نوشته شده توسط : پزشک و درمان

انواع غذاهای فیبردار برای روده | درمان یبوست کودکان + بزرگسالان

آیا غذا می‌تواند دارو باشد؟ گاهی اوقات، بله. در سال‌های اخیر مشخص شده است که آنچه می‌خورید، می‌تواند در پیشگیری یا معکوس کردن برخی از مشکلات سلامتی، به ویژه یبوست مزمن، بسیار موثر باشد. یبوست یک علامت است نه یک بیماری. برخی از شرایط پزشکی جدی وجود دارد که می‌تواند باعث یبوست مزمن شود. حتماً برای ارزیابی پزشکی به پزشک مراجعه کنید.

اگر سالم هستید و به دنبال تسکین درازمدت ایمن و موثر برای یبوست مزمن هستید، ممکن است در قفسه‌های خواربارفروشی خود درمانی پیدا نمایید. صدها غذا و محصولات فیبر گیاهی برای تسکین یبوست در دسترس هستند. در این مطلب از سایت پول یابی می‌خواهیم به انواع غذاهای فیبردار برای روده اشاره کنیم و بدانیم چه تاثیری روی سلامتی دارند؛ پس تا پایان این مطلب با ما همراه باشید تا غذاهای سبک برای روده و بهترین میوه برای تقویت روده را بشناسید.

انواع غذا های فیبردار برای روده

حدود ۱۴ درصد از افراد در برخی مواقع یبوست مزمن را تجربه می‌کنند. علائم آن شامل دفع مدفوع کمتر از سه بار در هفته، زور زدن، مدفوع توده یا سفت، احساس تخلیه ناقص، احساس انسداد یا ناتوانی در دفع مدفوع است. نوع و شدت علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی افراد به ندرت یبوست را تجربه می‌کنند، در حالی‌که این یک وضعیت مزمن برای دیگران است.

یبوست دلایل مختلفی دارد، اما اغلب نتیجه حرکت آهسته غذا از طریق دستگاه گوارش است. این ممکن است به دلیل کم آبی بدن، رژیم غذایی نامناسب، داروها، بیماری، بیماری‌های موثر بر سیستم عصبی یا اختلالات روانی باشد. خوشبختانه، برخی غذاها می‌توانند با افزایش حجم غذا، نرم کردن مدفوع، کاهش زمان انتقال روده و افزایش دفعات مدفوع، به تسکین یبوست کمک کنند. که در ادامه به برخی از موارد لیست غذاهای فیبردار اشاره می‌کنیم.

 

  • آلو

آلو خشک، معروف به آلو، به طور گسترده‌ای به‌عنوان یک درمان طبیعی برای یبوست استفاده می‌شود و یکی از مواد غذایی و غذاهای سبک برای روده است. آن‌ها حاوی مقادیر بالایی فیبر هستند، با تقریباً ۳ گرم فیبر در هر وعده از آن، که ۴/۱ فنجان (۴۰ گرم) است.فیبر نامحلول موجود در آلو که به‌عنوان سلولز شناخته می‌شود، مقدار آب در مدفوع را افزایش می‌دهد که می‌تواند حجیم شود. در همین حال، فیبر محلول موجود در آلو در روده بزرگ تخمیر می‌شود تا اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه تولید کند، که همچنین می‌تواند وزن مدفوع را افزایش دهد. علاوه‌بر این، آلو حاوی سوربیتول است.

این الکل قند به خوبی توسط بدن جذب نمی‌شود و باعث می‌شود آب به روده بزرگ کشیده شود و در تعداد کمی از افراد منجر به اثر ملین شود.در نهایت، آلو همچنین حاوی ترکیبات فنلی است که باکتری‌های مفید روده را تحریک می‌کند. فرض شده است که این به اثر ملین آن‌ها کمک می‌کند.

یک مطالعه قدیمی روی ۴۰ فرد مبتلا به یبوست مزمن نشان داد که خوردن ۱۰۰ گرم آلو در روز به‌طور قابل توجهی دفعات مدفوع و قوام مدفوع را در مقایسه با درمان با پسیلیوم، نوعی فیبر غذایی، بهبود می‌بخشد.

می‌توانید آلو را به تنهایی یا در سالاد، غلات، بلغور جو دوسر، محصولات پخته شده، اسموتی‌ها و خورش‌های خوش طعم میل کنید.

  • سیب

سیب سرشار از فیبر است و یکی از بهترین غذاهای فیبردار برای یبوست کودکان است. در واقع، یک سیب متوسط ​​با پوست (حدود ۲۰۰ گرم) حاوی ۴.۸ گرم فیبر است. اگرچه بیشتر این فیبر نامحلول است، سیب همچنین حاوی فیبر محلول است که بیشتر به شکل فیبر غذایی به نام پکتین است. در روده، پکتین به سرعت توسط باکتری‌ها تخمیر می‌شود تا اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه تشکیل شود، که می‌تواند آب را به روده بزرگ بکشد، مدفوع را نرم کرده و زمان انتقال روده را کاهش می‌دهد.

یک مطالعه روی ۸۰ فرد مبتلا به یبوست نشان داد که پکتین حرکت مدفوع را از طریق روده تسریع می‌کند، علائم یبوست را بهبود می‌بخشد و میزان باکتری‌های مفید در روده را افزایش می‌دهد. مطالعه حیوانی قدیمی‌تر دیگری نشان داد که موش‌هایی که با رژیم غذایی حاوی فیبر سیب تغذیه می‌شوند، علی‌رغم اینکه مورفین به آن‌ها داده می‌شود، دفعات مدفوع و وزن آن‌ها افزایش یافته است که باعث یبوست می‌شود.

سیب راهی آسان برای افزایش محتوای فیبر رژیم غذایی و کاهش یبوست است. می‌توانید آن‌ها را به تنهایی بخورید یا آن‌ها را برش دهید تا به سالاد یا غذاهای پخته شده اضافه کنید.

  • تخم کتان
تخم کتان از غذا‌های فیبردار است که به دلیل ملین بودن سال‌هاست به عنوان داروی برطرف‌کننده یبوست شناخته می‌شود. تخم کتان در کنار خواص بی‌شمار برای سلامتی، سرشار از فیبر محلول و نامحلول است و برای سیستم گوارشی و برطرف کردن یبوست بسیار عالی است. هر 10 گرم از تخم کتان چیزی حدود 2.8 گرم فیبر دارد.
 
فیبر نامحلول موجود در تخم کتان با جذب آب، حجم مدفوع را افزایش داده و به دفع آن کمک می‌کند. تخم کتان را می‌توانید در کنار غلات یا ماست استفاده کنید. همچنین در تهیه انواع نان، کیک و مافین نیز استفاده می‌شود. البته خانم‌های باردار یا شیرده توصیه می‌شود از این دانه استفاده نکنند
 
 
  • گلابی

گلابی یکی دیگر از غذاهای فیبردار برای روده است که در یک میوه با اندازه متوسط ​​(حدود ۱۷۸ گرم) حدود ۵.۵ گرم فیبر دارد. در کنار فواید فیبر، گلابی در مقایسه با سایر میوه‌ها دارای فروکتوز و سوربیتول بسیار بالایی است.فروکتوز نوعی قند است که برخی افراد آن را ضعیف جذب می‌کنند. این بدان معنی است که بخشی از آن به روده بزرگ ختم می‌شود، جایی که آب را با اسمز به داخل می‌کشد و حرکت روده را تحریک می‌کند. گلابی همچنین حاوی قند الکل سوربیتول است.

مانند فروکتوز، سوربیتول به خوبی توسط بدن جذب نمی‌شود و با وارد کردن آب به روده‌ها به عنوان یک ملین طبیعی عمل می‌کند.شما می توانید گلابی را به طرق مختلف در رژیم غذایی خود بگنجانید. آن‌ها را به‌صورت خام یا پخته، همراه با پنیر بخورید یا در سالادها، غذاهای شور و غذاهای پخته بگنجانید و به راحتی آن را به یکی از غذاهای فیبردار برای درمان یبوست کودکان تبدیل کنید.

 

  • کیوی

یک کیوی (حدود ۷۵ گرم) حاوی حدود ۲.۳ گرم فیبر است و یکی از غذاهای فیبردار برای روده است. در یک مطالعه، ۱۹ بزرگسال سالم به مدت ۲۸ روز یک مکمل مشتق شده از کیوی مصرف کردند؛ محققان دریافتند انجام این کار منجر به افزایش قابل توجهی در تعداد دفعات مدفوع روزانه در مقایسه با گروه کنترل می‌شود.

مطالعه دیگری نشان داد که خوردن دو عدد کیوی در روز به مدت ۲ هفته با اجابت مزاج بیشتر و مدفوع شلتر در ۱۱ بزرگسال سالم مرتبط است.  علاوه‌بر این، یک مطالعه در سال ۲۰۱۰ به ۵۴ فرد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر، دو کیوی در روز به مدت ۴ هفته داد. در پایان مطالعه، شرکت‌کنندگان افزایش دفعات اجابت مزاج و زمان‌های انتقال سریع‌تر کولون را گزارش کردند.

تنها فیبر موجود در کیوی نیست که با یبوست مبارزه می‌کند. همچنین فرض بر این است که آنزیمی به نام اکتینیدین مسئول اثرات مثبت کیوی بر حرکت روده و عادات روده است. کیوی را می‌توان به صورت خام مصرف کرد و بهترین میوه برای تقویت روده است. فقط پوست آن‌ها را بگیرید یا از وسط نصف کنید و گوشت سبز و دانه‌ها را بردارید. آن‌ها افزودنی عالی به سالاد میوه هستند و می‌توانند برای تقویت فیبر به اسموتی‌ها اضافه شوند.

  • توت
انواع توت ها خوشمزه و آسان برای خوردن هستند، بنابراین انتخاب خود را انتخاب کنید: تمشک، شاه توت، زغال اخته، و توت فرنگی - همه به راحتی میان وعده و سرشار از فیبر هستند.
  • به عنوان مثال، فقط ½ فنجان تمشک حاوی 4 گرم فیبر برای کمک به رفع یبوست است.
  • آنها را به عنوان میان وعده به تنهایی بخورید، آنها را روی سالاد امتحان کنید، یا پوره کنید و برای یک دسر خنک تابستانی آنها را فریز کنید.

گل راعی یا هوفاریقون جزء گیاهان علفی و پایا بومی اروپا است.

انجیر یکی از بهترین و مفیدترین خوراکی‌ها و غذا‌های فیبردار برای یبوست است. این میوه با داشتن مقدار بسیار مناسب فیبر می‌تواند تأثیر زیادی در سلامت روده و بهبود مشکلاتی مانند یبوست داشته باشد. در یک عدد انجیر متوسط، تقریباً 1.6 گرم فیبر وجود دارد. میزان فیبر در انجیر خشک شده نیز به ازای نصف فنجان یعنی حدود 75 گرم، به اندازه 7.3 گرم است.
 
در واقع با خوردن این میزان انجیر 30 درصد از کل نیاز روزانه شما به مصرف فیبر برطرف می‌شود. با خوردن انجیر و میوه‌های مفید برای روده مشکلات یبوست خود را کاهش دهید.  انجیر دارای آنزیمی به نام فیسین است که شباهت زیادی به آنزیم اکتینیدین موجود در کیوی دارد. این آنزیم می‌تواند تأثیرات بسیار زیاد و مثبتی در حرکت دل و روده داشته و باعث از بین رفتن یبوست شود. انجیر بسیار مفید است و به صورت‌های مختلف خام، پخته شده یا خشک مورد استفاده قرار می‌گیرد. 
 
  • مرکبات
مرکباتی مانند گریپ فروت، پرتقال و لیمو از بهترین میان وعده‌ها و میوه‌های فیبر دار برای یبوست محسوب می‌شوند که دارای حجم مناسبی از فیبر هستند. در یک پرتقال حدوداً 131 گرمی چیزی حدود 3.1 گرم فیبر وجود دارد که این میزان تا 13 درصد از نیاز روزانه بدن شما را به فیبر تأمین می‌کند. گریپ فروت نیز به همین صورت است و در یک دانه 236 گرمی حدود 2.6 گرم فیبر وجود دارد.
 
علاوه بر آن پوست مرکبات نیز دارای فیبر محلول پکتین است که می‌تواند در انتقال مدفوع و کاهش یبوست بسیار مؤثر باشد. نارینجنین نیز نوعی فلاوانول موجود در مرکبات است که تأثیر مثبتی بر رفع یبوست افراد خواهد داشت. علاوه بر آن مرکبات خواص بسیار زیاد دیگری نیز دارند که حتماً باید در برنامه غذایی خود استفاده کنید. مصرف مرکبات به صورت تازه، بیشترین میزان فیبر را به بدن وارد می‌کند. 
 

انواع غذا برای رفع یبوست

  • لوبیا

لوبیاها بیش از 10 گرم فیبر در هر فنجان دارند که تقریباً از هر منبع فیبر دیگری بیشتر است. لوبیا دارای ترکیبی عالی از فیبر محلول و نامحلول است که هر دو به حرکت غذا در روده کمک می کنند تا یبوست را برطرف کند.

  • پاپ کورن
ذرت بو داده هوا انتخاب خوبی برای یک میان وعده با فیبر بالا است که می تواند به تسکین یبوست کمک کند.یک 3 فنجان پاپ کورن با هوا حاوی 3.5 گرم فیبر و کمتر از 100 کالری است.از پاپ کورن سینما یا پاپ کورن مملو از کره دوری کنید زیرا محتوای چربی بالا نه تنها حاوی کالری زیادی است، بلکه می تواند باعث یبوست شود.
  • آجیل
بادام، گردو و گردو نسبت به سایر مغزها فیبر بیشتری دارند. فقط 1 اونس بادام (حدود 23 مغز) حاوی 3.5 گرم فیبر، 1 اونس گردو (حدود 19 نصف) حاوی 2.7 گرم فیبر و 1 اونس گردو (14 نصف) دارای 1.9 گرم فیبر است.دانه ها یکی دیگر از انتخاب های خوب پر از فیبر برای تسکین یبوست هستند.
یک قاشق غذاخوری کمی از دانه کنجد حاوی 1.1 گرم فیبر است، در حالی که 1 اونس دانه کدو تنبل (حدود 85 دانه) دارای 5 گرم فیبر است. دانه ها را روی سالاد بپاشید تا فیبر اضافه شود و ترد شود. به یاد داشته باشید که آجیل ها و دانه ها کالری بالایی دارند، بنابراین در وعده های غذایی کم نگه دارید. مغزها و دانه هایی را انتخاب کنید که به جای برشته شدن در روغن، خام یا خشک بو داده شده باشند.

 خواص پنیرک برای درمان برخی از بیماری ها بسیار مورد توجه است. برای اینکه بدانید پنیرک یک گیاه سرشار از خواص دارویی است به لینک مقاله نوشته شده ما سر بزنید.

  • سیب زمینی شیرین
یکی دیگر از مواد غذایی بسیار مفید و دارای فیبر بالا، سیب زمینی شیرین است که می‌تواند تأثیر زیادی در درمان یبوست داشته باشد. در یک عدد سیب زمینی شیرین متوسط که تقریباً 114 گرم است حدود 3.8 گرم فیبر وجود دارد. فیبر موجود در این خوراکی بیشتر به صورت نامحلول است اما در کنار آن مقداری فیبر محلول پکتین نیز دارد. فیبر نامحلول با افزایش حجم مدفوع به حرکت آن در روده کمک می‌کند. 
 
تحقیقات انجام شده بر روی تعداد افرادی که 4 روز به میزان 200 گرم سیب زمینی شیرین در روز مصرف کرده‌اند، نشان از بهبود علائم یبوست در آن‌ها دارد. سیب زمینی به صورت‌های مختلف آبپز یا بخار پز مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌توانید در انواع مختلفی از غذا برای یبوست بزرگسالان و کودکان از آن استفاده کنید. 
 
  • ​نان سبوس دار
غلات کامل فیبر زیادی دارند که نه تنها برای روده بلکه برای قلب نیز انتخاب خوبی است. محققان دانشگاه فنلاند در هلسینکی دریافتند نان چاودار سبوس دار بهتر از نان گندم و ملین ها برای رفع یبوست است. آنها یافته های خود را در مجله تغذیه در سال 2010 گزارش کردند. آزمودنی های آنها به اندازه کافی برش (هر کدام 12.3 گرم) خوردند تا 30 گرم فیبر در روز دریافت کنند، اما لازم نیست آنقدر زیاد بخورید تا کار کند.
 
نان حزقیال یکی دیگر از گزینه های خوب برای تسکین یبوست است. این نانی است که از غلات کامل جوانه زده و حبوبات تهیه می شود که دوز خوبی از فیبر و مواد مغذی را فراهم می کند.
 
  • دانه چیا
یکی از منابع بسیار مفید برای برطرف کردن یبوست، دانه چیا است. دانه چیا از بهترین منابع فیبر محسوب شده که در هر 28 گرم از آن حدود 10.6 گرم فیبر وجود دارد. 85 درصد از این فیبر نامحلول و 15 درصد از آن فیبر محلول است. دانه چیا پس از قرار گرفتن در آب حالت ژله‌ای پیدا کرده که می‌تواند به نرم شدن مدفوع کمک بسیار زیادی داشته باشد و راحت‌تر از روده‌ها عبور کند. دانه چیا را به غذا‌ها، نوشیدنی‌ها، اسموتی اضافه کرده یا به تنهایی با آب مصرف کنید. 
 
  • کلم بروکلی

فقط ½ فنجان بروکلی پخته شده حاوی 2.8 گرم فیبر برای کمک به رفع یبوست است و همچنین سرشار از ویتامین C است.کلم بروکلی یک غذای جانبی عالی است و می توان آن را به صورت خام به عنوان میان وعده همراه با هوموس یا دیپ کم چرب مصرف کرد.

خواص توت فرنگی به قدری زیاد است که شاید هرگز تصورش را هم نمی‌کردید

  • اسفناج
سبزیجاتی مانند اسفناج هم منبع بسیار مناسبی از ویتأمین C هستند و هم سرشار از فیبر بوده و فولات و ویتامنی k بدن را نیز تأمین می‌کنند. استفاده از این نوع سبزیجات می‌تواند وزن و حجم مدفوع را افزایش داده و به حرکت راحت آن در روده کمک کنند. میزان فیبر موجود در اسفناج بسیار بالاست، به صورتی که یک فنجان اسفناج پخته شده تا 4.3 گرم فیبر دارد. با مصرف این میزان اسفناج می‌توانید تا 17 درصد از نیاز روزانه خود را به اسفناج تأمین کنید. 
 

رژیم غذایی و سلامت روده‌ ها

از آن‌جایی که مصرف غذاهای فیبردار برای روده بسیار مهم است؛ نمی‌توان این مواد غذایی را نادیده گرفت. در حقیقت هیچ ماده غذایی به‌طور کامل فاقد مواد مغذی نیست و به همین دلیل نمی‌توان آن را به‌طور کامل از رژیم غذایی خود حذف نمود. انواع مواد غذایی، به شما کمک می‌کنند سیستم بدن خود را در حالت متعادل نگه دارید؛ بنابراین پیروی از رژیم‌هایی که مواد غذایی را بسیار محدود می‌کنند و یا تنها چند ماده غذایی در آن‌ها مصرف می‌شود؛ رژیم‌های سالم و اصولی نیستند.



:: برچسب‌ها: انواع , غذاهای , فیبردار , روده , درمان , یبوست , کودکان , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 40
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 29 فروردين 1403 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

ارتودنسی بزرگسالان

ارتودنسی، گرایش خاصی از دندانپزشکی است که بر روی ردیف بودن و هم‌ترازی دندان‌ها و فک‌ها تمرکز می‌کند تا شخص لبخندی زیباتر و سلامت دهان و دندان بیشتری داشته باشد.

متخصصین ارتودنسی موارد غیرعادی مربوط به دندان را تشخیص داده و آن‌ها را درمان می‌کنند. برای این کار، آن‌ها از وسایل دندانپزشکی ثابت مانند بِرِیس‌ها و پس از آن‌ از وسایل دندانپزشکی غیرثابت استفاده می‌کنند. از این وسایل برای صاف کردن دندان‌ها، تصحیح نحوه قرارگیری دندان‌ها بر روی هم، بستن فضاهای خالی بین دندان‌ها که از منظر زیبایی ناخوشایند هستند و تراز کردن دندان‌ها و لب‌ها استفاده می‌شود. تمیز نگه داشتن دندان‌های کج که به خوبی بر روی یکدیگر قرار نمی‌گیرند کاری دشوار است و همواره خطر از دست دادن زودرس این دندان‌ها در اثر پوسیدگی دندان یا بیماری پریودنتال (لثه) وجود دارد.
مزایا

از جمله مزایای ارتودنسی می‌توان به سلامت بیشتر دهان، ظاهری زیباتر و در نهایت، دوام بیشتر دندان‌ها اشاره کرد.
مراقبت‌های لازم

زمانی که از بریس‌ها یا سایر وسایل دندانپزشکی استفاده می‌کنید، بهداشت دهان و دندان مناسب از اهمیت دوچندانی برخوردار می‌شود. روزی دو بار مسواک زدن، هر بار به مدت دو دقیقه با خمیردندان حاوی فلوراید، استفاده از نخ دندان به صورت روزانه و مراجعه منظم به مطب دندانپزشکی همه قدم‌هایی مهم برای حفظ سلامت لثه‌ها و دندان‌ها هستند.
فرآیند

برای انجام ارتودنسی، گزینه‌های مختلفی، هم از نوع ثابت و هم از نوع متحرک وجود دارند که به جابجا کردن دندان‌ها و حفظ عضلات کمک کرده و رشد فک را تحت تاثیر قرار می‌دهند. مبنای کار همه این روش‌ها، اعمال فشار ملایم به دندان‌هاست که باعث جابجایی تدریجی آن‌ها در استخوان فک می‌شود.

بریس‌های سنتی: این روش، متداول‌ترین روش از نوع ارتدونسی ثابت است. در این روش، بریس‌ها از براکت‌ها، کش‌ها و سیم ارتودنسی تشکیل شده اند. براکت‌ها به جلوی دندان‌های چسبانده شده و به عنوان نگهدارنده بریس‌ها عمل می‌کنند. سیم ارتودنسی از درون این براکت‌ها عبور داده می‌شود و کش‌های کوچک هم سیم را در براکت نگه می‌دارند. سفت کردن سیم ارتودنسی باعث می‌شود تا به دندان‌ها نیرو وارد شود و این نیرو، به تدریج باعث جابجایی دندان‌‌ها و قرار گرفتن آن‌ها در موقعیت صحیح خود می‌شود.

بریس‌های جدید کوچک‌تر و سبک‌تر از قبل هستند و فلز‌های به کار رفته در آن‌ها هم خیلی در معرض دید نیستند. بریس‌های مخصوص کودکان با رنگ‌های روشن عرضه می‌شوند و بریس‌های شفاف نیز وجود دارند که بسیاری از بزرگسالان آن‌ها را ترجیح می‌دهند.

وقتی بریس‌ها برداشته شدند، به مدت حداقل یک سال یک نگهدارنده (ریتینر) بر روی فک‌های بالا و پایین یا جایی که قبلا بریس‌ها نصب شده بودند، قرار می‌گیرد تا دندان‌ها را در مکان جدیدشان حفظ کند.

اگرچه احساس کمی‌ درد و ناراحتی در طول دوران درمان ارتودنسی طبیعی است اما بریس‌های جدید، بسیار راحت‌‌تر از بریس‌های قدیمی‌‌تر هستند. تکنیک‌ها و مواد ارتودنسی جدیدی نیز ساخته شده اند تا دندان‌ها را در بازه زمانی کوتاه‌‌تری حرکت دهند.



:: برچسب‌ها: ارتودنسی , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 49
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 23 شهريور 1402 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

عدم تمرکز و بیش فعالی یا ADHD مجموعه‌ای از مشکلات است که معمولا در کودکی ایجاد می‌شود و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد. مهمترین علائم بیش فعالی در کودکان پرخاشگری و تحرک بیش از حد است.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی چیست؟

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال مغزی است که با یک الگوی رفتاری مداوم بی‌توجهی و یا پرخاشگرایی تکانشگری که مانع عملکرد یا پیشرفت می‌شود، مشخص می‌شود.

اختلال بیش فعالی بر کودکان و نوجوانان تاثیر می‌گذارد و می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. درمان این اختلال معمولا دربرگیرنده داروها و مداخلات رفتاری است. تشخیص و درمان زودرس می‌تواند تفاوت زیادی در نتیجه داشته باشد. بسیاری از افراد مبتلا به ADHD زندگی موفق، شاد و کاملی دارند.

آیا بیش فعالی قابل درمان است؟

اگر شما نگران علائم ADHD فرزند خود هستید، به بهترین متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. انجام یک ارزیابی پزشکی در درجه اول برای بررسی سایر علل احتمالی مشکلات کودک شما حائز اهمیت است.

اقدامات استاندارد برای درمان اختلال بیش فعالی شامل دارو، آموزش، تمرین و مشاوره می‌باشد. این درمان‌ها می‌توانند بسیاری از علائم بیش فعالی را از بین ببرند اما این اختلال را درمان نمی‌کنند.

بهبود علائم ADHD

بهبود علائم ADHD

ممکن است کمی زمان بگذرد تا مشخص شود چه چیزی برای بیمار مناسب است. برای بسیاری از افراد، نشانه های ADHD در اوایل بزرگسالی بهبود می‌یابند، به طوری که برخی از آنها می‌توانند درمان را متوقف کنند.

انواع اختلال عدم تمرکز یا ADHD

سه تیپ ADHD زیر وجود دارد که شامل موارد زیر است:

  • غالبا بی‌توجه
  • اغلب بیش فعال پرخاشگر
  • ترکیبی

غالبا بی‌توجه

اکثر علائم در زیر مجموعه بی‌توجهی قرار می‌گیرند.

اغلب بیش فعال پرخاشگر

اکثر علائم بیش فعالی و تحریک پذیری هستند.

ترکیبی

این تیپ بیماران دارای ترکیبی از علائم بی‌‌توجهی و علائم بیش فعالی پرخاشگری هستند.

علت اختلال نقص توجه یا بیش فعالی چیست؟

در حالی که علت اختلال کم توجهی و پیش فعالی مشخص نیست، تلاش‌های تحقیقاتی ادامه دارد. عواملی که ممکن است در ایجاد ADHD دخیل باشند عبارتند از:

  • ژنتیک
  • محیط
  • تکامل

دلایل ژنتیکی ADHD

ADHD ممکن است در خانواده‌ها وجود داشته باشد، و مطالعات نشان می‌دهد که ژن‌ها می‌توانند در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند.

دلایل محیطی ADHD

بعضی از عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهند.

دلایل تکاملی ADHD

مشکلات در سیستم عصبی مرکزی در لحظات کلیدی تکامل ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد.

علائم اختلال بیش فعالی

نشانه های اختلال بیش فعالی شامل عدم توجه و رفتار پر تحرک است.

علائم ADHD قبل از سن ۱۲ سالگی شروع می‌شود و در بعضی از کودکان نیز از اوایل ۳ سالگی قابل توجه است. این علائم می‌تواند ملایم، متوسط یا شدید باشند و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.

علائم بیش فعالی

علائم اختلال ADHD اغلب در مردان بیشتر از زنان است و رفتارها در پسران و دختران متفاوت است به عنوان مثال، پسران ممکن است بیش از حد فعال باشند و ممکن است دختران آرام و بی‌توجه باشند.

علائم عدم تمرکز و بیش فعالی در بزرگسالان

علائم عدم تمرکز (ADHD) ممکن است در افراد بزرگسال تغییر کند. این علائم عبارتند از:

  • لکنت زبان مزمن و فراموشی
  • استرس و اضطراب
  • اعتماد به نفس پایین
  • مشکلات کاری
  • مشکل کنترل خشم
  • تکانشگری
  • عدم سازماندهی رفتار
  • اهمال کاری
  • به راحتی نا امید شدن
  • خستگی مزمن
  • مشکل تمرکز هنگام مطالعه
  • اختلالات خلقی
  • افسردگی
  • مشکلات ارتباطی

روش تشخیص ADHD چگونه است؟

به طور کلی، نباید اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را برای یک کودک تشخیص داد، مگر اینکه علائم اولیه ADHD زود هنگام (قبل از ۱۲ سالگی) در زندگی کودک شروع شود و به طور مداوم مشکلات اساسی در خانه و مدرسه ایجاد کند.

اگر چه علائم ADHD گاهی ممکن است در کودکان پیش دبستانی یا حتی کودکان کم سن و سال‌تر ظاهر شود، تشخیص اختلال بیش فعالی در کودکان بسیار دشوار است.

این دشواری به این دلیل است که برخی مشکلات رشد و تکامل کودک مانند لکنت زبان ممکن است با ADHD اشتباه گرفته شود. هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص ADHD وجود ندارد، اما تشخیص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • معاینه پزشکی
  • گردآوری اطلاعات
  • پرسشنامه

معاینه پزشکی برای تشخیص اختلال بیش فعالی

معاینه پزشکی، برای کمک به بررسی سایر علل احتمالی علائم موجود انجام می‌شود.

تشخیص ADHD از طریق گردآوری اطلاعات

گردآوری اطلاعات، مانند هرگونه مسائل پزشکی که هم اکنون کودک به آنها دچار است، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی، و پرونده‌های مدرسه در تشخیص بیش فعالی مفید است.

تشخیص عدم تمرکز به کمک پرسشنامه

در این روش، مصاحبه‌ها یا پرسشنامه‌هایی برای اعضای خانواده، معلمان کودک و یا افرادی که به خوبی کودک را می‌شناسند، مانند پرستار کودک و مربیان تهیه می‌شود.

درمان اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز

بسیاری از علائم ADHD را می‌توان با دارو و برخی روش‌های درمانی کنترل کرد. به طور کلی روشهای درمان اختلال ADHD شامل موارد زیر است:

  • دارو درمانی
  • مکمل‌های غذایی حاوی امگا ۳
  • آموزش‌های رفتاری
  • مشاوره
  • نوروفیدبک

دارو درمانی بیش فعالی

داروهایی تحت عنوان محرک‌ها می‌توانند به کنترل رفتارهای پرخاشگرانه و تکانشگرانه کودک کمک کنند و سطح توجه را افزایش دهند.

این داروها عبارتند از:

  • دگزا متیل فنیدات (Focalin)
  • دکستروآمفتامین (Adderall, Dexedrine)
  • لیسدکس ‌آمفتامین (Vyvanse)
  • متیل آمفتامین (Concerta, Daytrana, Metadate, Methylin, Ritalin, Quillivant)

درمان اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز

داروهای محرک برای همه افراد مبتلا به ADHD موثر واقع نمی‌شود. داروهای غیر محرک ممکن است برای افراد بالای ۶ سال تجویز شوند. این داروها شامل موارد زیر است:

  • آتوموکستین (Strattera)
  • کلونیدین (کاپوی)
  • گوان‌‌فاسین (Intuniv)

مکمل‌های غذایی حاوی امگا ۳

مکمل‌های غذایی حاوی امگا ۳ در بهبود این اختلال نکات مثبتی نشان داده‌اند. وایارین، یک مکمل غیر دارویی حاوی امگا ۳ است، که تنها با نسخه قابل تهیه از داروخانه است.

آموزش‌های رفتاری

آموزش ویژه کمک می‌کند تا کودک در مدرسه درس بخواند. داشتن ساختار و یک روال ثابت می‌تواند به بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD کمک کند. اصلاح رفتار، روش‌هایی را برای جایگزینی رفتارهای بد با رفتار خوب آموزش می‌دهد.

مشاوره

روان درمانی (مشاوره) می‌تواند به فرد مبتلا به ADHD کمک کند تا شیوه‌های بهتر برای کنترل احساسات و ناامیدی خود را یاد بگیرد. همچنین می‌تواند به بهبود اعتماد به نفس آنها کمک کند. مشاوره همچنین ممکن است به اعضای خانواده کمک کند که کودک یا بزرگسالان مبتلا به ADHD را درک کنند. آموزش مهارت‌های اجتماعی می‌تواند رفتارهایی مانند رعایت نوبت و همکاری را به کودک بیاموزد.

درمان عدم تمرکز با نوروفیدبک

نوروفیدبک یک روش درمانی موثر است که در آن مغز به کمک فیدبک‌هایی که به آن داده می‌شود، عملکرد خودش را تنظیم می‌کند. این فیدبک‌ها در قالت صوت یا تصویر با استفاده از یک برنامه کامپیوتری به فرد داده می‌شود.

روش درمان عدم تمرکز با نوروفیدبک به این صورت است که در ابتدا الکترودهایی بر روی پوست سر فرد بیمار قرار داده می‌شود. پس از ثبت امواج الکتریکی مغز، به فرد بازخورد داده می‌شود که چه خود تنظیمی برای درمان عدم تمرکز باید انجام بدهد.

چگونه اختلال بیش فعالی را کنترل کنیم؟

در اینجا نکاتی برای کمک به کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD ارائه می‌شود تا بیماری خود را در حالت سازمان یافته نگه دارند:

کنترل بیش فعالی و عدم تمرکز در کودکان

والدین و معلمان می‌توانند به بچه‌هایی که دچار ADHD یا عدم تمرکز و بیش فعالی می‌شوند، با ابزارهایی مانند موارد زیر برای کنترل بیماری و پیگیری مسیر درمان کمک کنند:

  • هنگام صحبت کردن با کودک، از سپردن چند وظیفه در یک زمان به کودک اجتناب کنید.
  • هنگام ارائه دستورالعمل‌ها با کودک تماس چشمی برقرار کنید و چند دقیقه در هر روز را برای ستایش فرزند خود کنار بگذارید.
  • با معلمان و مراقبان کودک برای شناسایی زود هنگام مشکلات همکاری کنید، تا تاثیر این اختلال بر زندگی کودک را کاهش دهید.
  • مقاوم باشید. نگه داشتن یک روال و یک برنامه ثابت در هر روز. روال زندگی روزانه کودک از زمان بیدار شدن تا زمان خواب را مانند روز قبل نگه دارید. از جمله زمان انجام تکالیف، بازی در فضای باز و فعالیت‌های داخل خانه.
  • برنامه روزانه کودک را روی یخچال، فریزر یا روی یک تابلو اعلانات در آشپزخانه نصب کنید. تغییرات در برنامه را تا آنجا که ممکن است با اجتناب از هر گونه پیچیدگی و به ساده‌ترین روش ممکن در این برنامه بنویسید.
  • سازماندهی آیتم‌های روزانه. مکانی مشخص برای همه چیز داشته باشید و همه چیز را در جای خود نگه دارید. این موارد شامل لباس، کوله پشتی و اسباب بازی است.
  • از یک سازمان‌دهنده برای تکالیف و دفتر کودک استفاده کنید. از سازمانده‌ها برای مواد و لوازم مدرسه استفاده کنید. نوشتن کلیه کارهایی که در روز به عهده کودک قرار داده شده‌اند و آوردن کتاب‌های لازم را به کودک تاکید کنید.
  • ثابت قدم و شفاف باشید. کودکان مبتلا به ADHD نیازمند قوانین ثابتی هستند که بتوانند درک و پیگیری کنند.
  • زمانی که کودک قوانین را دنبال می‌کند او را تحسین کنید یا به او پاداش دهید. کودکان مبتلا به ADHD اغلب انتقاد را می‌پذیرند و منتظر انتقاد هستند. به دنبال رفتار خوب کودک باشید و آن را تحسین کنید.

کنترل بیش فعالی در بزرگسالان

یک مشاور یا درمانگر حرفه‌ای می‌تواند به یک بزرگسال مبتلا به ADHD کمک کند که یاد بگیرد چگونه زندگی خود را با ابزارهایی نظیر موارد زیر سازماندهی کند. این موارد عبارتند از:

  • حفظ روال‌ها
  • ایجاد فهرستی برای وظایف و فعالیت‌های مختلف
  • استفاده از تقویم برای برنامه‌ریزی حوادث
  • استفاده از یادداشت‌های یادآور
  • اختصاص یک مکان ویژه برای کلید‌ها، صورتحساب‌ها و پرونده‌ها
  • کارهای بزرگ را به مرحله‌های قابل کنترل و کوچکتر تقسیم کنید، به طوری که تکمیل هر بخش از کار، یک حس موفقیت را برای شما ایجاد کند.

نکاتی جهت پیشگیری از ADHD یا اختلال نقص توجه

برای کمک به کاهش خطر ابتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان انجام موارد زیر ممکن است مفید باشد:

  • در دوران بارداری از هر چیزی که می‌تواند بر رشد جنین تاثیر بگذارد اجتناب شود. به عنوان مثال، از داروهای تفریحی یا سیگار استفاده نکنید.
  • محافظت از کودک در برابر تماس با آلاینده‌ها و سموم، از جمله دود سیگار و رنگ‌های سربی (در برخی از ساختمان‌های قدیمی یافت می‌شود).
  • محدود کردن زمانی که کودک به مانیتور نگاه می‌کند یا تلویزیون تماشا می‌کند. اگرچه هنوز اثبات نشده است، جلوگیری از قرار گرفتن بیش از حد کودک در معرض تلویزیون و بازی‌های ویدئویی در پنج سال اول زندگی، کار عاقلانه‌ای است.


:: برچسب‌ها: بیش فعالی , عدم تمرکز , عدم توجه , کودکان , بیماری , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 71
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 8 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

افراد ممکن است در شرایط مختلفی مانند ضربه به سر یا ابتلا به یک بیماری خاص، دچار کاهش سطح هوشیاری شوند. اختلال در هوشیاری در موارد شدید ممکن است باعث آسیب مغزی و کما شود.

کاهش سطح هوشیاری یعنی چه؟

کاهش سطح هوشیاری به حالتی گفته می‌شود که در آن، فرد فاقد آگاهی معمولی از خود و محیط پیرامونش است. در این حالت، بیمار به هیچ محرکی پاسخ نداده و نسبت به هر نوع فعالیت یا تحریکی واکنش نشان نمی‌دهد.

کم شدن سطح هوشیاری ممکن است از چند ثانیه تا مدت طولانی‌تری ادامه پیدا کند و به علت کمبود اکسیژن در مغز روی می‌دهد. این کمبود می‌تواند به علل مختلف اتفاق بیفتد.

برخی نشانه‌های هشدار دهنده حاکی از آن است که شخص ممکن است در شرف تجربه کاهش هوشیاری باشد. این نشانه ها عبارتند از:

  • ناتوانی ناگهانی برای پاسخ به محرک‌های خارجی
  • گفتار بریده بریده
  • ضربان قلب سریع
  • سرگیجه یا حس سبکی سر و گیجی

عوارض بالقوه خطرناکی در رابطه با کاهش سطح هوشیاری وجود دارد که از جمله آن می‌توان به کما یا آسیب مغزی در اثر کمبود اکسیژن اشاره کرد. خفگی نیز ممکن است در صورتی روی دهد که مسیر هوایی توسط غذا یا مایعات مسدود گردد.

آیا کاهش سطح هوشیاری خطرناک است؟

اگرچه کاهش سطح هوشیاری معمولا ارتباطی با مشکلات مرگبار ندارد اما توجه فوری پزشکی ضروری است. تمرکز اصلی مراقبت‌های اورژانس در افرادی که هوشیاری خود را از دست داده‌اند اطمینان از تداوم تنفس و حفظ ضربان قلب پایدار در آن‌ها است.

اگر بیمار فاقد تنفس،‌ سرفه یا تحرک باشد، این نشانه‌ها می‌تواند حاکی از عدم وجود گردش خون در بدن بیمار باشد. در چنین شرایطی باید احیاء قلبی ریوی انجام شود هرچه بیمار سریع‌تر مورد توجه متخصص قرار بگیرد، چشم‌انداز شرایط بیمار از نظر سلامت بهتر خواهد بود.

انواع کاهش سطح هوشیاری

سطوح غیر نرمال یا تغییریافته هوشیاری به حالت‌هایی اشاره می‌کند که بین هوشیاری کامل و بیهوشی، متغیر هستند.

سطوح تغییر یافته هوشیاری یا مراحل اختلال هوشیاری می‌تواند شامل موارد زیر باشند:

  1. گیجی
  2. هذیان گویی
  3. بی‌حالی
  4. کرختی
  5. سستی
  6. کما
  7. مرگ مغزی

گیجی

پریشانی نسبت به شخص، محل یا زمان، که باعث می‌شود قدرت استدلال فرد یا توان وی برای دنبال کردن فرمان تضعیف و مختل شود، با عنوان احساس گیجی شناخته می‌شود. احساس گیجی بنا به عللی مانند محرومیت از خواب، یا بی‌خوابی، تب یا اعتیاد به مواد مخدر ایجاد می‌شود.

هذیان گویی

حالت نوسانی بین بیش هوشیاری و حالت پریشانی و تنش به نام هذیان شناخته می‌شود. علل آن می‌تواند شامل مسمومیت یا مصرف دارو باشد.

بی‌حالی

حالت خواب آلودگی شدید، بی‌توجهی، و بی‌احساسی در ترکیب با پایین آمدن سطح هوشیاری

ممکن است این عارضه را به عنوان حالت خواب و بیداری نیز بشناسند. علل می‌تواند شامل کم‌خونی، بیماری، کم‌کاری تیروئید و مواردی دیگر باشد.

کرختی

کاهش شدیدتر در هوشیاری در مقایسه با بی حالی، که همراه با آن، پاسخ آهسته به محرک‌ها، دوره‌های طولانی‌تر خواب و خواب‌آلودگی بین دوره‌ها ملاحظه می‌شود را به‌عنوان کرختی می‌شناسند.

علل این عارضه می‌تواند تشنج و مسمومیت و یا سایر عوامل باشد.

سستی

سطح شدید اختلال هوشیاری که در آن فرد فقط به محرک‌های شدید و منظمی پاسخ می‌دهد که باید تکرار شوند. علل این عارضه می‌تواند سکته مغزی، اوردوز داروئی، فقدان اکسیژن، تورم مغزی و موارد دیگر باشد.

کما

حالت عدم پاسخگویی حتی به محرک‌ها که ممکن است با فقدان رفلکس قی کردن یا پاسخ مردمک همراه باشد. شخصی که در وضعیت کما قرار دارد، در حالت دراز کشیده با چشمان بسته بوده و به محیط، صداها یا درد پاسخ نمی‌دهد.

معمولا کما از کمتر از ۲ تا ۴ هفته ادامه پیدا می‌کند و در این دوره، ممکن است شخص به‌هوش آمده یا برعکس به سمت حالت نباتی و یا حالت هوشیاری کمینه پیشرفت کند.

مرگ مغزی

مرگ مغزی زمانی روی می‌دهد که شخص دچار آسیب مغزی اسفبار بازگشت‌ناپذیر شده که باعث توقف کامل تمام فعالیت‌های مغزی می‌شود (ساختارهای مغز فوقانی و ساقه مغز) مرگ مغزی، کما یا حالت نباتی پایدار نیست.

مرگ مغزی ممکن است به علت آسیب‌های ناشی از تصادفات یا بیماری روی دهد. فشار خون بالا نیز می‌تواند باعث خونریزی مغزی و مرگ شود. عفونت مغز یا تومور مغز و یا آسیب تروماتیک نیز می‌تواند باعث تورم مغزی شده و مرگ مغزی را در پی داشته باشد.

عبارت‌های دیگری نیز وجود دارند که برای تشریح درجات و حالت‌های مختلف سطح هوشیاری فرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. از جمله این عبارت‌ها می‌توان به سنکوب اشاره کرد که یک دوره کوتاه بی‌هوشی است و نمونه آن، در حالتی که فرد غش می‌کند ملاحظه می‌شود.

حالت‌های کما و سستی ممکن است به سطوح یا طبقات مختلف تقسیم شود که درجه عدم پاسخگویی فرد در هر کدام از این حالت‌ها را بهتر مشخص می‌کند.

دلایل پایین آمدن سطح هوشیاری چیست؟

علل مختلفی برای کم شدن سطح هوشیاری وجود دارد. فهرست شایع‌ترین علل کاهش سطح هوشیاری در زیر آورده شده‌ است. این فهرست، جامع نبوده و ترتیب ارائه عوامل نیز نشان‌دهنده احتمال بروز آنها نمی‌باشد.

  • ضربه سر (معمولا تصادفات خودرویی)
  • تومورهای مغزی
  • انسفالیت
  • تشنج
  • هیدروسفالی
  • هیپوگلیسمی
  • نارسائی قلبی
  • نارسائی کلیوی
  • کتواسیدوز (ناشی از دیابت)
  • مسمومیت داروئی
  • مواد سمی

علائم کاهش سطح هوشیاری

علائم کاهش سطح هوشیاری بر اساس علت آن متفاوت است. برخی از مهمترین نشانه های پایین آمدن سطح هوشیاری عبارتند از:

  • اختلالات چشم
  • اختلال عملکرد اتونومیک
  • اختلال حرکتی

اختلالات چشم

مردمک‌ها ممکن است گشاد، کوچک یا نابرابر باشند. یک یا هر دو مردمک ممکن است در وضعیت میانه ثابت شده باشند.

حرکت چشم می‌تواند ناهماهنگ باشد یا اصلا ملاحظه نشود (فلج اکولوموتور) و یا دربردارنده الگوهای غیرعادی باشد (مثلا بیرون زدگی کره چشم، فرورفتگی کره چشم، حرکات غیرارادی چشم). ممکن است حذف میدان بینائی نیز ملاحظه شود.

سایر اختلالات عبارتند از فقدان توانایی برای پلک زدن در پاسخ به تهدید بصری (تقریبا تا حدی لمس کردن چشم) و همچنین ازبین رفتن انعکاس یا رفلکس اکولوسفالیک (چشم ها در پاسخ به چرخاندن سر حرکت نمی کنند)، رفلکس اکولو وستیبولار (چشم ها در پاسخ به محرک گرمائی حرکت نمی‌کنند) و رفلکس‌های قرنیه.

اختلال عملکرد اتونومیک

ممکن است در برخورد با بیمار دارای اختلال سطح هوشیاری، بیمار الگوهای تنفسی غیرنرمال داشته باشد (تنفس چیِن، استوکس یا پایوت). گاهی اوقات این عارضه با فشار خون بالا و کند شدن ضربان قلب (رفلکس کوشینگ) همراه می شود. ممکن است توقف ناگهانی قلب یا تنفس نیز روی دهد.

اختلال حرکتی

از علائم پایین آمدن سطح هوشیاری اختلالات حرکتی است که عبارتند از شل‌شدگی، همی پارزی یا نیمه فلج شدن، آستریکسی، پرش عضلانی در چند کانون، وضعیت دکورتیکه (خم شدن آرنج‌ها و نزدیک شدن شانه‌ها با صاف شدن پاها) و وضعیت جسمانی دسربریت (صاف شدن اندام‌ها و چرخیدن شانه به داخل)

علاوه بر موارد فوق، اگر ساقه مغز مختل شده باشد تهوع، استفراغ، مننژیسم، سردرد ناحیه پس سری، آتاکسی و افزایش خواب آلودگی ممکن است روی دهد.

چگونگی تشخیص کاهش سطح هوشیاری

اختلال سطح هوشیاری فقط بعد از انجام تست‌های گسترده برای تعیین سطح هوشیاری و آگاهی فرد، مورد تایید قرار می‌گیرد. این معاینات باید توسط فرد باتجربه‌ای که تخصص لازم در مورد اختلالات هوشیاری دارد انجام شود. اگرچه در نظر گرفتن دیدگاه سایر متخصصین سلامت و بهداشت و اعضای خانواده نیز ممکن است مفید بوده و اهمیت داشته باشد.

تست‌های تشخیصی که ممکن است برای اختلال در هشیاری توصیه شوند عبارتند از:

  • شمارش کامل خون یا کانت کامل خونی
  • آنالیز شیمیائی سرم
  • آنالیز ادرار
  • رادیوگرافی ناحیه سر، قفسه سینه و شکم
  • EKG
  • سی تی اسکن یا ام ار آی سر
  • نمونه گیری نخاعی

درمان کاهش سطح هوشیاری

درمان به درجات کاهش سطح هوشیاری و علت پایه آن بستگی دارد. درمان اختلالات هوشیاری اولیه در اغلب اوقات شامل تجویز دکستروز است. این تجویز در صورتی است که قند خون پایین باشد و تجویز اکسیژن، نالوکسون و تیامین نیز درصورت نیاز انجام می‌شود.

باید مسیر هوایی،‌ وضعیت تنفسی و گردش خون بیمار بلافاصله مورد بررسی قرار گرفته و نسبت به نرمال بودن آنها اطمینان حاصل شود و افت فشار خون باید اصلاح شود. بیماران به ICU ارجاع داده می شوند تا وضعیت تنفسی و عصبی آنها زیر نظر گرفته شود.

اگر بیمار دچار حادثه یا تروما شده باشد، گردن تا زمانی که آسیب دیدگی ستون فقرات گردنی افتراق داده شود ثابت نگه داشته می‌شود.

گرفتن کمک پزشکی در هر مقطعی که تقلیل سطح هوشیاری روی می‌دهد. حتی زمانی که علت آن، بی‌حالی یا غش کردن یا اختلال تشنجی است، که قبلا تشخیص آن قطعی شده ضرورت دارد.

اشخاصی که به بیماری صرع و تشنج مبتلا هستند و یا به اختلالات دیگر تشنجی مبتلا می‌باشند، باید از دستبندهای هشداردهنده استفاده کنند یا گردن آویزهایی به همراه داشته باشند که عارضه آنها را توضیح داده باشد. چنین افرادی نباید در موقعیت هایی قرار بگیرند که در آن موقعیت‌ها ممکن است دچار تشنج شوند و در گذشته در چنین موقعیت‌هایی تشنج کرده‌اند.

پیشگیری از کم شدن هوشیاری

به منظور پیشگیری از کاهش سطح هوشیاری افراد باید از موقعیت‌هایی که در آنجا ممکن است فشار خون به شدت پایین بیاید اجتناب کنند. نباید برای دوره‌های طولانی بی‌حرکت بایستند و همواره باید در وضعیت کاملا هیدراته باشند؛ یعنی مایعات زیادی مصرف کنند. سایر اقدامات احتیاطی براساس سابقه پزشکی آنها اتخاذ می‌شود.



:: برچسب‌ها: درمان , کاهش , سطح , هوشیاری , کودکان , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 57
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 4 خرداد 1401 | نظرات ()
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

دلایل  و راههای درمان اختلالات خواب بزرگسالان

امروزه بسیاری از مردم به دلیل سبک زندگی شهری از اختلال خواب رنج می‌برند. اختلالات خواب شامل بی خوابی، پر خوابی و یا خواب بی کیفیت است. در در این مقاله قصد داریم درباره مشکلات خواب صحبت کنیم و راهکارهای مناسبی جهت درمان اختلالات خواب ارائه دهیم.

به چه وضعیتی اختلال خواب گفته می‌شود؟

خواب یکی از مهم‌ترین عملکردهای مغز است. در حقیقت، بسته به سن، بین یک سوم تا دو سوم از طول روز را در خواب هستیم. با اینکه علم خواب همچنان تا حد زیادی ناشناخته است، اما می‌دانیم که بی خوابی می‌تواند باعث مشکلات سلامتی و شناختی شود.

هر چیزی که در قابلیت خوابیدن اختلال ایجاد کند به عنوان اختلال خواب شناخته می‌شود. آسان‌ترین راه برای تعیین و دسته‌بندی اختلالات خواب تقسیم کردن آنها به دو دسته است.

اولین دسته شامل مشکلاتی در خود مغز است که یا باعث خواب بیش از حد شده و یا مانع از خواب کافی می‌شوند. دومین دسته شامل مشکلات در سایر نواحی بدن است که در خواب ما اختلال ایجاد می‌کنند.

علت و درمان اختلالات خواب

چه زمانی باید برای درمان اختلالات خواب به پزشک مراجعه کرد؟

اگر اقدامات زیادی مانند اختصاص دادن زمان کافی برای خواب و تبدیل کردن اتاق خواب به محلی مناسب برای استراحت را امتحان کرده‌اید اما تاثیری نداشته است، پیشنهاد می‌کنیم که به پزشک مغز و اعصاب در زمینه اختلالات خواب مراجعه نمایید.

وی علت اختلال خواب شما از جمله اضطراب، سندرم پای بی‌قرار یا حتی شیوه زندگی غلط را تشخیص داده و سپس درمان‌هایی مانند تمدد اعصاب، دارو یا پرهیز از کافئین یا سایر مواد غذایی را توصیه می‌کند.

دلایل اختلال خواب چیست؟

علت اختلال خواب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • افسردگی و اضطراب
  • عوارض روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی
  • مصرف دارو
  • تغییرات خواب در حین یائسگی
  • نارسایی قلبی و مشکلات ریوی
  • بیماری مزمن مانند دیابت، آرتروز، ایدز، لوپوس، بیماری پارکینسون، آلزایمر و ام اس
  • مشکلات خواب ناشی از بارداری
  • پیری
  • شیوه زندگی مانند نوشیدن بیش از حد چای یا قهوه

علائم اختلال خواب را بشناسید

علائم و نشانه های اختلال خواب شامل موارد زیر است:

  • مشکل در خوابیدن و بیدار شدن
  • احساس خستگی حتی بعد از یک خواب خوب شبانه
  • خروپف کردن
  • در طول روز به خواب می‌روید.
  • دچار افسردگی، اضطراب یا استرس هستید.

انواع اختلالات خواب

انواع اختلال خواب شامل موارد زیر است:

  • بی خوابی
  • حمله‌ خواب
  • سندرم پای بی قرار
  • پرخوابی
  • خواب پریشی یا اختلال رفتاری خواب در مرحله حرکات سریع چشم
  • وقفه تنفسی در خواب

بی خوابی

بی خوابی اغلب مرتبط با مشکل در خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن یا زود بیدار شدن از خواب می‌باشد. در برخی موارد،‌ بیمارانی که دچار بیخوابی هستند بعد از بیدار شدن احساس شادابی نمی‌کنند که می‌تواند بر توانایی عملکرد آنها در طول روز تاثیر بگذارد. اختلال خواب در بزرگسالان معمولا از این نوع است.

حمله‌ خواب

حمله‌ خواب وضعیتی است که با افزایش خواب آلودگی در طول روز وجود دارد و گاهی اوقات مرتبط با حمله‌های غیر ارادی خواب به نام کاتاپلکسی است. بیماران مبتلا به حمله خواب اغلب نیاز به یک ارزیابی کامل خواب دارند که ممکن است شامل تست خواب در طول شب و روز جهت نظارت بر خواب باشد.

سندرم پای بی‌قرار

سندرم پای بی‌قرار، احساس شدید و ناراحت کننده در پاها قبل از خوابیدن است. سندرم پای بی‌قرار یک علت شایع بیخوابی و اختلال خواب به شمار می‌رود و ممکن است در طول دوره‌هایی از روز نیز باعث علائمی شود.

این اختلال خواب می‌تواند ناشی از برخی داروها، کمبود آهن، آسیب عصبی،‌ بارداری و سایر شرایط پزشکی مانند دیابت باشد. در برخی مورد، بیماران مبتلا به سندرم پای بی‌قرار دچار حرکات اندام بدن یا افزایش فعالیت عضلانی در طول خواب می‌شوند که تحت عنوان اختلال حرکات دوره‌ای اندام شناخته می‌شود.

پرخوابی

افراد مبتلا به پر خوابی احساس خواب آلودگی بیش از حد در طول روز دارند و ممکن است برای دوره‌های طولانی مدت در طول شب بخوابند. آنها اغلب در طول روز احساس خستگی و کج خلقی می‌کنند و نمی‌توانند عملکرد بالایی در کار، خانواده یا شرایط اجتماعی داشته باشند.

پرخوابی ممکن است مرتبط با یک اختلال خواب دیگر مانند حمله خواب یا وقفه تنفسی در خواب، داروها یا سایر شرایط پزشکی باشد.

اختلال خواب و پر خوابی

خواب پریشی یا اختلال رفتاری خواب در مرحله حرکات سریع چشم

خواب پریشی به معنی اختلال آشفتگی خواب است که با انتقال مغز از بیداری به خواب، از خواب به بیداری یا در حین ترکیی از حالت خواب و بیداری رخ می‌دهد. این وضعیت می‌تواند همراه با رفتارهای پیچیده و اختلالات روانی باشد.

نمونه‌هایی از آن شامل راه رفتن در خواب، هراس شبانه و حرکت کردن در حین دیدن رویا می‌باشد. افراد مبتلا به خواب پریشی ممکن است در طول خواب لگد بزنند.

درمان اختلالات خواب

وقفه تنفسی در خواب

خروپف ممکن است تنها باعث ناراحتی دیگران باشد، اما در بسیاری از افراد از علائم آپنه انسدادی خواب است که در طی آن نفس کشیدن در اثر بسته شدن راه هوایی چندین بار در طول خواب به مدت ۱۰ ثانیه یا بیشتر قطع می‌شود.

افراد مبتلا به وقفه تنفسی در خواب ممکن است در اثر احساس خفگی یا نفس نفس زدن در طول شب بیدار شوند. این اختلال خواب می‌تواند باعث افت میزان اکسیژن در بدن شده و مانع داشتن خوابی راحت در طول شب گردد و در نتیجه موجب خستگی و مشکل در تمرکز در روز بعد شود.

راه های درمان اختلالات خواب چیست؟

درمان شما بستگی به نوع مشکل خواب خواهد داشت. در ادامه به بررسی روش های درمان هر یک از انواع خواب می‌پردازیم تا متوجه شویم اختلال خواب را چگونه درمان کنیم.

درمان بی خوابی

بی خوابی را می‌توان با روش‌های زیر درمان کرد:

  • قرص خواب
  • داروهای کاهش اضطراب
  • ملاتونین

قرص خواب

پزشکان اغلب برای بی خوابی مزمن قرص های خواب مانند زولپیدم، اسزوپیکلون و راملتیون تجویز می‌کنند.

داروهای کاهش اضطراب

بنزودیازپین یکی از بهترین انواع داروهای ضد اضطراب می‌باشد.

ملاتونین

ملاتونین یک هورمون طبیعی است که در داروهای افراد میانسال و مسن مبتلا به مشکلات خواب استفاده می‌شود. با وجود اینکه این دارو مبتنی بر ماده طبیعی است اما پزشکان تنها یک دوره‌ی اولیه‌ی سه هفته‌ای را توصیه می‌کنند.

درمان وقفه تنفسی در خواب

از پزشک بپرسید که آیا نیاز به دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی است یا خیر. برای استفاده از این دستگاه هنگام خواب از ماسکی استفاده می‌شود که فشار هوای داخل گلو را بالا می‌برد. این امر باعث باز نگه‌داشتن راه هوایی می‌شود تا بتوانید بهتر بخوابید. پزشک ممکن است دارویی را برای کمک به بیدار ماندن و درمان فقدان ناگهانی کنترل عضلانی هنگام بیدار شدن تجویز کند.

درمان سندرم پای بی‌قرار

داروهای تجویزی که ممکن است کمک کنند عبارتند از:

  • هوریزانت (گاباپنتین اناکاربیل)
  • کلونوپین (کلونازپام)
  • میراپکس (پرامی‌پکسول)
  • نئوپرو (روتیگوتین)
  • رکوئیپ (روپینیرول)

درمان فلج خواب

فلج خواب احساس هوشیاری اما عدم توانایی برای حرکت است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که یک شخص بین مراحل بیداری و خواب قرار دارد. در طول این دوره گذار، ممکن است به مدت چند ثانیه تا چند دقیقه نتوانید حرکت کنید یا حرف بزنید.

درمان هر گونه شرایط زمینه‌ای مانند حمله خواب ممکن است در صورتی که مضطرب باشید یا نتوانید درست بخوابید موثر باشد. این درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • بهبود عادات خواب برای مثال ۶ تا ۸ ساعت خوابیدن در هر شب
  • استفاده از داروهای ضد افسردگی در صورتی که برای کمک به تنظیم چرخه خواب تجویز شده باشند.
  • درمان هر گونه مشکلات روحی روانی که ممکن است در فلج خواب نقش داشته باشند.
  • درمان سایر اختلالات خواب مانند حمله خواب یا گرفتگی عضلات پا

درمان حمله خواب

حمله خواب یک اختلال عصبی است که بر کنترل خواب و بیداری تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به حمله خواب، خواب آلودگی بیش از حد و دوره‌های متناوب و غیر قابل کنترل به خواب رفتن را در طول روز تجربه می‌کنند.

اخیرا دارویی معرفی شده که برای افراد مبتلا به حمله خواب همراه با کاتاپلکسی موثر است. این دارو که Xyrem نام دارد به افراد مبتلا به حمله خواب کمک می‌کند تا خواب شبانه بهتری داشته باشند و در طول روز کمتر احساس خواب آلودگی کنند.

اهمیت بهداشت خواب در درمان اختلال خواب

بهداشت خواب عاداتی است که باید در طول روز و قبل از خواب انجام بدهید تا خواب راحت و پیوسته‌ای داشته باشید.

این عادات عبارتند از:

  • هر شب در یک زمان مشخص به تخت بروید و در یک ساعت مشخص نیز بیدار شوید.
  • در طول روز چرت نزنید.
  • کارها یا بحث‌های استرس‌زا را چند ساعت قبل از خواب قطع کنید.
  • قبل از خوابیدن آرام شوید. می‌توانید نفس عمیق، دعا کردن، حرکات کششی ملایم، تمدد اعصاب یا خاطره نویسی را امتحان کنید.
  • اتاق خواب خود را تاریک، آرام و خنک نگه دارید. در صورت نیاز از گوش‌گیر یا چشم‌بند استفاده کنید.
  • به اتاق دیگری بروید و کتاب بخوانید یا یک کار آرامش بخش و بی‌صدا انجام دهید.
  • از کافئین اجتناب کنید.
  • قبل از خوابیدن الکل ننوشید.
  • سیگار کشیدن را ترک کنید.
  • دمای اتاق را تا حد مطلوب تنظیم نمایید.
  • در طول روز ورزش کنید.
  • ماساژ بخصوص بر روی پاها را امتحان کنید.
  • دوش بگیرید.
  • مایعات گرم مانند شیر بنوشید.
  • به یک موسیقی آرامش بخش گوش کنید.


:: برچسب‌ها: پزشکی , درمان , اختلالات , خواب , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 76
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 21 ارديبهشت 1401 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 155 صفحه بعد