بیماری آلزایمر از جمله مشکلاتی است که معمولا سالمندان را درگیر می‌کند و موجب مشکلاتی در حافظه می‌شود. در این مقاله توصیه‌هایی در مورد مراقبت بیمار آلزایمر بیان می‌شود. همچنین راه‌های تشخیص بیماری مانند mri و سایر روش‌ها بیان شده و روش‌های درمان آلزایمر (دارویی و غیر دارویی) بررسی می‌شود.

بیماری آلزایمر یا فراموشی چیست؟

بیماری آلزایمر در دسته بیماری‌های دمانس یا زوال عقل جای می‌گیرد. در مقاله زوال عقل یا دمانس چیست بطور کامل علت و علائم آن را تشریح کرده ایم. پس بطور خلاصه بیماری دمانس یا زوال عقل یک بیماری تحلیل برنده بافت مغز است. برای تشخیص و درمان و مراقبت از بیمار آلزایمری از آنجا که مراحل مختلفی دارد باید به بهترین دکتر آلزایمر که سراغ دارید، مراجعه کنید.

چرا که می‌تواند پیشرونده باشد و به سرعت بیمار را درگیر خود کند. آلزایمر عمدتا در افراد سالمند رخ می‌دهد و موجب شکل‌گیری علائمی مثل کاهش عملکرد شناختی، حافظه، تکلم و در نهایت مشکلات حسی و حرکتی در فرد می‌شود.

به طور کلی، سیر بیماری را در اغلب موارد می‌توان به سه بخش تقسیم نمود که عبارتند از:

1. اولیه (شامل ۱ الی ۲ سال ابتدایی)
2. میانی (شامل ۲ الی ۵ سال)
3. پیشرفته (۵ الی ۲۰سال)

اما سیر آغاز علائم بسته به علت آن متفاوت است. مثلا ممکن است آغاز این تغییرات، تدریجی یا ناگهانی باشد و یا اینکه به صورت پلکانی کاهش عملکرد وجود داشته باشد.

پژوهش‌های عصب شناختی بهترین دکترهای آلزایمر نشان داده‌اند؛ بیماری‌های تحلیل برنده بافت مغز مثل آلزایمر و بیماری پارکینسون که ممکن است در سنین پایین‌تری در افراد موجب شروع دمانس شوند، بیشتر در افرادی بروز می‌کنند که بار ژنتیکی بیشتری داشته باشند. البته در این افراد نیز، سایر عوامل خطر ممکن است در سن بروز و یا تشدید بیماری نقش داشته باشند.

همچنین موارد زیر قابل توجه است:

• افرادی که در سنین میانسالی دچار آلزایمر می‌شوند بیشتر به دلیل سابقه ژنتیکی است.
• تروما و ضربه‌های مغزی نیز از عمده ترین دلایل ابتلا به آلزایمر هستند.
• باید توجه داشت که خطر ابتلا به آلزایمر در زنان بیشتر از مردان است.

دستورالعمل آموزش خود مراقبتی برای درمان بیمار آلزایمری

در درجه اول، از سوال کردن و یا گفتن اینکه «موضوعی را فراموش کرده‌اید» نترسید و خجالت نکشید. به ما ایمان داشته باشید، این را بهترین دکترهای آلزایمر به شما می‌گویند. اگر نمی‌توانید مانند گذشته، چیزایی را به یاد بیاورید، تقصیر شما نیست. به جای ناراحتی از این وضع، به اموری که حافظه شما را تقویت، یا از کم شدن آن جلوگیری می‌کند، توجه کنید.

در ادامه با ما همراه باشید تا راه حل هایی را به شما بگوییم.

راه های درمان خانگی بیماری آلزایمر و جلوگیری از پیشرفت آن

این بخش از مقاله شامل توصیه‌هایی هم برای خود بیمار و هم برای اطرافیان بیمار است. با کمک این توصیه‌ها می‌توانید از شدت عوارض آلزایمر بکاهید.

توصیه هایی برای خود بیمار آلزایمری

توصیه های مهم برای بیماران آلزایمری عبارتند از:

1. چیزهایی مثل عینک یا کلید را که همیشه از آن استفاده می‌کنید در یک جای مشخص بگذارید. به عنوان مثال داخل یک کاسه بزرگ در اتاق نشیمن.
2. هر روز به اخبار رادیو یا تلویزیون گوش دهید.
3. سعی کنید هر روز یک مطلب جدید یاد بگیرید.
4. کتاب یا روزنامه مطالعه کنید.
5. در جمع دوستان یا خانواده، خاطرات گذشته را تعریف کنید.
6. بازی‌های فکری مثل شطرنج و تخته نرد انجام دهید.
7. با دوستانتان مشاعره کنید.
8. جدول حل کنید.
9. دفترچه یادداشتی داشته باشید و نکاتی که از تلویزیون یا اطرافیان می‌شنوید و دوست دارید را بنویسید.

توصیه هایی برای بیمار آلزایمری

نحوه رفتار و روش برخورد با بیمار آلزایمری

قبل از همه به دلیل حساسیت معالجه بیمار آلزایمری مهم است که با بهترین دکتر آلزایمر و متخصص مغز و اعصاب در ارتباط باشید تا روند بیماری به خوبی کنترل شود. افرادی که در ارتباط مستقیم با بیمار آلزایمری هستند، بهتر است در موقعیت‌های مختلف رفتار خاصی را بروز دهند که در ادامه می‌خوانید.

کم توجهی بیمار آلزایمری

زمانی که بیمار آلزایمری کم توجهی می‌کند، به موارد ذیل دقت نمایید:

1. تذکر شفاهی
2. قرار دادن غذا و نوشیدنی در معرض دید
3. هر بار که قاشق غذا را به طرف دهان بیمار می‌برید، صبر کنید کامل بجود و همزمان و پشت سر هم قاشق غذا و ماست را به او ندهید.
4. دادن لقمه های کوچک
5. استفاده از غذاهای نرم برای کاهش نیاز به جویدن
6. دادن غذا در محیط خلوت
7. به حداقل رساندن پرت شدن حواس بیمار
8. استفاده از ظروف ساده مانند ظروف سفید
9. استفاده از قاشق و کاسه

راه رفتن بیمار آلزایمری در هنگام غذا خوردن

در شرایطی که بیمار آلزایمری هنگام غذا خوردن راه می‌رود، به موارد ذیل دقت نمایید:

1. دادن غذاهای انگشتی
2. استفاده از فنجان درب‌دار
3. بیمار پرخاشگر است
4. شرایط تحریک‌کننده را پیدا کنید و سعی کنید آن را حذف کنید.
5. از بشقاب‌های نشکن استفاده کنید.
6. به رفتار درست پاداش بدهید.

مراقبت از بیمار الزایمری

جویدن مداوم بیمار آلزایمری

اگر بیمار آلزایمری به طور مداوم می جود، به موارد ذیر دقت نمایید:

1. بعد از هر لقمه به او تذکر دهید.
2. لقمه‌های کوچک به او بدهید.
3. بیمار اشیاء غیرخوراکی مصرف می‌کند.
4. اشیاء غیرخوراکی را دور از دسترس قرار دهید.
5. غذاهای انگشتی به بیمار بدهید.

سریع غذاخوردن بیمار آلزایمری

هنگامی که بیمار آلزایمری سریع غذا می خورد، به نکات ذیل توجه نمایید:

1. عدم استفاده از غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد داشته باشد.
2. قاشق یا فنجان کوچکتر استفاده کنید.
3. غذاها را جدا گانه بدهید.

آهسته غذاخوردن بیمار آلزایمری

اگر بیمار آلزایمری آهسته غذا می‌خورد، موارد گفته شده را دقت نمایید:

1. به او تذکر دهید که سریعتر غذا بخورد.
2. ظروف عایق‌دار استفاده کنید که غذا رود یخ نکند.
3. هنگام شروع غذا خوردن به بیمار بگویید ۱۵دقیقه وقت غذا خوردن است و بعد تلویزیون می‌بینیم.

ارزیابی های پارا کلینیک در تشخیص بیماری آلزایمر

تشخیص دمانس یک تشخیص بالینی است، اما یک دکتر آلزایمر بهترین راه شناسایی بیماری آلزایمر را استفاده از تصویربرداری‌های رایج مغز مثل MRI و مشاهده آتروفی یا کوچک شدن مغز در برخی مناطق و افزایش چین و شکنج‌ها می‌داند. در بسیاری از موارد هم ممکن است با وجود تشخیص بالینی دمانس، نکته مثبتی در تصویربرداری مغزی دیده نشود.

پیشگیری و تشخیص آلزایمر

راه های درمان بیماری آلزایمر

از نقطه نظر بهترین دکترهای آلزایمر و متخصصین مغز و اعصاب، راه های درمان بیماری آلزایمر شامل ۲ دسته می‌باشد که عبارتند از:

1. درمان دارویی آلزایمر
2. درمان غیر دارویی آلزایمر
3. نوروفیدبک تراپی

درمان دارویی آلزایمر

در حال حاضر برای درمان دارویی آلزایمر، دارو هایی در چند دسته مختلف وجود دارند که در برخی از موارد سیر پیشرفت بیماری را کند می‌کنند و قدری عملکرد فرد را بهبود می‌بخشند که البته باید توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب تجویز شود.

کنترل تغییرات رفتاری و خلقی با استفاده از داروهای روانپزشکی بسیار موثر است. همانطور که کنترل عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی مانند کنترل قند، فشار، چربی خون و کنترل نارسایی‌های ایسکمیک و سکته مغزی و کنترل عملکرد کلیه در پیشگیری از آلزایمر نقش بسزایی دارد، افراد مبتلا نیز باید از این حیث تحت نظر پزشک و مراقبت دارویی باشند.

درمان غیر دارویی آلزایمر

درمان غیر دارویی آلزایمر عمدتا شامل مداخلات توانبخشی از جمله فیزیوتراپی، کاردرمانی، روانشناسی، تغذیه، گفتاردرمانی و آموزش خانواده‌ها و مراقبین بیماران توسط متخصصین دوره دیده می‌باشد.

بهترین دکتر آلزایمر که می‌شناسید و همچنین روانپزشکان و متخصصین طب سالمندی، سه گروه از متخصصین هستند که سالمندان با تشخیص اولیه آلزایمر می‌توانند جهت تشخیص نهایی به آنان ارجاع شوند.

درمان بیماری آلزایمر

مدیریت بیماران آلزایمری

مدیریت بیماران مبتلا به آلزایمر، چند مرحله‌ای است و بر اساس مرحله بیماری هدایت می‌شود. همچنین باید بر روی علائم مشخصی که ظاهر می‌شود تمرکز کرد. در هر مرحله پزشک متخصص مغز و اعصاب که باید بهترین دکتر آلزایمر نیز باشد با هوشیاری به بیمار و خانواده کمک کند تا علائم و مراقبت‌های لازم را در آینده پیش‌بینی کنند.

باید اختلالات شناختی و غیرشناختی و تغییر عملکردی نسبت به سطح اولیه ارزیابی شود. در بیمارانی که چندین مشکل دارند، ابتدا مشکلاتی را درمان کنید که مخاطره آمیزتر هستند و یا بیشتر موجب پریشانی می‌شوند. باید مکرر سلامت درمان‌ها و راهکارهای انتخابی مدنظر قرار گیرند.

به هر حال ممکن است، افرایش فعالیت اجتماعی، شروع فعالیت‌های لذت‌بخش، کنارگذاشتن کارهایی که موجب درگیری و یا سرخوردگی فرد می‌شوند، به عنوان مثال فعالیت‌هایی که بیمار دیگر نمی‌تواند انجام دهد، تعیین پاداش برای موفقیت های هر چند کوچک، حذف هرگونه محرک مشکلات رفتاری یا تامین هر آنچه که موجب آسایش بیمار شود؛ مثل موسیقی مورد علاقه بیمار، مفید باشد.

در بیماران با تشخیص آلزایمر، پزشک باید ورزش منظم (دو بار در هفته) را به عنوان بخشی از رویکرد کلی مدیریت درمان پیشنهاد کند. همچنین در این بیماران ممکن است بازتوانی شناختی توصیه شود. باید بیماران به طور دوره‌ای از نظر علایم شناختی و علایم روانپزشکی غیرشناختی و پاسخ آنها به اقدامات درمانی ارزیابی شوند.

ارزیابی دوره‌ای حداقل هر ۳ تا ۶۰ ماه توصیه می‌شود، مگر اینکه بیمار علایم پیچیده و بالقوه خطرناکی داشته باشد یا دچار افت شدید شده باشد. همچنین از قطع ناگهانی دارو اجتناب کنید زیرا ممکن است عوارض قطع را تشدید کند و موجب اختلال سطح هوشیاری بیمار شود.

هنگام تصمیم برای قطع دارو که البته با نظر پزشک متخصص مغز و اعصاب صورت می‌گیرد، پیشنهاد می‌شود که دارو به تدریج کم و سپس قطع شود. اگر قطع به دلیل عدم تاثیر دارو بوده است باید در ۱ تا ۳ ماه پس از قطع دارو، بیمار از نظر شواهد قابل مشاهده افت شناختی – عملکردی، رفتاری تحت نظر گرفته شود. اگر افت رخ دهد پیشنهاد می‌شود که دارو مجددا شروع شود.

اهمیت تغذیه در پیشگیری از بیماری آلزایمر

تغذیه در تمام طول زندگی از دوران جنینی تا سنین بالاتر می‌تواند بر خطر ابتلا به آلزایمر موثر باشد. وزن کم هنگام تولد و رشد کم در سال‌های اولیه زندگی با توانایی کمتر شناختی در بزرگسالی همراه است.

چاقی در میانسالی با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر در سنین بالاتر ارتباط دارد. بنابراین پیشگیری و درمان آن در میانسالی توصیه می‌شود، اما در سالمندی، اضافه وزن خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می‌دهد، در سالمندان کاهش وزن جز در شرایط خاص توصیه نمی‌شود. در صورت کاهش وزن یا کم وزنی در سالمندان لازم است با پزشک مشورت شود.

اهمیت تغذیه در پیشگیری از بیماری آلزایمر

بر اساس شواهد موجود، پیروی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می‌دهد. در رژیم غذایی مدیترانه، غذای اصلی مصرفی در طول روز، شامل غلات کامل، سبزی‌ها، میوه‌ها، حبوبات، مغزها، روغن‌های سالم مانند زیتون و ادویه‌هاست. ماهی و غذاهای دریایی حداقل دوبار در هفته استفاده می‌شوند. در حالیکه گوشت قرمز و شیرینی‌جات به ندرت مصرف می‎شوند. آب هم نوشیدنی معمول در این رژیم می‌باشد.

به طور کلی پیروی از رژیم‌های غذایی سالم و پیشگیری از کمبودهای تغذیه‌ای با تمرکز بر ویتامین های B12 ،B6 ، اسید فولیک، ویتامین C و اسیدهای چرب امگا-۳ توصیه می‌شود.

اصول کلی مدیریت برای درمان بیمار آلزایمری

درمان‌های غیردارویی شامل حمایت اجتماعی، افزایش کمک به فعالیت‌های روزانه، اطلاع‌رسانی و آموزش و حمایت از کسانی که است که مراقبت بیمار را به عهده دارند. هر آنچه که موجب آسایش بیمار شود، مثل موسیقی مورد علاقه بیمار، می‌تواند برای بیمار مفید باشد.

باید بیماران به طور دوره‌ای از نظر علایم شناختی و علایم روانپزشکی غیرشناختی و پاسخ آنها به اقدامات درمانی ارزیابی شوند. تماس و مشاوره با دکتر آلزایمر خود، امری ضروری در روند بیماری و جلوگیری از شدت آن و تجویز به موقع است.

در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری آلزایمر و انواع دمانس وجود ندارد. مدیریت فعلی شامل درمان علایم شناختی، غیرشناختی و رفتاری است. هدف درمان، ارتقای استقلال بیمار، حفظ عملکرد و درمان علایم شناختی و غیر شناختی (توهم، هذیان، اضطراب، بی‌قراری و رفتارهای تهاجمی) علایم رفتاری و روانپزشکی است.