کمر درد یک عارضه شایع در میان مردم به شمار می‌رود. علت کمر درد معمولا نشستن به مدت طولانی به شیوه نادرست است که در صورت تداوم آن می‌تواند منجر به کمر درد شدید در فرد شود.

کمرد درد و پیشگیری از آن

کمر درد یکی از شایع‌ترین عللی است که افراد به خاطر آن به پزشک مراجعه می‌کنند و یا از کار خود مرخصی می‌گیرند. کمر درد همچنین بیشترین علت ناتوانی افراد در سراسر جهان است. اغلب افراد حداقل یکبار در زندگی خود دچار کمر درد شده‌اند.

خوشبختانه شما می‌توانید با بهبود شرایط فیزیکی خود و همچنین یادگیری چگونگی انجام حرکات بدن به شکل صحیح، از بروز کمر درد و عود کردن آن جلوگیری کنید.

در صورتی که به‌ کارگیری روش‌های پیشگیری موثر نباشد و دچار کمر درد شوید، با به‌کار‌گیری برخی روش‌های درمان خانگی که بسیار ساده هستند می‌توانید درد کمر خود را ظرف چند هفته درمان کنید.

تنها در موارد نادری برای درمان کمر درد شدید به جراحی نیاز می‌شود. در اغلب موارد، درد کمر به تدریج و با انجام درمان‌های خانگی و مراقبت از خود، ظرف دو هفته بهبود پیدا می‌کند.

برای درمان کمر درد شدید چه کنیم؟

در صورتی که با گذشت دو هفته درد کمر شما هیچ بهبودی نداشته، لازم است به پزشک متخصص مراجعه کنید. در موارد نادری، کمر درد شدید نشان‌دهنده یک مشکل بسیار جدی و خطرناک است. در صورتی که برای درد کمر به بهترین دکتر مغز و اعصاب تهران مراجعه کنید، او در ابتدا کمر شما را معاینه کرده و توانایی شما در نشستن، ایستادن، راه رفتن و بالا آوردن پاها را ارزیابی می‌کند.

ممکن است پزشک از شما بخواهد که درد خود را از یک تا ۱۰ درجه بدهید و از شما در مورد چگونگی کنار آمدن با درد سوال‌هایی بپرسد. این ارزیابی‌ها به پزشک کمک می‌کند که تشخیص دهد منشا درد چیست، شما چه مقدار می‌توانید حرکت کنید و این که دچار اسپاسم عضلانی شده‌اید یا نه. علاوه بر این ممکن است پزشک احتمال وجود برخی علل جدی‌تر درد کمر را نیز بررسی کند.

علت کمردرد شدید چیست؟

درد کمر ممکن است به طور ناگهانی ایجاد شود و کمتر از شش هفته طول بکشد. علت کمردرد می‌تواند ناشی از بلند کردن جسمی سنگین یا زمین خوردن باشد.

در صورتی که کمر درد بیش از سه ماه طول بکشد به آن کمر درد مزمن گفته می‌شود. درد کمر اغلب بدون هیچ دلیل مشخصی که پزشک بتواند آن را در حین معاینه یا عکسبرداری تشخیص دهد، آغاز می‌شود.

عواملی که معمولا باعث درد کمر می‌شوند عبارتند از:

• کشیدگی عضله یا رباط
• برآمدگی یا بیرون‌زدگی دیسک کمر
• آرتروز
• نقص‌های اسکلتی
• پوکی استخوان

کشیدگی عضله یا رباط

انجام یک حرکت ناگهانی و یا بلند کردن اجسام سنگین به طور مکرر موجب کشیدگی رباط‌ها و عضلات کمر می‌شود. اگر توان و سلامت فیزیکی فرد ضعیف باشد، کشیدگی و فشار مکرر عضلات و رباط‌ها موجب اسپاسم‌های دردناک عضلانی می‌شود.

برآمدگی یا بیرون‌زدگی دیسک کمر

دیسک‌های بین مهره‌ای وظیفه دارند که فشارهای وارد شده به ستون فقرات و مهره‌ها را جذب کنند. دیسک دارای یک پوسته ضخیم خارجی است و درون این پوسته، ماده نرم ژله مانندی قرار دارد.

ممکن است بر اثر فشار زیاد، دیسک حالت برآمده پیدا کند و یا حتی پاره شده و ماده ژله مانند درون آن بیرون بریزد و درنتیجه بر روی عصب‌های مجاور آن فشار وارد می‌شود.

البته ممکن است دیسک کمر برآمده یا بیرون زده باشد اما به این خاطر که روی هیچ عصبی فشار وارد نکرده است، شخص هیچ علائمی ندارد. در این موارد، بیرون‌زدگی دیسک کمر به طور اتفاقی و زمانی که شخص به دلایل دیگر عکسبرداری از ستون فقرات انجام می‌دهد، تشخیص داده می‌شود.

آرتروز

ممکن است قسمت پایینی ستون فقرات دچار آرتروز مفصلی شود. در برخی از موارد، آرتروز ستون فقرات موجب تنگی کانال نخاعی می‌شود و در نتیجه به طناب نخاعی فشار وارد می‌شود.

نقص‌های اسکلتی

در صورتی که ستون فقرات بیمار دارای قوس‌های غیر طبیعی باشد، می‌تواند منجر به کمر درد شود. اسکولیوز به وضعیتی گفته می‌شود که ستون فقرات فرد به سمت چپ یا راست منحرف شده است. اسکولیوز در صورتی که شدید باشد موجب درد کمر می‌شود.

پوکی استخوان

در صورتی که شخص به پوکی استخوان دچار باشد و استخوان‌های او بسیار ضعیف و شکننده شده باشند، مهره‌های ستون فقرات او دچار شکستگی‌های فشاری می‌شوند.

عوامل خطر ایجاد کمر درد

هر شخصی ممکن است دچار کمر درد شود، حتی کودکان و نوجوانان. همچنان باید تحقیقات زیادی در زمینه دلایل کمر درد انجام شوند. اما عوامل زیر می‌توانند موجب شوند که احتمال بروز کمر درد بیشتر شود:

• سن
• کم‌تحرکی و ورزش نکردن
• وزن اضافه
• بیماری
• بلند کردن اجسام به شیوه غلط
• سیگار کشیدن
• سیگار کشیدن

سن

با بالا رفتن سن از حدود سی و چهل‌سالگی، احتمال بروز کمر درد نیز بیشتر می‌شود.

کم‌تحرکی و ورزش نکردن

ضعیف بودن عضلات کمر می‌تواند موجب افزایش احتمال بروز کمردرد شود.

وزن اضافه

حمل کردن وزن اضافه موجب وارد شدن فشار بیش از حد به کمر می‌شود.

بیماری

برخی از انواع آرتروز و سرطان می‌توانند در ابتلا به کمر درد مردان و زنان تاثیر داشته باشند.

بلند کردن اجسام به شیوه‌ی غلط

در صورتی که در هنگام بلند کردن چیزی به جای زانو از کمر خود استفاده کنید، این کار موجب فشار زیاد به کمر می‌شود.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن موجب کاهش خونرسانی و تغذیه‌ی دیسک‌ها در کمر می‌شود.

بیماری‌های روحی و روانی

افرادی که به اضطراب و افسردگی مبتلا هستند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمردرد هستند.

علائم کمر درد شدید چیست؟

علائم و نشانه های درد کمر عبارتند از:

• درد عضلانی
• درد تیر کشنده و تیز (مانند حس فرو رفتن چاقو در کمر)
• دردی که تا پایین پاها منتشر می‌شود.
• کاهش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی کمر

چه زمان برای درمان کمر درد باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت بروز شرایط زیر برای درمان درد کمر باید به پزشک مراجعه کنید:

• بروز مشکلاتی در کنترل ادرار و مدفوع
• بروز تب
• بروز کمر درد به دنبال زمین خوردن یا ضربه شدید به کمر
• شدید بودن کمر درد و عدم بهبودی آن با استراحت
• انتشار درد در هر دو پا، خصوصا اگر درد تا زیر زانو منتشر می‌شود.
• بروز ضعف عضلانی، بی‌حسی یا گزگز در یک یا هر دو پا
• کاهش وزن بدون دلیل مشخص

روش های تشخیص کمر درد

اگر پزشک به هر دلیلی حدس بزند که بیمار بر اثر مشکل مهمی دچار کمر درد شده است، برای بررسی وضعیت ستون فقرات و کمر، انجام یک یا چند تست زیر را تجویز می‌کند:

• عکسبرداری اشعه ایکس
• اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن
• آزمایش خون
• اسکن استخوانی
• نوار عصب و عضله

روش های تشخیص کمر درد

عکسبرداری اشعه ایکس

در این تصاویر راستای قرارگیری استخوان‌ها دیده می‌شود. می‌توان ابتلا به آرتروز و خارهای استخوانی، شکستگی یا دررفتگی را در این تصاویر دید. این تصاویر به تنهایی نمی‌توانند مشکلات طناب نخاعی، عضلات، عصب‌ها و دیسک‌ها را نشان دهند.

اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن

با کمک تصاویر به دست آمده از اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن می‌توان به بیرون‌زدگی دیسک کمر، مشکلات استخوانی، مشکلات عضلانی، تاندون‌ها، عصب‌ها، رباطها و یا رگ‌های خونی پی برد.

آزمایش خون

با کمک آزمایش خون بررسی می‌شود که بیمار به عفونت یا سایر بیماری‌ها که می‌توانند به درد کمر مبتلا شوند، دچار شده است یا خیر.

اسکن استخوانی

در موارد نادری، ممکن است از اسکن استخوانی برای بررسی تومورهای استخوانی یا شکستگی فشاری ناشی از پوکی استخوان، استفاده شود.

نوار عصب و عضله

نوار عصب و عضله پالس‌های الکتریکی تولید شده توسط عصب‌ها و پاسخگویی عضلات به این پالس‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. با کمک این تست می‌توان گیرافتادگی عصب ناشی از بیرون‌زدگی دیسک کمر یا تنگی کانال نخاعی را تشخیص داد.

درمان کمر درد در زنان و مردان

در اغلب موارد، درد کمر با گذشت چند هفته استراحت کردن بهبود پیدا می‌کند. داروهای مسکن غیر تجویزی و کمپرس گرم و سرد ممکن است تنها چیزی باشد که بیمار به آن نیاز دارد.

استراحت مطلق در تخت توصیه نمی‌شود. شما باید تا جایی که می‌توانید به انجام فعالیت ادامه دهید. سعی کنید فعالیت‌های سبکی مانند راه رفتن یا کارهای ساده روزمره را انجام دهید. از انجام دادن کارهایی که موجب تشدید درد می‌شوند خودداری کنید.

اگر درمان‌های خانگی با گذشت چند هفته، موثر نبودند، ممکن است پزشکتان داروی قوی‌تر یا درمان دیگری را برای شما تجویز کند. بسته به نوع کمر درد پزشک ممکن است درمان‌های زیر را تجویز کند:

• دارو درمانی
• فیزیوتراپی و ورزش
• جراحی

دارو درمانی

پزشک می‌تواند داروهای زیر را برای درمان کمر درد تجویز کند:

• داروهای مسکن غیر تجویزی
• داروهای شل کننده عضلات
• مسکن‌های موضعی
• قر‌ص‌های مسکن‌ها
• داروهای ضدافسردگی
• تزریق

درمان دارویی کمر درد

داروهای مسکن غیر تجویزی

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوبروفن و ناپروکسن ممکن است بتوانند درد حاد کمر را تسکین دهند. این داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید چرا که مصرف بیش از حد آن عوارض جانبی بسیار جدی دارد.

داروهای شل کننده عضلات

در صورتی که درد خفیف تا متوسط کمر با کمک داروهای غیرتجویزی بهبود پیدا نکرد، ممکن است پزشک داروهای شل کننده عضلات را نیز تجویز کند. این داروها موجب خواب‌آلودگی و سرگیجه می‌شوند.

مسکن‌های موضعی

که شامل پماد، کرم و لوسیون‌های ضد درد می‌شود.

قرص‌های مسکن‌ها

داروهایی مانند کدئین یا هیدروکودون ممکن است برای مدت زمان کوتاه تجویز شوند.

داروهای ضدافسردگی

دوز پایین از داروهای ضدافسردگی خصوصا داروهای سه فازی مانند آمی تریپتیلین می‌تواند در درمان برخی از انواع کمر درد موثر باشد. تاثیر این داروها بر کمر درد مستقل از اثر آن‌ها بر افسردگی است.

تزریق

در صورتی که سایر داروها در تسکین درد موثر نباشند و در صورتی که درد تا پایین پاها منتشر شود، ممکن است پزشک داروی کورتیزون یا داروی بی‌حس کننده دیگری را در فضای اطراف طناب نخاعی (فضای اپیدورال) تزریق کند. کورتیزون موجب کاهش التهاب در اطراف عصب‌ها می‌شود اما تاثرات تسکین‌دهنده دارو معمولا کمتر از چند ماه ادامه دارد.

درمان کمر درد با فیزیوتراپی و ورزش

فیزیوتراپی اصلی‌ترین و موثرترین درمان کمردرد شدید است. فیزیوتراپیست از روش‌های مختلفی مانند گرما درمانی، اولتراسوند، تحریک الکتریکی و تکنیک‌های آزادسازی عضله برای درمان کمردرد شدید استفاده می‌کند.

درمان کمر درد با فیزیوتراپی

با بهبود تدریجی درد، فیزیوتراپیست به بیمار ورزش‌هایی را آموزش می‌دهد که موجب افزایش انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات کمر و شکم او می‌شود و نحوه قرارگیری صحیح بدن در حالات مختلف را نیز به بیمار آموزش می‌دهد. استفاده منظم از این روش‌های درمانی از بازگشت مجدد درد جلوگیری می‌کند.

جراحی کمر درد

عده بسیار کمی از بیماران به جراحی کمر نیاز دارند. اگر درد بیمار در پاهای او منتشر می‌شود و عضلات او به طور پیش‌رونده‌ای دچار ضعف و بی‌حسی شده‌اند که این حالت ناشی از تحت فشار بودن عصب‌هاست، لازم است جراحی انجام شود.

عمل جراحی کمر درد

در سایر موارد معمولا روش جراحی در مراحل اولیه برای بیماران تجویز نمی‌شود مگر این که درد بیمار با به‌کارگیری روش‌های درمانی دیگر بهبود پیدا نکند.

علائمی مثل احساس غم و اندوه، ناامیدی، از دست دادن علاقه یا لذت از فعالیت‌های روزمره برای همه ما آشناست و قطعا همه ما آنها را تجربه کرده‌ایم. این علائم اگر به صورت کوتاه‌مدت و گذرا ظاهر شوند جای نگرانی نیست، اما اگر ماندگار باشند و فرد را برای مدت طولانی درگیر کنند تبدیل به افسردگی شدید و مزمن خواهند شد و باید جدی گرفته شوند.

افسردگی شدید و مزمن در مردان و زنان

افسردگی یک اختلال روانی و خلقی است که ویژگی آن بی‌حوصلگی، احساس غمگینی و از دست دادن علاقه می‌باشد. اختلال افسردگی معمولا یک مشکل مداوم و طولانی مدت است و جزو اختلالات گذرا و کوتاه مدت به شمار نمی‌رود.

مدت زمان متوسط یک دوره افسردگی ۶ تا ۸ ماه است. بر اساس تحقیقات انجام شده، به نظر می‌رسد که افسردگی در زنان بیشتر از مردان شایع است. وقایع زندگی مانند مرگ عزیزان و شکست عاطفی می‌تواند باعث ایجاد تغییرات خلقی در فرد شوند که معمولا به شکل افسردگی شدید ظاهر می‌شوند.

علل افسردگی بطور دقیق مشخص نیست، اما احتمالا ترکیب پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی در آن نقش دارد. افسردگی را می‌توان با داروهای ضد افسردگی یا روان درمانی کنترل کرد.

چه مواردی تحت عنوان افسردگی طبقه‌بندی نمی‌شوند؟

افسردگی متفاوت از نوسانات خلق و خوی است که افراد به عنوان بخشی از زندگی عادی خود تجربه می‌کنند. واکنش‌های عاطفی موقت در برابر چالش‌های زندگی روزمره افسردگی به شمار نمی‌روند.

به همین ترتیب، حتی احساس اندوه ناشی از مرگ یک فرد نزدیک در صورتی که ماندگار نباشد افسردگی نیست. هرچند بیماری افسردگی می‌تواند مرتبط با داغدار شدن باشد. هنگامی که مشکل افسردگی بعد از یک فقدان رخ دهد، روان‌شناسان آن را اندوه پیچیده می‌نامند.

افسردگی شدید و مزمن

انواع افسردگی چیست؟

به طور کلی انواع افسردگی در روانشناسی شامل موارد زیر است:

• افسردگی تک قطبی و دو قطبی
• اختلال افسردگی اساسی با ویژگی‌های روان پریشی
• افسردگی پس از زایمان
• اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی یا افسردگی فصلی

افسردگی تک قطبی و دو قطبی

اگر ویژگی غالب، حالت افسردگی باشد، این وضعیت افسردگی تک قطبی نامیده می‌شود. هرچند در صورتی که ویژگی آن دوره‌های مانیک و افسردگی باشد که با دوره‌های خلق و خوی طبیعی جدا شده‌اند، تحت عنوان اختلال دو قطبی (پیش‌تر افسردگی مانیک نامیده می‌شد) شناخته می‌شود.

افسردگی تک قطبی می‌تواند شامل اضطراب و علائم دیگر باشد اما بدون دوره‌های مانیک. هرچند، پژوهش‌ها نشان می‌دهد که در حدود ۴۰ درصد از اوقات، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی افسرده هستند و در نتیجه تمایز این دو وضعیت دشوار است.

اختلال افسردگی اساسی با ویژگی‌های روان پریشی

ویژگی این وضعیت، افسردگی همراه با روان‌پریشی است. روان‌پریشی می‌تواند شامل توهم، باورهای غلط و عدم قبول واقعیت،‌ یا هذیان باشد که باعث می‌شود فرد چیزهایی را حس کند که وجود ندارند.

افسردگی پس از زایمان

زنان اغلب دچار وضعیتی تحت عنوان اندوه تازه مادران می‌شوند، اما افسردگی پس از زایمان شدیدتر است. علت افسردگی بعد از زایمان ممکن است ناشی از تغییرات جسمی یا روحی در مادر باشد.

افسردگی پس از زایمان

اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی یا افسردگی فصلی

افسردگی فصلی که قبلا اختلال خلقی فصلی نامیده می‌شد مرتبط با کاهش روشنایی روز در زمستان است. افسردگی در طول این فصل رخ می‌دهد اما در سایر اوقات سال و در واکنش به نور درمانی بهبود می‌یابد. در کشورهای با زمستان‌های طولانی یا شدید بیشتر این وضعیت مشاهده می‌شود.

دلایل و علت افسردگی چیست؟

علل افسردگی به صورت دقیق مشخص نیست و ممکن است محدود به یک منبع نباشد. دلایل افسردگی احتمالا ناشی از ترکیب پیچیده‌ای از عواملی است که شامل موارد زیر هستند:

• عوامل ژنتیکی
• عوامل بیولوژیکی (تغییرات در میزان انتقال دهنده‌های عصبی)
• عوامل محیطی
• عوامل روانی و اجتماعی

برخی افراد بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به افسردگی هستند؛ عوامل خطرناک در این افراد عبارتند از:

• رویدادهای زندگی
• عوامل شخصیتی و آسیب‌های دوران کودکی
• عوامل ژنتیکی
• برخی داروهای تجویزی
• سوء مصرف داروهای تفریحی (مانند الکل و آمفتامین)
• ضربه به سر در گذشته

رویدادهای زندگی که منجر به ایجاد افسردگی می‌شوند

از جمله رویدادهای زندگی که ممکن است باعث ایجاد افسردگی شوند ازجمله داغدار شدن، طلاق، مشکلات کاری، روابط با دوستان و خانواده، مشکلات مالی، دغدغه‌های پزشکی یا استرس حاد می‌باشد.

عوامل شخصیتی و آسیب‌های دوران کودکی

افرادی که در ارائه برنامه‌ها یا کنار آمدن با مشکلات گذشته‌شان در زندگی ناموفق هستند.

ارتباط عوامل ژنتیکی و افسردگی حاد

افرادی که خویشاوندان درجه اول و دوم آنها به بیماری افسردگی مبتلا شده‌اند بیشتر در خطر ابتلا به انواع افسردگی از جمله افسردگی حاد هستند.

مصرف برخی داروهای تجویزی

از جمله کورتیکواستروئیدها، برخی مسدودکننده‌های بتا، اینترفرون و سایر داروهای تجویزی ممکن است باعث ایجاد افسردگی شود.

سوء مصرف داروهای تفریحی

سوء مصرف داروهای تفریحی مانند الکل و آمفتامین می‌تواند همراه با افسردگی باشد یا منجر به آن شود. ارتباط قوی بین سوء مصرف دارو و افسردگی وجود دارد.

افرادی که دچار دوره‌های افسردگی اساسی بوده‌اند بیشتر در خطر ابتلای مجدد به آن هستند. سندرم‌های درد مزمن و نیز سایر شرایط مزمن مانند دیابت، بیماری مزمن انسدادی ریه و بیماری قلبی عروقی نیز ممکن است منجر به افسردگی مزمن شوند.

علائم افسردگی را بشناسید

علائم و نشانه های افسردگی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• خلق و خوی افسرده
• کاهش علاقه یا لذت از فعالیت‌هایی که فرد قبلا از آنها لذت می‌برد، مانند کاهش تمایل جنسی
• کاهش وزن ناخواسته (بدون رژیم غذایی) یا کاهش اشتها
• بی خوابی (مشکل در خوابیدن) یا پرخوابی
• آژیتاسیون (برای مثال بی قراری، قدم زدن با اضطراب در یک مسیر کوتاه)، یا کندی روانی حرکتی (کندی حرکات و تکلم)
• خستگی یا فقدان انرژی
• احساس بی ارزش بودن یا گناه
• بدتر شدن توانایی فکر کردن، تمرکز یا تصمیم گیری
• افکار مکرر در مورد مرگ یا خودکشی یا تلاش برای خودکشی

علائم افسردگی چیست؟

نحوه تشخیص بیماری افسردگی

تشخیص افسردگی با یک جلسه مشاوره با پزشک یا متخصص سلامت روان آغاز می‌شود. درخواست کمک از یک متخصص سلامت به منظور بررسی دلایل مختلف افسردگی، اطمینان از تشخیص افتراقی دقیق و درمان بی‌خطر و موثر اهمیت بسزایی دارد.

مانند بیشتر مراجعات به پزشک، ممکن است یک معاینه فیزیکی به منظور کنترل علل جسمی و شرایط همراه با آن انجام شود. سوالاتی پرسیده خواهد شد و سابقه‌ی بیمار گرفته می‌شود تا علائم، دوره زمانی و غیره مشخصص گردند.

برخی پرسشنامه‌ها به پزشک کمک می‌کند تا شدت افسردگی را ارزیابی کند. برای مثال مقیاس درجه‌بندی افسردگی هامیلتون دارای ۲۱ سوال است که نمرات آن توصیف کننده شدت بیماری خواهد بود.

مقیاس هامیلتون یکی از مورد استفاده‌ترین ابزار ارزیابی در جهان توسط متخصصین جهت تشخیص افسردگی شدید است.

راههای درمان افسردگی

افسردگی یک بیماری روانی قابل درمان می‌باشد. روش های کنترل افسردگی شامل موارد زیر است:

• حمایت
• روان درمانی
• درمان افسردگی با دارو
• الکتروشوک درمانی

حمایت فرد مبتلا به بیماری افسردگی

منظور از حمایت فرد مبتلا به افسردگی، بحث در مورد روش‌های عملی و کمک در استرس‌ها تا آموزش به اعضای خانواده است.

استفاده از روان درمانی

روان درمانی یا گفتار درمانی برای افسردگی شامل رفتار درمانی شناختی (CBT)، روان درمانی بین فردی و درمان حل مشکلات می‌باشد. در مواردی که فرد مبتلا به افسردگی خفیف است، روان درمانی اولین گزینه درمان بیماری افسردگی می‌باشد؛ در موارد متوسط و افسردگی شدید ممکن است از آنها در کنار درمان‌های دیگر استفاده کرد.

رفتار درمانی شناختی و روان درمانی بین فردی دو نوع اصلی روان درمانی مورد استفاده در افسردگی می‌باشند. رفتار درمانی شناختی ممکن است در جلسات فردی با درمانگر، بصورت رو در رو، گروهی یا تلفنی انجام شود.

برخی از مطالعات اخیر نشان داده‌اند که رفتار درمانی شناختی را می‌توان بطور موثری از طریق کامپیوتر نیز اجرا کرد. درمان بین فردی به بیماران کمک می‌کند تا مشکلات عاطفی که بر روابط و ارتباطات آنها تاثیر گذاشته و چگونگی تغییر خلق و خوی توسط این عوامل که قابل تغییر هستند را شناسایی کنند.

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی توسط پزشک تجویز می‌شوند. این داروها برای افسردگی‌های متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها برای کودکان توصیه نمی شوند و برای نوجوانان نیز با احتیاط تجویز می‌گردند.

برخی از انواع داروهای درمان افسردگی وجود دارند:

• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
• مهار کننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
• ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای
• ضد افسردگی‌های آتیپیک
• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین

داروهای ضد افسردگی

هر دسته از داروهای ضد افسردگی بر روی یک انتقال دهنده عصبی متفاوت عمل می‌کنند. مصرف داروها باید طبق تجویز پزشک حتی بعد از بهبودی علائم ادامه پیدا کند تا از بازگشت بیماری جلوگیری شود.

داروهای ضد افسردگی ممکن است افکار یا اقدامات برای خودکشی را در برخی کودکان، نوجوانان و جوانان در چند ماه ابتدایی درمان افزایش دهند. هرگونه نگرانی باید همواره با پزشک در میان گذاشته شود، از جمله تصمیم برای قطع مصرف داروهای ضد افسردگی.

الکتروشوک درمانی

موارد افسردگی شدید که واکنشی به دارو نشان نداده‌اند ممکن است با الکتروشوک درمانی (ECT) قابل بهبود باشند. این روش به خصوص برای درمان افسردگی روانی موثر است.

ورزش و سایر راههای درمان افسردگی شدید

ورزش‌های هوازی ممکن است در برابر افسردگی خفیف موثر باشند زیرا باعث افزایش میزان اندورفین شده و نوراپی نفرین انتقال دهنده عصبی که مرتبط با خلق و خوی است را تحریک می‌کند.

درمان‌های تحریک مغز از جمله شوک درمانی یکی از روش های درمان افسردگی شدید به شمار می‌رود. تحریک مغناطیسی مکرر مغز پالس‌های مغناطیسی به مغز ارسال می‌کند که ممکن است در درمان افسردگی شدید اساسی موثر باشد.