چسبندگی عصب دست یا سندرم تونل کارپال یک بیماری نسبتا شایع است که باعث احساس بی‌حسی و درد در ناحیه مچ دست می‌شود.

چسبندگی عصب دست یا سندرم تونل کارپال چیست؟

سندرم تونل کارپال یک وضعیت نسبتا شایع است که دست و مچ دست، آرنج و شانه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم چسبندگی عصب دست شامل بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و گزگز و درد، معمولا در انگشت شست و سه انگشت اول دست است.

سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می‌افتد که عصب محیطی که از ساعد به سمت دست می‌آید در فضایی بنام تونل کارپال باریک شده و تحت فشار قرار می‌گیرد.

۹ تاندون که باعث ایجاد انعطاف در سه انگشت اول و انگشت شست می‌شود نیز از داخل تونل کارپال می‌گذرند. هر چیزی که باعث شود تونل کارپال کوچکتر شود (و عصب میانی را تحت فشار قرار دهد) می‌تواند منجر به چسبنگی عصب مچ دست شود.

تمرینات ورزشی در درمان سندرم تونل کارپال

اگر علائم خفیف یا متوسط چسبندگی عصب دست یا سندرم تونل کارپال داشته باشید، ممکن است با چند تمرین ساده احساس بهتری پیدا کنید. اما به یاد داشته باشید که مطالعات زیادی در رابطه با اینکه چقدر این تمرینات موثر واقع خواهند شد انجام گرفته است.

بهترین نتایج را در صورتی می‌گیرید که این تمرینات همراه با سایر روش‌ها، مانند استفاده از مچ بند و انجام فعالیت‌های چرخشی باشد تا بدین ترتیب احساس کشش در دست و مچ تان کمتر شود.

هنگامی که تمرینات دست را برای درمان سندرم تونل کارپال انجام می‌دهید به یاد داشته باشید این مانند رفتن به باشگاه برای کاهش وزن نیست. ضرب‌المثل نابرده رنج گنج میسر نمیشود را فراموش کنید. ایجاد فشار باعث بدتر شدن علائم چسبندگی عصب دست خواهد شد.

به آرامی شروع کنید تا شاهد روند بهبودی باشید. اگر مطمئن نیستید که ورزش مناسب شما است یا نه، با پزشک خود مشورت کنید.

آیا تمرینات ورزشی مناسب‌ترین راه درمان چسبندگی عصب دست هستند؟

اگر شغل یا سرگرمی موردعلاقه شما باعث فشار روی دست‌ها و مچ دست شما می‌شود، ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال باشد. شاید شما بعضی از علائم مانند سوزش یا بی‌حسی در انگشتان خود داشته باشید و می‌خواهید مطمئن شوید که این حالت بدتر نمی‌شود.

برای درمان علائم سندرم تونل کارپال تمرینات و حرکات ورزشی متعددی وجود دارند که با انجام آنها نه تنها درد مچ دست کاهش می‌یابد بلکه از تشدید بیماری و نیاز به جراحی نیز پیشگیری می‌کند.

علت چسبندگی عصب دست ها

به طور کلی مهمترین علت چسبندگی عصب دست ها شامل موارد زیر است:

• بیماری‌هایی مانند کم‌کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید و دیابت
• حرکات مکرر دست، به خصوص اگر مچ دست خم شده باشد، به طوری که دستانتان پایینتر از مچ دست قرار گیرد.
• بارداری

درمان خانگی برای سندرم تونل کارپال

باوجود اینکه سندرم تونل کارپال می‌تواند ناراحت‌کننده بوده یا دردناک باشد ولی می‌توانید آن را در خانه درمان کنید. اولین قدم متوقف کردن فعالیت‌هایی است که باعث ایجاد فشار می‌شوند.

فعالیت‌هایی که فکر می کنید باعث بی‌حس شدن و درد در مچ دست تان می‌شود را کم کنید یا کنار بگذارید. هنگامی که علائم شما بهبود می‌یابد، می‌توانید فعالیت را مجددا از سر بگیرید.

روشهایی که برای درمان خانگی چسبندگی عصب دست پیشنهاد می‌شود، شامل موارد زیر است:

• مچ دستتان را در تشت یخ به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه هر یک یا دو ساعت بشویید.
• درد شبانه را با تکان دادن آرام دست و مچ دست تان و یا با آویزان کردن آن از کنار تخت تسکین دهید.
• مچ‌بند از داروخانه بخرید تا باعث صاف ماندن مچ شود. می‌توانید شب‌ها از این مچ بند استفاده کنید تا از خم‌شدن بیش از حد مچ دست در هنگام خواب جلوگیری کند.
• برای کاهش درد، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن مصرف کنید.
• NSAID ها را همراه با غذا و پس از مشاوره با پزشک مصرف کنید تا مطمئن شوید که با سایر داروهایی که شما ممکن است مصرف کنید تداخل نخواهد داشت.
• دست خود را در آب گرم غوطه‌ور کنید (با درجه حرارت بین ۹۲ تا ۱۰۰ درجه) و به آرامی حرکت داده و خم کنید. اینکار را سه تا چهار بار در روز انجام دهید.

ورزش برای درمان چسبندگی عصب دست

اگر به دنبال ورزش برای تقویت عصب دست هستید و یا از بیماری سندرم تونل کارپال رنج می‌برید، تمرین‌های زیر برای این منظور پیشنهاد می‌شود:

• اشاره به سقف
• مشتتان را باز و بسته کنید
• دستتان را تکان دهید
• لمس انگشتان دست
• کشش‌های ساده مچ دست
• روانکاری تاندون ها
• نرم کردن اعصاب
• مقاومت مچ دست
• چرخش مچ دست
• فشار دادن با دست برای افزایش قدرت گیرایی

اشاره به سقف

اشاره به سقف، اولین ورزش برای چسبندگی عصب دست است. انگشتان دستتان را مانند وقتی که به سمت سقف اشاره می‌کنید، باز کنید. مانند حالتی که به کسی فرمان توقف می‌دهید. ۵ الی ۱۰ بار تکرار کنید.

ورزش برای چسبندگی عصب دست

مشتتان را باز و بسته کنید

برای انجام این تمرین سندروم تونل کارپال، دستتان را مشت کنید. انگشتانتان را تا جایی که می‌توانید باز کنید. ۵ الی ۱۰ بار این کار را تکرار کنید.

ورزش تنگی کانال مچ دست

دستتان را تکان دهید

این ورزش برای تنگی کانال مچ دست فوق‌العاده آسان است. به خصوص در هنگام شب که علائم می‌تواند بدتر شود. مراحل انجام این تمرین به شرح زیر است:

1. اگر با احساس درد یا بی حسی از خواب بیدار می‌شوید، فقط دستتان را تکان بدهید تا کمی دردتان تسکین یابد.
2. آرنج و بازویتان را روی میز بگذارید بطوریکه مچ دست از کناره آویزان شود و کف دستتان به سمت بالا باشد. این تمرین را در حالتی انجام دهید که دستتان بصورت صاف قرار گرفته است.
3. دست خود را بسمت خود ببندید، طوریکه انگشتان به طرف سقف قرار گیرد. ۵ ثانیه نگه دارید.
4. دوباره به حالت صاف برگردید. دستتان را به طرف خارج خم کنید طوریکه انگشتان دست به سمت کف زمین باشد. ۵ ثانیه نگه دارید.
5. دوباره به حالت صاف برگردید. ۱۰ بار تکرار کنید. این تمرین تا سه بار در روز انجام شود.

ورزش برای تنگی کانال دستورزش برای عصب دست

لمس انگشتان دست

نوک انگشتانتان را به نوک انگشت شست بزنید بصورت ایجاد شکل O. چند بار تکرار کنید.

ورزش برای درد مچ دست و گزگز انگشتان

کشش‌های ساده مچ دست

کشش‌های ساده مچ دست پنجمین ورزش برای چسبندگی عصب دست است. مراحل انجام تمرین کشش مچ دست به شرح زیر است:

1. روی میز بنشینید. دست و مچ دست را بصورت مستقیم در مقابل خود نگهدارید بطوریکه کف دست رو به پایین باشد.
2. مچ دست تان را تا جایی خم کنید که انگشتانتان بسمت زمین باشد.
3. برای افزایش کشش از دست دیگر خود استفاده کنید، به آرامی انگشتان را به سمت بدن خود بکشید. ۱۵-۳۰ ثانیه نگه دارید.
4. به حالت اولیه صاف برگردید بطوریکه کف دست به پایین باشد.
5. مچ دست خود را خم کنید تا نوک انگشتان به سمت سقف باشد.
6. با دست دیگر انگشتانتان را به سمت پشت بکشید. ۱۰ بار تکرار کنید.
7. این حرکت اصلاحی تنگی کانال مچ دست را تا سه بار در روز انجام دهید.

ورزش مناسب برای تنگی کانال مچ دست

روانکاری تاندون ها

در این ورزش برای تنگی کانال مچ دست، انگشتان دستتان را در موقعیت‌های مختلف حرکت دهید. بین حرکات فاصله بگذارید و به آرامی به حرکت بعدی بروید.

زمانیکه آرنج تان را خم کرده‌اید و مچ دست‌تان در حالت صاف قرار دارد و به سمت سقف می‌باشد تمرین را شروع کنید و مراحل زیر را طی کنید:

1. انگشتان دست خود را به سمت داخل جمع کنید به طوری که همه آنها در وسط کف دست قرار گیرد و نوک انگشتان کف دستتان را لمس کند.
2. انگشتان دستتان را باز کنید تا بصورت L شکل در آید و انگشت شست در حالت ریلکس باشد.
3. انگشتان دست را طوری جمع کنید که نوک انگشتانتان کف دستتان را لمس کند، بطوریکه انگشت شست بین سایر انگشتان قرار گیرد و در تماس با انگشت اشاره باشد.
4. انگشتان را مکررا بصورت مشت جمع کنید.
5. این تمرین را دو تا سه بار در روز انجام دهید و هر بار ۱۰ بار تکرار کنید.

ورزش برای چسبندگی مچ دست

نرم کردن اعصاب

مانند تمرین آخر، چند حرکت را همراه با این انجام دهید. به آرامی و با ملایمت اینکار را انجام دهید. مراحل انجام این تمرین عبارت است از:

1. آرنج خود را خم کنید و در حالیکه مچ دستتان صاف است مشت کنید.
2. انگشتان را صاف نگهدارید، مچ دست بصورت مستقیم و انگشست شست بصورت تاشده قرار گیرد.
3. مچ دست خود را ببندید تا انگشت شستتان در داخل و نزدیک انگشتان دیگر قرار گیرد.
4. انگشت شست را به سمت بیرون بکشید.
5. به این صورت نگهدارید اما ساعد را به طرف بیرون بچرخانید.
6. با استفاده از دست دیگرتان انگشت شست‌تان را به سمت پایین برای ایجاد کشش بیشتر بکشید. این کار را فقط چند ثانیه انجام دهید.
7. این تمرین را سه تا پنج بار تکرار کنید.
8. این ورزش برای تنگی کانال دست را دو تا سه بار در روز انجام دهید.

کاهش فشار و درمان چسبندگی عصب دست با ورزش

مقاومت مچ دست

مراحل انجام تمرین مقاومت مچ دست به صورت زیر است:

1. روی میز بنشینید.
2. ساعد، مچ دست و دست خود را روی میز قرار دهید طوریکه کف دست‌تان به سمت پایین باشد، همان دستی که مبتلا به سندرم تونل کارپال است.
3. دست‌های خود را با زاویه ۹۰ درجه و بصورت مشت کرده روی هم قرار دهید، به طوری که دستان علامت بعلاوه را نشان دهند.
4. دست پایین خود را بالا ببرید و با دست بالایی مقاومت کنید. این فشار را در عضلات ساعد احساس خواهید کرد.
5. این تمرین را چند بار در روز تکرار کنید.

ورزش برای گرفتگی کانال دست

چرخش مچ دست

برای این تمرین می‌توانید بنشینید یا سر پا بمانید. مراحل انجام تمرین چرخش مچ دست به شرح زیر است:

1. وزنه یک پوند یا یک کنسرو لوبیا را در دست بگیرید.
2. در حالیکه آرنج‌هایتان در طرفین بدن قرار دارد، ساعد خود را بالا ببرید تا شکل L ایجاد شود. ساعدتان باید موازی با کف زمین باشد.
3. مچ دست خود را به طور صاف نگهدارید طوریکه کف دست به سمت پایین باشد.
4. مچ دست خود را پایین خم کنید.
5. دوباره صاف نگهدارید.
6. ۱۰ بار تکرار کنید.
7. این ورزش سندروم تونل کارپال را تا سه بار در روز انجام دهید.

ورزش چسبندگی عصب دست

فشار دادن با دست برای افزایش قدرت گیرایی

یک جفت جوراب گلوله شده یا یک توپ لاستیکی نرم را فشار دهید. ۵ ثانیه نگه دارید. ۱۰ بار تکرار کنید. این ورزش را تا سه بار در روز انجام دهید.

ورزش برای تنگی کانال کارپال

افراد دارای مشکل چسبندگی مچ دست چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنند؟

اگر این درمان‌های خانگی در عرض یک الی دو هفته درد را کاهش ندهد ممکن است زمان مراجعه به یک پزشک ارتوپدی که تخصص آن درمان استخوان‌ها، مفاصل و عضلات باشد، رسیده باشد.

اگر آسیب جدی به عصب میانی وارد شده باشد برای پیشگیری از بین رفتن حس یا عملکرد آن، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. جراحی عبارتست از برش بافتی که در مچ دست از عصب میانی عبور می کند تا بدین ترتیب باعث کاهش فشار شود.

بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی مدتی پس از ایستادن یا راه رفتن دچار درد شدید در ناحیه باسن، ران و عضلات ساق پا می‌شوند.

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاع به تنگ شدن فضاهای نخاعی گفته می‌شود. تنگی کانال نخاع باعث ایجاد فشار بر اعصابی می‌شود که در سراسر ستون فقرات وجود دارند. تنگی کانال نخاع معمولا بیشتر در قسمت پایین کمر و گردن رخ می‌دهد.

چگونه بفهمیم تنگی کانال نخاع داریم؟

برخی از افرادی که دچار تنگی کانال نخاع هستند ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. ممکن است عده‌ای دیگر علائمی مانند درد، بی‌حسی، سوزش و ضعف عضلانی را تجربه کنند. همچنین ممکن است با گذر زمان علائم تنگ شدن کانال نخاع بدتر شود. برخی از تغییرات ناشی از تخریب ستون فقرات که به استئوآرتریت مربوط است باعث تنگ شدن کانال نخاعی می‌شود.

تشخیص تنگی کانال نخاع شامل ارزیابی کامل ستون فقرات است. جراحی و درمان غیر جراحی از گزینه‌های موجود برای درمان تنگی کانال نخاعی محسوب می‌شوند. درمان نکردن تنگی شدید کانال نخاعی باعث پیشرفت بیماری و مشکلات دائمی در خصوص تعادل بدن، فلج و بی‌اختیاری ادرار و مدفوع می‌شود.

تنگی کانال نخاعی گردن

بهترین درمان برای تنگی کانال نخاعی

درمان تنگی کانال نخاعی به محل تنگی کانال و شدت علائم و نشانه‌های بیمار بستگی دارد. برای تصمیم‌گیری در خصوص بهترین گزینه درمان تنگی کانال نخاع باید با متخصص مشورت کنید. اگر شما هیچ‌گونه علامتی نداشته باشید یا علائم شما خفیف باشند، پزشک به‌طور منظم وضعیت شما را بررسی می‌کند و برخی نکات را به شما می‌گوید که در منزل انجام دهید.

در صورتی که این مورد نتواند به شما کمک کند، پزشک انجام فیزیوتراپی و مصرف برخی داروها را تجویز می‌کند. اگر سایر گزینه‌های درمانی مفید نباشند و به شما کمک نکند، می‌توانید از عمل جراحی بهره بگیرید.

انواع تنگ شدن کانال نخاعی را بشناسید

انواع تنگی کانال نخاع بر اساس محل آنها در ستون فقرات دسته‌بندی می‌شوند. گاهی ممکن است بیمار در چند نقطه دچار تنگی کانال باشد.

دو نوع تنگی کانال نخاع وجود دارد که عبارتند از:

1. تنگی کانال نخاع گردن
2. تنگی کانال نخاع کمر

تنگی کانال نخاع گردن

در این حالت، تنگی در قسمت ستون فقرات گردن رخ می‌دهد.

تنگی کانال نخاع کمر

در این حالت، تنگی در قسمت پایین کمر رخ می‌دهد. تنگی کانال نخاع کمر شایع‌ترین نوع تنگی کانال نخاعی است.

علت تنگی کانال نخاعی چیست؟

ستون فقرات از گردن تا کمر امتداد می‌یابد. استخوان‌های ستون فقرات، کانال نخاع را تشکیل می‌دهند که از طناب نخاع (اعصاب) محافظت می‌کنند.

برخی از افراد به صورت مادرزادی دچار تنگی کانال نخاع هستند. اما در اکثر موارد، تنگی کانال نخاعی زمانی رخ می‌دهد که برخی موارد باعث تنگ شدن فضای باز بین ستون فقرات شوند.

علل تنگی کانال نخاع عبارتند از:

• • رشد بیش از حد استخوان
  • دیسک کمر

• تومورها
• آسیب‌های ستون فقرات

رشد بیش از حد استخوان

آسیب‌های ناشی از استئوآرتریت بر استخوان‌های ستون فقرات می‌تواند منجر به زائده‌های استخوانی شود که به درون کانال نخاع رشد می‌کنند.

بیماری پاژه یک بیماری استخوانی است که معمولا بزرگسالان را درگیر می‌کند، و می‌تواند باعث رشد بیش‌از‌حد استخوان در ستون فقرات شود.

دیسک کمر

بالشتک‌های نرمی که بین مهره‌ها قرار دارند و نقش ضربه‌گیر را ایفا می‌کنند، با گذر زمان و بالا رفتن سن ازبین می‌روند. شکستگی‌هایی که در قسمت خارجی دیسک رخ می‌دهد باعث بیرون‌زدگی بالشتک‌های نرم و ایجاد فشار بر طناب نخاع یا اعصاب می‌شود.

ضخیم شدن رباط‌های کمر ممکن است با گذر زمان، رباط‌هایی که به حفظ استخوان‌های ستون فقرات کمک می‌کنند ضخیم شوند و به درون کانال نخاع فرو روند.

تومورها

رشد غیرطبیعی می‌تواند باعث ایجاد تومور درون طناب نخاع، درون بافت‌های پوشاننده نخاع یا فضای بین نخاع و مهره‌ها شود.

آسیب‌های ستون فقرات

تصادفات خودرویی و سایر آسیب‌ها می‌توانند باعث دررفتگی یا شکستگی یک یا چند مهره شود. استخوان دررفته می‌تواند باعث آسیب رساندن به نخاع شود. التهاب و تورم بافت مجاور، می‌تواند فورا پس از جراحی کمر بر اعصاب و نخاع فشار وارد کند.

علائم تنگی کانال نخاعی

در تصاویری که به کمک ام آر آی یا سی تی اسکن گرفته می‌شود تنگی کانال نخاع مشاهده می‌شود، اما عده‌ای دیگر هیچ‌گونه علامتی ندارند. تنگی کانال نخاع به تدریج شروع می‌شود و باگذر زمان بدتر می‌شود.

علائم تنگی کانال نخاعی با توجه به محل تنگی و اعصاب درگیر، متفاوت است. از این رو علائم تنگ شدن کانال نخاع گردن و کمر متفاوت است و در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

علائم تنگی کانال نخاعی گردن

علائم تنگ شدن کانال نخاعی گردن شامل موارد زیر است:

• بی حسی یا سوزش در دست، بازو، پا، ساق
• ضعف عضلات دست، بازو، پا، یا ساق
• مشکلاتی در ارتباط با حفظ تعادل و راه رفتن
• گردن درد
• در موارد شدید، از دست دادن کنترل مثانه یا شکم (بی‌اختیاری و فوریت ادرار)

علائم تنگی کانال نخاعی کمر

علائم تنگی کانال نخاع کمر شامل موارد زیر است:

• بی حسی و سوزش در پا یا ساق
• ضعف عضلات پا یا ساق
• درد یا گرفتگی در یک یا هر دو پا در ایستادن طولانی مدت یا راه رفتن که معمولا هنگام نشستن یا خم شدن به جلو تسکین می‌یابد.
• کمر درد

علائم تنگی کانال نخاعی گردن

چگونگی تشخیص تنگی کانال نخاع

پزشک برای تشخیص تنگی کانال نخاعی از بیمار درباره علائم و نشانه‌هایی که دارد سوال می‌پرسد، به‌بررسی پیشینه پزشکی او می‌پردازد، سپس وضعیت جسمانی او را بررسی می‌کند.

پزشک ممکن است برای تشخیص علت تنگ شدن کانال نخاعی گردنی بیمار، انجام عکسبرداری را تجویز می‌کند. این تست‌ها عبارتند از:

• عکسبرداری توسط اشعه ایکس
• ام آر آی
• سی تی اسکن یا سی تی میلوگرام

عکسبرداری توسط اشعه ایکس

در این حالت می‌توان تغییرات استخوان، مانند زائدهای استخوانی که باعث تنگ شدن فاصله بین مهره ها شده است را مشاهده کرد. بنابراین بیمار باید در معرض تشعشعات اشعه ایکس قرار بگیرد.

ام آر آی

در این حالت از امواج رادیویی و مغناطیسی (ام آر آی) برای تولید تصاویر ستون فقرات استفاده می‌شود. ام آر آی می‎توانند آسیب‌های دیسک و روباط، و وجود تومور را نشان دهد. به‌علاوه، می‌تواند اعصابی که تحت فشار قرار دارند را نیز نشان دهد.

سی تی اسکن یا سی تی میلوگرام

اگر بیمار قنتواندادر به انجام ام آر آی انجام نباشد، پزشک انجام سی تی اسکن را پیشنهاد خواهد کرد. در سی تی اسکن ،به کمک اشعه ایکس از زوایای مختلف از بدن عکسبرداری می‌شود. در سی تی اسکن میلوگرام پس از تزریق ماده حاجب تصویربرداری انجام می‌شود. ماده حاجب وضعیت اعصاب و نخاع، فتق دیسک، زائده‌های استخوانی و تومور را نشان می‌دهد.

درمان تنگی کانال نخاع

روشهای درمان تنگی کانال نخاعی شامل موارد زیر است:

• درمان دارویی
• فیزیوتراپی
• تزریق استروئید
• جراحی
• تغییر سبک زندگی و درمان خانگی

درمان دارویی تنگی کانال نخاعی

پزشک می‌تواند داروهای زیر را برای درمان تنگی کانال نخاعی تجویز کند:

• مسکن‌ها
• داروهای آرام‌بخش
• داروهای ضد تشنج
• مخدرها

مسکن‌ها

مصرف برخی از مسکن ها مانند ایبوبروفن، ناپروکسن، و استامینوفن می‌تواند به‌طورموقت باعث تسکین درد ناشی از تنگی کانال نخاعی شود. این داروها فقط برای دوره کوتاهی تجویز می‌شوند و شواهد کمی مبنی بر مزایای استفاده طولانی از این داروها وجود دارد.

داروهای آرام‌بخش

مصرف برخی از داروهای آرام‌بخش در طول شب، مانند آمی‌تریپتیلین می‌تواند به تسکین دردهای شدید کمک کند.

داروهای ضد تشنج

برخی از داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین وپرگابالین می‌تواند به کاهش درد ناشی از آسیب اعصاب کمک کنند.

مخدرها

داروهای که حاوی ترکیبات کدئین هستند مانند اکسی‌کدون و هیدروکدون می‌توانند به‌طور موقت به تسکین درد کمک کنند. باید در مصرف مخدرها به مدت طولانی احتیاط کرد. از عوارض جانبی مخدرها می‌توان اعتیاد به مصرف آن‌ها را ذکر کرد.

فیزیوتراپی برای تنگی کانال نخاعی

افرادی که دچار تنگی کانال نخاعی هستند باید برای کاهش درد، از میزان فعالیت خود بکاهند. اما کاهش فعالیت می‌تواند منجر به ضعف عضلات و در نتیجه درد بیشتر شود.

پزشک می‌تواند تمریناتی را به بیمار آموزش دهد که به کاهش درد و تقویت عضلات او کمک کند:

• تقویت عضلات و استقامت بدن
• حفظ‌پذیری و مقاومت ستون فقرات
• بهبود تعادل بدن

درمان تنگی کانال کمر

تزریق استروئید

ممکن است ریشه اعصاب در محل‌های تحت فشار، متورم و ملتهب شود. تزریق داروی استروئیدی (کورتیکواستروئید) به درون نقاط ملتهب باعث بهبود تنگی کانال نخاع نمی‌شود، اما می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند.

تزریق استروئید در همه افراد مفید و تاثیر گذار نیست. تزریق مکرر استروئید می‌تواند باعث ضعیف شدن استخوان‌ها و بافت‌های هم‌بند شود، به این ترتیب بیمار می‌تواند در طول سال فقط چند بار استروئید تزریق کند.

داروی درمان تنگی کانال نخاع

جراحی تنگی کانال نخاعی

در صورتی که سایر روش‌های درمانی تنگی کانال نخاع نتوانند به بیمار کمک کنند، یا علائم تنگی کانال باعث فلج شدن او شده باشد، پزشک انجام عمل جراحی را توصیه می‌کند. هدف از انجام عمل جراحی، ایجاد فضای بیشتر در ستون فقرات به منظور کاهش فشار بر ریشه اعصاب یا ستون فقرات است.

انجام عمل جراحی برای رفع فشردگی کانال نخاعی، آخرین روش برای رفع علائم تنگی کانال نخاع است. تحقیقات نشان داده است که اگر عمل جراحی توسط جراحان با تجربه و ماهر انجام شود باعث کاهش عوارض می‌شود.

تغییر سبک زندگی و درمان خانگی

پزشک به بیمار پیشنهاد می‌کند برای کاهش درد، موارد زیر را در منزل رعایت کند:

• استفاده از کیسه آب گرم یا سرد
• حفظ تناسب اندام
• ورزش کردن
• استفاده از عصا یا واکر

استفاده از کیسه آب گرم یا سرد

برخی از علائم تنگی کانال گردن با قرار دادن کیسه های گرم یا سرد روی گردن تسکین می‌یابند.

حفظ تناسب اندام

اگر بیمار چاق باشد یا اضافه وزن داشته باشد باید وزن خود را کاهش دهد. کاهش وزن اضافی می تواند با برداشتن فشار از روی کمر به کاهش درد کمک شایانی کند.

ورزش کردن

انعطاف‌پذیری، تمرینات کششی و تقویتی می‌تواند به آزاد شدن ستون فقرات کمک کند. پزشک می‌تواند ورزش‌های مفید و ایمن را به بیمار معرفی کند.

استفاده عصا یا واکر

عصا و واکر به حفظ تعادل بدن کمک می‌کنند. بیمار هنگام استفاده از این وسایل در هنگام راه رفتن به سمت جلو خم می‌شود بنابراین از میزان درد او کاسته می‌شود.