نوشته شده توسط : پزشک و درمان

انواع غذاهای فیبردار برای روده | درمان یبوست کودکان + بزرگسالان

آیا غذا می‌تواند دارو باشد؟ گاهی اوقات، بله. در سال‌های اخیر مشخص شده است که آنچه می‌خورید، می‌تواند در پیشگیری یا معکوس کردن برخی از مشکلات سلامتی، به ویژه یبوست مزمن، بسیار موثر باشد. یبوست یک علامت است نه یک بیماری. برخی از شرایط پزشکی جدی وجود دارد که می‌تواند باعث یبوست مزمن شود. حتماً برای ارزیابی پزشکی به پزشک مراجعه کنید.

اگر سالم هستید و به دنبال تسکین درازمدت ایمن و موثر برای یبوست مزمن هستید، ممکن است در قفسه‌های خواربارفروشی خود درمانی پیدا نمایید. صدها غذا و محصولات فیبر گیاهی برای تسکین یبوست در دسترس هستند. در این مطلب از سایت پول یابی می‌خواهیم به انواع غذاهای فیبردار برای روده اشاره کنیم و بدانیم چه تاثیری روی سلامتی دارند؛ پس تا پایان این مطلب با ما همراه باشید تا غذاهای سبک برای روده و بهترین میوه برای تقویت روده را بشناسید.

انواع غذا های فیبردار برای روده

حدود ۱۴ درصد از افراد در برخی مواقع یبوست مزمن را تجربه می‌کنند. علائم آن شامل دفع مدفوع کمتر از سه بار در هفته، زور زدن، مدفوع توده یا سفت، احساس تخلیه ناقص، احساس انسداد یا ناتوانی در دفع مدفوع است. نوع و شدت علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی افراد به ندرت یبوست را تجربه می‌کنند، در حالی‌که این یک وضعیت مزمن برای دیگران است.

یبوست دلایل مختلفی دارد، اما اغلب نتیجه حرکت آهسته غذا از طریق دستگاه گوارش است. این ممکن است به دلیل کم آبی بدن، رژیم غذایی نامناسب، داروها، بیماری، بیماری‌های موثر بر سیستم عصبی یا اختلالات روانی باشد. خوشبختانه، برخی غذاها می‌توانند با افزایش حجم غذا، نرم کردن مدفوع، کاهش زمان انتقال روده و افزایش دفعات مدفوع، به تسکین یبوست کمک کنند. که در ادامه به برخی از موارد لیست غذاهای فیبردار اشاره می‌کنیم.

 

  • آلو

آلو خشک، معروف به آلو، به طور گسترده‌ای به‌عنوان یک درمان طبیعی برای یبوست استفاده می‌شود و یکی از مواد غذایی و غذاهای سبک برای روده است. آن‌ها حاوی مقادیر بالایی فیبر هستند، با تقریباً ۳ گرم فیبر در هر وعده از آن، که ۴/۱ فنجان (۴۰ گرم) است.فیبر نامحلول موجود در آلو که به‌عنوان سلولز شناخته می‌شود، مقدار آب در مدفوع را افزایش می‌دهد که می‌تواند حجیم شود. در همین حال، فیبر محلول موجود در آلو در روده بزرگ تخمیر می‌شود تا اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه تولید کند، که همچنین می‌تواند وزن مدفوع را افزایش دهد. علاوه‌بر این، آلو حاوی سوربیتول است.

این الکل قند به خوبی توسط بدن جذب نمی‌شود و باعث می‌شود آب به روده بزرگ کشیده شود و در تعداد کمی از افراد منجر به اثر ملین شود.در نهایت، آلو همچنین حاوی ترکیبات فنلی است که باکتری‌های مفید روده را تحریک می‌کند. فرض شده است که این به اثر ملین آن‌ها کمک می‌کند.

یک مطالعه قدیمی روی ۴۰ فرد مبتلا به یبوست مزمن نشان داد که خوردن ۱۰۰ گرم آلو در روز به‌طور قابل توجهی دفعات مدفوع و قوام مدفوع را در مقایسه با درمان با پسیلیوم، نوعی فیبر غذایی، بهبود می‌بخشد.

می‌توانید آلو را به تنهایی یا در سالاد، غلات، بلغور جو دوسر، محصولات پخته شده، اسموتی‌ها و خورش‌های خوش طعم میل کنید.

  • سیب

سیب سرشار از فیبر است و یکی از بهترین غذاهای فیبردار برای یبوست کودکان است. در واقع، یک سیب متوسط ​​با پوست (حدود ۲۰۰ گرم) حاوی ۴.۸ گرم فیبر است. اگرچه بیشتر این فیبر نامحلول است، سیب همچنین حاوی فیبر محلول است که بیشتر به شکل فیبر غذایی به نام پکتین است. در روده، پکتین به سرعت توسط باکتری‌ها تخمیر می‌شود تا اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه تشکیل شود، که می‌تواند آب را به روده بزرگ بکشد، مدفوع را نرم کرده و زمان انتقال روده را کاهش می‌دهد.

یک مطالعه روی ۸۰ فرد مبتلا به یبوست نشان داد که پکتین حرکت مدفوع را از طریق روده تسریع می‌کند، علائم یبوست را بهبود می‌بخشد و میزان باکتری‌های مفید در روده را افزایش می‌دهد. مطالعه حیوانی قدیمی‌تر دیگری نشان داد که موش‌هایی که با رژیم غذایی حاوی فیبر سیب تغذیه می‌شوند، علی‌رغم اینکه مورفین به آن‌ها داده می‌شود، دفعات مدفوع و وزن آن‌ها افزایش یافته است که باعث یبوست می‌شود.

سیب راهی آسان برای افزایش محتوای فیبر رژیم غذایی و کاهش یبوست است. می‌توانید آن‌ها را به تنهایی بخورید یا آن‌ها را برش دهید تا به سالاد یا غذاهای پخته شده اضافه کنید.

  • تخم کتان
تخم کتان از غذا‌های فیبردار است که به دلیل ملین بودن سال‌هاست به عنوان داروی برطرف‌کننده یبوست شناخته می‌شود. تخم کتان در کنار خواص بی‌شمار برای سلامتی، سرشار از فیبر محلول و نامحلول است و برای سیستم گوارشی و برطرف کردن یبوست بسیار عالی است. هر 10 گرم از تخم کتان چیزی حدود 2.8 گرم فیبر دارد.
 
فیبر نامحلول موجود در تخم کتان با جذب آب، حجم مدفوع را افزایش داده و به دفع آن کمک می‌کند. تخم کتان را می‌توانید در کنار غلات یا ماست استفاده کنید. همچنین در تهیه انواع نان، کیک و مافین نیز استفاده می‌شود. البته خانم‌های باردار یا شیرده توصیه می‌شود از این دانه استفاده نکنند
 
 
  • گلابی

گلابی یکی دیگر از غذاهای فیبردار برای روده است که در یک میوه با اندازه متوسط ​​(حدود ۱۷۸ گرم) حدود ۵.۵ گرم فیبر دارد. در کنار فواید فیبر، گلابی در مقایسه با سایر میوه‌ها دارای فروکتوز و سوربیتول بسیار بالایی است.فروکتوز نوعی قند است که برخی افراد آن را ضعیف جذب می‌کنند. این بدان معنی است که بخشی از آن به روده بزرگ ختم می‌شود، جایی که آب را با اسمز به داخل می‌کشد و حرکت روده را تحریک می‌کند. گلابی همچنین حاوی قند الکل سوربیتول است.

مانند فروکتوز، سوربیتول به خوبی توسط بدن جذب نمی‌شود و با وارد کردن آب به روده‌ها به عنوان یک ملین طبیعی عمل می‌کند.شما می توانید گلابی را به طرق مختلف در رژیم غذایی خود بگنجانید. آن‌ها را به‌صورت خام یا پخته، همراه با پنیر بخورید یا در سالادها، غذاهای شور و غذاهای پخته بگنجانید و به راحتی آن را به یکی از غذاهای فیبردار برای درمان یبوست کودکان تبدیل کنید.

 

  • کیوی

یک کیوی (حدود ۷۵ گرم) حاوی حدود ۲.۳ گرم فیبر است و یکی از غذاهای فیبردار برای روده است. در یک مطالعه، ۱۹ بزرگسال سالم به مدت ۲۸ روز یک مکمل مشتق شده از کیوی مصرف کردند؛ محققان دریافتند انجام این کار منجر به افزایش قابل توجهی در تعداد دفعات مدفوع روزانه در مقایسه با گروه کنترل می‌شود.

مطالعه دیگری نشان داد که خوردن دو عدد کیوی در روز به مدت ۲ هفته با اجابت مزاج بیشتر و مدفوع شلتر در ۱۱ بزرگسال سالم مرتبط است.  علاوه‌بر این، یک مطالعه در سال ۲۰۱۰ به ۵۴ فرد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر، دو کیوی در روز به مدت ۴ هفته داد. در پایان مطالعه، شرکت‌کنندگان افزایش دفعات اجابت مزاج و زمان‌های انتقال سریع‌تر کولون را گزارش کردند.

تنها فیبر موجود در کیوی نیست که با یبوست مبارزه می‌کند. همچنین فرض بر این است که آنزیمی به نام اکتینیدین مسئول اثرات مثبت کیوی بر حرکت روده و عادات روده است. کیوی را می‌توان به صورت خام مصرف کرد و بهترین میوه برای تقویت روده است. فقط پوست آن‌ها را بگیرید یا از وسط نصف کنید و گوشت سبز و دانه‌ها را بردارید. آن‌ها افزودنی عالی به سالاد میوه هستند و می‌توانند برای تقویت فیبر به اسموتی‌ها اضافه شوند.

  • توت
انواع توت ها خوشمزه و آسان برای خوردن هستند، بنابراین انتخاب خود را انتخاب کنید: تمشک، شاه توت، زغال اخته، و توت فرنگی - همه به راحتی میان وعده و سرشار از فیبر هستند.
  • به عنوان مثال، فقط ½ فنجان تمشک حاوی 4 گرم فیبر برای کمک به رفع یبوست است.
  • آنها را به عنوان میان وعده به تنهایی بخورید، آنها را روی سالاد امتحان کنید، یا پوره کنید و برای یک دسر خنک تابستانی آنها را فریز کنید.

گل راعی یا هوفاریقون جزء گیاهان علفی و پایا بومی اروپا است.

انجیر یکی از بهترین و مفیدترین خوراکی‌ها و غذا‌های فیبردار برای یبوست است. این میوه با داشتن مقدار بسیار مناسب فیبر می‌تواند تأثیر زیادی در سلامت روده و بهبود مشکلاتی مانند یبوست داشته باشد. در یک عدد انجیر متوسط، تقریباً 1.6 گرم فیبر وجود دارد. میزان فیبر در انجیر خشک شده نیز به ازای نصف فنجان یعنی حدود 75 گرم، به اندازه 7.3 گرم است.
 
در واقع با خوردن این میزان انجیر 30 درصد از کل نیاز روزانه شما به مصرف فیبر برطرف می‌شود. با خوردن انجیر و میوه‌های مفید برای روده مشکلات یبوست خود را کاهش دهید.  انجیر دارای آنزیمی به نام فیسین است که شباهت زیادی به آنزیم اکتینیدین موجود در کیوی دارد. این آنزیم می‌تواند تأثیرات بسیار زیاد و مثبتی در حرکت دل و روده داشته و باعث از بین رفتن یبوست شود. انجیر بسیار مفید است و به صورت‌های مختلف خام، پخته شده یا خشک مورد استفاده قرار می‌گیرد. 
 
  • مرکبات
مرکباتی مانند گریپ فروت، پرتقال و لیمو از بهترین میان وعده‌ها و میوه‌های فیبر دار برای یبوست محسوب می‌شوند که دارای حجم مناسبی از فیبر هستند. در یک پرتقال حدوداً 131 گرمی چیزی حدود 3.1 گرم فیبر وجود دارد که این میزان تا 13 درصد از نیاز روزانه بدن شما را به فیبر تأمین می‌کند. گریپ فروت نیز به همین صورت است و در یک دانه 236 گرمی حدود 2.6 گرم فیبر وجود دارد.
 
علاوه بر آن پوست مرکبات نیز دارای فیبر محلول پکتین است که می‌تواند در انتقال مدفوع و کاهش یبوست بسیار مؤثر باشد. نارینجنین نیز نوعی فلاوانول موجود در مرکبات است که تأثیر مثبتی بر رفع یبوست افراد خواهد داشت. علاوه بر آن مرکبات خواص بسیار زیاد دیگری نیز دارند که حتماً باید در برنامه غذایی خود استفاده کنید. مصرف مرکبات به صورت تازه، بیشترین میزان فیبر را به بدن وارد می‌کند. 
 

انواع غذا برای رفع یبوست

  • لوبیا

لوبیاها بیش از 10 گرم فیبر در هر فنجان دارند که تقریباً از هر منبع فیبر دیگری بیشتر است. لوبیا دارای ترکیبی عالی از فیبر محلول و نامحلول است که هر دو به حرکت غذا در روده کمک می کنند تا یبوست را برطرف کند.

  • پاپ کورن
ذرت بو داده هوا انتخاب خوبی برای یک میان وعده با فیبر بالا است که می تواند به تسکین یبوست کمک کند.یک 3 فنجان پاپ کورن با هوا حاوی 3.5 گرم فیبر و کمتر از 100 کالری است.از پاپ کورن سینما یا پاپ کورن مملو از کره دوری کنید زیرا محتوای چربی بالا نه تنها حاوی کالری زیادی است، بلکه می تواند باعث یبوست شود.
  • آجیل
بادام، گردو و گردو نسبت به سایر مغزها فیبر بیشتری دارند. فقط 1 اونس بادام (حدود 23 مغز) حاوی 3.5 گرم فیبر، 1 اونس گردو (حدود 19 نصف) حاوی 2.7 گرم فیبر و 1 اونس گردو (14 نصف) دارای 1.9 گرم فیبر است.دانه ها یکی دیگر از انتخاب های خوب پر از فیبر برای تسکین یبوست هستند.
یک قاشق غذاخوری کمی از دانه کنجد حاوی 1.1 گرم فیبر است، در حالی که 1 اونس دانه کدو تنبل (حدود 85 دانه) دارای 5 گرم فیبر است. دانه ها را روی سالاد بپاشید تا فیبر اضافه شود و ترد شود. به یاد داشته باشید که آجیل ها و دانه ها کالری بالایی دارند، بنابراین در وعده های غذایی کم نگه دارید. مغزها و دانه هایی را انتخاب کنید که به جای برشته شدن در روغن، خام یا خشک بو داده شده باشند.

 خواص پنیرک برای درمان برخی از بیماری ها بسیار مورد توجه است. برای اینکه بدانید پنیرک یک گیاه سرشار از خواص دارویی است به لینک مقاله نوشته شده ما سر بزنید.

  • سیب زمینی شیرین
یکی دیگر از مواد غذایی بسیار مفید و دارای فیبر بالا، سیب زمینی شیرین است که می‌تواند تأثیر زیادی در درمان یبوست داشته باشد. در یک عدد سیب زمینی شیرین متوسط که تقریباً 114 گرم است حدود 3.8 گرم فیبر وجود دارد. فیبر موجود در این خوراکی بیشتر به صورت نامحلول است اما در کنار آن مقداری فیبر محلول پکتین نیز دارد. فیبر نامحلول با افزایش حجم مدفوع به حرکت آن در روده کمک می‌کند. 
 
تحقیقات انجام شده بر روی تعداد افرادی که 4 روز به میزان 200 گرم سیب زمینی شیرین در روز مصرف کرده‌اند، نشان از بهبود علائم یبوست در آن‌ها دارد. سیب زمینی به صورت‌های مختلف آبپز یا بخار پز مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌توانید در انواع مختلفی از غذا برای یبوست بزرگسالان و کودکان از آن استفاده کنید. 
 
  • ​نان سبوس دار
غلات کامل فیبر زیادی دارند که نه تنها برای روده بلکه برای قلب نیز انتخاب خوبی است. محققان دانشگاه فنلاند در هلسینکی دریافتند نان چاودار سبوس دار بهتر از نان گندم و ملین ها برای رفع یبوست است. آنها یافته های خود را در مجله تغذیه در سال 2010 گزارش کردند. آزمودنی های آنها به اندازه کافی برش (هر کدام 12.3 گرم) خوردند تا 30 گرم فیبر در روز دریافت کنند، اما لازم نیست آنقدر زیاد بخورید تا کار کند.
 
نان حزقیال یکی دیگر از گزینه های خوب برای تسکین یبوست است. این نانی است که از غلات کامل جوانه زده و حبوبات تهیه می شود که دوز خوبی از فیبر و مواد مغذی را فراهم می کند.
 
  • دانه چیا
یکی از منابع بسیار مفید برای برطرف کردن یبوست، دانه چیا است. دانه چیا از بهترین منابع فیبر محسوب شده که در هر 28 گرم از آن حدود 10.6 گرم فیبر وجود دارد. 85 درصد از این فیبر نامحلول و 15 درصد از آن فیبر محلول است. دانه چیا پس از قرار گرفتن در آب حالت ژله‌ای پیدا کرده که می‌تواند به نرم شدن مدفوع کمک بسیار زیادی داشته باشد و راحت‌تر از روده‌ها عبور کند. دانه چیا را به غذا‌ها، نوشیدنی‌ها، اسموتی اضافه کرده یا به تنهایی با آب مصرف کنید. 
 
  • کلم بروکلی

فقط ½ فنجان بروکلی پخته شده حاوی 2.8 گرم فیبر برای کمک به رفع یبوست است و همچنین سرشار از ویتامین C است.کلم بروکلی یک غذای جانبی عالی است و می توان آن را به صورت خام به عنوان میان وعده همراه با هوموس یا دیپ کم چرب مصرف کرد.

خواص توت فرنگی به قدری زیاد است که شاید هرگز تصورش را هم نمی‌کردید

  • اسفناج
سبزیجاتی مانند اسفناج هم منبع بسیار مناسبی از ویتأمین C هستند و هم سرشار از فیبر بوده و فولات و ویتامنی k بدن را نیز تأمین می‌کنند. استفاده از این نوع سبزیجات می‌تواند وزن و حجم مدفوع را افزایش داده و به حرکت راحت آن در روده کمک کنند. میزان فیبر موجود در اسفناج بسیار بالاست، به صورتی که یک فنجان اسفناج پخته شده تا 4.3 گرم فیبر دارد. با مصرف این میزان اسفناج می‌توانید تا 17 درصد از نیاز روزانه خود را به اسفناج تأمین کنید. 
 

رژیم غذایی و سلامت روده‌ ها

از آن‌جایی که مصرف غذاهای فیبردار برای روده بسیار مهم است؛ نمی‌توان این مواد غذایی را نادیده گرفت. در حقیقت هیچ ماده غذایی به‌طور کامل فاقد مواد مغذی نیست و به همین دلیل نمی‌توان آن را به‌طور کامل از رژیم غذایی خود حذف نمود. انواع مواد غذایی، به شما کمک می‌کنند سیستم بدن خود را در حالت متعادل نگه دارید؛ بنابراین پیروی از رژیم‌هایی که مواد غذایی را بسیار محدود می‌کنند و یا تنها چند ماده غذایی در آن‌ها مصرف می‌شود؛ رژیم‌های سالم و اصولی نیستند.



:: برچسب‌ها: انواع , غذاهای , فیبردار , روده , درمان , یبوست , کودکان , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 11
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 29 فروردين 1403 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

درمان سریع یبوست با چند راهکار خانگی

 
  یکی از بزرگترین عوامل ایجاد یبوست رژیم غذایی است. خوردن غذاهای پرفیبر، مانند میوه‌ها و سبزیجات خام و غلات کامل، به منظم نگه داشتن شما کمک می‌کند.
 

 ما اغلب یبوست را جدی نمی‌گیریم، اما این موضوع خنده‌دار و بی‌اهمیت نیست. وقتی روزها متوالی نمی‌توانید به دستشویی بروید، احساس نفخ و بدحالی می‌کنید. زور زدن روزانه و زیاد هم می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری مانند هموروئید یا حتی افتادگی (برآمدگی) بافت رکتوم(بخش پایانی روده بزرگ) شود.

تخمین زده می‌شود که ۴۰ تا ۶۰ درصد از سالمندان به طور منظم با یبوست دست و پنجه نرم می‌کنند، اگرچه خود روند پیری مقصر نیست. این چیزی است که با پیری همراه می‌شود. مواردی مانند فعالیت بدنی کمتر، که به حرکت منظم روده کمک می‌کند یا داروهایی که بسیاری از افراد مسن مصرف می‌کنند، از عوامل آن محسوب می‌شوند.

عوامل اصلی

یکی از بزرگترین عوامل ایجاد یبوست رژیم غذایی است. خوردن غذاهای پرفیبر، مانند میوه‌ها و سبزیجات خام و غلات کامل، به منظم نگه داشتن شما کمک می‌کند. نوشیدن مایعات کافی نیز ضروری است. فیبر آب را در روده نگه می‌دارد، بنابراین می‌تواند با مدفوع مخلوط شود و آن را نرم‌تر کند.

چند توصیه مهم

هیدراته بمانید: حداقل چهار تا شش لیوان مایعات در روز بنوشید. آب و آب میوه برای جلوگیری از یبوست بهترین هستند. نوشیدنی‌های کافئین دار مانند نوشابه و قهوه را محدود کنید، که در واقع می‌توانند مایعات بیشتری را از بدن شما خارج کنند.

 

فیبر حجیم مصرف کنید: سعی کنید روزانه حداقل ۲۵ گرم فیبر از رژیم غذایی خود دریافت کنید. منابع غذایی خوب عبارتند از: کلم بروکسل، سیب، انجیر، غلات سبوس دار و لوبیا سیاه.

زور نزنید: زور زدن می‌تواند منجر به هموروئید، شقاق مقعد (پارگی پوست اطراف مقعد) یا افتادگی رکتوم (زمانی که بخشی از روده از دهانه مقعد بیرون می‌زند) شود. فیبر و مایعات بیشتری به رژیم غذایی خود اضافه کنید یا از نرم کننده مدفوع استفاده کنید تا حرکات روده را آسان‌تر کنید.

هر چه مدفوع طولانی‌تری در روده شما بنشیند، بیرون راندن آن دشوارتر می‌شود. به همین دلیل داشتن اجابت مزاج منظم مهم است. از آنجایی که رفلکس تخلیه بعد از غذا به بهترین وجه عمل می‌کند، یک عادت مفید این است که بعد از صبحانه به حمام بروید و ببینید که آیا تمایل به اجابت مزاج دارید یا خیر.

اگر همچنان به سادگی نمی‌توانید اجابت مزاج کنید، بروید و می‌توانید ملین‌های دارویی را امتحان کنید.

اگر همه چیز را امتحان کرده اید و هنوز منظم نیستید، به پزشک خود مراجعه کنید، که می‌تواند شما را از نظر یک مشکل پزشکی ارزیابی کند. در صورت داشتن علائم انسداد روده، که می‌تواند شامل درد شکم، استفراغ، تورم شکم یا ناتوانی کامل در اجابت مزاج باشد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.



:: برچسب‌ها: درمان , سریع , یبوست , راهکار , خانگی ,
:: بازدید از این مطلب : 5
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 29 فروردين 1403 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

 راه های درمان انواع سردرد

در این مقاله انواع سردرد شامل سر درد خوشه ای یا کلاستر، تنشی یا عصبی و همچنین سینوسی را مورد بررسی قرار داده و راه های درمان و علت و علائم هر کدام را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
درمان انواع سر درد
درمان انواع سر درد

سردرد تنشی یا عصبی رایج‌ترین نوع سر درد است. گرفتگی یا فشار در اطراف پیشانی یا پشت سر و گردن شما است. برخی از افراد می‌گویند احساس می‌کنند گیره‌ای جمجمه آنها را می‌فشارد.

می‌تواند باعث درد خفیف، متوسط یا شدید در پشت چشم و سر و گردن شود. می‌تواند از پشت سر شروع شده و به جلو گسترش یابد و یا درد فشرده در اطراف سر تبدیل شود و ممکن است در عضلات گردن، شانه‌ها و فک احساس سفتی و درد ایجاد کند.
تفاوت سردرد تنشی و میگرن

ممکن است سردرد تنشی را با میگرن اشتباه بگیرید. این نوع سردرد باعث درد ضربان‌دار در یک یا دو طرف سر می‌شود.

سردردهای تنشی همه علائم میگرن، مانند حالت تهوع و استفراغ را ندارند. در موارد نادر، سردرد تنشی می‌تواند منجر به حساسیت به نور و صدای بلند، شبیه به میگرن شود.

به طور متوسط ممکن است یک یا دو بار در ماه اتفاق افتد. با این حال، سردردهای تنشی نیز می‌توانند مزمن شوند.



چه افرادی دچار سردردهای تنشی یا عصبی می‌شوند؟

بیشتر افراد به احتمال زیاد در مقطعی دچار سردرد تنشی شده‌اند. می‌تواند در هر سنی ایجاد شود ، اما بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان دیده می‌شود. زنان معمولا بیشتر از مردان رنج می برند. برخی از بزرگسالان حداقل ۳ ماه متوالی بیش از ۱۵ بار در ماه سردردهای تنشی را تجربه می کنند.
علل سردرد تنشی

سردرد تنشی دربرخی از افراد به دلیل گرفتگی عضلات پشت گردن و پوست سر ایجاد می‌شود. این نوع انقباضات می‌تواند در اثر انواع مختلفی ایجاد شود.

بیشتر اوقات‌، سردردهای تنشی ناشی از استرس کار، مدرسه، خانواده، دوستان و یا روابط دیگر ایجاد می‌شود. معمولا با موقعیت استرس‌زا می‌تواند اتفاق افتد.

محرک‌ها و علل سردرد تنشی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    استراحت ناکافی
    وضعیت بد بدن
    استرس عاطفی یا ذهنی
    اضطراب
    خستگی
    گرسنگی
    سطح آهن پایین
    الکل
    کافئین
    مشکلات فکی یا دندانی
    خستگی چشم
    کمبود آب بدن
    کنار گذاشتن وعده های غذایی
    سیگار
    سرماخوردگی‌، آنفولانزا یا عفونت سینوس

علائم سردرد تنشی یا عصبی

علائم سردرد تنشی شامل موارد زیر است:

    درد مبهم سر
    فشار در اطراف پیشانی
    حساسیت اطراف پیشانی و پوست سر

سردرد تنشی یا عصبی
سردرد تنشی یا عصبی
راه درمان سردرد تنشی چیست؟

سردردهای تنشی مزمن می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهند. ممکن است روزهای کار یا تحصیل را تحت تاثیر قرار دهد. بهتر است سر دردهای تنشی را بلافاصله پس از شروع، هنگامی که علائم هنوز خفیف هستند، درمان کنید. هدف این است که درد را کاهش داده و از بروز بیشتر آنها جلوگیری کنید.

در ادامه انواع راه های درمان سردرد تنشی شامل موارد زیر را بررسی می‌کنیم:

    نوشیدن آب
    خواب کافی و تغذیه مناسب
    داروهای مسکن
    داروهای شل کننده عضلات
    سایر روش‌ها
    رفتار درمانی طب سوزنی

آب بنوشید

ممکن است کمبود آب بدن داشته باشید و نیاز به افزایش مصرف آب داشته باشید.
خواب کافی و تغذیه مناسب داشته باشید

همچنین باید در نظر بگیرید که چقدر می‌خوابید. کمبود خواب می‌تواند منجر به سردردهای تنشی شود و مطمئن شوید که از هیچ وعده غذایی صرف نظر نکرده اید‌، که می‌تواند سردرد ایجاد کند.
از داروهای مسکن استفاده کنید

اگر هیچ یک از این استراتژی‌ها جواب نداد، می‌توانید از داروهای مسکن استفاده کنید تا از سردرد تنشی خلاص شوید. با این حال، فقط گاهی اوقات از مسکن می‌توان استفاده کرد. استفاده بیش از حد از داروهای مسکن ممکن است منجر به سردردهای مقاوم شود.
داروهای شل کننده عضلات

پزشک متخصص در کنار تجویز مسکن ممکن است داروی شل کننده عضلات را تجویز کنند. این داروها به توقف انقباضات عضلانی کمک می‌کند.
سایر روش‌های درمانی

آنها همچنین ممکن است از سایر روش‌های درمانی مانند: ماساژ درمانی، فیزیوتراپی، مدیریت استرس را توصیه کنند.
رفتار درمانی

همچنین با کمک رفتار درمانی شناختی که درمانگر به شما کمک می‌کند افکاری را که باعث استرس شما می‌شوند را درک کنید و روش‌هایی را برای تغییر این افکار و کاهش استرس به شما آموزش می‌دهند.
طب سوزنی

طب سوزنی نیز روش درمانی است که ممکن است درد در نقاط مختلف را کاهش دهد.
سردرد خوشه ای یا کلاستر

سردرد خوشه ای یا کلاستر یکی از دردناک‌ترین انواع سردرد است. این سردرد مجموعه‌ای از سر دردهای نسبتا کوتاه اما بسیار دردناک است. سردرد خوشه ای معمولا شما را در نیمه شب با درد شدید در یک چشم یا در یک طرف سر شما را بیدار می‌کند.

حملات مکرر که به عنوان دوره‌های خوشه‌ای شناخته می‌شوند، می‌توانند از هفته‌ها تا ماه‌ها ادامه داشته باشند، معمولا با متوقف شدن سردرد، دوره‌های بهبودی اتفاق می‌افتد. در طول بهبودی ممکن است برای ماه‌ها و یا مدت طولانی‌تری سردرد اتفاق نیوفتد.

خوشبختانه سردرد خوشه ای نادر است و تهدید کننده زندگی نیست. درمان می‌تواند حملات سر درد خوشه ای را کوتاه کند. علاوه بر این، داروها می‌توانند تعداد سردردهای خوشه ای را کاهش دهند.
سردرد خوشه ای یا کلاستر
سردرد خوشه ای یا کلاستر
علائم سردرد خوشه ای

سردرد خوشه ای معمولاً بدون هشدار و به طور ناگهانی شروع می‌شود. گرچه ممکن است ابتدا حالت تهوع و هاله شبه میگرنی داشته باشد. علائم و نشانه های شایع در هنگام سردرد عبارتند از:

    ناراحتی یا احساس سوزش خفیف
    یک مردمک چشم کوچکتر
    قرمزی یا سوزش چشم
    آبریزش بینی یا گرفتگی بینی
    صورت قرمز و گرم
    تعریق
    حساسیت به نور
    درد یک طرفه
    بی‌قراری
    رنگ پریدگی پوست (رنگ پریدگی) یا برافروختگی صورت
    ورم اطراف چشم
    افتادگی پلک

دلایل سردرد خوشه ای

وقتی در یک دوره خوشه هستید، هر یک از اینها می‌تواند سردرد ایجاد کند:

    دود سیگار
    الکل
    بوهای شدید

سردردهای خوشه ای بیشتر در افرادی که سیگار می‌کشند یا کسانی که زیاد الکل می‌خورند، دیده می‌شود. در طی یک دوره خوشه ای حساسیت بیشتری به الکل و نیکوتین خواهید داشت. فقط کمی الکل می‌تواند باعث سر درد شود.
مشخصات دوره سردرد خوشه ای

چند مورد وجود دارد که این نوع سردرد را از دیگر سردردها متمایز می‌کند، که شامل موارد زیر است:

    سرعت
    مدت زمان
    موقعیت درد
    قابل پیشبینی

سرعت

سردردهای خوشه ای معمولا در عرض ۵ یا ۱۰ دقیقه به شدت خود می‌رسد.
مدت زمان

سردردهای خوشه ای معمولا بین ۳۰ تا ۹۰ دقیقه طول می‌کشد. مدت زمان آن‌ها می‌تواند بین ۱۵ دقیقه تا ۳ ساعت هم برسد، اما پس از آن ناپدید می‌شود.

می‌تواند روزانه یک تا سه مورد از این سردردها اتفاق افتد. تاریخ شروع و مدت زمان هر دوره خوشه ممکن است از دوره‌ای به دوره دیگر متفاوت باشد. به عنوان مثال، دوره‌های خوشه ای می‌تواند به صورت فصلی رخ دهد ، مانند هر بهار یا هر پاییز.
موقعیت درد

تقریباً همیشه در یک طرف سر ایجاد می‌شود و در طی یک دوره، زمانی که به حملات روزانه مبتلا می‌شوید، در همان سمت می‌ماند (هنگامی که یک دوره سردرد جدید شروع می‌شود، ممکن است به سمت مخالف تغییر یابد).

ممکن است ضربان دار یا ثابت باشد. این نوع سردرد ممکن است در پشت یا اطراف یک چشم احساس شود، ممکن است به پیشانی، شقیقه، بینی، گونه یا لثه فوقانی آن طرف گسترش یابد. پوست سر ممکن است حساس شود.
قابل پیش بینی

به نظر می‌رسد حملات به ریتم شبانه‌روزی مرتبط هستند. آنها به طور منظم و معمولا هر روز در یک زمان اتفاق می‌افتند، به طوری که آنها را “سردرد ساعت زنگ دار” می‌نامند.

حتی ممکن است یکی دو ساعت بعد از خوابیدن شما را از خواب بیدار کند. حملات شبانه می‌تواند شدیدتر از حملات روز باشد.
علت سردرد خوشه ای

علت دقیق سردردهای خوشه ای ناشناخته است، اما الگوهای سردرد خوشه ای نشان می‌دهد که ناهنجاری در ساعت بیولوژیکی بدن (هیپوتالاموس) نقش دارد.
تفاوت سر درد خوشه ای و میگرن

برخلاف سردردهای میگرنی و تنشی، سردرد خوشه ای معمولا با عوامل محرک مانند غذاها، تغییرات هورمونی یا استرس در ارتباط نیست. با این حال، هنگامی که یک دوره خوشه ای شروع می‌شود، نوشیدن الکل یا استرسورها ممکن است به سرعت باعث سر درد شوند.
سردرد سینوسی

سینوس های شما فضاهای پر از هوا در داخل پیشانی، استخوان گونه و پشت پل بینی شما هستند. وقتی ملتهب می‌شوند، معمولا به دلیل واکنش آلرژیک یا عفونت، متورم می‌شوند، مخاط بیشتری ایجاد می‌کنند و کانال‌های تخلیه آنها مسدود می‌شود. تجمع فشار در سینوس‌ها باعث درد می‌شود که احساس سر درد را ایجاد می‌کند.
سردرد سینوسی
علائم سردرد سینوسی

از علائم سردرد سینوسی درد عمیق و مداوم در استخوان گونه، پیشانی یا پل بینی است. هنگامی که سر را به طور ناگهانی حرکت می‌دهید یا فشار می‌آورید، معمولا درد بیشتر می‌شود. در همان زمان، ممکن است علائم سینوسی دیگری داشته باشید، مانند:

    آبریزش بینی
    تب

انواع دیگر سردردها مانند میگرن یا سردردهای تنشی، اغلب با سر دردهای سینوسی اشتباه گرفته می‌شوند. از آنجا که درمان مورد نیاز شما به نوع سردرد شما بستگی دارد، مهم است که تشخیص درست داده شود.

آیا به دنبال درمان میگرن هستید؟
آلرژی و سردردهای سینوسی

تا بحال شنیده‌اید که آلرژی باعث سر درد سینوسی می‌شود؟  آلرژی می‌تواند باعث گرفتگی سینوس شود، که باعث سردرد شود. درمان آلرژی می‌تواند آن گرفتگی را کاهش دهد اما درد سر شما را تسکین نمی‌دهد. معمولا باید این دو بیماری را جداگانه درمان کنید.
درمان سر درد سینوسی

هدف از درمان سر درد سینوسی معمولا تسکین علائم و درمان عفونت است. ممکن است برای مدت کوتاهی آنتی بیوتیک و همچنین آنتی هیستامین یا ضد احتقان تجویز شود. همچنین می‌توان از داروهای ضد احتقان بینی استنشاق شده استفاده کنید، اما فقط تا ۳ روز. مصرف طولانی‌تر می‌تواند علائم شما را بدتر کند.

همچنین می‌توان از داروهای مسکن استفاده کرد‌، یا اگر آنها کمکی نکردند، پزشک می‌تواند برای کاهش التهاب در سینوس‌ها کورتون تجویز کند. اگر یک واکنش آلرژیک باعث شعله‌ور شدن سینوس شود، ممکن است درمان پیشگیری از آلرژی نیاز باشد.

همچنین می‌توان با ترفندهای ساده در منزل، مانند نوشیدن مایعات بیشتر، استفاده از مرطوب کننده هوا یا اسپری بینی آب شور، احساس بهتری ایجاد کرد.

در برخی موارد ممکن است جراحی سینوس را برای برداشتن پولیپ‌ها یا باز شدن سینوس‌های کوچک یا دائما متورم توصیه کنند.



:: برچسب‌ها: درمان , سر درد ,
:: بازدید از این مطلب : 66
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 29 تير 1402 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

درمان خانگی شوره سر
درمان سریع شوره سر، کار نسبتا راحتی است و راه‌های مختلفی برای از بین بردن آن وجود دارد که در اینجا چند روش ، برای درمان قطعی شوره سر که به درمان شوره سر دکتر خیراندیش شهرت دارد را به شما معرفی خواهیم کرد:

درمان خانگی شوره سر با ماست
ماست، یک ماده بسیار موثر برای تقویت پوست و مو است، برای درمان سریع شوره سر می‌توانید مقداری ماست بر روی پوست سر خود بمالید و اجازه دهید حدود ۲۰ دقیقه بر روی موهای شما بماند و بعد ان را شسته و با یک شامپو مناسب موهای خود را تمیز کنید.

درمان خانگی شوره سر با نمک
استفاده از نمک برای درمان خانگی شوره سر نیز بسیار موثر است. نمک باعث از بین بردن سلول‌های مرده و باز کردن منافذ پوست می‌شود، تولید چربی اضافی توسط پوست را کنترل و باعث رطوبت رسانی به سطح پوست می‌شود. برای درمان شوره به وسیله نمک می‌توانید به صورت مستقیم، نک را بر سطح پوست سر بریزید، دست خود را خیس کرده و به مدت ۱۵ دقیقه پوست را ماساژ دهید. و همچنین می‌توانید نمک را به شامپو اضافه کنید و با آن موهای خود را بشویید.

درمان خانگی شوره سر با روغن زیتون
در طب سنتی از روغن زیتون برای درمان گیاهی شوره سر و ریزش مو استفاده‌های زیادی می‌شود چرا که این روغن باعث نرمی و رطوبت رسانی به سطح پوست می‌شود و به این ترتیب، ویتامین‌های موجود در این روغن، جذب سر می‌شود و باعث از بین بردن شوره سر می‌شود.

درمان خانگی شوره سر با حنا
حنا از دیرباز برای تقویت موهای سر مورد توجه افراد بوده است. استفاده از حنا برای درمان خانگی شوره سر چرب یک راه‌حل فوق‌العاده مناسب است که تاثیر فوری دارد و بعد از یک‌ بار استفاده از این ماده می‌توانید تاثیر آن را ببینید. همچنین برای درمان خانگی شوره سر قارچی نیز می‌توانید از این ماده در ماسک‌های مختلف استفاده کنید تا به سرعت شوره سر را رافع کند.

روش‌های درمان خانگی شوره سر
درمان خانگی شوره سر با روغن کنجد
روغن کنجد خاصیت مرطوب کننده، ضد باکتری و ضد قارچ دارد به همین خاطر از بروز عفونت‌های پوستی بر روی سر جلوگیری می‌کند و به این ترتیب شوره سر را از بین می‌برد. برای درمان خانگی شوره سر کودکان می‌توانید مقداری روغن کنجد بر روی سطح سر کودک بمالید و به مدت ۱۰ دقیقه آن را ماساژ دهید و بعد به وسیله شامپو و آب ولرم موهای کودک را بشویید.

درمان خانگی شوره سر با سرکه سیب
سرکه سیب بهترین ماده موثر در درمان شوره سر است چرا که خاصیت اسیدیته دارد و به همین خاطر سلول‌های مرده را از سطح پوست جدا می‌کند، PH پوست را متعادل می‌کند و از رشد قارچ بر روی پوست جلوگیری می‌کند.

درمان خانگی شوره سر با جوش شیرین
جوش شیرین باعث پاکسازی پوست و رفع شوره سر می‌شود، سلول‌های مرده را از پوست جدا می‌کند، به رفع سبوم اضافی بر روی پوست می‌پردازد و همچنین به تعادل سطح PH پوست می‌پردازد.

سوالات مهم در زمینه شوره سر
آیا شوره سر باعث ریزش مو می‌شود؟
در بعضی موارد که سبو پوست زیاد باشد باعث بسته شدن منافذ پوست می‌شود و به این ترتیب رطوبت به ریشه و نمی‌رسد و باعث ریزش مو می‌شود.

آیا درمان گیاهی شوره سر و ریزش مو می‌تواند موثر باشد؟
گیاهان از قدیم در درمان بیماری‌ها موثر بوده‌اند، استفاده مناسب از گیاهان می‌تواند به طور قطع به یقین در درمان شوره موثر باشد.

برای درمان شوره چه مواد غذایی مصرف کنیم؟
غذاهایی که دارای آهن، زینک، پروتئین، ویتامین B12 و مقادیر زیادی اسید امگا ۶٫ باشند برای تقویت موها و جلوگیری از شوره زدن مو ضروری هستند.



:: برچسب‌ها: درمان , شوره سر ,
:: بازدید از این مطلب : 67
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 19 تير 1402 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

درمان گیاهی برای پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک

شیوه درمان خانگی و گیاهی آرتریت پسوریاتیک

پسوریازیس یا بیماری صدف یک بیماری خودایمن پوستی بوده که با پلاک ها و پاپول های برجسته و پوسته ریزی مشخص می شود. بسیاری از کسانی که دچار بیماری پسوریازیس هستند به دنبال درمان های گیاهی و خانگی پسوریازیس می گردند. بسیاری از بیماران از عوارض داروهای شیمیایی هراس دارند. ۳۶ درصد از مردم آمریکا از درمان های جایگزین و یا مکمل های گیاهی برای درمان بیماری خود استفاده می کنند.
همواره بهترین درمان، درمانیست که موثر و بی خطر باشد.
سوال اینجاست که آیا درمانی برای آرتریت پسوریاتیک وجود دارد که موثر و کم خطر باشد؟

در واقع ، شواهد نشان می دهد که استفاده از مکمل ها و داروهای جایگزین گیاهی برای درمان گیاهی آرتریت پسوریاتیک می توانند موثر باشند. البته همانطور که همه می دانیم تجارب شخصی نسبت به شواهد علمی ، ارزش کمتری دارند ولی با این حال بسیار قابل توجه اند.
حتما قبل از استفاده از هرنوع دارو و مکملی، با پزشکتان در مورد آن مشورت کنید.

در بسیاری از موارد ، درمان های گیاهی به عنوان یک درمان تقویتی در کنار درمان اصلی مورد استفاده قرار می گیرند. بنابراین این درمان ها نباید جایگزین درمان اصلی شوند.

این موضوع بسیار منطقی است که استفاده از یک رژیم غذایی ضد التهاب می تواند برای درمان آرتریت التهابی نظیر آرتریت پسوریاتیک موثر باشد. همچنین ورزش منظم برای تقویت عضلات و استخوان ها و مفاصل بسیار مفید است. تکنیک های کاهش اضطراب و آرامش ذهن و ریلکسیشن و مدیتیشن نیز فواید زیادی دارند.

داروهای گیاهی متعددی نیز برای پسوریازیس وجود دارند. البته باید در مصرف آنها بسیار دقت کرد. حتما باید با پزشک مشورت نمود. بعضی از دارو های گیاهی ممکن است با داروهایی که پزشکتان برایتان تجویز کرده تداخل داشته باشند. سبب ایجاد عوارضی برای شما شوند. همچنین ، زنان باردار یا شیرده و بیماران دچار بیماری های مزمن نظیر دیابت، فشارخون و اختلالات روانی نباید بدون مشورت پزشک از درمان های گیاهی استفاده نمایند.

اکنون نگاهی به ۶ درمان طبیعی کمکی برای آرتریت پسوریاتیک می اندازیم :

آلوئه ورا 

ژلی که از گیاه آلوئه ورا بدست می آید. می تواند موجب کاهش قرمزی و پوسته ریزی پسوریازیس شود. کرم هایی که حاوی ۰٫۵ درصد آلوئه ورا هستند می توانند برای درمان علائم پوستی مفید باشند. توصیه می شود که روزانه ۳ بار از این کرم ها در محل های درگیر استفاده نمایید. قرص های آلوئه ورا برای درمان به هیچ وجه توصیه نشده و ممکن است خطرناک باشند.

کپسایسین 

ماده ای است که در فلفل های تند یافت می شود. درواقع علت اصلی تندی فلفل کپسایسین است. زمانی که پماد حاوی کپسایسین را بصورت موضعی در مفاصل گرفتار استفاده کنید، باعث کاهش درد، التهاب، قرمزی و پوسته ریزی می شود.

روغن درخت چای

این درخت از درختان بومی استرالیا است. روغن آن برای درمان زخم ها و کهیر استفاده می شود. بعضی افراد ممکن است به این روغن حساسیت (آلرژی) داشته باشند.

زردچوبه

زردچوبه حاوی مواد ضدالتهابی و آنتی اکسیدان است. همچنین این ماده می تواند میزان بیان سایتوکاین های بدن از جمله TNF را تغییر دهد. زردچوبه در زمان های شعله وری پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک می تواند مفید باشد. همچنین FDA مصرف ۱٫۵ تا ۳ گرم زردچوبه در روز را بی خطر می داند.

سرکه سیب

می تواند باعث کاهش خارش پوست سر مرتبط با پسوریازیس شود. سرکه سیب به آسانی در هر فروشگاهی یافت می شود. شما می توانید چندین بار در هفته بر روی پوست سر خود از آن استفاده کنید.

نمک دریا

اشتباه نکنید ! قرار نیست که نمک دریا را خوراکی مصرف کنید. زیرا حاوی فلزات سنگین بوده و بصورت خوراکی قابل مصرف نمی باشد. نمک دریا را در آب وان حل کنید و ساعتی را در آن آب بمانید. تا بدنتان حسابی خیس بخورد. این کار باعث کاهش پوسته ریزی و خارش ناشی از پسوریازیس می شود.

سخن نهایی:
تاکنون تحقیقات کمی درباره تاثیر گیاهان دارویی بر پسوریازیس یا آرتریت پسوریاتیک شده است البته نمی تواند گفت که استفاده از درمان های گیاهی کاملا بی خطر است. درواقع بعضی گیاهان می توانند برای سلامتی شما مضر باشند بنابراین در استفاده از داروهای گیاهی بسیار مراقب باشید.



:: برچسب‌ها: شیوه , درمان , خانگی , گیاهی , آرتریت پسوریاتیک ,
:: بازدید از این مطلب : 56
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 30 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

پسوریازیس یک بیماری عودکننده پوستی خودایمن یا اتوایمیون است که با قرمزی و پوسته ریزی مشخص می شود. از آنجایی که شیوع این بیماری نسبتا بالاست بنابراین راه حل های درمان خانگی پسوریازیس می توانند برای مبتلایان به این بیماری کمک کننده باشد.

با اینکه پسوریازیس یک بیماری پوستی است، اما به دلیل درگیری سیستم ایمنی می تواند سایر نقاط بدن از جمله مفاصل را درگیر کند که به این حالت آرتریت پسوریاتیک گفته می شود.

پسوریازیس درمان قطعی ندارد و درمان های دارویی و گیاهی برای کاهش علائم بیماری هستند. در ادامه به ۷ درمان خانگی پسوریازیس که به سادگی می توانید از آن ها استفاده کنید اشاره می کنیم.

۱- مکمل های غذایی

براساس گفته های بنیاد بین المللی پسوریازیس، استفاده از مکمل های غذایی برای بهبود علائم خفیف بیماری مفید هستند. استفاده از مکمل هایی نظیر روغن ماهی یا امگا ۳، ویتامین D، شیرهای غنی شده با سویا و آلوئه ورا می توانند به کاهش علائم خفیف پسوریازیس کمک کنند.

حتما قبل از مصرف هرنوع مکمل غذایی، با پزشک خود مشورت کنید. زیرا ممکن است که این مکمل ها با داروهای مصرفی تداخل داشته باشند.

۲- از خشک شدن پوست جلوگیری کنید

یکی از دلایل تشدید علائم پوستی در بیماری پسوریازیس، خشک شدن پوست است. افرادی که در مناطق خشک زندگی می کنند بیشتر درگیر این بیماری می شوند. استفاده از دستگاه های مرطوب کننده ی محیط در منزل و محل کار به عنوان یک درمان خانگی پسوریازیس می تواند بسیار مفید باشد.

۳- از عطرها و صابون ها دوری کنید

بسیاری از ادکلن ها و صابون ها دارای مواد رنگی و شیمیایی هستند که می توانند باعث تحریک پوست و تشدید بیماری شوند. بنابراین بهتر است تا حد امکان از آن ها دوری کنید و فقط از صابون ها و موادی استفاده کنید که توسط پزشکتان تجویز شده اند.

۴- تغذیه سالمی داشته باشید

رژیم غذایی سالم در درمان پسوریازیس بسیار مفید است. دوری از گوشت قرمز و فست فود ها باعث کاهش شعله ور شدن بیماری می شود.

ماهی های آب سرد نظیر قزل آلا، آجیل، دانه های روغنی و امگا ۳ باعث کاهش التهاب می شوند. همچنین روغن زیتون را می توانید بصورت موضعی بر روی ضایعات پوستی پسوریازیس استفاده کنید.

بهتر است طی درمان خانگی پسوریازیس از غذاهایی که در خانه پخته می شوند استفاده کنید و تا حدامکان از غذاهای رستورانی و مخصوصا فست فود ها دوری کنید و در خانه به آشپزی مشغول شوید.

۵- دوش آب ولرم

آب داغ می تواند باعث تحریک پوست شود. اما استفاده از آب ولرم همراه با نمک اپسوم، روغن های معدنی، شیر یا روغن زیتون می تواند باعث تسکین ضایعات و خارش پسوریازیس شوند. همچنین بهتر است بلافاصله بعد از دوش گرفتن، از مرطوب کننده استفاده کنید تا پوستتان خشک نشود.

۶- کاهش استرس و اضطراب

استرس و اضطراب باعث تشدید بیماری پسوریازیس می شوند. تشدید بیماری و ایجاد ضایعات بد شکل پوستی نیز باعث افسردگی و بدتر شدن استرس شده و این خود یک سیکل معیوب ایجاد می کند.

ورزش های کاهنده ی استرس نظیر یوگا و مدیتیشن در درمان خانگی پسوریازیس بسیار موثر هستند.

۷- سیگار نکشید !

سیگار و هرنوع تنباکویی نظیر قلیان و … خطر بیماری پسوریازیس را بالا می برند.

جمع بندی درمان خانگی پسوریازیس

درمان مشخص و قطعی برای این بیماری وجود ندارد و تاثیر هر یک از موارد گفته شده در افراد مختلف، متفاوت است. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است با تغییر رژیم غذایی و انجام ورزش منظم روزانه بتوانند بیماری خود را به شکل مناسبی کنترل کنند و از دارو بی نیاز شوند.



:: برچسب‌ها: درمان , خانگی , بیماری , پوستی , پسوریازیس ,
:: بازدید از این مطلب : 61
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 29 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

درباره بوتاکس شنیده‌ایم که مسئول نسل‌ها، پیشانی صاف در هالیوود است. اما بوتاکس برای بسیاری از افرادی که از بیماری‌های مزمن پزشکی رنج می‌برند نیز تسکین بخش است. در سال ۲۰۱۰، بوتاکس برای درمان میگرن مزمن تایید شد و بسیاری از بیماران نتایج موفقیت‌آمیزی گزارش کرده‌اند.

چه نوع سردردی به بوتاکس بهتر پاسخ می دهد؟

درمان میگرن مزمن با استفاده از بوتاکس مورد تایید FDA است. میگرن مزمن به معنی سردرد در ۱۵ روز یا بیشتر در ماه است. دکتر اندرو بلومنفلد، مدیر مرکز سردرد کالیفرنیای جنوبی می‌گوید: «هرچه سردردها بیشتر باشد، بوتاکس بهتر عمل می‌کند».

بوتاکس چیست؟

بوتاکس نوعی سم بوتولینوم است، یک نوروتوکسین تولید شده توسط باکتری که باعث بوتولیسم می‌شود. هنگامی که سم بوتولینوم بوتاکس تصفیه می‌شود و در دوزهای کوچک در نواحی خاص تزریق می‌شود، به طور موقت انقباضات عضلانی را برای تقریبا ۳ ماه کاهش می‌دهد.

بوتاکس چگونه کار میکند؟

بوتاکس در اطراف رشته‌های درد که باعث سردرد می‌شوند، تزریق می‌شود. بوتاکس وارد انتهای عصبی اطراف محل تزریق می‌شود و از انتشار مواد شیمیایی دخیل در انتقال درد جلوگیری می‌کند. این اقدام از فعال شدن شبکه‌های درد در مغز جلوگیری می‌کند.

بوتاکس از سردردهای میگرنی قبل از شروع جلوگیری می‌کند، اما اثربخشی آن به زمان نیاز دارد. دکتر اندرو بلومنفلد می گوید: «من برای به حداکثر رساندن تاثیرات به درمان دوم و سوم نگاه می‌کنم.» بیماران تاثیرپذیری درمان را با افزایش تعداد چرخه‌های درمانی متوجه می‌شوند.

از زمان شروع تزریق ۱ تا ۲ هفته طول می‌کشد تا درمان اثر کند و باعث کاهش دفعات و تعداد سردردها شود و حداقل اثر آن به مدت ۴ ماه پایداری دارد. البته در این بین بیمارانی هستند که تزریق بوتاکس تا ۱ سال هم اثر درمانی برای کنترل میگرن داشته باشد.

بوتاکس برای چه افرادی مناسب است؟

FDA استفاده از بوتاکس برای درمان میگرن مزمن را در بزرگسالان ۱۸ ساله یا بالاتر تایید می‌کند. اگر بوتاکس برای کودکان یا نوجوانان استفاده شود، به عنوان یک درمان “Off-label” در نظر گرفته می‌شود.

چگونه دکتر خوب برای بوتاکس میگرن پیدا کنیم؟

دکتر لورا بنکس، متخصص مغز و اعصاب در مرکز پزشکی Natividad، پیشنهاد می کند که از پزشکان بپرسید که در کجا یاد گرفته‌اند که بوتاکس انجام بدهند و چند بار آن را تزریق کرده‌اند. او می گوید: «شما باید به دنبال تجربه زیاد باشید.» دکتر اندرو بلومنفلد پیشنهاد می‌کند که از پزشکان بپرسید که چه تعداد آمپول تزریق خواهند کرد و کجا تزریق خواهند کرد.

درمان میگرن با بوتاکس چگونه است؟

زمانی که اولین درمان بوتاکس خود را دریافت کردید، انتظار داشته باشید که قرار ملاقات حدود ۲۰ دقیقه طول بکشد. پزشک از یک سوزن بسیار کوچک سر سوزن سرنگ انسولین استفاده می‌کند که احساس سوزن سوزن می‌کنید. او مقدار کمی بوتاکس را به عضلات کم عمق پوست تزریق می‌کند. هر درمان معمولا شامل ۳۱ تزریق در هفت ناحیه کلیدی سر و گردن است.

شایع‌ترین عارضه جانبی تزریق بوتاکس، درد گردن است و توصیه می‌کنیم از کیسه یخ برای کاهش ناراحتی استفاده کنید.

ممکن است تا ۲ هفته طول بکشد تا حداکثر نتیجه بوتاکس را مشاهده کنید. در عین حال، می‌توانید داروهای معمولی خود را بدون خطر تداخل دارویی ادامه دهید.

درمان میگرن با بوتاکس

آیا بوتاکس میگرن مزمن را درمان میکند؟

در تلاش برای یافتن تسکین میگرن مزمن، ممکن است تقریبا هر چیزی را امتحان کنید. از این گذشته، حملات میگرن می‌توانند دردناک و ناتوان‌کننده باشند و می‌توانند کیفیت زندگی شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.

اگر هر ماه ۱۵ روز یا بیشتر علائم میگرن را تجربه می‌کنید، میگرن مزمن دارید. داروهای میگرن برای رفع علائم حاد یا جلوگیری از بروز حملات وجود دارد.

یک روش درمانی، درمان‌های پیشگیرانه بوتاکس است، یک داروی تزریقی که از پروتئین خالص شده‌ای به نام کلستریدیوم بوتولینوم ساخته شده است. هنگامی که به بدن شما تزریق می‌شود، سیگنال‌های شیمیایی خاصی را از اعصاب شما مسدود می‌کند و باعث فلج موقت عضلات شما می‌شود.

اگرچه بوتاکس به عنوان یک کاهش دهنده چین و چروک محبوبیت پیدا کرده است، اما محققان پتانسیل بوتاکس را برای درمان در شرایط پزشکی نیز تشخیص دادند. امروزه از آن برای درمان مشکلاتی مانند اسپاسم مکرر گردن، پرش چشم و مثانه بیش‌فعال استفاده می‌شود. همچنین برای جلوگیری از میگرن مزمن استفاده می‌شود.

بوتاکس برای کمک به جلوگیری از حملات میگرنی مورد تایید FDA است

در سال ۲۰۱۰، سازمان غذا و دارو (FDA) منبع مورد اعتماد، استفاده از onabotulinumtoxinA را به عنوان روشی برای درمان میگرن مزمن تایید کرد. اگر گزینه‌های درمانی دیگر برای شما کارساز نبوده است، زمان آن رسیده است که درمان میگرن با بوتاکس را با پزشک خود در میان بگذارید.

بوتاکس چگونه برای درمان میگرن استفاده می‌شود؟

درمان بوتاکس می‌تواند به کاهش علائم حملات میگرن کمک کند، از جمله این علائم عبارتند از:

  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • حساسیت به نور، صدا و بو

بوتاکس در نواحی درگیر سردرد و دردهای میگرنی تزریق می‌شود. پایانه‌های عصبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و از انتشار مواد شیمیایی دخیل در انتقال درد جلوگیری می‌کند.

پس از تزریق بوتاکس، ممکن است ۱۰ تا ۱۴ روز یا بیشتر طول بکشد تا شما تسکین پیدا کنید. در برخی موارد، ممکن است پس از اولین سری از تزریق‌ها، هیچ تسکینی از علائم خود نداشته باشید. درمان‌های اضافی ممکن است موثرتر باشند.

بررسی مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۸ نشان داد که بوتاکس برای درمان میگرن مزمن قابل استفاده، موثر، ایمن و به خوبی در طی یک دوره ۳ ساله قابل تحمل است. این مطالعه کاهش قابل توجهی را در میانگین روزهای سردرد ماهانه نشان داد.

بررسی مقالات سال ۲۰۱۹ همچنین نشان داد که تزریق بوتاکس در کمک به پیشگیری از میگرن مزمن پس از ۳ ماه درمان موثر است.

درمان سردرد میگرنی با بوتاکس

محل تزریق بوتاکس برای میگرن

درمان برای پیشگیری از میگرن مزمن معمولا شامل ۳۱ تزریق با ۵ واحد در هر تزریق است. محل تزریق بوتاکس برای درمان میگرن احتمالا شامل موارد زیر است:

    • پل بالای بینی و خط اخم
    • پیشانی
    • شقیقه‌ها
    • پشت سر
    • گردن
    • قسمت بالایی پشت و سر شامه‌ها

عوارض جانبی تزریق بوتاکس برای دردهای میگرنی

عوارض جانبی درمان بوتاکس معمولا نادر است. شایع‌ترین عوارض تزریق بوتاکس شامل گردن درد و سفتی در محل تزریق است.

ممکن است پس از آن دچار سردرد شوید. همچنین ممکن است ضعف عضلانی موقت در گردن و بالای شانه‌های خود تجربه کنید. این مشکل می‌تواند نگه داشتن سر را سخت کند. هنگامی که این عوارض جانبی رخ می‌دهند، معمولا طی چند روز خود به خود برطرف می‌شوند.

برای کاهش خطر عوارض جانبی و عوارض جدی تزریق بوتاکس، همیشه مطمئن شوید که بوتاکس توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آموزش دیده تجویز و اجرا می‌شود. به دنبال بهترین متخصص مغز و اعصاب و با تجربه‌ترین پزشک در استفاده از بوتاکس برای میگرن مزمن باشید.

از تزریق بوتاکس چه انتظاری باید داشت؟

خود تزریق بوتاکس تقریبا بدون درد است. ممکن است با هر تزریق یک سوزش بسیار کوچک یا احساس سوزش خفیف را تجربه کنید.

هر جلسه بین ۱۰ تا ۱۵ دقیقه طول خواهد کشید. در طول جلسات، پزشک چندین دوز بوتاکس را به نقاط خاصی در سر و شانه‌های شما تزریق می‌کند.

پس از درمان، اکثر بیماران می توانند بدون هیچ مشکلی روز خود را به طور معمول ادامه دهند.

هر چند وقت یک بار برای پیشگیری از میگرن بوتاکس دریافت کنیم؟

اگر تحت درمان‌های بوتاکس برای میگرن قرار می‌گیرید، پزشک معمولا هر ۳ ماه یک بار آنها را تجویز می‌کند. تزریق بوتاکس به طور مکرر به خوبی مطالعه نشده است، بنابراین خطرات آن در حال حاضر ناشناخته است.

پس از درمان، برخی از افراد ممکن است بهبود قابل توجه‌ای داشته باشند و بتوانند بدون عود درمان را قطع کنند. بسته به پاسخ شما به بوتاکس، پزشک شما مدت زمانی را برای برنامه درمانی شما توصیه می‌کند.

اگر به میگرن مزمن مبتلا هستید، بوتاکس یکی از گزینه‌های درمانی مناسب است که در دسترس شماست. ممکن است پزشک شما تزریق بوتاکس برای میگرن را زمانی توصیه کند که سایر روش‌های درمانی ناموفق باشند.  همچنین اگر داروهای میگرن را به خوبی تحمل نمی‌کنید، ممکن است بوتاکس را پیشنهاد کنند.

اگر سایر درمان های پیشگیرانه، علائم میگرن مزمن شما را کاهش نداده است، ممکن است زمان آن رسیده باشد که در مورد بوتاکس با پزشک خود صحبت کنید. این فرآیند سریع و کم خطر است و ممکن است بلیط شما برای روزهای بدون علائم بیشتر باشد.

برای درمان میگرن به چه دکتری مراجعه کنیم؟

متخصصین مغز و اعصاب، پزشکانی هستند که به طور تخصصی بر روی درمان انواع سردرد و میگرن فعالیت می‌کنند. این پزشکان با معاینه بیمار و بررسی علائم او، بهترین راهکار درمانی را ارائه می‌نمایند.



:: برچسب‌ها: درمان , سردرد , میگرنی , تزریق , بوتاکس , زیبایی ,
:: بازدید از این مطلب : 61
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 21 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

پاسخ به این سوال که ایا بیمار سکته مغزی خوب میشود یا خیر کاملا وابسته به نوع و شدت آن است. تشخیص سکته مغزی و تماس فوری با اورژانس اولین راه درمان و پیشگیری از عوارض جدی آن است. اما فوریت‌های اورژانسی که در ساعات اولیه بعد از سکته مغزی انجام می‌شود در جلوگیری از آسیب مغز و اندام‌های حیاتی بدن بسیار سرنوشت ساز است.

اهداف درمان سکته مغزی در ساعات اولیه چیست؟

اهداف درمان سکته مغزی در ساعات اولیه شامل موارد زیر است:

  1. تثبیت وضعیت و علائم حیاتی بیمار
  2. تشخیص نوع و محل سکته
  3. انجام درمان اورژانسی سکته مغزی و نجات جان بیمار

تثبیت وضعیت و علائم حیاتی بیمار

با کنترل کردن تنفس، فشار خون، عملکرد قلب، خونریزی، توانایی بلع و سایر علائم بالینی.

تشخیص نوع و محل سکته مغزی

بلافاصله پس از رساندن فرد به بیمارستان، از بیمار یک اسکن مغزی (معمولا سی تی اسکن) گرفته می‌شود. این اسکن می‌‌تواند نوع سکته مغزی را مشخص کند که انسدادی است یا خونریزی دهنده. همچنین در سی تی اسکن، محل وقوع سکته در مغز مشخص می‌شود.

این یافته‌ها به تیم پزشکی کمک می‌کند تا بهترین روش درمان اورژانسی سکته مغزی را متناسب با بیمار انتخاب کنند. آزمایش‌های خون هم برای بررسی و ارزیابی بیشتر وضعیت بیمار انجام می‌شوند.

انجام درمان اورژانسی سکته مغزی و نجات جان بیمار

نوع درمان اورژانسی سکته مغزی به علت و نوع آن بستگی دارد که در ادامه مقاله به آن می‌پردازیم.

روش‌های درمان اورژانسی سکته مغزی چیست؟

برای اینکه بدانیم ایا بیماران سکته مغزی خوب میشوند یا خیر، ارزیابی دقیق بیمار و تسریع در شروع روند درمان برای ریکاوری و بهبودی بهتر بیمار حیاتی است. هرچه زمان بیشتری را از دست دهید، سلول‌های مغزی بیشتری از بین می‌روند و مغز بیشتر آسیب می‌بیند. بنابراین به محض این که متوجه علائم سکته شدید با ۱۱۵ تماس بگیرید.

درمان اورژانسی سکته مغزی به نوع سکته و این که کدام بخش از مغز آسیب دیده، بستگی دارد. ما در درمان هر نوعی از سکته مغزی هدف خاصی را در پیش می‌گیریم. مثلا هدف در درمان سکته‌ انسدادی یا ایسکمیک، برطرف کردن انسداد و برقراری مجدد جریان خون یا به عبارتی درمان گرفتگی رگهای مغز است، اما در درمان سکته‌ خونریزی دهنده یا هموراژیک، هدف کنترل خونریزی است.

درمان سکته مغزی ایسکمیک یا انسدادی

از آنجا که در سکته مغزی ایسکمیک عروق مغزی به دلایل مختلف مسدود می‌شوند، اولین هدف در درمان اورژانسی سکته مغزی ایسکمیک، باز کردن مسیر عروق خونی و رسیدن مجدد خون به بافت مغز است تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود.

روش‌های درمانی زیاد و مشابهی برای برطرف کردن انسداد و گرفتگی عروق وجود دارد. در حقیقت سکته مغزی انسدادی اگر از نوع خفیف و گذرا باشد، با دارو درمانی غالبا خوب می‌شود و احتیاج به جراحی نیست.

انواع درمان های اورژانسی سکته مغزی انسدادی

درمان های اورژانسی سکته مغزی انسدادی به دو دسته تقسیم می‌شود:

  1. دارو درمانی که روش غیر تهاجمی است.
  2. جراحی که روش تهاجمی است.

روش غیر تهاجمی؛ دارو برای درمان سکته مغزی

یکی از مهمترین بخش‌های درمان اورژانسی سکته مغزی، دارو درمانی است تا فرد را زنده نگه دارد. نقش اصلی این داروها جلوگیری از تشکیل لخته‌های خونی و از بین بردن این لخته‌ها، پایین آوردن فشار خون و کاهش میزان کلسترول است.

انواع دارو برای درمان سکته مغزی عبارتند از:

  1. داروهای حل کننده‌ لخته خون
  2. داروهای فعال کننده پلاسمینوژن بافتی یا TPA
  3. داروهای ضد انعقاد خون (Anticoagulant)
  4. داروهای ضد پلاکتی (antiplatelet)
  5. داروهای استاتین (Statins)
  6. داروهای تنظیم فشار خون
داروهای حل کننده‌ لخته خون

داروهای حل کننده‌ لخته خون می‌توانند انسداد را برطرف کنند و مسیر رگ را باز کنند. این کار باعث کاهش صدمات بیشتر مغزی می‌شود.

داروهای فعال کننده پلاسمینوژن بافتی یا TPA

داروهایی مثل فعال کننده پلاسمینوژن بافتی یا TPA (Tissue plasminogen activator)، به عنوان درمان کننده‌های طلایی برای لحظات اولیه سکته ایسکمی هست که به فرد تزریق می‌شود. این دارو می‌تواند شریان‌‌های مسدود شده را در برخی از بیماران مبتلا به سکته ایسکمیک باز کند.

همچنین شدت سکته را کاهش داده و برخی از عوارض آن را معکوس کند. البته نمی‌توان برای تمام بیمارانی که به سکته انسدادی یا ایسکمیک دچار شده‌اند از این دارو استفاده کرد.

اگر درمان دارویی در ۳ تا ۴ ساعت اول پس از شروع علائم آغاز شود، می‌تواند به سرعت لخته‌ خون موجود در عروق را حل کرده و مسیر رگ را باز کند. مطالعات نشان داده، افرادی که داروی TPA را در همان ساعات اولیه دریافت می‌کنند، کمتر دچار ناتوانی و صدمات مغزی می‌شوند و احتمال اینکه بیمار سکته مغزی خوب شود زیاد است.

داروهای ضد انعقاد یا لخته خون (Anticoagulant)

این داروها می‌توانند از تشکیل لخته خون و بزرگ شدن لخته خون‌‌های موجود جلوگیری ‌کنند، به همین دلیل از این داروها برای جلوگیری از ایجاد سکته مغزی و یا برای درمان اورژانسی سکته انسدادی و TIA یا حمله‌ ایسکمی زودگذر استفاده می‌کنند. یکی از شایع‌ترین داروهای ضد ‌انعقاد خون هم وارفاین است. داروهای ضد انعقادی و ضد پلاکتی باید در ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از شروع علائم سکته استفاده شوند.

داروهای ضد پلاکت خون (antiplatelet)

پلاکت‌ها با چسبیدن به یکدیگر باعث ایجاد لخته‌ خون می‌شوند و عاملی هستند که وقتی انگشتتان را می‌برید با ایجاد لخته‌ خون در ناحیه‌ زخم جلوی خونریزی بیشتر را می‌گیرند. این داروها از به هم چسبیدن پلاکت‌‌های خون جلوگیری کرده و باعث می‌شوند که لخته شدن خون کمتر و سخت‌تر اتفاق افتد.

از این داروها برای درمان اورژانسی سکته‌ انسدادی و یا جلوگیری از خطر سکته‌ بعدی استفاده می‌شود. یکی از شایعترین داروهای ضد پلاکت خون آسپرین است که می‌تواند با توجه به شرایط بیمار یکی از اولین اقدامات درمانی در برابر صدمات سکته مغزی باشد. این دارو معمولا اولین خط دفاعی در برابر آسیب و عوارض سکته است.

داروهای استاتین (Statins)

این داروها سطح بالای کلسترول خون را کاهش می‌دهند و باعث کم شدن خطر بروز سکته‌ بعدی می‌شوند. داروهای استاتین از تولید آنزیمی که باعث تبدیل کلسترول به پلاک چربی می‌شود، جلوگیری می‌کنند.

پلاک چربی ماده‌‌ای چسبناک و چرب است که در درون دیواره‌ عروق رسوب می‌کند و سکته‌ قلبی و مغزی ایجاد می‌کند.

داروهای تنظیم فشار خون

فشارخون بالا می‌تواند پلاک‌های چربی را که داخل عروق چسبیدند و رسوب کردند، از دیواره‌های رگ کنده و جدا کند. این کار باعث می‌شود پلاک‌های چربی آزادانه در خون حرکت کرده و در عروق باریک بدن مثل مویرگ‌های مغزی و قلبی گیر افتاده و مسیر عبور خون را مسدود کنند. بنابراین داروهای تنظیم فشار خون با کاهش و کنترل فشار خون می‌توانند از بروز مجدد سکته جلوگیری کنند.

روش های تهاجمی درمان سکته مغزی

روش های تهاجمی در درمان سکته مغزی عبارت است از:

  1. خارج کردن لخته خون (ترومبکتومی)
  2. استنت گذاری
  3. جراحی
خارج کردن لخته خون (ترومبکتومی)

در این روش، پزشک یک لوله نازک به داخل یکی از شریان‌های بزرگ بیمار مثل شریان ران (از محل کشاله‌ ران) وارد می‌کند و آن را به سمت عروق خونی مغز هدایت می‌کند. در واقع این روش تهاجمی برای اطمینان از اینکه با سرعت بیشتری بیمار سکته مغزی خوب میشود و خطر آسیب به اندام‌های حیاتی کمتر می‌شود، انجام می‌گیرد.

سپس به وسیله یک دستگاه، لخته‌ خون را از درون رگ بیرون می‌کشد تا جریان خون به حالت طبیعی خودش برگردد. این روش نیز در صورتی که بین ۶ تا ۲۴ ساعت اولیه انجام شود، می‌تواند موفقیت آمیز باشد. ترومبکتومی می‌تواند جان افراد را نجات دهد و ناتوانی بعد از سکته را کم کند. این روش امروزه پایه درمان بسیاری از بیماران مبتلا به سکته انسدادی یا ایسکمیک است.

استنت گذاری

با مشخص شدن جای دقیق رگ مسدود شده و محل وجود لخته یا پلاک چربی، می‌توان با گذاشتن یک استنت (یک لوله فلزی یا پلاستیکی) مسیر رگ را باز کرد.

عمل جراحی سکته مغزی

اگر هیچکدام از روش‌‌ها موثر و کافی نباشند ممکن است عمل جراحی انجام شود. در جراحی ممکن است برای باز کردن عروق از کاتتر (لوله نازک) استفاده شود و در مواردی که لخته خون خیلی بزرگ باشد جراح مجبور به باز کردن عروق شود. در صورت ورم کردن مغز هم انجام عمل جراحی برای از بین بردن تورم و کاهش احتمال خونریزی مجدد در سکته‌ های هموراژیک یا خونریزی دهنده ضروری است.

درمان سکته خونریزی دهنده یا هموراژیک

سکته مغزی هموراژیک که در نتیجه خونریزی و پارگی عروق به ‌وجود می‌آید، خطر بسیار جدی دارد و آن را با داروهای فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) نمی‌توان درمان کرد. این نوع از سکته دوران نقاهت طولانی‌تری نسبت به سکته انسدادی یا ایسکمیک دارد.

انواع روش های درمان سکته مغزی هموراژیک

در درمان سکته مغزی هموراژیک هم روش ‌های مختلفی وجود دارد، که عبارتند از:

  1. دارو درمانی
  2. کویلینگ (Coiling)
  3. گیره بستن یا کلمپ (Clamping)
  4. عمل جراحی

دارو درمانی در سکته مغزی هموراژیک

برخی از انواع دارو برای درمان سکته مغزی شامل موارد زیر است:

  • داروهای لخته کننده خون
  • داروهای کاهنده فشار خون
داروهای لخته ‌کننده‌ خون

بر خلاف سکته مغزی انسدادی یا ایسکمیک که در آن به فرد داروهای ضد لخته شدن خون داده می‌شود، در این نوع سکته از داروهایی که منجر به لخته شدن خون می‌شوند استفاده می‌گردد تا با لخته کردن خون، خونریزی را متوقف کنند. در نتیجه هر نوع رقیق کننده‌ای که در خون باشد، کاهش پیدا می‌کند.

داروهای کاهنده‌ فشار خون

داروهای کاهنده فشار خون باعث کاهش میزان خونریزی، کاهش خطر تشنج و کاهش میزان انقباض عروق می‌شوند. با استفاده از آن‌ها خونریزی کمتر شده و احتمال خطر و آسیب مغزی کاهش پیدا می‌کند.

کویلینگ (Coiling)

در این روش، جراح یک لوله‌ طویل و باریک را در محل خونریزی یا درون ناحیه‌ای که عروق ضعیفی دارد قرار می‌دهد. سپس با یک وسیله مارپیچی بخشی از دیواره رگ که ضعیف است و به بیرون برجسته شده را پر می‌کند. به این ترتیب خونریزی در آن ناحیه قطع می‌شود.

گیره بستن یا کلمپ (Clamping)

با استفاده از عکس‌‌برداری‌های مغزی می‌توان آنوریسم‌‌های عروقی که هنوز خونریزی نکرده‌اند یا خونریزی آن بند آمده را مشاهده کرد. آنوریسم به حالتی گفته می‌شود که دیواره قسمتی از رگ ضعیف شده و به سمت بیرون برجسته شود، این نواحی مستعد پارگی هستند.

برای جلوگیری از خونریزی مجدد، جراح و متخصص مغز و اعصاب ممکن است با استفاده از گیره‌هایی بسیار کوچک به نام کلمپ، محل آنوریسم را ببندد. بدین ترتیب آن بخش از آنورسیم بسته شده و احتمال خونریزی مجدد و سکته کاهش پیدا می‌کند.

عمل جراحی در سکته مغزی

در مورد این نوع از سکته، پزشک تشخیص می‌دهد که آیا واقعا نیاز به جراحی هست یا نه. اگر جراح مشاهده کند که آنوریسم پاره شده، ممکن است آن رگ را جراحی کرده و برای جلوگیری از خونریزی آن را ببندد. حتی ممکن است در سکته های شدید، برای کاهش فشار داخل مغزی، نیاز باشد بخشی از جمجمه برداشته شود (کرانیوتومی).

به طور کلی هدف از انجام عمل جراحی در سکته مغزی موارد زیر است:

  1. کنترل خونریزی در مغز
  2. ترمیم عروق آسیب دیده
  3. کم کردن فشار داخل مغز

درمان سکته مغزی با rTMS آر تی ام اس

دستگاه rTMS یا تحریک مغناطیسی مغز یکی از جدیدترین روش‌های درمانی و با تاثیرات مثبت جهت درمان سکته مغزی است که به عنوان یک روش غیرتهاجمی استفاده می‌شود.

بهبودی و پیشگیری از عوارض سکته مغزی

برای بهبودی بیشتر بعد از سکته مغزی و اطمینان از اینکه عوارض سکته مغزی سریعتر خوب شود، لازم است یکسری اقدامات هنگامی که بیمار در بیمارستان بستری است صورت گیرد.

این اقدامات عبارتند از:

  1. جلوگیری از لخته شدن خون
  2. جلوگیری از زخم بستر
  3. آزمایش بلع توسط پرستار

جلوگیری از لخته شدن خون

درصورتی که بیمار نتواند از تخت بلند شود و راه برود، باید از لخته شدن خون (ترومبوز عروق عمقی) در پاهای بیمار جلوگیری شود تا خطر بروز مجدد سکته کاهش پیدا کند (اینکار را می‌توان با شلوارهای بادی فشاری انجام داد). به محض آن که بیمار مقداری توانایی حرکت کردن را پیدا کرد باید با کمک فرد دیگری، سعی کند بنشیند، بایستد و کم کم راه برود.

جلوگیری از زخم بستر

اگر بیمار قادر به تکان خوردن نیست و یا هوشیاری لازم را ندارد باید به طور مداوم وضعیتش را در تخت تغییر داد و از تشک مواج برقی استفاده کرد تا از ایجاد زخم بستر جلوگیری شود.

در این بیماران ضعف عضلات و مشکلات تعادلی ممکن است فرد را مستعد افتادن کند. بهتر است که در ابتدا با کمک فرد دیگری راه برود و یا از عصا یا واکر استفاده کند.

آزمایش بلع توسط پرستار

پیش از این که بیمار بتواند چیزی بخورد باید آزمایش بلع را توسط پرستار انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که عضلاتی که عمل بلع و قورت دادن غذا را انجام می‌دهند به اندازه‌ کافی قوی هستند. این کار باعث می‌شود تا مطمئن شوید خوردن غذا باعث خفگی بیمار سکته مغزی نمی‌شود.

اهمیت توانبخشی بعد از سکته مغزی

توانبخشی بعد از سکته مغزی از اهمیت بسیاری برخوردار است. شروع به موقع توانبخشی و انجام تمرینات ورزشی بعد از سکته مغزی در یک محیط حرفه‌ای می‌تواند از بروز سایر عوارض بعد از سکته مغزی مثل تشنج، زخم بستر، آسپیراسیون، عفونت و حتی بروز سکته مجدد جلوگیری کند.

هدف اصلی توانبخشی پس از سکته مغزی بهبود کیفیت زندگی فرد و بازیابی سلامت فرد از طریق ریکاوری عصبی و عملکردی با تمرینات مناسب و تکنیک‌‌های پیشرفته است.

اغلب در ۳ ماه اول بعد از سکته نشانه‌‌های قابل توجهی از بهبودی در فعالیت‌های روزمره فرد مشاهده می‌شود. در صورتی که توانبخشی زود، منظم و مداوم انجام شود، می‌توان اکثر عوارض عصبی ناشی از سکته را کاهش داد.



:: برچسب‌ها: درمان , اورژانسی , سکته مغزی , سکته , مغز ,
:: بازدید از این مطلب : 54
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 18 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری آلزایمر از جمله مشکلاتی است که معمولا سالمندان را درگیر می‌کند و موجب مشکلاتی در حافظه می‌شود. در این مقاله توصیه‌هایی در مورد مراقبت بیمار آلزایمر بیان می‌شود. همچنین راه‌های تشخیص بیماری مانند mri و سایر روش‌ها بیان شده و روش‌های درمان آلزایمر (دارویی و غیر دارویی) بررسی می‌شود.

بیماری آلزایمر یا فراموشی چیست؟

بیماری آلزایمر در دسته بیماری‌های دمانس یا زوال عقل جای می‌گیرد. در مقاله زوال عقل یا دمانس چیست بطور کامل علت و علائم آن را تشریح کرده ایم. پس بطور خلاصه بیماری دمانس یا زوال عقل یک بیماری تحلیل برنده بافت مغز است. برای تشخیص و درمان و مراقبت از بیمار آلزایمری از آنجا که مراحل مختلفی دارد باید به بهترین دکتر آلزایمر که سراغ دارید، مراجعه کنید.

چرا که می‌تواند پیشرونده باشد و به سرعت بیمار را درگیر خود کند. آلزایمر عمدتا در افراد سالمند رخ می‌دهد و موجب شکل‌گیری علائمی مثل کاهش عملکرد شناختی، حافظه، تکلم و در نهایت مشکلات حسی و حرکتی در فرد می‌شود.

به طور کلی، سیر بیماری را در اغلب موارد می‌توان به سه بخش تقسیم نمود که عبارتند از:

  1. اولیه (شامل ۱ الی ۲ سال ابتدایی)
  2. میانی (شامل ۲ الی ۵ سال)
  3. پیشرفته (۵ الی ۲۰سال)

اما سیر آغاز علائم بسته به علت آن متفاوت است. مثلا ممکن است آغاز این تغییرات، تدریجی یا ناگهانی باشد و یا اینکه به صورت پلکانی کاهش عملکرد وجود داشته باشد.

پژوهش‌های عصب شناختی بهترین دکترهای آلزایمر نشان داده‌اند؛ بیماری‌های تحلیل برنده بافت مغز مثل آلزایمر و بیماری پارکینسون که ممکن است در سنین پایین‌تری در افراد موجب شروع دمانس شوند، بیشتر در افرادی بروز می‌کنند که بار ژنتیکی بیشتری داشته باشند. البته در این افراد نیز، سایر عوامل خطر ممکن است در سن بروز و یا تشدید بیماری نقش داشته باشند.

همچنین موارد زیر قابل توجه است:

  • افرادی که در سنین میانسالی دچار آلزایمر می‌شوند بیشتر به دلیل سابقه ژنتیکی است.
  • تروما و ضربه‌های مغزی نیز از عمده ترین دلایل ابتلا به آلزایمر هستند.
  • باید توجه داشت که خطر ابتلا به آلزایمر در زنان بیشتر از مردان است.

دستورالعمل آموزش خود مراقبتی برای درمان بیمار آلزایمری

در درجه اول، از سوال کردن و یا گفتن اینکه «موضوعی را فراموش کرده‌اید» نترسید و خجالت نکشید. به ما ایمان داشته باشید، این را بهترین دکترهای آلزایمر به شما می‌گویند. اگر نمی‌توانید مانند گذشته، چیزایی را به یاد بیاورید، تقصیر شما نیست. به جای ناراحتی از این وضع، به اموری که حافظه شما را تقویت، یا از کم شدن آن جلوگیری می‌کند، توجه کنید.

در ادامه با ما همراه باشید تا راه حل هایی را به شما بگوییم.

راه های درمان خانگی بیماری آلزایمر و جلوگیری از پیشرفت آن

این بخش از مقاله شامل توصیه‌هایی هم برای خود بیمار و هم برای اطرافیان بیمار است. با کمک این توصیه‌ها می‌توانید از شدت عوارض آلزایمر بکاهید.

توصیه هایی برای خود بیمار آلزایمری

توصیه های مهم برای بیماران آلزایمری عبارتند از:

  1. چیزهایی مثل عینک یا کلید را که همیشه از آن استفاده می‌کنید در یک جای مشخص بگذارید. به عنوان مثال داخل یک کاسه بزرگ در اتاق نشیمن.
  2. هر روز به اخبار رادیو یا تلویزیون گوش دهید.
  3. سعی کنید هر روز یک مطلب جدید یاد بگیرید.
  4. کتاب یا روزنامه مطالعه کنید.
  5. در جمع دوستان یا خانواده، خاطرات گذشته را تعریف کنید.
  6. بازی‌های فکری مثل شطرنج و تخته نرد انجام دهید.
  7. با دوستانتان مشاعره کنید.
  8. جدول حل کنید.
  9. دفترچه یادداشتی داشته باشید و نکاتی که از تلویزیون یا اطرافیان می‌شنوید و دوست دارید را بنویسید.

توصیه هایی برای بیمار آلزایمری

نحوه رفتار و روش برخورد با بیمار آلزایمری

قبل از همه به دلیل حساسیت معالجه بیمار آلزایمری مهم است که با بهترین دکتر آلزایمر و متخصص مغز و اعصاب در ارتباط باشید تا روند بیماری به خوبی کنترل شود. افرادی که در ارتباط مستقیم با بیمار آلزایمری هستند، بهتر است در موقعیت‌های مختلف رفتار خاصی را بروز دهند که در ادامه می‌خوانید.

کم توجهی بیمار آلزایمری

زمانی که بیمار آلزایمری کم توجهی می‌کند، به موارد ذیل دقت نمایید:

  1. تذکر شفاهی
  2. قرار دادن غذا و نوشیدنی در معرض دید
  3. هر بار که قاشق غذا را به طرف دهان بیمار می‌برید، صبر کنید کامل بجود و همزمان و پشت سر هم قاشق غذا و ماست را به او ندهید.
  4. دادن لقمه های کوچک
  5. استفاده از غذاهای نرم برای کاهش نیاز به جویدن
  6. دادن غذا در محیط خلوت
  7. به حداقل رساندن پرت شدن حواس بیمار
  8. استفاده از ظروف ساده مانند ظروف سفید
  9. استفاده از قاشق و کاسه

راه رفتن بیمار آلزایمری در هنگام غذا خوردن

در شرایطی که بیمار آلزایمری هنگام غذا خوردن راه می‌رود، به موارد ذیل دقت نمایید:

  1. دادن غذاهای انگشتی
  2. استفاده از فنجان درب‌دار
  3. بیمار پرخاشگر است
  4. شرایط تحریک‌کننده را پیدا کنید و سعی کنید آن را حذف کنید.
  5. از بشقاب‌های نشکن استفاده کنید.
  6. به رفتار درست پاداش بدهید.

مراقبت از بیمار الزایمری

جویدن مداوم بیمار آلزایمری

اگر بیمار آلزایمری به طور مداوم می جود، به موارد ذیر دقت نمایید:

  1. بعد از هر لقمه به او تذکر دهید.
  2. لقمه‌های کوچک به او بدهید.
  3. بیمار اشیاء غیرخوراکی مصرف می‌کند.
  4. اشیاء غیرخوراکی را دور از دسترس قرار دهید.
  5. غذاهای انگشتی به بیمار بدهید.

سریع غذاخوردن بیمار آلزایمری

هنگامی که بیمار آلزایمری سریع غذا می خورد، به نکات ذیل توجه نمایید:

  1. عدم استفاده از غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد داشته باشد.
  2. قاشق یا فنجان کوچکتر استفاده کنید.
  3. غذاها را جدا گانه بدهید.

آهسته غذاخوردن بیمار آلزایمری

اگر بیمار آلزایمری آهسته غذا می‌خورد، موارد گفته شده را دقت نمایید:

  1. به او تذکر دهید که سریعتر غذا بخورد.
  2. ظروف عایق‌دار استفاده کنید که غذا رود یخ نکند.
  3. هنگام شروع غذا خوردن به بیمار بگویید ۱۵دقیقه وقت غذا خوردن است و بعد تلویزیون می‌بینیم.

ارزیابی های پارا کلینیک در تشخیص بیماری آلزایمر

تشخیص دمانس یک تشخیص بالینی است، اما یک دکتر آلزایمر بهترین راه شناسایی بیماری آلزایمر را استفاده از تصویربرداری‌های رایج مغز مثل MRI و مشاهده آتروفی یا کوچک شدن مغز در برخی مناطق و افزایش چین و شکنج‌ها می‌داند. در بسیاری از موارد هم ممکن است با وجود تشخیص بالینی دمانس، نکته مثبتی در تصویربرداری مغزی دیده نشود.

پیشگیری و تشخیص آلزایمر

راه های درمان بیماری آلزایمر

از نقطه نظر بهترین دکترهای آلزایمر و متخصصین مغز و اعصاب، راه های درمان بیماری آلزایمر شامل ۲ دسته می‌باشد که عبارتند از:

  1. درمان دارویی آلزایمر
  2. درمان غیر دارویی آلزایمر
  3. نوروفیدبک تراپی

درمان دارویی آلزایمر

در حال حاضر برای درمان دارویی آلزایمر، دارو هایی در چند دسته مختلف وجود دارند که در برخی از موارد سیر پیشرفت بیماری را کند می‌کنند و قدری عملکرد فرد را بهبود می‌بخشند که البته باید توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب تجویز شود.

کنترل تغییرات رفتاری و خلقی با استفاده از داروهای روانپزشکی بسیار موثر است. همانطور که کنترل عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی مانند کنترل قند، فشار، چربی خون و کنترل نارسایی‌های ایسکمیک و سکته مغزی و کنترل عملکرد کلیه در پیشگیری از آلزایمر نقش بسزایی دارد، افراد مبتلا نیز باید از این حیث تحت نظر پزشک و مراقبت دارویی باشند.

درمان غیر دارویی آلزایمر

درمان غیر دارویی آلزایمر عمدتا شامل مداخلات توانبخشی از جمله فیزیوتراپی، کاردرمانی، روانشناسی، تغذیه، گفتاردرمانی و آموزش خانواده‌ها و مراقبین بیماران توسط متخصصین دوره دیده می‌باشد.

بهترین دکتر آلزایمر که می‌شناسید و همچنین روانپزشکان و متخصصین طب سالمندی، سه گروه از متخصصین هستند که سالمندان با تشخیص اولیه آلزایمر می‌توانند جهت تشخیص نهایی به آنان ارجاع شوند.

درمان بیماری آلزایمر

مدیریت بیماران آلزایمری

مدیریت بیماران مبتلا به آلزایمر، چند مرحله‌ای است و بر اساس مرحله بیماری هدایت می‌شود. همچنین باید بر روی علائم مشخصی که ظاهر می‌شود تمرکز کرد. در هر مرحله پزشک متخصص مغز و اعصاب که باید بهترین دکتر آلزایمر نیز باشد با هوشیاری به بیمار و خانواده کمک کند تا علائم و مراقبت‌های لازم را در آینده پیش‌بینی کنند.

باید اختلالات شناختی و غیرشناختی و تغییر عملکردی نسبت به سطح اولیه ارزیابی شود. در بیمارانی که چندین مشکل دارند، ابتدا مشکلاتی را درمان کنید که مخاطره آمیزتر هستند و یا بیشتر موجب پریشانی می‌شوند. باید مکرر سلامت درمان‌ها و راهکارهای انتخابی مدنظر قرار گیرند.

به هر حال ممکن است، افرایش فعالیت اجتماعی، شروع فعالیت‌های لذت‌بخش، کنارگذاشتن کارهایی که موجب درگیری و یا سرخوردگی فرد می‌شوند، به عنوان مثال فعالیت‌هایی که بیمار دیگر نمی‌تواند انجام دهد، تعیین پاداش برای موفقیت های هر چند کوچک، حذف هرگونه محرک مشکلات رفتاری یا تامین هر آنچه که موجب آسایش بیمار شود؛ مثل موسیقی مورد علاقه بیمار، مفید باشد.

در بیماران با تشخیص آلزایمر، پزشک باید ورزش منظم (دو بار در هفته) را به عنوان بخشی از رویکرد کلی مدیریت درمان پیشنهاد کند. همچنین در این بیماران ممکن است بازتوانی شناختی توصیه شود. باید بیماران به طور دوره‌ای از نظر علایم شناختی و علایم روانپزشکی غیرشناختی و پاسخ آنها به اقدامات درمانی ارزیابی شوند.

ارزیابی دوره‌ای حداقل هر ۳ تا ۶۰ ماه توصیه می‌شود، مگر اینکه بیمار علایم پیچیده و بالقوه خطرناکی داشته باشد یا دچار افت شدید شده باشد. همچنین از قطع ناگهانی دارو اجتناب کنید زیرا ممکن است عوارض قطع را تشدید کند و موجب اختلال سطح هوشیاری بیمار شود.

هنگام تصمیم برای قطع دارو که البته با نظر پزشک متخصص مغز و اعصاب صورت می‌گیرد، پیشنهاد می‌شود که دارو به تدریج کم و سپس قطع شود. اگر قطع به دلیل عدم تاثیر دارو بوده است باید در ۱ تا ۳ ماه پس از قطع دارو، بیمار از نظر شواهد قابل مشاهده افت شناختی – عملکردی، رفتاری تحت نظر گرفته شود. اگر افت رخ دهد پیشنهاد می‌شود که دارو مجددا شروع شود.

اهمیت تغذیه در پیشگیری از بیماری آلزایمر

تغذیه در تمام طول زندگی از دوران جنینی تا سنین بالاتر می‌تواند بر خطر ابتلا به آلزایمر موثر باشد. وزن کم هنگام تولد و رشد کم در سال‌های اولیه زندگی با توانایی کمتر شناختی در بزرگسالی همراه است.

چاقی در میانسالی با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر در سنین بالاتر ارتباط دارد. بنابراین پیشگیری و درمان آن در میانسالی توصیه می‌شود، اما در سالمندی، اضافه وزن خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می‌دهد، در سالمندان کاهش وزن جز در شرایط خاص توصیه نمی‌شود. در صورت کاهش وزن یا کم وزنی در سالمندان لازم است با پزشک مشورت شود.

اهمیت تغذیه در پیشگیری از بیماری آلزایمر

بر اساس شواهد موجود، پیروی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می‌دهد. در رژیم غذایی مدیترانه، غذای اصلی مصرفی در طول روز، شامل غلات کامل، سبزی‌ها، میوه‌ها، حبوبات، مغزها، روغن‌های سالم مانند زیتون و ادویه‌هاست. ماهی و غذاهای دریایی حداقل دوبار در هفته استفاده می‌شوند. در حالیکه گوشت قرمز و شیرینی‌جات به ندرت مصرف می‎شوند. آب هم نوشیدنی معمول در این رژیم می‌باشد.

به طور کلی پیروی از رژیم‌های غذایی سالم و پیشگیری از کمبودهای تغذیه‌ای با تمرکز بر ویتامین های B12 ،B6 ، اسید فولیک، ویتامین C و اسیدهای چرب امگا-۳ توصیه می‌شود.

اصول کلی مدیریت برای درمان بیمار آلزایمری

درمان‌های غیردارویی شامل حمایت اجتماعی، افزایش کمک به فعالیت‌های روزانه، اطلاع‌رسانی و آموزش و حمایت از کسانی که است که مراقبت بیمار را به عهده دارند. هر آنچه که موجب آسایش بیمار شود، مثل موسیقی مورد علاقه بیمار، می‌تواند برای بیمار مفید باشد.

باید بیماران به طور دوره‌ای از نظر علایم شناختی و علایم روانپزشکی غیرشناختی و پاسخ آنها به اقدامات درمانی ارزیابی شوند. تماس و مشاوره با دکتر آلزایمر خود، امری ضروری در روند بیماری و جلوگیری از شدت آن و تجویز به موقع است.

در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری آلزایمر و انواع دمانس وجود ندارد. مدیریت فعلی شامل درمان علایم شناختی، غیرشناختی و رفتاری است. هدف درمان، ارتقای استقلال بیمار، حفظ عملکرد و درمان علایم شناختی و غیر شناختی (توهم، هذیان، اضطراب، بی‌قراری و رفتارهای تهاجمی) علایم رفتاری و روانپزشکی است.



:: برچسب‌ها: درمان , مراقبت , بیمار , آلزایمری , آلزایمر , فراموشی , نسیان ,
:: بازدید از این مطلب : 57
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 18 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

پیشگیری از سکته مغزی دوم بسیار مهم است و به بیماران کمک می‌کند تا به زندگی عادی خود بازگردند.

سکته مغزی چیست؟

سکته مغزی (Stroke) از جمله شایعترین بیماری‌هایی هست که سبب بروز ناتوانی‌ مزمن در بیماران می‌شود. ارتباط بین مغز و عضلات بدن را کاهش می‌دهد یا حتی از بین می‌برد.

آمارها نشان می دهند که یک سوم افرادی که دچار سکته مغزی می شوند، دوباره در کمتر از یکسال سکته دوم را تجربه می کنند. این باعث کاهش توانایی فرد برای ورزش، تمرین و ایجاد افسردگی و ترس از وقوع دوباره سکته مغزی می شود.

اما تحقیقات نشان داده است که حداقل ۲۰ دقیقه ورزش هوازی با تکرار ۳ الی ۷ مرتبه در هفته می‌تواند کمک بزرگی در کاهش ریسک ابتلای دوباره به سکته مغزی کند. حتی می‌تواند در از بین بردن عوارض سکته و درمان سکته مغزی مفید باشد.

عوارض حرکتی و فلج قسمت‌هایی از بدن، سبب می‌شود که فرد برای انجام حتی کارهای شخصی نیز به دیگران نیازمند باشد و استقلال خود را از دست بدهد. ناتوانی در حفظ تعادل و ضعف در دست‌ و پاها یکی از بزرگترین مشکلات بعد از سکته مغزی است.

راه حل جلوگیری از سکته مغزی دوم چیست؟

تنها راه جلوگیری از سکته مغزی دوم که برای درمان این گونه عوارض وجود دارد انجام فیزیوتراپی و توانبخشی به طور منظم و پیوسته هست. لازم به ذکر است که شدت و نوع تمرینات باید با مشورت کامل پزشک متخصص مغز و اعصاب انجام شود.

از آنجا که سکته مغزی، کاهش ظرفیت تنفسی فرد و همچنین آتروفی یا تحلیل عضلانی در کنار کاهش انعطاف پذیری و تعادل بیمار را به همراه دارد، توصیه می‌شود که تمرینات هوازی مانند پیاده‌روی سبک ۲۰ تا ۶۰ دقیقه با تکرار ۳ تا ۷ روز در هفته انجام شود و تمرینات کششی، قدرتی و تعادلی هم بصورت سبک ۲ الی ۳ بار در هفته تکرار شود.

می‌توانید برای آغاز با روزی ۱۰ دقیقه پیاده‌روی شروع کنید و کم کم به ۲۰ دقیقه تا ۶۰ دقیقه برسانید و در میان پیاده‌روی بعد از اینکه بدنتان گرم شد، تمرینات کششی سبک با تکیه‌گاه انجام دهید و با وزنه‌های سبک نیم کیلویی تمرینات قدرتی با ست‌های ۱۰ الی ۱۵ تکرار اجرا کنید.

این برنامه ترکیبی می‌تواند سلامتی و شادابی شما را تضمین کند، عوارض سکته مغزی را درمان کند و مهمتر از همه به پیشگیری از سکته مغزی دوم کمک کند.

ورزش های مناسب بعد از سکته مغزی

انواع ورزش مناسب برای بیماران سکته مغزی که شامل ترکیبی از حرکات هوازی، کششی و تعادلی است و بعد از سکته مغزی می‌تواند مفید باشد، شامل موارد زیر می‌شود:

  • ۱۰ دقیقه پیاده‌روی سبک به طوری که احساس کنید کمی ضربان قلب بالاتر آمده است
  • ۱۰ دقیقه تمرین کششی کنترل شده با استفاده از تکیه‌گاه
  • ۱۵ دقیقه تمرین قدرتی سبک با استفاده از وزن بدن یا وزنه سبک نیم کیلویی
  • ۱۰ الی ۲۰ دقیقه پیاده‌روی پایانی بطوریکه ۱۰ دقیقه آخر با سرعت کمتری باشد که بدن آرام آرام سرد شود

توجه داشته باشید که این تمرینات برای درمان سکته مغزی معجزه می‌کند.

نکات مهم در انجام حرکات ورزشی بعد از سکته مغزی

نکات مهم که در انجام حرکات ورزشی بعد از سکته مغزی باید رعایت کنید، عبارتند از:

  1. حتما تحت نظر پزشک متخصص مغز و اعصاب باشید و تمرینات ورزشی را با مشورت و تایید ایشان انجام دهید.
  2. هرگز قبل از گرم کردن، حرکات کششی و قدرتی انجام ندهید. اجازه دهید بدن شما با شروع یک پیاده روی سبک ۱۰ دقیقه‌ای آرام آرام گرم شود.
  3. هنگام پیاده روی نفس‌گیری صحیح انجام دهید؛ یعنی در ذهن خود با ریتم منظم بگویید دو دو چی چی، دو تا دم کوتاه با بینی (دو دو) و با ریتم چی چی دو تا بازدم کوتاه با دهان انجام دهید. اینگونه بدرستی دم و بازدم را اجرا می‌کنید.
  4. به توانبخشی بعد از سکته مغزی خود نظم دهید. اجازه دهید مویرگ‌سازی و فیزیولوژی بدنتان بهبود یابد.
  5. هرگز فراموش نکنید افرادی که دارای توانبخشی منظم و تمرینات پیوسته هستند ۲۰ تا حتی ۵۰ درصد کمتر از سایرین دچار حمله مجدد یا حتی سکته قلبی می‌شوند.
  6. در کنار برنامه تمرینی منظم حتما رژیم غذایی سالمی نیز داشته باشید که تاثیر تمرینات شما را چند برابر می‌کند.
  7. چکاپ را فراموش نکنید! هر شش ماه یکبار و با دیدن هر تغییر یا عارضه‌ای حتما با بهترین متخصص مغز و اعصاب تهران ملاقات کنید.

تمرینات کششی و ورزش مناسب برای بیماران سکته مغزی

توجه داشته باشید که تمرینات کششی پیشنهادی برای درمان سکته مغزی که در ادامه ارائه شده است حتما باید بعد از گرم کردن بدن انجام شود تا عضلات خونرسانی کافی شده باشند و سبب گرفتگی عضلانی نشوید.

اولین تمرین برای درمان سکته مغزی: کشش داخلی دست

کشش داخلی دست، اولین تمرین برای درمان سکته مغزی است. برای انجام آن به صورت زیر عمل کنید:

  1. کف هر دو دست خود را روی میز قرار دهید.
  2. پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و نه بیشتر یا کمتر تا تعادل بهتری داشته باشید.
  3. مچ دست راست را به سمت راست و مچ دست چپ را به سمت چپ بچرخانید به صورتیکه امتداد انگشتان شما رو به تنه شما باشند.
  4. به آرامی بدن خود را به عقب بکشید بطوریکه کف دستتان از میز جدا نشود و آرنج‌ها خم نشوند، در این حالت کشش خوشایندی را در عضلات روی ساعد خود احساس می‌کنید که تا مچ دستتان کشیده می شود.
  5. در صورتیکه احساس عدم تعادل می‌کنید، می توانید با یک دست میز را بگیرید و دست دیگر را بکشید و برای هر دو دست تمرین را تکرار کنید.
  6. سه ست ۱۵ تایی تمرین را تکرار کنید.
  7. ریتم تنفسی منظم دم از بینی و بازدم از دهان فراموش نشود.

تمرین برای درمان سکته مغزیتمرین برای درمان سکته مغزی

دومین ورزش برای افراد سکته مغزی: افزایش دامنه حرکتی شانه

دومین ورزش برای درمان افراد سکته مغزی «تمرین کشش شانه» نام دارد که با هدف افزایش دامنه حرکتی شانه انجام می‌شود و به صورت زیر است:

  1. حوله‌ای را در مقابل خود روی میز بگذارید.
  2. در صورتیکه ایستاده‌اید پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید.
  3. دست راست را روی حوله بگذارید و دست چپ را روی دست راست قرار دهید.
  4. به آرامی و کنترل شده هر دو دست را به جلو بکشید بطوریکه حوله بلغزد و از شما دور شود.
  5. سعی کنید آرنج‌ها خم نشوند و تا جایی که کشش خوشایندی را حس کنید به جلو خم شوید.
  6. برای هر دست سه ست ۱۰ تایی تمرین را تکرار کنید.
  7. این تمرین برای کشیدگی عضلات پشتی و همچنین افزایش دامنه حرکتی شانه‌ها موثر است.
  8. دم از بینی و بازدم از دهان فراموش نشود و هرگز نفس خود را حبس نکنید.

ورزش برای افراد سکته مغزیورزش برای افراد سکته مغزی

سومین ورزش سکته مغزی: کشش عضلات مورب شکمی و افزایش دامنه حرکتی لگن

سومین ورزش سکته مغزی که با هدف کشش عضلات مورب شکمی و افزایش دامنه حرکتی لگن انجام می‌شود، به صورت زیر است:

  1. یک مت یا زیرانداز ورزشی روی زمین قرار دهید یا روی تخت انجام دهید.
  2. بصورت طاقباز دراز بکشید و کف دستان را روی زمین قرار دهید.
  3. برای اینکه فشار کمتری به کمر بیاید زانوها را خم کنید بطوریکه کف پاها روی زمین باشد.
  4. به آرامی زانوها و لگن خود را به سمت راست بچرخانید بطوریکه کشش خوشایندی را در عضلات ناحیه شکم و پهلوی چپ احساس کنید و دوباره زانوها را به وسط برگردانید.
  5. ابتدا سه ست ۱۰ تایی برای سمت راست و سپس سه ست ۱۰ تایی برای سمت چپ انجام دهید.
  6. هرگز حرکت چرخشی ۱۸۰ درجه انجام ندهید، بگذارید چرخش ۹۰ درجه و کنترل شده باشد. یعنی ابتدا ست‌های سمت راست را انجام دهید و سپس ست‌های سمت چپ.
  7. دم از بینی و بازدم از دهان با ریتم منظم فراموش نشود.

ورزش سکته مغزیورزش سکته مغزی

چهارمین ورزش بعد از سکته مغزی: کشش عضلات پشت ساق و جلوی ران

چهارمین ورزش بعد از سکته مغزی که با هدف کشش عضلات پشت ساق و جلوی ران انجام می‌شود را باید به صورت زیر انجام دهید:

  1. کنار یک دستگیره محکم، میله یا میزی که بتوانید با گرفتن آن تعادل خود را بخوبی حفظ کنید بایستید.
  2. به آرامی ثقل بدن خود را از پاشنه و کف پا به پنجه بیاندازید.
  3. زانوهای خود را ثابت نگه دارید.
  4. کمرتان خم نشود.
  5. عضلات شکم را محکم کیپ کنید.
  6. دم و بازدم مرتبی داشته باشید و نفس خود را حبس نکنید.
  7. سه ست ۷ تایی حرکت پاشنه به پنجه را انجام دهید و در حالت پنجه به اندازه دو شماره مکث کنید.
  8. هرگز بصورت الاکلنگی و برعکس از پنجه به پاشنه انجام ندهید.
  9. بهتر است این تمرین را در جایی انجام دهید که پشتتان با فاصله کمی دیوار باشد.

ورزش بعد از سکته مغزیورزش بعد از سکته مغزی



:: برچسب‌ها: حرکات , تمرینات , ورزشی , درمان , سکته , مغزی ,
:: بازدید از این مطلب : 47
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 18 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

اروی لاکوزاماید در ۲ سال با عناوین زیر تاییدیه FDA دریافت کرده است:

  • در سال ۲۰۰۹ به عنوان ادجوانت تراپی
  • در سال ۲۰۱۴ به عنوان مونوتراپی در صرع پارشیال

کاربامازپینیک گزینه مناسب برای افرادی است که برای اولین بار تشخیص صرع برای آن‌ها داده شده است. از این رو برای استفاده از داروهای نسل جدیدتر در این موارد، مقایسه داروها با کاربامازپین صورت می گیرد.

بررسی مقالات مختلف درباره اثربخشی داروی لاکوزاماید

در ادامه ۳ مقاله با موضوع اثربخشی داروی لاکوزاماید را بررسی میکنیم.

مقاله اول از میشل بولاک

در این مقاله که در سال ۲۰۱۷ توسط میشل بولاک و همکارانش چاپ شده است، به بررسی اثر بخشی، ایمنی و تحمل پذیری لاکوزاماید به صورت مونوتراپی در بیمارانی که صرع آنها به تازگی تشخیص داده شده است در مقایسه با کاربامازپین (controlled-release) پرداخته شده است.

در بررسی دوره ۶ ماهه بیماران مشخص شد که دو دارو از نظر اثر بخشی تفاوت معنا داری با یکدیگر ندارند. اما در گروه دریافت کننده لاکوزاماید به علت تداخلات کمتر این دارو با سایر داروها و عوارض جانبی کمتر، تحمل‌پذیری بیماران در گروه دریافت کننده لاکوزاماید نسبت به کاربامازپین بهتر می‌باشد.

در نهایت می‌توان لاکوزاماید را به عنوان درمان خط اول مونوتراپی در بیمارانی که به تازگی دچار صرع شده اند، مخصوصا بیماران مسن (به علت تداخلات دارویی کمتر) انتخاب نمود. چرا که اثر بخشی مشابه با کاربامازپین داشته و عوارض جانبی کمتری نسبت به آن دارد.

منبع: pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

مقاله دوم از الینور بن مناخیم

در این مقاله که توسط الینور بن مناخیم و همکارانش در سال ۲۰۱۹ چاپ شده است، به بررسی اثر بخشی، ایمنی لاکوزاماید به صورت مونوتراپی در بیمارانی که صرع آنها به تازگی تشخیص داده شده است در مقایسه با کاربامازپین (controlled-release) به صورت long-term پرداخته شده است.

در این مطالعه اثر بخشی و ایمنی دارو تا ۲ سال مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت بیمارانی که لاکوزاماید دریافت نموده‌اند، به علت عوارض جانبی کمتر، تحمل‌پذیری بهتری نسبت به کاربامازپین نشان داده‌اند.

در واقع اثر بخشی مناسب و ایمنی لاکوزاماید هنگامی که به عنوان خط اول به صورت مونوتراپی در بیماران تجویز می‌شود در این مطالعه مورد تایید قرار می‌گیرد.

منبع: pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

قرص لاکوزامید

مقاله سوم از بتینا اشمیتز

از بیماری‌های همراه شایع در بیماران دچار صرع، اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب می باشد. به علت اینکه این موارد از عوارض داروهای ضد صرع نیز می باشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در این مقاله که توسط بتینا اشمیتز و همکارانش در ۲۰۲۰ چاپ شده است، به بررسی اثر بخشی و تحمل پذیری لاکوزاماید به صورت مونوتراپی در بیمارانی که صرع آنها به تازگی تشخیص داده شده است و دچار اختلالات روانی نیز می باشند در مقایسه با کاربامازپین (controlled-release) بررسی شده است.

تعداد بیمارانی که درمان را به پایان رسانده‌اند و دارو را به علت عوارض قطع نکرده‌اند در گروه لاکوزاماید بیشتر است.

این مطالعه لاکوزاماید به صورت مونوتراپی را به عنوان درمان خط اول در این گروه از بیماران، اثر بخش و قابل‌تحمل از لحاظ عوارض جانبی می‌داند.

منبع: sciencedirect.com

نتیجه‌گیری

و در نهایت در این متا آنالیز نتایج مطالعات فوق تایید و لاکوزاماید از لحاظ اثر بخشی مشابه کاربامازپین گزارش شده و از لحاظ عوارض جانبی کمتر از کاربامازپین بوده و برای بیماران قابل تحمل‌تر می‌باشد.



:: برچسب‌ها: لاکوزاماید , درمان , تشنج ,
:: بازدید از این مطلب : 47
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 17 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

درد زانو عارضه‌ای است که می‌تواند در سالمندان، جوانان و کودکان اتفاق بیفتد و درمان آن با توجه به نوع و شدت آسیب، متفاوت است.

علت و درمان زانو درد

این روزها تعداد زیادی از مردم با زانو درد دست و پنجه نرم می کنند. زانو درد یکی از اختلالات معروف است که می‌تواند چه برای آدم‌های پیر و چه برای جوانان و حتی بچه‌ها اتفاق بیفتد. این درد اکثر به علت ساییدگی و آسیب مفصل‌های زانو رخ می‌دهد.

شدت درد زانو با توجه به نوع آسیب، متغیر است. جدا از هزینه‌های سرسام آوری که برای درمان زانو درد و عمل زانو وجود دارد، درصورتی که به موقع درمان نشود، در طولانی مدت اثرات نامطلوبی باقی می‌گذارد.

غالبا زانو درد در اثر استفاده بیش از حد، کم تحرکی، گرم و سرد نکردن بدن موقع ورزش و یا کشش نامناسب بدن عارض می‌شود

از راه‌های درمان این عارضه انجام تمرینات ورزشی برای زانو درد و حرکات اصلاحی است که می‌تواند به بهبود علائم و کاهش درد زانو در کودکان، جوانان و سالمندان کمک کند.

ایا ورزش باعث زانو درد میشود؟

آیا نگران هستید که ورزش کردن موجب صدمه‌ی بیشتر یا درد در زانوهایتان شود؟ تا زمانیکه پزشک‌تان بگوید که ورزش برای شما ضرری ندارد، بهترین کاری که می‌توانید انجام بدهید، تقویت عضلاتی است که زانوهای شما را پشتیبانی می‌کنند و انعطاف‌پذیر نگاه داشتن آنها است.

نکات زیر را در هنگام انجام تمرینات ورزشی زانو درد در نظر داشته باشید:

  1. ابتدا ورزش را به آرامی شروع کنید و در طول زمان، به تدریج عضلات خود را تقویت کنید.
  2. ورزش کردن هرگز نباید موجب ایجاد درد یا افزایش درد در زانو شود.
  3. کوفتگی عضلات پس از انجام تمرین‌های سخت طبیعی است، ولی در صورت زانو درد شدید، تیر کشیدن یا درد ناگهانی در عضلات یا مفاصل، باید انجام تمرینات را متوقف کنید و با پزشک‌تان مشورت کنید.


:: برچسب‌ها: درمان , زانو درد , ورزش , حرکات , اصلاحی ,
:: بازدید از این مطلب : 48
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 16 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

تمرینات منظم ورزشی نتایج بسیار مفیدی برای افزایش انعطاف پذیری کمر و گردن دارد و به درمان درد ستون فقرات کمک می‌کند. همچنین انجام تمرینات ورزشی و انواع حرکات اصلاحی به پیشگیری از بیماری‌ها، حفظ تناسب اندام، ایجاد شادابی و نشاط، افزایش قدرت بدنی، سلامتی قلب و عروق و سایر مواردی که کم و بیش اطلاع دارید کمک می‌کند. اما آنچه بسیار اهمیت دارد این است که بهترین روش برای پیشگیری از دردها و ناهنجاری‌های ستون مهره‌ها، انجام ورزش منظم است.

می‌دانید که تمرینات منظم ورزشی، آمادگی و تحمل قلب و عروق فرد را افزایش می‌دهد و خطر برخی بیماری‌ها مثل سکته را کم می‌کند. همچنین ورزش باعث می‌شود که فرد از نظر روانی احساس شادابی کند و تناسب اندام وی حفظ گردد.

عده‌ای ورزش را برای تناسب اندام و عده‌ای دیگر برای افزایش قدرت، انعطاف‌پذیری و ورزشکار شدن انجام می‌دهند. داشتن یک برنامه تمرینی منظم و مناسب به شما کمک می‌کند تا زندگی سالم و به دور از هرگونه دردهای پا، کمر و گردن داشته باشید.

«حقیقت این است که ورزش منظم، مهمترین چیزی است که شما می توانید برای کمک به سلامت ستون فقرات، به خود هدیه کنید.»

برای تشخیص و درمان درد ستون فقرات و جلوگیری از آسیب‌های بعدی مهره‌ها لازم است در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه شود.

نکات مهم در ورزش که باید بدانید

نکات مهم در ورزش که باید آن را رعایت نمایید عبارتند از:

  1. تمرینات باید به صورت منظم و مرتب انجام شود.
  2. همواره تمرینات را از سبک آغاز کرده و به تدریج آنها را سخت کنید.
  3. کمی درد حین انجام تمرین طبیعی است اما بعد از پایان تمرینات نباید هیچ گونه دردی باقی بماند.
  4. تمرینات درمانی برای کمر و گردن نباید سبب افزایش درد در ناحیه ساق پا و یا دست شود.
  5. هنگام فعالیت‌های کششی در ناحیه کمر و گردن، از باز شدن و تا شدن بیش از حد این نواحی پرهیز کنید.
  6. از تمرینات کششی پیش و پس از تمرینات بدنی باید استفاده کرد. (به اصطلاح گرم کردن و سردکردن بدن)
  7. به هنگام حرکات کششی، به طور طبیعی نفس بکشید و نفس خود را حبس نکنید.
  8. اگر کار بدنی انجام می‌دهید یا به ورزش‌های دیگر مثل فوتبال می‌پردازید، بدن‌تان برای بازسازی خود زمان کافی نخواهد داشت، پس باید بین جلسات خود زمان استراحت بیشتری قرار دهید.
  9. زمان استراحت را بین ۶۰ تا ۹۰ ثانیه حفظ کنید. این زمان برای ریکاوری مناسب است و پس از آن می‌توانید بار دیگر به عضلات فشار بیشتری وارد کنید تا تستسترون بیشتری در بدن آزاد شود.
  10. برای بدست آوردن عضله بدون چربی باید به این دو ماده غذایی توجه کنید: پروتئین و کربوهیدرات.

ورزش برای درمان درد ستون فقرات کمر و گردن

انواع ورزش برای درمان درد ستون فقرات که در ادامه معرفی نموده و می‌تواند مفید باشد، عبارتند از:

  1. تمرینات هوازی (Aerobic)
  2. تمرینات انعطاف پذیری بدن

تمرینات هوازی (Aerobic)

تمرینات هوازی سبب افزایش فعالیت قلب و ریه می‌شود و آمادگی یا تحمل قلبی عروقی را بیشتر می‌کند. فعالیت‌های منظم، تکراری و پویا (دینامیک) مثل دویدن، دوچرخه سواری، شنا، راه‌رفتن و پیاده‌روی که بیش از ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول بکشد، تمرینات هوازی محسوب می‌شود.

مطالعات نشان می‌دهد افرادی که قلب و عروق سالمی دارند کمتر دچار درد کمر و گردن می‌شوند. بنابراین اگر می‌خواهید ستون مهره‌های سالمی داشته باشید نباید فواید تمرینات هوازی را نادیده بگیرید.

دویدن، پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری و سایر فعالیت‌های ورزشی برای کمر و گردن مناسب هستند. (البته اگر به روش معقول، منطقی و درست انجام شوند.)

هنگام ورزش تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس افزایش می یابد. افزایش تعداد ضربان قلب هنگام ورزش از فرمول زیر بدست می آید:

۰/۷ * (سن – ۲۲۰)

مثلا ضربان قلب یک فرد ۴۰ ساله هنگام تمرین می تواند به ۱۲۶ برسد:

۱۸۰ =۴۰ – ۲۲۰
۱۲۶ = ۰/۷*۱۸۰

معمولا پس از انجام ورزش‌های هوازی تعداد ضربان قلب و دفعات دم و بازدم تنفس افزایش می‌یابد. هنگامی می‌توان گفت این تمرینات مناسب است که پس از انجام آنها دفعات تنفس آنقدر افزایش نیابد که مانع گفتار قابل فهم فرد شود. بلکه ضمن افزایش تعداد ضربان و تنفس، سخن گفتن فرد چندان با مشکل همراه نشود.

تمرینات ورزشی برای افزایش انعطاف پذیری بدن

همان گونه که قبلا هم گفتیم یکی از علل شایع دردهای گردن و کمر، سفتی مفصلی و فقدان انعطاف پذیری بدن است. در مواقعی که عضله یا مفصل، خشک یا سفت است، در محدوده دامنه حرکتی درد احساس می‌شود. بنابراین یکی از علائم سفتی عضله یا مفصل، محدودیت دامنه حرکتی و درد در انتهای دامنه می‌باشد.

به عنوان یک قانون بد نیست بدانید چنانچه در حرکات شما محدودیت به وجود آمده باشد و در انتهای آن حرکت درد حس شود، شما نیاز به تمرینات انعطاف پذیری بدن دارید.

تمرینات انعطاف پذیری ستون مهره‌های گردن

برای انجام تمرین انعطاف پذیری گردن، طاقباز بخوابید و چانه را تو دهید. این تمرین برای کشش عضلات و رباط‌های سفت پشت گردن عالی است. در ابتدا این تمرین را در حالت طاقباز انجام دهید، سپس تمرین تو دادن چانه را در حالت نشسته انجام دهید. حتی می توان به تدریج تمرین را درحالت ایستاده همانند شکل هم انجام داد.

این تمرین برای افرادی که ناگزیرند سر و گردن خود را در حالت خم شده به جلو نگه دارند مناسب است. این تمرین استرس و تنش را کم می کند.

ورزش مهره های گردن

خم کردن سر و گردن و قسمت‌های بالای پشت به عقب، موقعی که احساس سفتی در سرتاسر بالای پشت و قائده گردن می‌کنید مفید است. ابتدا در حالی که چانه تو است گردن را کمی به عقب خم کنید و سپس گردن را کاملا به عقب خم کنید.

بتدریج بهتر است تمرین تو دادن چانه را از حالت طاقباز به وضعیت نشسته پیشرفت دهید. این تمرین برای افرادی مفید است که شغل و حرفه آنان نیازمند نگه داشتن سر و گردن در وضعیت خمیده است.

برای تمرکز کشش به قسمت بالای پشت و پایین گردن همراه با این تمرین چانه را هم تو بدهید.

تمرینات انعطاف پذیری خم شدن کمر به جلو

چنانچه گودی کمر شما زیاد است و زمانی که به جلو خم می‌شوید کمرتان سفت است، این تمرین با کشش عضلات کمر به شما کمک می‌کند. برای انجام این تمرین به صورت زیر عمل کنید:

  1. یک زانو را خم کرده و آن را تا امکان به قفسه سینه خود نزدیک کنید.
  2. سپس به مدت ۱۰ الی ۱۵ ثانیه آن را داخل شکم نگهدارید.

بهتر است این تمرینات ۱۰ الی ۲۰ مرتبه تکرار شوند تا انعطاف پذیری کمر حفظ شود. این تمرین ممکن است در مواردی که بیرون زدگی دیسک وجود دارد، درد بیمار را شدیدتر کند.

تمرینات کششی کمر

انعطاف

تمرینات انعطاف پذیری خم شدن کمر به سمت عقب

اگر گودی کمر شما از بین رفته است و یا هنگام خم شدن به سمت عقب احساس سفتی می‌کنید، تمریناتی که در ادامه بیان می‌شود به افزایش انعطاف پذیری کمر شما کمک می‌کند. این تمرین بخصوص برای افرادی مفید است که عادت دارند به حالت خمیده به جلو بایستند یا بنشینند و یا حرکات خم شدن به جلو و یا بلند کردن بار را انجام می‌دهند.

این تمرینات انعطاف پذیری کمر به این صورت است که فرد با کمک بازوها، تنه را به عقب خم می‌کند. این تمرین یک کشش غیرفعال بر روی عضلات کمر ایجاد می‌کند. همچنین این تمرین را می‌توان در حالت ایستاده نیز انجام داد.

تمرینات انعطاف پذیری

این تمرینات را می‌توان هربار پس از نشستن یا خم شدن به جلو و بلند کردن بار به تعداد ۵ تا ۱۰ بار انجام داد. توجه داشته باشید تمرینات خم شدن به عقب برای افرادی که گودی کمر آنها زیاد است و انعطاف پذیری زیادی در حرکت خم شدن به عقب دارند، مضر است.

تمریناتی برای افزایش انعطاف پذیری خم کننده‌های ران

ایستادن به مدت طولانی و سفتی عضلات خم کننده ران، باعث افزایش گودی کمر می‌شود. در صورتی که عضلات خم کننده ران سفت باشد، گودی کمر زیاد می‌شود و مشکلات ستون فقرات بوجود می آید.

با انجام تمرینات کششی می‌توان سفتی آن را کاهش داد و آن را به حالت طبیعی بازگردانید.

تست کوتاهی عضلات خم کننده ران

برای تست کوتاهی عضلات خم کننده ران، مطابق شکل روی زمین نرم و یا روی تخت طاقباز دراز بکشید و یک زانو را به طرف شکم خم کنید. چنانچه ران پای دیگر از روی زمین یا تخت بلند شود و یا زاویه بین ران و ساق پا کم شود، نشانه این است که عضلات خم کننده ران شما کوتاه است.

در حالت عادی با خم کردن یک زانو داخل شکم پشت ران با سطح زمین یا تخت در تماس است. هنکام انجام این کشش سعی کنید گودی کمر شما زیاد نشود.

تمرینات ستون فقرات

تمریناتی جهت افزایش انعطاف پذیری چرخش تنه

چنانچه در زمان چرخش تنه احساس سفتی می‌کنید، طاقباز بخوابید و ران‌ها و زانوها را خم کنید، بطوری که ران‌ها به داخل شکم خم شود. سپس آنها را به یک طرف بچرخانید. این تمرین ناحیه وسط پشت مهره‌ها را کشش می‌دهد.

میتوان کشش را در حالتی انجام داد که فرد زانوها و ران‌هایش را خم کرده، به طوری که کف پاها روی زمین واقع شود. سپس زانوها به یک سمت بچرخد و بعد به سمت دیگر. در مراحل پیشرفته می‌توان با انداختن یک پا روی پای دیگر به صورت ضربدری چرخش تنه را انجام دهید.

توجه داشته باشید که اگر می‌خواهید کمر خود را به راست بچرخانید، سر را باید به سمت چپ بچرخانید. دقت کنید که شانه‌هایتان از روی زمین بلند نشود. هر تمرین را ۱۰ الی ۱۵ ثانیه نگه دارید.

تقویت مهره ها



:: برچسب‌ها: ورزش , مخصوص , درمان , درد , ستون , فقرات , مهره‌ ,
:: بازدید از این مطلب : 41
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 16 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

درد ستون فقرات از آسیب‌های شایع در بین افراد به ویژه کارمندان و افراد سالمند است. مراقبت از این قسمت از بدن، اهمیت زیادی دارد. دردهای ستون فقرات را می‌توان به چند بخش تقسیم‌بندی کرد که در ادامه به بررسی هر یک می‌پردازیم و راه‌های کاهش و درمان درد ستون فقرات را بیان می‌کنیم.

بسیاری از مبتلایان به دردهای ستون فقرات به دنبال کسی هستند که به جای درمانگری با جادوگری درد آنها را یکباره درمان کند و بسا هر اقدام عجیب توسط افراد غیر متخصص را درمان تصور می‌کنند. اما چنانچه پیش از این یادآور شدیم دردهای ستون مهره‌ها علل مشخص و شناخته شده‌ای دارد و کاربرد روش‌های علمی می‌تواند آن‌ها را بهبود بخشد.

برای تشخیص و درمان صحیح درد ستون فقرات و جلوگیری از آسیب‌های بعدی مهره ها لازم است در اسرع وقت به متخصص مراجعه شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد علل کمردرد و درد ستون فقرات و راه‌های درمان آن با ما تماس بگیرید.

انواع درد ستون فقرات کمر

انواع درد ستون فقرات کمر شامل موارد زیر است:

  1. دردهای مکانیکال
  2. دردهای التهابی
  3. دردهای ارجاعی
  4. دردهای انتشاری

درد ستون فقرات کمر

دردهای مکانیکال

دردهای مکانیکال معمولا ناشی از دیسک، شکستگی، دررفتگی و آرتروز به دلیل ضربه، اسپاسم یا شکستگی عضلانی بوده که با حرکات شدید شدت می‌یابد، دردهای مکانیکی در اغلب اوقات به دلیل ایستادن و نشستن نادرست، کار زیاد با لپ‌تاپ، موبایل و تبلت به وجود می‌آید که سبب فشار دیسک‌های گردن، التهاب و درد در این نواحی می‌شود.

دردهای التهابی

دردهای التهابی بر اثر بیماری‌های روماتیسمی، تب مالت و درگیری سل در ستون فقرات به وجود می آید و سبب عفونت‌های میکروبی بین مهره‌ها، دیسک‌ها و در نهایت بروز درد در نواحی مختلف گردن می‌شود.

تب مالت بر اثر التهاب و تورم در قسمت‌های مختلف بدن و ریشه‌های عصبی به وجود می‌آید که یکی از نشانه‌های آن می‌تواند درد در ناحیه گردن باشد که به آن درد‌های غیر اختصاصی گویند که حتی با گرفتن ام آر آی نیز نشان داده نمی‌شود.

دردهای ارجاعی

دردهای ارجاعی مربوط به سایر نقاط بدن هستند مانند دردهای قلبی و عروقی که می‌توانند خود را به صورت درد در نواحی مختلف گردن و فک نشان دهند.

دردهای انتشاری

دردهای انتشاری در مواقعی به وجود می‌آیند که بیمار درگیری دیسک گردن دارد و شانه و بازوهای او نیز درد دارد که خود را به صورت مورمور یا گزگز شدن نشان می‌دهد.

راه های تشخیص درد ستون فقرات و کمر درد

برای تشخیص درد ستون فقرات و کمر درد راه های مختلفی وجود دارد که به نوع و شدت آسیب بستگی دارد. در ادامه برخی موارد را بررسی می‌نماییم.

شناخت تاریخچه بیماری

بیشتر پزشکان و فیزیوتراپیست‌ها هنگام معاینه بیماران خود گام‌های مشخص برمی‌دارند. آگاهی از این پرسش‌ها شما را یاری می‌کند تا با آمادگی بهتری به سوالات آن‌ها پاسخ دهید و تشخیص و درمان بیماری را سرعت بخشید.

برای شناخت تاریخچه بیماری پرسش‌های زیر مناسب است:

  1. چگونه درد شما آغاز شد؟
  2. در زمان آسیب دقیقا چه وضعیتی در ستون مهره‌های خود داشتید؟
  3. محل دقیق درد شما کجاست؟
  4. آیا سرفه و عطسه درد شما را بیشتر می‌کند؟
  5. چه چیزها و حالت‌هایی درد شما را بهتر می‌کند؟
  6. تاکنون چه درمان‌هایی انجام داده‌اید؟

تشخیص درد ستون فقرات

معاینه جسمی

معاینه جسمی برای آگاهی از موارد زیر انجام می‌شود:

  1. وضعیت عمومی بدن
  2. چگونگی قوام عضله (میزان شل یا سفت بودن عضله)
  3. مناطقی که به لمس حساسند
  4. دامنه حرکتی مفاصل
  5. گرفتگی عضله
  6. میزان ضعف عضله محل مورد نظر

آزمایش‌های علمی و پیشرفته

برخی از آزمایش‌های علمی و پیشرفته شامل موارد زیر می‌شود:

  1. نوار عصب و عضله (الکترومیوگرافی)
  2. میلوگرافی که آزمایش نخاع با کمک اشعه ایکس می‌باشد
  3. سی تی اسکن
  4. ام آر آی M.R.I

درمان درد ستون فقرات در مراحل مختلف بیماری

درمان درد ستون فقرات با توجه به نوع و شدن آسیب و این که مشکل یا بیماری ما در چه مرحله‌ای قرار دارد، شامل موراد زیر است:

  1. درمان بلافاصله پس از بوجود آمدن آسیب (مرحله حاد)
  2. درمان در مرحله‌ای که بهبودی نسبی بوجود آمده
  3. درمان اصلی (فراگیر)
  4. بازگشت به کار و آغاز فعالیت‌های عادی روزمره

درمان درد ستون فقرات کمر

درمان بلافاصله پس از بوجود آمدن آسیب (مرحله حاد)

اگر در معاینات پزشکی مشخص شد که آسیب شدیدی مثل دررفتگی یا شکستگی رخ نداده است، اقدامات زیر می‌تواند مفید باشد:

  1. گذاشتن یخ در محل آسیب‌دیده؛ این کار به کاهش درد و انقباض محافظتی عضله آسیب دیده کمر کمک می‌کند.
  2. استراحت قسمت صدمه دیده، برای آن که میزان صدمه افزایش نیابد.
  3. استفاده از محافظ‌های گردنی و کمری مانند گردنبند طبی نرم یا بالش کمری

درمان در مرحله‌ای که بهبودی نسبی بوجود آمده

همین که کمی از شدت بیماری کاسته شد و بهبودی نسبی حاصل شد، حرکات و تمرینات ویژه ورزشی (تحت نظر پزشک و فیزیوتراپیست) به بیمار کمک می‌کند که قدرت عضلانی و انعطاف‌پذیری خود را بازیابد و در نهایت، تعادل ستون مهره‌های خود را حفظ کند.

درمان اصلی (فراگیر)

درمان نهایی برای اکثر آسیب‌های کمر و گردن، از بین بردن علت درد می‌باشد. هر چند داروها به کاهش درد و انقباض حفاظتی و جبرانی ماهیچه کمک می‌کند و التهاب را کاهش می‌دهد، اما اثر قابل اهمیتی بر آنچه درد را به وجود آورده است ندارند. همچنین درمان‌های فیزیوتراپی مانند کشش، به کاهش مشکلات کمک می‌کند.

استراحت، حفظ آرامش و انجام نرمش‌های مناسب، قدرت عضلات و انعطاف‌پذیری ستون فقرات را باز می‌گرداند.

بازگشت به کار و آغاز فعالیت‌های عادی روزمره

بیمار برای بهبود کمر درد و کاهش احتمال بروز درد پس از درمان، باید در دوره بهبودی بعضی از راهکارها را با صلاحدید پزشک بکار گیرد. استفاده از داروهای ضد درد در صورت ضرورت هیچ اشکالی ندارد. حتی المقدور سعی کنید تدریجا به کار قبلی خود بازگردید.

مراعات کردن با ترسیدن و نگرانی متفاوت است، مراقب باشید، اما نترسید و کارهای زیر را انجام ندهید:

  1. از درد نترسید چرا که هر دردی به معنی عود کمردرد و ایجاد مشکل در ستون فقرات نیست، بلکه اغلب به معنی نیاز شما به مراعات بیشتر نکات ایمنی است.
  2. مراقبت خود را بیشتر کنید. نگران نباشید، چرا که دوره‎هایی از تشدید و تخفیف کمر درد بعد از درمان در طول دوره درمان کاملا طبیعی است.
  3. در صورت صلاحدید پزشکتان، نباید از ضددردهای قوی و پرعارضه استفاده کنید، ولی استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مجاز است.


:: برچسب‌ها: درمان , درد , ستون , فقرات , کمر ,
:: بازدید از این مطلب : 33
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

در قسمت اول مقاله آسیب های شایع ستون فقرات به بررسی گرفتگی ماهیچه و التهاب، پیچ خوردگی ها و کشیدگی هی ناگهانی حاد و برآمدگی دیسک پرداخته شد. در این مقاله سه مورد دیگر از آسیب های ستون فقرات را بررسی خواهیم کرد.

آناتومی دیسک کمر و ستون فقرات

همانطور که در بخش قبل گفته شد دیسک بین‌مهره‌ای میان استخوان‌های ستون فقرات قرار دارند، ‌و فضایی برای رشته‌های عصبی برای بیرون آمدن از طناب نخاعی و رفتن به بخش‌های دیگر بدن فراهم می‌کنند. این دیسک‌ها از حلقه سفت بیرونی متشکل از ماده فیبری لاستیکی که همان غضروف است، تشکیل شده‌اند.

اگر شما دیسک کمر را به صورت افقی ببرید، مانند آن به نظر می‌رسد که پیازی را از وسط آن بریده باشید. در مرکز این حلقه‌های بافت فیبروالاستیک مایع ضخیم وجود دارد که قوامی ژله‌ای دارد.

این حلقه‌ها به همراه مرکز ژله‌مانندشان بیشتر ضربه‌ها را که در حین راه رفتن، دویدن، پرش و حتی نشستن ممکن است روی ستون فقرات وارد آید،‌ جذب می‌کنند.

هر بار که شما به جلو و عقب خم می‌شوید یا می‌چرخید،‌ تغییری در فشار در ناحیه محتوی مایع ژله‌ای دیسک ایجاد می‌شود. این تغییر فشار در مقادیر متوسط در واقع برای دیسک‌ها خوب است.

اما در درازمدت، خم شدن بیش از حد به جلو، در حالیکه کمر گرد است و پاها در حالت مستقیم قرار دارند می‌توانند به این حلقه‌ها که مایع را درون خود نگه می‌دارند، آسیب وارد کنند.

انواع آسیب های ستون فقرات

شایع‌ترین آسیب های ستون فقزات شامل موارد زیر هستند:

  • گرفتگی ماهیچه و التهاب
  • پیچ خوردگی ها و کشیدگی هی ناگهانی حاد
  • برآمدگی دیسک
  • فتق دیسک
  • خشکی مفاصل
  • آرتروز

فتق دیسک کمر

پیشرفت برآمدگی دیسک منجر به ضایعه فتق دیسک می گردد. فتق دیسک کمر (قسمت پایین کمر) عارضه‌ای شایع در بین مردم است. عباراتی نظیر لغزش یا از بیرون‌زدگی دیسک برای توصیف فتق دیسک به کار می‌رود.

فتق ستون فقرات

فتق دیسک کمر یکی از دلایل مهم ایجاد کننده درد در قسمت تحتانی کمر و پاها (مثل سیاتیک کمر) است. دیسک‌های بین مهره‌ای به عنوان ضربه‌گیر در هنگام بروز شوک‌های ناگهانی به ستون فقرات عمل می‌کنند. یک لایه مانند تایر (بافت‌های حلقه‌ای متحدالمرکز) روی هسته ژله‌ای مانند دیسک را پوشانده است.

آسیب شناسی فتق دیسک کمر

در موارد حاد ممکن است لازم باشد بیمار چند هفته درازکش بخوابد یا ناحیه مبتلا را با محافظ گردنی یا کمری طبی بی‌حرکت نگه دارد. خوشبختانه بیماری فتق دیسک در مراحل اولیه قابل تشخیص و درمان است، چنانچه در مراحل اولیه آن به پزشک و یا فیزیوتراپیست مراجعه کنید درمان و مراقبت آنها بسیار اثر بخش است و نیازی به جراحی دیسک کمر نمی‌باشد ولی چنانچه بیماری شدت یابد عمل جراحی ضرورت پیدا می کند.

درمان فتق دیسک کمر

در غالب موارد برای درمان فتق دیسک کمر نیازی به عمل جراحی نیست. شواهد دیرینه نشان می‌دهد که درد ناشی از فتق دیسک کمر بدون نیاز به عمل جراحی ظرف مدت ۴ تا ۶ هفته آرام می‌شود.

در واقع، در ۸۰% از موارد فتق دیسک کمر خود به خود خوب می‌شود بدون اینکه به انجام عمل جراحی نیاز پیدا کند و پس از سه ماه از شروع درد التیام می‌یابد. متاسفانه امکان پیش‌بینی اینکه کدام موارد به صورت طبیعی بهبود می‌یابد وجود ندارد.

خشکی مفاصل

مفصل جایی است که دو استخوان در کنار هم حرکت کرده و سطوح آنها روی هم میلغزند. روی این سطوح را لایه‌ای از غضروف مفصلی پوشانده است که وظیفه آن صاف و لغزنده کردن سطح استخوان و در نتیجه تسهیل حرکت مفصل است. خشکی مفصلی با محدودیت در حرکت مفصل مشخص می‌شود.

وقتی فرد نمی‌تواند مفصل خود را به راحتی حرکت داده و احساس میکند حرکات مفصل نرمی خود را از دست داده و انعطاف مفصل کم شده، مفصل دچار خشکی شده است. به طور مثال فردی که عادت دارد هنگام نشستن قوز کند و به سمت جلو خمیده باشد به تدریج توانایی خم شدن به سمت عقب را از دست می‎دهد، زیرا مفاصل او نرمی خود را از دست داده‎اند.

خشکی مفاصل

آسیب شناسی خشکی مفصل

رباط‌های اطراف مفصل ضخیم و انعطاف‌پذیر می‌شوند. با هر تلاشی که بیمار برای حرکت دادن مفصل می‌کند، درد ایجاد می‌شود. این سفتی سبب مختل شدن گردش خون مفاصل ستون مهره‌ها شده و در نهایت ضایعات مفصلی به وجود می‌آید.

درمان خشکی مفصل

تمرینات کششی و تمریناتی که انعطاف‌پذیری بدن را افزایش می‌دهند به همراه اصلاح وضعیت های عادتی نادرست هنگام کار یا استراحت می توانند خشکی مفصلی را بهبود بخشند.

به طور کلی روش های درمان خشکی مفصل عبارتند از:

  • فیزیوتراپی
  • جراحی
فیزیوتراپی خشکی مفصل

وقتی که در اثر شکستگی در داخل یا اطراف یک مفصل محدودیت حرکتی ایجاد شده و مدت زمان زیادی از شکستگی نگذشته باشد با فیزیوتراپی و انجام حرکات کششی تحت نظر فیزیوتراپیست می‌توان خشکی مفصل را بهبود بخشید.

جراحی خشکی مفصل

اگر مدت زمان زیادی از شکستگی گذشته باشد ممکن است فیزیوتراپی تاثیری در رفع محدودیت حرکتی نداشته باشد که در این موارد اغلب جراحی انجام شده و دامنه حرکتی مفصل بهبود می‌یابد.

آرتروز

تغییرات مفصل درنتیجه سایش آنها موجب پدیدار شدن آرتروز می‌گردد. اگر چه آرتروز می‌تواند به تمام مفصل‌های بدن آسیب برساند، اما این اختلال معمولا مفاصل دستان، زانوها، باسن و ستون فقرات را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

آسیب ستون فقرات

در آرتروز، غضروف‌ها متلاشی می‌شوند. این امر موجب ایجاد درد و تورم و مشکل در حرکت مفصل می‌شود. با گذشت زمان و بدتر شدن آرتروز، استخوان‌ها ممکن است بشکنند و ساختارهایی به نام خار استخوانی تشکیل شود. قطعاتی از استخوان‌ها یا غضروف‌ها ممکن است جدا شوند و در اطراف مفصل شناور بمانند.

آسیب شناسی آرتروز

ضایعه آرتروز منجر به پیامدهای چندگانه می‌شود که عبارتند از:

  • دیسک بین مهره‌ها سائیده شده و باریک می‌گردد.
  • سطوح خارجی بین مفاصل ناهموار شده و لغزندگی آنها کاهش می‌یابد.
  • کپسول مفصلی و رباط‌ها ضخیم می‌گردد.
  • سوراخی که اعصاب نخاعی از آن عبور می‌کند تنگ می‌شود به طوری که در موارد پیشرفته آرتروز، عصب تحت فشار قرار می‌گیرد.

درمان آرتروز

روش های درمان آرتروز شامل موارد زیر هستند:

  • درمان‌های طبیعی
  • عمل جراحی
درمان های طبیعی آرتروز

بسیاری از افراد مبتلا به آرتروز برای مدیریت علائم و بهبود بهزیستی خود از درمان‌های طبیعی و جایگزین استفاده می‌کنند. برخی از این‌ها مکمل‌های تغذیه‌ای، طب سوزنی (طب فشاری)، ماساژ، تکنیک‌های آرامش‌بخش و آب‌درمانی را شامل می‌شوند.

عمل جراحی مفصل

جراحی مفصل می‌تواند مفصل‌های به‌شدت آسیب‌دیده‌ای مانند مفصل ران‌ها یا زانوها را ترمیم یا تعویض کند. داروهای آرتروز به‌شکل قرص و شربت‌ و کِرِم یا لوسیون در دسترس هستند یا اینکه ممکن است به داخل مفصل تزریق شوند.



:: برچسب‌ها: درمان , آسیب , شایع , ستون فقرات , ,
:: بازدید از این مطلب : 47
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

ستون فقرات وظیفه حمایت از تمامی بخش‌های بدن را برعهده دارد، بنابراین تصور اینکه روزانه تحت فشارهای زیادی قرار می‌گیرد، دشوار نخواهد بود.

علت آسیب مهره های ستون فقرات چیست؟

هنگام سلامت، استخوان‌های ستون فقرات محکم و متراکم هستند. مانند همه استخوان‌ها،‌ مهره‌ها قدرت خود را به طور عمده از دو ماده معدنی مهم تحت عنوان کلسیم و فسفات می‌گیرند.

هنگامی که کمبود این مواد معدنی در بدن وجود داشته باشد، یا به علت سبک زندگی بی‌تحرک (فعالیت‌های تحمیل‌کننده وزن در واقع به حفظ استحکام استخوان کمک می‌کنند) یا بیماری مانند پوکی استخوان، استخوان ساختار و استحکامش را از دست می‌دهد.

مهره‌ها به جز در مواردی که استخوان‌ها به این ترتیب ضعیف شده‌ باشند یا به علت حادثه یا سقوط آسیب دیده باشند، به آسانی نمی‌شکنند یا دچار فرسودگی نمی‌شوند.

بخش‌های مختلف ستون فقرات که از گردن تا لگن امتداد پیدا می‌کنند، با یکدیگر کار می‌کنند تا حمایت و پایداری لازم برای تحمل بیشتر وزن بخش فوقانی بدن را فراهم کنند. هر یکی از مهره‌ها دارای منفذی است که تونلی را برای طناب نخاعی تشکیل می‌دهد،‌ بنابراین طناب نخاعی را در مسیرش از پایین تا مغز حمایت می‌کند.

اما ستون فقرات تنها یک لوله محافظتی نیست. ستون فقرات در عین حالیکه محافظت و حمایت از نخاع را فراهم می‌کند،‌ طراحی‌اش به صورتی است که به شما امکان می‌دهد، خم شوید،‌ بچرخید، و همچنین بخش بالایی تنه‌تان را به هر طرفی بچرخانید.

آناتومی ستون فقرات

این خود استخوان‌ها نیستند که خم می‌شوند یا می‌چرخند، انعطاف‌پذیری ستون فقرات ناشی از ساختارهایی است که بین استخوان‌ها قرار دارند، که شامل رویه‌های مفصلی و دیسک‌های بین‌مهره‌ای است.

برای تشخیص و درمان درد ستون فقرات و جلوگیری از آسیب‌های بعدی مهره ها لازم است در اسرع وقت به متخصص مغز و اعصاب مراجعه شود.

آسیب های شایع ستون فقرات

آسیب های ستون فقرات شامل موارد زیر است:

  • گرفتگی ماهیچه و التهاب
  • پیچ خوردگی ها و کشیدگی هی ناگهانی حاد
  • برآمدگی دیسک
  • فتق دیسک
  • خشکی مفاصل
  • آرتروز

گرفتگی ماهیچه و التهاب

از علائم اصلی التهاب عضلات، ضعف در عضلات بدن است. ضعف عضلات ممکن است واضح باشد و یا فقط با آزمایش معلوم شود. همچنین عضله ممکن است درد داشته باشد یا نه.

پزشکان ممکن است یک معاینه فیزیکی، تست‌های آزمایشگاهی، آزمایش های تصویری و بیوپسی عضله برای تشخیص التهاب عضلات استفاده کنند. گزینه های دیگر شامل داروها، درمان فیزیکی، ورزش، گرما درمانی است.

هنگامی که در عضلات شما آسیب و دردی به وجود می آید. بدن با بی حرکت نمودن منطقه ای که دردناک شده آن را از آسیب بیشتر حفظ میکند.

دلایل گرفتگی عضلات

علل گرفتگی عضلات شامل موارد زیر است:

  • کار کشیدن بیش از حد از عضلات.
  • انجام دادن تمرینات بدنی شدید و خستگی عضلات.
  • کم آبی بدن.
  • قرار گرفتن عضلات در یک وضعیت ثابت به مدت طولانی.
  • انجام ندادن حرکات کششی و گرم نکردن بدن پیش از اقدام به فعالیتهای بدنی.
  • بهم خوردن تعادل مایعات، هورمونها و الکترولیتهای بدن.
  • تهی شدن عضلات از عناصر منیزیم، کلسیم و پتاسیم که برای انقباض مناسب عضلات ضروری میباشند.
  • مصرف برخی از داروها مانند مدرها.
  • مصرف مشروبات الکلی.
  • نارسایی کلیه ها، کم کاری تیروئید، حاملگی و اختلالات عصبی.

آسیب شناسی گرفتگی ماهیچه و التهاب

عضله‌ای که دردناک و حساس شده است گردش خون کمتری دارد و ملتهب می‌گردد.

درمان گرفتگی ماهیچه و التهاب

چرخه معیوب یاد شده می‌تواند با اقداماتی مثل کاربرد سرما، گرما، ماساژ و تحریکات الکتریکی و… متوقف گردد. به هرحال درمان این مشکل مراجعه به پزشک است که معمولا پزشکان متخصص پس از تشخیص ضایعه، بیمار را برای آموزش و اصلاح روش کار و استراحت به متخصصین فیزیوتراپی ارجاع می‌دهند.

پیچ خوردگی ها و کشیدگی های ناگهانی عضلات و رباط ها

در صورتی که یک عضله بدن بیش از حد کشیده شود بعضی از الیاف ماهیچه صدمه می‌بینند. گاهی نیز یک یا چند رباط (نوارهای الیافی که استخوان‌ها را در مفصل به هم وصل می‌کنند) در یکی از مفاصل بیش از حد کشیده یا پاره می‌شود. مفصل مچ پا بیش از هر مفصل دیگری دچار کشیدگی رباط‌ها می شود که معمولا در اثر افتادن یا پیچ خوردن پا روی لبه بیرونی آن رخ می‌دهد.

کشیدگی و پیچ خوردگی عضله

آسیب شناسی پیچ خوردگی ها و کشیدگی های ناگهانی عضلات و رباط ها

بیشتر کشیدگی‌ها و پیچ خوردگی‌های شدید موجب پارگی و خونریزی رشته‌های عضلات و رباط‌ها می‌شود. معمولا میزان درد آنقدر شدید است که بیمار ناگزیر است اندام آسیب دیده را بی‌حرکت نگه دارد و همین اقدام موجب می‌شود که بهبودی سریخ‌تر رخ دهد.

درمان پیچ خوردگی ها و کشیدگی های ناگهانی عضلات و رباط ها

روش های درمان پیچ‌خوردگی و کشیدگی عضلات شامل موارد زیر است:

  • انجام حرکات کششی عضلات در گیر.
  • استفاده از کمپرس سرد و یا گرم.
  • نوشیدن آب کافی.
  • ماساژ دادن موضع به طور صحیح.

اگر کشیدگی خفیف باشد با چند روز استراحت و دوری از فعالیت‌های تشدید کننده درد، بهبودی به سرعت حاصل می‌شود. اما چنلانچه ضایعه شدیدتر باشد زمان بیشتری برای التیام و درمان لازم است. در چنین شرایطی بیمار نیاز دارد انعطاف پذیری و قدرت اولیه خود را به دست آورد. بنابراین مشاوره با پزشک و فیزیوتراپیست ضرورت دارد.

برآمدگی یا بیرون زدگی دیسک

دیسک‌های بین مهره‌ای، بافت‌های مسطح و دایره‌ای شکلی هستند که در بین مهره‌های ستون فقرات قرار دارند و باعث جذب فشار‌های وارد شده به ستون فقرات می‌شوند.

زمانی که این دیسک‌ها سالم هستند، به عنوان یک عامل جذب‌کننده فشار و ضربه عمل می‌کنند و همچنین به منعطف‌بودن ستون فقرات کمک می‌کنند. اما در صورتی که دیسک‌ها آسیب ببینند، ممکن است دچار برآمدگی شوند یا پوسته بیرونی آن‌ها پاره شود که به این حالت بیرون‌زدگی و پارگی دیسک گفته می‌شود.

بیرون‌زدگی دیسک ممکن است در هر قسمتی از ستون فقرات ایجاد شود، اما در اغلب موارد در ناحیه گردنی (سرویکال) و در ناحیه کمری (لومبار) بروز می‌کند.

آسیب شناسی بیرون زدگی دیسک

کشش بیش از حد الیاف و رباط‌ها. بیرون‌زدگی دیسک معمولا بر اثر فرسایش دیسک است که جزئی از روند طبیعی بالا رفتن سن بیمار است. با بالا رفتن سن، بافت دیسک‌ها مقداری از مایعات خودشان را از دست می‌دهند و خشک می‌شوند. این مایعات برای منعطف ماندن بافت دیسک ضروری هستند.

بیرون زدگی دیسک گردن یا کمر همچنین می‌تواند بر اثر آسیب‌های وارده به ستون فقرات ایجاد شود. ضربات وارد شده به ستون فقرات باعث ایجاد ترک‌های بسیار ریز در لایه‌ی خارجی دیسک (به نام کپسول یا آنولوس) می‌شود.

درمان بیرون زدگی دیسک

قوی کردن عضلات و انجام تمرین های انعطاف پذیری به درمان فرد کمک می کند. در ابتدا با به کارگیری روش‌های غیرجراحی درمان می‌شود، مانند اصلاح فعالیت‌ها، دارو درمانی برای کاهش درد و التهاب، فیزیوتراپی و احتمالا تجویز داروهای قوی‌تر مانند تزریق استروئید. علائم ناشی از پارگی دیسک گردن، معمولا به مرور زمان بهبود پیدا می‌کنند.

اما در صورتی که بیرون زدگی دیسک موجب ایجاد فشار شدید به طناب نخاعی شده و مشکلات شدیدی را به وجود آورده است که با درمان دیسک گردن به روش‌های غیر جراحی برطرف نمی‌شوند، در این صورت احتمالا عمل دیسکتومی قدامی دیسک گردنی و یا جراحی فیوژن مهره‌های گردنی به عنوان روش‌های درمانی مدنظر قرار می‌گیرند تا دیسک مورد نظر از گردن خارج شود و ستون فقرات دوباره تثبیت شود.



:: برچسب‌ها: درمان , آسیب , شایع , ستون فقرات , ,
:: بازدید از این مطلب : 33
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

میگرن یکی ار شایع‌ترین انواع سردرد است که می‌تواند به شدت ناتوان‌کننده باشد. حمله های میگرنی معمولا بین یک تا چند روز طول می‌کشد و زندگی طبیعی فرد را مختل می‌کند.

میگرن چیست؟

میگرن یکی از علل بسیار شایع و شاید شایع‌ترین علت سردرد مکرر است. بیماری میگرن در زنان شایع‌تر است. در اکثر مبتلایان به میگرن سابقه خانوادگی ابتلا به سردرد وجود دارد. سردردهای میگرنی معمولا در سن بلوغ شروع می شود و در سن بالای ۵۰ سال از بین می‌روند.

سردرد میگرنی غالبا یکطرفه و ضربان‌دار است و چند ساعت تا چند روز طول می‌کشد. دردهای میگرنی گاهی با حالت تهوع و استفراغ همراه است. اکثر افراد مبتلا به میگرن در زمان حمله سردرد دچار ترس از نور و صدا می‌شوند و تمایل دارند که در یک اتاق ساکت و تاریک استراحت کنند.

در این حالت روشن کردن چراغ یا ایجاد صدای ناگهانی می‌تواند باعث بدترشدن سردرد شود. تغییرات هورمونی نیز روی میگرن موثر است. عواملی مثل قاعدگی، بارداری و قرص‌های هورمونی، جلوگیری از بارداری معمولا باعث بدتر شدن میگرن می‌شود.

عوامل ایجاد سردرد میگرنی را بشناسید؟

عواملی مثل گرسنگی، کم‌خوابی، خستگی، استرس‌های روحی، ورزش‌های سنگین، غذاهای خاص (قهوه، شکلات، پنیر مانده، آجیل و مشروبات الکلی) و بوهای خاص (مثلا بوی سیگار یا عطر) می‌تواند باعث شروع حمله میگرن شود.

یک نکته جالب در مورد استرس آن است که نه فقط وجود استرس بلکه رفع شدن ناگهانی استرس نیز می تواند از جمله عوامل بروز سردرد میگرنی باشد. مثلا خیلی از افراد مبتلا به میگرن پس از پایان امتحاناتشان دچار سردرد می‌شوند.

دستگاه سردرد سفالی

علت اصلی ایجاد میگرن تنگ شدن گذرای عروق مغزی است که با باز شدن جبرانی بیش از حد عروق دنبال می‌شود. در مرحله انقباض عروق مغزی علائم چشمی میگرن بروز می‌کند و در مرحله گشاد شدن عروق سردرد ضربان‌دار ایجاد می‌شود.

راهکار درمان قطعی میگرن از طریق تحریک اعصاب محیطی

میگرن یکی از شایع‌ترین سردردهای اولیه است و بر اساس داده‌های اپدمیولوژیک اخیر یکی از ناتوان کننده‌ترین بیماری‌ها در کل دنیا می‌باشد. تاکنون داروهای درمان و پیشگیری ضد میگرن، اثرات ناکافی داشته و بسیاری از آن‌ها همراه با عوارض جانبی سنگین می‌باشند. به همین دلیل بسیاری از مبتلایان به میگرن، از استفاده این داروها اجتناب می‌کنند.

باتوجه به مطالب عنوان شده، همواره پزشکان بیماران و مراکز علمی و تحقیقاتی دنیا، به دنبال درمان‌هایی با اثر بخشی مناسب و عوارض جانبی کمتر بوده‌اند. در این میان درمان میگرن از طریق تحریک اعصاب محیطی (PNS)، اثرات امیدوارکننده‌ای در پیشگیری میگرن های دوره‌ای و مزمن نشان داده است.

در گذشته PNS اثر خود را از طریق تحریک الکتریکی شاخه‌های اعصاب محیطی زیر پوست، به وسیله ابزارهای کاشتنی اعمال می‌کرد. اما با تکنولوژی جدید سفالی PNS اثر خود را از طریق الکترودهایی که بر روی پوست قرار می‌گیرند و به یک منبع تحریک عصبی خارجی متصل هستند، اعمال می‌کند که این کار توسط دکتر فوق تخصص مغز و اعصاب تهران صورت می‌گیرد.

تحریک اعصاب محیطی (PNS) از طریق پوست امتیاز غیر تهاجمی بودن را دارد و بدین ترتیب حتی برای کسانی که از میگرن های دوره‌ای با شدت کمتر رنج می‌برند، مناسب می‌باشد.

معرفی دستگاه سفالی درمان میگرن

سفالی تکنولوژی (Cefaly Technology) یک شرکت تحقیق و توسعه در زمینه ساخت و نوآوری دستگاه‌ها و وسایل الکتریکی و بیوالکتریکی برای مصارف پزشکی است.

این دستگاه برای تحریک اعصاب سه قلو تولید شده است. تحریک اعصاب جمجمه‌ای به صورت غیرتهاجمی یا تحریک اعصاب از طریق پوست (TNS) در سر به این دلیل که معمولا برای بیماران دشوار بوده و همراه با درد است، همواره یک چالش تکنیکی است.

درمان سردرد با دستگاه

کمپانی سفالی تکنولوژی به لطف مهندسی الکترونیک بسیار پیچیده و در عین حال کوچک شده، قادر به ایجاد ایمپالس‌های الکتریکی بسیار دقیقی شده است که می‌تواند در اعصاب آغاز کننده پتانسیل عمل با اثرات تحریکی کم بر روی جمجمه (Periosteum) باشد و بنابراین، بیمار به راحتی آن را تحمل نموده و دردی احساس نمی‌کند.

دستگاه سفال تکنولوژی همچنین قادر به ثبت پتانسیل‌های عمل عضلات صورت به طور بسیار دقیق شده است. این تکنولوژی الکترونیک به اندازه‌ای پیشرفته است که حتی می‌تواند پتانسیل عمل یک پلک زدن را اندازه‌گیری کند.

سفالی اولین دستگاه الکتریکی تحریک اعصاب از طریق پوست می‌باشد که اختصاصا به منظور استفاده پیشگیرانه قبل از شروع سردردهای میگرنی مورد استفاده واقع می‌شود.

تحریک این اعصاب باعث افزایش تولید اندورفین می‌شود که در نتیجه آستانه درد در فرد بالا می‌رود و باعث مسدود شدن ورود بخشی از درد به سیستم عصبی می‌شود. همچنین سفالی اولین دستگاه از نوع خود می‌باشد که موفق به دریافت گواهی از سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) به منظور پیشگیری و درمان سردرد با دستگاه بدون تقریبا هیچ عارضه‌ای و بهبود قابل‌توجه در دفعات تکرار و شدت سردردها می‌باشد.

درمان سردرد با دستگاه

درمان سردرد و میگرن با دستگاه سفالی شامل نکات زیر است:

  • پاک کردن و چربی زدایی پوست
  • باز کردن الکترود
  • نحوه قرار گیری الکترود
  • نحوه قرارگیری دستگاه الکترود بر روی الکترود

درمان سردرد با دستگاه

پاک کردن و چربی زدایی پوست

قبل از اتصال الکترودها، پیشانی و به خصوص ناحیه بین دو ابروها (محل نصب الکترود) باید به وسیله آب و صابون و یا با استفاده از یکی از دستمال‌های تمیز و چربی‌زدایی شود.

باز کردن الکترود

با استفاده از دو لبه الکترود، آن را از بسته‌بندی خود خارج نمایید.

نحوه قرار گیری الکترود

بدین منظور از آینه استفاده نمائید. لبه تحتانی الکترود باید دقیقا با خط نقطه چین افقی نشان داده شده در شکل مماس باشد. چندین بار انگشتان خود را روی الکترود فشار دهید تا از اتصال محکم آن به پیشانی اطمینان حاصل نمائید. اثرگذاری درمان به کیفیت تماس بین الکترود و پوست بستگی دارد.

نحوه قرارگیری دستگاه الکترود بر روی الکترود

با دقت به وسیله دو طرف دستگاه، آن را بردارید. جلوی آینه، دستگاه را مانند عینک روی صورت خود بگذارید. قسمت اصلی دستگاه را بالا برده و سپس آن را به گونه‌ای پایین بیاورید که پین پلاستیکی مرکز الکترود با فضای خالی قسمت مرکز الکترود با فضای خالی قسمت مرکزی دستگاه قفل شوند.

شروع و تنظیم برنامه با استفاده از کلید اصلی قادر به شروع دوره و انتخاب برنامه مناسب هستید. روشن بودن چراغ بیانگر روشن بودن دستگاه و کارکرد مناسب آن می باشد. برنامه‌های دستکاه شامل موارد زیر است:

برنامه اول دستگاه سفالی برای درمان سردرد

پس از اطمینان از روشن بودن دستگاه،ربا یکبار فشار دادن کلید،ربرنامه اول آغاز شده و صدای یک تک بیپ را خواهید شنید. برنامه اول جهت درمان حمله‌های میگرن و سردردهای تنشی طراحی شده است.

برنامه دوم دستگاه سفالی برای درمان سردرد

با دوبار پشت سرهم فشار دادن کلید و پس از شنیدن صدای دو بیپ متوالی، برنامه دوم انتخاب و آغاز می گردد. برنامه دوم برای استفاده جهت پیشگیری از میگرن و سردرد های تنشی طراحی شده است.

برنامه سوم دستگاه سفالی برای درمان سردرد

با سه بار پشت سر هم فشار دادن کلید و پس از شنیدن صدای سه بیپ متوالی، برنامه سوم انتخاب و آغاز می‌گردد. برنامه سوم از دو برنامه قبلی سبکتر است. جهت عادت کردن به دستگاه و تمدد اعصاب می توان از این برنامه استفاده کرد.



:: برچسب‌ها: درمان , سردرد , دستگاه , سفالی , کاهش , حمله , میگرنی ,
:: بازدید از این مطلب : 60
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

همه ما حداقل یک بار اسپاسم عضلانی یا گرفتگی عضلانی را تجربه کرده‌ایم. اگر درمان اسپاسم عضلانی به موقع انجام نشود ممکن است موجب مشکلات جدی‌تری شود.

آناتومی عضلات بدن

عضلات بدن ساختارهای پیچیده‌ای هستند که باعث حرکات در بدن می‌شوند. سه نوع عضله در بدن وجود دارد که عبارتند از:

  1. عضلات قلب که خون را پمپ می‌کنند (عضلات قلبی)
  2. عضلات اسکلتی که قسمت‌های خارجی بدن مانند دست‌ها، پاها، گردن، کمر و صورت را حرکت می‌دهند
  3. عضلات نرم که ساختارهای توخالی داخل بدن را حرکت می‌دهند. عضلات مری، شکم و روده و عضلاتی که عروق بزرگ و رحم را تشکیل می‌دهند از این گروه عضلات هستند.

اسپاسم عضلانی چیست؟

اسپاسم عضلانی یا کرامپ عضله یک انقباض غیرارادی در عضلات است. اسپاسم‌های عضلانی به طور ناگهانی ایجاد شده و معمولا به سرعت نیز رفع می‌شوند اما غالبا بسیار دردناک هستند.

اسپاسم عضلانی با کشیدگی عضلات فرق دارد. کشیدگی عضلانی یا فاسیکولاسیون یک حرکت جزئی غیر ارادی در بخش کوچکی از عضلات بزرگ است که در زیر پوست دیده می‌شود.

همچنین با مطالعه بیشتر میتوان روند درمان اسپاسم عضله کمر و پا را سریع کرد.

علت اسپاسم عضلانی چیست؟

بروز اسپاسم عضلانی دلایل متعددی دارد که هر کدام به عوامل زمینه‌ساز، بخش‌هایی از بدن که درگیر می‌شوند و محیطی که بدن در آن قرار دارد بستگی دارد.

دلیل اسپاسم عضلانی می‌تواند موارد زیر باشد:

  • استفاده بیش از حد از عضلات
  • فعالیت‌های تمرینی و بدنی جدید
  • کم آبی و نقص الکترولیت بدن
  • آترواسکلروز یا تنگی عروق
  • گردن درد و کمر درد مزمن
  • بیماری‌های سیستمی
  • بیماری‌های سیستم عصبی
  • وجود عضلات نرم

انواع اسپاسم عضلانی

استفاده بیش از حد از عضلات

زمانی که عضلات بیش از اندازه استفاده شده و خسته می‌شوند یا زمانی که عضلات در گذشته دچار آسیب‌دیدگی یا کشیدگی شده‌اند ممکن است اسپاسم بروز کند.

اگر عضله بیش از اندازه کشیده شده یا به مدت طولانی در وضعیتی مشابه گرفتگی قرار گیرد، دچار اسپاسم می‌شود. در واقع، زمانی که انرژی و مایعات درون عضلات کم شوند این عضلات به شدت تحریک‌پذیر شده و انقباضات قوی در آنها ایجاد می‌شود.

علت اسپاسم‌ عضلانی

این اسپاسم ممکن است بخشی از عضله یا تمام آن را و یا حتی عضلات مجاور را نیز دربرگیرد. استفاده بیش از حد از عضلات که عمدتا در ورزشکارانی که در هوای گرم ورزش‌های سنگین انجام می‌دهند باعث ایجاد اسپاسم‌های عضلانی اسکلتی می‌گردد. این نوع اسپاسم در کارگران ساختمانی یا کارگران دیگری که در هوای گرم کار می‌کنند نیز دیده می‌شود.

معمولا اسپاسم در عضلات بزرگی که در هنگام کار دچار کشیدگی عضلانی شده‌اند بیشتر ایجاد می‌شود. زمانی که این عارضه در مواجهه با محیط‌های گرم ایجاد می‌شود به آن کرامپ‌های ناشی از گرما نیز گفته می‌شود.

ممکن است کارهای روزمره‌ای مانند پارو کردن برف یا چمن‌زنی باعث استفاده بیش از حد از عضلات و اسپاسم در عضلات گردن، شانه و کمر شود.

فعالیت‌های تمرینی و بدنی جدید

فعالیت‌های تمرینی جدید نیز ممکن است باعث بروز اسپاسم عضلات شود. اسپاسم شکم ممکن است به دلیل انجام حرکات ورزشی مانند دراز و نشست و انجام مکرر و سریع این حرکت ایجاد شود.

کرامپ دست و انگشتان نویسندگان باعث استفاده طولانی مدت از عضلات کوچک دست و کرامپ عضلاتی در دستی که بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته‌اند می‌شود. افراد باید برای پیشگیری یا درمان این عارضه به طور مرتب به انگشتان و دست خود استراحت داده و حرکات کششی انجام دهند.

کم آبی و نقص الکترولیت بدن

معمولا تصور می‌شود که کم‌آبی و نقص الکترولیت بدن ممکن است باعث بروز اسپاسم و کرامپ عضلانی شود. باید به اندازه کافی به سلول‌های عصبی آب، گلوکوز، سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم برسد تا پروتئین موجود در آنها بتوانند انقباض‌های کنترل شده و سازمان یافته را انجام دهند. کمبود این مواد در عضلات ممکن است باعث تحریک‌پذیری و اسپاسم عضلانی شود.

آترواسکلروز یا تنگی عروق

آترواسکلروز یا تنگی عروق (بیماری عروق محیطی) ممکن است باعث بروز کرامپ و اسپاسم عضلانی شود. علت آن هم خونرسانی و تغذیه ضعیف عضلات است. بیماری عروق محیطی ممکن است گردش جریان خون در پاها را کاهش داده و باعث ایجاد درد در هنگام فعالیت با پا شود. این درد ممکن است با کرامپ عضلانی همراه باشد.

اسپاسم‌های پا غالبا به ورزش مرتبط هستند اما کرامپ ها ممکن است در هنگام شب در عضلات ساق پا یا عضلات انگشت شصت نیز اتفاق بیفتند.
کرامپ های شبانه پا و ابتلا به سندرم پای بیقرار نوعی اختلالات خواب محسوب می‌شوند. شیوع این عارضه با افزایش سن بیشتر شده و غالبا دلیل مشخصی ندارد.

گردن درد و کمر درد مزمن

گردن درد و کمر درد مزمن ممکن است باعث کرامپ های عضلانی مکرر شود. گروه عضلات بزرگ در میان تنه مانند گردن، قفسه سینه، قسمت فوقانی کمر، قسمت تحتانی کمر، بازوها و پاها ممکن است دچار اسپاسم شوند.

اسپاسم ها در این عضلات ممکن است به دلیل آسیب‌دیدگی ایجاد شده یا به دلیل تغییرات آرتروزی به تدریج و به مرور زمان در ستون فقرات ایجاد شوند.

بیماری‌های سیستمی

بیماری‌های سیستمی مانند دیابت، کم‌خونی (کم بودن تعداد گلبول‌های قرمز خون)، بیماری‌های کلیوی و تیروئید و مشکلات هورمونی دیگر ممکن است باعث بروز اسپاسم‌های عضلانی شوند.

بیماری‌های سیستم عصبی

بیماری‌های سیستم عصبی مانند اسکلروز جانبی امیوتروفیک، ام اس یا ضایعات نخاعی ممکن است به اسپاسم‌های عضلانی همراه باشند.

وجود عضلات نرم

عضلات نرم نیز ممکن است دچار اسپاسم شوند. زمانی که ساختار توخالی با هوا یا مایع پر شود باعث بورز اسپاسم‌های عضلانی می‌شود. این عارضه ممکن است درد شدیدی داشته باشد زیرا مایع یا هوا فشرده نمی‌شوند.

به عنوان مثال، عضلات نرم دیواره روده ممکن است باعث اسپاسم شده و دردهای موجی به نام کولیک ایجاد کنند. درد کولیکی تمایل به شروع و انقطاع داشته و ممکن است در مجرای صفرا که صفرا در آن تخلیه می‌شود ایجاد شده و پس از غذا خوردن بروز کند.

زمانی که سنگ‌های کلیه از طریق مجرای ادراری دفع می‌شوند، عضلات نرمی که در دیواره حالب (که کلیه را به مثانه متصل می‌کند) ممکن است به طور ریتمیک دچار اسپاسم شده و باعث ایجاد درد شدید شوند. غالبا این نوع درد با حالت تهوع و استفراغ همراه بوده و به آن کولیک رنال یا کولیک کلیوی گفته می‌شود.

ممکن است عضلات اطراف مری در زمان برگشت اسید به دلیل تحریک پوشش مری که باعث رفلاکس معده می‌شود دچار اسپاسم شود. اسهال نیز ممکن است با درد کولیکی همراه باشد.

زیرا در هنگام دفع آبکی مدفوع، عضلات دیواره کولون دچار اسپاسم می‌شوند. زمانی که دیواره رحم به شدت منقبض شود، کرامپ قاعدگی اتفاق می‌افتد.

اسپاسم عضلانی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

بیشتر افراد ممکن است در هنگام کشش عضلات، اسپاسم را تجربه کرده باشند به خصوص در محیط‌های گرم که این عارضه توسط خود فرد تشخیص داده می‌شود.

به هر حال، اگر اسپاسم شدید باشد و مدت زیادی ادامه یابد یا به طور مکرر عود کند باید برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنید. تشخیص اسپاسم عضلانی معمولا با بررسی سوابق پزشکی و انجام معاینات پزشکی انجام می‌شود. درک علل ابتلا به اسپاسم عضلانی می‌تواند مفید باشد.

مواردی که ممکن است پزشک از شما سوال بپرسد عبارتند از:

  • چه موقع اسپاسم شروع شده است؟
  • چه مدت ادامه یافته است؟
  • تناوب بروز آن چقدر است؟
  • آیا ریتمیک است یا به صورت تصادفی اتفاق می‌افتد؟
  • آیا همیشه یک گروه عضلانی خاص درگیر این عارضه می‌شوند؟

تشخیص اسپاسم عضلانی

اطلاعات دیگر که می‌تواند مفید باشند عبارتند از:

  • ارزیابی سلامت عمومی بیمار
  • بررسی سوابق پزشکی
  • بررسی سوابق کاری و ورزشی

ارزیابی سلامت عمومی بیمار

ارزیابی سلامت عمومی بیمار و بررسی بیماری‌های اخیر او یا داروهایی که اخیرا مصرف شده است اعم از داروهای تجویزی و داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک، مکمل‌های غذایی و داروهای گیاهی می‌تواند در تشخیص علت اسپاسم در عضلات مفید باشد.

بررسی سوابق پزشکی

سوابق پزشکی نکات مهمی را در مورد علت بروز اسپاسم‌های عضلانی روشن می‌کنند. این سوابق شامل سوابق ابتلا به دیابت، کم‌کاری تیروئید، بیماری‌های کلیوی و ضایعات نخاعی می‌شود.

بررسی سوابق کاری و ورزشی

اطلاعات مربوط به سوابق کاری و ورزشی نیز از اهمیت زیادی برخوردار هستند. اطلاعات محیطی نیز نکات مهمی در مورد قرار گرفتن در معرض علائم و نشانه‌های کم‌آبی در بدن در اختیار پزشک قرار می‌دهد.

گاهی اوقات ممکن است در خلال انجام معاینات پزشکی چیزی مشخص نشود زیرا در هنگام ویزیت اسپاسمی اتفاق نیفتاده است. به هر حال، معاینات فیزیکی ممکن است برای شناسایی بیماری‌های زمینه‌ای که می‌توانند در تشخیص تاثیر داشته باشند، مفید باشد.

به عنوان مثال، اگر بیمار دچار اسپاسم عضلات ران پا شده است، معاینات ممکن است شامل لمس کردن و دریافت احساسات پالس در پاها باشد.

نکات لازم پس از تشخیص علت اسپاسم عضلانی

پس از تشخیص دلیل اسپاسم عضلانی توجه به نکات زیر ضرروری است:

  • آترواسکلروز یا سخت شدن عروق ممکن است به کاهش نبض عروقی در اندام مبتلا به اسپاسم همراه باشد.
  • ممکن است درد ناشی از اسپاسم در عضلات نرم به حدی شدید باشد که فرد نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی پیدا کند.
  • سوابق پزشک و معاینات بالینی برای یافتن منبع درد انجام می‌شود و به طور همزمان تلاش می‌شود که علائم کنترل شوند.
  • برای رفع درد ناشی از وجود سنگ کلیه و درد صفرا ممکن است مصرف داروهای ضدالتهابی یا مسکن‌های نارکوتیک تجویز شوند. این عارضه معمولا با حالت تهوع و استفراغ همراه بوده و این علائم ممکن است نیاز به درمان داشته باشند.
  • برخی بیماران که به بیماری روده تحریک‌پذیر مبتلا هستند ممکن است در روده دچار اسپاسم شدید شده و دل آنها درد گرفته و مبتلا به یبوست یا اسهال شوند.

آزمایش های تشخیصص اسپاسم عضلانی

برای بیمارانی که به طور مکرر دچار اسپاسم عضلانی می‌شوند و علت آن نیز پس از بررسی سوابق پزشک و انجام معاینات بالینی مشخص نمی‌شود باید برخی آزمایش‌ها انجام شود. این آزمایشات عبارتند از:

  • آزمایش خون
  • لکترومیوگرافی (ای ام جی)

آزمایش خون

آزمایش خون ممکن است بسته به وضعیت و اطلاعات به دست آمده از بررسی سوابق پزشکی و معاینات بالینی علت را نشان بدهد یا ندهد. ممکن است آزمایش شمارش کل سلول‌های خون برای بررسی وضعیت کم‌خونی، الکترولیت (به خصوص سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم)، گلوکوز و کراتین (برای بررسی عملکرد کلیه‌ها) انجام شوند. انجام آزمایش تیروئید نیز ممکن است مورد توجه قرار گیرد.

اگر اسپاسم عضلانی به مدت طولانی باقی مانده باشد این احتمال وجود دارد که باعث آسیب‌دیدگی عضلات شود. آزمایش فسفوکیناز کراتین خون نیز ممکن است برای این منظور انجام شود.

ممکن است آسیب‌دیدگی یا تحریک بافت‌های عضلانی باعث ترشح برخی آنزیم‌ها در خون شود. ابتلا به رابدومیولیز ممکن است منجر به نارسایی کلیوی شود.

الکترومیوگرافی (ای ام جی)

اگر اسپاسم عضلانی به دلیل اختلالات عضلانی یا عصبی بروز کرده باشد باید الکترومیوگرافی (ای ام جی) برای تعیین و تشخیص ناهنجاری‌های عضلانی یا عصبی یا هر دو انجام شود.

اگر احتمال ابتلا به بیماری‌های عروق محیطی وجود داشته باشد باید جریان خون در پاها مانند ارزیابی براکیال مچ که با مقایسه فشار خون در دست‌ها و پاها و اولتراسوند و آنژیوگرافی (غالبا استفاده از سی تی اسکن و ام آر آی) مورد ارزیابی قرار گیرد تا عروق خونی به طور مستقیم بررسی شوند.

روش های درمان اسپاسم عضلانی

بیشتر کرامپ ها در صورتی که عضلات کشیده شوند برطرف می‌شوند. در ادامه به بررسی نحوه درمان انواع اسپاسم عضلانی می‌پردازیم. این موارد عبارتند از:

  • اسپاسم عضلات پا
  • کرامپ نویسندگان
  • کرامپ ناشی از کم آبی

درمان اسپاسم عضلانی

درمان اسپاسم عضلات پا

برای بسیاری از اسپاسم های عضلات پا این کشش می‌تواند با ایستادن و قدم زدن در اطراف انجام شود. برای کرامپ عضلات ساق پا، بیمار باید با فاصله ۶۰ تا ۸۰ سانتی‌متری از دیوار بایستد (برای افرادی که قد بلندتری دارند این فاصله افزایش می‌یابد) و به سمت دیوار خم شوند تا ساعد آنها مقابل دیوار قرار گرفته و زانو و کمر آنها صاف بوده و پاشنه پا روی زمین قرار گیرد. بهتر است برای آموزش، این مانور را در زمانی که اسپاسمی اتفاق نیفتاده است تمرین کنید.

یک روش دیگر این است که در حالی که در رختخواب خود خوابیده‌اید مچ پای خود را خم کرده و انگشتان پا را به سمت بالا نگه دارید، در هنگام انجام این تمرین باید پای شما صاف باشد.

درمان کرامپ نویسندگان

افراد مبتلا به کرامپ نویسندگان (انقباض عضلانی در دست) باید دست خود را روی دیوار قرار دهند به طوری که انگشتان آن روبه پایین باشد و عضلات فلکسور انگشتان را که دچار کرامپ شده‌اند بکشند.

ماساژ ملایم عضلات غالبا به شل شدن عضلات کمک می‌کند همانطور که استفاده از یک پد گرم می‌تواند به شل شدن عضلات کمک کند.

درمان کرامپ ناشی از کم آبی

اگر کرامپ به دلیل کم‌آبی ناشی از انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید ایجاد شده باشد، جایگزین کردن مایع و الکترولیت بدن (به خصوص سدیم و پتاسیم) ضروری است.

معمولا برای درمان کرامپ های معمولی نیازی به انجام اقدامات درمانی نیست زیرا این کرامپ های قبل از جذب دارو به بدن به خودی خود بهبود می‌یابند. داروهای شل کننده عضلات ممکن است برای یک دوره کوتاه در برخی موارد استفاده شوند تا باعث رفع کرامپ های عضلانی ناشی از آسیب‌دیدگی یا وقایع موقتی دیگر شوند.

برخی از این داروها عبارتند از:

  • سیکلوبنزاپرین (فلکسریل)
  • اورفنادرین (نورفلکس)
  • باکلوفن (لیوریزال)

در سال‌های اخیر، تزریق پزشکی سم بوتالینیوم (بوتاکس) به طور موفقیت‌آمیزی برای درمان اختلالات دیستونیک عضلانی به کار برده می‌شود و باعث محدود شدن حرکت گروه‌های عضلانی می‌شود. اثر این تزریق چندین ماه باقی مانده و پس از آن باید دوباره تزریق انجام شود.

درمان کرامپ هایی که به دلیل ابتلا به برخی بیماری‌ها بروز کرده‌اند بر درمان بیماری زمینه‌ای تاکید دارد.

گاهی اوقات، داروهای بیشتری باید برای درمان این کرامپ ها تجویز و مصرف شود. البته، اگر کرامپ شدید، مستمر و مدام باشد و نسبت به اقدامات درمانی اولیه واکنش ضعیفی نشان دهد یا دلیل آن مشخص نباشد، پزشک و بیمار باید استفاده از روش‌های تهاجمی‌تر را مورد نظر قرار دهند تا مشخص شود که آیا کرامپ ها نشانه ابتلا به بیماری‌های دیگری است یا نه.

همان طور که در بالا توضیح داده شد، عوامل ابتلا به اسپاسم عضلانی بسیار متفاوت بوده و شامل مشکلاتی مانند گردش خون، عصب‌ها، متابولیسم، هورمون‌ها، داروها و تغذیه می‌شود.

کرامپ های عضلانی به دلیل ابتلا به بیماری‌هایی که علائم مشخص دیگری ندارند بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد. بروز کرامپ اجتناب‌ناپذیر است اما در صورت امکان بهترین راه پیشگیری از بروز آنها است.



:: برچسب‌ها: درمان , اسپاسم , عضلانی ,
:: بازدید از این مطلب : 42
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

ادم‌پاپیل تورم صفحه‌ی بینایی است، جایی که عصبی که در مغز است در داخل چشم شما متصل می‌شود.

این تورم یک واکنش به ایجاد فشار در مغز یا اطراف آن است.

اغلب این نشانه هشدار دهنده یک عارضه جدی پزشکی است که نیاز به توجه دارد.

اما گاهی اوقات فشار و تورم نمی‌تواند به عنوان یک مشکل خاص دنبال شود. در این مورد، راه‌های دیگری برای کاهش تورم وجود دارد.

سردرد و تهوع علائمی از ادم‌پاپیلاری

وقتی سردرد شدید یا تهوع و استفراغ بدون علت دارید، پزشک با چشم بین داخل چشم شما را نگاه می‌کند.

این وسیله‌ی دستی یک نور روشن در چشم شما می‌تاباند. تغییرات در ظاهر عصب بینایی و عروق خونی که از طریق آن عبور می‌کنند،

می‌توانند از طریق چشم بین دیده شوند و ممکن است مربوط به منبع علائم شما باشند.

برای تشخیص و درمان صحیح ادم‌پاپیل و جلوگیری از آسیب‌های بعدی به صفحه بینایی لازم است در اسرع وقت به متخصص مغز و اعصاب مراجعه شود.

دکتر رخصت یزدی به عنوان متخصص مغز و اعصاب با سالها تجربه در زمینه رفع مشکلات اعصاب مغز و بینایی می‌تواند در این زمینه به بیماران عزیز کمک کند.

برای دریافت مشاوره و یا مراجعه حضوری با  ما تماس حاصل فرمایید.

ادم‌پاپیل چیست؟

ادم‌پاپیل تورم عصب بینایی است که به علت فشار داخل جمجمه‌ای افزایش یافته در پشت چشم ایجاد می‌شود.

مایع اطراف مغز به طور مداوم تولید می‌شود و دوباره جذب می‌شود و

تنها فشار داخل جمجمه‌ای را به اندازه کافی برای کمک به محافظت از مغز در صورت ضربه کند به سر حفظ می‌کند. آناتومی عصب بینایی، آن را نشانگر حساس برای مشکلات داخل مغز می‌کند.

این عصب یک طناب ضخیم است که پشت هر مردمک چشم و شبکیه آن در مغز متصل می‌شود.

در محدوده کوتاه آن بین مغز و چشم، سطح کامل عصب بینایی در داخل مایع مغزی نخاعی شناور است. این مایع از عصب در برابر حرکت ناگهانی محافظت می‌کند.

عصب صفحه بینایی

با این حال، حتی افزایش کمی در فشار این مایع، ناشی از تورم مغز، می‌تواند عصب بینایی را در محیط کل دور خود در حالت “مسدود” فشرده کند.

هنگامی که این عصب در معرض فشار بالا قرار می‌گیرد یا زمانی که خودش التهاب را ایجاد می‌کند،

می‌تواند در دیواره پشتی کره‌ی چشم متورم شود و باعث ایجاد عارضه‌ی ادم‌پاپیل شود.

پزشکان معمولا از این اصطلاح برای توصیف ظاهر مستقل علت زمینه‌ای استفاده می‌کنند.

اصطلاح ادم‌پاپیل به طور ایده‌آل باید برای تورم عصب سر هنگامی که تورم ناشی از افزایش فشار درون جمجمه‌ای است، حفظ شود.

عارضه‌های دیگر می‌توانند ظاهر مشابه با ادم‌پاپیل داشته باشند که ناشی از فشار داخل جمجمه‌ای است.

بعضی از علل مهم افزایش فشار مایع مغزی نخاعی و ادم‌پاپیل تومورهای مغزی  و عفونت‌های مغزی  مانند آبسه مغزی، مننژیت  یا انسفالیت  هستند.

بخش قابل توجهی از افرادی که مبتلا به تومورهای مغزی تشخیص داده می‌شوند شواهدی از عارضه‌ی ادم‌پاپی دارند.

عصب صفحه بینایی

افزایش فشار ناشی از خونریزی یا فشار خون بسیار بالا نیز می‌تواند باعث بروز ادم‌پاپی شود.

یک عارضه می‌تواند باعث افزایش فشار در مایع مغزی نخاعی، بدون تورم مغز یا شکمچه‌های مغز همراه شود.

این عارضه پسودوتومور سربری یا فشار خون داخل جمجمه خوش خیم نامیده می‌شود،

که ناشی از زمانی است که بدن مایع نخاعی خیلی زیاد ایجاد می‌کند.

این عارضه در زنانی که چاق هستند یا در سنین بارداری می‌باشند رایج‌تر است.

به نظر می‌رسد که این عارضه در مواردی رخ می‌دهد که بدن با تغییرات هورمون مانند بارداری، شروع قرص‌های ضد بارداری، اولین دوره قاعدگی یا یائسگی سازگار می‌شود.

چه چیزی باعث به وجود آمدن ادم‌پاپیل می‌شود؟

شستشوی مایع مغز و طناب نخاعی شما مایع مغزی نخاعی یا نشت مایع مغزی نخاعی نامیده می‌شود.

تورم عصب بینایی هنگامی رخ می‌دهد که نشت مایع مغزی نخاعی جایی رخ می‌دهد که عصب بینایی و رگ شبکه‌ای مرکزی بین مغز شما و عصب چشم‌تان حرکت می‌کند.

این ناحیه با عنوان فضای زیرعنکبوتیه‌ای شناخته می‌شود.

هنگامی که فشار روی عصب و رگ‌ها وارد می‌شود، خون و مایع نمی‌توانند از چشم خارج شوند، و این باعث به وجود آمدن ادم‌پاپی می‌شود.

عصب صفحه بینایی

تورم مغزی می‌تواند ناشی از تعدادی از آسیب‌ها و عارضه‌ها باشد، از جمله:

  • آسیب جراحتی به سر
  • نداشتن گلبول قرمز یا هموگلوبین کافی (کم خونی)
  • ایجاد نشت مایع مغزی نخاعی در مغز (هیدروسفالی)
  • خونریزی مغزی (hemorrhage)
  • التهاب مغزی (آنسفالیت)
  • التهاب بافت مغز (مننژیت)
  • فشار خون بالا (هایپرتنشن)
  • تجمع چرک عفونی در مغز (آبسه)
  • تومور مغزی

گاهی اوقات فشار مغز بدون علت ظاهری ایجاد می‌شود.

این با عنوان هایپرتنشن درون جمجمه‌ای ایدیومتیک شناخته می‌شود که در صورت چاقی بیشتر احتمال رخ دادن دارد.

علائم  ادم‌پاپیل چیست؟

رایج‌ترین علائم اولیه ادم‌پاپیل تغییرات مختصری در بینایی است.

این تغییرات در ابتدا ممکن است با تار شدن، دو بینی، چشمک زدن چشم یا از بین رفتن دید در چند ثانیه به سختی قابل توجه باشند.

اگر فشار مغز ادامه یابد، این تغییرات ممکن است چند دقیقه یا بیشتر طول بکشند.

در برخی موارد ممکن است دائمی شوند. تورم مغزی که موجب ادم‌پاپیل می‌شود علائم دیگری را ایجاد می‌کند که

آن را از دیگر عارضه‌های چشم متمایز می‌کند، از جمله:

  • احساس تهوع
  • استفراغ کردن
  • سر دردهای غیرطبیعی
  • شنیدن صدای زنگ یا صداهای دیگر در گوش (وزوز گوش)

پاتوفیزیولوژی

این تورم صفحه در ادم‌پاپیل نتیجه‌ی جریان اگزوپلاسم ادم داخل اگزون استاز در ناحیه صفحه بینایی است.

فضای ساب آراکنوئیدی مغز با غلاف عصب بینایی پیوسته است.

از این رو، به علت افزایش فشار مایع مغزی نخاعی (CSF)، فشار به عصب بینایی منتقل می‌شود و

غلاف عصبی بینایی به عنوان یک شریان بند برای ممانعت از حمل آکوپلاسمی، عمل می‌کند.

این منجر به ایجاد مواد در سطح کریبسا لامینا می‌شود که موجب تورم مشخصی از عصب سر می‌شود.

ادم‌پاپیل ممکن است در موارد قبل از آتروفی بینایی غیرموجود باشد.

در این موارد، عدم وجود ادم‌پاپیل به احتمال زیاد کمکی برای کاهش تعداد فیبرهای عصبی به طور فیزیولوژیکی فعال است.

فرکانس

  • بین المللی: نادر
  • مرگ و میر، بیماری: تشخیص زودهنگام و شناسایی علت ممکن است حفظ کننده زندگی باشد.
  • نژاد: هیچ علاقه‌ی نژادی وجود ندارد.
  • جنسیت: ادم‌پاپیل در هر دو جنس به طور مساوی تاثیر می‌گذارد.
  • سن: پاپیلاری می‌تواند در هر سنی، ولو، در دوران خردسالی، قبل از بسته شدن فانتینله وجود داشته باشد، یافتن ادم‌پاپیل ممکن است علیرغم فشار درون جمجمه‌ای بالا رخ ندهد.

این عارضه چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک ابتدا یک آزمایش فیزیکی کامل برای بررسی سلامتی کلی شما و بررسی هر گونه علائم دیگر انجام خواهد داد.

پزشک احتمالا میدان دید شما را با حرکت دستانش به عقب و جلوی چشمان شما برای دیدن اینکه نقاط کور شما کجا هستند، را بررسی می‌کند.

پزشک همچنین ممکن است از یک ابزار به نام “چشم بین” برای دیدن هر یک از چشم‌های شما در عصب بینایی از طریق مردمک چشمتان، دریچه در جلوی چشم استفاده کند.

در صورتی که صفحه‌ی بینایی شما، که در انتهای عصب بینایی است، به طور غیر طبیعی تار به نظر آید، پزشک شما ممکن است تشخیص دهد که شما مبتلا به ادم‌پاپیل هستید.

در صورت مبتلا بودن به این عارضه، همچنین ممکن است پزشک لکه‌های خون در چشم شما ببیند.

عصب صفحه بینایی

اگر پزشک بر این باور است که عارضه مغزی باعث به وجود آمدن ادم‌پاپیل شده است، آزمایشات اضافی انجام خواهد داد.

پزشک ممکن است انجام آزمایش ام آر آی  یا سی تی اسکن سر را برای بررسی تومورها یا دیگر ناهنجاری‌ها در مغز و جمجمه تجویز کند.

پزشک شما ممکن است از نمونه بافتی (بیوپسی) تومور برای آزمایش سلول‌های سرطانی یا تخلیه مقداری از CSF برای تست آن برای هر گونه اختلال استفاده کند.

مدت زمان درمان

پس از تشخیص و درمان عارضه‌ی ادم‌پاپی و هرگونه افزایش فشار مایع نخاعی که به حالت عادی بازگردانده می‌شود، تورم صفحه‌ی بینایی به تدریج طی شش تا هشت هفته از بین می‌رود.

هنگامی که افزایش فشار مانند پسودوتومور سربری یا تومور مغزی کاذب، علائم نیاز به درمان طولانی‌تر برای از بین رفتن دارند.

پیشگیری

از بسیاری از علل پاپیلاری نمی‌توان پیشگیری کرد. مراحلی برای کمک به جلوگیری از برخی علل پاپیلاری عبارتند از:

  • دستورات پزشک خود را برای کنترل فشار خون بالا دنبال کنید و هرگز مصرف دوز دارو فشار خون را فراموش نکنید، مگر اینکه پزشک به شما دستور دهد.
  • با ورزش و حفظ رژیم غذایی کم چرب، از لحاظ جسمی تندرست بمانید و از چاقی اجتناب کنید.

پیش‌بینی

شما ممکن است چند ماه تا چند سال ادم‌پاپیل خفیف مزمن داشته باشید و هنوز به طور قابل توجه بینایی‌تان را از دست ندهید. با این حال، زمانی که شما شروع به از دست دادن بینایی می‌کنید، می‌تواند در عرض چند روز یا چند هفته دائمی شود و نیاز به درمان فوری دارد.

این عارضه چگونه درمان می‌شود؟

پزشک ممکن است یک پونکسیون کمری که اسپینال تپ نیز نامیده می‌شود را برای تخلیه مایع اضافی از مغز شما و کاهش تورم انجام دهد.

پزشک شما همچنین ممکن است استازولامید (Diamox) را برای حفظ فشار سیستم عصبی در سطح طبیعی تجویز کند.

در صورتی که اضافه وزن یا چاقی علت پاپیلاری است، پزشک ممکن است برنامه کاهش وزن و همچنین پیشاب آور را توصیه کند که ممکن است باعث کاهش فشار داخل سر شما شوند.

عصب صفحه بینایی

پزشک شما ممکن است داروهایی برای کاهش تورم تجویز کند.

کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون (دلتاسون)، توبرامایسین یا دگزامتازون (Ozurdex) و کورتیزول (Cortef) می‌توانند همه برای جلوگیری از تورم در مغز شما استفاده شوند.

این داروها ممکن است تزریق شده یا ماهیانه مصرف شوند. اگر فشار خون بالا باعث ایجاد پاپیلاری شود، پزشک ممکن است داروها را جهت کنترل فشار خون شما تجویز کند.

داروهای رایج برای فشار خون بالا عبارتند از:

  • پیشاب‌آورها: بومتانید (Bumex) و کلرتیازید (Diuril)
  • مسدودکننده گیرنده آدرنرژیک بتا: آتنولول (Tenormin) و اسمولول (Brevibloc)
  • بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین: کاپتوپریل و moexipril

اگر تومور مغزی دارید، پزشک ممکن است عمل جراحی برای حذف بخشی از تومور یا کل آن، به ویژه اگر تومور سرطانی باشد را انجام دهد.

پرتو یا شیمی درمانی همچنین ممکن است به کوچک‌تر شدن تومور و کاهش تومور کمک کند.

اگر یک عفونت باعث ایجاد ادم‌پاپیل شود، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک‌ها را تجویز کند.

داروهای عفونت براساس نوع باکتری که باعث ایجاد عفونت شده است، متفاوت هستند.

اگر آبسه دارید، ممکن است پزشک شما ترکیبی از آنتی بیوتیک‌ها و تخلیه را برای درمان عفونت احتمالی و همچنین حذف چرک عفونتی یا مایع آلوده از مغز شما استفاده کند.

اگر تنها دچار آسیب جدی به سر شده‌اید، پزشک شما سعی خواهد کرد که فشار و تورم را در سر کاهش دهد.

این ممکن است شامل تخلیه CSF از سر شما و از بین بردن یک قطعه کوچک از جمجمه به منظور از بین بردن فشار باشد.

آیا عوارض احتمالی وجود دارد؟

در صورتی که فشار مداوم مدت زمان طولانی درمان نشود، پاپیلاری می‌تواند باعث ایجاد نابینایی شود، حتی اگر یک عارضه زمینه‌ای وجود نداشته باشد. سایر عوارض ناشی از ادم‌پاپیل مربوط به عارضه‌هایی هستند که می‌توانند باعث شوند به وجود آمدن موارد زیر شوند:

  • آسیب مغزی
  • سکته مغزی
  • تشنج
  • سر دردهای دائمی
  • مرگ

چشم انداز

ادم‌پاپیل معمولا خودش یک مشکل خاص نیست. به طور معمول می‌توان با تخلیه مایع اضافی CSF که باعث تورم می‌شود، درمان شود.

سپس علائم پس از چند هفته ناپدید می‌شوند.

تورم یا آسیب به مغز شما می‌تواند جدی و تهدید کننده زندگی باشد.

اگر ادم‌پاپیل توسط یک عارضه‌ی زمینه‌ای ایجاد شود، برای جلوگیری از عوارض طولانی مدت، بلافاصله درمان می‌شود.



:: برچسب‌ها: درمان , تورم , عصب , صفحه , بینایی ,
:: بازدید از این مطلب : 53
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

امروزه از لیزر در درمان بسیاری از بیماری‌ها استفاده می‌شود. کاربرد لیزر در فیزیوتراپی و درمان دردهای عضلانی ثابت شده است.

درمان اسپاسم عضلات کمر با لیزر

لیزر‌ درمانی پرتوان کلاس چهار در سطح سلولی به تسریع فرآیند بهبود بافت نرم بدن کمک می‌کند، این امر از طریق فرآیندی که تحریک زیستی نوری نام دارد انجام می‌شود. هنگامی که انرژی فوتون بر نفوذ عمیق در بافت نرم سلولی تمرکز می‌کند سطح آدنوزین ‌تری فسفات را افزایش می‌دهد.

آدنوزین تری فوسفات ماده‌ای است که وظیفه تولید انرژی مورد نیاز برای سلول را بر عهده دارد. لیزکلاس چهار دارای یک حالت پالسی منحصر به فرد است که انرژی لیزر را به بافت‌های عمیق‌تر می‌رساند اما باعث گرم شدن غیر‌عادی بافت نمی‌شود.

فرکانس‌های آن به صورت مداوم و متغیر به بافت ارسال می‌شوند و باعث کنترل درد و فرایند بهبود می‌شوند. انرژی پر قدرت لیزر باعث کوتاه شدن دوره ی درمان می‌شوند. استفاده از این روش با نتایج دائمی و ایمن همراه است.

کاربرد لیزر در درمان درد های اسکلتی عضلانی

در لیزر درمانی از انرژی غیر تهاجمی لیزر برای تولید پاسخ شیمیایی نوری در بافت آسیب دیده و معیوب استفاده می‌شود. لیزر درمانی می‌تواند باعث کاهش درد، کاهش التهاب، تسریع فرایند بهبود و افزایش دامنه حرکات بدن شود.

همانگونه که متخصصین توانبخشی اشاره می‌کنند، هدف اصلی از درمان با لیزر رفع درد و درمان بیماری برای افزایش دامنه حرکات بدن و توانایی راه رفتن و تکان دادن اعضا است. استفاده از لیزر درمانی در فیزیوتراپی روشی که در آن از دارو استفاده نمی‌شود و بدون‌ نیاز به عمل جراحی به بهبود بیمار کمک می‌کند.

لیزر درمانی دیسک کمر

تفاوت لیزر پرتوان و لیزر سرد

عملکرد همه لیزر‌ها شبیه هم نیست، دستگاه‌های لیزر درمانی کم توان جز دستگاه‌های کلاس سه یا لیزر سرد هستند که دامنه‌ی قدرت آنها بین ۵ تا ۵۰۰ میلی وات است.

تفاوت لیزر پرتوان و لیزر سرد

لیزر کلاس چهار یک دستگاه لیزر پرتوان است که دامنه انرژی آن برابر با۶۰۰میلی‌وات است و می‌توان انرژی آن را از ۱۰۰ میلی‌وات تا ۱۲۰۰ میلی‌وات تنظیم کرد، این امر باعث شده است که بتوان از قوانین مختلف درمانی بهره گرفت. این میزان انرژی و نفوذ در سیستم لیزر کلاس چهار در لیزر سرد ایجاد نمی‌شود.

کاربرد لیزر در درمان دیسک کمر و درد ستون فقرات

دیسک کمر زمانی ایجاد می‌شود که رشته‌های خارجی دیسک بین مهره ای آسیب ببیند و مواد نرم درون هسته از فضای طبیعی خود خارج شوند. اگر پارگی این رشته‌ها در نزدیکی کانال نخاع رخ دهد مواد درون دیسک خارج شده و وارد کانال نخاع می‌شوند.

درمان فتق دیسک کمر با لیزر

در اطراف کانال نخاعی فضای بسیار کمی وجود دارد بنابراین اگر فتق دیسک در قسمت میانی کمر رخ می‌دهد می‌تواند یک وضعیت بسیار حاد را به وجود بیاورد. در موارد حاد فشاری که بر کانال نخاعی وارد می‌شود می‌تواند باعث فلج شدن کمر شود.

کاربرد لیزر در درمان دیسک کمر

لیزر درمانی کلاس چهار در عضلات آسیب دیده بر رباط‌ها، دیسک بین مهره‌ای، کپسول‌های مفاصل سطح خاجی تاثیر به سزایی دارد. می‌توان برای بهبود دیسک آسیب دیده ستون فقرات از لیزر درمانی کلاس چهار استفاده کرد.

تکنیسین‌های آموزش دیده بر دیسک‌هایی آسیب دیده ستون فقرات تمرکز می‌کنند که به درمان نیاز دارند. این روش درمانی با مجموعه ای از آثار ارزشمند همراه است که در بخش زیر به آنها اشاره می‌کنیم:

  • افزیش عملکرد سلولی
  • بهبود جریان خون
  • کاهش التهاب
  • بهبود انتقال مواد مغذی در غشای سلول
  • افزایش گردش خون
  • انتقال آب اکسیژن و مواد مغذی به موضع آسیب دیده
  • کاهش تورم، اسپاسم عضلانی، خشکی و درد

بیمارانی که از لیزر درمانی پرتوان در کنار سایر روش‌های درمانی رفع فشار از روی ستون فقرات استفاده می‌کنند، به طور قابل توجه‌ای از میزان درد گردن و کمر آنها کاسته می‌شود و بهبود می‌یابد. می‌توان انرژی لیزر را مطابق با نیازهای بیمار تقسیم کرد.

مزایای لیزر درمانی پرتوان

لیزر درمانی پر‌توان با مزایای متعددی همراه است که در بخش زیر به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم:

  • کوتاه کردن زمان بهبود، سه تا پنج برابر سریع تر از سایر روش‌های درمانی
  • کاهش درد
  • بهبود گردش خون
  • کاهش التهاب
  • تاثیر گذاری این روش در کاهش درد فورا احساس می‌شود.

مزایای لیزر درمانی کمر

به طور کلی لیزر درمانی کلاس چهار برای بیماری‌های مزمن و حاد از قبیل درد ناشی از جراحی بسیار موثر است. هر جلسه حدود ۱۵ یا کمتر طول می‌کشد.

تاثیرات لیزر درمانی کاهش درد ستون فقرات

آسیب دیدگی دیسک علت اصلی درد کمر و گردن است. دیسک های نخاعی عمدتا از بافت نرم (کلاژن ) ساخته شده اند و عملکرد‌های متعددی دارند. دیسک به فضای بین مهره‌های ستون فقرات کمک می‌کند امکان حرکت کردن بدن را فراهم می‌کند و ضرباتی که در طول فعالیت‌های روز‌مره ایجاد می‌شود را جذب می‌کند.

 

اما در صورتی که دیسک تحت فشار قرار بگیرد، پاره شود، یا دچار لغزش شود باعث ایجاد درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و سایر علائم و نشانه‌های مرتبط خواهد شد. لیزر درمانی کلاس چهار، انرژی پرقدرت لیزر به بافت‌های عمیق می‌رساند و باعث بهبود دیسک می‌شود.

می‌توان از لیزر پرتوان برای دیسک کمر استفاده کرد. همچنین می‌توان برای حصول بیشترین میزان تاثیرگذاری انرژی لیزر را مطابق با نیازهای بیمار تنظیم کرد.

از لیزر درمانی برای بهبود چه بیماری‌هایی استفاده می‌شود؟

آثار درمانی لیزر کلاس چهار فقط به دیسک‌های ستون فقرات محدود نیست. تحقیقات متعددی در خصوص آثار این روش سودمند انجام شده است. در بیش از ۱۰۰ تحقیق علمی، تاثیر گذاری لیزر درمانی در برخی از بیماری‌های بالینی تائید شده است.

در جدول زیر به تعدادی از کاربردهای لیزر پرتوان برای دیسک کمر اشاره می‌کنیم:

درد کمر درد گردن
درد شانه درد زانو
درد آرنج درد و تورم تاندون آشیل
سندرم تونل کارپال نقاط ماشه ای میوفاسیال
نرمی کشکک چسبندگی آرنگ کف پا
آرتریت روماتوئید استئوآرتریت
زونا آسیب دیدگی ناشی از ضربه
درد عصب سه قلو فیبرو میالژی
نوروپاتی دیابتی زخم سیاهرگ
زخم پای دیابتی سوختگی
ادم عمقی / تورم آسیب‌های ناشی از ورزش
آسیب‌های ناشی از کار یا تصادفات خودرویی  

اسپاسم عضلات ناحیه لومبر

همیشه امکان آسیب دیدگی و التهاب رباط و عضلات کمر وجود دارد. برخی از حرکات ناگهانی بازی تنیس یا فوتبال می‌توانند مشکلات متعددی را به وجود بیاورند بنابراین باید کاملا احتیاط کرد تا از پارگی دیسک در پی سقوط از ارتفاع، چرخش ناگهانی کمر یا انقباض ناگهانی عضلات اجتناب شود.

درد ناگهانی در پی آسیب‌دیدگی و پارگی دیسک ایجاد می‌شود اما ممکن است چند روز تا چند روز یا چند ساعت طول بکشد تا درد شروع شود. برخی از حرکات باعث تشدید درد می‌شوند. آسیب دیدگی عضله و اسپاسم عضلانی در بدتر شدن این عارضه نقش دارند.

اسپاسم عضلانی ممکن است بدون آسیب دبدگی عضله و در پی التهاب ساختار‌های عمیق بدن از قبیل پارگی رباط، عفونت، یا التهاب مزمن دیسک یا فتق دیسک رخ دهد. نحوه راه رفتن، حالت بدن و سایر تست‌ها به پزشک کمک می‌کند بتواند برای درمان اسپاسم عضلانی کمر و پا ناشی از برخی بیماری‌ها را تشخیص دهد.



:: برچسب‌ها: لیزر , درمان , دیسک کمر , اسپاسم , عضلانی ,
:: بازدید از این مطلب : 43
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

التهاب عصب چشم یا نوریت اپتیک یک بیماری شناخته‌شده چشمی است که به دلیل تورم عصب چشم ایجاد می‌شود. التهاب عصب بینایی یکی از علائم شایع بیماری ام اس نیز به شمار می‌رود.

بیماری نوریت اپتیک چیست؟

بیماری نوربت اپتیک یک نوع التهاب عصب چشم است که به گروهی از رشته‌های عصبی که اطلاعات بینایی را از چشم به مغز انتقال می‌دهند آسیب می‌رساند. درد و از دست دادن بینایی یک چشم از علائم و نشانه‌های شایع نوریت ‌اپتیک است.

اکثر افرادی که در یک دوره دچار نوریت ‌اپتیک می‌شوند، در نهایت بینایی خود را به دست می‌آورند. پس از تشخیص التهاب عصب بینایی توسط پزشک متخصص با تجویز دارو‌های استروئیدی می‌تواند روند درمان التهاب عصب چشم را سرعت بخشد.

ارتباط نوریت اپتیک و ام اس

نوریت ‌اپتیک می‌تواند نشانه بیماری ام اس باشد. التهاب عصب‌های بینایی می‌تواند باعث بروز التهاب و آسیب دیدگی اعصاب مغز و نخاع شود.

بروز علائم التهایب عصب بینایی می‌تواند اولین علامت بیماری مالتیپل ‌اسکلروزیس (ام اس) باشد یا آنکه در مراحل بعدی که بیماری پیشرفت می‌کند ظهور کند. علاوه بر ام اس اختلالات دیگری مانند انواع عفونت‌ها یا بیماری‌های سیستم ایمنی از قبیل لوپوس می‌تواند ناشی از التهاب عصبی چشم باشد.

برای درمان التهاب عصب چشم لازم است به پزشک مراجعه شود تا با تشخیص و درمان صحیح و به موقع از بروز مشکلات بعدی جلوگیری شود. از آنجاییکه التهاب عصب چشم به عنوان یک نقص سیستم ایمنی شناخته می‌شود بنابراین درمان به موقع آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

بیماری نوریت اپتیک یا التهاب عصب چشم

علت التهاب عصب چشم چیست؟

علت اصلی التهاب عصب چشم مشخص نیست. پزشکان معتقدند که این عارضه زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف میلین عصب چشم که به ارسال سریع پالس‌های الکتریکی از چشم به مغز کمک می‌نماید آسیب وارد می‌کند.

پالس‌های الکتریکی که توسط اعصاب چشم به مغز می‌رسد در نهایت به اطلاعات بینایی تبدیل می‌شوند. در نتیحه اختلال در این اعصاب بینایی نشانه التهاب عصب بینایی است.

علت التهاب عصب چشم چیست؟

التهاب عصب چشم فرآیند بینایی فرد را مختل می‌کند و بر میزان بینایی تاثیر می‌گذارد. برخی از بیماری‌های سیستم ایمنی که باعث ایجاد نوریت اوپتیک چشم می‌شوند عبارتند از:

  • ام اس
  • سندروم دویک

التهاب عصب چشم و ام اس

مالتیپل اسکلروزیس یکی از بیماری‌های سیستم ایمنی است که در اثر آن سیستم ایمنی به غلاف میلین، که رشته‌های عصبی مغز و نخاع را پوشش می‌دهند، حمله می‌کند.

در افرادی که به التهاب عصب چشم مبتلا هستند، ریسک ابتلا به ام اس پس از تجربه یک دوره نوریت اوپتیک حدود ۵۰ درصد است. اگر تصاویر ام آر آی وجود ضایعه در مغز را نشان دهد، ریسک ابتلا به این بیماری پس از التهاب عصب چشم افزایش می‌یابد.

التهاب عصب چشم و سندروم دویک

در این بیماری التهاب در عصب بینایی و نخاع رخ می‌دهد. این عارضه به بیماری ام اس شباهت دارد ،اما باعث آسیب رساندن به اعصاب مغز نمی‌شود.
این در حالی است که در بیماری ام اس، اعصاب مغز آسیب می‌بینند.

علاوه بر بیماری‌های خود ایمنی که در بالا ذکر شد، عوامل دیگری که در بروز التهاب عصب چشم نقش دارند عبارتند از:

  • عفونت‌ها
  • مصرف برخی از داروها

عفونت‌هایی که باعث ایجاد التهاب عصب چشم می‌شوند

عفونت‌های باکتریایی مانند بیماری لایم، تب خراش گربه و سفلیس و یا ویروس‌هایی مانند هریس، اوریون و سرخک می‌تواند باعث التهاب عصب های چشم شوند. علاوه‌بر این سایر بیماری‌ها مانند لوپوس و سارکوئیدوز نیز ممکن است باعث بروز عفونت اپتیک عودکننده شوند.

مصرف داروهایی که باعث التهاب عصب بینایی می‌شود

برخی از داروها با ابتلا به التهاب عصب چشم ارتباط دارند. مصرف برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها و کدئین می‌تواند باعث ضعیف شدن عصب چشم و در نهایت منجر به التهاب اعصاب چشم شوند.

علائم التهاب عصب چشم یا نوریت اپتیک

یکی از مهمترین علائم نوریت اپتیک این است که معمولا یک چشم درگیر می‌شود، بنابراین فرد ممکن است دچار التهاب عصب چشم راست یا التهاب عصب چشم چپ شود.

علائم التهاب عصب بینایی به شرح زیر است:

  • درد
  • از دست دادن بینایی یکی از چشم‌ها
  • از دست دادن میدان دید
  • از دست دادن توانایی دیدن رنگ‌ها
  • دیدن نورهای چشمک زن

درد

تعداد زیادی از افرادی که دچار التهاب عصب می‌شوند از درد چشم نیز رنج می‌برند که این درد با حرکت دادن چشم ها بیشتر می‌شود، گاهی اوقات این درد شبیه درد تیرکشنده پشت چشم است.

از دست دادن بینایی یکی از چشم ها

تعداد زیادی از بیماران به طور موقت دچار کاهش دید می‌شوند اما میزان از دست دادن بینایی در افراد مختلف متفاوت است. معمولا از دست دادن بینایی بین مدت چند ساعت تا چند روز رخ می‌دهد و طی مدت چند ‌هفته یا چند ماه بهبود می‌یابد. در برخی از موارد از دست دادن بینایی دائمی است.

از دست دادن میدان دید

کاهش میدان دید ممکن است در الگوهای مختلفی رخ دهد.

از دست دادن توانایی دیدن رنگ‌ها

این عارضه معمولا بر توانایی فرد در شناخت رنگ ها تاثیر می‌گذارد و ممکن است فرد متوجه شود که نسبت به گذشته رنگ‌ها با وضوح کمتری دیده می‌شوند.

دیدن نورهای چشمک‌زن

برخی از افرادی که دچار التهاب عصب چشم شده‌اند از مشاهده نور چشمک‌زن هنگام حرکت دادن چشم شکایت دارند.

در صورت مشاهده علائم التهاب عصب چشم چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

بیماری‌های چشمی جزو بیماری‌های خطرناک و جدی هستند. برخی از این اختلالات می‌تواند باعث از بین رفتن دائمی بینایی شوند، و برخی نیز با سایر بیماری‌های حاد جسمانی ارتباط دارند.

در صورت بروز موارد زیر باید حتما به پزشک مراجعه کرد:

  • در صورتی که علائم جدیدی مانند درد چشم یا تغییر در بینایی ایجاد شود. این نشانه‌ها به صورت پیش‌رونده هستند و درمان تاثیری در بهبود آن‌ها ندارد.
  • در صورتی که علائم و نشانه‌های غیرعادی مانند بی‌حسی یا ضعف در یک یا هر دو اندام (دست و پا) ایجاد شود. این علائم نشان دهنده اختلال مغز و اعصاب هستند.

فاکتور‌های خطرناک التهاب عصب بینایی

برخی از عوامل التهاب عصب چشم عبارتند از:

  • سن
  • نژاد
  • جهش ژنتیکی

سن

در اکثر مواقع التهاب عصب چشم در بزرگسالانی با سن ۲۰ تا ۴۰ سال دیده می‌شود.

نژاد

سفید‌پوستان ساکن ایالات متحده در مقایسه با افراد سیاه‌پوست بیشتر دچار این اختلال التهاب عصبی چشم می‌شوند.

جهش ژنتیکی

برخی از جهش‌های ژنی می‌توانند ریسک ابتلا به التهاب عصب چشم و ام اس را افزایش دهند.

عوارض التهاب عصب بینایی

عوارض ناشی از التهاب عصب چشم عبارتند از:

  • آسیب دیدگی عصب چشم
  • کاهش توانایی بینایی
  • عوارض جانبی درمان

عوارض التهاب عصب بینایی

آسیب دیدگی عصب چشم

برخی از افرادی که دچار التهاب عصب چشم می‌شوند آسیب دیدگی دائمی عصب چشم را تجربه خواهند کرد اما ممکن است این آسیب دیدگی باعث بروز هیچ گونه علائم و نشانه‌ای نشود.

کاهش توانایی بینایی

معمولا تعداد زیادی از بیماران می‌توانند طی مدت چند ماه توانایی بینایی کامل یا بینایی نسبی خود را به دست آورند. اما ممکن است توانایی تشخیص رنگ‌ها به یک اختلال دائمی تبدیل شود. در برخی از افراد از دست دادن بینایی معمولا پس از درمان التهاب عصب چشم بهبود می‌یابد.

عوارض جانبی درمان

داروهای استروئیدی که برای درمان التهاب عصب چشم به کار می‌روند باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن می‌شوند. این امر باعث می‌شود که بدن بیشتر مستعد ابتلا به انواع عفونت‌ها باشد.

سایر عوارض جانبی این داروها عبارتند از افزایش وزن و تغییرات خلقی.

روش های تشخیص نوریت اپتیک

برای تشخیص التهاب عصب چشم و تاری دید باید به متخصص چشم پزشکی مراجعه کنید. پزشک پس از معاینه چشم به بررسی سابقه پزشکی بیمار می‌پردازد.

معمولا چشم پزشک انجام تست‌های زیر را درخواست می‌کند:

  • معاینه متداول چشم
  • معاینه چشم با افتالموسکوپی
  • تست واکنش مردمک چشم به نور
  • تصویر سازی رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)
  • آزمایش خون
  • توموگرافی انسجامی نوری (OTG)
  • ارزیابی پتانسیل برانگیخته بینایی

معاینه متداول چشم

چشم پزشک سطح بینایی و توانایی شما را در تشخیص رنگ‌ها و دید شما از گوشه چشم را بررسی می‌‍کند.

معاینه چشم با افتالموسکوپی

در این روش پزشک از وسیله دستی که دارای منبع نور است برای معاینه چشم و ساختارهای پشتی چشم استفاده می‌کند. در این تست، دیسک ‌اپتیک نیز ارزیابی می‌شود.

تست واکنش مردمک چشم به نور

پزشک نور مستقیم را مقابل چشم شما قرار می‌دهد و واکنش مردمک‌ها را به نور ارزیابی می‌کند. در افرادی که دچار التهاب عصب چشم هستند، مردمک‌هایشان به نور واکنش نمی‌دهند، این درحالی است که مردمک‌های افراد سالم در واکنش به نور تنگ می‌شوند.

تصویر سازی رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)

در اسکن ام آر آی از میدان مغناطیسی و انرژی پالس‌های رادیویی برای تولید تصاویر بدن استفاده می‌شود. در حین ام ار ای عصبی چشم ماده حاجب تزریق می‌شود تا عصب اپتیک و سایر اجزای مغز در تصاویر دیده شوند.

انجام ام آر آی برای تشخیص محل دقیق آسیب دیدگی مغز ضروری است. وجود آسیب دیدگی عصب و مغز نشان‌دهنده بالا بودن ریسک ابتلا به بیماری ام اس است. انجام ام آر آی همچنین می‌تواند احتمال وجود سایر علل از دست دادن بینایی مانند تومور را رد کند.

آزمایش خون

انجام آزمایش خون برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌های مخصوص این عارضه درخواست می‌شود. افرادی که مشکوک به التهاب عصب بینایی هستند باید آزمایش خون بدهند تا پزشک بتواند به طور قطع آسیب دیدگی عصب چشم را تایید کند.

توموگرافی انسجامی نوری (OTG)

این تست ضخامت لایه‌های رشته‌ای عصب شبکیه را اندازه می‌کند. در صورتی که بیمار دچار التهاب عصب بینایی باشد از ضخامت این رشته های عصبی کاسته می‌‌شود.

ارزیابی پتانسیل برانگیخته بینایی

در این تست بیمار مقابل یک صفحه مانیتور می‌نشیند که الگویی از یک طرح برجسته شطرنجی نشان داده می‌شود. پزشک تعدادی سیم و الکترود را به سر بیمار متصل می‌کند تا بتواند پاسخ‌های مغز برای شبیه‌سازی وضعیت بینایی را ثبت کند.

این نوع تست می‌تواند جریان هدایت عصبی که ناشی از آسیب دیدگی عصب اپتیک است را نشان می‌دهد. پزشک از بیمار می‌خواهد دو تا چهار هفته بعد از شروع علائم برای معاینه مجدد به مطب او مراجعه کند تا بتواند نوریت اپتیک را تایید کند.

درمان بیماری التهاب عصب چشم

معمولا بیماری نوریت اپتیک به صورت خود به خود بهبود می‌یابد. در برخی موارد پزشک برای کاهش التهاب عصب چشم داروهای استروئیدی تجویز می‌کند. این داروها معمولا عوارضی نظیر افزایش وزن، مشکلات معده ،تهوع و استفراغ و بی‌خوابی دارد.

معمولا استروئید درمانی به صورت وریدی انجام می‌شود. استروئید درمانی وریدی می‌تواند سرعت بهبود بینایی را افزایش دهد اما تاثیری بر میزان بهبود بیماری ندارد.

از دارو‌های استروئیدی برای کاهش ریسک ابتلا به ام اس یا کاهش سرعت پیشرفت آن نیز استفاده می‌شود، در صورتی که مصرف داروهای استروئیدی کمکی به بیمار نکند و بیماری او بهبود نیابد از روشی که تعویض پلاسما نام دارد استفاده می‌شود.

هنوز تحقیقات نتوانسته است کارآمد بودن تعویض پلاسما در درمان آسیب دیدگی عصب چشم را تایید کند.

پیشگیری از ام اس

افرادی که دچار التهاب عصب بینایی هستند در اسکن ام آر آی از مغز آنها دو یا چند ضایعه دیده می‌شود که مصرف داروهایی که اینترفرون بتا نام دارند می‌تواند از ابتلا به بیماری ام اس پیشگیری کند یا روند ابتلا به آن و پیشرفت بیماری را کند نماید.

از داروهای قابل تزریق برای درمان افرادی استفاده می‌شود که بیشتر در معرض بیماری‌های ام اس قرار دارند.

برخی از عوارض جانبی این داروها عبارتند از:

  • افسردگی
  • التهاب محل تزریق
  • علائم و نشانه‌های شبیه آنفولانزا

دوران بهبود التهاب عصب بینایی

اکثر افراد طی مدت ۱۲ ماه پس از التهاب عصب چشمی می‌توانند بینایی خود را به دست بیاورند. افرادی که دچار نوریت ‌اپتیک حاد هستند بیشتر در معرض در معرض خطر ابتلا به بیماری ام اس قرار دارند.

این عارضه می‌تواند حتی در افرادی که دارای بیماری زمینه ای نیستند نیز رخ دهد. اما بیمارانی که دچار بیماری ام اس یا سندرم دویک هستند مدت بیشتری طول می‌کشد تا به طور کامل بهبود یابند.

آمادگی برای مراجعه به پزشک

در صورتی که افراد دچار علائم و نشانه‌های نوریت اپیک شده باشد باید برای تشخیص و درمان بیماری چشم به متخصص چشم پزشک مراجعه کند. در ادامه اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می‌دهیم که به آمادگی برای مراجعه به پزشک کمک می‌کند.

قبل از مراجعه به پزشک چه باید کرد؟

قبل از آنکه بیمار مبتلا به التهاب اعصاب بینایی به مطب پزشک مراجعه کند باید فهرستی از موارد زیر را تهیه کند:

  • علائم و نشانه‌های بیماری به ویژه اختلالات بینایی
  • اطلاعات شخصی کلیدی از قبیل تنش‌های عصبی اخیر، تغییرات مهم زندگی و سابقه پزشکی فردی و خانوادگی از قبیل عفونت‌های عودکننده و سایر بیماری‌های احتمالی
  • انواع دارو‌ها، ویتامین‌ها و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کند.
  • سوالاتی که قرار است از پزشک بپرسد.
  • در صورت امکان به همراه یکی از اعضای خانواده با دوستان خود به مطب پزشک مراجعه کند تا در صورت لزوم بتواند اطلاعات لازم را در اختیار پزشک قرار دهند.

افراد مبتلا به التهاب اعصاب بینایی باید سوالات زیر را از پزشک بپرسند:

  • علت بروز این عارضه و علائم آن چیست؟
  • آیا علل احتمالی دیگری نیز وجود دارد؟
  • برای تائید این عارضه انجام چه آزمایشاتی ضروری است؟
  • روش‌های درمانی پیشنهادی کدام‌اند؟
  • عوارض احتمالی داروهایی که پزشک تجویز می‌کند شامل چه مواردی است؟
  • چه مدت طول می‌کشد تا وضعیت بینایی بهبود یابد؟
  • آیا التهاب عصبی چشم می‌تواند ریسک ابتلا به ام اس را افزایش دهد؟
  • اگر پاسخ این سوال مثبت است چه کارهایی می‌توان برای پیشگیری از این عارضه انجام داد؟
  • آیا احتمال وجود سایر بیماری ها مطرح است؟
  • چگونه می‌توان به بهترین روش به کنترل این بیماری پرداخت؟
  • آیا پزشک می‌تواند بروشور یا سایر مطالب چاپ شده را در اختیار بیمار قرار دهد که اطلاعات کاملی را در خصوص بیماری‌اش به او ارائه دهد؟
  • بیمار باید از پزشک چه انتظاراتی داشته باشد؟

احتمالا پزشک از بیمار سوالات متعددی می‌پرسد که در زیر به این سوالات اشاره می‌کنیم:

  • چگونه علائم و نشانه‌هایی که دارد را توصیف می‌کند؟
  • بینایی او چه مقدار کاهش یافته است؟
  • آیا از میزان وضوح رنگ‌ها کاسته شده است؟
  • آیا با گذر زمان علائم او تغییر کرده است؟
  • آیا چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن علائم او شده است؟
  • آیا به لحاظ حرکت و هماهنگی اعضای بدن یا بی‌حسی و ضعف دست‌ها و همچنین ضعف پا دچار مشکل شده است؟


:: برچسب‌ها: درمان , بیماری , التهاب , عصب , چشم , بینایی , ام اس ,
:: بازدید از این مطلب : 53
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علاوه بر درمان دارویی صرع که بسیاری از افراد برای کنترل حمله های تشنجی استفاده می‌کنند، روش های غیر دارویی درمان صرع مانند جراحی و رژیم غذایی نیز می‌تواند مفید باشد.

بیماری صرع چگونه ایجاد می شود؟

گاهی اوقات ضایعه‌های مغزی با ایجاد اختلالاتی در عملکرد سلول‌های قشری مغز بعد از مدتی سبب بروز حملات تشنجی می‌شوند. مانند ضایعه‌های ناشی از تومورها، سکته‌ها و ضربه‌های مغزی.

نکته قابل توجه این است که انسان‌ها در هنگام رشد در دوره جنینی خود، بسته به جنس، رشد مغزی متفاوتی دارند. مثلا تکامل مغزی در جنین دختر هنگام پنج ماهگی مرحله حساسی است، در صورتی که در جنین پسر این تکامل در نه ماهگی رخ می‌دهد، بنابراین چون هنگام زایمان خطر نارسایی اکسیژن به مغز نوزاد وجود دارد، این خطر برای نوزاد پسر، بیشتر است.

حساس‌ترین قسمت مغز به کمبود اکسیژن، ناحیه گیجگاهی است. بنابراین در موارد نارسایی اکسیژن، حین زایمان این ناحیه صدمه می‌بیند و موجب بروز ضایعه‌ای در این قسمت می‌شود.

بعد از گذشت زمان طولانی که چند سال ممکن است طول بکشد، منطقه صدمه دیده دچار فرآیندی می‌شود که حمله های تشنجی را ایجاد می‌کند و فرد دچار بیماری صرع می‌شود.

روش های درمان بیماری صرع

منطقی به نظر می‌رسد که با جراحی مغز و برداشت ضایعه ایجاد شده در مغز، تشنج های بیمار را کنترل کرد. ولی باید توجه داشت که روش اصلی و انتخاب اول، درمان صرع با دارو است.

روش های غیر دارویی درمان صرع منحصر به مواردی است که اولا بیمار به درمان دارویی پاسخ نداده باشد و ثانیا نوع و تعداد حمله های صرع به شکلی باشد که زندگی عادی فرد را از نظر فیزیکی و روانی مختل کرده باشد.

درمان غیر دارویی صرع شامل موارد زیر است:

  • جراحی بر روی مغز
  • تحریک عصب واگ
  • رژیم کتوژنیک

درمان صرع با عمل جراحی

این روش در موارد خاص و فقط در ۱۰ تا ۲۰ درصد بیماران مبتلا به حمله های تشنجی غیرقابل کنترل انجام می‌شود و تنها در بعضی بیماران، جراحی صرع باعث توقف کامل تشنج ها می‌شود.

در بقیه موارد یا صرع به صورت نسبی کنترل می‌شود یا اینکه هیچ تغییری در تشنج ها ایجاد نمی‌شود و غالبا بعد از عمل جراحی نیز نیاز به مصرف داروهای ضد صرع ادامه می‌یابد.

جراحی مغز برای درمان صرع انواع مختلف دارد. دو روش اصلی و عمده آن عبارتند از:

  1. برداشتن محل اصلی تولید کننده امواج تشنجی
  2. قطع راههای ارتباطی در مغز

درمان صرع با جراحی مغز

برداشتن محل اصلی تولید کننده امواج تشنجی

گاهی امواج الکتریکی غیرطبیعی که منجر به حمله های تشنجی می‌شوند از یک کانون موضعی مشخص منشـا می‌گیرند و سپس در تمام قشر مغز منتشر می‌شوند. در این صورت برداشتن کانون مولد تشنج می ‌واند از انتشار امواج صرعی و حمله‌های بالینی جلوگیری نماید.

قطع راههای ارتباطی در مغز

گاه امواج الکتریکی غیرطبیعی از یک کانون دائمی و مشخص منشا نمی‌گیرند، بلکه به طور منتشر در کل مغز شروع می‌شوند. در این گونه موارد قطع راههای ارتباطی بین دو نیمکره مغزی باعث قطع امواج منظم سراسری مغز شده و در نتیجه حمله صرع کنترل می‌شود.

این روش در صرع هایی مانند صرع آتونیک (حمله ناگهانی از دست رفتن تون عضله و افتادن لحظه‌ای و آنی) که یک کانون مشخص برای برداشتن وجود ندارد، کاربرد دارد.

تحریک عصب واگ VNS)VAGUS NERVE STIMULATION)

VNS یک روش جدید درمان صرع است که مناسب انواع صرع های غیرقابل کنترل می‌باشد و می‌تواند در بسیاری از مواقع تعداد حمله های تشنجی را کاهش دهد. این روش در سال ۱۹۸۵ توسط ژاکوب زابارا پیشنهاد شد و بعد از مطالعه‌های تجربی بر روی حیوان‌ها و سپس بر روی انسان به تدریج تکامل یافت و در حال حاضر بر روی بیشتر از ۱۰ هزار نفر در دنیا به کار گرفته شده است.

این مسئله ثابت شده است که عصب واگ به عنوان عصب دهم مغزی، به میزان بیش از ۶۰ درصد توان سیستم نباتی بدن را جهت کنترل قلب، ریه‌ها و دستگاه گوارش به عهده دارد.

هنگامی که این عصب به‌طور ناخودآگاه از طریق سیستم‌های داخلی مغز تحریک می‌شود، موجب کاهش ضربان قلب و افزایش حرکات روده می‌شود. در حقیقت باید گفت که عملکرد این عصب در زمانی که انسان نیاز به آرامش و آسایش دارد و از طرف هیچ عامل خارجی تهدید نمی‌شود، حداکثر توان خود را خواهد داشت.

عصب واگ

در این روش یک محرک کوچک (PACEMAKER) زیر پوست گردن، نزدیک عصب واگ در قسمت چپ کاشته می‌شود. این محرک، عصب واگ را در فاصله‌های زمانی معینی تحریک می‌کند و با انتشار این تحریک‌ها از طریق عصب به مغز، فعالیت تشنجی متوقف می‌شود.

آمار گزارش شده در مطالعه‌های مختلف در رابطه با تاثیر VNS متفاوت است، اما به طور کلی VNS در موارد محدودی باعث توقف کامل حمله‌ها می‌شود.

در بعضی آمارها در ۶۰ در صد موارد، حمله‌ها یا از بین رفته و یا کاهش یافته‌اند و در برخی دیگر در ۳۰ درصد موارد کاهش حداقل ۵۰ درصد حمله های تشنجی گزارش شده است.

همچنین این روش در افراد بالای ۱۲ سال با تشنج های مقاوم به درمانی که به صورت موضعی شروع می‌شوند، به کار گرفته شده است. لیکن در افرادی که جراحی بر روی آنها موثر است (مانند برداشتن ضایعه کانونی در مغز)، به دلیل تأثیر بیشتر آن در کنترل تشنج ها، قبل از VNS انتخاب اول جراحی است.

از جمله عوارض تحریک عصب واگ خشونت صدا است که در اکثر بیمارانی که VNS دارند، اتفاق می‌افتد. از عوارض دیگر سرفه، گلودرد، خواب رفتگی (گزگز کردن) و احساس تنگی نفس است و ممکن است موجب مشکلات تنفسی زمان خواب نیز شود که این نکته مهم است و قبل از انجام VNS باید تشخیص داده و درمان شود.

مزیت اصلی VNS فقدان عوارض دارویی مانند خواب آلودگی، خستگی، سرگیجه یا گیجی و منگی است. همچنین خلق و خوی و اعتماد به نفس فرد را بهتر می‌کند. اما بهرحال این یک روش جراحی است و عوارض عمومی مربوط به یک جراحی را دارد و باطری دستگاه نیز باید هر ۳ تا ۱۰ سال تعویض شود.

درمان صرع بدون دارو و از طریق تحریک عصب واگ مناسب افراد زیر است:

  • افرادی که کاندید خوبی برای روش جراحی نیستند.
  • افرادی که افرادی کهتشنج های مکرر دارند.
  • پیشرفت آهسته و تدریجی در تشنج ها دارند.

تاثیر رژیم غذایی کتوژنیک در صرع (KETOGENIC DIET)

از قرن‌ها پیش رژیم درمانی خاص و طولانی مدت در درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله صرع به کار گرفته شده است. تاثیر رژیم درمانی بر روی کنترل حمله های تشنجی مثبت بوده و منجر به استفاده علمی و بالینی رژیم‌های خاص از سال ۱۹۲۰ شد که به رژیم کتوژنیک معروف شد.

در این رژیم غذایی کربوهیدرات ها محدود شده و ۹۰-۸۰ درصد کالری از طریق چربی به بدن می‌رسد. از سوخت و ساز چربی در کبد، موادی آزاد و وارد خون می‌شود که کتون نامیده می‌شوند.

رژیم کتوژنیک و درمان صرع بدون دارو

در این رژیم با توجه به اینکه کربوهیدرات بسیار کمی به بدن می‌رسد، سلول‌های مغزی به اجبار مواد کتونی موجود در خون را جذب می‌کنند و از آنها برای متابولیسم (سوخت و ساز) خود استفاده می‌کنند.

در نهایت حاصل این تغییر متابولیسم، افزایش گابا در پایانه عصبی است. (گابا GABA نوعی واسطه شیمیایی در مغز است که اثر مهاری بر روی حمله های تشنجی دارد) رژیم کتوژنیک در کودکان بین ۱۲-۱ سال (بیشتر ۵-۲ سال) استفاده می‌شود.

در نوجوانان و افراد بالغ به دلیل تکامل مغزی، سلول‌های عصبی ۵-۴ برابر کمتر از سلول‌های مغزی کودک توانایی برداشت مواد کتونی را دارند، لذا این روش درمانی در نوجوانان و بالغین چندان موثر نیست (گرچه بررسی‌هایی در اثر بخشی آن در بالغین نیز انجام شده است که نیاز به مطالعات بیشتر دارد)

این رژیم در تمام تشنج های مقاوم به درمان کاربرد دارد و باعث کاهش تشنج ها در نیمی از بیماران می‌شود.



:: برچسب‌ها: درمان , غیر دارویی , صرع ,
:: بازدید از این مطلب : 53
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

چسبندگی عصب دست یا سندرم تونل کارپال یک بیماری نسبتا شایع است که باعث احساس بی‌حسی و درد در ناحیه مچ دست می‌شود.

چسبندگی عصب دست یا سندرم تونل کارپال چیست؟

سندرم تونل کارپال یک وضعیت نسبتا شایع است که دست و مچ دست، آرنج و شانه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم چسبندگی عصب دست شامل بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و گزگز و درد، معمولا در انگشت شست و سه انگشت اول دست است.

سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می‌افتد که عصب محیطی که از ساعد به سمت دست می‌آید در فضایی بنام تونل کارپال باریک شده و تحت فشار قرار می‌گیرد.

۹ تاندون که باعث ایجاد انعطاف در سه انگشت اول و انگشت شست می‌شود نیز از داخل تونل کارپال می‌گذرند. هر چیزی که باعث شود تونل کارپال کوچکتر شود (و عصب میانی را تحت فشار قرار دهد) می‌تواند منجر به چسبنگی عصب مچ دست شود.

تمرینات ورزشی در درمان سندرم تونل کارپال

اگر علائم خفیف یا متوسط چسبندگی عصب دست یا سندرم تونل کارپال داشته باشید، ممکن است با چند تمرین ساده احساس بهتری پیدا کنید. اما به یاد داشته باشید که مطالعات زیادی در رابطه با اینکه چقدر این تمرینات موثر واقع خواهند شد انجام گرفته است.

بهترین نتایج را در صورتی می‌گیرید که این تمرینات همراه با سایر روش‌ها، مانند استفاده از مچ بند و انجام فعالیت‌های چرخشی باشد تا بدین ترتیب احساس کشش در دست و مچ تان کمتر شود.

هنگامی که تمرینات دست را برای درمان سندرم تونل کارپال انجام می‌دهید به یاد داشته باشید این مانند رفتن به باشگاه برای کاهش وزن نیست. ضرب‌المثل نابرده رنج گنج میسر نمیشود را فراموش کنید. ایجاد فشار باعث بدتر شدن علائم چسبندگی عصب دست خواهد شد.

به آرامی شروع کنید تا شاهد روند بهبودی باشید. اگر مطمئن نیستید که ورزش مناسب شما است یا نه، با پزشک خود مشورت کنید.

آیا تمرینات ورزشی مناسب‌ترین راه درمان چسبندگی عصب دست هستند؟

اگر شغل یا سرگرمی موردعلاقه شما باعث فشار روی دست‌ها و مچ دست شما می‌شود، ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال باشد. شاید شما بعضی از علائم مانند سوزش یا بی‌حسی در انگشتان خود داشته باشید و می‌خواهید مطمئن شوید که این حالت بدتر نمی‌شود.

برای درمان علائم سندرم تونل کارپال تمرینات و حرکات ورزشی متعددی وجود دارند که با انجام آنها نه تنها درد مچ دست کاهش می‌یابد بلکه از تشدید بیماری و نیاز به جراحی نیز پیشگیری می‌کند.

علت چسبندگی عصب دست ها

به طور کلی مهمترین علت چسبندگی عصب دست ها شامل موارد زیر است:

  • بیماری‌هایی مانند کم‌کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید و دیابت
  • حرکات مکرر دست، به خصوص اگر مچ دست خم شده باشد، به طوری که دستانتان پایینتر از مچ دست قرار گیرد.
  • بارداری

درمان خانگی برای سندرم تونل کارپال

باوجود اینکه سندرم تونل کارپال می‌تواند ناراحت‌کننده بوده یا دردناک باشد ولی می‌توانید آن را در خانه درمان کنید. اولین قدم متوقف کردن فعالیت‌هایی است که باعث ایجاد فشار می‌شوند.

فعالیت‌هایی که فکر می کنید باعث بی‌حس شدن و درد در مچ دست تان می‌شود را کم کنید یا کنار بگذارید. هنگامی که علائم شما بهبود می‌یابد، می‌توانید فعالیت را مجددا از سر بگیرید.

روشهایی که برای درمان خانگی چسبندگی عصب دست پیشنهاد می‌شود، شامل موارد زیر است:

  • مچ دستتان را در تشت یخ به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه هر یک یا دو ساعت بشویید.
  • درد شبانه را با تکان دادن آرام دست و مچ دست تان و یا با آویزان کردن آن از کنار تخت تسکین دهید.
  • مچ‌بند از داروخانه بخرید تا باعث صاف ماندن مچ شود. می‌توانید شب‌ها از این مچ بند استفاده کنید تا از خم‌شدن بیش از حد مچ دست در هنگام خواب جلوگیری کند.
  • برای کاهش درد، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن مصرف کنید.
  • NSAID ها را همراه با غذا و پس از مشاوره با پزشک مصرف کنید تا مطمئن شوید که با سایر داروهایی که شما ممکن است مصرف کنید تداخل نخواهد داشت.
  • دست خود را در آب گرم غوطه‌ور کنید (با درجه حرارت بین ۹۲ تا ۱۰۰ درجه) و به آرامی حرکت داده و خم کنید. اینکار را سه تا چهار بار در روز انجام دهید.

ورزش برای درمان چسبندگی عصب دست

اگر به دنبال ورزش برای تقویت عصب دست هستید و یا از بیماری سندرم تونل کارپال رنج می‌برید، تمرین‌های زیر برای این منظور پیشنهاد می‌شود:

  • اشاره به سقف
  • مشتتان را باز و بسته کنید
  • دستتان را تکان دهید
  • لمس انگشتان دست
  • کشش‌های ساده مچ دست
  • روانکاری تاندون ها
  • نرم کردن اعصاب
  • مقاومت مچ دست
  • چرخش مچ دست
  • فشار دادن با دست برای افزایش قدرت گیرایی

اشاره به سقف

اشاره به سقف، اولین ورزش برای چسبندگی عصب دست است. انگشتان دستتان را مانند وقتی که به سمت سقف اشاره می‌کنید، باز کنید. مانند حالتی که به کسی فرمان توقف می‌دهید. ۵ الی ۱۰ بار تکرار کنید.

ورزش برای چسبندگی عصب دستورزش برای چسبندگی عصب دست

مشتتان را باز و بسته کنید

برای انجام این تمرین سندروم تونل کارپال، دستتان را مشت کنید. انگشتانتان را تا جایی که می‌توانید باز کنید. ۵ الی ۱۰ بار این کار را تکرار کنید.

ورزش تنگی کانال مچ دستورزش تنگی کانال مچ دست

دستتان را تکان دهید

این ورزش برای تنگی کانال مچ دست فوق‌العاده آسان است. به خصوص در هنگام شب که علائم می‌تواند بدتر شود. مراحل انجام این تمرین به شرح زیر است:

  1. اگر با احساس درد یا بی حسی از خواب بیدار می‌شوید، فقط دستتان را تکان بدهید تا کمی دردتان تسکین یابد.
  2. آرنج و بازویتان را روی میز بگذارید بطوریکه مچ دست از کناره آویزان شود و کف دستتان به سمت بالا باشد. این تمرین را در حالتی انجام دهید که دستتان بصورت صاف قرار گرفته است.
  3. دست خود را بسمت خود ببندید، طوریکه انگشتان به طرف سقف قرار گیرد. ۵ ثانیه نگه دارید.
  4. دوباره به حالت صاف برگردید. دستتان را به طرف خارج خم کنید طوریکه انگشتان دست به سمت کف زمین باشد. ۵ ثانیه نگه دارید.
  5. دوباره به حالت صاف برگردید. ۱۰ بار تکرار کنید. این تمرین تا سه بار در روز انجام شود.

ورزش برای تنگی کانال دستورزش برای تنگی کانال دستورزش برای عصب دستورزش برای عصب دست

لمس انگشتان دست

نوک انگشتانتان را به نوک انگشت شست بزنید بصورت ایجاد شکل O. چند بار تکرار کنید.

ورزش برای درد مچ دست و گزگز انگشتانورزش برای درد مچ دست و گزگز انگشتان

کشش‌های ساده مچ دست

کشش‌های ساده مچ دست پنجمین ورزش برای چسبندگی عصب دست است. مراحل انجام تمرین کشش مچ دست به شرح زیر است:

  1. روی میز بنشینید. دست و مچ دست را بصورت مستقیم در مقابل خود نگهدارید بطوریکه کف دست رو به پایین باشد.
  2. مچ دست تان را تا جایی خم کنید که انگشتانتان بسمت زمین باشد.
  3. برای افزایش کشش از دست دیگر خود استفاده کنید، به آرامی انگشتان را به سمت بدن خود بکشید. ۱۵-۳۰ ثانیه نگه دارید.
  4. به حالت اولیه صاف برگردید بطوریکه کف دست به پایین باشد.
  5. مچ دست خود را خم کنید تا نوک انگشتان به سمت سقف باشد.
  6. با دست دیگر انگشتانتان را به سمت پشت بکشید. ۱۰ بار تکرار کنید.
  7. این حرکت اصلاحی تنگی کانال مچ دست را تا سه بار در روز انجام دهید.

ورزش مناسب برای تنگی کانال مچ دستورزش مناسب برای تنگی کانال مچ دست

روانکاری تاندون ها

در این ورزش برای تنگی کانال مچ دست، انگشتان دستتان را در موقعیت‌های مختلف حرکت دهید. بین حرکات فاصله بگذارید و به آرامی به حرکت بعدی بروید.

زمانیکه آرنج تان را خم کرده‌اید و مچ دست‌تان در حالت صاف قرار دارد و به سمت سقف می‌باشد تمرین را شروع کنید و مراحل زیر را طی کنید:

  1. انگشتان دست خود را به سمت داخل جمع کنید به طوری که همه آنها در وسط کف دست قرار گیرد و نوک انگشتان کف دستتان را لمس کند.
  2. انگشتان دستتان را باز کنید تا بصورت L شکل در آید و انگشت شست در حالت ریلکس باشد.
  3. انگشتان دست را طوری جمع کنید که نوک انگشتانتان کف دستتان را لمس کند، بطوریکه انگشت شست بین سایر انگشتان قرار گیرد و در تماس با انگشت اشاره باشد.
  4. انگشتان را مکررا بصورت مشت جمع کنید.
  5. این تمرین را دو تا سه بار در روز انجام دهید و هر بار ۱۰ بار تکرار کنید.

ورزش برای چسبندگی مچ دستورزش برای چسبندگی مچ دست

نرم کردن اعصاب

مانند تمرین آخر، چند حرکت را همراه با این انجام دهید. به آرامی و با ملایمت اینکار را انجام دهید. مراحل انجام این تمرین عبارت است از:

  1. آرنج خود را خم کنید و در حالیکه مچ دستتان صاف است مشت کنید.
  2. انگشتان را صاف نگهدارید، مچ دست بصورت مستقیم و انگشست شست بصورت تاشده قرار گیرد.
  3. مچ دست خود را ببندید تا انگشت شستتان در داخل و نزدیک انگشتان دیگر قرار گیرد.
  4. انگشت شست را به سمت بیرون بکشید.
  5. به این صورت نگهدارید اما ساعد را به طرف بیرون بچرخانید.
  6. با استفاده از دست دیگرتان انگشت شست‌تان را به سمت پایین برای ایجاد کشش بیشتر بکشید. این کار را فقط چند ثانیه انجام دهید.
  7. این تمرین را سه تا پنج بار تکرار کنید.
  8. این ورزش برای تنگی کانال دست را دو تا سه بار در روز انجام دهید.

کاهش فشار و درمان چسبندگی عصب دست با ورزشکاهش فشار و درمان چسبندگی عصب دست با ورزش

مقاومت مچ دست

مراحل انجام تمرین مقاومت مچ دست به صورت زیر است:

  1. روی میز بنشینید.
  2. ساعد، مچ دست و دست خود را روی میز قرار دهید طوریکه کف دست‌تان به سمت پایین باشد، همان دستی که مبتلا به سندرم تونل کارپال است.
  3. دست‌های خود را با زاویه ۹۰ درجه و بصورت مشت کرده روی هم قرار دهید، به طوری که دستان علامت بعلاوه را نشان دهند.
  4. دست پایین خود را بالا ببرید و با دست بالایی مقاومت کنید. این فشار را در عضلات ساعد احساس خواهید کرد.
  5. این تمرین را چند بار در روز تکرار کنید.

ورزش برای گرفتگی کانال دستورزش برای گرفتگی کانال دست

چرخش مچ دست

برای این تمرین می‌توانید بنشینید یا سر پا بمانید. مراحل انجام تمرین چرخش مچ دست به شرح زیر است:

  1. وزنه یک پوند یا یک کنسرو لوبیا را در دست بگیرید.
  2. در حالیکه آرنج‌هایتان در طرفین بدن قرار دارد، ساعد خود را بالا ببرید تا شکل L ایجاد شود. ساعدتان باید موازی با کف زمین باشد.
  3. مچ دست خود را به طور صاف نگهدارید طوریکه کف دست به سمت پایین باشد.
  4. مچ دست خود را پایین خم کنید.
  5. دوباره صاف نگهدارید.
  6. ۱۰ بار تکرار کنید.
  7. این ورزش سندروم تونل کارپال را تا سه بار در روز انجام دهید.

ورزش چسبندگی عصب دستورزش چسبندگی عصب دست

فشار دادن با دست برای افزایش قدرت گیرایی

یک جفت جوراب گلوله شده یا یک توپ لاستیکی نرم را فشار دهید. ۵ ثانیه نگه دارید. ۱۰ بار تکرار کنید. این ورزش را تا سه بار در روز انجام دهید.

ورزش برای تنگی کانال کارپالورزش برای تنگی کانال کارپال

افراد دارای مشکل چسبندگی مچ دست چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنند؟

اگر این درمان‌های خانگی در عرض یک الی دو هفته درد را کاهش ندهد ممکن است زمان مراجعه به یک پزشک ارتوپدی که تخصص آن درمان استخوان‌ها، مفاصل و عضلات باشد، رسیده باشد.

اگر آسیب جدی به عصب میانی وارد شده باشد برای پیشگیری از بین رفتن حس یا عملکرد آن، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. جراحی عبارتست از برش بافتی که در مچ دست از عصب میانی عبور می کند تا بدین ترتیب باعث کاهش فشار شود.



:: برچسب‌ها: ورزش , درمان , تنگی , کانال , مچ دست , سندروم , تونل کارپال ,
:: بازدید از این مطلب : 48
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

عصب سه قلو صورت دو جفت عصب هستند که در دو طرف صورت قرار دارند که وظیفه انتقال حس از صورت به مغز را بر عهده دارند. درصورتی که عملکرد این عصب مختل شود فرد مبتلا به بیماری درد عصب سه قلوی صورت می‌شود.

درد عصب سه قلوی صورت چیست؟

نورالژی تری ژمینال یک درد مزمن است که بر عصب سه قلو که حس را از صورت به مغز منتقل می‌کند، تاثیر می‌گذارد. اگر شما نیز درد عصب سه قلو دارید، حتی اگر در حد تحریک خفیف صورت شما باشد (مانند زمانی که دندان‌هایتان را مسواک می‌زنید یا آرایش می کنید) ممکن است باعث ایجاد درد شدیدتری شود.

سردرد نورالژی عصب سه قلو در افراد ۵۰ سال به بالا در ابتدا ممکن است دچار حملات کوتاه و خفیف شود. اما نورالژی تری ژمینال می‌تواند پیشرفت کرده و منجر به دردهای مکرر طولانی‌تر و سوزناک شود.

سردرد عصب ۳ قلو در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد و احتمال بروز آن در افراد بالای ۵۰ سال بیشتر است. به دلیل وجود انواع مختلفی از درمان‌ها، ابتلا به درد عصب سه قلو لزوما به این معنی نیست که شما محکوم به تحمل درد تا پایان عمر هستید.

پزشک معمولا می تواند با استفاده از دارو، تزریق یا جراحی بطور موثر درد عصب سه قلو را برطرف کند. برای درمان درد عصب سه قلو بهتر است در صورت مشاهده علائم سریعا به بهترین متخصص مغز و اعصاب مراجعه شود.

علت نورالژی تری ژمینال یا درد عصب سه قلو چیست؟

در نورالژی تری ژمینال که همچنین تیک دوولورو نامیده می‌شود، عملکرد عصب سه قلو مختل می‌شود. معمولا این بیماری، تماس بین یک رگ خونی طبیعی (که در این مورد، یک سرخرگ یا سیاهرگ است) و عصب سه قلو در پایه مغز شما است. این تماس منجر به فشار روی عصب شده و باعث ایجاد اختلال در عملکرد آن می‌شود.

بیماری درد عصب سه قلو می‌تواند به علت کهولت سن، ام اس یا اختلالی مشابه که در آن غلاف چربی محافظ عصب خاصی آسیب می‌بیند. نورالژی تریژمینال همچنین می‌تواند به دلیل فشار تومور بر عصب سه قلو باشد.

این بیماری در برخی از افراد ممکن است به علت ضایعه مغزی یا دیگر ناهنجاری‌های مغزی رخ دهد. در موارد دیگر، آسیب‌های جراحی، سکته یا ضربه به صورت، ممکن است باعث درد عصب سه قلو باشد.

درد عصب سه قلو

عوامل تحریک کننده زیادی ممکن است باعث شروع درد اعصاب سه قلو شوند که شامل موارد زیر است:

  • اصلاح صورت
  • دست زدن به صورت
  • غذا خوردن
  • نوشیدن
  • مسواک زدن
  • صحبت کردن
  • آرایش کردن صورت
  • برخورد باد به صورت
  • لبخند زدن
  • شستن صورت

برای درمان درد عصب سه قلو چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر در ناحیه صورت درد دارید، بخصوص دردهای طولانی یا مکرر یا دردی که با داروهای مسکن بدون نسخه آرام نمی‌شود، به پزشک مراجعه کنید.

علائم سردرد تری ژمینال ممکن است شامل یک یا تعداد بیشتری از الگوهای بیان شده در زیر باشد:

  • درد شدید، تیر کشنده یا سیخ زننده باشد که ممکن است حس یک شک الکتریکی به شما وارد شود.
  • حملات خود بخودی درد یا حملاتی که با کارهایی مثل تماس با صورت، جویدن، صحبت کردن یا مسواک زدن شروع می‌شوند.
  • یک دوره درد که از چند ثانیه تا چندین دقیقه طول می‌کشد.
  • چندین دوره درد که چند روز، هفته، ماه یا طولانی‌تر نیز طول می‌کشد.
  • بعضی از افراد دوره‌هایی را سپری می‌کنند که هیچ دردی ندارند.
  • درد مداوم و احساس سوزش که ممکن است قبل از اینکه درد به اسپاسم عصب سه قلو تبدیل شود، احساس کنید.
  • درد در نواحی که توسط عصب سه قلو حمایت می‌شود، مانند فک، دندان، لثه‌ها، لب‌ها یا در موارد کمتر چشم‌ها و پیشانی
  • در هر بار، درد در یک طرف صورت اتفاق می‌افتد، گرچه ممکن است در موارد نادر هر دو طرف صورت را شامل شود.
  • درد در یک نقطه متمرکز شده یا در یک ناحیه گسترده پخش می‌شود.
  • حملاتی که بطور مکرر اتفاق می‌افتد و با گذشت زمان شدیدتر می‌شود.

نحوه تشخیص بیماری درد عصب سه قلوی صورت

پزشک متخصص مغز و اعصاب عمدتا درد عصب سه قلو را براساس توصیف شما از درد تشخیص می‌دهد که شامل موارد زیر است:

  • نوع درد
  • محل درد
  • محرک‌های درد

نوع درد

درد مرتبط به عصب سه قلو، دردی ناگهانی، شک مانند و کوتاه است.

محل درد

بخشی از صورت شما که دچار درد می‌شود به دکتر نشان می‌دهد که این درد مرتبط به عصب سه قلو است یا خیر.

محرک‌های درد

دردهای مرتبط با نورالژی تریژمینال معمولاً با تحریک کوچکی در گونه مانند غذا خوردن، حرف زدن یا حتی تماس یک نسیم خنک ایجاد می‌شود.

آزمایش‌ برای تشخیص درد عصب سه قلو

پزشک ممکن است چندین آزمایش را برای تشخیص درد عصب سه قلو و علت زمینه‌ای مشکل شما درخواست دهد، که شامل موارد زیر است:

  • معاینه نورولوژیکی
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

معاینه نورولوژیکی

لمس کردن و آزمایش بخش‌هایی از صورت شما می تواند به پزشک کمک کند که محل دقیق درد را مشخص کند و اینکه کدام شاخه از عصب سه قلو دچار آسیب شده است. علاوه بر این تست‌های واکنشی نیز می تواند به پزشک برای تشخیص درد عصب صورت کمک کند که آیا علائم شما ناشی از تحت فشار قرار گرفتن عصب است یا دلیل دیگری دارد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

پزشک ممکن است درخواست اسکن MRI از سر شما بدهد تا اگر ام اس یا یک تومور باعث سردرد تری ژمینال است تشخیص داده شود.از این طریق پزشک می‌تواند ارتباط بین درد عصب سه قلو و ام اس و همچنین تومور عصب سه قلو را تشخیص دهد.

در برخی موارد، پزشک یک ماده رنگی به درون رگ‌های خونی تزریق می‌کند تا سیاهرگ و سرخرگ‌ها را ببیند و جریان خون را با ماده رنگی مشخص کند.

به طور کلی درد صورت شما ممکن است به علت شرایط مختلفی ایجاد شود، بنابراین یک تشخیص درست بسیار مهم است. پزشک ممکن است برای حذف دیگر علت‌های این درد، آزمایش های بیشتری نیز درخواست دهد.

روش‌های درمان درد صورت عصب سه قلو

درمان سردرد تری ژمینال معمولا با داروها شروع می‌شود و بعضی از افراد به درمان‌های بیشتری نیاز ندارند. با این حال، با گذشت زمان ممکن است در برخی افراد دارو تاثیر خود را برای درد از دست بدهد، یا دچار عوارض جانبی ناخوشایندی شوند.

برای این افراد، تزریق یا جراحی گزینه درمانی دیگری برای درمان درد عصب سه قلو خواهد بود. اگر علت درد شما مشکلاتی مانند بیماری ام اس باشد، پزشک این مشکلات زمینه‌ای را درمان خواهد کرد.

روشهای درمان درد عصب سه قلوی صورت شامل موارد زیر است:

  • درمان دارویی
  • جراحی

داروهای درد عصب سه قلو

پزشک برای درمان سردرد عصب ۳ قلو معمولا داروهایی را برای کاهش یا توقف سیگنال‌های درد که به مغز ارسال می‌شود، تجویز می‌کند. این داروها عبارتند از:

  • داروی ضد صرع
  • داروهای ضد اسپاسم
  • تزریق بوتاکس

داروی ضد صرع

پزشک داروهای کاربامازپین (تگرتل،کارباترول، و دیگر داروها) را برای درد عصب سه قلو تجویز می‌کند و این دارو در درمان این مشکل موثر بوده است. دیگر داروهای ضد صرع که ممکن است برای درمان سردرد نورالژی تری ژمینال استفاده شود شامل اگزکاربازپین (تریلپتال)، لاموتریژین (لامیکتال) و فنی توئین (دیلانتین،فنی تک) است.

سایر داروها مانند، کلونازپام(کلونوپین) و گاباپنتین(نورونتین،گرالیس) نیز ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد. اگر داروهای ضد صرعی که استفاده می‌کنید تاثیر خود را از دست داده‌اند، پزشک ممکن است دوز دارو را افزایش دهد یا از نوع دیگری از دارو استفاده کند.

عوارض جانبی داروهای ضد صرع شامل، سرگیجه، گیجی، خواب آلودگی و حالت تهوع باشد. همچنین کاربامازپین می‌تواند واکنش دارویی جدی در بعضی افراد، معمولا افرادی از نژاد آسیایی ایجاد کند، بنابراین قبل از شروع مصرف داروی کاربامازپین آزمایش ژنتیک انجام می‌شود.

داروهای ضد اسپاسم

داروهای شل کننده عضله مانند باکلوفن (گابلوفن،لیورسال) ممکن است به تنهایی یا همراه با کاربامازپین تجویز شود. عوارض جانبی ممکن است شامل گیجی، حالت تهوع و خواب آلودگی باشد.

تزریق بوتاکس

مطالعات اندکی نشان داده‌اند که تزریق سم بوبولونیوم A (بوتاکس) ممکن است باعث کاهش درد عصب سه قلو در افرادی شود که داروها دیگر تاثیری بر آنها ندارند. با این حال، برای اینکه این درمان به طور گسترده برای رفع این بیماری مورد استفاده قرار بگیرد به تحقیقات بیشتری نیاز است.

درمان درد عصب سه قلو از طریق جراحی

گزینه‌های درمانی جراحی برای درد عصب سه قلو شامل موارد زیر است:

  • جراحی میکرو وسکولار دکمپرشن (MVD)
  • رادیوجراحی استریوتاکتیک مغزی (چاقوی گاما)
  • جراحی ریزوتومی

جراحی میکرو وسکولار دکمپرشن (MVD)

این عمل شامل جابجایی یا برداشتن رگ‌های خونی است که در تماس با ریشه عصب سه قلو هستند و برای توقف عملکرد نامناسب عصب به کار می رود. در جراحی میکرو وسکولار دکمپرشن، پزشک یک برش در پشت گوش در سمتی از صورت که درد دارید ایجاد می کند.

سپس جراح توسط یک سوراخ کوچک در جمجمه، همه رگ‌های خونی که در تماس با عصب سه قلو هستند را از عصب دور می کند و یک لایه نرم بین عصب و رگ‌های خونی قرار می دهد.

اگر یک رگ به عصب فشار وارد کند، جراح ممکن است رگ را خارج کند. پزشک همچنین می‌تواند در این عمل اگر رگ‌های خونی به عصب فشار وارد نمی‌کنند، بخشی ازعصب سه قلو (نورکتومی) را بریده و حذف کند.

جراحی میکرو وسکولار دکمپرشن می تواند در بیشتر اوقات بطور موفقیت آمیزی درد را کاهش داده یا رفع کند، اما درد در برخی از افراد می تواند دوباره تکرار شود.

جراحی میکرو وسکولار دکمپرشن خطراتی دارد که شامل کاهش شنوایی، بی‌حسی صورت، سکته مغزی یا عوارض دیگر است. بیشتر افرادی که این عمل را انجام می دهند، بعد از عمل بی حسی صورت نداشتند.

رادیو جراحی استریوتاکتیک مغزی (چاقوی گاما)

در این عمل، جراح یک دوز متمرکز اشعه را به ریشه عصب سه قلو هدایت می‌کند. این عمل از اشعه استفاده می‌کند تا به عصب سه قلو آسیب زده و درد را کاهش و از بین ببرد.

تسکین درد به تدریج اتفاق افتاده و حدود یک ماه زمان نیاز دارد. رادیو جراحی استریوتاکتیک مغزی در اکثر افراد در رفع درد موفق بوده است. اگر درد دوباره شروع شود، این عمل می تواند تکرار شود. از عوارض این عمل بی‌حسی صورت است.

جراحی ریزوتومی

در جراحی ریزوتومی، جراح برای کاهش درد، بافت‌های عصب را از بین می‌برد و این کار منجر به مقداری بی‌حسی در صورت می‌شود. انواع عمل ریزوتومی عبارتند از:

  • تزریق گلیسرول
  • فشرده سازی بالن
  • رادیوفرکانس حراراتی ضایعات
تزریق گلیسرول

در طول این عمل، پزشک سوزنی را از طریق صورت در سوراخی در پایه جمجمه وارد می‌کند. پزشک سوزن را به سمت پایه اصلی عصب سه قلو، کیسه کوچکی از مایع نخاعی که غده عصب سه قلو را احاطه کرده (جایی که عصب سه قلو به سه شاخه تقسیم می شود) و ریشه آن هدایت می‌کند.

سپس پزشک مقدار کمی از گلیسرول استریل را تزریق می‌کند که به عصب سه قلو آسیب وارد کرده و سیگنال‌های درد را قطع می‌کند.

این عمل اغلب درد را تسکین می دهد. با این وجود، بعضی از بیماران دوباره بازگشت درد را تجربه می کنند و بسیاری دیگر بی حسی و احساس سوزش خواهند داشت.

فشرده سازی بالن

در فشرده سازی بالن، پزشک یک سورن تو خالی را از طریق صورت وارد کرده و آن را به سمت بخشی از عصب سه قلو که به سمت پایه جمجمه شما می‌رود، هدایت می کند.

سپس پزشک یک لوله (کاتتر) نازک و انعطاف‌پذیر را که بالنی به انتهای آن متصل شده از طریق سوزن وارد می کند. پزشک بالن را با فشار کافی باد می‌کند تا به عصب سه قلو آسیب بزند و سیگنال‌های درد را متوقف کند.

فشرده سازی بالن در بیشتر افراد حداقل برای مدت کوتاهی در کنترل درد موفق است. بسیاری از بیماران که تحت این عمل قرار می‌گیرند بی‌حسی موقت صورت را خواهند داشت.

رادیوفرکانس حراراتی ضایعات

این عمل بطور انتخابی بافت‌های عصب مرتبط با درد را از بین می‌برد. در حالی که به شما داروی بیهوشی تزریق شده، جراح یک سوزن توخالی را از طریق صورت وارد کرده و آن را به سمت بخشی از عصب سه قلو هدایت می‌کند که به سوراخی در پایه جمجمه شما می‌رسد.

هنگامی که سوزن در محل مورد نظر قرار گرفت، جراح شما را از حالت بیهوشی خارج می‌کند. جراح یک الکترود را از طریق سوزن وارد می‌کند و یک جریان الکتریکی خفیفی را از طریق نوک الکترود به بدن وارد می‌کند و از شما می‌پرسد که چه زمان و در کدام قسمت سوزش را احساس می‌کنید.

وقتی که جراح مغز و اعصاب قسمتی از عصب را که باعث ایجاد درد می‌شود پیدا می‌کند، شما به حالت بیهوشی برمی‌گردید. سپس الکترود گرم شده تا زمانی که بافت‌های عصب را از بین ببرد و به آن ناحیه آسیب (جراحت) وارد کند.

اگر درد شما برطرف نشد، پزشک ممکن است جراحت بیشتری را به عصب وارد کند. پس از عمل رادیوفرکانسی حرارتی ضایعات، معمولا بی‌حسی موقتی در صورت ایجاد می‌شود. سه تا چهار سال بعد، ممکن است درد بازگردد.

درمان‌های جایگزین درد عصب سه قلو

درمان‌های جایگزین برای درد عصب سه قلو معمولا به اندازه داروها یا عمل‌های جراحی مورد مطالعه و بررسی کامل قرار نگرفته‌اند. بنابراین اغلب، شواهد اندکی برای حمایت از این روش ها وجود دارد.

با این وجود تعدادی از افراد با درمان‌هایی مانند طب سوزنی، بیوفیدبک، درمان دستی و ویتامین درمانی با مواد مغذی بهبود یافته‌اند.حتما قبل از بکارگیری هر کدام از روش‌های درمانی جایگزین، با پزشک مشورت کنید، چرا که ممکن است با دیگر روش‌های درمانی شما تداخل داشته باشد.

مقابله و حمایت در برابر بیماری درد عصب سه قلو

زندگی با وجود درد عصب سه قلو می تواند بسیار سخت باشد. این اختلال ممکن است بر ارتباط شما با دوستان و خانواده، بهره‌وری شما در محل کار و کیفیت کلی زندگی‌تان تاثیرگذار باشد.

ممکن است بودن در یک گروه حمایتگر برای دلگرمی و درک شما از این شرایط مفید باشد. اعضای گروه اغلب در مورد آخرین روش‌های درمانی اطلاعاتی دارند و تمایل دارند که اطلاعات شان را با دیگران به اشتراک بگذارند.

اگر علاقه مند به شرکت در این گروه ها باشید، پزشک می تواند گروهی را که در نزدیکی محل زندگی شما باشد، پیشنهاد دهد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک متخصص در زمینه درد عصب سه قلو

اگر علائمی شبیه به سردرد نورالژی تری ژمینال دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. بعد از ملاقات اولیه، ممکن است که به یک پزشک متخصص در تشخیص و درمان بیماری های مغز و سیستم عصبی ارجاع داده شوید.

شما چه سوالاتی باید از پزشک بپرسید؟

برای آمادگی جهت مراجعه به متخصص باید موارد زیر را انجام داد:

  1. هر علائمی که دارید را یادداشت کنید، و اینکه این علائم چه مدت طول می کشد.
  2. محرک‌های درد را مشخص کنید، که باعث حملات دردناک صورت شما می‌شود.
  3. اطلاعات پزشکی مهم را لیست کنید، مانند هر مشکلی دیگری که دارید و تحت درمان هستید و نام هر دارو، ویتامین یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید.
  4. در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا یک دوست را همراه خود ببرید. کسی که همراه شما باشد ممکن است چیزی را که شما فراموش کرده‌اید به خاطر داشته باشد و یادآوری کند.
  5. سوالاتی که باید در جلسه ملاقات از پزشک بپرسید را از قبل یادداشت کنید.
  6. از قبل لیستی از سوالات را آماده کنید که می تواند به استفاده مفید از زمان شما در مطب پزشک کمک کند.

در مورد احتمال وجود درد عصب سه قلو، بعضی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:

  • علت احتمالی درد چیست؟
  • آیا به آزمایشات تشخیصی نیاز دارم؟
  • چه روش درمانی پیشنهاد می کنید؟
  • اگر دارویی را پیشنهاد می کنید، عوارض جانبی آن چیست؟
  • آیا درمان باید تا پایان عمر ادامه داشته باشد؟
  • آیا با این درمان علائم من برطرف خواهد شد؟
  • آیا به عمل جراحی عصب سه قلو نیاز است؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک آماده کرده اید، در مورد مسائلی که در طول جلسه درمانی برایتان مبهم است و متوجه آن نمی‌شوید حتما سوال بپرسد.

پزشک در جلسه ملاقات چه کاری انجام خواهد داد؟

پزشک احتمالا سوالاتی از شما خواهد پرسید. اگر برای پاسخ دادن به این سوالات آماده باشید، زمان بیشتری در اختیار خواهید داشت تا در مورد مسائل دیگر با پزشک صحبت کنید.

پزشک ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:

  • چه علائمی دارید و در کدام ناحیه اتفاق می افتد؟
  • اولین بار چه زمانی این علائم شروع شد؟
  • آیا با گذشت زمان علائم شما بدتر شده است؟
  • هر از چه مدت صورت شما درد دارد، و آیا توجه کرده اید که چیزی باعث شروع درد صورت شما می‌شود؟
  • معمولا یک حمله درد صورت چه مدت طول می‌کشد؟
  • چقدر این علائم بر کیفیت زندگی شما تاًثیر می‌گذارد؟
  • آیا تا به حال جراحی دندان یا جراحی روی صورت یا نزدیک به صورت مانند جراحی سینوس داشته‌اید؟
  • آیا به صورت تان ضربه وارد شده است مانند یک آسیب یا تصادف که بر صورت اثر بگذارد؟
  • آیا تاکنون روش درمانی را برای کاهش درد صورت امتحان کرده اید؟ آیا این درمان ها مؤثر بوده اند؟
  • عوارض جانبی این درمان‌ها چه بوده است؟


:: برچسب‌ها: درمان , درد عصب , سه قلوی , صورت , سر ,
:: بازدید از این مطلب : 55
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

گردن درد مداوم و شدید می‌تواند باعث ایجاد سردرد شود. سردرد ناشی از گردن با فیزیوتراپی، دارو درمانی، جراحی و سایر روش‌ها قابل درمان است. برای این که بهترین روش درمان سردرد گردنی را انتخاب کنید، حتما لازم است تا با پزشک متخصص مشورت نمایید.

سردرد ناشی از گردن چیست؟

منظور از سردرد ناشی از گردن سردردی است که منشا اصلی آن در گردن است. هرچند عامل اصلی درد، صدمه دیدن ساختارهای استخوانی، بافت‌های نرم یا عصب‌های گردنی است اما به نواحی گیجگاهی سر منتشر می‌شود (پشت چشم‌ها، گوشها و فک).

سردرد گردنی یکی از شایع‌ترین انواع سردرد بین افراد ۲۰ تا ۶۰ ساله است. سردردهای گردنی بیشتر مشابه با سردرد میگرنی و سردرد تنشی هستند و به همین خاطر در بسیاری موارد به درستی تشخیص داده نمی‌شوند و با سردردهای دیگر اشتباه گرفته می‌شوند.

بهترین روش درمان سردرد گردنی چیست؟

نوع روش درمانی که بیمار دریافت می‌کند باید مطابق با نوع و علت سردرد او باشد تا درمان‌ها به بهترین نتیجه ممکن برسند. بنابراین درمان زمانی آغاز می‌شود که علت اصلی سردرد به درستی تشخیص داده شده باشد.

همچنین با پیشرفت تکنولوژی می‌توان از روش‌های درمانی نوین مانند درمان سردرد با دستگاه بهره برد. اگر فکر می‌کنید منشا سردرد شما مشکلات گردنی است، بهتر است به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

پزشک متخصص مغز و اعصاب می‌تواند سردرد گردنی را به درستی از سایر سردردها تشخیص دهد و بهترین روش درمان را انتخاب نماید. انجام تشخیص صحیح و به موقع برای انجام درمان درست و پیشگیری از مشکلات احتمالی در آینده، بسیار حیاتی و ضروری است.

درمان سردرد گردنی

علت اصلی سردرد پشت سر و گردن

اصلی‌ترین علت بروز سردرد ناشی از گردن وارد شدن فشار زیاد به ستون فقرات گردنی است.

سایر علل و عوامل خطر عبارتند از:

  • خم کردن یا چرخاندن شدید و ناگهانی گردن
  •  ضربه به سر و گردن
  •  بلند کردن اجسام سنگین
  •  مشکلات دیسک گردنی
  •  نشستن برای مدت طولانی بدون استراحت
  •  تنظیم نادرست میز کار
  •  خستگی مفرط
  •  خوابیدن به شکل نادرست
  •  زندگی بی‌تحرک
  •  استرس

علائم سردرد گردنی

علائم سردرد گردنی عبارتند از:

  •  درد مداوم یا دوره‌ای که از گردن آغازشده و تا بین دو کتف منتشر می‌شود.
  •  درد سر که با انجام برخی حرکات خاص گردن شدت می‌گیرد.
  •  شدت گرفتن سردرد با وارد کردن فشار به بالای گردن یا بالای کمر
  •  درد در قسمت پشت سر و پایین جمجمه
  •  درد در پشت ابروها و پیشانی
  •  انتشار درد از گردن به یک یا هر دو دست
  •  خشکی و گرفتگی گردن
  •  تاری دید
  •  حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه
  •  مشکل در حرکت کردن

علائم سردرد گردنی

تشخیص سردرد ناشی از گردن

تشخیص منشا سردرد یکی از سخت‌ترین کار‌ها برای پزشک است. تقریبا تمامی انواع سردرد‌ها دارای علائم مشترکی هستند. شخص احساس درد تپنده در سر خود دارد و دچار حالت تهوع، حساسیت به نور و صدا می‌شود.

علائمی که می‌تواند احتمالا نشان دهد که سردرد ناشی از گردن است عبارتند از: 

  • حساسیت به لمس در پشت سر و زیر جمجمه
  • و شدت گرفتن درد با حرکت سر و گردن

برای تشخیص سردرد گردنی به صورت صحیح و دقیق باید موارد زیر انجام شوند:

  • گرفتن شرح‌حال کامل بیمار و انجام معاینات فیزیکی.
  • گرفتن عکس‌های رادیولوژی از گردن در حالت خمیده به جلو و عقب برای بررسی مفصل بالایی گردن در حالات مختلف.
  • ممکن است عکسبرداری از جمجمه در حالت دهان باز، لازم باشد.
  • یک نوع تزریق بلوک عصبی تشخیصی نیز ممکن است انجام شود. در این روش یک ماده بی‌حس‌کننده در نزدیکی یکی از عصبها تزریق می‌شود و در صورتی که درد از بین برود، مشخص می‌شود که منشا درد همان عصب بوده.
  • اگر درد تسکین پیدا نکند، عصب‌های دیگر به ترتیب مورد آزمایش قرار میگیرند.
  • معمولا برای تشخیص دقیق منشا درد باید چند تزریق در نوبت‌های مختلف صورت بگیرد.
  • در مواردی ممکن است انجام اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن تجویز شود.

درمان سردرد ناشی از گردن و پشت سر

برای درمان موثر و نتیجه‌بخش سردرد گردنی برنامه‌ درمانی باید چند منظوره باشد و با توجه به شرایط خاص بیمار تدوین شده باشد. بسته به شدت آسیب، ممکن است یکی یا چند مورد از روش‌های زیر تجویز شوند.

انواع روشهای درمان سردرد گردن و پشت سر عبارتند از:

  1. دارو درمانی
  2. تزریق
  3. ورزش
  4. کمپرس سرد
  5. فیزیوتراپی

دارو درمانی

ممکن است داروهای مسکن از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین (gabapentin) و داروهای ضدافسردگی سه فاز و یا داروهای مخصوص میگرن تجویز شوند.

درمان دارویی ممکن است با داروهای مشابه مورد استفاده برای سایر سردردها مانند سردرد میگرنی یکسان باشد.

تزریق

اگر داروهای ضددرد موثر نباشند ، انجام تزریق مدنظر قرار می‌گیرد. در این روش ممکن است در نزدیکی عصب اکسیپیتال، مفصل آتلانتوکسیال بین عصبهای C1 و C2 و یا در مفصل فاست در نزدیکی عصبهای C2 و C3، ماده‌ی ضدالتهاب و بی‌حس‌کننده تزریق شود.

ورزش

تمرینات موثر برای برطرف کردن سردرد ناشی از گردن شامل تمرینات کششی و قدرتی برای گردن می‌شوند. برای رفع سردرد بیمار، در ابتدا باید عضلاتی که به خم شدن گردن کمک می‌کنند کشیده شوند، برای این کار باید چانه تا حد ممکن به سمت قفسه سینه نزدیک شود.

در این حالت بیمار باید در پشت گردن خود کشش را احساس کند. بیمار باید این حالت را ۳۰ ثانیه نگه دارد. برای کشش عضلات جلوی گردن باید بیمار به سمت سقف نگه کند و پشت سر خود را تا جای ممکن به سمت عقب ببرد و این حالت را نیز برای ۳۰ ثانیه نگه دارد.

برای تقویت عضلات گردن بیمار باید دست خود را روی پیشانی خود بگذارد و به پیشانی فشار وارد کند و به طور همزمان، سر خود را به سمت جلو فشار دهد تا با نیروی دست مقابله کند و این کار را ۱۰ ثانیه ادامه دهد. سپس دست را پشت سر قرار دهد و فشار دهد و سر خود را در جهت برعکس یعنی را به عقب فشار دهد و این حالت را نیز ۱۰ ثانیه نگه دارد.

در هنگام انجام این تمرینات نباید فشار زیادی به خود بیاورید و در حدود ۱۰ درصد از قدرت خود را به کار بگیرید.

در مقاله درمان گردن درد ورزش‌ها و حرکات اصلاحی مناسب را می‌توانید مشاهده کنید.

استفاده از کمپرس سرد

در بسیاری از افراد با گذاشتن کمپرس سرد روی عضلات گردن می‌توان سردرد گردنی را بهبود داد. مقدار یخ را در کیسه پلاستیکی قرار دهید و دور آن را با حوله بپیچانید و سپس گردن خود را روی کمپرس سرد بگذارید و روی آن بخوابید.

در حالت خوابیده، چانه شما کمی باید به سمت بالا باشد. برای ۲۰ دقیقه روی کمپرس سرد بمانید.

درمان سردرد گردن و پشت سر

فیزیوتراپی

انجام درمان‌های فیزیوتراپی برای بیماران مبتلا به سردرد‌های گردنی بسیاری حیاتی است. انجام فیزیوتراپی موجب تسریع روند بهبودی، رسیدن به نتایج ایده آل از درمان و کاهش احتمال بروز آسیب مجدد و سردرد ناشی از گردن می‌شود.

عمل جراحی

جراحی دکمپرشن عصبی تاثیر زیادی در حذف علائم سردرد گردنی دارد. طی این عمل جراحی، تمامی نواحی که احتمالا موجب فشار بر روی عصب‌ها شده بودند، آزادسازی می‌شوند. برای مثال ممکن است التهاب عضله، رگ‌های خونی به هم چسبیده، یا بافت فیبروزی ضخیم موجب فشار بر روی عصب شده باشد و اجازه ندهد که عصب عملکرد عادی داشته باشد.

هدف از انجام این جراحی، برطرف کردن فشار از روی عصب و بازیابی عملکرد عادی عصب است. در برخی از موارد، بعضی از عصبهای کوچکی که اهمیت چندانی ندارند، قطع می‌شوند تا شانس موفقیت عمل بیشتر شود.

قبل از انجام جراحی باید مشخص شود که منشا درد طناب نخاعی است یا تحت فشار قرار گرفتن عصب پشت سر است. با کمک اسکن ام آر آی می‌تواند منشا اصلی سردرد را شناسایی مرده و بهترین روش جراحی را به کار برد.

پیشگیری از گردن درد و سردرد

خوشبختانه افراد می‌توانند با دنبال کردن دستورات و توصیه‌های مشخصی از بروز سردردهای گردنی پیشگیری کنند.

. برخی از این دستورات عبارتند از:

  • داشتن رژیم غذایی سالم
  • داشتن خواب کافی
  • یادگیری شکل صحیح نشستن
  • خوردن کافئین کمتر و کاهش استرس

برای سردرد پیش چه دکتری باید رفت؟

برای درمان قطعی سردرد باید به دکتر مغز و اعصاب مراجعه نمود. پزشکان مغز و اعصاب به صورت تخصصی در زمینه درمان سردرد فعالیت نموده و می‌توانند بهترین راهکار درمانی را به بیماران ارائه دهند.



:: برچسب‌ها: درمان , سردرد , گردنی , سردرد پشت سر , گردن , ,
:: بازدید از این مطلب : 59
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علت وزوز گوش یا سوت کشیدن سر چیست؟

وزوز گوش که به آن زنگ گوش و یا سوت کشیدن گوش نیز می‌گویند، یک صدای بدون منشا خارجی است که در گوش ایجاد می‌شود. فردی که دچار سوت کشیدن سر می‌شود معمولا صداهایی مانند خش‌خش، وزوز، جیرجیر یا سوت یا صداهای دیگر در گوش خود می‌شنود.

این صداها ممکن است با وقفه یا به صورت مداوم باشند و میزان بلندی آن در افراد مختلف متفاوت است. معمولا در مواقعی که اطراف فرد ساکت است یا زمانی که فرد می‌خواهد بخوابد، وزوز گوش آزاردهنده خواهد بود. در موارد نادری صدای وزوز گوش با تپش قلب هماهنگ است.

این صدا بیش از همه زمانی آزاردهنده است که اطراف شخص ساکت است و یا شخص تلاش دارد که شب هنگام بخوابد. معمولا بسیاری از افراد سوت کشیدن گوش را بعد از قرارگیری در معرض صداهای بسیار بلند تجربه کرده‌اند.

آیا وزوز گوش خطرناک است؟

وزوز گوش بیماری نیست بلکه علامت بیماری زمینه‌ای مانند از دست دادن شنوایی به خاطر کهولت سن، آسیب گوش یا اختلال سیستم گردش محسوب می‌شود. به همین دلیل درمان وزوز گوش به صورت منفرد برای هر فرد با فرد دیگر متفاوت است و وابسته به بیماری‌های زمینه‌ای اوست.

به منظور پیدا کردن علت سوت کشیدن گوش در فرد، پزشک در ابتدا گوش‌های شخص را معاینه می‌کند تا ببیند آیا زنگ گوش ناشی از یک مشکل ابتدایی در گوش است یا خیر. برای مثال ممکن است صدا دادن گوش به‌خاطر عفونت گوش یا تجمع جرم گوش باشد. در این موارد، درمان سوت کشیدن گوش به‌راحتی با رفع مشکل در گوش حاصل خواهد شد.

علاوه بر این ممکن است پزشک از شما تست شنوایی بگیرد تا مشخص شود آیا فرد شنوایی کامل دارید یا خیر.

در صورتی که سوت گوش ناشی از یک بیماری زمینه‌ای باشد، لازم است در ابتدا این بیماری تشخیص داده شود و اقدامات لازم جهت درمان آن انجام شود. مثلا اگر سوت ممتد گوش ناشی از شنیدن صداهای بسیار بلند باشد و بعد از درمان‌های اولیه بهبود پیدا نکند، پزشک می‌تواند روش‌های درمانی مختلفی برای درمان زنگ زدن گوش پیشنهاد دهد.

لازم به ذکر است که در برخی از موارد سوت کشیدن گوش بدون هیچ درمانی و به طور خود به خودی بهبود پیدا می‌کند. البته صرف نظر از علت وزوز گوش ممکن است در برخی موارد خاص مشکل به طور کامل درمان نشود و لازم باشد فرد به یک پزشک متخصص مراجعه کند.

انواع وزوز گوش

هر کدام از انواع وزوز گوش دارای علائم مختلفی بوده و صدای متفاوتی ایجاد می‌کنند. بر این اساس انواع سوت گوش عبارت است از:

  • وزوز گوش ذهنی
  • وزوز با صدای تق‌تق یا ضربی (تپنده)
  • وزوز واقعی و بیرونی

وزوز گوش ذهنی

وزوز گوش ذهنی شایع ترین نوع سوت کشیدن گوش به شمار می‌رود. در این حالت بیمار صدایی در سر خود می‌شنود.

وزوز با صدای تق‌تق یا ضربی (تپنده)

در این حالت صدای زنگ گوش شبیه صدی ضربه یا صدای تپش است که در مواردی با صدای تپش قلب هماهنگ می‌شود.

وزوز واقعی و بیرونی

این مورد چندان شایع نیست. در این حالت ممکن است پزشک نیز در صورت دقت کردن، صدایی از گوش بیمار بشنود.

علت وزوز گوش

همانطور که بیان شد، وزوز گوش یک بیماری نیست بلکه یکی از علائمی است که نشان‌دهنده وجود مشکل و بیماری دیگری در مغز یا شنوایی می‌باشد.

از جمله دلایل سوت کشیدن گوش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • از دست دادن شنوایی
  • آسیب‌ دیدگی گوش
  • قرارگیری در معرض صداهای بسیار بلند
  • عوارض دارویی
  • بیماری منیر گوش
  • نوروم آکوستیک

سوت کشیدن گوش و از دست دادن شنوایی

احتمالا شایع ترین دلیل وزوز گوش از دست دادن بخشی از شنوایی است. با بالا رفتن سن یا بر اثر وارد شدن آسیبی به گوش (بر اثر صدا، دارو، مواد شیمیایی و ..) ممکن است بخشی از گوش که موجب شنوایی ما می‌شود (حلزون گوش) آسیب ببیند.

طبق نتایج تحقیقاتی که تاکنون انجام شده، احتمالا حلزون گوش دیگر نمی‌تواند سیگنال‌های عادی و نرمال را به مغز بفرستد و درنتیجه مغز دچار سردرگمی در تجزیه این سیگنال‌ها شده و خودش سیگنال‌هایی را تولید می‌کند تا آن را جایگزین کند.

این سیگنال‌ها به‌صورت صدای سوت در گوش شنیده می‌شوند. هرچیزی مانند عفونت یا جرم گوش که موجب کاهش شنوایی شود، صدای سوت گوش را نیز شدت می‌بخشد.

سوت کشیدن گوش به دلیل آسیب گوش

در صورتی که وزوز گوش ناشی از آسیب‌دیدگی گوش باشد، معمولا صدا در هر دو گوش شنیده می‌شود چرا که معمولا هر دو گوش در معرض صداهای بلند، دارو یا دیگر شرایط محیطی قرار می‌گیرند.

وزوز گوش ناشی از قرارگیری در معرض صدای بلند

قرارگیری در معرض صداهای بلند یکی از علل بسیار شایع اختلال زنگ گوش است که معمولا به شنوایی فرد نیز صدمه می‌زند.

متاسفانه بسیاری از افراد اصلا در مورد اثرات مضر صداهای بسیار بلند که ناشی از آتش‌بازی، موسیقی بلند و موارد مانند آن است، آگاه نیستند و اطلاعی در این باره ندارند.

وزوز گوش ناشی از عوارض دارویی

مصرف بیش‌ازحد داروهایی مانند آسپرین، آنتی‌بیوتیک آمینوگلیکوزیدو کدئین می‌تواند موجب وزوز گوش شود. به طور کلی سوت گوش از عوارض جانبی بیش از ۲۰۰ نوع داروی مختلف است.

سوت کشیدن گوش به دلیل بیماری منیر گوش

علت وزوز گوش و سرگیجه ممکن است به دلیل بیماری منیر گوش باشد. علائم این بیماری عبارتند از سرگیجه، وزوز گوش، احساس پُربودن و گرفتگی گوش و از دست دادن شنوایی برای چند ساعت.

این بیماری بر اثر مشکلی در خود گوش ایجاد می‌شود و سوت کشیدن گوش صرفا از علائم این بیماری است.

وزوز در گوش در اثر نوروم آکوستیک

این مورد یکی از علل وزوز گوش به شمار می‌رود که معمولا نادر است. نوروم آکوستیک منجر به سوت کشیدن گوش و تومور مغزی می‌شود.

نوروم آکوستیک نوعی تومور مغزی است که بر روی عصب‌های شنوایی رشد می‌کند و می‌تواند موجب سوت کشیدن گوش و سردرد شود.

تفاوت وزوز گوش ناشی از این بیماری با سایر انواع سوت کشیدن گوش در این است که این بیماری معمولا موجب بروز علائم تنها در یک گوش می‌شود (مثلا وزوز گوش چپ یا راست) در حالی که علل دیگر وزوز گوش که موجب ناشنوایی نیز می‌شوند، در هر دو گوش علائم ایجاد می‌کنند.

علت وزوز گوش پالسی و تپنده

این مشکل معمولا مربوط به جریان خون در رگ‌های سالم یا ناسالم اطراف گوش است.

علت وزوز گوش تپشی می‌تواند ناشی از عوامل زیر باشد:

  • بارداری
  • کم‌خونی
  • پرکاری تیروئید
  • تشکیل تومور مغزی که رگ‌های اطراف گوش را درگیر کند
  • افزایش فشار مغز که در این حالت فشار مایع اطراف مغز در جمجمه زیاد می‌شود

تشخیص وزوز گوش

ارزیابی‌های اولیه برای تشخیص علت سوت کشیدن گوش در فرد، شامل گرفتن سوابق پزشکی، انجام معاینات فیزیکی و معاینه کامل سر و گردن و از جمله تمامی عصب‌های این ناحیه می‌شود. همچنین لازم است تست شنوایی سنجی کامل انجام شود.

بسته به نوع وزوز گوش و صدایی که در گوش شنیده می‌شود، ممکن است نوعی شنوایی سنجی مخصوص با نام ABR (پاسخ‌دهی شنوایی ساقه مغز) یا اسکن‌های مغزی مانند سی تی اسکن یا ام آر آی انجام شوند.

در برخی از موارد، ممکن است لازم باشد که فشار خون بیمار اندازه‌گیری شود و یا آزمایش خون برای بررسی عملکرد غده تیروئید تجویز شود. در موارد بسیار نادری، ممکن است تستی برای بررسی فشار مایع مغزی نخاعی در جمجمه و کانال نخاعی انجام شود.

تشخیص وزوز گوش

درمان وزوز یا سوت کشیدن گوش

برای درمان سوت کشیدن گوش می‌توان روش‌های مختلفی پیشنهاد داد. برخی از روش های درمان سوت کشیدن گوش عبارت است از:

  • دارو درمانی
  • دستگاه پوشش‌دهنده صدا
  • بازآموزی صدای گوش (TRT)
  • خارج کردن جرم گوش
  • جراحی
  • درمان مشکلات دندانی
  • درمان خانگی وزوز گوش
  • نوروفیدبک تراپی

درمان دارویی سوت کشیدن گوش

تاکنون داروهای بسیاری برای درمان صدای گوش مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در برخی موارد، مصرف دوز پایین داروهای ضد اضطراب مانند والیوم یا داروهای ضدافسردگی می‌تواند در کاهش وزوز و سوت کشیدن گوش موثر باشد.

استفاده از استروئید موضعی در گوش میانی همراه با مصرف داروی ضد اضطراب به نام آلپرازولام نیز در برخی بیماران موثر بوده است.

درمان زنگ گوش با استفاده دستگاه پوشش دهنده صدا

برای درمان سوت گوش در برخی از بیماران، از دستگاه‌های پوشش‌دهنده صدا استفاده می‌شود که مشابه با سمعک هستند و داخل گوش قرار می‌گیرند.

این دستگاه‌ها صدایی تولید می‌کنند که از صدای نویزی که بیمار در گوش خود می‌شنود، مطلوب‌تر است. دستگاهی که اخیرا تولید شده است، یک دستگاه دو منظوره است که به طور همزمان، سمعک و پوشش‌دهنده صدا است.

درمان مشکل وزوز گوش از طریق بازآموزی صدای گوش (TRT)

بازآموزی صدای گوش به توانایی طبیعی مغز برای وفق دادن خود به یک سیگنال بستگی دارد. مغز باید این سیگنال را در سطح ناخودآگاه فیلتر کند تا در سطح ادراک آگاهانه قرار نگیرد.

سازگاری مغز با این سیگنال به هیچ تلاش آگاهانه‌ای نیاز ندارد. مغز افراد معمولا با بسیاری از صداها سازگاری پیدا می‌کند مانند صدای تهویه هوا، فن کامپیوتر و باران ملایم.

چیزی که در تمامی این صداها مشترک است این است که این صداها برای فرد اهمیتی ندارند و بنابراین به عنوان صدای بلند شناسایی نمی‌شوند.

این فرم از درمان وزوز گوش بین ۱۲ تا ۲۴ ماه طول می‌کشد؛ اما بر اساس تجربیات به دست آمده، بسیار موفقیت‌آمیز است.

خارج کردن جرم گوش

اگر علت وزوز گوش تجمع جرم زیاد در گوش باشد، پزشک با استفاده از ساکشن یا پاشیدن آب در گوش و با استفاده از کورت، جرم‌ها را از درون گوش بیرون می‌کشد.

در صورتی که بیمار دچار عفونت گوش شده باشد، قطره درمان وزوز گوش حاوی هیدروکورتیزون برای او تجویز می‌شود تا خارش گوش او کم شود و همچنین برای رفع عفونت، داروی آنتی‌بیوتیک خوراکی تجویز می‌شود.

درمان سوت کشیدن گوش با استفاده از جراحی

در موارد نادری ممکن است برای درمان صدا دادن گوش نیاز به جراحی باشد. این در صورتی است که علت وزوز و سوت کشیدن گوش در فرد کیست یا تومور یا رسوبات کلسیمی استخوان گوش باشد.

درمان مشکلات دندانی فرد دارای مشکل وزوز گوش

برخی از متخصصین معتقدند که مشکلات مفصل فکی نیز می‌تواند موجب وزوز گوش شود. مفصل فک جایی است که استخوان فک به استخوان سر متصل می‌شود و این مفصل درست در جلوی گوش قرار دارد.

این متخصصین معتقدند که درمان مشکل فکی توسط متخصص دندانپزشک می‌تواند مشکل سوت کشیدن را برطرف کند، چرا که عضلات و عصب‌های فک ارتباط بسیار نزدیکی با گوش دارند.

درمان خانگی سوت کشیدن گوش

یکی از روش‌هایی که برای التیام وزوز گوش پیشنهاد می‌شود، جویدن آدامس است. هنگامی که آدامس می جوید، به عضلات دهلیز کمک می کند تا سوت کشیدن سر ظاهر نشود.

علاوه بر این، در طول جویدن، غدد بزاق بیشتر ترشح می شود، که می‌تواند در درمان برخی از انواع وزوز گوش موثر باشد.

لازم به ذکر است که درمان وزوز گوش با استفاده از آدامس یک درمان ساده خانگی است و نباید جایگزین روش‌های درمانی دیگر و یا مراجعه به پزشک شود. سوت کشیدن گوش آزاردهنده گوش باید حتما توسط پزشک متخصص بررسی شود.

پیشگیری از بیماری

یکی از راه‌های پیشگیری از پیشرفت سوت کشیدن گوش و کم شدن شنوایی، اجتناب از قرارگیری در معرض صداهای بسیار بلند است.

برای پیشگیری از آسیب شنوایی پیشنهاد می‌شود که:

  • در محیط‌های پر سر و صدا از محافظ گوش استفاده کنید.
  • موسیقی خود را با صدای متوسط گوش کنید.

بهبود سلامتی بدن نمی‌تواند تاثیری در درمان وزوز گوش داشته باشد، اما سلامت کلی فرد قطعا شدت وزوز و سوت کشیدن گوش را کمتر می‌کند و موجب می‌شود فرد احساس فیزیکی و روحی بهتری داشته باشد.

ورزش کردن، داشتن رژیم غذایی سالم، داشتن عادات خواب صحیح، سیگار نکشیدن، انجام فعالیت‌ها و تفریحات سالم و کنترل استرس همگی به داشتن سلامتی بیشتر کمک می‌کنند.



:: برچسب‌ها: سوت کشیدن , سر , نحوه , درمان , وزوز , گوش ,
:: بازدید از این مطلب : 57
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سکته مغزی بر اثر گرفتگی عروق مغز یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها و مشکلات مغز و اعصاب به‌شمار می‌رود.

عروق کاروتید گردن چیست؟

عروق کاروتیدی، دو رگ بزرگ هستند که به قسمت‌های بزرگی که در جلوی مغز قرار دارند خون‌رسانی می‌کنند. این قسمت از مغز مسئول فکر کردن، گفتار، شخصیت، عملکردهای حسی و حرکتی انسان است. شما می‌توانید نبض رگ‌های کاروتیدی را در دو طرف گردن خود حس کنید. این نبض درست در زیر زاویه استخوان فکی قرار دارد.

گرفتگی و انسداد عروق کاروتید مغزی

بیماری گرفتگی عروق کاروتید یا تنگی عروق کاروتیدی مغز بدین معناست که این رگ‌ها به دلیلی دچار گرفتگی شده‌اند. دلیل گرفتگی عروق مغز اغلب تجمع رسوبات چربی و کلسترول است که به آنها پلاک گفته می‌شود.

انسداد عروق کاروتیدی نیز به حالتی گفته می‌شود که رگ کاروتید کاملا مسدود و بسته شده است. در صورت مسدود شدن عروق کاروتیدی در فرد، ریسک بروز سکته مغزی بسیار بالا است.

کنترل کردن دیابت (درمان نوروپاتی دیابتی) و سایر بیماری‌ها می‌تواند خطر بروز عوارض بلند مدت مانند گرفتگی رگهای مغز و سکته مغزی را تا حدود زیادی کاهش دهد.

در مورد یافتن بهترین راه برای حفظ سلامت مغز و عروق مغزی خود می‌توانید با بهترین دکتر مغز و اعصاب تهران مشورت کنید.

علائم انسداد عروق مغزی

بیماری عروق کاروتید معمولا هیچ علائمی ندارد تا این که نهایتا منجر به سکته مغری ایسکمیک می‌شود. به همین دلیل، بسیار مهم است که اگر دچار گرفتگی رگهای مغزی هستید به صورت مرتب به پزشک مراجعه کنید تا وضعیت شما را ارزیابی کند.

پزشک با توجه به علائم فعلی شما و سوابق پزشکی، از جمله سابقه سکته مغزی در گذشته، بهترین برنامه درمانی را برای شما تدوین می‌کند.

تغییر در سبک زندگی، دارو درمانی و انجام برخی عمل‌های جراحی از جمله روش‌های پیشگیری و درمان بیماری عروق کاروتیدی به شمار می‌رود که به کمک آن‌ها می‌توان خطر بروز سکته مغزی را کاهش داد. نتایج بلند مدت درمان شما به شدت بیماری بستگی دارد.

علت تنگی عروق مغز چیست؟

بیماری تنگی عروق مغزی معمولا بر اثر تصلب شرایین ایجاد می‌شود که در آن، پلاک‌ها (رسوبات چربی) به دیواره رگ می‌چسبند و موجب تنگی رگ می‌شوند. مشابه همین اتفاق در عروق قلبی نیز می‌افتد که موجب بیماری عروق کرونری می‌شود.

پلاک‌هایی که در دیواره رگ تجمع پیدا می‌کنند عموما از مواد زیر تشکیل شده‌اند:

  • کلسترول
  • چربی
  • ضایعات سلولی
  • پروتئین
  • کلسیم

تصلب شرایین موجب تنگی و نهایتا مسدود شدن عروق مغزی می‌شود و دیواره رگ نیز به مرور زمان انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهد. به همین خاطر میزان خونی که از شریان عبور می‌کند محدود می‌شود.

لازم به ذکر است که بیماری تنگی عروق مغز خود می‌تواند بر اثر بیماری دیگری در بدن ایجاد شده باشد.

عوامل گرفتگی عروق مغزی

برخی از بیماری‌ها و مشکلات می‌تواند به عروق بدن آسیب برسانند و در نتیجه شخص را در معرض خطر ابتلا به اسپاسم عروق مغزی و تنگی رگهای کاروتیدی گردن قرار دهد.

عوامل گرفتگی رگهای مغز عبارتند از:

  • فشار خون بالا موجب تضعیف دیواره رگ‌ها و آسیب‌پذیری آنها می‌شود.
  • کلسترول بالا اصلی‌ترین عامل خطر برای ابتلا به گرفتگی رگ سر است.
  • دیابت بر توانایی بدن در جذب قند خون تاثیر می‌گذارد و خطر بروز گرفتگی رگ های مغزی و فشار خون را بالا می‌برد.
  • چاقی، خطر ابتلا به دیابت، انسداد عروق مغزی و فشار خون را بالا می‌برد.
  • کم‌تحرکی و نداشتن فعالیت فیزیکی نیز احتمال بروز فشار خون بالا، دیابت و چاقی را افزایش می‌دهد.
  • سیگار کشیدن موجب حساسیت و تحریک جداره داخلی رگ‌ها می‌شود و همچنین ضربان قلب و فشار خون را بالا می‌برد.
  • با بالا رفتن سن، دیواره‌های رگ انعطاف‌پذیری کمتری دارند و بیشتر آسیب‌پذیر می‌شوند.
  • سابقه ابتلای سایر اعضای خانواده به تصلب شرایین و بیماری‌های عروقی، ریسک بروز بیماری عروق کاروتیدی در شما را نیز افزایش می‌دهد.

علائم تنگی عروق کاروتید مغزی

بیماری عروق کاروتیدی و انسداد عروق مغز در مراحل اولیه خود، به ندرت موجب بروز علائم می‌شود. معمولا علائم بسته شدن رگهای مغزی تنها زمانی بروز می‌کنند که یکی از عروق به طور کامل یا تقریبا کامل، مسدود می‌شود.

در صورتی که رگ کاروتیدی بیش از ۸۰ درصد گرفتگی داشته باشد، تحت عنوان انسداد رگ شناخته می‌شود. در این مرحله، ریسک بروز سکته مغزی ایسکمیک گذرا بسیار زیاد است.

سکته مغزی ایسکمیک گذرا با نام سکته مغزی جزئی نیز شناخته می‌شود چرا که موجب بروز علائم سکته مغزی بین چند دقیقه تا چند ساعت می‌شود.

علائم سکته مغزی جزئی عبارتند از:

  • احساس ضعف یا بی‌حسی ناگهانی در صورت، بازوها، یا پاها (معمولا در یک طرف بدن)
  • اختلال تکلم یا مشکل در فهمیدن صحبت دیگران
  • تاری دید ناگهانی در یک یا هر دو چشم
  • سرگیجه
  • سردرد شدید و ناگهانی
  • افتادگی یک طرف صورت

روش های تشخیص گرفتگی رگهای کاروتیدی

اگر بیمار به هر دلیل در معرض خطر ابتلا به بیماری تنگی عروق کاروتیدی باشد، لازم است که توسط پزشک معاینه شود تا علائم ابتدایی این بیماری در او ارزیابی شده و تشخیص داده شود.

در حین معاینه فیزیکی، پزشک به صدای عروق کاروتیدی گردن گوش می‌دهد. شنیدن صدای غیرعادی از این رگ‌ها می‌توان نشان‌ دهنده احتمال گرفتگی عروق باشد. پزشک همچنین قدرت عضلانی، حافظه و توانایی گفتاری بیمار را می‌سنجد. برای تشخیص قطعی بیماری عروق کاروتیدی تست‌های دیگری نیز انجام می‌شوند.

برای تشخیص انسداد رگهای کاروتیدی می‌توان تست‌های زیر را انجام داد:

  • اولتراسوند کاروتیدی
  • سی تی آنژیوگرافی
  • سی تی اسکن مغزی
  • آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی
  • اسکن ام آر آی
  • آنژیوگرافی مغزی

تشخیص گرفتگی و انسداد عروق مغزی

اولتراسوند کاروتیدی و تشخیص گرفتگی رگهای مغزی

اولتراسوند کاروتیدی یک تست غیرتهاجمی است که از امواج صوتی برای اندازه‌گیری جریان و فشار خون در رگ‌ها استفاده می‌شود.

سی تی آنژیوگرافی برای تشخیص تنگی رگ مغز

در آنژیوگرافی به روش خاصی از رگ‌های بیماری عکسبرداری اشعه ایکس انجام می‌شود. یک ماده کنتراست رنگی در رگ بیمار تزریق می‌شود و سپس با کمک دستگاه سی تی اسکن از زوایای مختلفی از بیمار عکسبرداری می‌شود.

سی تی اسکن مغزی جهت تشخیص بسته بودن رگ مغز

سی تی اسکن مغزی تصاویری دقیق از مغز بیمار می‌گیرد که در آن می‌توان خونریزی مغزی را تشخیص داد.

آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی و تشخیص گرفتگی عروق مغزی

در این روش از ماده کنتراست رنگی برای متمایز کردن رگ‌های موجود در مغز و گردن استفاده می‌شود و سپس با استفاده از آهنرباهای بزرگ، تصاویر سه‌بعدی دقیق از سر و گردن گرفته می‌شود.

اسکن ام آر آی برای تشخیص گرفتگی رگهای مغزی

در روش ام آر آی مغزی بدون استفاده از ماده کنتراست رنگی، تصاویر دقیقی از بافت مغز تهیه می‌شود.

آنژیوگرافی مغزی برای تشخیص تنگی عروق مغزی

در آنژیوگرافی مغزی، پزشک یک لوله باریک و منعطف را وارد شریان کاروتیدی می‌کند. ماده کنتراست رنگی در رگ تزریق می‌شود و سپس تصاویر اشعه ایکس گرفته می‌شود تا وجود هرگونه چیز غیرعادی در شریان تشخیص داده شود. این تست نسبت به سایر تست‌ها تهاجمی‌تر است و ریسک بالاتری دارد.

درمان تنگی عروق مغزی

روش های درمان تنگی رگهای مغز عبارتند از:

  • دارو درمانی
  • جراحی
  • تغییر در سبک زندگی

درمان گرفتگی رگهای سر با استفاده از دارو درمانی

ممکن است پزشک برای کاهش خطر بروز سکته مغزی بر اثر لخته‌های خون، داروهای آسپرین یا کلوپیدورگل را تجویز کند. پزشک همچنین در صورت نیاز، داروهایی برای کاهش کلسترول و فشار خون تجویز می‌کند. در برخی از موارد داروی وارفارین که نوعی رقیق‌کننده خون است، تجویز می‌شود.

قرص برای گرفتگی عروق مغزی

درمان تنگی عروق سر از طریق جراحی

در صورتی که گرفتگی یا انسداد رگ مغز بسیار شدید باشد عمل جراحی برای باز کردن رگ انجام می‌شود. با باز کردن گرفتگی و انسداد عروق، جریان خون به مغز افزایش پیدا می‌کند و از بروز سکته مغزی جلوگیری می‌شود.

پزشک ممکن است یکی از روش‌های زیر را برای جراحی بسته شدن رگهای سر تجویز کند:

  • اندآرترکتومی کاروتید (CEA)
  • استنت گذاری کاروتید(CAS)

جراحی گرفتگی عروق مغز

اندآرترکتومی کاروتید (CEA)

این عمل اغلب برای بیمارانی انجام می‌شود که به گرفتگی شریان کاروتیدی و سکته مغزی گذرا مبتلا شده‌اند. در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی است، برش کوچکی در گردن او و در محل گرفتگی رگ، ایجاد می‌شود.

پزشک در ابتدا جریان خون رگ را متوقف می‌کند و سپس پلاک‌های موجود در رگ و یا قسمت آسیب‌دیده از رگ را جدا می‌کند و سپس دو قسمت رگ را به هم متصل می‌کند تا جریان خون به مغز بهبود پیدا کند.

مزایا و معایب این عمل جراحی به سن بیمار و میزان انسداد رگ و سابقه بروز سکته در بیمار، بستگی دارد.

استنت گذاری کاروتید (CAS)

استنت گذاری کاروتید روش جدیدتری است که از روش قبلی کم تهاجمی‌تر است. در این روش برش کوچکی در کشاله ران ایجاد می‌شود و سپس یک لوله‌ی باریک مخصوص از طریق رگ موجود در کشاله ران به سمت رگ کاروتیدی هدایت می‌شود.

زمانی‌که لوله به محل انسداد رگ رسید، از سر آن، بالون کوچکی در رگ شروع به بزرگ‌شدن می‌کند و برای چند ثانیه به دیواره‌های رگ فشار وارد می‌کند تا رگ را باز کند و سپس یک لوله بسیار کوچکی به نام استنت در دیواره رگ قرار داده می‌شود تا رگ را باز نگه دارد.

استنت معمولا از جنس فلزی است و به طور دائمی در این محل از رگ باقی می‌ماند. البته در مواردی ممکن است استنت از موادی ساخته شده باشد که به مرور زمان جذب بافت بدن می‌شوند.

برخی از استنت‌ها نیز دارای دارویی هستند که از انسداد مجدد رگ جلوگیری می‌کند. این روش نسبتا جدید است و در مورد تاثیر آن در پیشگیری از سکته مغزی هنوز بحث‌هایی وجود دارد.

پیشگیری از گرفتگی رگهای مغز با تغییر در سبک زندگی

برای پیشگیری از پیشروی بیماری گرفتگی رگ مغز لازم است تغییرات زیر را در عادات زندگی خود اعمال کنید:

  • کشیدن سیگار را ترک کنید.
  • فشار خون خود را کنترل کنید.
  • دیابت خود را کنترل کنید.
  • به صورت منظم به پزشک مراجعه کنید.
  • رژیم غذایی سالم داشته باشید که به‌خصوص به سلامت قلب کمک می‌کند.
  • از پزشک بخواهید کلسترول خون شما را چک کند و در صورت نیاز اقدام به درمان کنید.
  • وزن خود را در محدوده سالم نگه دارید.
  • در اغلب روزهای هفته حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید.


:: برچسب‌ها: درمان , سکته , گرفتگی , رگهای مغز , انسداد , عروق مغزی , مغز ,
:: بازدید از این مطلب : 48
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

آیا تا به حال شده است که نتوانید به خوبی تفکر و تمرکز کنید یا تصورات ذهنی شما به صورت کامل واضح نباشد؟ اگر شما به‌طور مداوم احساس خستگی، حواس‌پرتی و تغییر خلق‌وخوی دارید ممکن است دچار عارضه مغز مه آلود یا خستگی مغز شده باشید.

بیماری مغز مه آلود چیست؟

با بالا رفتن سن، انسان ممکن است شروع به ضعیف شدن کرده و خطای لحظه‌ای ناشی از تفکر گیج‌کننده ممکن است شایع‌تر شود. این یک روند طبیعی است اما در برخی موارد، ممکن است ناشی از عارضه‌ای تحت عنوان مغز مه آلود باشد.

مغز مه آلود که به آن خستگی مغز یا مه مغز نیز گفته می‌شود، عارضه‌ای است که منجر به احساس فراموشی، عدم تمرکز و وضوح ذهنی در فرد می‌شود.

پیشگیری از بیماری مغز مه آلود

برای پیشگیری از بیماری مغز مه آلود و انجام اقدامات بهداشتی مناسب به منظور حفظ سلامت مغز، لازم است درک درستی از دلایل رایج خستگی مغز داشت. گاهی اوقات درمان مغز مه‌آلود از طریق اصلاح کردن کمبودهای تغذیه‌ای، تغییر داروها یا بهبود کیفیت خواب ممکن می‌شود.

مه مغزی می‌تواند همراه با سردرگمی ذهنی خفیف تا شدید باشد و معمولا بدون هیچ هشداری واقع شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، شخص عدم تمرکز، ضعف یادآوری ذهنی و کاهش هوش ذهنی را تجربه می‌کند.

چه چیزی برای خستگی مغز خوب است؟

اگر علت خستگی مغز درمان نشوند، این وضعیت می‌تواند تا جایی ادامه پیدا کند که به صورت منفی زندگی شخصی و حرفه‌ای فرد را تحت تأثیر قرار دهد.

اگر به طور مداوم با عدم وضوح تفکر مواجه هستید و این وضعیت به جای بهبود در حال بدتر شدن است، حتما با یک پزشک مغز و اعصاب صحبت کنید.

مغز مه آلود ممکن است یه عارضه ناامیدکننده باشد، اما بهبود آن امکان‌پذیر می‌باشد. زمانی که علت ایجاد کننده آن رفع شد، عملکرد ذهن شما نیز بهتر می‌شود.

یکی از اقدامات مفیدی که در جهت پیشگری خستگی مغز می‌توان انجام داد، تقویت مغز است. عملکرد مغز انسان در طول دوره جوانی به اوج خود می‌رسد و به‌تدریج با افزایش سن کاهش پیدا می‌کند. سبک زندگی مدرن نیز نقش بسیار مهمی در کاهش توانایی‌های شناختی دارد.

برای پیدا کردن راه ‌های تقویت مغز باید چندین فاکتور مخرب مانند رژیم غذایی ضعیف، قرار گرفتن در معرض سموم، استرس، کمبود خواب و سایر فاکتورهای نادیده گرفته‌شده را مدنظر داشت.

آیا می‌دانید علت خستگی مغز چیست؟

مه و خستگی مغز می‌تواند به وسیله دسته‌ای از عوامل ایجاد شود. در تمامی موارد، بررسی ریشه‌ای آنچه که باعث مه مغزی شده است، کلید غلبه بر این وضعیت ناتوان‌کننده می‌باشد.

علت خستگی مغز یا مغز مه آلود

دلایل مغز مه آلود عبارتند از:

  • کمبود خواب
  • بارداری
  • مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس
  • سندورم خستگی مزمن (CFS)
  • لوپوس
  • استرس
  • افسردگی
  • یائسگی
  • دیابت
  • نقص‌های تغذیه‌ای
  • درمان سرطان
  • عوارض جانبی داروها

کمبود خواب و خستگی مغز

مغز برای بازیابی خود، به خواب نیازمند است. بنابراین اگر خواب فرد به صورت مرتب قطع شود یا زمانی که فرد از اختلال خواب رنج می‌برد، احتمال تجربه مغز مه آلود در هنگام صبح و به محض بیدار شدن، افزایش می‌یابد.

برای برخی افراد، یک فنجان قهوه‌ برای بازگرداندن وضوح مغز کافی می‌باشد، اما برای برخی دیگر که به صورت جدی از خواب محروم هستند، این نوع مه مغزی می‌تواند تا مدتی باقی بماند و منجر به کند شدن مغز گردد.

کمبود خواب و بیماری مه مغزی

نقش بارداری در عارضه مغز مه آلود

برخی خانم‌ها، یادآوری مسائل در طول بارداری را دشوار می‌یابند. حمل یک جنین، می‌تواند سیستم بدن را از راه‌های زیادی تغییر دهد و مواد شیمیایی آزاد شده برای محافظت و تغذیه کودک، ممکن است باعث بروز مشکلاتی در حافظه خانم باردار شود.

بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس

بیماری ام اس سیستم عصبی مرکزی فرد را تحت تأثیر قرار داده و می‌تواند در چگونگی فرمان مغز بر بدن شخص تغییر ایجاد کند. تقریباً نیمی از افرادی که از بیماری ام اس رنج می‌برند، دارای مشکلاتی در حافظه، توجه، برنامه‌ریزی یا زبان هستند که این امر احتمال ابتلا به خستگی زودرس مغز را تشدید می‌کند.

تمرین‌های یادگیری و حافظه می‌توانند به بهبود این وضع کمک کرده و یک درمان‌گر می‌تواند برای کنترل وظایفی که با آنها مشکل دارد، روش‌های جدیدی را به شخص پیشنهاد کند.

سندورم خستگی مزمن (CFS)

در این بیماری، بدن و ذهن فرد برای مدت طولانی خسته می‌شود. او ممکن است احساس سردرگمی و فراموشی کرده و قادر به تمرکز نباشد. هیچ درمان شناخته شده‌ای برای سندروم خستگی مزمن وجود ندارد اما دارو، ورزش کردن و صحبت درمانی، ممکن است کمک‌کننده باشند.

ارتباط لوپوس با خستگی مغز

بیماری لوپوس در طولانی مدت باعث می‌شود که سیستم ایمنی فرد به بدن او حمله کند و علائم آن در موارد مختلف، متفاوت است. تقریبا نیمی از افراد مبتلا به لوپوس دارای مشکلاتی در حافظه و تمرکز بوده و پریشانی و سردرگمی را تجربه می‌کنند.

هیچ درمانی برای آن وجود ندارد، اما داروها و صحبت با درمان‌گر، می‌توانند در مدیریت وضعیت کمک کنند.

نقش استرس در ابتلا به مغز مه آلود

استرس بسیار قدرتمند بوده و می‌تواند به صورت منفی و از راه‌های گوناگون، مانند ایجاد خستگی مغزی و عدم تمرکز بر بدن تاثیر بگذارد. در حالی که بروز خستگی مغزی در دوره‌های استرس شدید مانند از دست رفتن یک عزیز، شایع است، استرس‌های نرمال روزانه نمی‌توانند موجب آن شوند.

اگر شخصی خستگی مغزی را به دلیل استرس‌های طبیعی روزانه تجربه کرد، علت احتمالا چیز دیگری می‌باشد.

رابطه بین افسردگی و خستگی مغزی

در زمان بروز مشکلات، شخص ممکن است به خوبی چیزها را به یاد نیاورد و یا به خوبی قادر به فکر کردن نباشد. دشوار است که بدانیم این وضعیت به کمبود انرژی و تحرک ناشی از افسردگی مرتبط است یا افسردگی طوری بر مغز شخص تاثیر گذاشته است که باعث خستگی و مه مغز آن شده است.

درمان افسردگی که شامل دارو درمانی و صحبت درمانی می‌باشد، باعث بازیابی مغز از خستگی یا به عبارتی رفع خستگی مغز می‌شود.

بروز بیماری مه مغز پس از یائسگی

زمانی که یک خانم به دوره یائسگی وارد می‌شود، گاهی مه مغزی را به دلیل نوسانات هورمونی تجربه می‌کند. زمانی که هورمون‌ها دوباره منظم شدند، علائم خستگی مغزی ناپدید می‌گردند.

اختلال مغز مه آلود در اثر دیابت

از آنجا که گلوکز یک منبع انرژی خوب برای مغز است، نوسانات سطح گلوکز در خون می‎‌تواند باعث بروز علائم خستگی مغزی کوتاه مدت شود. به همین دلیل، افراد مبتلا به دیابت در خطر ابتلا به مغز مه آلود می‌باشند.

خستگی مغز ناشی از نقص‌های تغذیه‌ای

عملکرد قوی مغز وابسته به تامین صحیح منیزیم، ویتامین B12 و آمینواسیدها در بدن است. زمانی که این مواد کم باشند یا بدن آب خود را از دست بدهد، اختلال خستگی مغزی ممکن است بروز کند.

تغذیه و بیماری مغز مه آلود

ابتلا به اختلال خستگی مغز در دوره درمان سرطان

افراد مبتلا به سرطان در دوره شیمی درمانی از داروهای قوی‌ای استفاده می‌کنند که می‌تواند به وضعیتی منجر شود که گاهی اوقات به نام مغز شیمیایی خوانده می‌شود.

بیمار ممکن است در به یادآوری جزئیات مانند نام‌ها و تاریخ‌ها مشکل پیدا کند، در انجام کارهای چند وظیفه‌ای به معضل خورده و زمان طولانی‌تری را برای تمام کردن کارها صرف کند که این موارد جزو علائم مغز مه آلود به شمار می‌روند.

معمولا این مشکل، نسبتا سریع رفع می‌شود، اما برخی افراد ممکن است برای مدت طولانی پس از درمان خود، با آن مواجه باشند.

خستگی مغز در دوره درمان سرطان

عارضه خستگی مغز ناشی از عوارض جانبی داروها

داروهای خاصی مانند آنها که برای فشار خون بالا، کاهش درد و تسکین آلرژی استفاده می‌شوند، به علت داشتن عوارض جانبی، می‌توانند باعث بروز مشکلات ذهنی و عدم تمرکز در فرد شوند. این اتفاق می‌تواند برای در اثر استفاده از هر نوع دارو، چه با نسخه و چه بدون نسخه، رخ بدهد.

تشخیص مه مغزی

انجام یک آزمایش به تنهایی نمی‌تواند در تشخیص اختلال مه مغزی کمک کند. مه مغزی ممکن است نشانه‌ای از یک مسئله زیربنایی باشد. بنابراین پزشک در ابتدا معاینات فیزیکی انجام می‌دهد و از بیمار درباره موارد زیر سوال می‌پرسد:

  • سلامت ذهنی
  • رژیم غذایی
  • سطح فعالیت فیزیکی
  • داروها و مواد معدنی حال حاضر

بیمار باید به پزشک اجازه دهد تا درباره دیگر علائم احتمالی او بداند. برای مثال، فردی که دارای کم کاری تیروئید است ممکن است مغز مه آلود را همراه با ریزش مو، خشکی پوست، افزایش وزن یا ناخن‌های شکننده تجربه کند.

آزمایش خون، می‌تواند به پزشک در تشخیص علت مه مغزی کمک کند. از طریق آزمایش خون می‌توان موارد زیر را بررسی کرد:

  • سطوح غیرطبیعی گلوکز
  • عملکرد ضعیف کبد، کلیه و تیروئید
  • نقص‌های تغذیه‌ای
  • عفونت‌ها
  • بیماری‌های التهابی

بر اساس نتایج، پزشک تصمیم می‌گیرد که آیا معاینات بیشتر نیاز است یا خیر.

دیگر ابزارهای تشخیص خستگی مغز می‌تواند شامل آزمایش‌های عکس‌برداری برای مشاهده داخل بدن باشد. برای تشخیص مغز مه آلود می‌توان از عکس برداری اشعه‌ی ایکس، ام آر آی و سی تی اسکن استفاده کرد.

پزشک همچنین ممکن است یک آزمایش آلرژی یا مطالعه بر روی خواب فرد را برای بررسی اختلال خواب در فرد درخواست کند.

کنترل و درمان خستگی مغز

خستگی مغز غالبا یک وضعیت قابل کنترل است، در صورتی که فرد قادر باشد که علت ایجادکننده آن را مشخص کند. برخی از کارهایی که می‌تواند به کاهش دوره‌های خستگی مغز کمک کنند، شامل موارد زیر می‌باشند:

  • خواب کافی
  • نکشیدن سیگار
  • رژیم غذلیی سالم
  • کاهش استرس

خواب کافی داشته باشید

هشت ساعت خواب مداوم، برای سلامت مغز ضروری است. برای کاهش خستگی مغزی در طول روز، تلاش کنید که کیفیت خواب خود را بالا ببرید.

پیشگیری از مغز مه آلود با خواب کافی

سیگار کشیدن را متوقف کنید

مصرف دخانیات به طور چشم‌گیری، تولید رادیکال‌های آزاد در بدن را افزایش داده و از این طریق می‌تواند نقشی مهم در ایجاد عارضه مغزی و کاهش سلامت مغز داشته باشد. کاهش مصرف دخانیات به آنتی اکسیدان‌های بدن اجازه می‌دهد تا فورا این وضعیت را بهبود دهند.

رژیم غذایی سالم‌تری را دنبال کنید

یک رژیم غذایی شامل مقدار زیادی از غذاهای تازه که با امگا۳، اسیدهای چرب ۶ و ۹، منیزیم و ویتامین‌های B کمپلکس غنی شده‌اند، به کاهش احتمال ابتلا به خستگی مغز کمک می‌کند. خوردن غذاهای سالم به صورت طبیعی آنتی اکسیدان‌های فرد را افزایش می‌دهد.

اما حتی این موضوع هم همیشه برای مقابله با سطوح بالای رادیکال‌های آزاد در بدن کافی نیست. برخی افراد به منظور حفظ وضوح مغزی در بالاترین حد خود، از مواد معدنی اسپیرولینا بهره می‌جویند.

نقش تغذیه سالم در بیماری مه مغزی

استرس را کاهش دهید

استرس، به معنای واقعی کلمه می‌تواند کشنده باشد، بنابراین به‌کارگیری روش‌هایی که باعث کاهش استرس در زندگی رومزه می‌شود، می‌تواند کاملا مفید باشد. از هر طریقی که می‌توانید، خواه از طریق ورزش کردن، دارو یا دیگر روش‌های آرام‌بخش، استرس خود را کاهش دهید تا باعث تسکین خستگی مغز شود.



:: برچسب‌ها: بیماری , مغز , مه آلود , شیوه , درمان , خستگی مغز ,
:: بازدید از این مطلب : 51
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

ضعف عضلانی به فقدان نیرو در عضلات گفته می‌شود، به طوری که ممکن است در این شرایط، ماهیچه‌ها به راحتی گذشته منقبض نشده یا حرکت نکند. ضعف عضلات دست و پا از جمله شایع‌ترین نوع ضعف عضلانی به شمار می‌رود.

احساس ضعف بدن و لرزش نشانه چیست؟

ضعف به معنی کاهش قدرت در یک یا چند عضله است که معمولا با لرزش بدن همراه است. دلایل ضعف عضلانی می‌تواند موارد مختلفی باشد. ممکن است علل رایج یا نادر، خطرناک یا کم خطر، موقت یا دائمی باشد.

بیماری‌های سیستم عصبی عضلانی، آسیب‌های وارده، بیماری‌های متابولیک و سموم، همه باعث ایجاد ضعف در بدن می‌شوند. خوشبختانه، ضعف‌های عضلانی که بدون دلیل ایجاد می‌شوند، در اکثر موارد برگشت‌پذیر بوده و به خودی خود برطرف می‌شوند.

در موارد بسیار نادر، ضعف دست و پا تنها نشانه وجود یک بیماری خطرناک است. علائم و نشانه‌های ضعف شامل مشکل در انجام فعالیت‌های روزانه مانند نوشتن، یا مشکل عدم تعادل در راه رفتن است.

اگر همیشه ضعف دارید، مخصوصا اگر ضعف شدید، موضعی یا دردناک بوده و بیش از چند هفته طول کشیده‌ است، باید به یک متخصص مراجعه کنید.

حالت و شدت ضعف، علائم، داروهای مصرفی و سوابق خانوادگی به پزشک در تشخیص علت ضعف کمک می‌کنند. زمانی که متخصص اعصاب علت ضعف را تشخیص داد، روش درمانی مناسب را به شما توصیه می‌کند.

برنامه درمان شما به علت ضعف و همچنین شدت علائم بستگی دارد. در برخی موارد، طب فیزیکی برای فرد مناسب بوده و به درمان او کمک می‌کند. ممکن است پزشک از دارو، جراحی یا روش‌های درمانی دیگری برای بیمار استفاده نماید.

ضعف عضلانی چیست؟

علت ضعف عضلات دست و پا

ضعف عضلات بدن زمانی ایجاد می‌شود که فرد حتی با تلاش زیاد نیز نتواند یک عضله را به اندازه طبیعی منقبض کرده یا آن را حرکت دهد. چه فرد بیمار باشد و چه فقط به کمی استراحت نیاز داشته باشد، این ضعف مشکلی است که تمام افراد گاهی به آن دچار می‌شوند.

به عنوان مثال، کار بدنی سخت باعث خستگی عضلات فرد می‌شود و فرد باید کمی به عضلات استراحت دهد تا بهبود یابند.

اما اگر بیمار به ضعف دائمی دچار باشد، یا ضعف او هیچ دلیل و علتی نداشته باشد، ممکن است نشانه وجود یک بیماری باشد. معمولا زمانی که مغز از طریق نخاع و اعصاب، سیگنال‌های حرکتی را به یک عضله می‌فرستد، فرد به طور اختیاری عضله را منقبض می‌کند.

اگر مغز، سیستم عصبی، عضلات یا ارتباط بین اینها در اثر یک بیماری یا آسیب از بین رفته باشد، عضلات به صورت طبیعی منقبض نمی‌شوند. این عدم انقباض طبیعی عضلات باعث ضعف عضلات می‌شود.

برخی از علل ضعف و بی حالی عبارتند از:

  • دلایل متابولیک ضعف عضلانی
  • علل عصبی ضعف عضلانی
  • بیماری‌های عضلانی که باعث احساس ضعف در عضلات می‌شوند
  • سموم ایجاد کننده ضعف عضلانی
  • سایر دلایل ضعف عضلانی

دلایل متابولیک ضعف عضلانی

ضعف عضلانی ممکن است در اثر علل متابولیک ایجاد شود که عبارتند از:

  • بیماری آدیسون (عدم تولید هورمون توسط غدد فوق کلیوی)
  • هیپرپاراتیروئیدسم (پرکاری غدد پاراتیروئید)
  • هیپرتیروئیدیسم (پرکاری تیروئید)
  • هایپوکالمبا (کاهش پتاسیم)
  • هایپوناترمیا (کاهش سدیم)

علل عصبی ضعف عضلات

ضعف در عضلات بدن ممکن است علل عصبی داشته باشد. علل عصبی ضعف عضلانی عبارتند از:

  • فلج بل (تورم یا التهاب عصبی که عضلات صورت را کنترل می‌کند)
  • فلج مغزی (شرایطی که بر مغز و عملکرد سیستم عصبی اثر می‌گذارد)
  • بیماری شارکو ماری توث (نوعی بیماری ارثی که بر اعصاب محیطی اثر می‌گذارد)
  • سندرم گولین بار (نوعی اختلال خود ایمنی اعصاب)
  • ام اس یا تصلب بافت چندگانه (نوعی بیماری که بر مغز و نخاع تاثیر گذاشته و باعث ضعف، عدم تعادل و مشکلات دیگر می‌شود)
  • گرفتگی یا فشار عصب، مانند عصب اولنار در بازو
  • سکته مغزی

بیماری‌های عضلانی که باعث احساس ضعف در عضلات می‌شوند

برخی از بیماری‌های عضلانی نیز ممکن است باعث ضعف عضله شوند. این بیماری‌ها عبارتند از:

  • اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS، که به بیماری لوگهریگ نیز معروف است. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یک بیماری عصبی – عضلانی شدید است که باعث ضعف و ناتوانی عضلات می‌شود)
  • درماتومیوزیت (التهاب عضله و راش‌های پوستی از علائم اصلی این بیماری هستند)
  • دیستروفی عضلانی (یک اختلال ارثی که باعث از دست دادن تدریجی بافت عضلانی و ضعف عضلات می‌شود)

سموم ایجاد کننده ضعف عضلات دست و پا

ممکن است ضعف عضله های بدن در اثر وجود برخی سموم باشد. این سموم عبارتند از:

  • بوتولیسم (یک مسمومیت غذایی شدید که در اثر باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجاد می‌شود)
  • مصرف خوراکی حشره‌کش‌ها
  • قرارگیری در معرض گاز اعصاب
  • مسمومیت فلج‌کننده صدف

دیگر علل ضعف بدن

ضعف عضلات دست و پا ممکن است علل دیگری داشته باشد که عبارتند از:

  • آنمی (کمبود سلول‌های قرمز خون)
  • آسیب ایجاد شده در اثر استفاده بیش از حد از عضله
  • پلیموئوزیت (ضعف و التهاب گسترده‌ی عضلات)

عوارض ضعف عضلات بدن چیست؟

از آنجا که ضعف عضلانی ممکن است در اثر بیماری‌های جدی به وجود آمده باشد، عدم درمان ممکن است باعث ایجاد عوارض و آسیب‌های دائمی شود. زمانی که علت بیماری تشخیص داده شد، بیمار باید برنامه درمانی که با کمک پزشک برای او آماده شده را دنبال کند تا خطر ایجاد عوارض احتمالی کاهش یابد.

عوارض ضعف عضلات و ماهیچه عبارتند از:

  • از دست دادن تحرک
  • فلج
  • از دست دادن دائمی احساس
  • آسیب دائمی به عصب (در اثر تحت فشار قرار گرفتن عصب) از جمله فلج
  • گسترش عفونت

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در برخی موارد، ضعف عضلانی بدن زندگی فرد را به خطر می‌اندازد، مخصوصا اگر به طور ناگهانی و در یک سمت بدن ایجاد شود. اگر بیمار هریک از موارد ناگهانی و مهلک زیر را داشت باید فورا به پزشک مراجعه کند:

  • اندازه غیرطبیعی مردمک چشم یا نشان ندادن عکس‌العمل به نور
  • کاهش سطح هوشیاری، مانند عدم پاسخگویی یا از دست دادن هوشیاری
  • فلج یا ناتوانی در حرکت دادن قسمتی از بدن
  • شکم درد شدید
  • تغییر ناگهانی دید، از دست دادن بینایی یا چشم درد
  • سردرد شدید

تشخیص بیماری ضعف عضلانی

اگر بیمار بدون دلیل به ضعف عضلانی مبتلا شده باشد، باید به پزشک مراجعه کند. پزشک متخصص سوالاتی در مورد ضعف عضلات بیمار، مثلا سوالاتی همچون مدت زمان احساس ضعف در عضلات و عضلات درگیر، از بیمار می‌پرسد. پزشک همچنین در مورد علائم دیگر و سوابق خانوادگی فرد نیز سوالاتی می‌پرسد.

تشخیص بیماری ضعف عضلانی

همچنین پزشک در مورد عکس‌العمل‌ها، احساس و تون عضلانی (مقاومت عضله در برابر کشیده شدن یا حرکات غیر فعال کششی) بیمار سوالاتی می‌پرسد. در صورت نیاز پزشک آزمایش‌هایی نیز برای بیمار تجویز می‌کند که عبارتند از:

  • ام آر آی یا سی تی اسکن برای بررسی ساختار داخلی بدن بیمار
  • آزمایش‌های عصبی برای ارزیابی عملکرد اعصاب
  • الکترومیوگرافی (نوار عصب) برای بررسی فعالیت عصب در عضلات بیمار
  • آزمایش خون برای بررسی وجود عفونت یا دیگر مشکلات پزشکی

راههای درمان ضعف دست و پا چگونه است؟

برنامه درمان ضعف عضلات بدن برای هر فرد با توجه به علل ایجاد ضعف عضلانی، وجود بیماری‌های دیگر در بدن فرد، سن و سوابق پزشکی فرد، شدت ضعف عضلانی و موارد دیگر، متفاوت است.

معمولا درمان ضعف عضلانی شامل یک برنامه درمان چند منظوره برای رویارویی با علل، کمک به افزایش قدرت، کاهش احتمال ایجاد عوارضی مانند آتروفی عضله، و کمک به داشتن یک زندگی سالم و فعال است.

معمولا درمان شامل یک دوره استراحت، نوشیدن آب کافی و تغذیه مناسب، و مراقبت‌های پزشکی منظم است. همچنین توصیه می‌شود که فرد توانبخشی، طب فیزیکی، کار درمانی، و یک برنامه ورزشی منظم نیز داشته باشد.

ممکن است برای محافظت از عضلات ضعیف و در برخی موارد برای بهبود تحرک فرد، به اسپلینت‌های ارتوپدی، عصاها، چوب‌های زیر بغل، یا یک واکر نیاز باشد.

در برخی موارد ممکن است برای کاهش التهاب سیستم عصبی در بیماری‌هایی مانند فلج بل، فلج چندگانه و میاستنی گراویس (بیماری خودایمنی مزمن عصبی عضلانی)، داروهای کورتیکواستروئید نیز تجویز شود. برای درمان ضعف عضلانی ناشی از عفونت باکتریایی نیز معمولا داروهای آنتی بیوتیک تجویز می‌شود.

ضعف عضلات ناشی از کم خونی نیز با ترانسفوزیون و درمان شرایط ایجاد کننده کم خونی، درمان می‌شود. ضعف عضلانی ناشی از عدم تعادل الکترولیت‌ها و یا کم آبی نیز معمولا با درمان شرایطی که باعث کم آبی شده و جبران الکترولیت‌ها از راه خوراکی یا تزریق درون وریدی مایعات و الکترولیت‌ها امکان‌پذیر است.



:: برچسب‌ها: ضعف , دست , پا , شیوه , درمان , ضعف عضلانی ,
:: بازدید از این مطلب : 56
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 8 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سنکوپ یا غش کردن به حالتی گفته می‌شود که فرد برای مدت کوتاهی هوشیاری خود را از دست می‌دهد و پس از گذشت مدت زمان کوتاهی به حالت طبیعی باز می‌گردد.

غش یا سنکوپ چیست؟

وقتی فردی غش می‌کند به مدت چند ثانیه هوشیاری خود را از دست می‌دهد. به این عارضه بیهوشی ناگهانی یا سنکوپ ناگهانی نیز گفته می‌شود. ممکن است فرد در ابتدا احساس بیماری و تعریق داشته باشد یا بدون هشدار یا علامتی بیهوش شوید.

وقتی فردی به طور ناگهانی بیهوش می‌شود به زمین می‌افتد، اما این بیماری شبیه به تشنج که معمولا با تکان و پرش اندام همراه است، نیست. فرد بیمار پس از چند ثانیه به هوش آمده و به حالت طبیعی باز می‌گردید. برخی از افراد پس از به هوش آمدن احساس خستگی زیادی دارند.

معمولا غش کردن به دلایلی مانند درد داشتن یا به مدت طولانی در محل گرم ایستادن رخ می‌دهد. این حالت به دلیل نیاز مستمر مغز به اکسیژن به وجود می‌آید. اگر میزان اکسیژن مغز به کمتر از مقدار معینی برسد فرد به زمین می‌افتم زیرا در این حالت اکسیژن‌رسانی به مغز راحت‌تر اتفاق می‌افتد.

آیا سنکوپ خطرناک است؟

سنکوپ ممکن است همراه با علائم و هشدارهایی اتفاق بیفتد یا بدون هیچ علامتی فرد ناگهان غش کند. این اتفاق ممکن است یک بار حادث شود یا چندین مرتبه تکرار شود. سنکوپ در برخی موارد علائمی مشابه با بیماری صرع مانند تکان‌های شدید، تشنج و افتادن‌های ناگهانی دارد.

حمله عصبی و غش کردن

اگر حمله دوباره دست داد یا شما احساس کردید که به طور کامل به حالت طبیعی بازنگشته‌اید باید به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. اقدامات درمانی به علل احتمالی سنکوپ یا غش کردن بستگی دارد.

در افراد جوان، زمانی که غش کردن با مشکلات قلبی یا بیماری‌های سیستم عصبی همراه نیست، جای نگرانی وجود ندارد. در افراد مسن‌تر ممکن است خطرات بیشتری برای آنها ایجاد کند اما این خطرات به دلیل شرایط زمینه‌ای و خطرات احتمالی زمین خوردن است.

علت سنکوپ می‎تواند چه مواردی باشد؟

کمبود موقتی گلبول‌های قرمز خون که حامل اکسیژن به مغز هستند دلیل سنکوپ یا غش کردن می‌باشد. مشکلات مختلفی ممکن است جریان خون به سمت مغز را کاهش دهد که برخی از آنها عبارتند از:

  • سنکوپ وازوواگال
  • فشار خون بالای ارتواستاتیک
  • نقایص قلبی
  • ریتم‌های نامنظم یا سریع قلب
  • التهاب عضلات قلب

سنکوپ وازوواگال

زمانی که عصب واگ تحریک شود، باعث کاهش نرخ ضربان قلب و انقباض عروق خونی بدن می‌شود. با کاهش نرخ ضربان قلب و انقباض عروق خونی، خون کمتری به مغز می‌رسد و باعث غش کردن فرد می‌شود.

در افراد مستعد، درد و استرس‌های عاطفی می‌تواند باعث سنکوپ وازوواگال شود که شایع‌ترین نوع سنکوپ است. این بیماری در برخی خانواده‌ها بیشتر اتفاق می‌افتد.

فشار خون بالای ارتواستاتیک

کاهش فشار خون پس از این که فرد به مدت زیاد ایستاده باشد یا پس از تغییر موقعیت از نشسته به ایستاده اتفاق می‌افتد. خون تمایل دارد که در پاها جمع شود و به همین دلیل خون کمتری به سمت قلب باز می‌گردد که باعث می‌شود خون کمتری از قلب خارج شده و به سمت اعضای دیگر بدن جریان یابد. پس از افت لحظه‌ای جریان خون به سمت مغز، فرد می‌افتد.

نقایص قلبی

نقایص قلبی اگر باعث محدود شدن جریان خون از بطن چپ به سمت اعضای بدن شود باعث غش کردن می‌شود. تنگی آئورت و کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک از نمونه‌های این مشکلات هستند.

ریتم‌های نامنظم یا سریع قلب

وقتی که قلب به صورت نامنظم یا تند می‌زند، بطن‌ها زمان کمتری دارند تا از خون پر شوند و آن را به سمت ریه‌ها و اندام‌های بدن پمپ کنند. در خلال این اختلالات ریتمی قلب، خون کمتر از حد معمول از قلب خارج شده و در آئورت جریان می‌یابد. بدن به این کاهش جریان خون به سمت مغز با غش کردن واکنش نشان می‌دهد.

التهاب عضلات قلب

التهاب عضلات قلب به عنوان مایوکاردیت نیز شناخته می‌شود. تضعیف عضلات قلب باعث ناتوان شدن آن در پمپ خون به صورت موثر در بدن می‌شود. در این مورد هم بدن به کاهش جریان خون به سمت مغز به صورت غش کردن واکنش نشان می‌دهد.

برخی بیماری‌ها و علل دیگر که باعث غش کردن و سنکوپ می‌شوند عبارتند از:

آسیب‌دیدگی‌های سر

  • صرع
  • سکته مغزی
  • مشکلات گوش داخلی
  • کم‌آبی بدن
  • کاهش قند خون
  • نگهداشتن نفس برای مدتی

علائم سنکوپ چیست؟

معمولا وقتی ایستاده‌اید غش می‌کند. این عارضه ممکن است به طور ناگهانی اتفاق بیافتد یا پس از بروز برخی احساسات زیر ایجاد شود:

  • سرگیجه
  • افتادن بدون دلیل
  • عرق کردن یا گرم شدن کف دست‌ها
  • حالت تهوع
  • تاری دید

این علائم در برخی موارد به علائم پیش از سنکوپ معروف هستند و معمولا فرد آنها را قبل از غش کردن تجربه می‌کند. اگر فرد در حال ورزش کردن یا پس از سرگیجه غش کنید، دچار تپش قلب با علائم شبیه صرع می‌شود که باید در این مواقع به پزشک مراجعه کند.

تفاوت تشنج و سنکوپ

خیر، اما ممکن است تمایز دادن بین تشنج صرعی و سنکوپ بسیار مشکل باشد. سنکوپ ممکن است باعث ایجاد علائم و رفتاری‌هایی شبیه تشنج شود. تفاوت آنها در این است که تشنج صرعی باعث ایجاد اختلالات جزئی در عملکرد الکتریکی مغز می‌شود در حالی که سنکوپ باعث کاهش جریان خون حامل اکسیژن به مغز می‌شود. تشنج در برخی مواقع با سنکوپ همراه است و سنکوپ نیز در برخی موارد با تشنج همراه می‌شود.

کمکهای اولیه در سنکوپ

فردی که واکنش وازوواگال را تجربه می‌کند غالبا با دراز کشیدن روی کمر و بالا نگه داشتن پاها از غش کردن و افتادن جلوگیری می‌کند. یک روش دیگر، نشستن و قرار دادن سر در بین زانوها است. زمانی که ناراحتی برطرف شد، فرد باید به آرامی به وضعیت طبیعی و عادی خود بازگردد. افرادی که به دلیل سنکوپ وازوواگال غش می‌کنند، معمولا به سرعت هوشیاری خود را به دست می‌آورند.

کمکهای اولیه در سنکوپ

دراز کشیدن روی کمر و بالا نگه داشتن پاها بالای سطح سر و دراز کشیدن به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه باعث بهبود شرایط فرد می‌شود. با این کار زمان کافی برای جریان یافتن خون و بازگشت به وضعیت طبیعی وجود داشته و از غش کردن دوباره فرد پیشگیری می‌شود.

در صورتی که فردی که غش کرده است پس از یک دقیقه هوشیاری خود را بازنیافت یا در تنفس او اختلال ایجاد شد باید با مرکز فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید.

نحوه تشخیص سنکوپ

پزشک برای تشخیص بیماری، سوابق پزشکی بیمار را بررسی کرده و او را معاینه می‌کند. جزئیات سنکوپ، هر چند وقت یک بار این اتفاق می‌افتد، بیمار قبل از غش کردن به چه فعالیتی مشغول بوده است و احساس‌ها یا علائم دیگر او قبل از سنکوپ چه بوده است، اطلاعاتی هستند که برای پزشک جهت تشخیص علت ابتلا به این بیماری مفید واقع می‌شوند.

به علاوه، ممکن است فشار خون بیمار در حالت ایستاده و نشسته برای بررسی احتمال ابتلا به فشار خون بالای اورتواستاتیک اندازه‌گیری و بررسی شود.

برخی انواع تست سنکوپ شامل موارد زیر است:

  • آزمایش‌های خون
  • الکتروکاردیوگرام (ای سی جی یا ای کی جی)
  • آزمایش میز تیلت
  • مانیتور و نظارت هول‌تر
  • اکوکاردیوگرام (یا اکو)

آزمایش‌های خون

آزمایش‌های خون به ارزیابی علل احتمالی مانند پایین بودن قند خون و کم‌آبی بدن کمک می‌کند.

الکتروکاردیوگرام (ای سی جی یا ای کی جی)

در این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب مورد بررسی قرار گرفته و ناهنجاری‌ها و اختلالات ریتمی (آریتمی یا اختلالات ریتمی) قلب مشخص می‌شود.

آزمایش میز تیلت

فشار خون و نرخ ضربان قلب بیمار در حال دراز کشیده روی یک تخت اندازه‌گیری می‌شود و سپس پس از این که تخت کج و شیب‌دار شد دوباره این متغیرها اندازه‌گیری می‌شوند.

مانیتور و نظارت هول‌تر

دستگاه ای کی جی قابل حل به مدت ۲۴ ساعت یا بیشتری به بدن بیمار وصل شده و اختلالات ریتمی و تندی ضربان قلب را در حالت انجام فعالیت‌های عادی مورد اندازه‌گیری قرار می‌دهد.

اکوکاردیوگرام (یا اکو)

در این فرآنید، عملکرد قلب با استفاده از امواج صوتی برای تولید تصاویر متحرک از قلب و دریچه‌های آن مورد مطالعه یا ارزیابی قرار می‌گیرد.

بهترین روش های درمان سنکوپ

پزشک برنامه درمانی را برای معالجه سنکوپ بر اساس موارد زیر تنظیم می‌کند:

  • سن، سلامت عمومی و سوابق پزشکی بیمار
  • شدت و علت ابتلا به این عارضه
  • قدرت تحمل بیمار برای مصرف برخی داروها و انجام برخی فرآیندها و درمان‌ها
  • انتظارات در مورد این وضعیت برای یک مدت زمان

درمان سنکوپ یا غش

انتخاب روش درمان قطعی سنکوپ به علت یا پیش‌آگهی‌های ابتلا به آن بستگی دارد. برخی اقدامات درمانی در این زمینه عبارتند از:

  • اجتناب از وضعیت‌هایی که بیماری فرد را تحریک می‌کنند
  • دارو
  • درمان‌های فیزیکی
  • تغییر در رژیم غذایی
  • پیس میکر

اجتناب از وضعیت‌هایی که بیماری فرد را تحریک می‌کنند

برای بیماران مبتلا به سنکوپ وازوواگال، اجتناب از وضعیت‌هایی که بیماری فرد را تحریک می‌کنند.

درمان دارویی سنکوپ

برای درمان پایین بودن فشار خون از داروهایی استفاده می‌شود که می‌توانند به کاهش این شرایط کمک کنند.

درمان‌های فیزیکی

ورزش‌ها و کمک‌های پا مانند استفاده از جوراب‌های مخصوص واریس ممکن است به پیشگیری از تجمع خون در پاها کمک کنند.

تغییر در رژیم غذایی برای درمان سنکوپ مغزی

افزایش سدیم (نمک) و مصرف مایعات می‌تواند فشار خون را افزایش دهند و از بروز حملات غشی جلوگیری کنند.

پیس میکر

این ابزار تحت عمل جراحی در قلب بیمار کاشته شده و از سیگنال‌های الکتریکی برای پیشگیری از افت ضربان قلب استفاده می‌کند.



:: برچسب‌ها: درمان , سنکوپ , غش ,
:: بازدید از این مطلب : 35
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 8 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سردرد و تهوع از جمله مشکلات شایعی هستند که بسیاری از زنان باردار از آن شکایت می‌کنند. سردرد در دوران بارداری می‌تواند علل مختلفی داشته باشد که در اغلب موارد خطری برای مادر و کودک ندارند اما در موارد خاصی نیز می‌تواند نشانه‌ای جدی باشد و باید به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

اگر باردار هستید، همیشه باید پزشک خود را از علائم و یا عوارضی که به آن دچار می‌شوید مطلع کنید. سردرد در دوران بارداری معمولا جایی برای نگرانی ندارد، اما تنها پزشک شماست که می‌تواند تشخیص دهد سردرد شما امری عادی است یا یکی از موارد نادر استثنایی است که نشانه‌ی خطر است.

علت سردردهای طولانی مدت در دوران بارداری

سردرد ممکن است در اوایل یا اواخر بارداری رخ دهد و زمان بروز سردرد می‌تواند در تشخیص علت آن نقش داشته باشد. حتی اگر قبل از بارداری نیز سابقه سردرد داشته‌اید، باید در مورد سردردهای دوران بارداری خود با پزشک متخصص مشورت کنید تا او تصمیم بگیرد که شما به چه ارزیابی‌ها و درمان‌هایی نیاز دارید. از داروهای غیر تجویزی که بدون نسخه از داروخانه قابل تهیه هستند به هیچ وجه استفاده نکنید مگر این که پزشکتان این توصیه را به شما کرده باشد.

دارو های موثر در رفع سردرد های دوران بارداری

معمولا در دوران بارداری از تجویز داروهای ایبوپروفن و آسپرین خودداری می‌شود اما در صورتی که درمان‌های غیر دارویی موثر نباشند، ممکن است استامینوفن تجویز شود.

استامینوفن داروی ایمنی است، به شرطی که طبق راهنما یا برچسب روی آن مصرف شود. سایر داروهای معمول برای سردرد مانند آسپرین و ایبوبروفن و همچنین داروهایی که اغلب برای میگرن تجویز می‌شوند، برای زنان باردار مناسب نیستند.

اگر مستعد ابتلا به سردردهای میگرنی شدید هستید، با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید در صورت بروز سردرد در دوران بارداری خود، چه داروهایی می‌توانید مصرف کنید.

در صورتی که شما به طور مکرر دچار سردردهای شدید و غیرقابل تحمل می‌شوید، ممکن است مزایای مصرف برخی داروها برای شما بیشتر از معایب و خطرات احتمالی آن باشد. البته حتی با این حال نیز مصرف برخی از داروها کاملا ممنوع است.

مراقبت‌های خانگی برای درمان سردرد دوران بارداری

در ادامه می‌خوانید که چگونه از بروز سردرد در دوران بارداری پیشگیری کنید یا در صورت بروز سردرد، درد خود را تسکین دهید:

  1. عواملی که موجب تشدید سردرد می‌شوند را شناسایی کنید.
  2. پزشکان معمولا به شما توصیه می‌کنند که غذاهایی که می‌خورید همراه با زمان شدت گرفتن یا بهبود یافتن سردردهای خود را ثبت کنید تا بتوانید تشخیص دهید که چه موادی موجب تشدید سردرد می‌شوند. با ثبت این اطلاعات، زمانی که حمله سردرد رخ می‌دهد شما به خوبی می‌دانید که طی ۲۴ ساعت قبلی چه غذاهایی مصرف کرده اید و زمانی که سردرد شروع شد چه کاری انجام می‌دادید.

برخی از غذاهایی که معمولا موجب تشدید میگرن در افراد می‌شوند عبارتند از:

  1. غذاهای حاوی مونوسدیم گلوتامین
  2. نیترات (معمولا در گوشت‌های فرآوردی شده مانند‌هات داگ)
  3. سولفیت (در بسیاری میوه‌های خشک و همینطور ماده نگهدارنده سالاد)،
  4. شیرین کننده‌های مصنوعی
  5. برخی مغزیجات و دانه‌های خاص
  6. پنیر مانده و سایر فرآورده‌های لبنی ترش مانند دوغ و خامه ترش
  7. برخی میوه‌های تازه خاص (مانند موز، آووکادو، پاپایا و مرکبات)
  8. ماهی دودی، شکلات، مواد تخمیر شده (مانند سس سویا)

برخی عوامل محیطی که باعث تشدید میگرن می شود:

  1. نورهای چشمک زن
  2. صداهای بلند
  3. بوهای غلیظ
  4. استشمام دود سیگار
  5.  گرما یا سرمای شدید نیز موجب تحریک حمله میگرنی می‌شوند

درمان سردرد دوران بارداری

از کمپرس سرد و گرم استفاده کنید

برای سردرد تنشی در دوران بارداری یک کمپرس سرد یا گرم روی پیشانی یا در پایین جمجمه در پشت سر قرار دهید. برای سردردهای میگرنی کمپرس سرد بسیار بهتر است.

دوش بگیرید

برای برخی از افراد مبتلا به میگرن، گرفتن دوش آب سرد موجب تسکین درد آنی (هرچند موقتی) می‌شود. اگر نمی توانید دوش آب سرد بگیرید کمی آب سرد به سر و صورت خود بپاشید. برای سردردهای تنشی گفتن دوش آب گرم بهتر است.

گرسنه یا تشنه نشوید

برای پیشگیری از پایین آمدن قند خون (یکی از علل شایع تحریک سردرد)، بهتر است که تعداد وعده‌های غذایی خود را افزایش دهید و در عوض در هر وعده مقدار غذای کمتری بخورید. اگر زندگی روزمره شما بسیار پرمشغله است و نمی‌توانید چندین وعده غذا بخورید، مقداری غذای مناسب میان وعده مانند میوه، کلوچه یا ماست همراه خود داشته باشید.

از خوردن شکر به طور مستقیم (مانند آبنبات) خودداری کنید چرا که موجب افزایش ناگهانی قند خون می‌شود.

فراموش نکنید که هر روز مقدار زیادی آب بنوشید تا بدن شما دچار کم آبی نشود. در صورتی که میگرن عود کرده و حالت تهوع دارید، آب را به صورت جرعه جرعه بنوشید.

از خستگی مفرط پرهیز کنید

سعی کنید زمان کافی برای خواب خود اختصاص دهید تا خواب کافی داشته باشید. اگر دچار سردرد میگرنی شدید هستید، سعی کنید در اتاقی آرام و تاریک بخوابید.

کمی ورزش کنید

برخی از شواهد نشان می‌دهند که انجام منظم ورزش می‌تواند تعداد دفعات عود و شدت سردرد‌های میگرنی را کاهش دهد. ورزش کردن در واقع موجب کاهش فشار روانی و استرسی می‌شود که معمولا عامل عود میگرن است.

اگر مستعد سردرد میگرنی هستید و می‌خواهید ورزش کنید، بهتر است در ابتدا به آرامی و با ورزش‌های بسیار سبک شروع کنید، چرا که آغاز ناگهانی ورزش پرفشار نیز خود موجب سردرد می‌شود. همچنین زمانی که سردرد شما عود کرده از ورزش کردن خودداری کنید.

از تکنیک‌های ریلکسیشن استفاده کنید

بیوفیدبک، مدیتیشن و یوگا در کاهش استرس و فشار روانی موثر هستند و در نتیجه به پیشگیری از سردرد در دوران بارداری در برخی از بیماران کمک می‌کنند.

پیشگیری از سردرد دوران بارداری

ماساژ بگیرید

می‌توانید یک ماساژ کامل بدن دریافت کنید تا تنش و گرفتگی‌های عضلانی در گردن و کمر و شانه‌ها که می‌تواند موجب سردرد شود، برطرف شود.

سردرد تنشی در دوران بارداری

بسیاری از زنان در دوران بارداری خود سردرد‌های تنشی دارند اما این سردردها می‌توانند خصوصا در سه ماهه اول بارداری بسیار آزاردهنده باشند. سردردهای تنشی در دوران بارداری به صورت درد موجی یا درد مبهم در دو طرف سر و پشت گردن است.

این سردردها معمولا بر اثر بی خوابی، افسردگی یا ترک مصرف کافئین ایجاد می‌شوند و افزایش هورمون‌ها نیز موجب تشدید سردردهای تنشی در برخی زنان می‌شود.

سردرد میگرنی ضربان دار در بارداری

بسیاری از زنان در دوران بارداری، سردردهای میگرنی را تجربه می‌کنند. در حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به میگرن، اولین سردرد خود را در دوران بارداری تجربه می کنند. هرچند علت اصلی بروز میگرن ناشناخته است، اما دانشمندان معتقدند که افزایش جریان و فشار خون در مغز موجب بروز حمله میگرنی و پیشروی بیماری می‌شود.

سردرد میگرنی اغلب در سه ماهه اول بارداری آغاز می‌شوند، اما در مواردی نیز ممکن است در اواخر بارداری ایجاد شوند. میگرن موجب درد متوسط تا شدید سر شده که به صورت تپنده است و معمولا در یک طرف سر احساس می‌شود.

این سردردها ممکن است هر بار تا ۷۲ ساعت طول بکشند و با انجام فعالیت فیزیکی تشدید می‌شوند. سردرد میگرنی می‌تواند با حالت تهوع، استفراغ، حساسیت به نور و صدا همراه باشد.

این سردردها معمولا بعد از سه ماهه اول کاهش پیدا می‌کنند. البته برخی از زنان نیز گزارش داده اند که سردرد آنها با ادامه بارداری بهبود نیافته یا حتی بدتر شده است.

سردرد ناشی از مسمومیت بارداری

داشتن سردرد شدید و مداوم در سه ماهه سوم بارداری می‌تواند نشانه مسمومیت بارداری باشد. سردردهای ناشی از مسمومیت بارداری با فشار خون بالا و پروتئین در ادرار همراه هستند. این سردردها به صورت درد مبهم یا تپنده در سر هستند که خوب نمی‌شوند.

سردردهای ناشی از مسمومیت معمولا با علائم زیر همراه هستند:

  • تاری دید
  • دیدن نقاط مواج در هوا
  •  افزایش وزن ناگهانی
  • درد در بالا و راست چشم
  •  تورم دست و صورت

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر سردرد شما بیش از مقدار همیشگی است و یا اگر بعد از انجام درمان‌های خانگی سردردتان بهبودی پیدا نمی‌کند، لازم است به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

سایر علائمی که نشان می‌دهند شما باید فورا به پزشک مراجعه کنید عبارتند از:

  • تاری دید 
  • ورم دست و صورت
  • افزایش وزن ناگهانی 
  • درد در ناحیه شکم

درمان سردرد بارداری

همچنین در صورت بروز شرایط زیر با پزشک تماس بگیرید:

  •  در سه ماهه دوم یا سوم هستید و سردرد بسیار شدیدی دارید یا برای اولین بار دچار سردرد شده اید.
  •  دچار سردرد ناگهانی و انفجاری شدید که در آن تا حدی شدید است که شما را از خواب بیدار می‌کند و  این درد بهبود پیدا نمی کند و یا نوع سردرد مانند همیشه نیست و با دفعات قبلی فرق می‌کند.
  •  همراه بودن سردرد یا گرفتگی گردن و تب.
  •  سردرد در حال بدتر شدن است و علائم دیگری مانند اختلال بینایی و تاری دید، اختلال تکلم، سرگیجه، بی حسی و تغییر در حس هوشیاری بروز کرده اند.
  •  بیمار بعد از زمین خوردن و ضربه به سر دچار سردرد شده است. (یا هر گونه حادثه‌ی دیگری که موجب ضربه به سر شده .)
  •  بیمار همزمان با سردرد دچار گرفتگی بینی، احساس درد و فشار در زیر چشم یا سایر قسمت‌های صورت یا حتی دچار درد دندان شده است. در این موارد ممکن است بیمار دچار عفونت سینوس شده باشد که نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد.

برای سردرد به چه دکتری بریم؟

برای سردرد باید به بهترین دکتر مغز و اعصاب تهران مراجعه کنید. تخصص مغز و اعصاب تنها رشته‌ای است که به طور تخصصی در زمینه درمان انواع سردرد (خوشه‌ای، سینوزیتی، میگرنی، عصبی و …) فعالیت می‌کند. دکتر سردرد در تهران از جدیدترین و مناسبترین روشهای درمان مانند تزریق بوتاکس و سایر روشها استفاده می‌کند تا بیمار به صورت کامل بهبودی خود را به دست آورد.



:: برچسب‌ها: درمان , سردرد , دوران , بارداری ,
:: بازدید از این مطلب : 48
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 8 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

تومور یا سرطان نخاع چیست؟

منظور از تومور یا سرطان نخاعی توده‌ای از سلول‌های رشد یافته در داخل یا اطراف طناب نخاعی است. ستون فقرات و اجزای آن نیز ممکن است به انواع تومور و سرطان دچار شوند.

تومور ستون فقرات شامل تومورهایی است که از ابتدا در خود ستون فقرات شروع به رشد کرده‌اند، نه این که در جای دیگری ایجاد شده و سپس به ستون فقرات نفوذ کرده باشند. این تومورها معمولا خوش خیم هستند.

این تومورها به حدی نادر هستند که تنها نیم درصد از کل تومورهایی که توسط پزشکان شناسایی می‌شوند را به خود اختصاص می‌دهند. شکل‌گیری تومور بدخیم در ستون فقرات از این هم نادرتر است.

در اغلب موارد، سرطان ستون فقرات از نوع ثانویه یا متاستاتیک هستند؛ به این معنا که سرطان در جای دیگری از بدن شروع به رشد کرده و سپس گسترش یافته و به ستون فقرات نیز نفوذ کرده است.

سرطان‌هایی که ممکن است گسترش یافته و به ستون فقرات برسند شامل سرطان ریه، سینه، پروستات، سر و گردن، دستگاه تناسلی، ارگان‌های گوارشی، تیروئید، خون، کلیه و غیره می‌شوند.

آیا تومور یا سرطان نخاعی درمان دارد؟

تحت فشار قرار گرفتن طناب نخاعی توسط یک تومور باید به سرعت توسط متخصص مغز و اعصاب شناسایی شده و درمان شود تا از بروز آسیب‌های دائمی و عوارض جدی آن پیشگیری شود.

مدت زمان بهبودی و ریکاوری بعد از درمان سرطان نخاع به این موضوع بستگی دارد که آسیب به نخاع تا چه مرحله‌ای پیش رفته است و درمان چقدر سریع انجام شده است.

برداشتن تومورهای مننژیوما و فیبرونوروما و برخی دیگر از تومورهای اولیه ستون فقرات می‌تواند موجب درمان کامل سرطان شود. اگر تومور دارای مرزهای مشخصی باشد و از جای دیگری از بدن به ستون فقرات نفوذ نکرده باشد، برداشتن آن با جراحی موجب رفع علائم در نیمی از بیماران می‌شود.

درمان سرطان نخاع

انواع تومورهای نخاعی

انواع تومور نخاعی بر اساس محل قرارگیری آنها در بدن به سه دسته تقسیم می‌شوند:

  1. تومور اینترامدولاری (داخل نخاع)
  2. تومور اینترادورال-اکسترامدولار
  3. اکسترادورال (خارج از دورا)

تومور اینترامدولاری (داخل نخاع)

این تومورها در داخل خود نخاع تشکیل می‌شوند. اغلب تومورهای اولیه‌ی اینترامدولاری از نوع آستروستیویا یا اپاندیمرما هستند. تومورهای متاستاتیک
به علت پیشرفت‌های ایجاد شده در تکنیک‌های عکسبرداری، سریع‌تر از قبل شناسایی می‌شوند.

تومور اینترادورال-اکسترامدولار

این تومورها در داخل فضای دورا در اطراف طناب نخاعی هستند اما در خود طناب نخاعی نیستند. شایع‌ترین نوع تومورهای این دسته تومورهای مننژیوما هستند.

تومور اکسترادورال (خارج از دورا)

این تومورها اغلب متاستاتیک هستند و در بیشتر موارد از سرطان مهره‌های ستون فقرات ناشی می‌شوند.
توده سرطانی می‌تواند بر طناب نخاعی فشار وارد بیاورد و موجب بروز علائمی شود. فشار بر طناب نخاعی از طریق رشد توده در فضای اپیدورال یا فضای اینترادورال است.

علائم تومور طناب نخاعی

تومورهای طناب نخاعی به طور کلی با سرعت پایینی رشد می‌کنند و به تدریج بدتر و بدتر می‌شوند. این تومورها می‌توانند موجب بروز علائم بسیاری شوند که نوع علائم به محل قرارگیری تومور بستگی دارد. علائم زمانی بروز می‌کنند که تومورهای بر روی طناب نخاعی و شاخه‌های عصبی فشار وارد می‌کند.

این تومورها همچین می‌توانند بر روی رگ‌های خونی که به طناب نخاعی خون‌رسانی می‌کنند، فشار وارد کنند. علائم شایع تومورهای نخاعی عبارتند از:

  • درد
  • تغییر در حس لامسه
  • مشکلات حرکتی

درد

شایع‌ترین نشانه تومور نخاعی، کمر درد است. البته فشار بر روی طناب نخاعی می‌تواند موجب بروز دردی شود که شخص احساس می‌کند از جای دیگری در بدن او نشات می‌گیرد.

این درد معمولا شدید و مداوم است. در برخی افراد این درد به صورت مبهم و پراکنده و در برخی دیگر به صورت احساس سوزش و تیر کشیدن است.

تغییر در حس لامسه

ممکن است شخص دچار حس گزگز، سوزن سوزن شدن و بیحسی و خواب رفتن دست و پا شود و همچنین حساسیت او به سرما و گرما کمتر شود.

مشکلات حرکتی

تومورهایی که موجب اختلال در انتقال پیام‌های عصبی می‌شوند می‌توانند علائم عضلانی ایجاد کنند. برای مثال ممکن است شخص در عضلات خود احساس ضعف کند یا کنترل ادرار و مدفوع خود را از دست بدهد.

این که این علائم در کدام قسمت از بدن ایجاد شوند به محل قرارگیری تومور بستگی دارد. هر قسمت از طناب نخاعی و عصب های متصل به آن به قسمت‌های مشخصی از بدن مربوط می‌شوند و به طور کلی تومور در هر قسمتی از طناب نخاعی که قرار داشته باشد، موجب بروز علائم در قسمت‌های مربوط به همان ناحیه یا نواحی پایین‌تر از آن (در طناب نخاعی) می‌شود.

تشخیص سرطان نخاعی

اگر بیمار هر یک از علائم تومور طناب نخاعی را داشته باشد، پزشک او را معاینه می‌کند و سوابق پزشکی او را بررسی می‌کند تا به سایر علل احتمالی که ممکن است موجب همین علائم شوند پی ببرد.

معاینات فیزیکی شامل معاینه عصبی استاندارد می‌شود که در آن، حرکات چشم، رفلکس چشم و مردمک، رفلکس‌های عضلتنی، شنوایی و لامسه، قدرت عضلانی، تعادل بدن و هماهنگی دست و پاها بررسی می‌شود.

اگر پزشک حدس بزند که ممکن است بیمار به تومور نخاعی مبتلا باشد، ممکن است انجام رادیولوژی از ستون فقرات یا سایر تست‌های تشخیصی را تجویز کند:

  • سی تی اسکن
  • اسکن ام آر آی
  • میلوگرام
  • پانکسیون کمری
  • نمونه گیری

تشخیص سرطان و تومور نخاعی

سی تی اسکن

تصاویر سی تی اسکن می‌توانند علاوه بر نشان دادن تومور در ستون فقرات، هرگونه خونریزی، تورم یا سایر مشکلات ایجاد شده را نیز آشکار کنند. در این تکنیک با استفاده از دستگاه اشعه ایکس که به دور بدن میچرخد و تکنولوژی کامپیوتری، چندین تصویر سطح مقطعی از ناحیه مورد نظر ایجاد می‌شود.

در برخی موارد برای وضوح بیشتر تصویر، یک ماده کنتراست رنگی در رگ بیمار تزریق می‌شود تا تفاوت میان بافت‌ها بیشتر واضح باشد و در این حالت بهتر می‌توان تومور را تشخیص داد.

اسکن ام آر آی

در این تکنیک با استفاده از آهنرباهای بزرگ، امواج رادیویی و تکنولوژی کامپیوتری، تصاویر دقیق از ستون فقرات تهیه می‌شود. اسکن ام آر آی می‌تواند تصاویر واضح تری از تومورهای نزدیک به استخوان ایجاد کند.

میلوگرام

میلوگرام روشی خاص در عکسبرداری با اشعه ایکس است. در این روش در ابتدا ماده کنتراست رنگی که اشعه ایکس را به خود جذب می‌کند، در طناب نخاعی تزریق می‌شود.

این ماده موجب می‌شود طناب نخاعی به وضوح از سایر بافت‌ها متمایز شود، اما این ماده از تومور نمی‌تواند عبور کند و بنابراین در محلی که تومور قرار دارد، طناب نخاعی تیره رنگ یا باریک است و بدین ترتیب محل تومور شناسایی می‌شود.

تست میلوگرام تنها در موارد خاصی تجویز می‌شود چرا که تصاویر ام آر آی نتایج مشابهی دارند در حالی که نیازی به تزریق در نخاع ندارند.

پانکسیون کمری

در این روش مقداری از مایع مغزی نخاعی بیمار برای آزمایش گرفته می‌شود. پزشکان در این نمونه به دنبال سلول‌های غیرعادی میگردند که نشان دهنده وجود تومور در نخاع باشند.

نمونه گیری

ممکن است از تومور نمونه گیری شود و این نمونه در آزمایشگاه در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گیرد تا تشخیص پزشک به طور قطعی تایید شود و یا سایر مشکلات دیگر شناسایی شوند.

البته نمونه برداری از تومور طناب نخاعی، بدون آسیب زدن به خود نخاع، کار مشکلی است و بنابراین داشتن برنامه دقیق برای انجام این کار و استفاده از تصاویر سی تی اسکن یا ام آر آی بسیار مهم و ضروری است.

در بسیاری از موارد (خصوصا زمانی که پزشکان می‌دانند که شخص به سرطان مبتلا است) نیازی به انجام نمونه گیری نیست.

نحوه درمان تومور در نخاع

روشهای درمان سرطان نخاع شامل موارد زیر است:

  • جراحی
  • پرتو درمانی
  • شیمی درمانی

عمل جراحی و درمان سرطان نخاعی

در حال حاضر روش جراحی بیش از پیش برای درمان سرطان‌های اولیه طناب نخاعی استفاده می‌شود، اما انتخاب روش جراحی برای تومورهای متاستاتیک و سرطان‌هایی که از نواحی دیگر به سمت ستون فقرات گسترش پیدا کرده‌اند، قابل بحث است.

پیشرفت‌های اخیر در زمینه عکسبردای از بدن و همچنین پیشرفت‌های به دست آمده در تکنیک‌ها و ابزارهای جراحی (مانند آسپیراتورهای اولتراسونیک و لیزر) نقش جراحی در درمان تومورهای طناب نخاعی را تا حدود بسیار زیادی پررنگ‌تر کرده‌اند.

برخی از متخصصین مغز و اعصاب، در تعدادی از بیمارن خاص برای تومورهای متاستاتیک که بر روی طناب نخاعی فشار وارد می‌کنند، عمل جراحی را انتخاب می‌کنند. این جراحی برای برداشتن فشار از روی عصب، تسکین درد، تریمم و حفظ ثبات ستون فقرات، حفظ توانایی حرکتی بیمار و بهبود کارایی و عملکرد روده بزرگ انجام می‌شود. تمامی این تاثیرات موجب بهبود کیفیت زندگی بیمار می‌شود.

عمل جراحی تومور نخاعی

پرتو درمانی برای درمان تومور نخاع

اغلب بیماران مبتلا به تومور اصلی طناب نخاعی به پرتودرمانی نیاز پیدا نمیکنند اما در صورتی که سرطان در جای دیگری از بدن ایجاد شده و به حالت متاستاتیک به طناب نخاعی نفوذ پیدا کرده باشد، از روش پرتودرمانی برای درمان آن استفاده می‌شود.

سایر موارد استفاده از پرتودرمانی شامل سایر تومورهای ستون فقرات و یا تومور‌های خوش خیم یا کوچک طناب نخاعی است که به طور کامل با جراحی برداشته نشده اند.

طناب نخاعی بیشتر از مغز نسبت به تاثیرات پرتودرمانی حساس است. متخصص پرتودرمانی با دقت زیاد، تکنیک به کار رفته در انجام پرتو درمانی را به نحوی انتخاب می‌کند که میزان آسیب وارد شده به بافت‌های ستون فقرات تا حد ممکن کاهش پیدا کند.

این تاثیرات می‌توانند فزآینده و غیرقابل بازگشت باشند. ستون فقرات سینه‌ای یا مهره‌هایی که در نزدیکی قفسه سینه قرار دارند، بیش از همه در برابر تاثیرات پرتودرمانی حساس هستند و نیمی از تومورها نیز در همین ناحیه رشد می‌کنند.

شیمی درمانی برای درمان سرطان نخاع

ممکن است در بیماران بزرگسال که تومور نخاعی آنها بعد از جراحی و پرتودرمانی همچنان رشد پیدا کرده است، انجام شیمی درمانی مشابه با شیمی درمانی مخصوص تومورهای مغزی تجویز شود.

در روش شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پزشک ممکن است تنها از یک دارو یا ترکیبی از چند داروی مختلف استفاده کند که این داروها به صورت قرص خوراکی، تزریق وریدی یا تزریق عضلانی به بیمار داده می‌شوند.

در روش شیمی درمانی داخل نخاعی نیز داروهای شیمی درمانی مستقیما در مایع مغزی نخاعی تزریق می‌شوند.

شیمی درمانی معمولا در طی یک چرخه انجام می‌شود. این چرخه شامل دوره درمانی و دوره ریکاوری می‌شود و سپس یک دوره درمانی جدید آغاز می‌شود و این چرخه به همین صورت ادامه پیدا می‌کند. بیماران معمولا برای انجام درمان نیازی به ماندن در بیمارستان ندارند.

در اغلب موارد دارو را می‌توان در مطب پزشک به بیمار داد. در موارد خاصی با توجه به نوع دارو و وضعیت سلامتی بیمار ممکن لازم باشد که بیمار برای مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شود.

پیشگیری سرطان نخاع

هرچند از بروز تومور ستون فقرات نمی‌توان پیشگیری کرد اما از بروز برخی سرطان‌هایی که گسترش پیدا کرده و به طناب نخاعی نفوذ پیدا می‌کنند می‌توان پیشگیری کرد و یا قبل از این که به طناب نخاعی نفوذ پیدا کنند، آنها را متوقف کرد.

برای مثال با نکشیدن سیگار می‌توان از بروز سرطان ریه و با انجام معاینات منظم می‌توان از بروز سرطان سینه پیشگیری کرد.

هرچند برخی از تومورهای خوش خیم به صورت ارثی در برخی خانواده‌ها هستند، اما علت رطانی شدن بافت طناب نخاعی نامعلوم است. برخی از علل احتمالی عبارتند از ژن‌های معیوب، ویروس و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی.



:: برچسب‌ها: درمان , تومور , سرطان , نخاعی ,
:: بازدید از این مطلب : 52
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 8 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

افزایش فشار مغز یا فشار درون جمجمعه که با نام تومور مغزی کاذب شناخته می‌شود می‌تواند باعث سردرد شدید شود. از راه های درمان فشار مغز بالا می‌توان دارو، رژیم غذای و ورزش را نام برد.

فشار مغز یا فشار درون جمجمه ای چیست؟

تومور مغزی کاذب نام رایجی برای افزایش فشار درون جمجمه است که در آن فشار مایع اطراف مغز زیاد می‌شود. نام تومور مغزی کاذب از علائم بیماری (شامل سردرد، دوبینی یا تاری دید و صدا کردن گوش‌ها) گرفته شده و شبیه علائم تومور مغزی است، اما تومور مغزی کاذب یا افزایش فشار درون جمجمه یک تومور مغزی نیست.

برای تشخیص این بیماری باید وجود تومور یا دیگر بیماری‌های مغزی رد شود. چاقی، برخی بیماری‌های قابل درمان، و برخی از داروها باعث افزایش فشار داخل مغز و بروز علائم تومور مغزی کاذب می‌شوند.

علائم تومور مغزی کاذب شبیه دیگر بیماری‌ها یا دیگر مشکلات است و برای بررسی و ارزیابی عوامل این بیماری به یک بررسی کامل سوابق پزشکی و معاینه فیزیکی نیاز است. اختلال تومور مغزی کاذب ممکن است باعث کاهش دائم و رو به پیشرفت بینایی در برخی از بیماران شود. در برخی موارد، تومور مغزی کاذب برگشت پذیر است.

اگر پزشک وجود تومور مغزی کاذب را تایید کند، باید آزمایشات افتالمولوژیک دقیق و مکرری انجام شود تا پزشک، ناظر هرگونه تغییر در بینایی باشد تا در صورت نیاز، متخصص داروهایی برای کاهش تولید مایع و کاهش فشار درون جمجمه تجویز کند.

کاهش وزن به وسیله رژیم یا جراحی و قطع برخی از داروها (از جمله داروهای ضد بارداری خوراکی، تتراسایکلین و برخی از استروئیدها) باعث بهبود بیماری می‌شود. گاهی برای تخلیه مایع مغزی نخاعی و کاهش فشار مغز نیاز به انجام جراحی و وارد کردن لوله‌ای است تا مایع مغزی نخاعی را از قسمت پایین ستون فقرات خارج کرده و آن را به حفره شکمی بریزد.

علت افزایش فشار مغز چیست؟

هیچ کس نمی‌داند که علت افزایش فشار مغز چیست. مایع مغزی نخاعی مرتب در مغز تولید و جذب می‌شود و در مغز و ستون فقرات جریان می‌یابد. زمانی که سرعت تولید مایع مغزی نخاعی بیشتر از سرعت جذب آن باشد، باعث ایجاد فشار درون جمجمه می‌شود. (جمجمه حالت الاستیکی ندارد که فشار را کاهش دهد.)

تومور مغزی کاذب ممکن است در اثر تولید زیاد مایع مغزی نخاعی، جذب کم مایع مغزی نخاعی یا هر دو ایجاد شود.

عوامل افزایش فشار مغز چیست؟

تومور مغزی کاذب در زنان ۲۰ تا ۵۰ ساله بیشتر از مردان ایجاد می‌شود، مخصوصا در زنان چاقی که نزدیک به زمان یائسگی هستند. تومور مغزی در نوزادان نادر است اما ممکن است در کودکان نیز ایجاد شود. همچنین داروهایی خاص باعث افزایش خطر ایجاد تومور مغزی کاذب می‌شود. این داروها که جزو عوامل افزایش فشار مغز هستند، عبارتند از:

  • داروهای ضد بارداری
  • سیکلوسپورین
  • ایزوترتینوئین
  • مینوسایکلین
  • نالیدیکسیک اسید
  • نیتروفورانتوئین
  • فنی توئین
  • داروهای استروئیدی (شروع یا قطع آنها)
  • داروهای سولفا
  • تاموکسیفن
  • تتراسایکلین
  • مصرف بیش از حد ویتامین A

از دیگر دلایل افزایش فشار مغز یا ایجاد تومور کاذب مغزی می‌توان موارد زیر را نام برد:

  • بیماری آدیسون
  • نارسایی مزمن کلیه
  • بیماری کوشینگ
  • هیپوپاراتیروئیدیسم
  • کم خونی آهن
  • چاقی
  • آغاز قاعدگی (نخستین قاعدگی)
  • بارداری

علائم اصلی فشار مغز بالا یا تومور مغزی کاذب چیست؟

علائم اصلی فشار مغز بالا یا تومور مغزی کاذب شبیه به علائم تومور مغزی واقعی است. اولین نشانه تومور مغزی کاذب شامل افزایش فشار در مغز است که آن را فشار جمجمه‌ای می‌گویند.

علائم اصلی فشار مغز بالا

افزایش فشار درون جمجمه باعث مشکلات زیر می‌شود:

  1. تغییر بینایی (مانند دوبینی)
  2. از دست دادن بینایی
  3. گیجی یا حالت تهوع
  4. استفراغ
  5. سفتی گردن
  6. عدم تعادل در راه رفتن
  7. سردرد مکرر، که معمولا با تهوع و استفراغ همراه است
  8. صدا کردن مداوم گوش‌ها (وزوز گوش)
  9. فراموشی
  10. افسردگی

ممکن است بیماران متوجه شوند که برخی از علائم تومور مغزی کاذب با انجام فعالیت فیزیکی افزایش می‌یابد زیرا ورزش باعث می‌شود فشار داخل مغز بیشتر از فشار مغز در حالت استراحت شود.

راههای تشخیص فشار مغز

برای تشخیص فشار مغز یک معاینه فیزیکی و تعدادی آزمایش‌های تشخیصی توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب نیاز است تا وجود تومور مغزی کاذب تایید شده و تومور مغزی واقعی رد شود. ممکن است پزشک برای تشخیص فشار درون جمجمه آزمایش‌های زیر را تجویز کند:

  • ام آر آی یا سی تی اسکن مغز
  • نوار نخاعی (که لومبار پانکچر نیز نامیده می‌شود) برای برداشت نمونه‌ای از مایع اطراف ستون فقرات
  • آزمایش ارزیابی عملکرد چشم

به منظور تشخیص دقیق تومور مغزی کاذب، پزشک باید وجود دیگر بیماری‌هایی که باعث ایجاد علائم مشابه می‌شوند را رد کنند. همچنین ممکن است پزشک آزمایش‌هایی نیز برای بیمار تجویز کند تا مطمئن شود که تومور مغزی واقعی وجود ندارد.

راه درمان فشار مغز بالا

معمولا، اولین راه درمان فشار مغز بالا یا تومور مغزی کاذب عبارت است از:

  • داروها (استازولامید با فوروزماید، یا گاهی کورتیکواستروئیدها)
  • کاهش وزن با یک رژیم کم سدیم
  • برنامه‌ریزی برای انجام ورزش‌های هوازی

همچنین ممکن است برنامه درمانی بیمار شامل لومبار پانکچر (نوار نخاعی) دوره‌ای برای برداشت مایع مغزی عروقی و کاهش فشار درون جمجمه باشد. برخی دیگر از روش های درمان فشار مغز بالا را در ادامه توضیح می‌دهیم.

داروهای کاهش فشار مغز

داروهایی مانند دیورتیک‌ها (که مایعات موجود در بافت‌ها را کاهش می‌دهد) و داروهای میگرن به کاهش فشار درون جمجمه‌ای کمک می‌کنند. همچنین داروهایی که برای درمان آب سیاه مصرف می‌شوند نیز موثر هستند، زیرا با سرکوب تولید مایع مغزی نخاعی باعث کاهش فشار می‌شوند.

جراحی

بیماران مبتلا به تومور مغزی کاذب خیلی سریع بینایی خود را از دست می‌دهند، بنابراین اگر بیمار در مراحل اولیه به جای سردرد یا علائم دیگر به کاهش بینایی مبتلا شد، پزشک انجام جراحی را تجویز می‌کند تا التهاب روی عصب بینایی را توسط جراحی کاهش دهد.

این جراحی را جراحی سوراخ کردن عصب بینایی می‌نامند. گاهی این جراحی در موارد اورژانسی برای حفظ بینایی بیمار در اتاق عمل انجام می‌شود.

به این صورت که بیمار به پشت روی تخت جراحی می‌خوابد و هنگامی که بیمار کاملا به خواب رفت، جراح چشم‌های بیمار را آماده می‌کند تا در طول عمل کاملا باز بمانند. سپس مراحل مورد نیاز برای رسیدن به پوشش عصب بینایی را انجام می‌دهد و در مرحله بعد برش‌های کوچکی ایجاد می‌کند تا فشار را از روی عصب بینایی بردارد.

کاشت شانت

در برخی موارد مناسب‌ترین روش درمان فشار مغز قرار دادن یک شانت برای تخلیه مایع اضافی است. قراردادن شانت شامل کاشت یک لوله کوچک (شانت یا کاتتر) در حفره‌های مغز که بطن نامیده می‌شوند، است.

شانت مایع مغزی نخاعی را به سمت حفره شکمی هدایت می‌کند و سپس مایع در حفره شکمی جذب می‌شود. شانت دارای پمپی است که توسط آن مقدار مایع مغزی نخاعی تخلیه شده کنترل می‌شود.

وظایف شانت عبارتند از:

  • کنترل مایع مغزی نخاعی موجود در مغز
  • کمک به جلوگیری از افزایش مایع مغزی نخاعی
  • کاهش فشار درون جمجمه
  • بهبود علائم

هنگامی که بیمار خواب و بیهوش است، جراح مغز و اعصاب برش کوچکی روی سر و سوراخ کوچکی روی جمجمه و سوراخی نیز در پوشش محافظ مغز ایجاد می‌کند. جراح از ابزار تصویرداری مخصوصی به نام رهیاب هنگام عمل برای مشاهده‌ی مغز بیمار و یافتن محل مناسب برای قرار دادن شانت استفاده می‌کند.

جراح شکاف دیگری (در بالا یا پشت گوش) ایجاد می‌کند تا در جاسازی لوله از آن کمک گیرد. یک انتهای شانت در بطن مغز قرار می‌گیرد و انتهای دیگر شانت به پمپ موجود وصل می‌شود. لوله دوم به انتهای دیگر پمپ متصل می‌شود و سپس این لوله از زیر پوست بیمار به شکم، در زیر دنده‌ها می‌رود.

لوله از راه یک سوراخ کوچک، یا به کمک یک جراح عمومی و با استفاده از لاپاروسکوپ و دو برش کوچک وارد شکم می‌شود. پس از قرارگیری شانت و پمپ، پزشک روی برش‌ها را به وسیله گاز استریل می‌پوشاند.

استنت گذاری سینوسی

یک آزمایش بالینی جدید نشان داده است که استفاده از استنت سینوسی وریدی نتایج مثبتی در بر دارد. استنت گذاری روشی غیر تهاجمی بوده و برای افرادی مناسب است که ام آر آی و سی تی اسکن نشان داده به تنگی سینوسی وریدی مبتلا هستند.

در استنت گذاری، یک استنت (لوله توری سیمی کوچک) از طریق ایجاد برش‌های کوچک بر روی کشاله ران در یکی از رگ‌های گرفته‌ی مغز قرار داده می‌شود. کاهش تنگی و گرفتگی رگ باعث کاهش فشار مغز و علائم می‌شود.



:: برچسب‌ها: درمان , فشار , مغز بالا ,
:: بازدید از این مطلب : 42
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 7 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

اگر مشکل فشار خون بالا دارید و یا مبتلا به دیابت هستید، مطالعه این مقاله به شما پیشنهاد می‌شود.

سکته مغزی چگونه رخ میدهد؟

در اغلب موارد سکته مغزی از مشکلات ایجاد شده در رگ‌های خونی داخل یا خارج مغز ناشی می‌شود. پلاک‌هایی که از کلسترول، کلسیم، چربی و مواد دیگر تشکیل شده‌اند در دیواره رگ تجمع می‌کنند و موجب تصلب شرایین می‌شوند.

ابتلا به تصلب شرایین موجب می‌شود که احتمال تشکیل لخته خون در رگ زیاد شود و این لخته خون می‌تواند رگ را مسدود کند. همچنین مممکن است لخته خون تشکیل شده در رگ‌های بزرگ‌تر در درون رگ حرکت کند و سپس کمی جلوتر، رگ‌های کوچکتری که در مغز قرار دارند را مسدود کند.

البته این پلاک‌ها ممکن است در رگ‌های داخل مغز نیز تشکیل شوند. در موارد خاصی نیز، رگ‌هایی که دیواره آنها ضعیف شده است، پاره می‌شوند و خونریزی مغزی رخ می‌دهد.

پزشک متخصص مغز و اعصاب می‌تواند با معاینه شما و ارزیابی وضعیتتان، میزان ریسک بروز سکته مغزی در شما را تعیین کند و سپس به شما کمک کند که عوامل خطری که موجب افزایش احتمال سکته مغزی می‌شوند را کنترل کنید.

بسیار مهم است که شما به طور منظم برای چکاپ به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا هرگونه مشکلی، قبل از این که جدی و خطرناک شود، به موقع تشخیص داده شود. در صورتی که هر گونه علائمی داشته اید، آن را برای پزشک شرح دهید.

شایع ترین نشانه های سکته مغزی

زمانی که خون کافی به سلول‌های مغزی نرسد، سکته مغزی رخ می‌دهد. نشانه های سکته‌ مغزی مانند عدم حرکت‌پذیری دست و پا یا لکنت زبان، نشان دهنده وضعیت اورژانسی است چرا که بدون انجام درمان‌های فوری، سلول‌هایی از مغز که به خوبی تغذیه نشده اند، دچار آسیب می‌شوند یا از بین می‌روند و در نتیجه آسیب‌های مغزی، ناتوانی‌های جدی و حتی مرگ ممکن است رخ دهد.

بسیار مهم است که علائم سکته مغزی به خوبی کنترل شده و مراقبت‌های پزشکی لازم به سرعت انجام شوند. اگر تا به حال دچار سکته مغزی شده‌اید و یا هر یک از علائم هشدار دهنده آن را داشته‌اید ضروری است که به صورت منظم به پزشک متخصص مراجعه کنید تا علت بروز این علائم در شما مشخص شده و روش درمانی مناسب اعمال شود.

انواع سکته مغزی و علائم آن ها

انواع سکته‌ مغزی شامل سه نوع اصلی زیر است:

  1. سکته‌ ایسکمیک گذرا
  2. سکته‌ ایسکمیک
  3. سکته‌ هموراژیک

انواع سکته مغزی

سکته‌ مغزی ایسکمیک گذرا

پزشکان به سکته‌ مغزی ایسکمیک گذرا، سکته‌ جزئی یا سکته‌ هشدار دهنده نیز می‌گویند. علت سکته مغزی ایسکمیک گذرا لخته خونی است که تنها به طور موقت جریان خون را مسدود کرده است. انسداد رگ و علائم سکته مغزی تنها برای مدت زمان کوتاهی هستند.

سکته‌ مغزی ایسکمیک

سکته‌ مغزی ایسکمیک زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خونی موجب انسداد کامل جریان خون به یک قسمت از مغز می‌شود. تشکیل لخته‌ خون معمولا ناشی از تصلب شرایین است. منظور از تصلب شرایین تجمع رسوبات چربی در جداره داخلی رگ‌های خونی است.

بخشی از این پلاک‌ها ممکن است از دیواره رگ جدا شوند و جریان خون به مغز را مختل کنند. در واقع پروسه بروز سکته‌ مغزی مشابه با سکته‌ قلبی است.

سکته‌ مغزی ایسکمیک در صورتی که بر اثر لخته خون ایجاد شده باشد، سکته‌ آمبولیک و در صورتی که بر اثر حرکت کردن پلاک‌ها ایجاد شده باشد سکته‌ ترومبوتیک نامیده می‌شود.

سکته‌ مغزی هموراژیک

سکته‌ هموراژیک زمانی ایجاد می‌شود که یکی از رگ‌های خونی در مغز پاره می‌شود و خونریزی مغزی رخ می‌دهد و خون در بافت‌های مجاور رگ نفوذ می‌کند.

سکته‌ هموراژیک دارای دو نوع است، نوع اول بر اثر آنوریسم مغزی رخ می‌دهد. آنوریسم بخشی از رگ خونی مغزی است که جداره آن نازک و ضعیف شده است و در نتیجه این بخش از رگ حالت برآمده و بالون مانند پیدا کرده که ممکن است پاره شود.

نوع دیگر سکته‌ هموراژیک، بر اثر ناهنجاری وریدی است که در آن تعدادی رگ‌های خونی به طور غیرعادی در مغز تشکیل می‌شوند که ممکن است پاره شوند.

چه عواملی باعث سکته مغزی میشود؟

بیماری‌هایی که احتمال بروز سکته مغزی را افزایش می‌دهند عبارتند از:

  • سابقه سکته‌ مغزی در گذشته (سکته مغزی ایسکمیک گذرا)
  • فشار خون بالا
  • دیابت
  • بیماری قلبی

عوامل قابل کنترل سکته مغزی عبارتند از:

  • سیگار کشیدن
  • چاقی و بالا بودن سطح لیپید و کلسترول خون
  • بی تحرکی

سایر عوامل سکته مغزی که غیرقابل کنترل هستند عبارتند از:

  • بالا بودن سن (سکته مغزی در افراد بالای ۶۰ سال بیشتر شایع است).
  • عوامل ارثی

علائم سکته مغزی

سکته های مغزی با نوع مختلف، علائم مشابهی ایجاد می‌کنند چرا که همه آنها موجب اختلال در خونرسانی به سلول‌های مغزی می‌شوند. تنها راه برای تشخیص علایم سکته‌ مغزی مراجعه به پزشک و انجام روش‌های تشخیصی پیشرفته است.

علائم سکته مغزی عبارتند از:

  • ضعف ناگهانی یا بی‌حسی در صورت، بازو یا پا خصوصا در یک طرف از بدن
  • احساس گیجی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن و یا فهمیدن صحبت‌های دیگران
  • بروز مشکل ناگهانی در بینایی یک یا هر دو چشم
  • مشکل ناگهانی در راه رفتن، احساس سرگیجه، از دست دادن تعادل و یا عدم هماهنگی اعضای بدن
  • سردرد شدید و ناگهانی بدون علت مشخص

روشهای تشخیص سکته مغزی چگونه است؟

اولین قدم در تشخیص سکته‌ مغزی این است که تعیین شود بیمار دچار سکته مغزی هموراژیک شده است یا ایسکمیک تا بتوان درمان‌های مناسب را انجام داد. روش‌های تشخیصی به کار رفته بدین منظور عبارتند از:

  • سی تی اسکن از سر
  • اسکن ام آر آی از سر

برای تشخیص نوع، محل بروز و علت سکته‌ مغزی از روش‌های زیر استفاده می‌شود:

  • آزمایش خون
  • نوار مغزی
  • سونوگرافی کاروتیدی، سونوگرافی داپلر
  • آنژیوگرافی مغزی

آنژیوگرافی مغزی

آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است که با کمک تصاویر رادیولوژی یا ام آر آی یا سی تی اسکن انجام می‌شود. در برخی موارد از ماده کنتراست رنگی برای بهبود تصاویر نیز استفاده می‌شود.

انجام آنژیوگرافی مغزی به تشخیص اختلالاتی مانند وجود لخته خون در رگ‌ها یا باریک شدن رگ (تصلب شرایین) کمک می‌کند.

درمان سکته مغزی

درمان قطعی سکته‌ مغزی به نوع سکته مغزی و علت اصلی بروز آن بستگی دارد. سکته‌های مغزی ایسکمیک با متدهایی درمان می‌شوند که برای حل شدن لخته خون (یا رد شدن آن) در مغز طراحی شده‌اند.

در سکته‌ها‌ی مغزی هموراژیک سعی می‌شود که خونریزی در مغز متوف شود، فشار خون بیمار کنترل شود و تورم مغزی کاهش داده شود. درمان سکته‌ مغزی هموراژیک پیچیده تر و مشکل تر است.

درمان سکته مغزی

راه های درمان سکته مغزی شامل موارد زیر است:

  • آسپرین
  • داروهای فعال کننده پلاسمینوژن بافتی
  • جراحی
  • درمان‌های عروقی داخل جمجمه

آسپرین

آسپرین یکی از انواع داروهای ضد تشکیل لخته خون است. داروهایی مانند آسپرین از به هم چسبیدن اجزای خون به یکدیگر و تشکیل لخته خون جلوگیری می‌کنند و بنابراین در پیشگیری از بروز سکته مغزی ایسکمیک موثر هستند.

برای افرادی که قبلا سابقه ابتلا به سکته ایسکمیک گذرا را داشته‌اند ممکن است پزشک داروی آسپرین را تجویز کند.

فعال کننده پلاسمینوژن بافتی

داروهای فعال کننده پلاسمینوژن بافتی یا TPA برای درمان سکته‌ مغزی ایسکمیک کاربرد دارند. این دارو از طریق ورید بازویی به بیمار تزریق می‌شود و باعث حل شدن لخته‌های خون و بهبود جریان خون در نواحی از مغز که با لخته خون مسدود شده اند، می‌شود.

داروی TPA در صورتی موثر است که طی سه ساعت بعد از سکته‌ی مغزی تزریق شود.

درمان بیماری سکته مغزی

درمان سکته مغزی با استفاده از جراحی

جراحی برای برداشتن لخته‌های خون از اطراف بافت مغزی و ترمیم رگ‌های خونی انجام می‌شود.

عمل جراحی بیماران سکته مغزی

درمان‌های عروقی داخل جمجمه

جراحی آندوواسکولار یا آنژیوپلاستی مغز یک جراحی بسته است که برای بهبود جریان خون در رگ‌های مغزی انجام می‌شود. در این روش که لوله لاریک (کاتتر) وارد رگ‌های خونی بدن و سپس وارد رگ‌های مغزی می‌شود.

حرکت کاتتر در بدن توسط تصاویر رادیولوژی دیده می‌شود. زمانی که کاتتر به محل مورد نظر رسید ممکن است عمل‌های زیر انجام شوند:

  • تزریق دارو برای حل شدن لخته خون
  • استفاده از وسایل مکانیکی مخصوص برای برداشتن لخته‌های خون یا پلاک در رگ‌های مغزی
  • استفاده از وسایلی مانند بالون برای باز کردن رگ‌های خونی که بسیار باریک شده‌اند و جریان خون به خوبی از آنها عبور نمی‌کند.
  • ممکن است از استنت یا لوله‌های کوچک برای باز نگه داشتن رگ استفاده شود.
  • استفاده از سیم پیچ‌های کوچک برای ترمیم رگ‌های آنوریسمی که پاره شده‌اند.

نحوه استفاده از استنت

در این جراحی یک کاتتر به سمت قسمت مسدود در رگ هدایت می‌شود و سپس بالون کوچکی که در کاتتر قرار دارد وارد رگ می‌شود و این بالون باز می‌شود تا رگ را گشاد کند. سپس یک توری سیمی به نام استنت در دیواره رگ قرار داده می‌شود تا رگ همچنان باز بماند.

اقدامات پس از بهبودی سکته مغزی

هرچند برخی از عوارض سکته‌ مغزی دائمی هستند اما اغلب بیماران می‌توانند با انجام درمان‌های توانبخشیT بخش کم یا بخش زیادی از توانایی‌های خود را مجددا بازیابی کنند.

اگر سکته‌ مغزی موجب آسیب رسیدن به توانایی گفتاری یا بلعیدن شود لازم است که بیمار به متخصص گفتار درمانی مراجعه کند. متخصص گفتار درمانی می‌تواند به بیمار کمک کند که تا حد زیادی از توانایی‌های گفتاری و توانای بلع غذا را مجددا بازیابی کند.

درمان‌های فیزیوتراپی برای بهبود قدرت عضلانی، افزایش هماهنگی اعضای بدن و توانایی حفظ تعادل بدن انجام می‌شوند. این برنامه‌ی توانبخشی به بیماران کمک می‌کند دوباره توانایی راه رفتن و سایر کارها مانند استفاده از پله و بلند شدن از روی صندلی را به دست بیاورند.

نکاتی درباره پیشگیری از سکته مغزی

بهترین راه برای پیشگیری سکته‌ مغزی این است که علل زمینه‌ای که می‌توانند موجب بروز سکته‌ مغزی شوند را برطرف کنید. بهترین راه برای انجام این کار، داشتن سبک زندگی سالم است. این موارد عبارتند از:

  • داشتن رژیم غذایی سالم
  • داشتن وزن سالم
  • انجام منظم ورزش
  • سیگار نکشیدن

سایر کارهایی که خطر بروز سکته مغزی را کاهش می‌دهند عبارتند از:

  • کنترل فشار خون
  • کنترل کردن قند خون
  • درمان کردن آپنه خواب انسدادی


:: برچسب‌ها: درمان , سکته , مغزی ,
:: بازدید از این مطلب : 43
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 7 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

آسیب نخاعی یک مشکل اورژانسی است که نیاز به درمان فوری دارد.

طناب نخاعی در واقع مجموعه‌ای از عصب‌ها است که از مغز نشات گرفته و از پشت کمر به سمت پایین می‌روند. طناب نخاعی، سیگنال‌های عصبی را بین مغز و اعضای بدن انتقال می‌دهد.

نخاع چیست؟

قطع نخاع چیست؟ آسیب نخاعی چگونه ایجاد میشود؟

آسیب نخاعی، موجب اختلال در انتقال پیام‌های عصبی می‌شود. ضایعات نخاعی معمولا بر اثر ضربه‌ای ایجاد می‌شوند که مهره‌های کمر را می‌شکند یا جا به جا می‌کند.

مهره‌ها، استخوان‌های ستونی و دیسکی ستون فقرات را تشکیل می‌دهند. اغلب آسیب‌های وارد شده به ستون فقرات، موجب قطع شدن نخاع نمی‌شوند، بلکه به آن آسیب وارد می‌کنند.

مهره‌های ستون فقرات ممکن است در هنگام جابه‌جایی روی طناب نخاعی فشار وارد کنند و یا شکسته شوند و تکه‌های شکسته در طناب نخاعی فرو برود.

آیا قطع نخاع درمان دارد؟

آسیب های نخاعی یک مشکل اورژانسی است و انجام درمان‌های فوری و به موقع می‌تواند اثرات و عواقب بلندمدت ضایعه نخاعی را کاهش دهد. درمان آسیب نخاعی در مرحله حاد آسیب، می‌تواند شامل دارو درمانی، استفاده از بریس یا تراکشن برای ثابت نگه داشتن ستون فقرات و جراحی شود.

بعد از گذشت فاز حاد آسیب، عموما از روش‌های دارو درمانی و تکنیک‌های توانبخشی استفاده می‌شود. وسایل کمکی حرکتی می‌توانند به بیمار کمک کنند که حرکت کند و برخی کارهای روزانه را انجام دهد.

آسیب یا ضایعه نخاعی مشکل مهمی است که هیچ کس هرگز نمی‌خواهد به آن مبتلا شود. اگر شخصی دچار آسیب نخاعی شود، زندگی او در خطر است و خود شخص می‌تواند بفهمد که آسیب مهمی دیده است. البته خود بیمار نمی‌تواند بر اساس علائمی که دارد نوع آسیب نخاعی که دیده است را تشخیص دهد.

افرادی که از یک ضایعه نخاعی نجات یافته‌اند، به احتمال بسیار زیاد، عوارض جدی ناشی از آسیب نخاعی مانند درد، ناتوانی حرکتی، بی اختیاری ادرار و مدفوع را خواهند داشت و همچنین بیش از دیگران مستعد ابتلا به مشکلات قلبی و تنفسی خواهند بود.

پزشک متخصص مغز و اعصاب با بیمار و خانواده او در تعامل خواهد بود تا یک برنامه درمانی مناسب و با جزئیات برای کنترل آسیب‌های وارد شده به بیمار تدوین کند. نتایج درمان هر بیمار باتوجه به وضعیت خاص او متفاوت است.

برخی از بیماران با گذشت چند ماه از آسیب نخاع بهبودی چشمگیری پیدا می‌کنند در حالی که برخی دیگر سالها فیزیوتراپی انجام داده و در این زمان پیشرفت کمی را تجربه می‌کنند یا هیچ پیشرفتی ندارند.

نتایج درمان قطع نخاع در هر بیمار به ماهیت آسیب او، کیفیت خدمات درمانی که دریافت می‌کند و میزان تلاشی که خود او برای بهبودی اش می‌کند (داشتن سبک زندگی سالم و حفظ سلامت روانی) و بسیاری عوامل دیگر بستگی دارد.

انواع ضایعه نخاعی

انواع آسیب های طناب نخاعی به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شوند:

  1. آسیب کامل
  2. آسیب جزئی

انواع آسیب یا ضایعه نخاعی کمر و گردن

آسیب نخاعی جزئی

در این آسیب‌ها تنها بخشی از طناب نخاعی دچار آسیب شده است و بنابراین بیمار همچنان می‌تواند برخی کارایی‌های فیزیکی را داشته باشد. در این موارد، میزان کارایی عملکردی و حرکت‌پذیری بدن بیمار به شدت آسیب وارد شده بستگی دارد.

آسیب نخاعی کامل

در این آسیب‌ها، طناب نخاعی کاملا قطع شده و در نتیجه کلیه عملکردهای فیزیکی بدن بیمار از کار می‌افتند. با این حال با انجام درمان‌های فیزیوتراپی ممکن است تا حدودی، برخی عملکردهای بیمار را بازیابی کرد.

علل آسیب نخاعی کمر و گردن چه مواردی است؟

علت آسیب نخاع می‌تواند موارد زیادی باشد. اغلب این آسیب‌ها در حالتی اتفاق می‌افتند که در زمان وارد شده ضربه بدن، کمر یا گردن خم شده‌اند یا تحت فشار زیاد قرار گرفته اند.

برخی از حوادث احتمالی که می‌تواند منجر به قطع نخاع شود عبارتند از:

  • آسیب‌های حین زایمان که معمولا در ناحیه گردن آسیب وارد می‌کند.
  • زمین خوردن
  • تصادفات رانندگی که ممکن است در آن شخص در ماشین در حال حرکت بوده و یا در حالی که پیاده بوده است با ماشین برخورد کرده است.
  • آسیب‌های ورزشی
  • آسیب‌های حین غواصی
  • حوادث پیش آمده در ترامپولین
  • خشونت که معمولا آسیب نخاعی ناشی از فرو رفتن جسمی مانند چاقو یا گلوله در طناب نخاعی است.

علائم قطع نخاع چیست؟

برخی از علائم و نشانه های قطع نخاع شامل موارد زیر است:

  • فلج و ناتوانی حرکتی در درجات مختلف مانند بی‌حرکتی از زیر فک و بی‌حرکتی از پایین کمر
  • مشکل در تنفس که در این صورت نیاز به دستگاه تنفسی است
  • مشکل کنترل ادرار و مدفوع
  • عفونت‌های مکرر، در صورتی که شخص از دستگاه کمکی تنفس و تغذیه استفاده می‌کند، احتمال بروز عفونت بیشتر می‌شود.
  • زخم بستر
  • دردهای مزمن
  • سردرد
  • تغییر در خلق و خو و شخصیت
  • از دست دادن میل جنسی یا کارایی عملکردی جنسی
  • ناباروری
  • درد عصبی
  • درد مزمن عضلانی
  • پنومونی یا ذات الریه (بیش از نیمی از ضایعات نخاعی گردنی با مشکل پنومونی همراه هستند)

چگونگی تشخیص آسیب نخاعی گردن و کمر

پزشکان معمولا با توجه به دو عامل مهم، آسیب در نخاع را ارزیابی می‌کنند:

  1. محل آسیب وارد شده و نوع آن
  2. علائم بیمار

تمامی افرادی که ضربه شدیدی خورده‌اند و یا در حادثه‌ای هوشیاری خود را از دست داده‌اند، ممکن است به آسیب نخاعی دچار شده باشند. اگر بیمار علائمی مانند سردرد، عدم توانایی حرکت دادن دست و پا، مشکل در حرکت کردن، احساس گزگز یا مشکل در نفس کشیدن داشته باشد، احتمالا دچار ضایعه نخاعی شده است.

هیچ تست منفرد و مشخصی برای تشخیص قطع نخاع وجود ندارد و پزشکان از پروسه‌های تشخیصی مختلفی بدین منظور کمک می‌گیرند که شامل موارد زیر است:

  • ارزیابی‌های بالینی و معاینات فیزیکی
  • عکسبرداری

ارزیابی‌های بالینی و معاینات فیزیکی برای تشخیص آسیب نخاعی

پزشک لیستی با جزئیات از تمامی علائم بیمار تهیه می‌کند و ممکن است انجام آزمایش خون را تجویز کند. پزشک از بیمار می‌خواهد که دست یا پای خود را حرکت دهد و حرکت چشمان بیمار را بررسی می‌کند و سایر تست‌های لازم برای نزدیک شدن به تشخیص درست را انجام می‌دهد.

تشخیص قطع نخاع به کمک عکسبرداری

ممکن است پزشک، انجام اسکن ام آر آی یا سایر انواع عکسبرداری‌ها را تجویز کند تا بتواند وضعیت ستون فقرات، طناب نخاعی و مغز را ارزیابی کند.

درمان آسیب نخاعی در کمر و گردن

برخلاف بسیاری دیگر از آسیب‌ها، مهمترین بخش از برنامه درمان آسیب نخاعی حتی قبل از این که بیمار آسیب ببیند آغاز می‌شود.

بعد از وارد شدن ضربه به بدن، ثابت و بی‌حرکت ماندن بیمار، پیشگیری از حرکت دادن ستون فقرات و انجام درمان‌های اورژانسی می‌تواند خطر بروز قطع نخاع و عوارض ناشی از آن را کاهش داده و شانس نجات یافتن بیمار را افزایش دهد.

پس از وارد شدن ضربه، تمرکز پزشکان بر روی ثابت نگه داشتن بدن بیمار و بی‌حرکت بودن ستون فقرات است. این موضوع برای بالا بردن شانس نجات بیمار، بسیار ضروری و حیاتی است.

برخی از اقدامات جهت درمان اورژانسی آسیب نخاعی عبارتند از:

  • کمک به تنفس بیمار
  • قرار دادن گردن بیمار در گردنبند طبی
  • انتقال خون به بیمار
  • قرار دادن لوله مخصوص تغذیه برای رساندن غذا به بدن بیمار (در صورتی که بیمار نمی‌تواند غذا بخورد)

بروز مشکلات تنفسی برای بیمار اغلب نشان‌دهنده آسیب نخاعی شدید باشد. در حدود نیمی از بیمارانی که دچار ضایعه نخاعی از ناحیه کردن شده اند به دستگاه کمکی تنفس نیاز پیدا می‌کنند.

به نظر می‌رسد که استفاده از داروی استروئیدی متیل پردنیزولون طی ۸ ساعت پس از آسیب، می‌تواند میزان آسیب وارد شده به سلول‌های عصبی را کاهش دهد.

سایر روشهای درمان آسیب نخاعی عبارتند از:

  • درمان‌های تسکین دهنده درد برای کمک به راحتی بیمار. همچنین اگر بیمار مشکل اختلال خواب پیدا کند، پزشک برای او داروی آرام بخش یا خواب آور تجویز می‌کند.
  • توصیه‌هایی برای تغییر سبک زندگی مانند ترک سیگتر یا داشتن رژیم غذایی سالم.
  • در صورت لزوم، انجام جراحی برای درمان آسیب‌ها یا مشکلات دیگر.

توانبخشی آسیب نخاعی چگونه است؟

توانبخشی بیماران آسیب نخاعی از همان مرحله حاد آسیب آغاز می‌شود. با بهبود تدریجی وضعیت بیمار، برنامه توانبخشی در سطح گسترده‌تری آغاز می‌شود.

میزان موفقیت برنامه توانبخشی قطع نخاع به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله:

  • شدت ضایعه نخاعی
  • نوع و درجه ی ناتوانی‌های ناشی از آسیب نخاعی
  • وضعیت کلی سلامت بیمار
  • حمایت‌های خانواده

بسیار مهم است که بیمار و اطرافیان او بر افزایش توانایی‌های بیمار در محیط خانه و در اجتماع، تمرکز داشته باشند. حمایت‌های مثبت با ایجاد روحیه و اعتماد به نفس و بهبود استقلال بیمار موجب بهبودی وضع کلی او می‌شوند.

هدف از توانبخشی بیماران ضایعه نخاعی این است که به بیمار کمک شود که تا جای ممکن به بیشترین سطح از استقلال عملکردی برسد و از سوی دیگر کیفیت زندگی او چه به لحاظ فیزیکی و چه به لحاظ روحی و احساسی بهبود داده شود.

برنامه‌های توانبخشی ترکیبی از درمان‌های فیزیکی و حرکتی (برای بازآموزی بدن و مغز) همراه با انجام فعالیت‌هایی برای ایجاد مهارت‌های مورد نیاز بیمار و مشاوره برای حمایت روحی و احساسی است.

انجام تحریک الکتریکی عصب‌ها به کمک دستگاه‌های پروتز عصبی می‌تواند برخی از کارایی‌های فیزیکی مانند کنترل ادرار، تنفس، سرفه کردن و حرکت دست و پا را بهبود دهد. البته امکان استفاده از این دستگاه‌ها به نوع و میزان آسیب نخاعی بیمار بستگی دارد.



:: برچسب‌ها: قطع نخاع , شیوه , درمان , آسیب نخاعی , کمر , گردن ,
:: بازدید از این مطلب : 45
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 7 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

دیسک کمر یک بیماری شایع به شمار می‌رود که بسیاری از مردم از آن رنج می‌برند. دیسک کمر شدید می‌تواند زندگی بیمار را مختل کند و باعث شود نتواند بسیاری از کارهای روزمره خود را انجام دهد. در این موارد درمان فوری دیسک کمر از جمله جراحی دیسک کمر ضروری است.

فتق دیسک کمر

دیسک های کمر صفحاتی هستند که به عنوان بالشت بین ستون مهره‌ها عمل می‌کنند و آثار ناشی از حرکت را بر ستون فقرات کاهش می‌دهند. هر دیسک به یک دونات ٰژله‌ای شباهت دارد که قسمت داخلی را بافت نرم‌تری پوشانده است.

تغییرات دیسک ناشی از بالا رفتن سن و برخی آسیب‌ها می‌تواند باعث پارگی قسمت مرکزی آن شود. پارگی و بیرون‌زدگی غیرطبیعی قسمت مرکزی دیسک، فتق دیسک نام دارد. معمولا از فتق دیسک کمر تحت عنوان لغزش دیسک یاد می‌شود. لغرش دیسک بیشتر در سطح مهره‌های ۴ و ۵ کمری رخ می‌دهد.

درمان‌های مربوط به فتق دیسک کمر بر اساس شدت علائم، شامل فیزیوتراپی، داروهای شل کننده عضله، داروهای مسکن، داروهای ضد التهاب، تزریق نقطه‌ای کورتیزون (تزریق ابی دوران) و اقدامات جراحی است.

درمان قطعی دیسک کمر به شدت و علائم آن بستگی دارد. اگر چه می‌توان با رعایت برخی اقدامات به بهبودی کامل دست یافت، در برخی موارد به علت پایدار بودن علائم انجام عمل جراحی ضرورت می‌یابد. علائم مربوط به دیسک کمر می‌تواند به سایر بیماری‌ها یا مشکلات پزشکی شباهت داشته باشد.

عوامل بوجود آمدن دیسک کمر

عوامل متعددی می‌توانند ریسک ابتلا به فتق دیسک را افزایش دهند. برخی از انتخاب‌های زندگی مانند مصرف تنباکو، ورزش نکردن به صورت منظم و ناکافی بودن مواد مغذی می‌توانند در کاهش سلامت دیسک نقش داشته باشند.

با افزایش سن، برخی از تغییرات بیوشیمیایی طبیعی منجر به خشک شدن تدریجی دیسک می‌شود که بر میزان قدرت و استقامت دیسک تاثیر می‌گذارند. به عبارت دیگر، افزایش سن می‌تواند منجر به کاهش توانایی دیسک برای دفع ضربات ناشی از حرکت شود. دفع ضربات، اصلی‌ترین وظیفه دیسک است.

نامناسب بودن وضعیت بدن (قوز کردن) و برخی از حرکات نادرست باعث اعمال فشار بر مهره‌های کمر می‌شود و بر توانایی طبیعی مهره‌ها برای تحمل وزن بدن تاثیر بگذارد.

عوامل فوق در کنار آسیب مهره، بلند کردن اجسام سنگین و مواردی از این قبیل از جمله عوامل ایجاد دیسک کمر به شمار می‌روند. به عنوان مثال برداشتن اجسام سنگین به طور نادرست می‌تواند باعث اعمال فشار بر دیسک و حرکت دیسک به سمت بالا شود.

علائم دیسک کمر

علائم دیسک کمر با توجه به محل دقیق دیسک و نوع ریشه اعصاب تحت فشار، متفاوت است. در بخش زیر شایع‌ترین علائم دیسک کمر را بیان می‌کنیم. با این حال ممکن است هر فرد علائم متفاوتی داشته باشد. این علائم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • درد دوره‌ای یا ثابت کمر، در هنگام راه رفتن، سرفه، عطسه، یا ایستادن به مدت طولانی بدتر می‌شود.
  • اسپاسم عضلات کمر
  • سیاتیک، دردی که از نزدیک کمر یا باسن شروع می‌شود و تا ساق، پنجه، یا ران امتداد می یابد.
  • ضعف عضلات پا
  • بیحسی پا یا ساق
  • کاهش عکس العمل قوزک یا زانو
  • تغییر در عملکرد مثانه یا روده

مراحل فتق دیسک

به طور کلی مراحل دیسک کمر شامل موارد زیر است:

  • انحطاط
  • برجستگی دیسک
  • بیرون زدگی دیسک
  • جدا شدن دیسک
    درمان دیسک کمر

انحطاط

با گذر زمان و بالا رفتن سن، دیسک شروع به خشک شدن می‌کند و انعطاف‌پذیری خود را از دست داده و شکننده می‌شود.

برجستگی دیسک

برخی از آسیب‌های روزانه می‌توانند با گذر زمان باعث بیرون زدگی ماده ژله‌ای و نرم بین مهره‌ها با ایجاد حباب در کنار بافت‌های رشته‌ای شوند. معمولا به این حالت، برجستگی دیسک گفته می‌شود. برجستگی دیسک به اشتباه، لغزش دیسک نامیده می‌شود.

بیرون زدگی دیسک

بیرون زدگی دیسک زمانی رخ می‌دهد که هسته مرکزی از لایه بیرونی بافت بیرون بزند اما هنوز درون دیسک قرار داشته باشد.

جدا شدن دیسک

جدا شدن دیسک زمانی رخ می‌دهد که ماده ژله‌ای دیسک به خارج از بافت نشت کند و به درون کانال نخاع آزاد شود.

راههای تشخیص دیسک کمر

برای تشخیص بیماری دیسک کمر باید پزشک علاوه بر بررسی سابقه پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی او از روش‌های تشخیصی زیر برای بیماری دیسک کمر و علت دیسک کمر استفاده کند:

  • اشعه ایکس
  • ام آر آی
  • میلوگرام
  • سی تی اسکن
  • الکترومیوگرافی (EMG)

اشعه ایکس

در این روش تشخیصی از پرتوهای نامرئی انرژی الکترومغناطیسی برای عکسبرداری از بافت‌های داخلی، استخوان‌ها و سایر اعضا استفاده می‌شود.

ام آر آی

تصویرسازی تشدید مغناطیسی ام آر آی یک روش تشخیصی است که برای عکسبرداری، از فرکانس‌های رادیویی و مغناطیسی استفاده می‌کند. در این روش، به کمک یک کامپیوتر تصاویر دقیقی از اعضا و ساختارهای درون بدن گرفته می‌شود.

میلوگرام

در این روش ماده رنگی به درون کانال نخاع تزریق می‌شود تا بتوان به کمک اشعه ایکس تصاویر دقیقی از ساختارهای بدن را به دست آورد.

سی تی اسکن

اسکن توموگرافی رایانه‌ای (سی تی اسکن)، در این روش تشخیصی به کمک اشعه ایکس و فناوری کامپیوتر، از زوایای مختلف تصاویری از استخوان، عضله، بافت چربی و سایر اعضا گرفته می‌شود. تصاویر سی تی اسکن دقیق‌تر از عکسبرداری به کمک اشعه ایکس است.

الکترومیوگرافی (EMG)

یک روش تشخیصی است که میزان عکس‌العمل یا فعالیت الکتریکی عضله را در پاسخ به تحریک عصب عضله می‌سنجد.

درمان دیسک کمر

پزشک براساس موارد زیر، روش درمان دیسک کمر مناسب را تعیین می‌کند:

  • سن بیمار، سلامت کلی بیمار و تاریخچه پزشکی
  • شدت بیماری
  • نوع
  • میزان تحمل بیمار در ارتباط با برخی داروها، روش‌ها، یا درمان‌ها
  • انتظارات بیمار در روند درمان

معمولا درمان دیسک کمر محتاطانه اولین قدم برای کنترل بیماری دیسک کمر است. این اقدام شامل موارد زیر است:

  • در برخی موارد، استراحت مطلق بسیار مفید است.
  • آموزش به بیمار در خصوص نحوه صحیح راه رفتن می‌تواند باعث کاهش درد یا جلوگیری از آسیب دیدن دیسک شود.
  • استفاده از کمپرس سرد و گرم اقدام درمانی بسیار مفیدی است.
  • کنترل وزن می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.
  • استفاده از محافظ مخصوص کمر می‌تواند به کاهش درد و پیشگیری از بدتر شدن علائم کمک کند.

در صورتی که موارد فوق مفید واقع نشد، می‌توان روش‌های زیر را پیشنهاد داد:

  • داروها
  • ورزش درمانی
  • عمل جراحی

درمان دارویی دیسک کمر

پزشک برای کنترل درد یا شل شدن عضلات اقدام به تجویز داروهای زیر می‌کند:

  • تزریق اپی دورال کورتیزون
  • داروی کورتیزون خوراکی (مانند پردنیزون یا متیل پردنیزون)
  • داروهای ضدالتهاب (داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی) مانند ایبوبروفن، و ناپروکسن
  • سدیم

ورزش برای دیسک کمر

ورزش درمانی برای درمان درد دیسک کمر شامل فراصوت، برنامه‌های ورزشی، پیام درمانی و سایر گزینه‌های موجود است. ورزش برای علائم جدید فتق دیسک توصیه نمی‌شود.

از سوی دیگر، تقویت عضلات کمر و شکم در پیشگیری و درمان مشکلات شدید کمر مسئله بسیار مهمی است. ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی، ورزش درمانی و یوگا برای کاهش کمردرد‌های شدید بسیار مفید هستند.

کشش ساده عضلات می‌تواند برای بهبود علائم مربوط به فتق دیسک بسیار مفید باشد. باید کشش عضلات را به آهستگی و با دقت شروع کرد. تمرینات کششی شامل خم شدن، کشش کمر به سمت عقب و سایر حرکات است.

جراحی دیسک کمر

اگر مواردی که تاکنون ذکر کرده‌ایم مفید واقع نشود، ممکن است پزشک برداشتن دیسک بیرون‌زده را پیشنهاد نماید. در حال حاضر روش‌های جراحی متعددی برای درمان فتق دیسک وجود دارد. پزشک بر اساس وضعیت بیمار و مزایای هر روش برای جراحی فتق دیسک، یک روش مناسب را انتخاب می‌کند.

جراحی دیسک شامل میکرودیسکتومی و جراحی باز است، که در روش اول پزشک از ابزارهای کوچک جراحی استفاده می‌کند. در صورتی که بیمار دچار سندروم دم اسب باشد انجام فوری عمل جراحی ضروری خواهد بود.

در عمل جراحی بیمار بیهوش می‌شود. پزشک در قسمتی که دیسک بیرون زده است برشی را روی کمر ایجاد می‌کند. ممکن است پزشک برای دستیابی به محل دیسک، تعدادی از استخوان‌های کمر را جدا کند. معمولا قسمت بیرون زده دیسک و سایر قسمت‌های شل، از محل دیسک برداشته می‌شوند.

پس از اتمام جراحی و ترخیص بیمار به منظور پیشگیری از فتق سایر دیسک‌ها محدودیت‌هایی در خصوص میزان فعالیت بیمار اعمال می‌شود و پزشک به او اجازه نمی‌دهد، تا زمانی که بهبودی حاصل می‌شود بیمار به مدت چند هفته فعالیت جسمالی داشته باشد.



:: برچسب‌ها: درمان , دیسک , کمر , ورزش , دارو , جراحی ,
:: بازدید از این مطلب : 51
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 7 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

اختلال دو قطبی چیست؟

تقریبا همه افراد حداقل یکبار در زندگی خود برای دوره کوتاهی احساس غم و اندوه و ناراحتی یا انرژی بالا و خوش‌بینی را تجربه می‌کنند. این امری طبیعی و بخشی از انسان بودن است. بااین‌حال بخش قابل‌توجهی از جمعیت وجود دارند که اختلالاتی در خلق و خوی آن‌ها هست که طبیعی نیست.

افراد جای گرفته در این گروه از اختلالی رنج می‌برند که به‌صورت بالینی به‌عنوان اختلال خلقی شخصیتی یا اختلال دو قطبی شناخته می‌شود.

اختلالات خلقی شخصیتی گروهی از بیماری‌های روانی است که بر احساس شما و تفکر در مورد خود، دیگران و زندگی به‌طورکلی تاثیر می‌گذارد. در این زمان هیچ راهی برای جلوگیری یا کاهش بروز اختلالات دو قطبی وجود ندارد.

با این حال، تشخیص زودهنگام و درمان توسط متخصص مغز و اعصاب می‌تواند شدت علائم دو قطبی را کاهش دهد، رشد طبیعی و پیشرفت فرد را بهبود بخشد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات دو قطبی را بهتر کند.

تفاوت اختلال دو قطبی با افسردگی

بیشتر اختلالات خلقی و شخصیتی قابل درمان هستند بااین‌حال حتی با درمان، برخی از اختلالات خلقی به مدت طولانی ادامه می‌یابند یا به‌صورت دوره‌ای تجدید می‌شوند.

به‌عنوان مثال برخی از افراد یک اختلال حاد و نسبتا کوتاه افسردگی دارند که با درمان مناسب حل می‌شود اما ممکن است سایرین نوعی از افسردگی را تجربه کنند که برای چند ماه یا حتی سال‌ها طول بکشد یا دوره‌های مکرر از آن را در طول عمر خود داشته باشند.

برخلاف افسردگی، اختلال دوقطبی اختلالی مادام‌العمر است که نیاز به درمان مداوم دارد. برای اکثر افراد اختلالات دوقطبی با مصرف دارو و صحبت درمانی (روان‌درمانی) با موفقیت درمان می‌شود.

انواع اختلال خلقی و شخصیتی

برخی از نمونه‌های اختلالات خلقی و شخصیتی عبارت‌اند از:

  • اختلال افسردگی حاد
  • اختلال دو قطبی
  • اختلال عاطفی فصلی
  • اختلال سیکلوتیومیک
  • اختلال دیس فور قبل از قاعدگی
  • اختلال افسردگی مداوم (دیستیوم)
  • اختلال درهم گسیخته حال
  • افسردگی مرتبط با بیماری‌های دیگر

اختلال افسردگی حاد

این نوع اختلال شامل دوره‌های طولانی و مداوم ناراحتی شدید است.

اختلال دو قطبی

اختلال دوقطبی همچنین به نام افسردگی‌مانی یا اختلال عاطفی دو قطبی شناخته می‌شود و نوعی افسردگی است که شامل زمان متناوب غم و اندوه (افسردگی) و شادی شدید (مانیا) است.

اختلال عاطفی فصلی

اختلال عاطفی فصلی شکلی از افسردگی که اغلب با ساعت‌های کوتاه روز مرتبط است و از پاییز تا اوایل بهار اتفاق می‌افتد.

اختلال سیکلوتیومیک

اختلال سیکلوتیومیک اختلالی است که موجب بروز هیجانات شدید می‌شود که کمتر از اختلال دو قطبی هستند.

اختلال دیس فور قبل از قاعدگی

در این نوع اختلال تغییرات خلقی و تحریک‌پذیری که در مرحله پیش از قاعدگی زن اتفاق می‌افتد و با شروع خونریزی رحم از بین می‌روند.

اختلال افسردگی مداوم (دیستیوم)

منظور از اختلال افسردگی مداوم، نوع دراز مدت (مزمن) افسردگی است.

اختلال درهم گسیخته حال

اختلال مزمن، شدید و ماندگار در کودکان که اغلب شامل بدخلقی‌های مکرر می‌شود که با سن رشد کودک مرتبط است.

افسردگی مرتبط با بیماری‌های دیگر

اختلال مداوم خلق و خو و عدم لذت بردن از اکثر یا تمام فعالیت‌ها است که به‌طور مستقیم با اثرات فیزیکی بیماری‌های دیگر مرتبط است.

علت اختلال دو قطبی چیست؟

تعیین علت دقیق اختلالات خلقی و شخصیتی دشوار است. به نظر می‌رسد افسردگی با ترکیبی از عوامل محیطی، روان‌شناختی، بیولوژیکی و ژنتیکی ایجاد می‌شود. تئوری‌های زیادی به نقش انتقال‌دهنده‌های عصبی، که مواد شیمیایی در مغز هستند و موجب عدم تعادل و منجر به افسردگی می‌شوند، اشاره‌کرده‌اند.

دانشمندان هنوز در حال مطالعه علل اختلال دو قطبی هستند اما توافق بر این است که اختلال دوقطبی ناشی از عوامل متعددی است که باهم کار می‌کنند. از آنجایی که اختلال دوقطبی به نظر ارثی می‌رسد، محققان در حال حاضر در جستجوی یافتن ژنی هستند که ممکن است خطر ابتلا اختلال دو قطبی را افزایش دهند.

مطالعات تصویربرداری مغز نشان می‌دهد که مغز افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و افسردگی با مغزهای سالم متفاوت است که نشان می‌دهد که ساختار و عملکرد مغز ممکن است در ایجاد اختلالات خلقی نقش داشته باشد.

عوامل تشدید کننده اختلال خلقی دو قطبی

هرکسی ممکن است احساس کند غمگین یا افسرده است. با این حال اختلالات خلقی و شخصیتی شدیدتر و سخت‌تر از ناراحتی‌های طبیعی است. کودکان، نوجوانان و بزرگ‌سالانی که دارای والدین با اختلال خلقی و اضطراب هستند، احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلال دو قطبی دارند. با این حال، حوادث زندگی و استرس می‌تواند احساس غم و اندوه را شدیدتر و تبدیل به افسردگی کند.

گاهی اوقات، مشکلات زندگی می‌تواند باعث افسردگی شود. اخراج شدن از کار، از دست دادن یکی از عزیزان، مرگ اعضای خانواده و مشکلات مالی همگی می‌توانند دشوار باشند و مقابله با فشار ناشی از آن نیز مشکل است. این حوادث زندگی و استرس می‌تواند احساس غم و اندوه و یا افسردگی ایجاد کند و کنترل اختلال دوقطبی را سخت کند.

خطر افسردگی در زنان تقریبا دو برابر بیشتر از مردان است. هنگامی‌که فردی در خانواده دارای این اختلال است، در برادران، خواهران و یا فرزندان آن‌ها احتمال بیشتری برای تشخیص اختلال دو قطبی وجود دارد.

علاوه بر این بستگان افراد دارای افسردگی نیز در معرض خطر ابتلا به اختلال دوقطبی هستند.

تشخیص اختلال دوقطبی چگونه انجام می‌شود؟

اختلالات خلقی و شخصیتی مشکل جدی پزشکی است. پزشک معمولا اختلالات شخصیتی را از طریق بررسی کامل سابقه پزشکی و ارزیابی روان‌پزشکی بیمار تشخیص می‌دهد.

درمان اختلال دو قطبی شخصیتی چگونه است؟

اختلالات خلقی و شخصیتی قابل‌درمان هستند و با انجام درمان مناسب اکثر افراد دیگر هیچ نشانه‌ای از آن ندارند.

بعضی از درمان‌های رایج که به‌تنهایی یا به‌صورت ترکیبی استفاده می‌شوند عبارت‌اند از:

  • مشاوره
  • درمان با دارو
  • الکتروکانوالسیو تراپی
  • نور درمانی

مشاوره برای درمان اختلال دو قطبی

رایج‌ترین نوع مشاوره برای افراد مبتلا به اختلالات خلقی و شخصیتی شامل موارد زیر است:

  1. درمان شناختی رفتاری
  2. روان درمانی بین فردی

درمان شناختی رفتاری

درمان رفتاری یا CBT رایج‌ترین درمان برای اختلالات خلقی و شخصیتی است و به بیمار کمک می‌کند رابطه بین خلق‌وخوی، افکار و رفتارها را درک کند. همچنین مهارت‌هایی مانند حل مسئله را آموزش می‌دهد که ممکن است به پیشگیری از بازگشت علائم در آینده کمک کند.

روان درمانی بین فردی

هنگامی‌که بیمار مبتلا به افسردگی می‌شود، روابط او با دیگران اغلب دچار آسیب می‌شود. روان درمانی بین فردی به بیماران مهارت‌های لازم برای بهبود نحوه ارتباط با دیگران را آموزش می‌دهد.

درمان دارویی اختلال دو قطبی

افسردگی معمولا با گروهی از داروهای ضد افسردگی و اختلال دوقطبی معمولا با گروهی از داروهای تثبیت‌کننده‌های خلق‌وخو درمان می‌شوند. ممکن است داروهای دیگری نیز برای درمان روان‌پریشی یا اضطراب تجویز شود.

الکتروکانوالسیو تراپی

الکتروکانوالسیو تراپی ممکن است به افرادی که دچار افسردگی شدید یا اختلال دوقطبی هستند کمک می‌کند به خصوص اگر درمان‌هایی مانند مشاوره و دارو کمک نکرده باشد.

درمان در بیمارستان انجام می‌شود و شامل گذراندن جریان الکتریکی از طریق مغز به مدت چند ثانیه است در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی به سر می‌برد. الکتروکانوالسیو تراپی مدرن بسیار امن، سریع و مؤثر است.

نور درمانی برای مبتلایان به اختلال افسردگی دو قطبی

نور درمانی ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال خلقی و شخصیتی یا افسردگی دو قطبی مفید باشد. در نوردرمانی از نوع خاصی از نور استفاده می‌شود که ممکن است گزینه خوبی برای همه بیماران نباشد، بنابراین قبل از اینکه بیمار شروع به نوردرمانی کند باید با پزشک صحبت کند.

درمان خانگی اختلال دوقطبی

بیمار برای کمک به بهبود احساساتش می‌تواند کارهایی را به‌تنهایی در خانه انجام دهد. ورزش منظم، خوردن به‌اندازه کافی، داشتن خواب کافی و حفظ برنامه غذایی صحیح، مدیریت استرس، صرف وقت با دوستان و خانواده و معنویت می‌تواند به کنترل مشکلات خلقی و شخصیتی کمک کند.



:: برچسب‌ها: درمان , اختلال , خلقی , دو قطبی ,
:: بازدید از این مطلب : 48
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 4 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن نشانه چیست؟

اختلال تعادل در راه رفتن یکی از مشکلاتی است که برخی از افراد از آن رنج می‌برند. فرد مبتلا به این اختلال احساس عدم تعادل و سرگیجه می‌کند.

در مواقعی که ایستاده‌اید، نشسته‌اید یا دراز کشیده‌اید ممکن است احساسی به شما دست دهد که گویی در حال حرکت، چرخیدن‌ به دور خود یا معلق در هوا هستید. یا مثلا در حال قدم زدن هستید و ناگهان با سر به سمت جلو پرتاب می‌شوید و به‌طورکل تعادل خود را از دست می‌دهید.

بسیاری از اندا‌م‌های بدن مانند ماهیچه‌ها، استخوان، مفاصل، حس بینایی، اندام حفظ تعادل در گوش درونی، اعصاب، قلب و عروق خونی باید عملکرد نرمالی داشته باشند تا تعادل بدن‌تان حفظ شود.

زمانی‌که این سیستم‌ها به‌خوبی وظایف خود را انجام ندهند، احتمالا دچار مشکلات تعادلی خواهید شد. ممکن است تعدادی بیماری‌های بالینی سبب برهم خوردن تعادل بدن شوند. اما اکثر مشکلات تعادلی از اختلالات اندام حفظ تعادل در گوش درونی نشئت می‌گیرند (دستگاه دهلیزی).

عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن

اختلال عدم تعادل در هنگام بلند شدن یا راه رفتن در چه افرادی دیده می‌شود؟

افرادی زیر، مستعد ابتلا به اختلال عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن هستند:

  • درصورتی‌که قرص مصرف می‌کنید، از عفونت ویروسی رنج می‌برید، دچار مشکلات گوش درونی هستید، یا دوران نقاهت ناشی از آسیب سر را پشت سرمی‌گذارید، ممکن است در معرض ریسک ابتلا به عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن قرار بگیرید.
  • اگر بالای ۶۵ سال هستید و دچار عارضه ورم مفصل هستید یا فشار خون‌تان بالا و پایین می‌شود، ریسک ابتلا به مشکلات تعادلی در شما زیاد است.
  • احتمال دارد مسافرت با کشتی یا قایق موجب مشکلات تعادلی موقت شما شود.

احتمالا متخصص مغز و اعصاب با برطرف کردن بیماری اصلی، مشکلات حفظ تعادل را در شما درمان کند. این درمان‌ها عبارتند از مصرف دارو، جراحی، تغییر رژیم غذایی، فیزیوتراپی یا انجام حرکات تمرینی در منزل.

علت سرگیجه و عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن

چندین بیماری مختلف می‌توانند علت مشکلات تعادلی باشند. معمولا نشانه‌ها و علائم خاصی با علت مشکلات تعادلی در ارتباط هستند. این علائم عبارتند از:

  • احساس حرکت یا چرخش (سرگیجه)
  • احساس غش کردن
  • از دست دادن تعادل (بی‌ثباتی بدن)

احساس حرکت یا چرخش (سرگیجه)

ممکن است سرگیجه با بسیاری از اختلالات ارتباط داشته باشد، ازجمله:

  • سرگیجه خوش‌خیم وضعیتی‌حمله‌ای (BPPV)
  • بیماری منییر
  • میگرن
  • تومور گوش
  • سندروم رامزی هانت
  • ضربه به سر
  • بیماری حرکت
  • سرگیجه موقعیتی‌ادراکی پایدار

سرگیجه خوش‌خیم وضعیتی‌حمله‌ای (BPPV)

این نوع سرگیجه زمانی اتفاق می‌افتد که کریستال‌های کلسیم داخل گوش بیمار، که به حفظ تعادل بیمار کمک می‌کنند از محل اصلی خود جابجا می‌شوند و به جای دیگری در گوش داخلی انتقال می‌یابند.

این عارضه شایع‌ترین علت سرگیجه شناخته شده است. ممکن است بیمار حین غلط خوردن در تخت‌خواب یا کج کردن سر برای نگاه کردن به سمت بالا دچار سرگیجه شود.

بیماری منییر

علاوه بر سرگیجه ناگهانی و شدید، بیماری منییر می‌تواند کاهش شنوایی، وزوز گوش یا حس پر بودن گوش بیمار را به دنبال داشته باشد. علت بیماری منییر کاملا معلوم نیست. این بیماری به ندرت رخ می‌دهد و معمولا در افراد بین ۲۰ تا ۳۰ سال شایع است.

میگرن

سرگیجه و حساسیت به چرخش (میگرن دهلیزی) احتمالا براثر سردرد میگرنی بروز می‌کند. میگرن علت شایع سرگیجه است.

تومور گوش

توموری غیرسرطانی و خوش‌خیم است و روند رشد آهسته آن بر روی یک عصب صورت می‌گیرد طوری‌که بر حس شنوایی و حفظ تعادل بیمار تاثیرگذار است.

ممکن است بیمار دچار سرگیجه و از دست دادن تعادل خود شود، اما شایع‌ترین علائم آن افت شنوایی و وزوز کردن گوش است. تومور گوش یک عارضه نادر است.

سندروم رامزی هانت

این عارضه که با نام هریس زوستر اتیکوس هم شناخته شده است زمانی بروز می‌کند که عفونت زونا باعث آسیب عصب صورت نزدیک یکی از گوش‌های بیمار می‌شود. ممکن است بیمار دچار سرگیجه، گوش‌درد و افت شنوایی شود.

ضربه به سر

احتمال دارد بیمار به ‌علت ضربه مغزی یا سایر صدمات به سر، دچار سرگیجه شود.

بیماری حرکت

برخی بیماران حین سوارشدن بر قایق، ماشین و هواپیما یا حتی سوار شدن بر وسایل تفریحی شهربازی دچار سرگیجه می‌شوند.

سرگیجه موقعیتی‌ادراکی پایدار

این اختلال خیلی‌اوقات همراه با سایر سرگیجه‌ها اتفاق می‌افتد و علائمی همچون ناپایداری یا حس چرخیدن چیزهای اطراف به دور سر بیمار به همراه دارد. این علائم اغلب در حال حرکت و حین تماشای اشیاء، هنگام مطالعه، یا زمانی‌که بیمار قصد خرید از اماکنی همچون پاساژ داشته باشد، شدت می‌یابد.

احساس غش کردن

غش کردن با عوامل زیر در ارتباط است:

  • فشار خون پایین درحالت صاف ایستادن.
  • برخی افراد بعد از سرپا ایستادن یا نشستن به سرعت دچار افت شدید فشار خون می‌شوند و حالت غش‌کردن به آنها دست می‌دهد.
  • بیماری‌های قلبی عروقی.
  • ضربان قلب غیرطبیعی (بی‌نظمی در ضربان قلب)، تنگ یا انسداد عروق خونی، گرفتگی عضلات قلبی، یا کاهش حجم خون موجب کند شدن جریان خون و درنتیجه غش کردن بیمار می‌شود.

از دست دادن تعادل (بی‌ثباتی بدن)

عوامل زیر بر روی بی تعادلی حین راه رفتن یا احساس از دست دادن تعادل تاثیرگذار هستند:

  • مشکلات وستیبولار
  • آسیب عصبی به پاها (نوروپاتی محیطی)
  • مشکلات مربوط به مفاصل، ماهیچه یا تاری‌چشم
  • مشکلات بینایی
  • عوارض جانبی داروها
  • عارضه‌های عصبی خاص
  • سرگیچه

مشکلات وستیبولار

ناهنجاری‌های گوش داخلی بیمار می‌توانند باعث معلق بودن یا سنگینی سر و زمین خوردن در تاریکی ‌شوند.

آسیب عصبی به پاها (نوروپاتی محیطی)

این آسیب می‌تواند مشکلاتی را در راه رفتن بیمار بوجود آورد.

مشکلات مربوط به مفاصل، ماهیچه یا تاری‌چشم

ضعف عضلانی و ناپایداری مفاصل نقش مهمی را در از دست رفتن تعادل بیمار می‌کند.

مشکلات بینایی

مشکلات بینایی می‌توانند باعث عدم تعادل در فرد شوند.

عوارض جانبی داروها

ممکن است عدم تعادل بر اثر عوارض جانبی مصرف داروها بروز کند.

عارضه‌های عصبی خاص

شامل آرتروز گردن و پارکینسون است.

سرگیجه

ممکن است احساس سرگیجه یا منگی بر اثر عوامل زیر بروز کند:

  • مشکلات گوش داخلی
  • اختلالات روانی
  • تنفس سریع و غیرطبیعی (نفس نفس زدن)
  • استفاده برخی از داروها

علت سرگیجه و عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن

مشکلات گوش داخلی

ناهنجاری‌های سیستم وستیبولار منجر به حس معلق بودن در هوا یا دیگر چرخش‌های کاذب می‌شوند.

اختلالات روانی

افسردگی (اختلال افسرده‌ساز شدید)، استرس و سایر اختلالات روانی ممکن است از دلایل سرگیجه باشند.

تنفس سریع و غیرطبیعی (نفس نفس زدن)

این عارضه اغلب با اختلالات اضطراب‌آور همراه است و باعث منگی می‌شود.

استفاده برخی از داروها

ممکن است اثرات جانبی برخی داروها علت سرگیجه گرفتن باشند.

نحوه تشخیص اختلال عدم تعادل

پزشک درمان را با بررسی سوابق پزشکی و انجام معاینات فیزیکی و مغز و اعصاب بیمار آغاز خواهد کرد. برای اطمینان از اینکه علائم بیمار از مشکلات عملکرد تعادلی در گوش داخلی نشئت می‌گیرند، احتمالا پزشک معالج درخواست انجام یک سری آزمایشات را می‌دهد.

آزمایشاتی که پزشک به منظور تشخیص مشکل تعادل تجویز می‌کند شامل موارد زیر است:

  • آزمایشات مربوط به شنوایی
  • آزمایش بررسی حالت بدن
  • الکترونیستاموگرافی و نیستاگموگرافی ویدئویی

آزمایشات مربوط به شنوایی

مشکلات شنوایی خیلی‌اوقات با مشکلات تعادلی در ارتباط هستند.

آزمایش بررسی حالت بدن

پس از اینکه تجهیزات ایمنی پزشکی به بیمار وصل شد، پزشک از او می‌خواهد در حالت ایستاده بر روی یک دستگاه متحرک قرار گیرد. این آزمایش مشخص می‌کند بیمار در کدام قسمت از سیستم تعادلی بدن خود بیشتر تکیه می‌کند.

الکترونیستاموگرافی و نیستاگموگرافی ویدئویی

هر دو آزمایش حرکات چشمی را ثبت می‌کنند، حرکاتی که در عملکرد و تعادل سیستم وستیبولار نقش دارند. در الکترونیستاموگرافی از الکترودها و در روش نیستاگموگرافی ویدئویی از دوربین‌های کوچک برای ثبت حرکات چشمی بهره‌گیری شده است.

آزمایش صندلی چرخشی

بیمار بر روی یک صندلی کنترلی می‌نشیند و حرکات چشمی بیمار همزمان با حرکت دایره‌ای صندلی تجزیه و تحلیل می‌شوند.

حرکت مانوری دیکس-هالپیک

پزشک بادقت سر بیمار را در جهات مختلف می‌چرخاند و همزمان حرکات چشمی او را تحت نظر می‌گیرد تا مشخص شود که آیا بیمار دچار احساس چرخش کاذب یا سرگیجه هست یا خیر.

تست پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی

در این روش یک سری پدهای سنسوری به گردن، پیشانی و زیر چشم‌های بیمار وصل می‌شود و بعد تغییرات جزئی انقبا‌ض‌های عضلانی در واکنش به صداها اندازه‌گیری و ارزیابی می‌شوند.

آزمایشات تصویربرداری

آزمایش ام‌آرآی و سی‌تی‌اسکن مشخص می‌کند آیا عوارض بالینی اولیه علت مشکل تعادلی بیمار هستند یا خیر.

آزمایشات ضربان قلب و فشار خون

فشار خون بیمار را می‌توان حین نشستن و یا بعد از ایستادن به مدت ۲ تا ۳ دقیقه ارزیابی کرد تا مشخص شود بیمار به افت قابل‌توجه فشار خون دچار هست یا خیر. ضربان قلب بیمار را نیز می‌توان حین ایستادن بررسی کرد تا به تصمیم‌گیری درباره تاثیر بیماری قلبی بر علائم بوجود آمده کمک کند.

درمان عدم تعادل در راه رفتن

روش درمانی بستگی به علت مشکلات تعادلی بیمار دارد.

برخی روش های درمان مشکل عدم تعادل در راه رفتن و ایستادن عبارتند از:

  • درمان دارویی
  • تغییرات سبک‌زندگی و رژیم‌غذایی
  • حرکات حفظ تعادل (احیای سیستم وستیبولار)
  • روش موقعیت‌یابی
  • جراحی

درمان دارویی مشکل عدم تعادل و سرگیچه

درصورتی‌که سرگیجه شدید بیمار ساعت‌ها و روزها به طور بینجامد، احتمالا داروهای جلوگیری از سرگیجه و استفراغ برای او تجویز خواهند شد.

درمان عدم تعادل در راه رفتن از طریق تغییرات سبک‌زندگی و رژیم‌غذایی

درصورتی که بیمار به عارضه منییر یا سردردهای میگرن دچار شده باشد، غالبا برای رفع علائم بیماری تغییر رژیم‌غذایی پیشنهاد می‌شود. اگر بیمار به فشار خون پایین درحالت صاف ایستادن دچار شده باشد، ممکن است به نوشیدن مایعات بیشتر یا پوشیدن جوراب‌های ساق‌بلند نیاز داشته باشد.

درمان نداشتن تعادل

حرکات حفظ تعادل (احیای سیستم وستیبولار)

درمانگر مجرب در زمینه مشکلات تعادلی یک برنامه سفارشی حفظ تعادل و حرکات ورزشی را طراحی می‌کند. این نوع درمان به بیمار کمک می‌کند بر بی‌تعادلی غلبه کند، آن را خنثی کرده و به فعالیت بدنی خود ادامه دهد.

ممکن است درمانگر برای پیشگیری از زمین خوردن بیمار به او پیشنهاد استفاده از عصا را بدهد و روش‌های جلوگیری از زمین خوردن در منزل را به او آموزش دهد.

عدم تعادل

استفاده از روش موقعیت‌یابی برای درمان عدم تعادل بدن

اگر بیمار به سرگیجه خوش‌خیم وضعیتی‌حمله‌ای (BPPV) دچار باشد، احتمالا درمانگر از یک روش درمانی برای بیرون راندن ذرات از گوش داخلی و سوق دادن آنها به ناحیه دیگری از گوش بیمار بهره می‌گیرد. این روش مستلزم چرخاندن سر بیمار در جهات مختلف است.

درمان از مشکل دست دادن تعادل به کمک جراحی

در‌صورتی‌که بیمار به عارضه منییر یا تومورگوش دچار باشد، ممکن است جراحی به او پیشنهاد شود. احتمالا جراحی رادیواستروتاکتیک گزینه اصلی درمان برای افراد مبتلا به تومورگوش ‌باشد. طی این روش درمانی پرتوهایی دقیقا به سمت تومور بیمار فرستاده می‌شود و نیازی به ایجاد شکاف در بدن بیمار نیست.



:: برچسب‌ها: درمان , عدم تعادل , راه رفتن , ایستادن ,
:: بازدید از این مطلب : 30
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 4 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

افراد ممکن است در شرایط مختلفی مانند ضربه به سر یا ابتلا به یک بیماری خاص، دچار کاهش سطح هوشیاری شوند. اختلال در هوشیاری در موارد شدید ممکن است باعث آسیب مغزی و کما شود.

کاهش سطح هوشیاری یعنی چه؟

کاهش سطح هوشیاری به حالتی گفته می‌شود که در آن، فرد فاقد آگاهی معمولی از خود و محیط پیرامونش است. در این حالت، بیمار به هیچ محرکی پاسخ نداده و نسبت به هر نوع فعالیت یا تحریکی واکنش نشان نمی‌دهد.

کم شدن سطح هوشیاری ممکن است از چند ثانیه تا مدت طولانی‌تری ادامه پیدا کند و به علت کمبود اکسیژن در مغز روی می‌دهد. این کمبود می‌تواند به علل مختلف اتفاق بیفتد.

برخی نشانه‌های هشدار دهنده حاکی از آن است که شخص ممکن است در شرف تجربه کاهش هوشیاری باشد. این نشانه ها عبارتند از:

  • ناتوانی ناگهانی برای پاسخ به محرک‌های خارجی
  • گفتار بریده بریده
  • ضربان قلب سریع
  • سرگیجه یا حس سبکی سر و گیجی

عوارض بالقوه خطرناکی در رابطه با کاهش سطح هوشیاری وجود دارد که از جمله آن می‌توان به کما یا آسیب مغزی در اثر کمبود اکسیژن اشاره کرد. خفگی نیز ممکن است در صورتی روی دهد که مسیر هوایی توسط غذا یا مایعات مسدود گردد.

آیا کاهش سطح هوشیاری خطرناک است؟

اگرچه کاهش سطح هوشیاری معمولا ارتباطی با مشکلات مرگبار ندارد اما توجه فوری پزشکی ضروری است. تمرکز اصلی مراقبت‌های اورژانس در افرادی که هوشیاری خود را از دست داده‌اند اطمینان از تداوم تنفس و حفظ ضربان قلب پایدار در آن‌ها است.

اگر بیمار فاقد تنفس،‌ سرفه یا تحرک باشد، این نشانه‌ها می‌تواند حاکی از عدم وجود گردش خون در بدن بیمار باشد. در چنین شرایطی باید احیاء قلبی ریوی انجام شود هرچه بیمار سریع‌تر مورد توجه متخصص قرار بگیرد، چشم‌انداز شرایط بیمار از نظر سلامت بهتر خواهد بود.

انواع کاهش سطح هوشیاری

سطوح غیر نرمال یا تغییریافته هوشیاری به حالت‌هایی اشاره می‌کند که بین هوشیاری کامل و بیهوشی، متغیر هستند.

سطوح تغییر یافته هوشیاری یا مراحل اختلال هوشیاری می‌تواند شامل موارد زیر باشند:

  1. گیجی
  2. هذیان گویی
  3. بی‌حالی
  4. کرختی
  5. سستی
  6. کما
  7. مرگ مغزی

گیجی

پریشانی نسبت به شخص، محل یا زمان، که باعث می‌شود قدرت استدلال فرد یا توان وی برای دنبال کردن فرمان تضعیف و مختل شود، با عنوان احساس گیجی شناخته می‌شود. احساس گیجی بنا به عللی مانند محرومیت از خواب، یا بی‌خوابی، تب یا اعتیاد به مواد مخدر ایجاد می‌شود.

هذیان گویی

حالت نوسانی بین بیش هوشیاری و حالت پریشانی و تنش به نام هذیان شناخته می‌شود. علل آن می‌تواند شامل مسمومیت یا مصرف دارو باشد.

بی‌حالی

حالت خواب آلودگی شدید، بی‌توجهی، و بی‌احساسی در ترکیب با پایین آمدن سطح هوشیاری

ممکن است این عارضه را به عنوان حالت خواب و بیداری نیز بشناسند. علل می‌تواند شامل کم‌خونی، بیماری، کم‌کاری تیروئید و مواردی دیگر باشد.

کرختی

کاهش شدیدتر در هوشیاری در مقایسه با بی حالی، که همراه با آن، پاسخ آهسته به محرک‌ها، دوره‌های طولانی‌تر خواب و خواب‌آلودگی بین دوره‌ها ملاحظه می‌شود را به‌عنوان کرختی می‌شناسند.

علل این عارضه می‌تواند تشنج و مسمومیت و یا سایر عوامل باشد.

سستی

سطح شدید اختلال هوشیاری که در آن فرد فقط به محرک‌های شدید و منظمی پاسخ می‌دهد که باید تکرار شوند. علل این عارضه می‌تواند سکته مغزی، اوردوز داروئی، فقدان اکسیژن، تورم مغزی و موارد دیگر باشد.

کما

حالت عدم پاسخگویی حتی به محرک‌ها که ممکن است با فقدان رفلکس قی کردن یا پاسخ مردمک همراه باشد. شخصی که در وضعیت کما قرار دارد، در حالت دراز کشیده با چشمان بسته بوده و به محیط، صداها یا درد پاسخ نمی‌دهد.

معمولا کما از کمتر از ۲ تا ۴ هفته ادامه پیدا می‌کند و در این دوره، ممکن است شخص به‌هوش آمده یا برعکس به سمت حالت نباتی و یا حالت هوشیاری کمینه پیشرفت کند.

مرگ مغزی

مرگ مغزی زمانی روی می‌دهد که شخص دچار آسیب مغزی اسفبار بازگشت‌ناپذیر شده که باعث توقف کامل تمام فعالیت‌های مغزی می‌شود (ساختارهای مغز فوقانی و ساقه مغز) مرگ مغزی، کما یا حالت نباتی پایدار نیست.

مرگ مغزی ممکن است به علت آسیب‌های ناشی از تصادفات یا بیماری روی دهد. فشار خون بالا نیز می‌تواند باعث خونریزی مغزی و مرگ شود. عفونت مغز یا تومور مغز و یا آسیب تروماتیک نیز می‌تواند باعث تورم مغزی شده و مرگ مغزی را در پی داشته باشد.

عبارت‌های دیگری نیز وجود دارند که برای تشریح درجات و حالت‌های مختلف سطح هوشیاری فرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. از جمله این عبارت‌ها می‌توان به سنکوب اشاره کرد که یک دوره کوتاه بی‌هوشی است و نمونه آن، در حالتی که فرد غش می‌کند ملاحظه می‌شود.

حالت‌های کما و سستی ممکن است به سطوح یا طبقات مختلف تقسیم شود که درجه عدم پاسخگویی فرد در هر کدام از این حالت‌ها را بهتر مشخص می‌کند.

دلایل پایین آمدن سطح هوشیاری چیست؟

علل مختلفی برای کم شدن سطح هوشیاری وجود دارد. فهرست شایع‌ترین علل کاهش سطح هوشیاری در زیر آورده شده‌ است. این فهرست، جامع نبوده و ترتیب ارائه عوامل نیز نشان‌دهنده احتمال بروز آنها نمی‌باشد.

  • ضربه سر (معمولا تصادفات خودرویی)
  • تومورهای مغزی
  • انسفالیت
  • تشنج
  • هیدروسفالی
  • هیپوگلیسمی
  • نارسائی قلبی
  • نارسائی کلیوی
  • کتواسیدوز (ناشی از دیابت)
  • مسمومیت داروئی
  • مواد سمی

علائم کاهش سطح هوشیاری

علائم کاهش سطح هوشیاری بر اساس علت آن متفاوت است. برخی از مهمترین نشانه های پایین آمدن سطح هوشیاری عبارتند از:

  • اختلالات چشم
  • اختلال عملکرد اتونومیک
  • اختلال حرکتی

اختلالات چشم

مردمک‌ها ممکن است گشاد، کوچک یا نابرابر باشند. یک یا هر دو مردمک ممکن است در وضعیت میانه ثابت شده باشند.

حرکت چشم می‌تواند ناهماهنگ باشد یا اصلا ملاحظه نشود (فلج اکولوموتور) و یا دربردارنده الگوهای غیرعادی باشد (مثلا بیرون زدگی کره چشم، فرورفتگی کره چشم، حرکات غیرارادی چشم). ممکن است حذف میدان بینائی نیز ملاحظه شود.

سایر اختلالات عبارتند از فقدان توانایی برای پلک زدن در پاسخ به تهدید بصری (تقریبا تا حدی لمس کردن چشم) و همچنین ازبین رفتن انعکاس یا رفلکس اکولوسفالیک (چشم ها در پاسخ به چرخاندن سر حرکت نمی کنند)، رفلکس اکولو وستیبولار (چشم ها در پاسخ به محرک گرمائی حرکت نمی‌کنند) و رفلکس‌های قرنیه.

اختلال عملکرد اتونومیک

ممکن است در برخورد با بیمار دارای اختلال سطح هوشیاری، بیمار الگوهای تنفسی غیرنرمال داشته باشد (تنفس چیِن، استوکس یا پایوت). گاهی اوقات این عارضه با فشار خون بالا و کند شدن ضربان قلب (رفلکس کوشینگ) همراه می شود. ممکن است توقف ناگهانی قلب یا تنفس نیز روی دهد.

اختلال حرکتی

از علائم پایین آمدن سطح هوشیاری اختلالات حرکتی است که عبارتند از شل‌شدگی، همی پارزی یا نیمه فلج شدن، آستریکسی، پرش عضلانی در چند کانون، وضعیت دکورتیکه (خم شدن آرنج‌ها و نزدیک شدن شانه‌ها با صاف شدن پاها) و وضعیت جسمانی دسربریت (صاف شدن اندام‌ها و چرخیدن شانه به داخل)

علاوه بر موارد فوق، اگر ساقه مغز مختل شده باشد تهوع، استفراغ، مننژیسم، سردرد ناحیه پس سری، آتاکسی و افزایش خواب آلودگی ممکن است روی دهد.

چگونگی تشخیص کاهش سطح هوشیاری

اختلال سطح هوشیاری فقط بعد از انجام تست‌های گسترده برای تعیین سطح هوشیاری و آگاهی فرد، مورد تایید قرار می‌گیرد. این معاینات باید توسط فرد باتجربه‌ای که تخصص لازم در مورد اختلالات هوشیاری دارد انجام شود. اگرچه در نظر گرفتن دیدگاه سایر متخصصین سلامت و بهداشت و اعضای خانواده نیز ممکن است مفید بوده و اهمیت داشته باشد.

تست‌های تشخیصی که ممکن است برای اختلال در هشیاری توصیه شوند عبارتند از:

  • شمارش کامل خون یا کانت کامل خونی
  • آنالیز شیمیائی سرم
  • آنالیز ادرار
  • رادیوگرافی ناحیه سر، قفسه سینه و شکم
  • EKG
  • سی تی اسکن یا ام ار آی سر
  • نمونه گیری نخاعی

درمان کاهش سطح هوشیاری

درمان به درجات کاهش سطح هوشیاری و علت پایه آن بستگی دارد. درمان اختلالات هوشیاری اولیه در اغلب اوقات شامل تجویز دکستروز است. این تجویز در صورتی است که قند خون پایین باشد و تجویز اکسیژن، نالوکسون و تیامین نیز درصورت نیاز انجام می‌شود.

باید مسیر هوایی،‌ وضعیت تنفسی و گردش خون بیمار بلافاصله مورد بررسی قرار گرفته و نسبت به نرمال بودن آنها اطمینان حاصل شود و افت فشار خون باید اصلاح شود. بیماران به ICU ارجاع داده می شوند تا وضعیت تنفسی و عصبی آنها زیر نظر گرفته شود.

اگر بیمار دچار حادثه یا تروما شده باشد، گردن تا زمانی که آسیب دیدگی ستون فقرات گردنی افتراق داده شود ثابت نگه داشته می‌شود.

گرفتن کمک پزشکی در هر مقطعی که تقلیل سطح هوشیاری روی می‌دهد. حتی زمانی که علت آن، بی‌حالی یا غش کردن یا اختلال تشنجی است، که قبلا تشخیص آن قطعی شده ضرورت دارد.

اشخاصی که به بیماری صرع و تشنج مبتلا هستند و یا به اختلالات دیگر تشنجی مبتلا می‌باشند، باید از دستبندهای هشداردهنده استفاده کنند یا گردن آویزهایی به همراه داشته باشند که عارضه آنها را توضیح داده باشد. چنین افرادی نباید در موقعیت هایی قرار بگیرند که در آن موقعیت‌ها ممکن است دچار تشنج شوند و در گذشته در چنین موقعیت‌هایی تشنج کرده‌اند.

پیشگیری از کم شدن هوشیاری

به منظور پیشگیری از کاهش سطح هوشیاری افراد باید از موقعیت‌هایی که در آنجا ممکن است فشار خون به شدت پایین بیاید اجتناب کنند. نباید برای دوره‌های طولانی بی‌حرکت بایستند و همواره باید در وضعیت کاملا هیدراته باشند؛ یعنی مایعات زیادی مصرف کنند. سایر اقدامات احتیاطی براساس سابقه پزشکی آنها اتخاذ می‌شود.



:: برچسب‌ها: درمان , کاهش , سطح , هوشیاری , کودکان , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 40
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 4 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

به التهابی که توسط عفونت مایع اطراف مغزی و نحاعی بوجود می آید مننژیت گفته می‌شود. شایع‌ترین علل مننژیت مغزی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی است.

مننژیت مغزی چیست؟

مننژیت مغزی عفونتی نادر است که بر غشاهای ظریف که مغز و نخاع را پوشش می‌دهند تاثیر می‌گذارد. مننژیت عفونتی است که هم کودکان و هم بزرگسالان را می‌تواند درگیر کند.

انواع مختلفی از این بیماری از جمله مننژیت باکتریایی، ویروسی و قارچی وجود دارد که توسط بسیاری از ارگانیسم‌های مختلف از جمله باکتری‌ها و ویروس‌ها ایجاد می‌شود. تشخیص علت اصلی بیماری مننژیت مهم است زیرا درمان بسته به علت آن متفاوت است.

مننژیت می‌تواند به‌ سرعت باعث آسیب شود اما تاثیر آن می‌تواند یک عمر باقی بماند. مننژیت می‌تواند زندگی افراد را دگرگون کند و قربانیان بسیاری را با اثرات پس از این بیماری باقی بگذارد. شما می‌توانید از بیماری مننژیت از طریق واکسیناسیون و حفظ شیوه زندگی سالم جلوگیری کنید.

در صورت مشاهده علائم مننژیت باید سریعا به اورژانس مراجعه کنید. مننژیت باکتریایی می‌تواند کشنده باشد. هیچ راهی برای تشخیص مننژیت باکتریایی از ویروسی، غیر از تشخیص حسی شما وجود ندارد.

متخصص نیاز به انجام آزمایشاتی برای تعیین نوع بیماری مننژیت دارد و سپس پزشک متخصص مغز و اعصاب با توجه به علائم می‌تواند درمان مناسب را توصیه کند.

انواع مننژیت مغزی

عفونت‌های ویروسی و باکتریایی شایع‌ترین علت‌های مننژیت هستند. اگر چه چندین شکل دیگر از مننژیت نیز وجود دارد از جمله کریتوکوک که به‌ وسیله عفونت قارچی ایجاد می‌شود و کارسینوماتوس که مربوط به سرطان است اما این نوع‌ها نادر هستند.

به طور کلی انواع مننژیت شامل موارد زیر است:

  • مننژیت باکتریایی
  • مننژیت ویروسی
  • مننژیت قارچی

مننژیت باکتریایی

مننژیت باکتریایی بیماری بسیار جدی است که در صورت ابتلای والدین یا فرزندانشان حتما دریافت کمک پزشکی نیاز است. مننژیت باکتریایی اگر سریعا درمان نشود می‌تواند مرگبار باشد و یا منجر به آسیب مغزی شود.

مننژیت باکتریایی با چندین باکتری متفاوت ایجاد می‌شود و در بسیاری از موارد زمانی شروع می‌شود که باکتری‌ها از سینوس‌ها، گوش‌ها یا گلو به جریان خون منتقل شوند و سپس باکتری‌ها از طریق جریان خون به مغز منتقل می‌شوند. باکتری‌هایی که مننژیت را ایجاد می‌کنند می‌توانند در زمانی که افراد مبتلا، سرفه یا عطسه می‌کنند گسترش یابند.

مننژیت ویروسی

مننژیت ویروسی شایع‌تر از فرم باکتریایی آن است و معمولا (اما نه همیشه) خطر کمتری دارد. تعدادی از ویروس‌ها از جمله چندین ویروس ایجاد کننده اسهال می‌توانند بیماری مننژیت ویروسی را ایجاد کنند. مننژیت ویروسی معمولا بدون درمان نیز رفع می‌شود.

مننژیت قارچی

شیوع مننژیت قارچی بسیار کمتر از دو نوع دیگر بیماری است و افراد سالم به‌ ندرت به آن مبتلا می‌شوند. کسی که مشکل سیستم ایمنی بدن (به‌ عنوان مثال ایدز) دارد بیشتر احتمال دارد که به این نوع مننژیت آلوده شود.

علت مننژیت مغزی چیست؟

مننژیت مغزی تقریبا همیشه ناشی از عفونت باکتریایی یا ویروسی است که در جایی از بدن غیر از مغز، مانند گوش، سینوس یا گلو ایجاد می‌شود.

علت بروز مننژیت مغزی می‌تواند موارد زیر باشد:

  • عفونت قارچی
  • سیفلیس
  • بیماری سل

عوامل خطرساز برای افراد مبتلا به مننژیت

بعضی از عوامل خطر ابتلا به مننژیت موارد زیر هستند:

  • ایمنی نامناسب بدن
  • زندگی اجتماعی
  • بارداری
  • سن
  • کار با حیوانات

ایمنی نامناسب بدن

افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی بیشتر به عفونت دچار می‌شوند که شامل عفونت‌هایی است که مننژیت را ایجاد می‌کنند. برخی بیماری‌ها و درمان‌ها می‌توانند سیستم ایمنی بدن بیمار را تضعیف کنند. این موارد عبارتند از:

  • اچ آی وی یا ایدز
  • اختلالات خود ایمنی
  • شیمی‌ درمانی
  • پیوند عضو یا مغز استخوان

مننژیت کریپتوکوکی که توسط قارچ ایجاد می‌شود، شایع‌ترین نوع مننژیت در افراد مبتلا به اچ آی وی یا ایدز است.

زندگی اجتماعی

زمانی که افراد در محدوده نزدیک به هم زندگی می‌کنند مننژیت به‌ آسانی گسترش می‌یابد. بودن در فضاهای کوچک باعث افزایش احتمال قرار گرفتن در معرض مننژیت می‌شود. نمونه‌هایی از این مکان‌ها عبارتند از: خوابگاه‌های دانشگاه، سربازخانه‌ها، مدارس شبانه‌‌روزی و مراکز نگهداری روزانه.

بارداری

زنان باردار در معرض خطر افزایش لیستریوزیس هستند که عفونت ناشی از باکتری لیستریا است. عفونت ممکن است به فرزند در شکم مادر نیز انتقال یابد.

سن

همه سنین در معرض خطر ابتلا به مننژیت هستند. با این حال گروه‌های سنی خاص دارای خطر بالاتری هستند. کودکان زیر ۵ سال در معرض خطر ابتلا به مننژیت ویروسی هستند و نوزادان در معرض خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی هستند.

کار با حیوانات

کارگران مزرعه و سایر افرادی که با حیوانات کار می‌کنند بیشتر در خطر ابتلا به لیستریا هستند.

مننژیت مغزی چه علائمی دارد؟

شایع‌ترین علائم مننژیت در بزرگسالان عبارتند از:

  • خشکی و درد گردن به‌ خصوص هنگامی که فرد سعی می‌کند چانه‌اش را به قفسه سینه‌اش نزدیک کند.
  • تب
  • سردرد
  • استفراغ
  • بی خوابی
  • تشنج

علائم مننژیت

علائم مننژیت در کودکان و افراد مسن و افراد با سایر مشکلات پزشکی ممکن موارد زیر باشد:

  • نوزادان ممکن است بدخلق باشند و از خوردن اجتناب کنند. آن‌ها ممکن است خارش داشته باشند و زمانی که در بغل گرفته می‌شوند گریه کنند.
  • کودکان ممکن است رفتاری همانند زمان ابتلا به آنفولانزا از خود بروز دهند. آن‌ها ممکن است سرفه کنند و یا مشکل تنفس داشته باشند.
  • سالمندان و افراد با مشکلات دیگر پزشکی ممکن است فقط سردرد و تب جزیی داشته باشند.

عوارض مننژیت چیست؟

عوارض مننژیت عبارتند از:

  • از دست دادن شنوایی
  • آسیب مغزی
  • هیدروسفالی
  • افیوژن ساب دورال یا ایجاد مایع بین مغز و جمجمه

نحوه تشخیص مننژیت

تشخیص مننژیت با بررسی سابقه پزشکی بیمار و معاینه او آغاز می‌شود. سن، سکونت در خوابگاه و حضور در مرکز مراقبت روزانه می‌تواند سرنخ‌های مهم برای تشخیص مننژیت باشند. در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال یافتن علائم زیر خواهد بود:

  • تب
  • افزایش ضربان قلب
  • خشکی گردن
  • کاهش هوشیاری

تشخیص مننژیت

پزشک همچنین پونکسیون کمری را تجویز می‌کند. این تست نمونه‌برداری از سی اس اف یا مایع مغزی نخاعی ستون فقرات کمری جهت بررسی است و به پزشک اجازه می‌دهد تا افزایش فشار بر سیستم عصبی مرکزی را بررسی کند و همچنین می‌تواند التهاب یا باکتری در مایع نخاعی را پیدا کند.

این آزمایش همچنین می‌تواند برای تعیین بهترین آنتی‌بیوتیک جهت درمان مفید باشد. سایر تست‌ها نیز ممکن است برای تشخیص مننژیت تجویز شود. تست‌های رایج عبارتند از:

  • کشت خون
  • شمارش خون
  • اشعه ایکس
  • سی‌ تی‌ اسکن

کشت خون

آزمایش کشت خون، باکتری‌های خون را شناسایی می‌کند. این باکتری‌ها می‌توانند از خون به مغز منتقل شوند. باکتری‌های نایسریا مننژیتیدی (N. meningitidi) و اس.پنومونیا (S. pneumoniae ) می‌تواند سپسیس و مننژیت را ایجاد کنند.

شمارش خون

شمارش کامل خون شاخص کلی سلامت است که تعداد سلول‌های قرمز و سفید در خون را بررسی می‌کند. سلول‌های سفید خون در برابر عفونت مبارزه می‌کنند. شمارش معمولاً در مننژیت افزایش می‌یابد.

اشعه ایکس

اشعه ایکس قفسه سینه می‌تواند وجود پنومونی، سل و یا عفونت‌های قارچی را نشان دهد. مننژیت ممکن است پس از پنومونی رخ دهد.

سی‌ تی‌ اسکن

سی‌ تی‌ اسکن سر می‌تواند مشکلی مانند آبسه مغزی یا سینوزیت را نشان دهد. باکتری‌ها می‌توانند از سینوس‌ها به مننژها پخش شوند.

روشهای درمان مننژیت مغزی

مننژیت باکتریایی با مصرف آنتی‌بیوتیک در بیمارستان درمان می‌شود. بیمار همچنین دگزامتازون، که نوعی داروی استروئیدی است، دریافت می‌کند. بیمار با دقت تحت بررسی و مراقبت قرار می‌گیرد تا از مشکلات جدی مانند کاهش شنوایی، تشنج و آسیب مغزی جلوگیری شود.

مننژیت ویروسی شایع‌تر است و بیشتر افراد مبتلا به این نوع بیماری تقریبا ۲ هفته بعد بهبود می‌یابند. در موارد خفیف، بیمار تنها به درمان خانگی نیاز دارد. درمان خانگی مننژیت شامل مصرف دارو برای کاهش و رفع تب و درد و نوشیدن مایعات کافی برای رسیدن آب کافی به بدن است.

اقدامات لازم جهت پیشگیری از مننژیت

داشتن شیوه سالم زندگی، به‌ ویژه اگر بیمار در معرض خطر قرار گیرد، مهم است. سبک سالم زندگی شامل موارد زیر می‌شود:

  • استراحت کافی و مناسب
  • ترک دخانیات
  • اجتناب از تماس با افراد بیمار

اگر کسی در تماس نزدیک با یک یا چند فرد مبتلا به عفونت مننژیت باکتریایی بوده است پزشک می‌تواند آنتی‌بیوتیک‌هایی را برای پیشگیری به او بدهد تا احتمال ابتلا به بیماری را کاهش دهد. واکسیناسیون همچنین می‌تواند در برابر انواع مختلف مننژیت از بدن محافظت کند. واکسن‌هایی که می‌توانند از مننژیت جلوگیری کنند عبارتند از:

  • واکسن اکسن، هموفیلوس، آنفلوانزای نوع ب
  • واکسن کونژوگه پنوموکوک
  • واکسن مننژاکوک

دو دوز واکسن مننگوکوک برای همه نوجوانان و حداقل یک دوز برای همه‌ی نوزادان ۶ هفته و بالاتر و یا افراد با مشکلات سیستم ایمنی یا طحال آسیب‌ دیده یا از دست‌ رفته توصیه می‌شود. این واکسن برای سفر به کشورهایی که در آن مننژیت شیوع دارد نیز مورد نیاز است.



:: برچسب‌ها: علائم , درمان , مننژیت , مغزی ,
:: بازدید از این مطلب : 47
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 3 خرداد 1401 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 153 صفحه بعد