نوشته شده توسط : پزشک و درمان

همه ما حداقل یک بار اسپاسم عضلانی یا گرفتگی عضلانی را تجربه کرده‌ایم. اگر درمان اسپاسم عضلانی به موقع انجام نشود ممکن است موجب مشکلات جدی‌تری شود.

آناتومی عضلات بدن

عضلات بدن ساختارهای پیچیده‌ای هستند که باعث حرکات در بدن می‌شوند. سه نوع عضله در بدن وجود دارد که عبارتند از:

  1. عضلات قلب که خون را پمپ می‌کنند (عضلات قلبی)
  2. عضلات اسکلتی که قسمت‌های خارجی بدن مانند دست‌ها، پاها، گردن، کمر و صورت را حرکت می‌دهند
  3. عضلات نرم که ساختارهای توخالی داخل بدن را حرکت می‌دهند. عضلات مری، شکم و روده و عضلاتی که عروق بزرگ و رحم را تشکیل می‌دهند از این گروه عضلات هستند.

اسپاسم عضلانی چیست؟

اسپاسم عضلانی یا کرامپ عضله یک انقباض غیرارادی در عضلات است. اسپاسم‌های عضلانی به طور ناگهانی ایجاد شده و معمولا به سرعت نیز رفع می‌شوند اما غالبا بسیار دردناک هستند.

اسپاسم عضلانی با کشیدگی عضلات فرق دارد. کشیدگی عضلانی یا فاسیکولاسیون یک حرکت جزئی غیر ارادی در بخش کوچکی از عضلات بزرگ است که در زیر پوست دیده می‌شود.

همچنین با مطالعه بیشتر میتوان روند درمان اسپاسم عضله کمر و پا را سریع کرد.

علت اسپاسم عضلانی چیست؟

بروز اسپاسم عضلانی دلایل متعددی دارد که هر کدام به عوامل زمینه‌ساز، بخش‌هایی از بدن که درگیر می‌شوند و محیطی که بدن در آن قرار دارد بستگی دارد.

دلیل اسپاسم عضلانی می‌تواند موارد زیر باشد:

  • استفاده بیش از حد از عضلات
  • فعالیت‌های تمرینی و بدنی جدید
  • کم آبی و نقص الکترولیت بدن
  • آترواسکلروز یا تنگی عروق
  • گردن درد و کمر درد مزمن
  • بیماری‌های سیستمی
  • بیماری‌های سیستم عصبی
  • وجود عضلات نرم

انواع اسپاسم عضلانی

استفاده بیش از حد از عضلات

زمانی که عضلات بیش از اندازه استفاده شده و خسته می‌شوند یا زمانی که عضلات در گذشته دچار آسیب‌دیدگی یا کشیدگی شده‌اند ممکن است اسپاسم بروز کند.

اگر عضله بیش از اندازه کشیده شده یا به مدت طولانی در وضعیتی مشابه گرفتگی قرار گیرد، دچار اسپاسم می‌شود. در واقع، زمانی که انرژی و مایعات درون عضلات کم شوند این عضلات به شدت تحریک‌پذیر شده و انقباضات قوی در آنها ایجاد می‌شود.

علت اسپاسم‌ عضلانی

این اسپاسم ممکن است بخشی از عضله یا تمام آن را و یا حتی عضلات مجاور را نیز دربرگیرد. استفاده بیش از حد از عضلات که عمدتا در ورزشکارانی که در هوای گرم ورزش‌های سنگین انجام می‌دهند باعث ایجاد اسپاسم‌های عضلانی اسکلتی می‌گردد. این نوع اسپاسم در کارگران ساختمانی یا کارگران دیگری که در هوای گرم کار می‌کنند نیز دیده می‌شود.

معمولا اسپاسم در عضلات بزرگی که در هنگام کار دچار کشیدگی عضلانی شده‌اند بیشتر ایجاد می‌شود. زمانی که این عارضه در مواجهه با محیط‌های گرم ایجاد می‌شود به آن کرامپ‌های ناشی از گرما نیز گفته می‌شود.

ممکن است کارهای روزمره‌ای مانند پارو کردن برف یا چمن‌زنی باعث استفاده بیش از حد از عضلات و اسپاسم در عضلات گردن، شانه و کمر شود.

فعالیت‌های تمرینی و بدنی جدید

فعالیت‌های تمرینی جدید نیز ممکن است باعث بروز اسپاسم عضلات شود. اسپاسم شکم ممکن است به دلیل انجام حرکات ورزشی مانند دراز و نشست و انجام مکرر و سریع این حرکت ایجاد شود.

کرامپ دست و انگشتان نویسندگان باعث استفاده طولانی مدت از عضلات کوچک دست و کرامپ عضلاتی در دستی که بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته‌اند می‌شود. افراد باید برای پیشگیری یا درمان این عارضه به طور مرتب به انگشتان و دست خود استراحت داده و حرکات کششی انجام دهند.

کم آبی و نقص الکترولیت بدن

معمولا تصور می‌شود که کم‌آبی و نقص الکترولیت بدن ممکن است باعث بروز اسپاسم و کرامپ عضلانی شود. باید به اندازه کافی به سلول‌های عصبی آب، گلوکوز، سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم برسد تا پروتئین موجود در آنها بتوانند انقباض‌های کنترل شده و سازمان یافته را انجام دهند. کمبود این مواد در عضلات ممکن است باعث تحریک‌پذیری و اسپاسم عضلانی شود.

آترواسکلروز یا تنگی عروق

آترواسکلروز یا تنگی عروق (بیماری عروق محیطی) ممکن است باعث بروز کرامپ و اسپاسم عضلانی شود. علت آن هم خونرسانی و تغذیه ضعیف عضلات است. بیماری عروق محیطی ممکن است گردش جریان خون در پاها را کاهش داده و باعث ایجاد درد در هنگام فعالیت با پا شود. این درد ممکن است با کرامپ عضلانی همراه باشد.

اسپاسم‌های پا غالبا به ورزش مرتبط هستند اما کرامپ ها ممکن است در هنگام شب در عضلات ساق پا یا عضلات انگشت شصت نیز اتفاق بیفتند.
کرامپ های شبانه پا و ابتلا به سندرم پای بیقرار نوعی اختلالات خواب محسوب می‌شوند. شیوع این عارضه با افزایش سن بیشتر شده و غالبا دلیل مشخصی ندارد.

گردن درد و کمر درد مزمن

گردن درد و کمر درد مزمن ممکن است باعث کرامپ های عضلانی مکرر شود. گروه عضلات بزرگ در میان تنه مانند گردن، قفسه سینه، قسمت فوقانی کمر، قسمت تحتانی کمر، بازوها و پاها ممکن است دچار اسپاسم شوند.

اسپاسم ها در این عضلات ممکن است به دلیل آسیب‌دیدگی ایجاد شده یا به دلیل تغییرات آرتروزی به تدریج و به مرور زمان در ستون فقرات ایجاد شوند.

بیماری‌های سیستمی

بیماری‌های سیستمی مانند دیابت، کم‌خونی (کم بودن تعداد گلبول‌های قرمز خون)، بیماری‌های کلیوی و تیروئید و مشکلات هورمونی دیگر ممکن است باعث بروز اسپاسم‌های عضلانی شوند.

بیماری‌های سیستم عصبی

بیماری‌های سیستم عصبی مانند اسکلروز جانبی امیوتروفیک، ام اس یا ضایعات نخاعی ممکن است به اسپاسم‌های عضلانی همراه باشند.

وجود عضلات نرم

عضلات نرم نیز ممکن است دچار اسپاسم شوند. زمانی که ساختار توخالی با هوا یا مایع پر شود باعث بورز اسپاسم‌های عضلانی می‌شود. این عارضه ممکن است درد شدیدی داشته باشد زیرا مایع یا هوا فشرده نمی‌شوند.

به عنوان مثال، عضلات نرم دیواره روده ممکن است باعث اسپاسم شده و دردهای موجی به نام کولیک ایجاد کنند. درد کولیکی تمایل به شروع و انقطاع داشته و ممکن است در مجرای صفرا که صفرا در آن تخلیه می‌شود ایجاد شده و پس از غذا خوردن بروز کند.

زمانی که سنگ‌های کلیه از طریق مجرای ادراری دفع می‌شوند، عضلات نرمی که در دیواره حالب (که کلیه را به مثانه متصل می‌کند) ممکن است به طور ریتمیک دچار اسپاسم شده و باعث ایجاد درد شدید شوند. غالبا این نوع درد با حالت تهوع و استفراغ همراه بوده و به آن کولیک رنال یا کولیک کلیوی گفته می‌شود.

ممکن است عضلات اطراف مری در زمان برگشت اسید به دلیل تحریک پوشش مری که باعث رفلاکس معده می‌شود دچار اسپاسم شود. اسهال نیز ممکن است با درد کولیکی همراه باشد.

زیرا در هنگام دفع آبکی مدفوع، عضلات دیواره کولون دچار اسپاسم می‌شوند. زمانی که دیواره رحم به شدت منقبض شود، کرامپ قاعدگی اتفاق می‌افتد.

اسپاسم عضلانی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

بیشتر افراد ممکن است در هنگام کشش عضلات، اسپاسم را تجربه کرده باشند به خصوص در محیط‌های گرم که این عارضه توسط خود فرد تشخیص داده می‌شود.

به هر حال، اگر اسپاسم شدید باشد و مدت زیادی ادامه یابد یا به طور مکرر عود کند باید برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنید. تشخیص اسپاسم عضلانی معمولا با بررسی سوابق پزشکی و انجام معاینات پزشکی انجام می‌شود. درک علل ابتلا به اسپاسم عضلانی می‌تواند مفید باشد.

مواردی که ممکن است پزشک از شما سوال بپرسد عبارتند از:

  • چه موقع اسپاسم شروع شده است؟
  • چه مدت ادامه یافته است؟
  • تناوب بروز آن چقدر است؟
  • آیا ریتمیک است یا به صورت تصادفی اتفاق می‌افتد؟
  • آیا همیشه یک گروه عضلانی خاص درگیر این عارضه می‌شوند؟

تشخیص اسپاسم عضلانی

اطلاعات دیگر که می‌تواند مفید باشند عبارتند از:

  • ارزیابی سلامت عمومی بیمار
  • بررسی سوابق پزشکی
  • بررسی سوابق کاری و ورزشی

ارزیابی سلامت عمومی بیمار

ارزیابی سلامت عمومی بیمار و بررسی بیماری‌های اخیر او یا داروهایی که اخیرا مصرف شده است اعم از داروهای تجویزی و داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک، مکمل‌های غذایی و داروهای گیاهی می‌تواند در تشخیص علت اسپاسم در عضلات مفید باشد.

بررسی سوابق پزشکی

سوابق پزشکی نکات مهمی را در مورد علت بروز اسپاسم‌های عضلانی روشن می‌کنند. این سوابق شامل سوابق ابتلا به دیابت، کم‌کاری تیروئید، بیماری‌های کلیوی و ضایعات نخاعی می‌شود.

بررسی سوابق کاری و ورزشی

اطلاعات مربوط به سوابق کاری و ورزشی نیز از اهمیت زیادی برخوردار هستند. اطلاعات محیطی نیز نکات مهمی در مورد قرار گرفتن در معرض علائم و نشانه‌های کم‌آبی در بدن در اختیار پزشک قرار می‌دهد.

گاهی اوقات ممکن است در خلال انجام معاینات پزشکی چیزی مشخص نشود زیرا در هنگام ویزیت اسپاسمی اتفاق نیفتاده است. به هر حال، معاینات فیزیکی ممکن است برای شناسایی بیماری‌های زمینه‌ای که می‌توانند در تشخیص تاثیر داشته باشند، مفید باشد.

به عنوان مثال، اگر بیمار دچار اسپاسم عضلات ران پا شده است، معاینات ممکن است شامل لمس کردن و دریافت احساسات پالس در پاها باشد.

نکات لازم پس از تشخیص علت اسپاسم عضلانی

پس از تشخیص دلیل اسپاسم عضلانی توجه به نکات زیر ضرروری است:

  • آترواسکلروز یا سخت شدن عروق ممکن است به کاهش نبض عروقی در اندام مبتلا به اسپاسم همراه باشد.
  • ممکن است درد ناشی از اسپاسم در عضلات نرم به حدی شدید باشد که فرد نیاز به مراقبت‌های فوری پزشکی پیدا کند.
  • سوابق پزشک و معاینات بالینی برای یافتن منبع درد انجام می‌شود و به طور همزمان تلاش می‌شود که علائم کنترل شوند.
  • برای رفع درد ناشی از وجود سنگ کلیه و درد صفرا ممکن است مصرف داروهای ضدالتهابی یا مسکن‌های نارکوتیک تجویز شوند. این عارضه معمولا با حالت تهوع و استفراغ همراه بوده و این علائم ممکن است نیاز به درمان داشته باشند.
  • برخی بیماران که به بیماری روده تحریک‌پذیر مبتلا هستند ممکن است در روده دچار اسپاسم شدید شده و دل آنها درد گرفته و مبتلا به یبوست یا اسهال شوند.

آزمایش های تشخیصص اسپاسم عضلانی

برای بیمارانی که به طور مکرر دچار اسپاسم عضلانی می‌شوند و علت آن نیز پس از بررسی سوابق پزشک و انجام معاینات بالینی مشخص نمی‌شود باید برخی آزمایش‌ها انجام شود. این آزمایشات عبارتند از:

  • آزمایش خون
  • لکترومیوگرافی (ای ام جی)

آزمایش خون

آزمایش خون ممکن است بسته به وضعیت و اطلاعات به دست آمده از بررسی سوابق پزشکی و معاینات بالینی علت را نشان بدهد یا ندهد. ممکن است آزمایش شمارش کل سلول‌های خون برای بررسی وضعیت کم‌خونی، الکترولیت (به خصوص سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم)، گلوکوز و کراتین (برای بررسی عملکرد کلیه‌ها) انجام شوند. انجام آزمایش تیروئید نیز ممکن است مورد توجه قرار گیرد.

اگر اسپاسم عضلانی به مدت طولانی باقی مانده باشد این احتمال وجود دارد که باعث آسیب‌دیدگی عضلات شود. آزمایش فسفوکیناز کراتین خون نیز ممکن است برای این منظور انجام شود.

ممکن است آسیب‌دیدگی یا تحریک بافت‌های عضلانی باعث ترشح برخی آنزیم‌ها در خون شود. ابتلا به رابدومیولیز ممکن است منجر به نارسایی کلیوی شود.

الکترومیوگرافی (ای ام جی)

اگر اسپاسم عضلانی به دلیل اختلالات عضلانی یا عصبی بروز کرده باشد باید الکترومیوگرافی (ای ام جی) برای تعیین و تشخیص ناهنجاری‌های عضلانی یا عصبی یا هر دو انجام شود.

اگر احتمال ابتلا به بیماری‌های عروق محیطی وجود داشته باشد باید جریان خون در پاها مانند ارزیابی براکیال مچ که با مقایسه فشار خون در دست‌ها و پاها و اولتراسوند و آنژیوگرافی (غالبا استفاده از سی تی اسکن و ام آر آی) مورد ارزیابی قرار گیرد تا عروق خونی به طور مستقیم بررسی شوند.

روش های درمان اسپاسم عضلانی

بیشتر کرامپ ها در صورتی که عضلات کشیده شوند برطرف می‌شوند. در ادامه به بررسی نحوه درمان انواع اسپاسم عضلانی می‌پردازیم. این موارد عبارتند از:

  • اسپاسم عضلات پا
  • کرامپ نویسندگان
  • کرامپ ناشی از کم آبی

درمان اسپاسم عضلانی

درمان اسپاسم عضلات پا

برای بسیاری از اسپاسم های عضلات پا این کشش می‌تواند با ایستادن و قدم زدن در اطراف انجام شود. برای کرامپ عضلات ساق پا، بیمار باید با فاصله ۶۰ تا ۸۰ سانتی‌متری از دیوار بایستد (برای افرادی که قد بلندتری دارند این فاصله افزایش می‌یابد) و به سمت دیوار خم شوند تا ساعد آنها مقابل دیوار قرار گرفته و زانو و کمر آنها صاف بوده و پاشنه پا روی زمین قرار گیرد. بهتر است برای آموزش، این مانور را در زمانی که اسپاسمی اتفاق نیفتاده است تمرین کنید.

یک روش دیگر این است که در حالی که در رختخواب خود خوابیده‌اید مچ پای خود را خم کرده و انگشتان پا را به سمت بالا نگه دارید، در هنگام انجام این تمرین باید پای شما صاف باشد.

درمان کرامپ نویسندگان

افراد مبتلا به کرامپ نویسندگان (انقباض عضلانی در دست) باید دست خود را روی دیوار قرار دهند به طوری که انگشتان آن روبه پایین باشد و عضلات فلکسور انگشتان را که دچار کرامپ شده‌اند بکشند.

ماساژ ملایم عضلات غالبا به شل شدن عضلات کمک می‌کند همانطور که استفاده از یک پد گرم می‌تواند به شل شدن عضلات کمک کند.

درمان کرامپ ناشی از کم آبی

اگر کرامپ به دلیل کم‌آبی ناشی از انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید ایجاد شده باشد، جایگزین کردن مایع و الکترولیت بدن (به خصوص سدیم و پتاسیم) ضروری است.

معمولا برای درمان کرامپ های معمولی نیازی به انجام اقدامات درمانی نیست زیرا این کرامپ های قبل از جذب دارو به بدن به خودی خود بهبود می‌یابند. داروهای شل کننده عضلات ممکن است برای یک دوره کوتاه در برخی موارد استفاده شوند تا باعث رفع کرامپ های عضلانی ناشی از آسیب‌دیدگی یا وقایع موقتی دیگر شوند.

برخی از این داروها عبارتند از:

  • سیکلوبنزاپرین (فلکسریل)
  • اورفنادرین (نورفلکس)
  • باکلوفن (لیوریزال)

در سال‌های اخیر، تزریق پزشکی سم بوتالینیوم (بوتاکس) به طور موفقیت‌آمیزی برای درمان اختلالات دیستونیک عضلانی به کار برده می‌شود و باعث محدود شدن حرکت گروه‌های عضلانی می‌شود. اثر این تزریق چندین ماه باقی مانده و پس از آن باید دوباره تزریق انجام شود.

درمان کرامپ هایی که به دلیل ابتلا به برخی بیماری‌ها بروز کرده‌اند بر درمان بیماری زمینه‌ای تاکید دارد.

گاهی اوقات، داروهای بیشتری باید برای درمان این کرامپ ها تجویز و مصرف شود. البته، اگر کرامپ شدید، مستمر و مدام باشد و نسبت به اقدامات درمانی اولیه واکنش ضعیفی نشان دهد یا دلیل آن مشخص نباشد، پزشک و بیمار باید استفاده از روش‌های تهاجمی‌تر را مورد نظر قرار دهند تا مشخص شود که آیا کرامپ ها نشانه ابتلا به بیماری‌های دیگری است یا نه.

همان طور که در بالا توضیح داده شد، عوامل ابتلا به اسپاسم عضلانی بسیار متفاوت بوده و شامل مشکلاتی مانند گردش خون، عصب‌ها، متابولیسم، هورمون‌ها، داروها و تغذیه می‌شود.

کرامپ های عضلانی به دلیل ابتلا به بیماری‌هایی که علائم مشخص دیگری ندارند بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد. بروز کرامپ اجتناب‌ناپذیر است اما در صورت امکان بهترین راه پیشگیری از بروز آنها است.



:: برچسب‌ها: درمان , اسپاسم , عضلانی ,
:: بازدید از این مطلب : 44
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

امروزه از لیزر در درمان بسیاری از بیماری‌ها استفاده می‌شود. کاربرد لیزر در فیزیوتراپی و درمان دردهای عضلانی ثابت شده است.

درمان اسپاسم عضلات کمر با لیزر

لیزر‌ درمانی پرتوان کلاس چهار در سطح سلولی به تسریع فرآیند بهبود بافت نرم بدن کمک می‌کند، این امر از طریق فرآیندی که تحریک زیستی نوری نام دارد انجام می‌شود. هنگامی که انرژی فوتون بر نفوذ عمیق در بافت نرم سلولی تمرکز می‌کند سطح آدنوزین ‌تری فسفات را افزایش می‌دهد.

آدنوزین تری فوسفات ماده‌ای است که وظیفه تولید انرژی مورد نیاز برای سلول را بر عهده دارد. لیزکلاس چهار دارای یک حالت پالسی منحصر به فرد است که انرژی لیزر را به بافت‌های عمیق‌تر می‌رساند اما باعث گرم شدن غیر‌عادی بافت نمی‌شود.

فرکانس‌های آن به صورت مداوم و متغیر به بافت ارسال می‌شوند و باعث کنترل درد و فرایند بهبود می‌شوند. انرژی پر قدرت لیزر باعث کوتاه شدن دوره ی درمان می‌شوند. استفاده از این روش با نتایج دائمی و ایمن همراه است.

کاربرد لیزر در درمان درد های اسکلتی عضلانی

در لیزر درمانی از انرژی غیر تهاجمی لیزر برای تولید پاسخ شیمیایی نوری در بافت آسیب دیده و معیوب استفاده می‌شود. لیزر درمانی می‌تواند باعث کاهش درد، کاهش التهاب، تسریع فرایند بهبود و افزایش دامنه حرکات بدن شود.

همانگونه که متخصصین توانبخشی اشاره می‌کنند، هدف اصلی از درمان با لیزر رفع درد و درمان بیماری برای افزایش دامنه حرکات بدن و توانایی راه رفتن و تکان دادن اعضا است. استفاده از لیزر درمانی در فیزیوتراپی روشی که در آن از دارو استفاده نمی‌شود و بدون‌ نیاز به عمل جراحی به بهبود بیمار کمک می‌کند.

لیزر درمانی دیسک کمر

تفاوت لیزر پرتوان و لیزر سرد

عملکرد همه لیزر‌ها شبیه هم نیست، دستگاه‌های لیزر درمانی کم توان جز دستگاه‌های کلاس سه یا لیزر سرد هستند که دامنه‌ی قدرت آنها بین ۵ تا ۵۰۰ میلی وات است.

تفاوت لیزر پرتوان و لیزر سرد

لیزر کلاس چهار یک دستگاه لیزر پرتوان است که دامنه انرژی آن برابر با۶۰۰میلی‌وات است و می‌توان انرژی آن را از ۱۰۰ میلی‌وات تا ۱۲۰۰ میلی‌وات تنظیم کرد، این امر باعث شده است که بتوان از قوانین مختلف درمانی بهره گرفت. این میزان انرژی و نفوذ در سیستم لیزر کلاس چهار در لیزر سرد ایجاد نمی‌شود.

کاربرد لیزر در درمان دیسک کمر و درد ستون فقرات

دیسک کمر زمانی ایجاد می‌شود که رشته‌های خارجی دیسک بین مهره ای آسیب ببیند و مواد نرم درون هسته از فضای طبیعی خود خارج شوند. اگر پارگی این رشته‌ها در نزدیکی کانال نخاع رخ دهد مواد درون دیسک خارج شده و وارد کانال نخاع می‌شوند.

درمان فتق دیسک کمر با لیزر

در اطراف کانال نخاعی فضای بسیار کمی وجود دارد بنابراین اگر فتق دیسک در قسمت میانی کمر رخ می‌دهد می‌تواند یک وضعیت بسیار حاد را به وجود بیاورد. در موارد حاد فشاری که بر کانال نخاعی وارد می‌شود می‌تواند باعث فلج شدن کمر شود.

کاربرد لیزر در درمان دیسک کمر

لیزر درمانی کلاس چهار در عضلات آسیب دیده بر رباط‌ها، دیسک بین مهره‌ای، کپسول‌های مفاصل سطح خاجی تاثیر به سزایی دارد. می‌توان برای بهبود دیسک آسیب دیده ستون فقرات از لیزر درمانی کلاس چهار استفاده کرد.

تکنیسین‌های آموزش دیده بر دیسک‌هایی آسیب دیده ستون فقرات تمرکز می‌کنند که به درمان نیاز دارند. این روش درمانی با مجموعه ای از آثار ارزشمند همراه است که در بخش زیر به آنها اشاره می‌کنیم:

  • افزیش عملکرد سلولی
  • بهبود جریان خون
  • کاهش التهاب
  • بهبود انتقال مواد مغذی در غشای سلول
  • افزایش گردش خون
  • انتقال آب اکسیژن و مواد مغذی به موضع آسیب دیده
  • کاهش تورم، اسپاسم عضلانی، خشکی و درد

بیمارانی که از لیزر درمانی پرتوان در کنار سایر روش‌های درمانی رفع فشار از روی ستون فقرات استفاده می‌کنند، به طور قابل توجه‌ای از میزان درد گردن و کمر آنها کاسته می‌شود و بهبود می‌یابد. می‌توان انرژی لیزر را مطابق با نیازهای بیمار تقسیم کرد.

مزایای لیزر درمانی پرتوان

لیزر درمانی پر‌توان با مزایای متعددی همراه است که در بخش زیر به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم:

  • کوتاه کردن زمان بهبود، سه تا پنج برابر سریع تر از سایر روش‌های درمانی
  • کاهش درد
  • بهبود گردش خون
  • کاهش التهاب
  • تاثیر گذاری این روش در کاهش درد فورا احساس می‌شود.

مزایای لیزر درمانی کمر

به طور کلی لیزر درمانی کلاس چهار برای بیماری‌های مزمن و حاد از قبیل درد ناشی از جراحی بسیار موثر است. هر جلسه حدود ۱۵ یا کمتر طول می‌کشد.

تاثیرات لیزر درمانی کاهش درد ستون فقرات

آسیب دیدگی دیسک علت اصلی درد کمر و گردن است. دیسک های نخاعی عمدتا از بافت نرم (کلاژن ) ساخته شده اند و عملکرد‌های متعددی دارند. دیسک به فضای بین مهره‌های ستون فقرات کمک می‌کند امکان حرکت کردن بدن را فراهم می‌کند و ضرباتی که در طول فعالیت‌های روز‌مره ایجاد می‌شود را جذب می‌کند.

 

اما در صورتی که دیسک تحت فشار قرار بگیرد، پاره شود، یا دچار لغزش شود باعث ایجاد درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و سایر علائم و نشانه‌های مرتبط خواهد شد. لیزر درمانی کلاس چهار، انرژی پرقدرت لیزر به بافت‌های عمیق می‌رساند و باعث بهبود دیسک می‌شود.

می‌توان از لیزر پرتوان برای دیسک کمر استفاده کرد. همچنین می‌توان برای حصول بیشترین میزان تاثیرگذاری انرژی لیزر را مطابق با نیازهای بیمار تنظیم کرد.

از لیزر درمانی برای بهبود چه بیماری‌هایی استفاده می‌شود؟

آثار درمانی لیزر کلاس چهار فقط به دیسک‌های ستون فقرات محدود نیست. تحقیقات متعددی در خصوص آثار این روش سودمند انجام شده است. در بیش از ۱۰۰ تحقیق علمی، تاثیر گذاری لیزر درمانی در برخی از بیماری‌های بالینی تائید شده است.

در جدول زیر به تعدادی از کاربردهای لیزر پرتوان برای دیسک کمر اشاره می‌کنیم:

درد کمر درد گردن
درد شانه درد زانو
درد آرنج درد و تورم تاندون آشیل
سندرم تونل کارپال نقاط ماشه ای میوفاسیال
نرمی کشکک چسبندگی آرنگ کف پا
آرتریت روماتوئید استئوآرتریت
زونا آسیب دیدگی ناشی از ضربه
درد عصب سه قلو فیبرو میالژی
نوروپاتی دیابتی زخم سیاهرگ
زخم پای دیابتی سوختگی
ادم عمقی / تورم آسیب‌های ناشی از ورزش
آسیب‌های ناشی از کار یا تصادفات خودرویی  

اسپاسم عضلات ناحیه لومبر

همیشه امکان آسیب دیدگی و التهاب رباط و عضلات کمر وجود دارد. برخی از حرکات ناگهانی بازی تنیس یا فوتبال می‌توانند مشکلات متعددی را به وجود بیاورند بنابراین باید کاملا احتیاط کرد تا از پارگی دیسک در پی سقوط از ارتفاع، چرخش ناگهانی کمر یا انقباض ناگهانی عضلات اجتناب شود.

درد ناگهانی در پی آسیب‌دیدگی و پارگی دیسک ایجاد می‌شود اما ممکن است چند روز تا چند روز یا چند ساعت طول بکشد تا درد شروع شود. برخی از حرکات باعث تشدید درد می‌شوند. آسیب دیدگی عضله و اسپاسم عضلانی در بدتر شدن این عارضه نقش دارند.

اسپاسم عضلانی ممکن است بدون آسیب دبدگی عضله و در پی التهاب ساختار‌های عمیق بدن از قبیل پارگی رباط، عفونت، یا التهاب مزمن دیسک یا فتق دیسک رخ دهد. نحوه راه رفتن، حالت بدن و سایر تست‌ها به پزشک کمک می‌کند بتواند برای درمان اسپاسم عضلانی کمر و پا ناشی از برخی بیماری‌ها را تشخیص دهد.



:: برچسب‌ها: لیزر , درمان , دیسک کمر , اسپاسم , عضلانی ,
:: بازدید از این مطلب : 46
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 11 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری میوپاتی اصطلاحی است که از آن برای توصیف بیماری های عضلانی استفاده می‌شود. ضعف عضلانی می‌تواند روی عضلات مختلف بدن مانند چشم‌ها، دست‌ها و پاها تاثیر بگذارد و درمواردی نیز با درگیر کردن عضلات تنفسی باعث ایجاد مشکلات تنفسی می‌شود.

بیماری‌ میوپاتی عضلانی چیست؟

بیماری‌ میوپاتی عضلانی به عنوان بیماری عضله اسکلتی تعریف شده و می‌تواند دلایل بسیاری داشته باشد. بنابراین میوپاتی می‌تواند به شیوه‌های گوناگون ظاهر شود، اما یکی از ویژگی‌های اصلی این بیماری، ضعف عضلانی است. ضعف می‌تواند روی عضلات چشم‌ها، صورت، دست‌ها، پاها، بالا تنه، بلع و تنفس تاثیر بگذارد.

در حالی که میوپاتی خاص می‌تواند با دردهای عضلانی، گرفتگی و سفتی ظاهر شود، این ویژگی‌ها برای میوپاتی غیر اختصاصی هستند و می‌توانند در بسیاری از بیماری‌های دیگر، از جمله بیماری‌هایی که در خارج از قلمرو اختلالات عصبی عضلانی هستند دیده شوند.

پیش شناخت برای افراد مبتلا به میوپاتی متفاوت است. بعضی افراد دارای طول عمر طبیعی و ناتوانی اندکی هستند و یا ناتوانی ندارند. با این حال، برای دیگران، اختلال ممکن است پیش‌رونده، ناتوانی کننده شدید، تهدید کننده زندگی یا کشنده باشد. عوارض میوپاتی درمان نشده می‌توانند جدی باشند.

آیا بیماری میوپاتی درمان دارد؟

با پیروی از طرح درمان که متخصص مغز و اعصاب بطور ویژه برای شما طراحی کرده است، می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به عوارض جدی خود کمک کنید. درمان میوپاتی چند زمینه‌ای است و بستگی به نوع میوپاتی دارد.

انواع خاصی از میوپاتی با عوامل سرکوب‌گر ایمنی می‌توانند درمان شوند. بیشتر بیماری‌های میوپاتی نیازمند استفاده از خدمات حمایتی مانند فیزیوتراپی و کار درمانی، پزشکی ریه، قلب شناسی، مدیریت رژیم غذایی و درمانگرهای گفتاری و یاط بلع است. درمان جراحی ستون فقرات و ناهنجاری‌های اندام در موارد طولانی مدت استفاده می‌شود.

انواع بیماری میوپاتی عضلانی

انواع میوپاتی عضلانی شامل موارد زیر است:

  • میوپاتی ارثی
  • میوپاتی متابولیک
  • میوپاتی التهابی
  • میوپاتی سمی

بیماری‌ میوپاتی عضلانی

میوپاتی ارثی

میوپاتی ارثی به علت یک نقص ژنتیکی به وجود می‌آید. شایع‌ترین مورد از دیستروفی عضلانی که با عنوان دیستروفی عضلانی دوشن و بکر (Duchenne and Becker) شناخته می‌شود، به علت یک نقص ژنتیکی در کروموزم ایکس اتفاق می‌افتد.

میوپاتی متابولیک

میوپاتی متابولیک یا میوپاتی غدد درون ریز به علت تولید بیش از حد یا ناکافی بعضی از هورمون‌ها به وجود می‌آید. این عارضه که احتمال بروز آن هم در کودکان و هم بزرگسالان وجود دارد معمولا به خوبی نسبت به درمان پاسخ می‌دهد. میوپاتی متابولیک شامل موارد زیر است:

  • میوپاتی استروئیدی
  • میوپاتی ناشی از پرکاری تیروئید
  • بیماری میوپاتی ناشی از بیماری کوشینگ
  • بیماری میوپاتی ناشی از بیماری هیپرکلسمی

میوپاتی استروئیدی

میوپاتی استروئیدی که شایع‌ترین نوع بیماری عضلانی متابولیک به شمار می‌رود، با بالا بودن بیش از حد استروئیدها که به علت یک بیماری در غده فوق کلیوی (به نام بیماری آدیسون) و یا تزریق و مصرف داروهای استروئیدی به مدت طولانی اتفاق می‌افتد می‌تواند باعث ضعف و لاغری شدید عضلات شود.

میوپاتی ناشی از پرکاری تیروئید

میوپاتی ناشی از پرکاری تیروئید به علت تولید بیش از حد هورمون تیروکسین توسط غده تیروئید اتفاق می‌افتد. علائم این نوع از میوپاتی شامل ضعف و لاغری عضلات بخصوص در ناحیه شانه‌ها و ران و گاهی اوقات در چشم‌ها می‌باشد.

میوپاتی ناشی از کم کاری تیروئید به علت کمبود تولید هورمون تیروکسین اتفاق می‌افتد و منجر به بروز ضعف عضلانی در پاها و دست‌ها می‌شود. ممکن است اندازه عضلات در اثر این نوع از میوپاتی افزایش پیدا کند.

بیماری میوپاتی ناشی از بیماری کوشینگ

بیماری کوشینگ که به علت تولید بیش از حد هورمون‌هایی که توسط غده‌های هیپوفیز و فوق کلیوی تولید می‌شوند، اتفاق می‌افتد و منجر به بروز میوپاتی می‌شود.

بیماری میوپاتی ناشی از بیماری هیپرکلسمی

مقدار بالای هورمون پاراتیروئید منجر به بیماری هیپرکلسمی و بروز درد و ضعف در عضلات پروگزیمال می‌شود. تومورهای ترشح کننده هورمون نیز می‌توانند باعث بیماری‌های غدد درون ریز و بروز میوپاتی شوند.

میوپاتی التهابی

میوپاتی‌های التهابی یک سری بیماری‌های خود ایمنی (یعنی بیماری‌هایی که به علت حمله اشتباهی سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم اتفاق می‌افتد) هستند.

در مورد میوپاتی التهابی، سیستم ایمنی بدن به رشته‌های عضلانی سالم حمله می‌کند و باعث بروز التهاب می‌شود که این التهاب به نوبه خود به عضلات آسیب می‌رساند. میوپاتی التهابی شامل موارد زیر است:

  • پلی‌میوزیت (PM)
  • درماتومیوزیت (DM)

پلی‌میوزیت (PM)

پلی‌میوزیت (PM) باعث بروز درد عضلانی، گرفتگی و حساسیت می‌شود. ضعف عضلانی ناشی از پلی‌میوزیت بسیار شدید است و ممکن است تا چند هفته یا چند ماه به صورت نوسان‌دار ادامه پیدا کند. علائم این عارضه اغلب در ناحیه گردن، بازوها و کشاله ران شدیدتر است و برخاستن از حالت نشسته به ایستاده را برای بیمار مشکل می‌سازد.

درماتومیوزیت (DM)

درماتومیوزیت (DM) با یک لکه پوستی و نیز علائم مربوط به پلی‌میوزیت مشخص می‌شود. لکه پوستی به شکل تغییر رنگ پوست اطراف چشم‌ها و روی گونه‌ها به بنفش است، اما ممکن است در سایر قسمت‌های بدن نیز اتفاق بیفتد. در نهایت پوست نازک و شکننده می‌شود. درماتومیوزیت در بین کودکانی که در سنین ۵ تا ۱۴ سال قرار دارند شیوع بیشتری دارد.

میوپاتی سمی

میوپاتی‌های سمی به علت قرار گرفتن در معرض داروها و مواد شیمیایی خاصی به وجود می‌آیند. داروها و مواد شیمیایی که می‌توانند باعث بروز میوپاتی شوند شامل موارد زیر است:

  • داروهای بیهوشی و بی‌حسی (مانند لیدوکائین، مپیواکائین، اتیل کلراید)
  • داروهای کاهنده کلسترول (مانند کلوفیبرات، جم فیبروزیل، لوواستاتین، سیمواستاتین، نیاسین)
  • گلوکوکورتیکوئیدها (مانند تریامسینولون، دگزامتازون، بتامتازون)
  • مواد مخدر
  • سایر داروها (مانند زیدوودین، دى پنیسیلامین، پروکائین آمید، کلروکین، گالامین)
  • علفکش‌ها، آفتکش‌ها و مواد آتش‌نشان

دلائل بیماری میوپاتی عضلانی چیست؟

تعدادی از عوامل خطر ابتلا به میوپاتی را افزایش می‌دهند. همه افراد مبتلا به فاکتورهای خطر، مبتلا به میوپاتی نمی‌شود. عوامل خطر برای میوپاتی عبارتند از:

  1. عفونت‌های خاص
  2. سابقه‌ی فامیلی بیماری میوپاتی

عوارض بیماری میوپاتی عضلانی

عوارض میوپاتی عبارتند از:

  1. درد عضلانی مزمن (مایالژی)
  2. ناتوانی
  3. فلجی

تشخیص بیماری میوپاتی چگونه است؟

تشخیص بیماری های میوپاتی نیاز به سابقه عصبی و آزمایش دارد. تست‌های آزمایشگاهی برای اندازه‌گیری آنزیم‌های عضلات استفاده می‌شوند و به دنبال اختلالات سیستمیک مرتبط، هستند.

در حالی که آزمایش EDX می‌تواند نقش تشخیصی داشته باشد، استاندارد طلایی برای اکثر بیماری‌های میوپاتی نیاز به بیوپسی عضلانی دارد. این روش به صورت سرپایی توسط پزشک متخصص انجام می‌شود. بیوپسی عضله با دقت آماده می‌شود و آنالیز گسترده‌ای برای تعیین وجود میوپاتی‌ها انجام می‌شود.

روشهای درمان میوپاتی عضلانی

درمان قطعی میوپاتی بستگی به علت آن دارد. اهداف درمان میوپاتی، برای کند کردن پیشرفت بیماری و تسکین علائم است. درمان‌ها از دارو درمانی برای دیستروفی عضلانی و میوپاتی التهابی، تا اجتناب از شرایطی که کار عضلات را برای میوپاتی متابولیک بسیار دشوار می‌کند دسته بندی می‌شوند.

بعضی از پزشکان توصیه می‌کنند که بیماران مبتلا به میوپاتی، وزن خود را کاهش دهند (بدن سبک تر نیاز به کار کمتر عضلات دارد) و از کشیدن کار بیش از حد از عضلات اجتناب کنند. عارضه‌های حاد مانند گرفتگی عضلات ممکن است نیاز به درمان برای تثبیت تعادل الکترولیتی، افزایش هیدریشن و کاهش التهاب (مثلا یخ درمانی) داشته باشد. همچنین ممکن است نیاز به عدم تحرک، استراحت یا داروهای ضد التهابی داشته باشد.

هنگامی که مشکلات تنفس ایجاد می‌شود، اسپیرومتر انگیزشی می‌تواند عملکرد تنفس در برخی از بیماران را بهبود بخشد. متاسفانه هیچ راهی برای تقویت عضلات تنفسی وجود ندارد.

در ادامه به بررسی درمان انواع میوپاتی می‌پردازیم.

درمان میوپاتی ارثی

هر دو میوپاتی به دست آمده و به ارث برده مزمن به درمان حمایتی، مانند درمان فیزیوتراپی، بریس، یا جراحی، برای کاهش التهاب در صورت مناسب بودن، کاهش علائم و افزایش عملکرد، نیاز دارند. کنترل درد ممکن است مورد نیاز باشد گزینه‌ها شامل عوامل ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin) هستند.

درمان میوپاتی درون ریز

اغلب، درمان عارضه زمینه‌ای به کاهش ضعف عضلانی و درد همراه با میوپاتی درون ریزکمک می‌کند.

درمان میوپاتی التهابی

میوپاتی التهابی مانند پلی میوزیت و درماتومیوزیت معمولا با داروهایی که عملکرد سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، درمان می‌شوند. پردنیزون بیشتر برای درمان میوپاتی التهابی استفاده می‌شود. این در ابتدا در دوزهای بالا (تا ۱۰۰ میلی گرم در روز) و سپس به آرامی در پایین‌ترین دوز ممکن که باعث کاهش علائم می‌شود، استفاده می‌شود.

استفاده طولانی مدت از پردنیزون می‌تواند عوارض جانبی شدید، از جمله از دست دادن استخوان، افسردگی و فشار خون بالا را ایجاد کند.

درمان میوپاتی متابولیک

هدف اصلی درمان میوپاتی متابولیک اجتناب از شرایطی که بر عضلات فشار وارد می‌کند و درد را افزایش می‌دهد و ضعف عضلانی به همراه دارد، مانند تمرین شدید است.

درمان فیزیکی کار درمانی و درمان تنفسی

گرچه فیزیوتراپی نمی‌تواند عضلات ضعیف را ترمیم کند، می‌تواند از ضعیف شدن عضلات سالم جلوگیری کند. کار درمانی و درمان دستگاه تنفسی به بیماران کمک می کند تا یاد بگیرند از تجهیزات خاصی استفاده کنند که این امر می‌تواند کیفیت زندگی یک فرد را بهبود بخشد.



:: برچسب‌ها: بیماری‌ , میوپاتی , عضلانی ,
:: بازدید از این مطلب : 63
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 8 خرداد 1401 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 154 صفحه بعد