع کلستاتوم نیز ازعوارض ابتلا به این بیماری است.
• تخریب استخوانچه ها از جدی ترین عوارض ابتلا به کلستاتوم گوش است.

نشانه های ابتلا به کلستاتوم گوش چیست؟

• احساس گوش درد
• احساس کاهش شنوایی
• احساس پر بودن گوش
• عفونت گوش و ترشحات آن
• احساس سرگیجه و عدم تعادل
• وزوز گوش وشنیدن صدای غیرواقعی
• احساس بوی بد از ترشحات گوش و درون گوش

چرا دچار کلستاتوم گوش میشویم؟

لازم است بدانید چرا دچار کلستاتوم گوش میشویم! یکی از علل رایج ابتلا به کلستاتوم گوش عفونت های گوش است. عفونت گوش فضا را برای بوجود آمدن کلستاتوم نیز فراهم می کند. یکی دیگر از عوامل ایجاد کننده کلستاتوم گوش گرفتگی گوش در اثر فشار جو و ارتفاع است که در این حالت در صورت ضعیف بودن لوله استاش پرده گوش بر اثر خلع به داخل کشیده شده و همین امر فضا را مناسب تجمع سلول های مرده می نماید.

چگونگی تشخیص کلستاتوم گوش

بیمار با مشاهده علائم مذکور لازم است فوراً به پزشک مراجعه نماید. پزشک با انجام معاینات اولیه تشخیص حدودی کلستاتوم گوش می دهد. اما جهت اطمینان  لازم است ام آر آی و  سی تی اسکن نیز انجام شود. پزشک با بررسی نتایج بدست آمده از این تصویربرداری ها می تواند محل تجمع سلول های مرده را کشف نموده و درمانی مطابق با آن تجویز نماید.

درمان کلستاتوم گوش چیست؟

پزشک پس از تشخیص کلستاتوم گوش و مشخص نمودن محل دقیق وجود آن اقدام به جراحی گوش می نماید. جراحی گوش بهترین روش درمان کلستاتوم گوش است. چرا که با پیشرفت کلستاتوم آسیب های جبران ناپذیری به استخوانچه ها وارد می شود که درمان آن شامل مشکلات بیشتری است. لازم به ذکر است در درمان کلستاتوم مصرف آنتی بیوتیک هیچ تاثیری نخواهد داشت.

اختلال تعادل یا سرگیجه

عده زیادی از عزیزان خواستار توضیحات جامعی درخصوص اختلال عدم تعادل بودند که در این مقاله به طور کامل آن را توضیح خواهیم داد. اختلال عدم تعادل همان احساس سرگیجه وعدم تعادل درایستادن است. در این شرایط فرد توانایی ایستادن به صورت عادی را ندارد و دچار یکی ازعلائم اختلال عدم تعادل می شود. در بسیاری از افراد دارای اختلال عدم تعادل حس چرخیدن محیط دور سرشان و یا حسی مشابه شناور شدن روی آب و سیاهی چشم اتفاق می افتد. این حالات در موارد بسیاری مربوط به گوش داخلی فرد می شود. عدم تعادل یا سرگیجه حالت تلو تلو خوردن هنگام راه رفتن است.

علائم اختلال عدم تعادل چیست؟

• تاری دید
• احساس گیجی
• احساس سبک شدن سر
• حس افتادن و عدم تشخیص ارتفاع
• سرگیجه یا حس چرخیدن محیط به دور سر
• احساس تهوع و تغییر در ضربان قلب و فشار خون

اختلال عدم تعادل به چه دلیل ایجاد می شود؟

عوامل محرکی برای این اختلال وجود دارد. اختلال عدم تعادل در برخی موارد پس از بیماری خاصی ایجاد می شود که یکی از شایع ترین آن ها سرماخوردگی است. بیمار پس از طی نمودن یک دوره سرماخوردگی دچار اختلال عدم تعادل می شود. همچنین در برخی موارد پس از یک دوره استفاده از داروهای خاص بیمار احساس عدم تعادل و سرگیجه می کند. در واقع عوارض مصرف برخی داروها اختلال عدم تعادل است که در موارد بسیاری با ترک مصرف آن بهبودی حاصل می گردد. یکی دیگر از عواملی که اختلال عدم تعادل را موجب می شود تنظیم نبودن فشار خون است. افت شدید فشار خون و قند خون موجب اختلال عدم تعادل است. عوامل دیگری همچون مشکلات چشمی و فشار چشم نیر ممکن است موجب اختلال عدم تعادل یا سرگیجه در فرد شود.

انواع اختلال تعادلی چیست؟

- اختلال تعادلی کاذب

در اختلال تعادلی کاذب فرد در هنگام برخواستن و تغییر وضعیت از نشسته به ایستاده و یا خوابیده به نشسته احساس عدم تعادل و سرگیجه می کند. این حالت در افرادی ایجاد می شود که دچار مشکلات قلبی عروقی بوده و یا فشار خون و قند خون آن ها در این تغییر حالت دچار افت می شود و نتیجه این افت احساس اختلال تعادل است.

- اختلال تعادلی واقعی

اختلال تعادلی واقعی به حالتی گفته می شود که فرد احساس عدم تعادل داشته و این حالت را با سیاهی چشم، چرخش محیط دور سر، عدم توانایی ایستادن و... تجربه می کنند. در این حالت فرد قادر به ایستادن نمی باشد و فورا لازم است نسبت به نشستن در محل مناسب اقدام نماید چرا که امکان زمین خوردن و برخورد سر با سطوح تیز وجود دارد.

چگونه تعادل در بدن انسان حفظ می شود؟

سوالی که برای بسیاری از عزیزان ایجاد شده این است که چگونه تعادل در بدن انسان حفظ می شود؟ در واقع تعادل بدن انسان در مغز تنظیم می گردد. بدین صورت که با ارسال پالس های مختلف مغز موفق به تنظیم این تعادل می شود. در گوش داخلی مجاری نیم دایره ای وجود دارد که مایع تعادلی گوش درون آن است. حلقه هایی نیز در این بخش وجود دارد که با حرکت انسان در موقعیت های مختلفی قرار می گیرند و مشخص کننده شرایط فیزیکی هستند بر همین اساس مغز تصمیم می گیرد شرایط بدن را تشیص داده و تعادل بدن را حفظ نماید. تمامی حرکات بدن و تکان های سر به وسیله همین ساختار به مغز مخابره می شود و مغز متعاقب آن تعادل را حفظ می نماید.

درمان اختلال تعادلی

جهت درمان اختلال عدم تعادل لازم است پس از مشاهده نشانه های این اختلال به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایید تا پس از انجام معاینه نسبت به تجویز تست های گوش، سی تی اسکن و یا عکس برداری مورد نیاز جهت تشخیص بهتر اقدام نمایند. پزشک پس از بررسی های لازم از گوش داخلی در صورتی که تشخیص اختلال را در این قسمت بداند نسبت به درمان مقتضی آن اقدام می نمایند. اما در صورتی که در کلیه عکس ها، سیتی اسکن و معاینات چیزی در مورد اختلال در بخش تعادلی گوش داخلی مشاهده نشود جهت بررسی بخش های دیگر  به پزشکان متخصص همان رشته ارجاع داده خواهید شد.